't». 847 DE AMSTERDAMMER A'. 1893 WEEKBLAD VOOR NEDERLAND Ditnommer bevat een bijvoegsel. Onder Redactie van J. DE KOO en JÜSTÜS VAN MAURIK Jr. Het auteursrecht voor den inhoud van dit Blad wordt verzekerd overeenkomstig de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124). Verschijnt eiken Zaterdagavond. VAN HOLKEMA & WARENDORF, te Amsterdam, Singel btf de Vijzelstraat, 542. Zondag 17 September Abonnement per 3 maanden ?1.50, fr. p. post/1 1.65 Voor Indiëper jaar n mail?9. Afzonderlijke Nummers aan de Kiosken verkrijgbaar . . . 0-121 Advertentiën van 1?5 regels ?1.10, elke regel meer . . . 0.20 Reclames per regel _ 0.40 I N H O U Di VAN VERRE EK VAN NABIJ. - SOCIALE AANGELEGENHEDEN: De Engelsche arbeiders, door Socius. FEUILLETON: Een huwelijk uit liefde, naar Ludovic Halévy. IV. TOONEEL EN MUZIEK: Het tooneel, door H. J. Mehler. Muziek in de hoofdstad, door vanMilligen. AANTEEKENINGEN SCHILDERKUNST: L'Evangile de l'Enfance, door V. KUNST EN LETTEREN: Congresindrukken, door Dr. H. C. Muller. Ro mans k clef. SCHAAKSPEL. VOOR DAMES, door E-e. ALLERLEI. INGEZONDEN. RECLAMES. UIT Dr. GANNEFs STU DEERKAMER. PEN- EN POTLOODKRASSEN. ADVERTENTIÉN. iiiiiiiimiiiiimiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinmiiiiiiiinmi iiNiiiiimiiiniiiiiil Met een glimlach, half van zelfvoldoening, half van geringschatting, zullen de Russen dezer dagen de Fransche bladen lezen. De opgewondenheid over het bezoek van een Russisch eskader aan eene Fransche haven kon niet grooter zijn geweest als drie-entwintig jaren geleden het machtige Rusland met een groot leger en een ontzagwekkende vloot aan het in het hart getroffen Frankrijk ?ware ter hulpe gekomen. Toen voor twee jaren de czar te Kronstadt de Fransche zeeofficieren ontving en staande htt oude lied der revolutie, de Marseillaise, aanhoorde, voer er eene siddering van hoop en trots door de harten der Fransche republikeinen. Nu stond men niet meer alleen in Europa; nu bestond er kans, dat de stille, onver moeide arbeid, jaren lang aan het herstel van eigen krachten besteed, waardeering en bekroning tegelijkertijd zou vinden door eene alliantie, welke de republiek in staat zou stellen ook de machtigste coalitie onder de oogen te zien, nu zoo dachten velen, al zeiden het slechts enkelen was het uur der revanche naderbij gekomen. Is die alliantie gesloten ? Officieel is daar van nooit iets gebleken ; geen enkel Fransch staatsman, geen enkel ernstig Fransch blad zelfs heeft het durven beweren. Waarom zou de czar zich ook binden ? Weet hij niet bij ondervinding, dat zijn Fransche vrienden sedert Kronstadt meer dan ooit de getrouwe HimHHiHHmmiiiiiMNiiiiiiiiiuiiim nu 11 u ii iiin IIUUIIHIII iiHiiiiiiimiiium EEN HUWELIJK UIT LIEFDE. Naar het Fransch van L. Halévy. 4) DOOK LOCO. »»Jupiter verkoopen? aan ieder ander nooit! . .. Aan haar.. de mogelijkheid daar van verwerp ik niet... Zij is zoo mooi . . . Bij het hooren van mijn naam zou zij ge bloosd hebben ... Och, dat heeft de kolonel zich verbeeld ... Waarom toch zou zij ge bloosd hebben? Waarom? »»Mijn zuster Louise komt om elf uur uit Parijs met de kinderen bij mij dejeuneeren. Het is kermis te Saint Germain en na het déjeuner vragen de kinderen mij om met hen de kramen te gaan zien. »Oom, als er een photograaf is, wilt u dan ons por tret laten maken." »Dat zal gebeuren''. .. »»Nu is er toevallig een photografie-tent en wij gaan daar binnen''. .. »»Daar is zij ook!... met haar broertje, haar moeder en een grooten pikzwarten poedel. De jongen lag op den grond op zijn knieën en deed alle mogelijke moeite om den poedel rustig te houden." »Kom, Bob . . . verroer je niet... \ve zullen een mooi por tret van je maken" ... »»Maar