flTT DE AMSTEKDAMMEE, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 890 Uit Dr. GrAJXTNEF's Studeerkamer. (Het mttmrsrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd volgens de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124). Haurice Hffaeterlinck. f, : llilllllllliillliiiiiiilillll iiiiiililiiiiuiini l iiinimiiiil De waterrutschbaan te Ballyrum. Tim Rafferty, die weer op reis was geweest, kwam twee maanden geleden te Ballyrum terug, geheel vervuld van grootsehe plannen en met een uitspraak, gemaakter dan ooit, want hij was niet minder dan twee maanden in Londen geweest, en wel als helper" bij het groote Waterfeest. Op den avond van zijn komst waren natuurlijk alle jongens in de herberg tegenwoordig om zijn laatste avontuur te hooren. Je zult ons nu wel een beetje taai vinden, h Tim, na alles wat je den laatsten tijd hebt door leefd", zeide Mr. Doyle en knipoogde tegen de jongens. ,Ja natuurlijk, Mr. Doyle, het eenige is, dat er hier niet veel spiint is". //Splint?" riep Mr. Casey, de slotemaker van Ballyrum, ./waarom spreek je niet fatsoenlijk, malle kwast ?" Heb ik ooit!" riep Tim. Ik ben in Londen geweest, dus ik moet het weten. Splint is de nette naam voor geld, nu weet je het. Zooals ik zei: //geld" is wat ze in Ierland noodig hebben. Goede hemel, man, kijk eens wat geld doen kan! Denk eens aan het groote Waterfeest, waar ik bij was, voor ik hier kwam. Millioeneu en millioenen menschen, mijnheer, dag en nacht, ik zeg je, dat je niet weet waar ze van daan komen. Maar natuurlijk kostte het ook een hoop geld, om het ia orde te brengen; dat deed het". //Ja, die soort van dingen is enkel boereubedrog", riep Mr. Casey met minachting uit. Och, ga liever naar huis en voer je eksters!" zei Tim die vuurrood werd. Wat weet je er van". Je moet er niet om geven, hoor!" viel Jack Menphy in, en knipoogde tegen Casey. Ik'zou er maar spijt van hebben als ik iets gaf om zulk een oude zeur", ging Tim voort. Maar, zooals ik zei, een massa menschen! Maar het mooi ste van alles was de rutschbaan. Ja, jongens, die vutschbaan was eenvoudig heerlijk! Een platboomde schuit, die als de bliksem zoo gauw van de plank af naar beneden vliegt in het meer, en dan vol met jongens en meisjes. En om dat te zien ronddrijven op het water, en een orkest dat speelt After the Opera.'' Wel verbazend!" riep Mr. Doyle, dat zou net iets zijn voor Ballyrum." Ja, om al de menschen te verdrinken!" voegde Mr. Casey er bij. Och, 'houd je stil, oude slotenbederver'." zei Tim. Toen wendde hij zich tot Mr. Doyle en ging voort. Het zou toch een prachtig denkbeeld, zijn, Mr. Doyle, maar het zou een hoop geld kosten." En hoeveel zou een kleintje kosten:" vroeg Mr. Doyle. Vijftig pond voor begrafenissen," antwoordde Mr. Casey. Met 'noot en al zou een kleine zoo wat hon derd pond kosten," zei Tim en deetl alsof hij Mr. Een mariage de raison.' (Triboulet.) President Casimir Perier en de Eransche Republiek, gecomplimenteerd door Triboulct. Casey niet hoorde. Nu goed dau," zei Mr. Doyle. Als Bryan mij dan voor drie maanden bijvoorbeeld zijn stuk land met den grooten vijver verhuurt, dan zal ik niet zoo erg op het geld zien. Ik zou het gebouw en de geheele zaak aan jou overlaten, Tim, en je tien percent van de