10 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 916 Een lief U. (Forain in den Figaro) »Pas op, Marianne, je zult de Seine vergiftigen!" «HIIIIIIIIIIIIIMIIIilillllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIilllilHIIIIIIIMIIIIIIIUIIIIIIIIMIII ?mimiiiiiiiuiiiiiiiiiihntiiiiiiiiiiiiiimimniiiiiiiiiuiiiiiimiiii'iiiiimii'iiu* Het tooneel te Londen. Haymarket Theatre heeft den 3den Januari de première plaats gehad van Oscar Wilde's nieuwe stuk: Een ideale echtgenoot. Velen onzer lezers zullen den auteur kennen uit de vertaling, door mevr. Louis Couperus voor een paar j «ar gegeven van zyn novelle: Set portret van Dorian Gray. H(j is een Ier van afkomst, die met zeldzame handigheid alle zwakheden der Londensche beaumonde heeft geëxploiteerd, eenige onbeduidende ?werken heeft geschreven, een rjjke vrouw ge trouwd en een groepje jonge quibussen om zich verzameld als «school." De held in Een ideale echtgenoot: is de ondersecretaris van staat Sir Robert Chiltren. Vroeger was h\j geheim secretaris van een hooggeplaatst ambtenaar; toen de regeering met het plan om ging om de aandeelen van het Suezkanaal op te koopen, bracht hjj een buitenlandsch speculant, baron Arnheim, daarvan op de hoogte, en deelde met hem de winst. Van toen af had h\j een positie en werd hy een man van beteekenis in de politeke wereld. Als het doek opgaat, geeft zyn vrouw een schitterende soiree. Zij vindt onder haar gasten een oude schoolvriendin, mevrouw Cheveley, die van Weenen is gekomen om Sir Robert te spreken, en van hem te eischen, dat hij een kanaalonderneming in Argentiniëzou aanbevelen, wil h\j niet dat zij den brief, dien h\j eertijds aan baron Arnheim schreef en die hem de zoete winst van 80,000 pd. st. opbracht, zal publiceeren. De gastvrouw is verontwaardigd dat haar man van Panama-aifaires zou kunnen worden verdacht; Sir Robert zit in de knel tusschen de commissie die het Argentijnsche kanaal heeft afgeraden en zijn goeden naam. Gelukkig is z\jn vriend, lord Goring, een tydlang de favori geweest van de avonturierster, en heeft h\j uit die dagen nog een armband van haar. De armband wordt geruild tegen de bracelet en Sir Robert bl\jft tegenover zijn vrouw de ideale echtgenoot. Niet deze intrigue, maar de »mots" van het 6tuk moeten den clou ervan vormen. Nu, dat zjjn ?uitingen als: »Kent gij die dame ?" »Ik ken ze zoo weinig, dat ik mij met haar heb verloofd." Of: »De moderne vrouw kent alles, met uit zondering van haar man." Of: »Zij rammelde voortdurend meer en sprak voortdurend minder." Of: »lk houd van Londen's beau-monde; bij bestaat uit mooie domkoppen en schitterende gekken." Anders: »Te veel blanketsel en te weinig klee ding, zoo is het altyd büde dames." En: »Zij heeft alle deugden der dooden." De auteur zelf vulde de serie aan, door te verzekeren, toen hij na het einde op de planken werd geroepen : »Ik heb mij van avond uitstekend geamuseerd." fat zullen we van onze jongens maften? (Inhaakt.) »Een politiek man, ongelukkige, een politiek man wil je worden ? Waarom niet liever een akrobaat?" »Dat is precies hetzelfde." Gustav Graf. f De schilder Gustav Graf is te Berlijn overleden. Hy was geboren te Königsberg in 1821, studeerde te Düsseldorf van '43 tot '46 bij Hildebrandt en Schadow, bezocht vervolgens Antwprpen, Parijs en München, woonde korten lijd in zijn vaderstad, en sedert 1852 te Berlijn. In de koepelzaal van het nieuwe museum schilderde hij de verzoening van Wittekind en Karel den Groote, naar het ontwerp van Kaulbach. Daarna werd hij genre schilder, en gaf een lange rij figuren uit de vrijheidsoorlogen. Na '65 gaf hij korten lijd zijn voorkeur aan portretten, weldra aan ideale on derwerpen, waarvan de Phidias en de Demosthenes in de aula der universiteit te Königsberg en de vrouwenfiguren uit het Tiele-Winkler-paleis te Berlyn voorbeelden zijn. In 1880 werd hij lid van de Akademie; in '85 haalde hij zich met zijn Mdrchen het bekende sensatieproces op den hals. Zijn schilderij Ferdinande von Schmittau opfert ihr Haar, en zijn portret van den minister van Oorlog, Roon, hangen in de nationale galerij te Berlyn. Aan de poort der Académie. Van de onsterfelijkheidsbegeerigen die zich hier verdringen, staat Jules Lemaïtre, de tooneelfeuilletonist van de Débats op de gunstigste plaats. De acht en dertig heeren daarbinnen rekenen hem reeds