DB AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 896 Uit Dr. GrAJSTNEF's Studeerkamer. (Het auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd volgens de toet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124). Siegfried Wagner. //Hij is levend!" stamelde de jonge man half netjes en gemakkelijk ook, daarbij vriendelijk tegen lllllllllimillllllllIimillllllllllHllllllllllltllllllllMlMIIIIIIII De adder in het gras. Mijn naam is Gander, John Gander. En daar ginds is mijn spel op de kermis, twee kermiswagens en een draagbare tent. Ja altijd in spellen geweest, mijn heele leven, net als mijn vader. Of ik soms rare dingen heb gezien? Nog al. En wat het vreemdst van alles was ? Wel, dat zal ik u eens vertellen. Het is nu veertien of vijftien jaren geleden. Ik herinner mij dat ik een heel goede combinatie had; trouwens dat had ik altijd. Jk bestudeerde altijd den smaak van het publiek, net als Heury Irving weet u. Mijn gezelschap bestond uit een echten Zoeloe-krijgsman, in nationale kleeding, een kos tuum voornamelijk gemaakt van kralen en veeren, die een krijgsdans uitvoerde met assagaai eu schild. Een Man met de ijzeren Kaken, die stukjes glas, spijkertjes, kolengruis en andere kleinigheden at; de vermaarde Professor Hi-Ti-Ti en de acrobatiseheaap; ook een gedresseerde big,een zenuwachtig stekelvarken, een ongeëvenaarde verzameling van curiositeiten op het, gebied van natuurlijke historie, zooals een Levend Skelet, de Dikste vrouw van de wereld en een knikkende Betje." Wat is een //knikkende Betje ?" Een uitvinding vaii mijzelf mijnheer. Een heel voordeclige speculatie, die //knikkende Betje". Het is een levende vrouw in een poppenkast, die zich meestal achteraf houdt, maar soms plotseling te voorschijn komt en dan roept : knikkende Betje l" en dan knikt, tegen het publiek eu weer naar beneden duikt. Voor het publiek is het de aardigheid, om af te wachten tot ze er boven uit komt eu dan met geldstukjcs naar haar te mikken. Haar raken ? Is dat waar schijnlijk ? Ze is veel te vlug met haar duiken. Al de geldstukjes die in de poppenkast komen, zijn voor knikkende Betje" en die er naast vallen, wel, die zijn voor den veger. Mijn vrouw speelde altijd voor knikkende Betje". Een heel artistieke vertooning, mijnheer; maar ze moest het opgeven, want eens op een avond werd liet publiek al te opgewonden, gooide met rapen en aardappelen en vernielde de poppenkast en tegelijk daarbij een kaak van de oude vrouw. Dat was veel later dan wat ik u wilde vertellen, wat werkelijk is over het Levende Skelet en de Dikke Dame. Wij waren op onze rondreis in Lancashire en vertoonden te Buinley Wakes, waar we altoos opperbeste zaken maakten. iSu, eens op ecu mid dag stapt er een jougmeiiEch naar binnen, zeer fatsoenlijk gekleed, netjes geschoren, met een scherp, sluw gelaat en zeer doordringende oogen. Hij wierp een blik op de verzameling van Katuurlijke Historie, kei k even naar Professor HiTi-Ti en de acrobatische aap, wierp een paar ko perstukjes naar knikkende Betje", trok zijn neus op voor den Zoeloekaffer. Toen keerde hij zich om, OLtwaarde het Levende Skelet, en staarde er naar, totdat het Spiudles, zoo heette het Levende j Skelet, verveelde en dit was wel iets bijzonders, want Spindles was geen bedriegerij, maar letterlijk vel over been en een enkele blik was meestal voldoende voor het nieerendccl der mensehen. JCijk maar voort, mijnheer," zei Spindles ein delijk, neem er maar van voor je dubbeltje, terwijl je toch bezig bent!" luid en toen tegen Spindles: Waar is de Dikke Dame ?" //Ze barst net uit haar corsetveters/' zegt Spindles, die van een aardigheid hield. Derde keer vandaag. U zult uw oogen vol hebben als u haar ziet. Daar komt ze. Voelt u niet dat de heele tent beeft als bij een aardbeving ?" Wel mijnheer, als ik zeg dat de jonge man Spindles aanstaarde; hij verslond met zijn oogen de dikke dame en geen wonder, want zij was de grootste en dikste dame die ik ooit heb gezien, en ik heb ze allemaal gezien, tenminste al de dikke dames van beroep, meen