verdienste laten." Tim sprong op, zijn verbeeldingskracht werkte dadelijk. Het zal een prachtig ding zijn," riep hij uit. Wij zullen er beiden ons fortuin mee maken !" Ja, op den bodem van Bryan's vijver," meende Casey. Aaa het einde der week waren alle schikkingen met Bryan gereed en Tim verkeerde in ecu vreeselijk opgewonden toestand. Op een hooge stel lage, ongeveer 70 meter van de oppervlakte van den vijver (een heel groote vijver) had hij een planken vloer laten maken, die tot recht in het water ailiep. Het werk vorderde nog al langzaam, natuurlijk, daar er slechts acht menschen aan ge bruikt werden. Mr. Casey en uog een andere be moeial in den vorm van den ouden Mr. Carroll kwamen dikwijls samen om eens naar het werk te kijken en hun tegenwoordigheid maakte Tim ge woonlijk razend. Waar ga je al de lijken begraven, Tim ?" vroeg bijv. Mr. Carroll. Verbeeld je! daar zullen ze hem geen tijd voor laten," verklaarde Mr. Casey dau. Want hij wordt natuurlijk opgehangen voor moord in massa, niet verzwarende omstandigheden." Ik wou dat jelui heeiigiugt, inplaats van hier te komen spionneeren," zei Tim dan. Waarom be moei je je niet met je eigen zaken r" En dau kon Mr. Casey zeggen: Kom mee Mr. Carroll, laat de meuschen niet zien dat wij met hem spreken, ze moesten ons eens arrcstccreu als medeplichtigen." En dau wandelden zij haastig weg. Eindelijk waren de rntschbaau en de boot, klaar om te werken. Daarop verscheen de volgende ad vertentie 111 De Hr(ichlhon4 fan Ballj/ïum-" PUBLIEKE VERMAKELÏJ KHEDEN. Opening van de Groote Amerikaansche Rutschbaan. Geen kosten of moeite gespaard. Het achtste wonder van de Waterwereld. Duizenden zullen teleurgesteld terug moeten keeren. Geopend Maandag a.s. Toegangsprijs n shilling. Kinderen, gedragen, halve prijs, mits vergezeld door hunne ouders. Ei-ïn Go ftn/yh! Ballyrum was in een roes van opgewondenheid op den dag der opening en vóór het lick ecu half uur open was, had men reeds de groote som vau twintig pond ontvangen. De menigte om de stel lage heen was reeds bijna vijf honderd menschen groot. Boven aan de rutschbaan stond Tim, met eene hand trotsch rustend op dcu voorsteven der boot. Naast hem stond Mr. Doyle iu zijn /oudagsche kleeren, hooge hoed en al. Nu de eerste tocht" riep Tim. Niet meer dau zes tegelijk, als 't u blieft!" Hoe vreemd het ook schijnt, er was geen ge drang! Nog vreemder, geen zes gingen zelfs naar de boot. Vreemdst van alles, met een ging er heen. Het feit was dat allen eerst wilden zien hoe het ding werkte. Mr. Doyle werd erg rood in het ge zicht, en Tim riep nog eens: Maar zes tegelijk." Niemand bewoog zich en Mr. Casey riep: Eerst Mr. I)o\ Ie en jij zelf, dat we kunnen zien hoe, het gaat." Zeker dat. is goed," antwoordde Tim. ,Kom maar. Mr. Doyle." Tim en Mr. Doyle gingen samen inde boot zit ten, die door den eerste dadelijk in beweging werd gebracht. De helling was heel steil en de boot gleed met vrccselijke snelheid in den vijver en verdween als een duiker onder het water. Een uitroep vau schrik weerklonk door de me nigte. Maar dit werd gelukkig spoedig gevolgd door een bulderend gtlacli, toen men Tim en Mr. Doyle naar den kant zag ploeteren, de laatste met zijn hoogeu hoed in een liaud gekiemd. \)s boot was beneden