DE AMSTERDAMMER, WEEEBLAD VOOR NEDERLAND. No. 902 Uit Dr. QANNEF s Studeerkamer. l t (Eet auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd volgens de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124). Se- iefeieriïi1 vaan; Japan. iiiiiinntinninniiiiriniiiniiiiiiminniiiirimiiiitiiiiiriiiiiiiiiiiniiiiiiniiiiiii tframley's gratis lunch. De heer Fclix Framley verkeerde in een pijnlyken toestand van verlegenheid en onrust. De lastige en onmeedoogende kwelduivel, dien wij schraal-bij-kas noemen, had den armen Félix reeds dagen vervolgd, totdat op den tijd waarop dit verhaal begint, onze held niet veel meer was dan een menschelijk wrak, in geestelijk, zedelijk eu licha melijk opzicht. Zijn hospita vervolgde hem onop houdelijk met Verzoek om betaling van kost en inwoning voor zes weken. Zijn kleermaker was onbeschaamd geworden en had hem op straat liardop er over aangesproken, en het ergste van alles, Framley's meisje had hem reeds een paar maal duidelijk te kennen geven dat zij veel hield van uitstapjes; zij had hem aankondigingen laten zien van goedkoope tochtjes te land en te water, en had eindelijk zelfs geweigerd langer met hem te wandelen over het knolleuveld, dat naar het hek leidde waar zij gewoonlijk de zomeravonden op doorbrachten, als een paar vogels, minnckoozend, zuchtend, en elkaar met teedero blikken aanziend maar zonder geld uit te geven. Een goedkoop en eenvoudig genoegen zeker, maar een genoegen dat wel een beetje eentonig wordt op den duur. «?Ik draai den kleermaker zijn hals om, en mijn hospita mag voor mijn part naar China gaan; maar als ik niet zie dat ik zooveel geld bij elkander krijg dat ik met Ethel een dag naar buiten kan gaan, dan gaat ze naar het andere kantoor over, zonder eenigen twijfel!" zei Pelix somber tot zichzelf. cHet andere kantoor" waar onze held over sprak, was niemand anders clan zijn rijke PU knappe medeminnaar Michael O'Hammer, makelaar in on roerende goederen en eerste klerk bij den plaatselijken notaris. Terwijl Framley trachtte het moeilijke probleem op te lossen, hoe een dag a m zee door te brengen met zijn meisje, voor 2 shillings eii elf en een halve stuiver, met spoor en ververseliingcn er in begrepen, werd zijn attentie getrokken door een groot aanplakbiljet, dat een man juist bezig was tegen den kalen muur te plakken tegen over het raam van zijn zitkamer. Het aanplakbiljet luidde als volgt; Surfborough-on-Sea. Dertig vrije stukkeu land, geschikt voor bouwterreinen, zullen bij publieke veiling verkocht worden op 15 Augustus 'M. Personen die van plan ziju land te koopen, kunnen per extratrein gratis naar Surfborough vorden vervoerd. Aanvang der veiling, 's namid dags 1.30 precies. Een gratis lunch wordt in de ruime hal vau liet station verstrekt. Biljetten en volledige informatica zijn verkrijg baar bij de heeren Jery, Lot en Smashit, etc. etc." Nauwelijks had Felix dit belangrijk bericht gelezen, of hij zwaaide met groote hevigheid ziju tafelbel. Juffrouw Flint, de onbarmhartige hospita bovengenoemd, beantwoordde de bevelende roepstem met ongewone vlugheid. De arme ziel had zich verbeeld dat haar huurder, die haar zoo 1e kort deed, nu zijn achterstallige schuld zou betalen. Breng mij eens papier, inkt eu pennen, juf frouw Fluit," beval Fclix, met al de brutaliteit van een landeigenaar. //De rekening is al klaar mijnheer en u kunt de cheque beneden wel teekcneu", antwoordde