zoo goed als een der hunnen. Zij hadden hem den zetel van de Lesseps toe gedacht, maar getroffen door den laatsten wensch van Duruy, zal Lemaïtre om de opvolging van den historicus ambieeren. Om de Lessep's fau teuil zal dan een hevige stryd worden gestreden. Zola houdt nog moed : Emile Deschanel, Bar boux, Stéphane Liégeard, Jean Aicard, Jules Delafosse en de markies da Costa ziedaar Publiceerde weinig, maar werkte veel. Le duc d'Jïnghien had een groot succes in het TheatreLibre ; Pamf, een meesterstuk van een novelletje. Alfred Bruneau. Componist. Modern ! Vriend van Zola, en schrijft, na l'Attaque du Moulinte hebben gecomponeerd, alleen muziek bij teksten van Zola. De man van het lyrisch drama in Frankrijk. Heeft de allermodernsten van zich vervreemd, door niet door te gaan in de uiterste richting met Le Sêee ingeslagen, maar een man van veel, heel veel talent; op weg een schitte rende beroemdheid te worden. Mme Henry. De vrouw die ditmaal is gedeco reerd. De vrouw door wier handen, sedert vijf en twintig jaar, het groolsle deel der Parijzenaars is gegaan: de vroedvrouw van »La Maternité". Een feestmaal voor E. de Go.icourt. De »cabotins" zullen nu gaan zeggen, dat het met de Goncourt ook al mis is : er zal hem een feeslmaal worden aangeboden. Daudel en andere van zijn vrienden hebben het plan geopperd, om de opvoering van Faustin, te Weenen, op deze w\jze te vieren en aldus den schrijver een weinig troost te biefen voor de ballingschap van zijn arbeid, die te Parys niet wordt erkend. Hygiënische verwarming. De Deutsche Wagenheizungs- und Gl hstoffgesellschaft te Bremen, te Amsterdam vertegen woordigd door de firma v. Franquemont & Co., brengl een nieuw systeem voor rijluigen, tram wagens en dergelyken, dat om den daaraan ver bonden afvoer van de schadelijke gassen die zich in het rijtuig bevinden, den naam van hygiënische verwarming mag dragen. Ma en liet Valifcaan. (Strekoza van St. Petersburg.) Cteiiua Rossetti en hare moeder. (Naar de teekening van Dan'e Gabriel Roseetti.) de mant.en die het eerst in aanmerking schijnen te zullen komen. Deschanel en Barboux zijn van dezen weder de ernstigste candidatnren ; de Académiciens, zoo loopt het gerucht, zijn zeer geneigd, om de lofrede op de Lesseps loe te vertrouwen aan den advocaal die hem zoo schit terend verdedigde voor het hof van assises. en Barboux zou dus waarschijnlijk de aangewezen man zijn, om hel veertigtal weder vol te maken. Gedecoreerde Parijzenaars. De nieuwjaarsdag, brengt in Frankrijk als »étrennes'' niet alleen bonbons en andere traaiigheden van chocolade en suiker, maar ook heusche ridderkruisen. Ziehier een paar Parijzenaars, die voor het eerst of voor de tweede maal werden gedecoreerd : Mistral. De vorst der felibriges, van bet Zui den. Mireille, alentlnl, zijn werken en hij zelf worden naar provenraalschen smaak nimmer genoeg geroemd daarom : de Karandole ! Doktor Mtn-èi'Ks. Geneesheer in het Doofstom men-instituut. Kent alle lieve ooren van Parijs; is de dokter van het Palais- Koyal. Ken prettig, een charmant man Gaillol. lleerscht over de gemeentelijke politie van Parijs, wat zijn eigenaardige bezwaren in heeft, gegeven do ideeën dor politie, van liet pu bliek, en van den gemeenteraad. Stelt bijna ieder een t« vreden maar, er zijn uitzonderingen. Gmtuve Grfl''<>y. Kunstcriticus. Nu een der eersten van Parijs. Heeft jaren lang niet anders gedaan dan nieuwe talenten ontdekken, lanceeren, steunen. Heeft met taaie volharding de neoimpressionisten beschermd toen ,zij nog werden miskend. Schreef bovendien /elf eenigo schetsen j van Parijs, die van een beklemmende droefheid zijn. Gaston Defeh-niip*. Ook kunstcriticus, maar l voor de jongeren ver van tegemoetkomend. Is begonnen als medewerker aan de l>ihnt<. heeft zich door twee historische werken over de hedendaairsche Grieksche en Klein-Aziatische maat schappij een klinkerder naam verworven, schrijft nu, als opvolger van Anatole Franco, de letter kundige kroniek in den Y'em/i-1. Leun lUnwqm. Ken van de vijf der Stnices de Médan. Lang geleden! Creool, maar vlijtig. »""""""'""""t""""""""""""t»m»r....i...»i.......t.»l.rl«.rl»»li Brusselsche tentoonstelling in 1897. Van bet jaar '(.»7 gaat ISrussel zich meester maken voor een tentoonstelling. De Belgische regeering en de autoriteiten uit het rinantieele, commercieele en politieke leven hebhen de han den ineen geslagen, en een comitégevormd, waarvan de minister van linanciën, de heer Jules Guillery voorzitter is. Het nieuwe bij de inrich ting dezer expositie zal zijn, dat de tentoonge stelde vo irwerpen worden geplaatst in groepen die van bun dagelijksch gebruik en hun waarde voor de samenleving een beeld geven. De vrou wenarbeid zal gelijk te ('hieago zoowel in de kunst- als in de industrieafdecling, apart worden gehouden. Deze en de groote expositie daarvan /uilen in het .">:i(U>o) vierkante meters grooto Pure du Cinquantenaire haar onderdak vinden ; de Congo-tentoon-telling heeft een zeldzaam mooi terrein in het boscli- en waterrijke park van Tervueren. zij zai met een al ee van li() meter breed en oen electrischen spoorweg met de hoofd groepen worden verbonden. Een nieuwe methode van inbraak De Parijscho dieven hebben wel eens van Groehoonl, of zij zijn zoo slim als Anna . eijgersberg en Klsjr van Houwcninge samen. r wat verleden Donderdag in Frankrijk's hoofd . Te;, 'n zes uur in den avond werd de aandacht van Iwee inspecteurs, belast met den veiligheids dienst op dun openbaren weg, getrokken door de zonderlinge gebaren van oen man die een hand kar trok door do rue Saint .Martin. Op de kar stond e n groote kist, op het oog vervaardigd voor emballage. Van tijd tot tijd keerde de ge»Kom, Nana, onze deugden worden op het Vatikaan nog niet gewaardeerd." leider zich om, en sprak met gedempte stem tot de kist, waaruit de woorden kwamen : »Je hebt geen lantaarn; pas op de klabakken.'7 En het antwoord : »Praat toch zoo niet; je zult ons allebei nog: laten inpakken!" Meer hadJen de agenten niet noodig, om overtuigd te zijn, dat zij met een paar verdachte individuen te doen hadden, die bezig waren een brutalen slag te slaan. Zij volgden de kar met de geheimvolle kist, en zagen haar binnengaan in het perceel no. GO van de rue de Bondy, waar een groote binnenplaats is, in gebruik by een groot aantal commissionairs in waren, en eenige firma's die emballage vervaardigen De geleider der kar wendde zich tot een magazijnknecht, in dienst bij den heer Roux, fabrikant van rookverdrijvers, die bezig was zijn magazijn te sluiten,. en zeide dat hij de kist niet meer kon aanne men, omdat hij geen re(,-u bezat, en het kantoor reeds was gesloten. »Ik wil de kist wel aannemen, maar de patroon en de bedienden zijn al naar huis.'' »Dal hinderl niet; lalen wij ze maar in het magazijn brengen, dan hoef ik ze niet mee terug te nemen; ik ben zoo moe als een hond. Morgen kom ik het re<;u wel halen." Zoo werd de kist naar het magazijn van den heer Roux gebracht; de deuren werden gesloten, de knechl en de karreman gingen ieder huns weegs. Dat alles was waargenomen door de beide agenten, die ommiddellijk den heer Roux en verschillende industrieelen van den omtrek op de hoogte brachten. Zij kregen verlof, de wacht te houden in het magazijn, en zagen, na eenige uren wachtens door de ruiten van het magazijn van den fabriekant van rookverdrijvers hoe de man uit de kist, met behulp van speciaal daarvoor ingerichte werktuigen de brand kast openbrak, en den inhoud in een linnen zak bergde. Hij opende een venster, en liet daardoor de kist uit, waarin hij opgesloten had gezeten, zette haar in een hoek van de binnen plaats, en sloot zich met zijn buit op, het deksel niet haakjes vastmakende. Tegen vijf uur in den morgen kwam zijn vriend terug met zijn handkar en wachtte in de straat, tot de koetspoort zou opengaan. De agenten namen hem alvast in verzekerde bewaring, en brachten hem naar het bureau. Terugkomende op de binnenplaats namen zij de kist op, laadden haar op de kar, en reden ze naar de prefectuur van politie. »Zeg, Alexander, ga langs den boulevard, daar is hel plaveisel van hout," riep de man uil de kist. »IIoud toch uw mond," antwoordde een der agenten, »ik neem een omweg om de politie van het spoor te brengen. ' Ken half uur daarna was de tweede Hugo de Grool tot zijn verbazing uitgestapt te midden van een cordon van politieagenten. Hij had 1<>01> francs uit de brandkast van den beer Itoux geslolen, en legde dadelijk een volledige bekentenis af, filosofisch bewerende : xllet is zeker voorbeschikt geweest dat ik zou ingepakt worden, eerst in een kist, nu in de kast!" Een beeld van de t (f'liegcntle Hl fitter.) Ken schooljongen in Let jaar Iii!i4.