Uit Dr. GANNEF's Studeerkamer. (Het auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd volgens de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. In de cel van den ter dood vereórdeeldc. (Moonshine). Laatste bezoek van Vader Harcourt en Moeder Gladstone aan hun spruit, de Home Rule BUI, voor de executie door het Huis der Lords. Onze Zwitsersclie. Wij zaten op een morgen aan 't ontbijt, toen mijn vrouw vroeg: ,/Wat zou je er van peggen als we eens over gingen tot een Fransche bon ?" »Een Fransche bonbon? die moeten heel lekier zijn, bonbon tres-bon" zei ik. Ik was nieuwsgierig wat ze voor delicatesse roor ons had aangeschaft, «Jutters!" riep ze uit, op een toon, gemengd van verontwaardiging, verwondering en waarschu wing. //Heel aardig," vervolgde ik; ik heb er te Parijs heel wat gesnoept". n Jutters!" herhaalde ze, en toeii in fausset, terwijl ze van haar stoel opvloog: //Je moest me $iet beleedigen met dergelijke praatjes, nadat ik dag en nacht geslaafd en gezwoegd heb met de baby, en er nog maar n tandje door is; ik ga de kamer uit, en als je nog langer zoo praat, de deur uit." »Mathilde", riep ik; »wat bedoel je? Eerst wil je me traoteeren op Fransche bonbons, en als ik zeg dat ik er vari houd, vlieg je op; zoo'nfraise fflaeée, zoo'n praline a la vanille zijn toch niet te verachten." «Jij met je mooie Fransch", zei zijn vrouwtje, en haar goed humeur was in eens teruggekeerd. Ze glimlachte vriendelijk. //Zoo knap, en dan nog niet te weten, dat een Fransche bon een kinder meid is!" //Oh!" antwoordde ik langzaam, weifelend tusschen mijn zucht om mij te rechtvaardigen en de vrees om haar te kwetsen, als ik haar //mooie Fransch" corrigeerde. Arme Mathilde; haar op voeding was wat verwaarloosd, maar ze had een goed hart en een aardig stuivertje geld indertijd. Dat was dus uitgemaakt. Het was werkelijk een mooi idee, dat onze baby tegelijk in twee talen zou lecren praten, of misschien wel in drie, omdat onze aanstaande bonne allicht ook Duitsch zou kennen, of in vier, want de Zwitsers kennen ook al Italiaansch in sommige kantons... de naam kanton deed me zelfs aan Chineesch deuken. Wat een polyglotte zuigeling. Je draaft maar door" zeide Mathilde, /,geef me liever maar vijftig gulden en ik ga naar die madame X. Ik zag Maandag de advertentie; Dinsdag ben ik op haar kantoor geweest, en zij zou mij vandaag laten weten of eene jonge Zwit sersclie bon, die nu nog te Oberneckerneilles woont, in het kanton Grinnes, lust heeft om over te komen. Als ze komt, zijn baar reiskosten 45 gulden; en madame X zegt dat ze een werkelijke schat is, geen woord Hollandsch, en maar n kofl'er." Waarschijnlijk hebben weinig menschen meer beweging en drukte aangeschaft voor 45 gulden I>e conferentie der Dnitsche ministers van financiën, Blatter). Ieder legt' er netjes zijn pakje op, maar zou het arme dier nog kunnen opstaan? dan wij deden. Het geld werd betaald, en drie dagen later ongeveer den tijd van corres pondentie met Zwitserland, ontvingen we de volgende mededeeling van madame X.; //Madame. Cette jeune personne, qui est precisemeut Ie fille pour votre argerit, est appel Julie Kahl Egonne. Elle sorti de Grinnes ( berneckereeilles) en course des quelques jours ea voyage chez vous. Agrétz, madame, etc. X." Ik was met het Fransch sedert mijn Parijsch uitstapje niet veel voortgegaan; mijn vrouw en ik tobden dus ecu beetje over den brief. Wij maak ten er tocli uit op, dat liet gelukkig was, dat mejuffrouw Julie en niet madame X. ons kind Fransch moest leercn, want dat er bij de laatsteemelde dame niet veel van terecht zou komen. Wij gingen ons nu voorbereiden op den komst van Julie van berneckerueilles. Het ergste was, dat zij waarschijnlijk met den laatsten sneltrein via Keulen, of via Brussel zou komen, en wc niet precies wisten met welken. We moesten dus tot, een eind in den nacht op haar wachten; de