Bob stoorde zich niets aan de mooie praatjes van den jongen, die eindelijk den moed verloor en vroeg: »toe Jane, spreek jij hem eens aan, hij luistert alleen naar volgelingen van zijne politiek zijn geworden ? Kan hij niet overtuigd zijn, dat zij, met ver loochening van hun eigen verleden, de ge hoorzame dienaren zijner politiek zullen blij ven ? Is het voor hem geen onschatbaar voorrecht, in Frankrijk zijne leeningen te kunnen plaatsen, met Frankrijk de triple alliantie en echec te kunnen houden, overal bij Frankrijk's vertegenwoordigers een nooit falenden steun voor zijn plannen te vinden en toch de traditioneele politiek der vrije hand te behouden ? En heeft ten slotte het overige Europa reden om zich te beklagen over een samengaan meer kan men het niet noemen dat terwijl het de hoop der Franschen verlevendigt tevens hun voortva rendheid aan banden legt ? Intusschen, zelfs de meest dankbare Franschman kan niet voortdurend blijven teren op de herinneringen aan Kronstadt. Dat weet de regeering van den czar zeer goed, maar zij weet tevens dat de Franschen bij uitnemendheid het volk van demonstratiën zijn. De czar brengt na een uitstel, dat men bijna onbeleefd zou kunnen noemen, een kort, vormelijk, uiterst koel bezoek aan den Duitschen keizer. Eene demonstratie! roepen angstig de Fransche patriotten. Geen nood! Een der vele Russische grootvorsten er zijn er altijd een half dozijn in of bij Frankrijk «voorhanden" wordt naar Nancy gezonden, om zich op een gymnastiekfeest te laten verheerlijken. Dat is eene contra-demonstratie, die aan duidelijk heid niets te wenschen overlaat, eene schit terende voldoening! En thans wordt weder hetzelfde stuk opgevoerd. Keizer Wilhelm houdt zijne legermanoeuvres in Elzas-Lotharingen, in het veroverde land, en laat zich door den kroonprins van Italiëvergezellen. Dat is in de oogen der Fransehen mér nog dan eene demonstratie: het is eene beleediging, bijna een uitdaging.... Als wij niet zoo vredelievend waren (en niet zulk een vredelievenden bondgenoot hadden) dan .... Alweer geen nood! De hand van den czar legt een pleister op de wonde. Er zal een Russisch eskader naar Frankrijk worden gezonden, om de visite van Kronstadt te beantwoorden. Zoo beweert althans de schilder Bogoluboff, die last heeft gekregen om te Brest schetsen te gaan maken van de Russische schepen. Op de Russische ambassade weet men nog wel niets, maar dat verhindert de opgewonden heid niet, groot te zijn. Eindelijk worJt de blijde mare bevestigd, en nu kent de geestiiniiiiiiiiiinui gmiiHilinn iiiiiiin minimin iiiiiiiiiiiiiiimi jou, en spreek Engelsch tot hem, dat ver staat hij veel beter dan Fransch."?»Maar George, hoe kom je daarbij ? Ik doe het niet.'' »ïoe Jane, lieve Jane" . . . T> «Eindelijk besluit zij aan George's gril te voldoen en terwijl zij Bob flink in de oogen kijkt, zegt zij op strengen toon: »Now, Bob, Mastcr Bob, bc obcdic/it! look at me! so ... Nou: bc still... Hush! Still"... »»De zwarte poedel heeft zonder twijfel veel ontzag voor haar. .. Want hij blijft nu onbewegelijk zitten .. . Wat heeft zij een lieve stem! En haar gezichtje . . . Ik heb het daar, zeer op mijn gemak... in het volle daglicht kunnen beschouwen ... een wonder van jeugd en bevalligheid!"" »Houd even op ... laat mij eens kijken." » Waarom?" «Ik geloof nog altijd, dat je er maar zoo wat van maakt, nu en dan." »Je hebt ongelijk ... Zie hier." »Ja, ik zie het, ecu icunder van jeugd e.» bevalligheid .. . Goed zoo... Ga voort..." »Ik ga voort:" ««Zij krijgt Jupiter! Bij haar vertrek zeide zij tot mijn zuster (het wilde mij voorkomen, dat er eenige ontroering in haar stem was'): ik vraag u versehooning, mevrouw, dat ik u zoolang heb