juffrouw Plint met ecu glimlach van Koloniale quaesties tusschen geland en. Frankrijk. (Sfoonshine.) nDe Fransche poedel en het Ilosebery-dogje. engelachtige zachtheid. //Het is zes pond, veertien shilling en tien stuiver." Loop naar de maan, met je ellendige rekening!" riep Framley ongeduldig. Ik zal het immers wel in orde maken, heb ik gezegd. Ik wil een brief schrijven, dat is alles." O, zoo, is dat alles, och?" riep juffrouw Flint, bevend van verontwaardiging. //Ga. dan ook uw brieven maar schrijven, waar u je geld verteert." //Ik zal 15 Augustus niet thuis zijn" zei Felix trotsch, //dus u behoeft. . . ." /.Voor mijn part kunt u wel altijd wegblijven" viel de toornige vrouw hem in de reden ; maar ik zal wel zorgen dat gij uw koffer niet meeneemt. Niets van dat alles, mijnheer; zoo hebben ze me al meer beetgehad!" Een uur na dat stormachtige gesprek zat Mr. Framley op de kamer van een vriend een briefte schrijven aan de heeren Jerry, Lot en Smashit, waarvan het volgende een afschrift is: //De heer Felix Framley van 16 Aylesbury Ally Poplar, wenscht land te koopen te Surfboroughon-Sea, en zou gaarne voor twee personen spoor kaartjes willen ontvangen, en infbrmatiëii volgens de advertentie." De gewenschte spoorkasrtjes kwamen per vol gende post, en den zelfden avond deelde F'elix zijn l meisje mede dat hij den laden naar Surfboroughoii-Sea ging om een veiling van land bij te woneu en dat hij verheugd zou zijn als zij hem verge zelde. Zij was zeer in haar schik natuurlijk, ofschoon het nieuws, dat Felix eenig geld had om in land te beleggen, haar volkomen verraste. Als een ver standig meisje nam zij echter de uituoodigiug aan zonder meer te vragen, eu op den morgen van den l oden Augustus om elf uur bevond het gelukkige paar zich in den salonwagen van den trein iu ge zelschap van een aantal goed gekleede heeren en dames, naar Surf borough-on-Sea. te kijken gedurende het overige der reis van 2 uren. Hij had juist acht shillings en elf stuiver in zijn zak en daaruit werd hij verwacht, ver scheiden stukken bouwterrein te koopen, op een badplaats die iu de mode kwam. Hij deed dien on gelukkige tocht onder valschen voorwendsels en hij was zeker dat iedereen in de coupéhet wist. Toen Ethel zag dat haar metgezel zoo vervelend was, cu zoo uit ziju humeur, was zij zoo oukiesch om te gaan praten met den afschuwelijken O'ïammer, eu toen er vcrverschingen werden roudgcdiend, stond zij licia toe haar te bedienen, op een wijze die Framley's bloed deed koken. //Als de trein nu maar wou dcrailleeren en ons allen tegelijk vernielen, zou ik tevreden stcrvcu", kreunde hij treurig. Maar deze zelfzuchtige wenscli werd niet verwezenlijkt en het gezelschap landde veilig te Surfborough-on-Sea aan. Aan zijn belofte getrouw, hield O'Hammer een waakzaam oog op Felix, en geleidde hen naar o*c hal (waar een uitstekend lunch werd opgediend) en vandaar naar de plaats der veiling. Pelix, die zeer veel champagne had gedronken, besloot op een paar pcrceelcn te bieden, en als zo hem werden toegewezen, dan zou hij zich te pletter laten vallen door een sprong van den top der hoogste klip die hij kon vinden. De verkoop begon op de gewone wijze, l'elix bood twee honderd pond voor het eerste stuk en de hamer van den makelaar viel terstond te midden van ecu bulderend gelach der omstanders. Aan het einde van het bieden had onze arme verwarde vriend zicli niet minder daii tien