Historisch Archief 1877-1940
DE AMSTERDAMMER, WEEEBLAD VOOR NEDERLAND.
No. 902
Uit Dr. QANNEF s Studeerkamer.
l
t
(Eet auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd volgens de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124).
Se- iefeieriïi1 vaan; Japan.
iiiiiinntinninniiiiriniiiniiiiiiminniiiirimiiiitiiiiiriiiiiiiiiiiniiiiiiniiiiiii
tframley's gratis lunch.
De heer Fclix Framley verkeerde in een
pijnlyken toestand van verlegenheid en onrust. De
lastige en onmeedoogende kwelduivel, dien wij
schraal-bij-kas noemen, had den armen Félix reeds
dagen vervolgd, totdat op den tijd waarop dit verhaal
begint, onze held niet veel meer was dan een
menschelijk wrak, in geestelijk, zedelijk eu licha
melijk opzicht. Zijn hospita vervolgde hem onop
houdelijk met Verzoek om betaling van kost en
inwoning voor zes weken. Zijn kleermaker was
onbeschaamd geworden en had hem op straat
liardop er over aangesproken, en het ergste van
alles, Framley's meisje had hem reeds een paar
maal duidelijk te kennen geven dat zij veel hield
van uitstapjes; zij had hem aankondigingen laten
zien van goedkoope tochtjes te land en te water,
en had eindelijk zelfs geweigerd langer met hem
te wandelen over het knolleuveld, dat naar het
hek leidde waar zij gewoonlijk de zomeravonden
op doorbrachten, als een paar vogels,
minnckoozend, zuchtend, en elkaar met teedero blikken
aanziend maar zonder geld uit te geven. Een
goedkoop en eenvoudig genoegen zeker, maar een
genoegen dat wel een beetje eentonig wordt op
den duur.
«?Ik draai den kleermaker zijn hals om, en mijn
hospita mag voor mijn part naar China gaan; maar als
ik niet zie dat ik zooveel geld bij elkander krijg
dat ik met Ethel een dag naar buiten kan gaan,
dan gaat ze naar het andere kantoor over, zonder
eenigen twijfel!" zei Pelix somber tot zichzelf.
cHet andere kantoor" waar onze held over sprak,
was niemand anders clan zijn rijke PU knappe
medeminnaar Michael O'Hammer, makelaar in on
roerende goederen en eerste klerk bij den
plaatselijken notaris.
Terwijl Framley trachtte het moeilijke probleem
op te lossen, hoe een dag a m zee door te
brengen met zijn meisje, voor 2 shillings eii elf
en een halve stuiver, met spoor en ververseliingcn
er in begrepen, werd zijn attentie getrokken
door een groot aanplakbiljet, dat een man juist
bezig was tegen den kalen muur te plakken tegen
over het raam van zijn zitkamer.
Het aanplakbiljet luidde als volgt;
Surfborough-on-Sea. Dertig vrije stukkeu land,
geschikt voor bouwterreinen, zullen bij publieke
veiling verkocht worden op 15 Augustus 'M.
Personen die van plan ziju land te koopen,
kunnen per extratrein gratis naar Surfborough
vorden vervoerd. Aanvang der veiling, 's namid
dags 1.30 precies. Een gratis lunch wordt in de
ruime hal vau liet station verstrekt.
Biljetten en volledige informatica zijn verkrijg
baar bij de heeren Jery, Lot en Smashit, etc. etc."
Nauwelijks had Felix dit belangrijk bericht
gelezen, of hij zwaaide met groote hevigheid ziju
tafelbel. Juffrouw Flint, de onbarmhartige hospita
bovengenoemd, beantwoordde de bevelende roepstem
met ongewone vlugheid. De arme ziel had zich
verbeeld dat haar huurder, die haar zoo 1e kort
deed, nu zijn achterstallige schuld zou betalen.
Breng mij eens papier, inkt eu pennen, juf
frouw Fluit," beval Fclix, met al de brutaliteit
van een landeigenaar. //De rekening is al klaar
mijnheer en u kunt de cheque beneden wel teekcneu",
antwoordde juffrouw Plint met ecu glimlach van
Koloniale quaesties tusschen
geland en. Frankrijk.
(Sfoonshine.)
nDe Fransche poedel en het Ilosebery-dogje.
engelachtige zachtheid. //Het is zes pond, veertien
shilling en tien stuiver."
Loop naar de maan, met je ellendige rekening!"
riep Framley ongeduldig. Ik zal het immers wel
in orde maken, heb ik gezegd. Ik wil een brief
schrijven, dat is alles."
O, zoo, is dat alles, och?" riep juffrouw Flint,
bevend van verontwaardiging. //Ga. dan ook uw
brieven maar schrijven, waar u je geld verteert."
//Ik zal 15 Augustus niet thuis zijn" zei Felix
trotsch, //dus u behoeft. . . ."
/.Voor mijn part kunt u wel altijd wegblijven"
viel de toornige vrouw hem in de reden ; maar
ik zal wel zorgen dat gij uw koffer niet meeneemt.
Niets van dat alles, mijnheer; zoo hebben ze me
al meer beetgehad!"
Een uur na dat stormachtige gesprek zat Mr.
Framley op de kamer van een vriend een briefte
schrijven aan de heeren Jerry, Lot en Smashit,
waarvan het volgende een afschrift is:
//De heer Felix Framley van 16 Aylesbury Ally
Poplar, wenscht land te koopen te
Surfboroughon-Sea, en zou gaarne voor twee personen spoor
kaartjes willen ontvangen, en infbrmatiëii volgens
de advertentie."
De gewenschte spoorkasrtjes kwamen per vol
gende post, en den zelfden avond deelde F'elix zijn l
meisje mede dat hij den laden naar
Surfboroughoii-Sea ging om een veiling van land bij te woneu
en dat hij verheugd zou zijn als zij hem verge
zelde. Zij was zeer in haar schik natuurlijk, ofschoon
het nieuws, dat Felix eenig geld had om in land
te beleggen, haar volkomen verraste. Als een ver
standig meisje nam zij echter de uituoodigiug aan
zonder meer te vragen, eu op den morgen van den
l oden Augustus om elf uur bevond het gelukkige
paar zich in den salonwagen van den trein iu ge
zelschap van een aantal goed gekleede heeren en
dames, naar Surf borough-on-Sea.
te kijken gedurende het overige der reis van 2
uren. Hij had juist acht shillings en elf stuiver
in zijn zak en daaruit werd hij verwacht, ver
scheiden stukken bouwterrein te koopen, op een
badplaats die iu de mode kwam. Hij deed dien on
gelukkige tocht onder valschen voorwendsels en hij
was zeker dat iedereen in de coupéhet wist. Toen
Ethel zag dat haar metgezel zoo vervelend was,
cu zoo uit ziju humeur, was zij zoo oukiesch om
te gaan praten met den afschuwelijken O'ïammer,
eu toen er vcrverschingen werden roudgcdiend,
stond zij licia toe haar te bedienen, op een wijze
die Framley's bloed deed koken.
//Als de trein nu maar wou dcrailleeren en ons
allen tegelijk vernielen, zou ik tevreden stcrvcu",
kreunde hij treurig. Maar deze zelfzuchtige wenscli
werd niet verwezenlijkt en het gezelschap landde
veilig te Surfborough-on-Sea aan.
Aan zijn belofte getrouw, hield O'Hammer een
waakzaam oog op Felix, en geleidde hen naar o*c
hal (waar een uitstekend lunch werd opgediend)
en vandaar naar de plaats der veiling.
Pelix, die zeer veel champagne had gedronken,
besloot op een paar pcrceelcn te bieden, en als zo
hem werden toegewezen, dan zou hij zich te pletter
laten vallen door een sprong van den top der
hoogste klip die hij kon vinden.
De verkoop begon op de gewone wijze, l'elix
bood twee honderd pond voor het eerste stuk
en de hamer van den makelaar viel terstond te
midden van ecu bulderend gelach der omstanders. Aan
het einde van het bieden had onze arme verwarde
vriend zicli niet minder daii tien van de
vcrkicselijkste stukken verzekerd, en E! hel, die hem met veel
trots en voldoening begon te beschouwen, werd
bepaald lief tegen hem.