laten wachten ... Ik had haar een woordje moeten toevoegen . . . Maar ik wist totaal niets te zeggen. Ik heb mij on mogelijk aangesteld ... ik maakte een diepe buiging, die zij met een lichten groet beant woordde bij het verlaten van liet photografie-tentje. «Wat een allerliefst meisje!'7 merkte mijn zvister op. »Dat zal waar zijn!...." »»En nu raakt mijn tong los ! .. . Ik ver tel mijn zuster, hoe zij heet, waar zij woont Haar vader is een ingenieur van groote verdienste, enz. Ik moest en zou over haar drift geen grenzen meer. Het eskader zal te Toulon komen, en de gemeenteraad van die stad (socialisten incluis) verleent met algemeene stemmen een onbeperkt crediet voor de luisterrijke ontvangst van de vreemde helden. »Nous dépenserons sans compter /" verklaart de maire, en niemand maakt daarop eenige aanmerking. Niet Toulon alleen zal de eer deelachtig worden: minstens evenveel steden, als elkander den roem betwistten, Ho merus' geboorteplaats te zijn geweest, trach ten beslag te leggen op de geëerde gasten. De gemeenteraad van de hoofdstad wil een crediet geven van 400.000 francs, voor fan tastische feesten. Daarbij zullen onder ande ren een-en-twintig luchtballons worden opge laten, elk met een gereserveerde plaats in de mand voor een Russisch zee-officier; heel prettig voor de liefhebbers. De pers der hoofdstad en die der provincie vormen syn dicaten, voor de ontvangst, natuurlijk. Mada me Adam zet de vrouwelijke schooljeugd aan 't collecteeren, ook al voor de ontvangst, en beveelt dringend het dragen aan van eene broche van haar vinding: twee gekruiste takjes vergeet-mij-niet, met monogram en de Russisch-Fransche kleuren. Zeker, aan al deze overdrijving is de reclame niet vreemd, maar het is eene reclame die speculeert op politieke opgewon denheid, op de behoefte om te demonstreeren, die in Frankrijk meer dan ooit in de lucht zit. De vraag is maar, hoeveel demonstra tiën en contra demonstratiën nog op deze zullen volgen. Reeds hoort men, dat het Russische eskader in de Middellandsche Zee zal blijven; Frankrijk zal natuurlijk wel een station voor die vloot aanwijzen. Maar daar komt reeds de Duitsche vloot van het be vriende Italiëeen kolenstation vragen. En de Engelsche regeering (stations heeft zij meer dan genoeg) zendt haar eskader «demon stratief" naar de Italiaansche havensteden. Als het in de Middellandsche Zee maar niet te vol wordt. Een diep tragisch contrast met de over dreven opgewondenheid van de Franschen over het Russisch bezoek, vormt hun minder luidruchtige, maar oprechte en volkomen be grijpelijke smart over het verlies van den man, die bestemd scheen te zijn om bij een eventueelen oorlog de rol te vervullen van den Franschen Moltke, en wiens persoon lijkheid ongetwijfeld veel heeft bijgedragen om de toenadering tusschen Frankrijk en Rusland mogelijk te maken. spreken, daar had ik behoefte aan ... Mijn zuster was een en al verbazing. ??»Maar je bent verliefd!" «Verliefd! neen." »Wel waar, je bent verliefd .. . nu, dan moesten we maar eens informaties gaan nemen . .. Dat zou een heel aardig schoonzusje kunnen worden . .." »»Ik breng Louise weder naar het spoor... Neen verliefd ben ik niet... Maar Jupiter zal zij hebben .. . alleen voel ik een kleine bezorgdheid ... 