meid had gezegd dat ze niet voor »die vreemde snoeshaan" wou opb'ijven. liet was een onrustige tijd. Eiken avond zaten we op tot een uur na den laatsten snel trein ; dan zetten we een klein souper op tafel, rekenden het keukenvuur in en lieten het. gas op in de vestibule. Ik bleef dan wakker liggen, lui sterend naar de vigelantes, en als ik een minuut indutte, werd ik met een schrik wakker, vreezend dat een onschuldig en onervaren meisje uit Oberneckerneilles, na vergeefs aan mijn deur geklopt te hebben, eenzaam door de straten dwaalde en zich eindelijk tot buffetjuffrouw liet pressen. Eindelijk, den vijfden avond, toen ik juist in bed was, dreunde de heele straat-door het vrecselijk rammelen aan onze schel en het bonzen op onze deur. Er was ook geschreeuw en gegil bij. en steentjes tegen de ruiten van onze slaapkamer. Mijn vrouw, altoos vol tegenwoordigheid van geest, trok de peluw over haar hoofd, terwijl ik naar het venster stormde, met mijn pantoffels in de hand. In mijn agitatie om de buitenjaloezieëu te openen, stootte ik een ruit stuk en gooide er een pantoffel door. Toen greep ik twee of drie diverse kleedingstukkeu en een ledikantgordijn, hoorde iets scheu ren, trok iets aan, en ijlde naar beneden, het boek met Fraiisclie en Duitschereisgesprekkcn, dat sinds vijf nachten op het beddetafeltje lag, in de hand. Wer ist da? Qui va lü? Chi ?" riep ik, en schoof den grendel van de deur. //Een mooi boeltje hier!'' riep een grove stem, en een zwaar lichaam, dat tegen de deur leunde, zou naar binnen zijn komen vallen, maar hield zich nog gelukkig op, omdat de rechterhand tegen mijn maag stuitte. Warurn kommen Sie so spat?" riep ik flauwtjes, toen ik weer adem had. Kommen? we zijn er al!" riep de koetsier, want deze was het. //Hier! pak dien koii'er aan, en laat me heengaan!" C'est bien désagréable," zei ik, het portier van de, vigelante openend; /,wie viel muss ich bezahlen?" Ik had het meisje uit berneckerneilles er uit getild, en ze woog n et licht, dat kan ik getuigen; maar ze zei geen woord. //Vous tes la bonne?... Kindermeid, onze nieuwe kindermeid aus Grinnes?" vroeg ik ein delijk, alles maar door elkaar halend. //Oh! ah! certainement, ja, oui, ja... gief hem vijf mafjes certainement " Ik stopte den koetsier het geld in de hand, en hij beantwoordde dit door den koffer van de imperiale in eens op den drempel te gooien, de zweep over het paard te leggen en in galop weg te hollen. Intusschen waren we in de huiskamer gekomen; ik zat klaar met miju boek, gereed om het een en ander te vragen. De Zwitsersclie was intusschen al aan tafel gaan zitten, en at, met haar mes, wat koud vleesch en brood, dat we klaar gezet hadden. //Parlez vous francais ou allemaud ?;> vroeg ik, een beetje zenuwachtig. //Paria Italiano ? Spreichen Deutsch ? Wat is uw taal dan toch ?" Wat zij antwoordde verstond ik niet. liet klonk als: //Heliogabalus Broeken, sie der Fluffschen partiano." Het was treurig; ik moest toch weer iets zeggen. Maar op dat oogenblik kwam mijn vrouw binnen, en keek me uit de hoogte aan. //Ik zal met de juffrouw spreken, Jutters," zei ze plechtig. Ik meende te begrijpen dat ze met haar alleen wou zijn, en ging de deur uit. Ik luisterde aan het sleutelgat. //Je ferai tout ce qui di'pcndra de moi pour que vous soyez bien" zei mijn viouw. Dat moest ze van buiten geleerd hebben. ,,Ah ! bijais-bersanitz-mc compreut geen woord ervan nviez geen spier." (-eminent? vous parlez trop vite. Comment?" //Aih, zckare, schonornidié. Ik spreek niks niet nou. Moi willen gaan slapen ja?" /Jutters," zei mijn vrouw, naar de deur komend, <je hebt met, de juffrouw al cepraat, welke taal spreekt ze?" Ik was zoo dicht bij de deur, dat toen zij open ging, ik op mijn knieën op den drempel viel; ik zag de vroolijke Zwitsersdie bot glimlachen. //Het arme meisje is zeker doodmoe, lieve", zei ik, ontwijkend. //Neem