DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 903 Uit Dr. GANNEF*& Studeerkamer. (Het auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd volgens de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124). Simon Taco Land. Geboren 7 Xov. 1845; gestorven !» Oct. 1801. inii mi iiiiiiiiiiiiiniiiii i mini» n i i Versche lucht. "Wie denk je dat ons komt opzoeken?" vroeg mevrouw CholhfFe over de ontbijttafel Iieeu, en hield een brief in de hoogte, dien zij had gelezen. Cholliffe's gezicht betrok. //Je moeder toch niet," vroeg hij. O neen," antwoordde zijne vrouw. ./Maar je raadt het nooit, oom Bullwhistle." Cholliffe's gezicht helderde op. //Het zal mij een genoegen zijn, kennis roet uw oom te maken," antwoordde hij met warmte. ./Hij heeft een beetje geld, niet waar?'' Mevrouw Cholliil'e zeide dat ze altijd had ge hoord dat oom Bullwhistle een aardig inkomen had. Verder dat hij een oude vrijer was, en ook dat hij in de familie de reputatie had, een klein tikje excentriek" te zijn. Dat kan mij volstrekt niet schelen" zei Cholliffe met nadruk. «Sommige mensehen hebben iets tegen excentriciteit, maar zoo ben ik niet. Een excen triek man is dikwijls een diep denker. En ik kan altijd goed overweg met meuscheu die diep denkeu. Een oud vrijer, geloof ik dat je zei, met een aardig inkomen''. AVij moeten alles doen wat in ons ver mogen i?, om oom Bullwhistle's verblijf bij ons zoo aangenaam mogelijk te maken, lieve." Oom Bullwhistle verscheen op den bepaalden tijd aan het einde der week. Als een verschijning genomen was zijn verschijning wel een beetje onordelijk. Hij had een leelijkeu buil boven zijn liukeroosr en vier vuile vingerafdrukken op ziju wijd overhemd. Een zijde van ziju kraag scheen in de hoogte te ziju gerukt, en zijn ho-, d droeg teekenen van conflict. Hij geleek een prikkelbaar mannetje met. een groot, rood, kaal hoofd. Hij liet zich neerploffen in het lichtste stoel'je van CholliflVs salonnetje, en begon vrij te transpireeren. En hebt u een prettige reis gehad, oom;'" vroeg mevrouw Chollilfe, zachtaardig toen de eerste begroetingen voorbij waren. Neen, Emilie, ik heb geen prettige reis gehad," antwoordde oom Bullwhistle, en veegde zieh het voorhoofd af met een grooten rooden zakdoek. -/Er zat een koppige kerel, een werkman, in den waggon, en hij had er op tegen dat het raampje, mijn raampje begrijp je, neer was. Hij zei dat hij geen stukjes kolen in zijn oogen verkoos te heb ben. TTij hadden er een heele, wel een heele ' woordenwisseling over, en als die onbeschofte vent mij niet ontloopen was aan 't eindstation, zou ik hem zeker hebben laten inrekenen. ' Hier bevoelde oom Bullwhistle nadenkend den buil op ziju glimmend voorhoofd. //Oef!'' riep hij eensklaps uit en rukte zich los Veldmaarschalk Yamagata. Opperbevelhebber der Japansche troepen in Korea. van zijn onaangenamen terugblik. //Jelui schijnt er niets van te merken; maar dat de kamer hier geheel gesloten is, is bepaald ondragelijk." Cholliffe baastts zieh het raam van boven te openen, maar oom Bullwhistle stond er op dat het benedenaan ook geopend zou worden. Hij ver telde zijn jonge bloedverwanten vriendelijk, dat, hij nooit kon ademen in een benauwde kamer. Toen hij echter de deur wijd open had gezet, i met een stoel er tegen om het dichtvallen te be- j letten, en daardoor precies in de tocht zat, merkte ' hij op dat hij zich nu eiudelijk lekker voelde. Cholliffe huiverde en zeide dat hij verheugd was het te hooren. Zoo begon het met oom Bullwhistle, en zoo j ging het ook, met variaties, voort. Hij sprak voortdurend over de voordeelen van versche lucht en hij zorgde er wel voor, dat de Cholliffes een goeden voorraad van dit artikel hadden. Voordat hij vierentwintig uur in huis was, leed de gcheele familie, de meid incluis, aan zware verkoudheid. Mevrouw Cholliffe kreeg er on 'laar eigen reke ning nog aangezichtspijn bij, eu de jongste spruit der