't Is zoo, in den catalogus Chéri stond wel: hot paard is ook voor dames gedresseerd ... maar men kan niet altijd op zoo'n catalogus aan .. . Die lieve kleine ! Als haar eens een ongeluk overkwam! Ik had thuis een dames-zadel, omdat mijn zus ter soms een rijtoertje met mij kwam ma ken ... Ik zeg tot Picot: »Leg het dames zaal op Jupiter en breng hem in de manege. Neem een paardendeken mee..." »»Een kwartier later liet ik l'icot aln dame Jupiter bestijgen ; ik had zijn beenen in het paardendek gewikkeld om hem zooveel mo gelijk op een amazone te doen gelijken. Ju piter gaat galoppeeren. »O, kapitein, hij begrijpt het best" roept Picot mij toe, »hij is voor dames gedresseerd ..." »»Zelf wil ik er ook de proef van nemen en zet mij op mijn beurt <W.s <lnme met om wikkelde bccnen op Jupiter, laat hem draven en galoppeeren, en terwijl ik dat deed, mocht ik zoo bij mij zclven denken: hoe gek toch! omdat ik een veertien dagen geleden ecu blondinetje, dat een Engelschen roman las, in het spoor heb ontmoet, doe ik nu deze dingen en heb ik mij zoo gek toegetakeld !" »->Nu, mijn besluit staat vast: Jupiter is bepaald een geschikt damespaard ... /ij zal Jupiter hebben ! ... Alles goed en wel, maar hoe moet ik het aanleggen om haar het paard te bezorgen ? Het zou geheel in den Generaal de Miribel, wiens portret wij hier afdrukken, had eene lange en eervolle mili taire loopbaan achter zich. Hij nam een werkzaam aandeel in de oorlogen van 1855, 1059, 1870 en in de expeditie naar Mexico en maakte door zijne dapperheid en zijn be leid op het slagveld eene even snelle als welverdiende promotie. Kijne grootste ver dienste echter had hij als organisator en tacticus. Ofschoon hij op politiek gebied tamelijk reactionaire neigingen had, werd hij om zijne groote en algemeen erkende be kwaamheid door verschillende republikeinsche ministeriel! in de hoogste betrekkingen gehandhaafd en ten slotte werd, om van zijne diensten op den duur verzekerd te zijn, de betrekking van chef van den generalen staf van het geheele leger onafhankelijk gemaakt van de wijziging der ministeriën. Op den nog in functie zijnden, maar reeds bejaarden generaal Saussier als opperbevelhebber en de Miribel als chef van den staf was de hoop der Franschen gevestigd. De plaats van de Miribel zal zeker uiterst moeielijk te vervullen zijn. miiiiiiiiiiiiiiiiiiilMitmniiiiiiiiHiiil'immiiimiiiiiiiiMiliiiiiiiiiiiiiiiitiilinl vorm zijn om het paard ter beschikking van den kolonel te stellen. Maar daar heb ik geen lust in, ik ga het zelf, en wel terstond, aan haar brengen ... Zoo gezegd, zoo ge daan. Picot volgde mij en hield Jupiter bij den teugel. Wij komen ter plaatse en gaan het binnenplein op. Ik kijk Picot aan en lees op zijn guitig gezicht de gedachte : »Ei, ei, heeft mijn kapitein mij daarvoor op ver kenning uitgezonden . .." »»Ik schel aan. »Is mijnheer Lablinière te huis ? «Mijnheer is te Parijs.'' «Mevrouw Lablinière dan?" »Ja, Mevrouw is thuis." «Wees zoo goed haar mijn kaartje te ge ven en haar daarbij te zeggen, dat ik over een paard kom spreken .. ." »»Oe bediende gaat mij aanmelden. Als zij er nu eens niet was! Ik kom de kamer binnen ... Zij was daar ... met hare moeder, grootmoeder, broertje en zwarten poedel... Wat er verder gebeurde, weet ik niet meer. Ik heb mij zeker belachelijk aangesteld. Flauw herinner ik mij, dat wij over pelham en singels met of zonder ringen gesproken hebben. Ik geloof dat ik haar verteld heb, dat het paard Jupiter heette ... en toen ben ik heengegaan, na verzocht te hebben haer Jupiter te mogen laten, ten einde hem een week, een veertien dagen te probeeren. Er moest natuurlijk ook over dm prijs gespro ken worden, de woorden brai.d 'en mij toen op de lippen, maar ik kon haar toch Jupiter zoo maar niet cadeau doen. Ik heb haar geld wel moeten aannemen. Daarop gingen wij naar het plein, en diiar bij Jupiter was het slechts eene herhaling van het, dwaze, onzinnige gesprek, zoo even in den salon gevoerd. Ik had dollen lust om tot dat be koorlijke schepsel te zeggen : gij zijteen engel en ik aanbid u! En ik zeide: «U zult het paard tien liters haver moeten geven, enz.