aau in den modder b'.ijven steken. Jou domme ezel, jou uil!'1 brulde Mr. Dovie, toen hij den modder en het water uil zijn mond had. ..Moest je me, hiervoor honderd pond laten betalen:" Wie ben je. om iemand zoo uit te scheiden?" riep Tim terug. Dit was natuurlijk pas een eerste proef. Wacht, totdat het ink op streek is en...." //Uaciit. Totdat je in een gekkenhuis bent, gestopt, jon ellendige schelm!'' viel Mr. Doyle liem in de rede, terwijl het publiek stikte van het lachen. l let is een mooie vertoouing waar j o me iu hebt ge haald! Kijk een-, al mijn /.onda^seM' klcercu bedorven! Loop naai' de maan!'' Toen nam Air. Casc\ M.r. Doyle bij den arm en Mr. ('airol Tim. //Kom maar mee naar huis en we zullen je te drogen hangen," zei Mr. ('a-i v medelijdend, -liet had toeii wciui^ csciieeld of wc hadden bij je lukte waken xehaJ ; je bent er goed al'n'ekoim.-iL." Jong Alexander van Serviëte Constantinopel. (Ulk.) ninniiHiiiuminjiminiiiiiiiii «IIIMII1IIIIM1IIHIIIIIHIIIIM Caserio's leermeesteres? Xaar aanleiding van de misdaad van ('asorio Santo siiraken do Italiaansehe bladen over de dichteres Ada Xe.gri, die t.' Motta-Visconti, het i dorpje waar ('.\serio geboren werd, een tijdlang j onderwijzeres geweest is en het knaapje onder l hare leerlingen geteld zou hebben. Zij lieert het ' intusschen reeds tegengesproken ; zij is thans hoofd van een instituut te Milaan; haar bundel Fatalilü, drie of vier jaar geleden verschenen, l heeft haar spoedig door geheel Italiëals een i hartstochtelijke kunstenares, vol medelijden voor de ongelukkige)], doen kennen. Socialisme is er misschien, anarchisme is er niet in te vin den; de jaargang l s j) i' van het tijdschrift XctlcrBéheersclier der yèloovigen: Wees gegroet en laat m' u eeren, Ked'le Serviër, jonge held ! Meld mij vrij al uw beweren, Vraag ! 'k wil alles u offreeren, Alles... enkel maar geen geld ! land bevatte een kleine studie van Eiore della Ncve over haar, met eenige vertaalde verzen, o.a. 0\> de Ures: Daar gaan zij, zwijgend, streng, niet ernst in d'oogen, liet hoofd ontbloot; De baar van den gevallen lotgenoot Bedekt een tloers, zwart, door den wind bewogen. Zorg groeft de rimpels, die hun d'arbeid gaf, Tot dieper kloven; Vergeefs lacht hoog de blauwe lucht daarboven, Stil vloeit de traan en niemand wiscbt hem af. Verminkt, verbrijzeld dragen zij hem henen Op 't planken bed; Hij werkte op 't dak ; bij viel. Vergruisd, verplet, Zijn hoofd en leden, stortend op de stcencn. I! ij k vulden moed en kracht, als van een leeuw. Zijn jonge dagen; Hij viel. 'Kil "heeft "de dood de hand geslagen Om 't krimpend hart der radelooze weeuw. Dof, onder (iods geduchte hand gebogen, Zijn macht bewust, Ter groeve van vergetelheid en rust, Stil gaan zij, zwijgend, streng, met ernst in d'oogen En peinzen. 