Cholliffes vertoonde de voorbereidende teckeneu van kinkhoest. Cholliffe zelf trok ziju winterkleeren aan en wandelde door het huis met zijn kraag op, en een bouffante om zijn hals. Dit was nog al een onbedekte wenk dat de temperatuur te laag was voor Cholliffe; maar oom Bullwhistle wou het niet begrijpen. Hij vertelde CholLffe dat het eenige wat hij (Cholliffe) moest doen, was, ziju longen te ver sterken met lekkere versclie lucht, dan zou hij de kou niet voelen. En om het te bewijzen droeg verstikking te onderwerpen. Bij een andere gelegenheid ging oom Bullwhistle naar een schouwburg met Cholliffe en zij betreur den beiden de proef. Halverwege de eerste acte begon oom Bullwhistle te mopperen en hij bromde zoo hard over ,/bedorven atmosfeer" en koolzuurgas" en dergelijke dingen, dat Chollilfe genood zaakt was hem uit de stelles te loodsen te midden van het gemompel van liet geërgerde publiek. Oom Bullvvhistle was niet voldaan voor dat hij den bureaulist had gesproken en zijn geld terug had gevraagd, en hij veroorzaakte zulk een opschudding dat hij op straat moest worden geleid door een paar ilinke bedienden, totdat CholliUV, woest van schaamte en angst, hem in beslag nam, en hem in een hansom stopte, /ij reden regelrecht door naar Hampstead. en oom Bullwhistle persuadeerde Chol liil'e om den koetsier een extra kwartje fooi te geven als hij het raampje open liet. Dien nacht werden de Cholliffes uit hun nacht rust opgeschrikt door een nikken, politieagent^ die aankondigde dat hij waarschijnlijk een inbreker had verrast, die juist bezig was hun woning binnen te komen door het raam van de ontbijtkamer, maardat hij hem niet had kunnen pakken, daar de kerel zoo vlug als een aal was.'' Waarom sluit u het raam ook niet, voor dat go naar bed gaat?" bromde de beambte met rech terlijke gestrengheid. //Ziet u, daar valt niet mee te spotten.'' ,/lk heb het gesloten", antwoordde Cholliil'e, die beneden was gekomen in nachthemd en pantalon. Oom Bullwhistle heeft het zeker weer open gezet nadat'wij weg waren," riep mevrouw CholEen zitting van den Pranschen Kabinetsraad. (Triboulet). MIXISTKI; Vu.KI;: Mijne Hoeren, ik heb rnij in Bourgogne overtuigd, dat do na de ver woestingen, door de phylloxera aangericht, nieuw aangeplante wijn, van even voortreffelijke <|ualiteit is als de oude. Overtuigt u, mijne lleeren!" (Kn de hoeren overtuigden zich! !) oom Bullwhistle zijn stoel naar de eang, waar hij een goed uur lang de courant bleef zitten Kv.cn, met. de voordeur open voor hem, en de achterdeur open. achter hem. en verscheidene andere deuren. om niets te zeggen van de ramen, aan icdercn kant van-hem. Deze ongewone handeling noemde hij een iuc' tbad nemen'', maar hij I.ad liet even goed een /-snuif bad" kunnen noemen, te oordceleu naar het, effect dat het op de familie Chollill'u maakte. want het maakte hen aan het niezen voor liet gfhccle verdere deel van dui dau. Natuurlijk moest CholliH'c oom Bullwhistie eens mee uit nemen. Den eersten dag dat /ij er samen op uit waren, kreeg oom Bullwhistle bijna een beroerte iu den coupévan den Underground ll:iilway'' daar dit het vervoermiddel was dat Chollill'e in een onbedacht zaam oogenblik verkozen had te begunstigen. Oom Bullwhistle snakte naar adem als een visch op 't droge en werd purper voordat zij het eerste station hadden bereikt: Cholliil'e moest, eru' ver schrikt,, zijn vrouws familielid uit den coupéloodsen en in do restauratiekamer, waar hij zijn vest los knoopte, en hem met brandewijn en water volgoot tot hij een beetje bijkwam. Toen Bullwhistle zijn <praak weer had herkregen, sprak hij er einstig over, eene actie tot. schadevergoeding te.;-en de maatschappij in te dienen, maar een rit, boven op een omnibus terwijl er een scherpe oostenwind woei, stelde hem weer iu sfaat den toestand in een ander licht te zien, ofschoon hij bleef volhou den dat geen der directeuren een wettig recht kon hebben om een der passagiers aan gedeeltelijke lili'e over de trapleuning. Herinner je je niet dat hij, toen wij soupeerden, zei, dat de kamer meer \entilatie nooilig had, dan ze ooit kreeg." l lei) je er eenig idee van hoe lang je oom bij ons denkt, te blijven." bromde Cholliil'e tcuen zijn vrouw, toen de dikke polilu ;e_:'cnt weggestuurd was met, dankbrtuigiuL.'