No. 869 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Het verzoek om ontslag van den gouverneur van Suriname. «t TiTtrs v- A. v. W.: Als paatje niet helpt, dan valt Titusje! Surinaamaclic &/IODHC: Toe, Massa, geef hem een handje! V. DEDEM : 't Is mijn Blief kind maar! limiMiiiimiiiiiimtiiiii In 1994. (Een nachtmerrie) 't Is in 't jaar 1994. De laatste steen van het oude gebouw der samenleving is in de lucht gevlogen ; de laatste vorst is aan den laatsten predikstoel opge hangen. De Nationale Bank is gesloopt, omdat het gemunte geld en de zilver- en goud staven eerlijken gelijkelijk onder alle menschen zijn verdeeld geworden. Bankiers-en kassiers kantoren zijn gesloten, na behoorlijk geplun derd te zijn. Mijn stelsel van een commu nistische maatschappij, waarvan de vroegere socialen en anarchisten eigenlijk nog geen flauw begrip hadden, heeft gezegevierd; overal heerscht de broederlijke gelijkheid, waarnaar het menschdom zoolang reeds snakte. Dag- en weekbladen komen niet meer uit. Het eenige en onverdeelbare volk heeft beslist, dat letterkunde en kunsten, in het algemeen,slechts tot uitspanning van geleerden en leegloopers dienden en geen nut oplever den voor het algemeen belang. Het Bestuur, d. w. z. eenige mannen, door het gansche eenig n onverdeelbare volk gekozen, zorgt voor alles en allen. Mannen, vrouwen en kinderen moeten doen wat het volk be veelt. Iedereen is verplicht eenig licht werk te verrichten, dat voor het algemeen welzijn ge vergd wordt en daarna doet een ieder wat hij verkiest. Men krijgt een huis van het Bestuur; alle krotten en slechte woningen zijn afgebroken en overal huizen gebouwd, die even groot, hoog en mooi zijn. De straten en grachten zijn gelijk gemaakt voor de wet; er bestaat geen verschil meer tusschen de Bocht van de Heerengracht en de Pieter Jakobdwarsstnuit. Kleederen kan men tweemaal jaarlijks beko men in de algemeene magazijnen. Hoeden petten worden niet meer gedragen worden gratis verstrekt; klompen zijn afgeschaft, maar schoeisel is drie maal 's jaars op aanvrage verkrijgbaar. Drie maal daags wordt eten rond gedeeld op het Waterlooplein, thans Yoedermarkt genaamd. Bij slecht weder geschiedt de uit deeling in de voormalige Nieuwe Kerk. De algemeene keukens zijn in het oudeKijksMuseum en de Aula gevestigd. Het huwelijk is afgeschaft; men bemint in volle vrijheid, als de poesjes op het dak. De kinderen worden in het groote Slaatspensionaat vroeger 't Paleis voor Volksvlijt verzorgd. Men noemt de bestuurders niet regeerders, maar knechten des volks. Daar de dag- en weekbladen zijn afgeschaft en ieder ten algemeenen nutte moei werken, ben ik in dienst bij de officieele kleermakerij, omdat dit beroep het best overeenkomt met dat van journalist wat de schaar betreft. Mijn vrouw woont nog bij mij maar is zeer handelbaar en tam, omdat zij weet, dat ik haar anders den looppas geef en onze drie bengels worden in de volksbewaarschool - de vroe gere Oranje-Nassaukazerne verzorgd. De klok van het voormalige Paleis op den Dam, nu de algemeene bilhmlzaal en whistclub, roept de burgers en burgeressen tot liet middagmaal. 't Is Zuidwestenwind; 't regent en waail. en daarom wordt de uitdeeling in <!e ei devant Nieuwe Kerk gedaan. 't Is vol, zooals gewoonlijk, want de meeste menschen, die er zijn. hebben trek. Om ^ uur vm. is het ontbijt rondgedeeld, bestaande uit een broodje met komijnekaas en thee. ()m 12 uur werd gefiltreerde Malz-kofüe met brood en óén bolus verstrekt. De uitdeeler roept met luide slem: :>Yan daag eten we kaifsgehaht, met knolrapen en aardappelen met pelerselioaus '" Algemeene leekenen van afkeuring. Plotseling werpt iemand vlak voor ons zijn etensschotél heftig op den grond en schreeuwt: Dat kan niet lat.ger zóó! Ken goedkeurend gemompel ontstaat en gaat weldra over in gejoel. De man. die het algemeene poroelein zoo driftig in stukken wierp, spring! op de voorzangersbank en mei Ibrsche stom. die donderend weerklinkt onder de