ik. //Hoe zwaar weegt ge?" bracht hij met moeite uit. Een beetje meer dan twee honderd tien kilo," antwoordde ze en ging door met haar gewoon relaas, zes voet en een duim lang, en aanstaande Juni drie en twintig. Mijn ouders waren mensclicu van gewone grootte, en. . ." Krijg je genoeg te eten?" vroeg de jongeman. O, meer dan genoeg," zei Miss Mouutaiu, zoo heette de dikke dame, zeer toepasselijk. Maar ik heb geen grooten eetlust;?Spindles hier, eet meer dan ik!" Och, arme stakkert!" zei Spindles, ze kwijnt weg. Wegkwijnen doet ze op een pond biefstnk en zes eieren voor ontbijt, schapenbout met een hoop aardappelen voor het eten, een stapel broodjes bij de thee, en dan tot besluit voor souper, ecu paar varkenskarbonaden met uien, gewoonlijk vijf of zes." Kom Spindles" riep Miss Mountain, nu over drijf je. Vijf of zes karbouaden voor souper. Geloof hem toeli niet mijnheer. Vier op zijn hoogst. Ik eet er nooit meer dan vier en een stukje kaas na. Maar Spindles eet meer clan ik, hij is een echte gulzigaard." Werkelijk?" zei de vreemdeling scherpen wendde iedereen, terwijl het eten met het Skelet en de Dikke Dame een soort van genot voor hem scheen. Toen gingen wij naar Wigan, en Leigh and St. Helcns, altijd heter gaan zijn toeren, en altijd even aardig en prettig niet het heele gezelschap. Het geld stroomde snel en overvloedig binnen, en ik was be^t, in mijn humeur, toeu ik op eens iets bij het Skelet opmerkte dat mij niet beviel. //Hoor eens, Spindles!" zei ik. //Ja mijnheer!" zei hij Ben je niet wel?" zeg ik. Beter dan ooit! Waarom?'' vroeg hij. Spindles," zei ik plechtig je bent bozig vleesch tusschen je vel en beend ren t'e krijgen !" //Hcusch?" zei hij erg verschrikt. Raak het weer kwijt!'1 zei ik. //Het is niet volgens ons contract, dus raak het, weer kwijt!" en ik wandelde weer weg zonder er verder aan te denken. Een week daarna kwam //knikkende Betj« '' dat i was mijn vrouw, zooals ge weet op een morgen naar mij toe, terwijl ik mijn pijp zat te rooken op de trap van mijn wagen. //Gander," sprak ze geheimzinnig. Wat is er te doen, gans?" zei ik. //Ik beu bang dat Miss Mountain verliefd is," zei ze, kijk eens stilletjes naar haar." Even daarna keek ik stilletjes naar haar en wat zien in ij u oogen! Zooais Hamlet iu het stuk zegt: Wat, klagelijk verval was dat." Z>: was in evenre digheid mager geworden, tenminste ze bad wel een twintig pond verloren, en ze zat stil te schreien. ,Goedeu morgen, Miss Mountain,'' zei ik. Ze keek erg ongelukkig, barstte in tranen uit en snikte: O, m r. Ganrier, ik v< rlies m ij n vk'csch !" Kom, kom," zei ik troovtaud; ,/je krijgt hut wel weer terug!'1 Dat kan niet, nooit," riep ze nooit!" en bcEen idylle a la Wattean. (Lustlijc Elattcr.) ??>? %^^sgÈ^y^~^^ ''>'.- '~-e ? ? \'f-fj.fiffitSSa rtV.iAvï/r-ViA - _-' Een lief land. (Forain in den Figaro.) .UITKLINK, tot l'ds.u.'dxvs'KY, 0]i de belasting-schaapjes wijzend: Xa de vacantie, dun zullen scheren !" Ik hi;b wel iets waar ik een polje bier kon Een lief land. (Forain in den l''i(i^ro. j Den volgenden dag kwam nn hij mij en vroeg om j ecu engagement. ,. U'at ? ' riep ik uit. ? bent u van het vak?" , Xiet p.-ecics,"' antwoordde hij, maai' ik ben zooitts van irooehe'aar eu ]oni;-!eur. Leen rnije eus een shilling.1'' ' "l Ik geef hem een shilling en hij gooit hem in de lucht, vanii't, hem weer op. irct fl bom aan mij e:> hij is v, randerd in een sovereiiri!. Ken lid van de jury (bij het vertrek van Fénéor. en Séb. Faure) : »llet stelt ons gerust als zo in de doos gaan, en het doet ons plezier, als ze vrij komen." daar konden zij niets aan doen ! Niets aan doen?" bulderde ik. Potztausend. je meet er wat, aan doen." JN'u dan, ik zag ze ecu veertien dagen lang ii; het, geheel niet, en toen ik ze weer zag, was er geen Dikke Dame cu geen Levend Skelet, meer ? Zij waren er natuurlijk wel, maar niet hetzelfde verdeeld. Zij had meer dan de huift van haar dikte verloren eu hij had liet. Het. wat\n nu precies gewone mensch.