. n en fcn kwartje. ?/Hij sprak van een maand of /es weken, toen hij kwam/' zei mevrouw Chollille, treurig door haar neus pratend. Als hij nog veertien dagen blijft, zijn wij alle maal gestorven aan i: l'uieiua, o l' vermoord door inbrekers/' beweerde Chollill'e somber. En dan te denken dat \\üons juist zooveel plezier eu voordeel van zijn in/.oek voorstelden!" kreunde mevrouw Chollill'e. Maar er is altijd een vlieg in jouw zalf." Emilie, je hebt je Kobert op een idee gebracht,: ' riep haar echtgenoot en snoot met beslistheid zijn neus. Kr zullen iu oom Bnllwlnstle's zalf vliegen verschijnen !'" .Mevrouw ('liolliil'e vroeg naJunrlijk wat hij daar mee meende, maar hij wilde niets meer zeggen. Wat zijn plan ook mocht zijn, hij verkoos het in geheimzinnigheid te hullen. Den volgenden morgen stond ('holliffi; vroeg op eu ging haastig naar den tuin. Maar lïuilwhistlc sliep gerust, want u'ewoiiiiliik sliep hij den zwaren slaap van een man, bedwelmd door zuurstof. Toen hij aan het ontbijt kwam, liep hij het huis rond zooals hij gewoonlijk deed, hier een raam, daar een deur opcnstooteud, om de heerlijke versche lucht, zooa's hij liet noemde, binnen te laten. Oliver Wendell Holmes. -J!i Aug. 1SOÜ-7 Oct. 1S<)1. Maar op dezen bijzonderen morgen liet hij meer binnen dan heerlijke lucht. Hij Iu t, vliegen binnen, troepen, benden, h gers van vliegen, grijze vliegen. blauwe vliegen, vliegen van alh rlei kleuren. Daar waren er van iedere grootte, en iedere soort, ra zij maakten oom Bullwhistle haast gi k door de vervolging waaraan zij hem blootstelden. Hij leed a! de kwellingen waaraan een kaallioofdig hier in zulke omstandigheden ondel hevig is. Liet is een ware plaag!" zei ChoH.ll'c. dien mi !dag tegen oom Bullwhistle op medelijdenden to< n. Dat, is het ergste van liet leven in de voor steden in den vliegentijd." Wilt, ge daar mee zeggen dat die plaag voortduurt?" stotterde oom Bullu histle en sloeg l a: d niet zijn twee handen op zijn kaal hoofd. Het duurt zoowat een paar weken na eikandei" antwoordde Cholifffe plechtig, maar wij houden ze gewoonlijk buiten door de ramen dient te doen." Wel, ik ben niet van plan te stikken ui levend opgegeten te worden!"" snauwde oom Bullwhistle. Over het algemeen ben ik erg geduldig: ma: i ik wil geen Earao spelen voor het amusement van een hoopje bloeddorstige Londensche vliegen, Emilie, geef me even het spoorboekje." Een half uur later vertrok oom Builvihistic naar het station. Een aureool van insecten ver gezelde hem, wreedaardig gonzend. Den volgenden dag schreef hij aan Choil-ll'e om zich te beklagen dat, ecu klein deel van zijn kwel geesten hem zelfs vervolgd hadden tot drn drcmpi i van zijn woning, Villa Quatre Veuts, (liistyl ursty. Blowsiiire. ,,Je hebt het heel hamlij; bewerkt, Ilobert, dat je oom zoo gauw hebt wcguvki'i iïei>. M a; l natuurlijk kan hij ons niet verwijten «rit er .k gebeurd," merkte mevrouw Cl.oll.li'-: op toen / ij het raam van den salon vinnig toesloeg. -Xu > de vraag maar, hoe heb je In-t, tredaan?'' i/Heel eenvoudig, lieve/'giehelde de ondeugende Chollille. Het eenige wat ik heb gedaan i*, d t ik de heesters in onzen tuin besproeid heb in; t suikerwater." De Steènen Gast in Bulgarije. (Lustige liliitter.) HUN .1 r.\x-l<IKi;iuN'\Ni) \tot L''i>orello-.'roïl<>// > : Ziet ge hem daar, den commandeur Stani'ioelolt, dien ik heb afgemaakt? Xu is hij niet «.'vaarlijk meer; we zullen hem eens plagen!" Dr. (.'i'MMANIÜ'l l! : Scllilllp IIUIIU1 til" K(T gC er n]) verdacht zijt. ziet sre mij in levi :..ion lijve in uw paleis !"