De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1894 19 augustus pagina 5

19 augustus 1894 – pagina 5

Dit is een ingescande tekst.

No. 895 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. kind, en haar aanvallig dochtertje, in het publiek zou vertoonen. Marie Antoinette gaf toe en ging naar de Comédie Italienne met hare kinderen, met de gouvernante en eene zuster des Konings. Dit was de laatste maal dat de Koningin in het openbaar verscheen. Ik had myn loge juist vlak tegenover de Koningin, en daar zij my meer interesseerde dan de voor stelling, had ik geen oog van haar en hare familie :af. Men gaf »Les Evénéments imprévus," en Me vrouw Dugazon speelde de soubrette. Hare Majesteit zag bij haar komst in de zaal er zeer bedrukt uit. De toejuichingen troffen haar bizonder en ik zag haar meermalen haar tranen wegwisschen. De kleine Dauphin zat op haar schoot en scheen angstig om de tranen zijner moeder. In het stuk is een duo, gezongen door de sou brette en den dienaar. Mevrouw Dugazon zegt: J ai me mon maitre tendrement Ah! combien j'aime ma maltresse. Toen zy dit zeggende de hand op 't hart legde en de koningin aanzag, begreep iedereen de toespeling. Plotseling sprongen Jacobynen, die in de zaal waren, op het tooneel, en als de acteurs mevrouw Dugazon niet verborgen hadden, zouden zy' haar geworgd hebben. Zij bepaalden er zich nu toe de arme koningin en hare familie uit de zaal te ?dryven. Het eenige, wat de garde kon doen, was de koningin en de haren orgedeerd naar haar koetsen te brengen." Na dien avond trad mevrouw Dugazon zelden meer op, naar het heette om hare wankelende gezondheid. De ware reden was, dat de politieke toestand haar mishaagde. »Zij beweende hare meesters. De verwijdering tusschen haar en haar ?echtgenoot, die bij alle, ook bij politieke aange legenheden, een lage rol speelde, was sedert lang volkomen. In 1807 nam hy afscheid van het too neel en in 1809 stierf hij krankzinnig. Na de Restauratie vertoonde mevr. Dugazon zich weder op de planken en werd er weder als in de schoonste dagen harer jeugd toegejuicht. De Comédie-Italienne was in verloop van tijd vereenigd met een ander theater voor opéra's comi?ques, onder den naam Théatre Feydeau. Mevrouw Dugazon werd er societaire en lid van den raad ?van beheer. In 1800 verliet Mevr. Dugazon voor goed het tooneel. De Restauratie bevredigde hare wenschen. 3>Ik gevoel dat ik thans gelukkig sterven kan" zeide zij tot haar vrienden. Zij vertrok naar Saint-Ouen, en was eene der eersten die bij den Koning ter audiëntie kwam. Hare aandoening was groot toen men haar bij Lodewijk XVIII geleidde. Smeltend in tranen, viel zij hem te voet. Met vriendelijk gebaar richtte de koning haar op. »Ge hebt mij niet vergeten," zeide Zijne Majesteit »en ik herinner mij altijd het ge noegen en genot, dat ge mij te Versailles ver schaft hebt. Het doet mij leed dat ge om uw gezondheid het tooneel hebt verlaten ; ik zou mij gelukkig hebben geacht, u er weder te mogen begroeten." Sinds dien tijd hoort men niets meer van me vrouw Dugazon. In strenge afzondering leeft zij, alleen voor haar zoon, een componist, o. a. van de opéra-comique »La Noce Ecossaisse" (1814). Als haar zoon bezig was een nieuw werk te repeteeren, werd zij van angst ziek en niet beter dan na de eerste voorstelling. Mevrouw Dugazon stierf in September 1821 na langdurig lijden. Zij werd op het kerkhof Père-Lachaise begraven. Honderden brachten haar naar haar laatste rustplaats. Bouilly. met ?vvien zij 20 jaar in vriendschap had geleefd", hield de lijkrede. Thans leeft de nagedachtenis aan haar groot talent voort in: les róles Dugazon, les jeunes «t les mères. De directeuren van het »Grand Théatre", gebr. A. van Lier, beklagen zich over het verlaten zonder voorafgaande waarschuwing van hun post 5de Jaargang. 