//Dat is daa vijftienhonderd pond alles te zamen,
Mr. Framley. Kunt u mij nu ecu cheque geven?"
riep de makelaar met luider stem.
Een koloniaal sprookje.
(Lustige Blütter.)
Juist op het punt dat de trein zou vertrekken,
kwam er nog een reiziger binnen. Felix herkende
hem onmiddellijk cu ecu uitroep vau teleurstelling
ontvlood zijn lippen.
//Wel, daar is mijnheer O'Hammer, Fclix!" riep
Ethel verrukt.
//Mijn medeminnaar!''' siste Pelix half iluistercnd.
//Hoe gaat hot u, juffrouw Ethel.' Verrukt u
te zien, inderdaad!" riep de knappe makelaar uit,
en hield de hand dei' jonge dame zoo lang vast,
dat F'elix veel lust had hem het rijtuig uit te
gooien. Zoo, Framley, waarom ga jij naar
Suifborongh?"
De vraag werd op spottendeu toon gedaan en
vestigde daardoor aller aandacht op Felix.
Waarvoor ik naar Surfborough ga, mijnheer?'1
echode onze irieud. en trachtte te vergeefs kalm
en 0]i zijn gemak te schijnen. /Natuurlijk om j
land te koopen."
Vi erkclijk!" riep de hatelijke makelaar, met
bedoeling in zijn stem. //Hoevee! perceelen /.i j t
ge van plan te koopen?"
Wat gaat u dat aan? Bemoei u met uw eigen
zaken, mijnheer," snauwde Felix Lom toe, rood
vau verontwaardiging.
//Wel, daar ik door de heeren Jerry, Lot en
Smashit, beu belast deze vcrkooping uit hun naam
te leiden, zou ik gaarne eenig denkbeeld krijgen
omtrent de wensclieii van cenige koopers vau
belani, voordat de zaken beginnen, dat is alles." ant
woordde O'ïammer met nadruk. /Ik zal u in
het oog houden, mr. Framley. en probccren u te
helpen door een paar cocdkoope aanbiedingen, ten
uwen gunste, af te hamereu, ofschoon de houding
die u tegen mij hebt aangenomen iiet tegendeel
van hartelijk mag hecten."
De arme F'elix zat zwijgend en totaal ellendig
Ik heb mijn blank ik meen mijn baukbockje
ik meen mijn chequcboek thuis gelaten." ant
woordde Fi'lix, en keek verlangend iu de richting
vau een vooruitstekende klip met ecu aantal rot
sen er beneden lang?. Ik zal u morgen per
postwisscl het bedrag zenden."
Opnieuw ging er ecu bulderend gelach op bij
deze belachelijke opmerking.
//Wie ziju uw bankiers, mijnheer?''' vraag de
makelaar streng.
i-De siuiverspostspsarbank, afdeelinff Poplar,"
antwoordde Framley, nu geheel roekeloos.
U bent, een oplichter, mijnheer ! U bezit geen
tien poud in de wereld!" riep de makelaar. //En
om te bewijzen dat mijn verzekering niet valseh
is, beu ik bereid om duizend pond tegen u te
wedden ais u kunt bewijzen dat het anders is. Ik
geef u vijf minuten om u uit de voeten te maken
en als "
Men behoefde de bedreiging niet, te voltooien.
Felix stormde lieen in de richting vau de klip,
gevolgd door het gejouw van het verzamelde ge
zelschap.
Mr. Felix. Framley beging geen zelfmoord : de
rij rotsen, bleken bij nader inzien veel te steil en
te scherp. Hij reisde iia:xr de stad terug, onder
den mantel der duisternis, in ecu leegeu
kolenwagen. De wispelturige F.thel kwam in den
sal'.mwageu terug met mijnheer O'Hammer, en na
dien lijd droeg zij een eiigagemeutsruig.
China en Japan.
(Punch.)
Jack do reuzondooder in zijn nieuwsten vorm.
iiiiiiiillliiiiilimiiiMiiiiMimimtuiimniiiuiiiiiimiiiiiimimiiiuimimiHii:
Een onderzeesche spoorweg.
In de nabijheid van Bilbao zijn ortsmijnen, maar
er was geen middel om het erts te vervoeren.