hooge bogen, roept hij : Evenliaasten ! »Ik smeet mijn etensbak tegenwoordige toestanden, pot h me niet langer kunnen dur-"n sedert Zondag veertien dagen zelfde eten koud kalfsgehakt mei kool ra ! pen en aardappelen met peterseliesaus we worden er misselijk van. Mijn vrouw lust geen rapen en ik gruw van peterselie. AVij zijn niet van zins om langer zóó te leven, daar werken wij ons deel niet voor; we willen eten wat we lusten, we willen variatie, we willen dessert hebben en gember! Kr moetverandering-komeii! Leve de omwenteling! Keve de revolutie! We willen niet langer eten wat ze ons voorzetten we verkiezen betere kost. we kunnen het betalen, er is geld ge noeg. 'tVeg met het Bestuur"' Juichkreten, h:in Igeklap, gefluit en gejouw ! Hij heeft gelijk, roept zijn vrouw, maar hij zegt nog niet alles; zet mij eens op de bank. Men tut haar op do bank ; stilte! stilte! roept men. Zij zet haar zondagsche stem op en begint: Burgeressen ! J).; burger, van zooeven, heelt gelijk, groot gelijk, maar hij zegt niet alles. Mijn man daar slaat hij loopt al zes weken met zijn ellebogen door de mouwen en met een scheur van acht.eivn in zijn broek. Ik kan er 'cen draad meer doorhalen, want 't goed door 't. lï.-sluur aangeschaft deugt geen zier; 't is voddegoed, er houdt geen draad in. Mijn eorsei is zoo slap als een vaat doek en mijn Irieot-taille valt me letter lijk van 't. lijf. l1]r i.- aan mijn mans broek geen lappen mee]1 aan. In t stadsrnagazijn is (.vervl'.ed van kleeren, maar vóór pinkster verku-t men ons niets lo geven. Is dat zor gen voor 'i algemeen welzijn ? 7*" liegl.l roept een stem. De vrouw buigt zich tol haar man en met, klein /egl ze: -?.Jan, klim op de bank en ?draai je om voor t publiek. Hij doet hei. Ziet ge nu burgers en burgeressen Jan. -buig je wat dieper, <re bemerkt dat men ons zelfs u'oen hemden meer verstrekt en da! hel. ongezond en onfatsoenlijk is om zóó !e loopen wanneer een broek zóó ontoon baar \-'>. Ken kreet van verontwaardiging gaat op! Jan bi-.li-Ui met zijn hand hel hiaat in zijn ' broek en komt weer op den beganen grond. ; Alien;r- wordt de e\-Nieuwe Kerk het too it, el van onbeschrijfelijke verwarring.gedrang. :_"ewo'. . er. geroep! Op sommige plaatsen ?.?:a:'i ':vn lol handtasleiijkheiioti over klappen en .-iompeii worden uitgedeeld. Sommigen trekken partij voor mijn kos telijk stelsel, maar de meesten willen ver andering. Ken geweldig gedrang ontstaat, de eelbakken. de kasserollen worden omverge worpen; men gooit elkander met de koolrapen en 't gehakt. Ik raak onder den voet en als ik op straat kom heb ik een paar blauwe oogcn en een bloedenden neus. De strijd duurt den gansehen dag voort^ totdal.de nacht een oogenblik stilstand brengt. Den volgenden morgen, bij de ontbijt uitdee ling, begint hij opnieuw en woedt voort tot den namiddag. Ken vreeselijke ontploffing doet mijn woning (rillen ; mijn vrouw komt doodeiijk ontsteld binnen en roept: Man, de Revo lutionairen hebben de ex-Nieuwe kerk en de algemeene keukens in de lucht doen vliegen ! Ze zijn nu op weg naar de kleedermagazijnen! Ik ril. ik beef, want ik houd niet van ont ploffingen. Men klopt op de deur; ik open haar bevend. Ken comitéder Omwentelingspartij staat voor mij en overhandigt mij een gezegeld papier ik lees Aan burger Autor. Het eenipe en onverdeelbare volk. heeft beslist: dat. daar er dringend verbetering van den huidijren toestand noodig is, er opnieuw een reïeering moet komen. Hel benoemt hier mede burger Autor, den ontwerper van liet tegenwoordige svstecm. tot l're-ident vanden ? Itegc'Tingsraad dien hij gelast wordt saamtestellen. binnen '21 uren. ten einde verbete ring aan Ie brengen in den legenwoordigen toestand. IIi:r VOI.K. ik wil spreken, mijn systeem verdedigen, maar mijn neus begint weer te bloeden en ik verlies mijn bewustzijn. I)j/,e nonsens bij mij in de bus gevonden: maar er staat toch ook veel waars in: waar achtig zoo iets krijgen onze klein kinderen nog. J TL. Pu. Bu.