19 Augustus 1894. Redacteur RTJD. J. LOMAN. 'Tijdelijk adres: Van Baerlestraat 12, Amsterdam. Verzoeke alle mededeelingen, deze ruhriek betreffende, aan bovenstaand adres te richten. itiiinHiiiiiimniiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiniiiiiiiiiiiii Groote ja rlijksche wedstrijd van den Ned. Schaak bond, gehouden te KotteHam 13?16 Augustus 1894. Aanschouwelijk overwicht van den wedstrijd eerste lasse. L. Benima, Win schoten J. F. Heemskerk, Sas van Gent W * -1 2 a ~ 0 o ~ 3 A i 0 0 a, X £\2 > f, 1 1 1 X ' o; 1 1 ^ O 0 ;2 ^ ? ^ "~" *3 "* '? H > H 1 4!';> ?25.50 1 ''1"2 ? 25.50 R. J. Loman,Londen i' l ' l :?i O ; l i;.,' l ' l 5"o ? 39 l l l l ' " ' i * ' N. W. v. Lennep, Amsterdam J. F. Malta, Rotterdam "2 0 0 0 1 0 0 1 l'.l 'i 1':. 0 "j 1 4 ./' 24 1 1 '.; ? 3 50 W B.H Meiners, l Amsterdam { A. G. Olland, l M i Utrecht Dr. A. v. Rhijn, Leiden O ! O "2 I/j ] : ]':, 1 n ; 0 i !/c| 9 Iro'2 /" 8.25 1 5 ? 31.25 II 1 f 3.25 door de dames van Biene en Potharst?Grader en de heeren van Kuijk, Lageman, Potharst en Frits Bouwmeester, terwijl zij bij contract tot l Mei 1895 aan den schouwburg-van Lier waren verbonden. En dat zonder van hun voornemen ook maar op eenige manier blijk te hebben ge geven. Den heer Bouwmeester uitgezonderd, zijn al deze artisten geëngageerd door den heer de Groot voor zijn nieuw tooneelgezelschap. »De beoordeeling der handelwyze »zoo schrijven Gebr. van Lier" van de bovengenoemde twee Dames en vier Heeren, laten wij dan ook met gerustheid aan het publiek over, dat ook zeer zeker zal weten te richten tusschen een Directie die op zoo trouwelooze wijze verlaten wordt, en de Directie die van zulke trouweloosheid gebruik maakt." vo DAMES. Mode. Hoeden. Handschoenen. Ouida over de vrouw. Hortensias. Bij het huwelijk van de hertogin van Buckingham, de vorige week, kon men een trouwjapon van grijze zijde met Limerick-kant bewonderen; breede volant van de lersche kant, ruim d colletégevuld met kant, breede afhangende berthe en mouwen geheel van kant. De bruid droeg er een sluier bij van grijze tulle, diamanten tiara en rivière; alles zeer in harmonie met haar rood bruin haar en zeer fraai teint. Ook haar reistoilet was grijs; glanzig laken, voor corsage en mantel tegelijk een jas Louis XIV, habit a la franftise, met mouwen en plastron van een zeer fraai changeant fluweel, mauve grijs. De mouwen waren omgeslagen met breede mousquetairemanchetten, waaronderuit oud point de Venise kwam. Einde van het plastron en jabot van de zelfde kostbare kant. Voor knoopen had de her togin groote zilveren kogels, ik jour gewerkt, aan kleine zilveren kettinkjes aan een zilveren stokje hangend. Van deze knoopen waren er ook vier achter op den jas gezet. Bij dat grijze costuum behoorde een grijs strooien hoed, met grijze tulle, rose rozen en vergeetmijniet opgemaakt. Een der fraaiheden van den trousseau was een prachtige pelisse van saffierblauw fluweel, met diepen rijken glans, gegarneerd met passementwerk en op de wijs van de pelisse van Mad. Sans-Gêne met een aantal kragen versierd, ieder met een rand struisveeren omzoomd. Een avondtoilet van zwart fluweel, zeer gedecolleteerd, heeft als epauletten