't Noodlot toch, dat hem verslaat, Kan hen doen vallen; De werkman is soldaat, -/.ij zijn het allen ; Vol wordt hun hart. en bleeker hun gelaat. Sterk zijn ze, en forsch, en moedig.Van hun droomen Is eng de grens; 't Gezin en 't huisje is hun bescheiden wensch, Maar morden, dwars door't wei k,kan't einde komen. Een plank verschuift en kantelt, d'urine stort, In 't bloed vergruizeld; Maar wie begrijpt den gil van hem die duizelt. En denkt aan al wat daar geolferd wordt'/ Dicht 011 den post dos dooden dringt zich 't leven, .Umg. a U weleer; Want onbegrensd is 't voorwaarts rukkend heir, Kalm tredend op de bres waar d'and'ren bleven. En. als op 't zwijgend kerkhof, juichend blijd' De kind'!en joelen, liet lij Wie klopt aan 't ven-ter?... Schoon een ongenoodo, Treed in. Ellende: ineen niet, dat 'k u vreeze. Treed binnen! zijt g'ook ij-koud air, een doode, 'k Ontvanu n kalm en onverhloekt van wezen, dij taniüoo:-, monster met oiitvioeschde leden, Zi'e! lachend durf 'k u tegentreden ! (.ij aar/.elr nou!... Treed nader, treed dan nader, (.('?vloekte schim.... edreig mijn kracht en hope. Grijp naar de jeugd en vreugd in hart en ader, I!ijt' met uw kromme klauw de borst mij open! Zweel' met uw -tulen vleugeNlag In 't ronde. Om mijner moeder stervensspondo. Wat nut uw woeden u. gij onlieilsbode''. Mijn i- de jeuüd, en mijn het volle leven! In d'ongelijkon strijd, zij 't ook ten doode. Zult gij mij 't eerst de kans niet op doen geven! Waar 't alles om mij stortt' en mocht verzinken. Ziet gij mij u twintig jaren blinken'. Gij zult de vonk, de kracht van hooger krachten Die mij in 't warme harte gloeit, niet dooven: (lij zult den vluggen spoorslag van mijn trachten. 't Excelsior, dat omhoog mij voert, niet roovni ' Onmachtig is uw greep. Xiets stoort, o v.Teode, O somb'rc godheid, mijne schreden. Zie in de wereld rond ons, wat gcwemel! Wat zonneschijn! Wat kleur'ge rozetwijgen ! Zie hoog naar 't licht van den aznren hemel Den blijden leeuwrik juub'lend, trillend stijgen '. Zie 't al geloovon, idealen scheppen ! Wat heerlijk lichtend vlengolkleppen ! Megera, bloedlooz' oude, die komt naad'ren En 't hoofd verbergt, in zwarte kap gedoken, Ik tart n! Ik, ik hel) wei bloed in d'aad'ren, Het bloed van 't volk, rood, vurig, snel aan't koken' Zorg, tranen, angst vertrap ik op mijn wegen, Kn 'k treed de toekomst moedig tegen ! 't Wil d'arbeid, die den mensch verheft tot goden En 't al beheerscht met koninklijke gunsten; De weelden wil ik, door natuur geboden, Des hemels blauw on d'eeuw'ge jeugd der kunsten' 'k Wil al wat schoon is. sterren, kussen, bloemen. Droom en gedachte, 't mijne noemen ! Dool gij voorbij, o zwarte tooveresse. Als donk're wolken langs do zonne dolen,.... Zie! alles dringt, des levens dorst te lesschen : Van onder dorens lachen de violen! Zie! alles hoopt, ik, uwen grcop ontsprongen, 'k Heb 's levens jubellied gezongen! Een bekend dokter te Londen vertelde dezei dagen aan. een diner de volgende geschiedenis. die hij zolf beleefd heeft. In het hospitaal wordt een verongelukte binnengebracht, schijnbaar leven loos. Zijn vrouw volgt den brancard. Een va:;de doktei-s verklaart: ^Ilij is dood", maar de gekwetste licht een weinig het hootd op, en fluistert: .Veen, niet heelemaal." ledereen is ver baasd, maar zijn vrouw zeyt vermanend : Stil toch, de dokter moei het toch beter weten.'' Het ite liepen, dat de man den moed gehad heeft. ondanks den raad van zijne vrouw l/ij zijn nieeninu te blijven. Eeii lief land. (Korain in den 'i//<ü'o.) ! . --*\ ! ^S'VN Wel. wat zegt de Eaubour»; Saint-Germain van mij '/'' Om u de waarheid te zeggen, mijnheer de president, men zou daar wel willen dat u een staand boord gingt dragen,... correcter, weet u'.'"