-.'ii, mijnheer, gev/oue mensclieu! " .Natuurlijk waren zij meer dan nutteloos in een spel, zooais zij nu waren, maar niet, het, ooir op hun ongeluk, zeide ik li<'n, dat ik /.e kost, en in woning zou L':eveii, totdat: /,;i hadden ia paa'd, wat, zii zoutien gaan doen, v/aarvoor zij zeer dai.kbaai warcr, die arme zielen ! De tijd ging voorbij eu ik was op cn uit.k'. k naar nieuwe nicnsclicn om iteu te verv.'uure;;, 'oei' //knikkende Bet|e" on een middag leu'en mn zei: Gander, het wordt al erger en erger met iicn." ,/Met wie?' vroeg ik. //.Met Spindles en Mi.-s Mcuutaiu ! Kijk een.1naar ze." Ik deed het eu wel, ik stond perplex. Df.ai was de D.kkc Dame z»o mager als een hout ei: liet, levende Skelet zoo dik als ecu varken, terwijl de kuoopen van zijn vist door de kamer vlogen. ./Tui," zei ik en staarde met verbazing naar /,;?. dal, gaat ten gangetje.'' De arme Miss Mountain barstte in tranen uit en Spindles laeht.e zoo vrooluk en ha]l-!i;k, alsje maar wilt, maar ze waren beide zeer verbaasd en begrepen er niels van. Ik ook niet," zeide ik. liet is zonderling !: en ik wandelde weg. Zoo ginu1 het voort, hij werd steeds groo'er (i dikker, eu zij m igerder en ma^en(er, totdat, ik drie weken later ze weer kon vertoonen, alleen veranderd ; Spimlles werd -jeaiinoiiceerd a's di dikste man \'dn de wen-hl en Miss Mouuiaii: ai. het, Keroemde Vrouwelijke Levende Skelet. UYrke.lijk mijnheer, twee curiositeiten op het u'ebicl (Ier jiai.Kui'lijkc historie, en een croofcr a!fractie dan ooit. Gelooft u het niet? \\aeht, eens mini heer. U herinnert, u den j-jngcn man die bij mr kwam en om een engagement vroca? U el, die-i avond kwam hij weer bij mij en zeide mij vaarwel Vaarwel!"' zei ik. U'at, gaat gij heen:" //Ja," zeide hij. ./Ik ga heen om mijn fint nie, te maken. Dik is dun. en dun is dik eu ,-'/'? ///<,?/'/? Gij?"' riep ik uit. Wei dan beu je e; u adder iu het irras ! ' ./Xccii, dat ben ik niet!" zeide hij. ik ben een physioloog! Ik heb de middelen ontdekt, on: vlcesch te re-dueeeren, en viee-ch 1e pro-duceeren. Jk kwam bij mv troep om het te proberrcn :>p de Ik keek en mijn hoofd er af als ik hem nau- j maar naar mijn advertenties!" En weg gir.g hij, Of ik hem ooit weer heb gezien? Miju hemel, | hij behoort niet, die soo:( van mensehen d:c zijn Spindles," zei ik eindelijk, wat -bel eekent, dat ? j oude vrienden van 't beroep zuilen vergeten, lli; Hoe komt, dat? Waar moet, dat, heen. In'-!" ; wentelt zich nu in overvloed en houdt rijtuig , Ik weet. liet, niet, miji.diet r." zei hij, ik kan i maar dikwijls komt hij onverwacht even win, ei. j Jk zal het, doen,' j drie ma.-imltn lang eu geeu salaris vragen, als ik een plaat-j.- in uw i-pi l mai: hebbei .'' l /-Laai, eens zien \Mii gij kunt." zei ik, en dat, j dcid h-j. Hij gaf een heel aardige vcr'ooaii'g voor een nieuweling, dat moet, ik /.euü'eu. - Dat is geI noe;.1'. Breng iin je boeltje maar hier en ik zal ele . Commissaris van politie: sJe schijnt onschuldig j 'hij beter dan :k had \crwacht, toen i aar l'-ury, te zijn.... Maar doe het niet 'weei!" waar hii i'en paar nieuwe loeren dei,! in heel t helpen." el zon,' /ei ik woedend, houd er mee op ' hond op! Maak dat dat vleeM-h weer van ':? bc -ei. d; ren afkomt, eu dat Miss Mountain het !-:::v -.veer 1.( nii;krij;;t,'' eu daarna wandelde ik ver01-1 V,T.: '.'di^'d weer weg. JJ.u week o;j<,re\eer kwam ik mei in hun buurt, en toen ging ik ze weer eens opzoeken, lirpcnde da.t ze linu i_rev> one iint.'ri'ik weer zonden hebben aangenomen, maar. niijn 'icnnl, .Mis:- Móinitain kak cp een nii,>!sho:>p en liet, >keiet, was bepaald eerpulent geworden. Zij zagen er beitien zeer ongelukkig uit. \\ el." /.--i ik verdrieti'.;, jelui bent een mooi paar bedriegers, h, r Je noeinl je de Dikke Dame en het Levende Ski let V U aar is J-: eeiua-v./el :" 7.e IK lei; alleen maar het hoo'd t,L>c!,aamd hallgen i u zeiden dat hel, hen cm- speet, ?Maar hoc U.,it, h. t 1,.eh?'' uaieg ik. KriJLrt nel als vroeger ': Ja.' zeiden ze. Er was ui: t s g< en verschil ia. iets. zuo\er al:- zij \v;:,te;., bcbaUei: zij /.elven en De vreemdelingenwet in Engeland