snoertjes rose rozen en als mouwen doffen van rose chiiïon. De voorzijde is geheel onversierd gelaten; de bedoeling is, haar met diamanten te bedekken. Een ander van gechineerde zijde bestaat voor een deel uit chan geant rhododendron-rood en turkoois-blauw; voor een deel uit velours miroir in ieder van de beide kleuren. Een ander van crépon, krokodilgroen en cerise, heeft op het corsage een vier kant stuk van zwart en goud, een soort ceentuurstuk, waarin linten van de twee kleuren en zwart, van den schouder naar de taille loopend, samen komen. Op den rok een charpe van zwart satijn lint, met lange einden. * * * Als hoeden voorspelt men te Parijs ook omdat er op de badplaatsen reeds veel in dat genre gedragen wordt, een model dat op den ouden cabriolet van ls:!() gelijken zal. Men ziet er kleine kinderen mee toetakelen, ze zijn dan in wit piqué, wit linnen, rose of lichtblauw en heeten tegen zon en tocht te beschutten ; inder daad is het een aanwijzing der mode. De diclitgeplooide kanten volant om vele ronde hoeden, die tegen de zon beschermt, wordt ook steeds langer genomen; de vrouw zal met dien hoed, ook chapeau-cabas (karabies) genoemd, gedwongen llUIIIlllllllliUlUIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIMIIMII Overzicht vau den wedstrijd tweede klasse groep A. Dr. Schefl'er, Breda Huinck, Rotterdam Speet, Breda Moqnette, utrecht v d. Stouwe, Dordrecht Vink, Dordrecht -}' 0 1 0 0 X 1 0 1 1 1 ?/j 9 t 1 II l S i 9 9 n 0 > 9 1 1 > 1 9 9 1 H 3'1'If 2 4 I 2 21 i Overzicht van den wedstrijd tweede klasse, groep B. Onnen, Leiden Kleiubentinck, Helder Faber, Andelst Geverding, Rotterdam Lutterbach, Rotterdam Dr. Boerma, Groningen (1 ; 1) 1 1 1 1 0 9 1 9 1 9 0 1 9 1 1 1 1 0 t 9 4 :; I 1 MTT al i 2' j zyn altoos rechtuit te kijken, maar als het mode is, zal zy zich getroost daarin schikken. In over eenstemming hiermee neemt de voile in omvang en dichtheid toe ; iets nieuws hiervoor zyn de zeer ondoorschijnende dentelles roussies ; men weet dat in 1830 de voile een heele sluier was, die op den hoed gebonden, tot over het middel afhing. # * * De kleur der handschoenen, die voor dames meest vrij bescheiden was, begint sprekender te worden. Voor gris-perle neemt men lila, of zelfs violet; het vleeschkleur wordt geprononceerd rose, het wit citroengeel of zelfs boterbloemgeel. Men wil het pafte de canard en briqtte van de heeren handschoenen naderen. Een zeer elegante hand schoen is die van reeleder in de natuurlijke kleur, gestikt met eene donkerder nuance zijde, en knoopjes van hertshoorn ; ook gemsleder, zoo zacht, dat het vinger en nagel modeleert. Eene Amerikaansche (nu eene hertogin) te Parijs draagt ze van wit gemsleer, met echte paarlen als knoopjes. Excentriek maar chic is ook fijn wit zeildoek. Een model »Trouville" is zwart, met witte stiksels en vier of vijf witte randjes. * * * Haalden wij onlangs de meeningen van lady Jeune, mrs. Lynn Linton en andere dames over de hedendaagsche meisjes en de vrouwen beweging aan, de bekende schrijfster Ouida, hoe vooruitstrevend vele van haar beeldschoone heldinnen ook zijn, is tegenover de »nieuwe vrouwen'' niet sympathiek. Dit is ook niet ver wonderlijk; Ouida's vrouwen zijn veel meer zenuwachtig, hartstochtelijk, excentriek, romanesk, dan practisch of koel: haar moderniteit zit meer in ijdele mondaine buitensporigheid dan in pedante hervormingszucht; ze zijn eer dubbel vrouw, dan half man. Het is dan ook vooral het komische uit Parijsch-wereldlijk oogpunt, dat haar in