een kaars en wijs naar haar kamer. Icli wünsche Ihuen eine gute Nacht", voegde ik er trotsch bij, in het Oberneckerueilliscii. Mevrouw Jutters keek mij met bewondering aan, toen zij weer bij mij kwam. //Hoe heb je haar toch kunnen verstaan?" zeide zij, mij doordrin gend aanziend. Ik zag dat het nutteloos was, te veinzen. //Ik heb haar niet verstaan," zei ik, //en ik wou dat we haar niet in huis gehaald hadden. We zullen nog een tolk er bij moeten huren, en het kind zal leeren praten als een Hottentot." Den volgenden dag bleek het, dat ik juist voorspeld liad. Ik had de Reisgesprekken" steeds naast mijn bord liggen, en mija vrouw, die bang was, het kind uit de handen te ge ven, had een aantal gemakkelijke zinnetjes iu 't Fransch en Duitsch opgeschreven, die ze uit galmde tegen de Zwitsersclie. Deze zat melan choliek te kijkeu; ze at reusachtig, maar scheen overigens heimwee te hebben naar haar bergen en haar kaasliutten. Ik had Spaansch. Volapük en Maleisch geprobeerd, voor zoover ik er wat vau wist, en was zelfs een vingercouvcrsatic be gonnen in de taal der doofstommen; maar zooais mevrouw Jutters zei, het meusch s-prak ecu on verstaanbaar patois. Het was akelig-. Eindelijk kwam de crisis. Dien avond, den eersten na haar komst, was ik juist iu slaap geraakt, toen er een bescheiden belletje kwam eu daarna nog een. Ik stapte stil uit' bed, deed de deur aan een kier open, hield er de ketting op en keek. naar buiten. Een man, gekleed als een gepasportcerd militair in politiek, stond er buiten. _?//U hebt hier ecu jonge vrouw in huis, die gisteren avond gekomen is, als meid?" zei hij. //Ja, een vreemdeling, ecu Zwitserschc, uit Oberneekerneilles". Een mooie vreemdeling" zei hij ik ben rechercheur, mijnheer; we zijn die meid, Juultje du Gare noemen zij ze, op 't spoor, ze moet weer een nieuw zaakje op touw hebben. Wil u mij even binnen laten ?" Ze doet altoos haar kamerdeur op slot," zei ik. //Daar weten we wel wat voor," zei hij. Maar de kamer was niet op slot, en wat meer is, de Oberneckerneillesche was er niet meer in; ze was weg, en met haar ons tafelzilver en wat verder voor de hand lag; iu ruil hielden we j een ouden koffer vol stecnen. Ik beu nu bezig het //Fransch zonder meester" te leereu, om baby zonder boune polyglot te maken. nittlllflltlflIUIIIIIIIIIIIltlllllllllllMIIIlllllut'lllllllllllMlIIJlllllllJIIIIIIIDJIIIIII ClllllimillltmilHIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIt IIIIIIHIimilllllllllHIIIIIIIIIIIHIK Shakespeare op het toppunt van zijn glorie. Volgens het Engadiner Kremdenblatt zijn in het hotel Kurzaal de la Maloja, op 0000 voet boven de zee gelogeerd de heer en mevrouw William Shakespeare. Uit de bijvoeging dat ook miss Shakespeare en de jongeheer Wallace Sha kespeare er vertoeven, blijkt dat het huwelijk van den grooten dichter nog ter elfder ure met kinderen gezegend is. Dezer dagen zagen de oppassers in de groote lanen van de Champs-Elysées achter het Palais | de ['Industrie tot hun verwondering een dozijn j heel mooie jonge vrouwen arriveeren. Xa een l beetje praten vormden deze een kring om een j boom en trokken haar japonnen uit; ze bleven in kort rokje en ondergoed. De oppassers wis ten niet wat ze er van denken moesten en wilden zich er mee bemoeien, toen er een rijtuig kwam | met een dozijn bicyclettes, en deze atlaadde. j Terstond besteeg ieder der jonge vrouwen haar wielrad, en het kleine peloton zette zich in be weging. Een balletmeester kwam de maat aan geven en de nog niet ervarenen onderrichten; de dames waren figuranten van het Théatre des Folies-Dramatiquee, die een nieuw stuk met een bicyclette-scène instudeerden. De beslissing der Beliringzee-qnaestie. (Punch). JOHN BULL. Goed.,., maar 't kon beter zijn. UXCLE SAM. Slecht.. ., maar 't kon erger zijn. DE ZEEHOND. Drie maanden gesloten jachttijd.... Ze hadden er twaalf van moeten maken.