De zeeweg zou de eenigo zijn; een haven echter
ontbreekt, en de kust is te steil en de branding
te sterk om te landen. De mijningenieurs hebben
raad geschaft. Zij hebben een onderzeesche
spoorwegbaan aangelegd, waarlangs de waggons
loopen tot aan de plaats waar de schepen voor
anker kunnen liggen. De waggons worden door
kabels aan elkander verbonden, de weg helt en loopt
rond, zoodat vanzelf do volle wagens naar bene
den en de ledige weder naar de kust schuiven,
In wijn verdronken.
In de Herzegovina, te Mostar leefde een echt
paar, dat voortaan het pendant zal zijn var.
j'liilemon en L'aucis. Wel hebben de oudjes geei:
god op visite gehad maar beiden hebben tod;
tegelijk, en op wondere wijze het leven verlaten.
De vrouw, Suoko Milusic, ging van den nieuwen
wijn uit den kolder halen. Hij gistte nog, en het
vat droeg dus geen deksel. Zij zelte de ladder tegen
het vat, en boog zich naar beneden, om te schep
pen. Maar zij verloor haar evenwicht en viel in hè'.
vat. Haar man, l'ero die toeschoof, om haar te
helpen, vond haar reeds half bedwelmd doorliet
koolzuur; zij hield hem zoo stijf bij den arm
vast, dat ook hij naar beneden viel, en beidei'.
in den wijn verdronken, liet echtpaar had eer.
vermogen gespaard van -00.000 liorijncn, maar
leefde in den grootsten eenvoud, en had sïeed^
de volksdracht van de Ilerzegowina bewaard. De
dorpsgcnooten begroeven hen plechtig, en de me
tropoliet in eigen persoon vierde de iijialienst.
lloo menig dronkaard, die er ^oo.(li)i) ilorijner
heeft doorgebracht, en zijn leven moest eindigen
in een stinksloot, zou aan de oudjes hun lot
hebben benijd !
Een zeldzame uitgave.
Onze Knknuizcr en Orerijsehche Almanakken
zijn uit den tijd, en zelfs een eenvoudig
landbouwertje zou zich geneeren,als het klein duodecimc
boekje met perkamenten band nog bij hem op
tafel word gevonden, al kijkt hij heimelijk du
juiste datums van Sint Jan en Sinte Margriet er
nog wel eens in na, en al mag hij zoo'n Doolhoi
eigenlijk liever dan bet mengelwerk in het ad
vertentie-blaadje. Maar in Duitschhmd leeft de
almanak nog in volle glorie. Mr is er een met
de portretten van alle leden van den Rijksdag,
de enkelen uitgezonderd die zich geen beeld
noch cenige gelijkenis willen laten maken var.
hun aardsch omhulsel, en sedert deze verschenen
is, hebben alle vercenigingen en gezelschappen
die wat willen zijn in de wereld, hun eigen
almanak gekregen. Een van fraaiste is de Alinunal*
der Jierl ij iische krotten, l lij bevat het conterfeitse!
en een korte levensbeschrijving van de eerzame
stamgasten -Lahme F.ute", een koffiehuis, waai
een mama niet alleen beter doet haar dochter
niet te brengen, maar waar zij ook zelf maar niet
moet komen, heeft zij haar kostbaarheden en haar
leven liefheeft, [n ieder geval kunnen deze honora
bele lieden zeugen, dat zij een grootere rol ii;
de maatschappij spelen, dan menige Vereiu die
dezelfde dwaasheid heeft uitgehaald.
Monseigneur of Monsieur?"
Monseigneur Ie duc d'Orleans" is
kroonpretendent geworden, en dus meer dan een eenvoudig
prins van den bloede. De Gauloix heeft er nu
opmerkzaam op gemaakt, dat de prins niet meer
monseigneur" zou boeten. Dit is te min voor
hem. Xelfs »Son Altesse royale" is niet voldoende
Hoe nu den grootcn heer te noemen V Wel zegt
de Teniji», noem hem eenvoudig weg monsieur",
en laat hij eenigszins gewijzigd bet devies voerer.
van llohan: -.lioi ne puis, monseigneur nc daigm
monsieur suis!''