de Amerikaansche hervormsters mishaagt. Een van deze had b.v. geschreven: »De man is zedelijk nog in zijne kindsheid. De nieuwe vrouw kent zijne zwakte en wil hem de hand reiken. Er is een tijd geweest, waarin men twijfelen kon, of hij de hoogte der vrouw zou kunnen bereiken, dan wel haar tot zich neertrekken. Maar dit is overwonnen; de nieuwe vrouw reikt nu den kind-man de sterke hand en helpt hem om tot haar omhoog te komen. Al te lang heeft de vrouwenwereld den man veroorloofd, den staat in te richten, en haar zelve te leiden of te misleiden, zonder dat zij ooit onderzocht heeft, in hoeverre hij tot d t alles de bekwaamheid bezat of misschien nog kon verwerven." Ouida vindt, dat deze vrouwen alle gevoel van humor missen; anders zouden zij het belachelijke van deze plechtige snoeverij inzien. sDaarenboven," zegt zij. »deze vrouwen willen van geen der voorrechten welke de man aan de zwakkere heeft toegestaan, afstand doen; en toch tevens de macht bezitten, die den sterkere toekomt. Deze onwijze- aanmatiging zal nog uitwerken, dat de vrouw zich bij den man gehaat maakt, en hij haar weer in de gevangenschap van den harem terugstool." Deze gevaren nu lijken ons wel weer wat ver; zoowel de haat als de harem. Maar Ouida zegt andere en verstandiger dingen, als zij spreekt van menige nabijliggende taak, die de vrouw veronachtzaamt, van het toevertrouwen van kinderen aan vreemden, het onverschillig zijn voor dierenbescherming, het deelnemen aan ruwe vermaken als jacht en vischvangst. Wat de vrouwen in het staatsbestuur aangaat, maakt zij zich geen illusies: »IIare wetgevende daden aouden uit vrees en vooroordeel voortkomen, zonder den rem van het gezond verstand, die bij mannen vaak werkt. Van de menschlievendheid der vrouw is niets te hopen, van haar edelmoedigheid evenmin. Als zij bang is, is zij om zich te verdedigen, ruwer dan de man ; als zij de macht heeft, meedoogenloozer." In Amerika is gezegd, dat men de vrouw dom gehouden heeft, en dat de man haar slecht maakt. »0ch kom," zegt Ouida, >;lady .lane Grey heeft Griekscl) en Latijn geleerd zooveel zij wilde; Hypatia hield voorlezingen; zijn George Sand en mrs. Somerville en duizenden anderen in haar studie tegengehouden? En het slecht maken... in negen van de tien gevallen is de knaap de verleide; en zelfs uit het oogpunt van een hoo gere moraliteit: in negen van de tien gevallen is het manage de convenance door de moeder be werkt, en niet door den vader." De hortensia, bij ons niet zeer in tel, is nu en dan mode geweest, en terecht, omdat zij zeer decoratief is, en lang hare bloemen houdt. In Duitschland was zij, niet lang nadat zij ontdekt was, zeer gezocht, omdat zij voor de lievelingsbloem van koningin Louise doorging. Men heeft beweerd dat zij haar naam ontving naar koningin Hortense, maar dit is onjuist. De Fransche dokter Commerson, die met Bougainville een reis om de wereld gemaakt heeft, bracht haar uit China mee; hij kende eene zekere Hortense Lepante, de vrouw van zijn goeden vriend, den beroemden uur werkmaker Lepante; maar nog beter kende hij de moedige Horternse Barre, die hem in mannenkleederen op zijn reis vergezelde. Was het uit liefde voor de wetenschap of voor den dokter, men weet het niet; zeker is het, dat wie zijn naam vereeuwigd wil zien, goed doet, een botanicus te vriend te hou den. Men ziet het aan de fuchsia, de lobelia, de victoria, de dahlia. De hortensia heeft, zooals men weet, eene bij zondere eigenschap: men kan haar »echt" verven, in de