van de vcrkicselijkste stukken verzekerd, en E! hel, die hem met veel trots en voldoening begon te beschouwen, werd bepaald lief tegen hem. //Dat is daa vijftienhonderd pond alles te zamen, Mr. Framley. Kunt u mij nu ecu cheque geven?" riep de makelaar met luider stem. Een koloniaal sprookje. (Lustige Blütter.) Juist op het punt dat de trein zou vertrekken, kwam er nog een reiziger binnen. Felix herkende hem onmiddellijk cu ecu uitroep vau teleurstelling ontvlood zijn lippen. //Wel, daar is mijnheer O'Hammer, Fclix!" riep Ethel verrukt. //Mijn medeminnaar!''' siste Pelix half iluistercnd. //Hoe gaat hot u, juffrouw Ethel.' Verrukt u te zien, inderdaad!" riep de knappe makelaar uit, en hield de hand dei' jonge dame zoo lang vast, dat F'elix veel lust had hem het rijtuig uit te gooien. Zoo, Framley, waarom ga jij naar Suifborongh?" De vraag werd op spottendeu toon gedaan en vestigde daardoor aller aandacht op Felix. Waarvoor ik naar Surfborough ga, mijnheer?'1 echode onze irieud. en trachtte te vergeefs kalm en 0]i zijn gemak te schijnen. /Natuurlijk om j land te koopen." Vi erkclijk!" riep de hatelijke makelaar, met bedoeling in zijn stem. //Hoevee! perceelen /.i j t ge van plan te koopen?" Wat gaat u dat aan? Bemoei u met uw eigen zaken, mijnheer," snauwde Felix Lom toe, rood vau verontwaardiging. //Wel, daar ik door de heeren Jerry, Lot en Smashit, beu belast deze vcrkooping uit hun naam te leiden, zou ik gaarne eenig denkbeeld krijgen omtrent de wensclieii van cenige koopers vau belani, voordat de zaken beginnen, dat is alles." ant woordde O'ïammer met nadruk. /Ik zal u in het oog houden, mr. Framley. en probccren u te helpen door een paar cocdkoope aanbiedingen, ten uwen gunste, af te hamereu, ofschoon de houding die u tegen mij hebt aangenomen iiet tegendeel van hartelijk mag hecten." De arme F'elix zat zwijgend en totaal ellendig Ik heb mijn blank ik meen mijn baukbockje ik meen mijn chequcboek thuis gelaten." ant woordde Fi'lix, en keek verlangend iu de richting vau een vooruitstekende klip met ecu aantal rot sen er beneden lang?. Ik zal u morgen per postwisscl het bedrag zenden." Opnieuw ging er ecu bulderend gelach op bij deze belachelijke opmerking. //Wie ziju uw bankiers, mijnheer?''' vraag de makelaar streng. i-De siuiverspostspsarbank, afdeelinff Poplar," antwoordde Framley, nu geheel roekeloos. U bent, een oplichter, mijnheer ! U bezit geen tien poud in de wereld!" riep de makelaar. //En om te bewijzen dat mijn verzekering niet valseh is, beu ik bereid om duizend pond tegen u te wedden ais u kunt bewijzen dat het anders is. Ik geef u vijf minuten om u uit de voeten te maken en als " Men behoefde de bedreiging niet, te voltooien. Felix stormde lieen in de richting vau de klip, gevolgd door het gejouw van het verzamelde ge zelschap. Mr. Felix. Framley beging geen zelfmoord : de rij rotsen, bleken bij nader inzien veel te steil en te scherp. Hij reisde iia:xr de stad terug, onder den mantel der duisternis, in ecu leegeu kolenwagen. De wispelturige F.thel kwam in den sal'.mwageu terug met mijnheer O'Hammer, en na dien lijd droeg zij een eiigagemeutsruig. China en Japan. (Punch.) Jack do reuzondooder in zijn nieuwsten vorm. iiiiiiiillliiiiilimiiiMiiiiMimimtuiimniiiuiiiiiimiiiiiimimiiiuimimiHii: Een onderzeesche spoorweg. In de nabijheid van Bilbao zijn ortsmijnen, maar er was geen middel om het erts te vervoeren. De zeeweg zou de eenigo zijn; een haven echter ontbreekt, en de kust is te steil en de branding te sterk om te landen. De mijningenieurs hebben raad geschaft. Zij hebben een onderzeesche spoorwegbaan aangelegd, waarlangs de waggons loopen tot aan de plaats waar de schepen voor anker kunnen liggen. De waggons worden door kabels aan elkander verbonden, de weg helt en loopt rond, zoodat vanzelf do volle wagens naar bene den en de ledige weder naar de kust schuiven, In wijn verdronken. In de Herzegovina, te Mostar leefde een echt paar, dat voortaan het pendant zal zijn var. j'liilemon en L'aucis. Wel hebben de oudjes geei: god op visite gehad maar beiden hebben tod; tegelijk, en op wondere wijze het leven verlaten. De vrouw, Suoko Milusic, ging van den nieuwen wijn uit den kolder halen. Hij gistte nog, en het vat droeg dus geen deksel. Zij zelte de ladder tegen het vat, en boog zich naar beneden, om te schep pen. Maar zij verloor haar evenwicht en viel in hè'. vat. Haar man, l'ero die toeschoof, om haar te helpen, vond haar reeds half bedwelmd doorliet koolzuur; zij hield hem zoo stijf bij den arm vast, dat ook hij naar beneden viel, en beidei'. in den wijn verdronken, liet echtpaar had eer. vermogen gespaard van -00.000 liorijncn, maar leefde in den grootsten eenvoud, en had sïeed^ de volksdracht van de Ilerzegowina bewaard. De dorpsgcnooten begroeven hen plechtig, en de me tropoliet in eigen persoon vierde de iijialienst. lloo menig dronkaard, die er ^oo.(li)i) ilorijner heeft doorgebracht, en zijn leven moest eindigen in een stinksloot, zou aan de oudjes hun lot hebben benijd ! Een zeldzame uitgave. Onze Knknuizcr en Orerijsehche Almanakken zijn uit den tijd, en zelfs een eenvoudig landbouwertje zou zich geneeren,als het klein duodecimc boekje met perkamenten band nog bij hem op tafel word gevonden, al kijkt hij heimelijk du juiste datums van Sint Jan en Sinte Margriet er nog wel eens in na, en al mag hij zoo'n Doolhoi eigenlijk liever dan bet mengelwerk in het ad vertentie-blaadje. Maar in Duitschhmd leeft de almanak nog in volle glorie. Mr is er een met de portretten van alle leden van den Rijksdag, de enkelen uitgezonderd die zich geen beeld noch cenige gelijkenis willen laten maken var. hun aardsch omhulsel, en sedert deze verschenen is, hebben alle vercenigingen en gezelschappen die wat willen zijn in de wereld, hun eigen almanak gekregen. Een van fraaiste is de Alinunal* der Jierl ij iische krotten, l lij bevat het conterfeitse! en een korte levensbeschrijving van de eerzame stamgasten -Lahme F.ute", een koffiehuis, waai een mama niet alleen beter doet haar dochter niet te brengen, maar waar zij ook zelf maar niet moet komen, heeft zij haar kostbaarheden en haar leven liefheeft, [n ieder geval kunnen deze honora bele lieden zeugen, dat zij een grootere rol ii; de maatschappij spelen, dan menige Vereiu die dezelfde dwaasheid heeft uitgehaald. Monseigneur of Monsieur?" Monseigneur Ie duc d'Orleans" is kroonpretendent geworden, en dus meer dan een eenvoudig prins van den bloede. De Gauloix heeft er nu opmerkzaam op gemaakt, dat de prins niet meer monseigneur" zou boeten. Dit is te min voor hem. Xelfs »Son Altesse royale" is niet voldoende Hoe nu den grootcn heer te noemen V Wel zegt de Teniji», noem hem eenvoudig weg monsieur", en laat hij eenigszins gewijzigd bet devies voerer. van llohan: -.lioi ne puis, monseigneur nc daigm monsieur suis!''