plant, rose of blauw, zooals men wil. Af gesneden manguerites en anjelieren kan men in aniline zetten en ze zuigen zich vol kleur ; violen worden met een vaporisateur vol geest van salmoniak bestoven en zoo heerlijk genuanceerd. Hortensia's echter worden ns voor goed in den wortel geverfd, met aluin of oker, en behouden hun geheele leven de blauwe kleur. E?e. IIIIIIIIIIIIMIIIIIIII Allerlei. De velocipède heeft, na hare overwinning aan het Engelsche hof (de Prinses van Wales heeft aan hare dochters bicycles toegestaan) een tweede behaald. Poenige geloovigen hadden zich bezwaard gevoeld, dat eenige pastoors ten platten lande zich van rijwielen voorzagen; de quaestie is hooger op gekomen tot voor den Paus, en deze heeft beslist dat in het wielrijden der priesters niets berispelijks was, omdat het snelle vervoer gewoonlijk aan de zielverzorging ten nutte kwam, en dus de wielrijdende geestelijken nonsunt inquietandi. De bisschop van Cremona is na deze beslissing zelfs verder gegaan, en heeft aan de pastoors van zijn diocees aangeraden, zich rijwielen aan te schaffen, om te spoediger zieken en stervenden van geestelijke hulp te kunnen voorzien. De bisschop voegt er bij, dat een geestelijke, de abt Pianton, het rijwiel heeft uit gevonden en zich er reeds in ]S4"i zegenrijk van bediend heeft. 40 cents per regel. liiiiiii»tiKt»mnim»MtttmimMtm»iimnniiiiniiiiiimiiiiiinniiinniiiiiii Complete Slaapkamers. PRIMA EIGEN FABRIKAAT. YOS & LE GRAND, Kalverstraat. Magazijn KEI/ERSHOF", Nieuwemlijk 19B. Z ij d en s t O f f en. Grootste sorteering zwarte en gekleurde, effen, gewerkte en gedamasseerde Zijde, Satijn en Surah. De nieuwste des sins en kleuren steeds voorhanden. SCHADE & OLDENKOTT. OVERZICHT DEI! GESPEELDE PARTIJEN I\T DE EEESTE KLASSE. Eerste ronde, Maandagmorgen 13 Augustus Wit. Zwart. Opening. Aantal zetten. Uitslag. L-iman versus Heemskerk, Spaanscli, 42 Loman wint. v. Lennep Mal a, Spaansch, 23 v. Lennep wint. v. Kliijii Meiuers, Giuoco piano, 41 Remise. Beiiima Olland, Cliuuco piano, CO Olland wint. Tweede ronde, Maandagavond 13 Augustus Malta vereus v. RMjn, Spaansch, 41) Heemskerk v. Lenncp, /.ukertort opening, l'J lienima Loman, Tweepaardspel in tle nahand, 59 Olland Meiners, Geweigerd Evansgambiet, 14 Derde rond», Dinsdagmorgen 14 Augustus. v. Lenuep versus Benhna, Kransch, 49 v. Rhijn Heemskerk, Kngelscb, 26 Meiners Malta, Spaanscli, 69 L'.rnau Ulland, Spaansch, 55 Tierde ronde, Dinsdagavond 14 Augustus. Heemskerk versus Meiners, AVeener, 22 lienima v. linijn, (iiuoeo piano, 03 Loman v. Lennep, Spaanden, 27 Oilancl Malta, l-'ransch, 47 vyiiain-i lu-iiiiii, xiaiiscu. Vijfde ronde, Woensdagmorgen v. Itliijn Malta v. Lennep Benima v. Lennep Olland versus Loman , Benima, Heemskerk, Olland, Zesde versus Malta, Meiners, v. Rhijn, Heemskerk, d4 opening, Fransch, Spaaiiscli, hngelsch, ronde, Woensdagavond Giuoro piano, Wecner Siriliaan, Giuoco piano, -t t 15 Augustus. 45 C 5 35 44 15 Augustus. 50 30 40 79 Malta wint. Heemskerk wint. Loman wint. Olland wint. Remise. Heemskerk wint. Remise. Loman wint. Heemskerk wim. Benima wint. v. Lennep wint. Ollaud wint. Loman wint. Benima wint. Heemskerk w'nt. Remise. Benima wint. Remise. llemise. Hemise. Zevende en laatste ronde, Donderdagmorgen 16 Augustus. Meiiiers versus v. Lenuep, Schotsch, ;!0 Remise. Malta Loman, Spaansch, 34 Loman wint. Heemskerk Benima, dl opening, 59 Benima wint. v. Ehiju Olland, Hollandseh, 38 Olland wint.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl