10 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 923 Te Yeel yergnnning, (Judge.) I. Z-zeg, help me eens aan m'n jas, wil-je? II. Welzeker, ouwe jongen, maar blijf dan even stilstaan. III. Zie zoo, dat's klaar! Vooiuit nnar ! IV. Zeg, ben je soms vastgevroren '/ lllulllimiiiimtiuiillniiiiiiiiiiitnnnnmiiiiiiiiHiiiiiiiiniiiinnnmimmii types te behandelen. Hy zit aan bet eind van eene groote kamer aan een klein tafeltje, en heeft de kast met de 47 kanateekens voor zich. Door de kamer loopen groote opene kasten, als boeken planken, waarin de 4000 letters liggen, en in de gangen waartusschen de jongens op en neder loopen met heel smalle reepjes papier van de copie tusschen hun vingers, /ij halen de Chineesche schriftteekens uit de kasten, en brengen ze bij den zetter, al zingende. Want alleen zin gende kunnen zij de teekens onthouden en vinden, gelijk de lagere standen in Japan hun krant alleen dan kunnen lezen, wanneer zij ze hardop lezen. Het pleizier van een jongen koning. De jeugdige Alexander van Serviëheeft op zijn uitstapje te Parijs een bezoek gebracht aan het paleis van justitie. Hij heeft de »Salle des pas perdus" doorgeloopen, het assisenhof, de voornaamste kamers van da rechtbank, het hof van appèl en het hof van cassatie. Daarna heeft hij onder de auspiciën van den heer Bertillon zijn aandacht gewijd aan de anthropometrie. Hij heeft zelf door het meten der lichaamsdeelen : het hoofd, den arm, den wijsvinger, het middel, van een tegenstribbelenden gevangene diens identiteit vastgesteld en zijn naam gevonden. De jonge koning had veel plezier in die bezigheid. Aldus de alwetenie Figaro. Geen getuigenverhoor meer noodig. Voor den Londenschen rechter werd dezer dagen een klacht behandeld van eenige burgers die woonden in de buurt van een groote drukksrij. Het dreunen daarvan hinderde huizen ver. Experts en getuigen waren overbodig: een aantal fonografen waren door de eischers naar de recht bank gebracht, die trouw het geraas overbrachten waarmede (ie persen de Londensche .Biedermiinner uit den slaap hielden. Een praktisch getuige, zoo'n fonograaf. Van meineed is nu geen sprake meer ! Schoonmoeders bij wilde volken. In de Rente il-. I3fL/iqite geeft Albert du Bois een artikel dat zich bezig houdt met de punten van overeenkomst en verschil tusschen de huwelijksgewoonten bij de beschaafde en de meest onbeschaafde volkeren. Het meest karakteristieke verschilpunt is dit : bij bijna alle wilde volken is het de man die zorgt voor de liuwelijksgift: de Europeesche maatschappij houdt zich in den regel aan het tegenovergestelde. Overeenkomst bestaat in het houden van bals en festijnen, het uit wisselen van symbolieke geschenken, niet te ver geten het inderdaad of maar voorden vorm rooven der bruid, dat zoowel in Afrika en Amerika ais nog hier en daar in Europa voorkom f. Maar een sterk sprekende trek van overeen komst vertooncn de huwelijken van alle natiën in hun verhouding van schoonmoed-, r en schoon zoon. De »barbaarsche'' schoonzoon is tegenover zijn schoonmama nog wel zoo vijandig als de be kende elegante mijnheer uit de Franschc comódies. Negers en Indianen vreezen en verafschuwen haar, en de schoonmoeder dezer volkeren, op lijt behoud en eergevoel bedacht, mijdt deii man van haar dochter zooveel mogelijk. De een spreekt don naam van den ander niet uit, en daar bij deze volken de inensch een dierennaam niet een epi theton pleegt te hebben, moeten er omschrijvingen worden gebruikt voor het dier waarnaar schoon moeder of schoonzoon is genoemd. Heet mama: De Witte Geit, de schoonzoon zal, al moest hij honderdmaal per dag die omsla htige spreekwijs herhalen, van niets anders spreken dan van »het beest met de horens.'1 Een lastige schoonmama. Als je schoonmama een leolijk gezicht trekt, en boe! tegen je spoelt, dan is dat voor menigeen die anders niet op zija mondje kwam te vallen, al een leelijk ding. niet waar? Maar wat een medelijden moeten wij dan niet hebben met den armen jonkman, die de liefde won van de dochter van wijlen den dierentemmer Kupetzki uit Szegedin ! De jongelui wilden gaarne trouwen, maar er had nog nimmer boedelscheiding plaats gehad. Komt maar hier, kindertjes, zei mama, die niets van het huwelijk van haar dochter wilde weten, komt maar binnen. En zij trok de sterke macht, die was meegekomen om op de verdveling toe te zien, de menagerie binnen, gooide do deuren van de hokken open en joeg vast den leeuw naar buiten: zoek in; je portie maar uit: de eene helft is van jou en do andere van mij. Neem jelui je diertjes maar mee, kindertjes! Adieu. Een reusachtig honorarium. Een Amerikaansch uitgever heeft graaf Leo Tolstoïvoor diens nog niet uitgegeven novelle : »De heer en de arbeider" een honorarium ge boden van twee dollars per letter, of van 70.(X)0 dollars per vel druks. Zulk een fabelachtig aan bod is nog geen auteur ooit gedaan ; nog veel fabelachtiger echter is het dat graaf Tolstoïhet aanbod heeft afgeslagen. Het uur der tooneelvoDrstellingen. i Eenige »managers'' te Londen hebben de handen j in elkaar geslagen om de Engelschen te helpen aan een verandering in hun zeden : een tooneelvoorstelling van vijf tot acht in plaats van acht tot elf. De menschen van zaken, die te vier uur, half vijf van hun kantoor komen, kunnen dan eerst naar den schouwburg, en dan naar huis gaan eten. Alles goed en wel, maar waar blijven dan de »tive o'clock teaV, en wat komt er van de schouwburgen terecht, als de groote wereld ze niet bezoekt 'i Jaap Eden te Hamar, gers maakt; niet altijd heeft hij overwonnen, en waar hij s'aag kreeg omdat hij de mindere was, erkende hij dat voluit. Daarom' een bravo voor onzen kampioen. Hij won de 1500, de 5000 en de 10000 meter, in de volgende tijden : 2 min. 252,.-, sec., 8 min. 41 sec. en 17 min. 56 sec.; hij is amateur-wereldkampioen voor :95; de gouden meesterschapsmedaille prijkt op zijn borst en hij neemt den eereprijs van koning Oscar mede naar huis. Bovendien houdt hij het wereldrecord op de 1500 nieter: ~2 min. 255/.-, sec., op de 500O meter: S min. :»7:l'.-, sec., en op de 10000 meter: 17 min. 5(J sec. Ken bravo voor Jaap Eden ! Het is wel geen wereldschokkenlle gebeurtenis, dat een Hollander het wereldkampioenschap op de schaats haalt over drie verschillende afstanden, maar het is toch een gebeurtenis in een wereld, die in onze dagen zeker haar rechten mag laten gelden. Als Jaap straks in Holland terug /.al zijn, en gclèleord wordt door de ^jnrtvereenigingen, dan heeft dat toch nog een andere beteekenis dan alleen deze, dat een naijverige vaderlandsliefde zich verheugt in bot kloppen dooi' Jaap van ecu aantal buiten landers, /et alle energie die een racer noodig heeft, om een weinig kans op succes te hebben terzijde, en erken al het nadeel van wedstrijden voor zwakke kindertjes, die uit ivrzticlit hun lichaam overspannen en zich aan eon vroeg verval blootstellen, een ligiiur als Jaap Eden werpt heel wat sombere voorspellingen en theorié'n omver. alleen reeds, omdat bij, al racende op wiel en schaats, met zooveel kalmte zich blijft verheugen in do uitnemendste gezondheid. Van den tijd toen hij in de duinen konijnen joeg. en ze grabbelde met zijn handen, tot heden toe, is hij altijd dezelfde stevige kerel gebleven, den besten welstand van lichaam en geest genietend. En het < oöt toch ieder aange aam aan, te leven te midden van een volk van stoere mannen: tegelijk met pon lichamolijken trots geeft het een gevoel van veiligheid, die ook geestelijk niet anders dan opwekkend kan werken. Aan Jaap Eden gunt ieder bovendien gaarne de overwinning, omdat hij in lederen strijd fair is gebleven. Hij hooft nimmer aanleiding gegeven tot de onaangonam > bisbilles dio oen zeker ras van raoors tut bijzonder onsympathieke- mededinHet yoorstel-Kaiiitz in oen Duwen iLit-tige BliHter.) Het leven van een Japanschen zetter. Een Japansche krantenzetter mag zijn Europeesche collega's benijden. De Japansche schriftteek en s. gesi breven zoowel als gedrukt, bestaan iit Cbineesrhe idoografen: geen letters, maar voorspellingen van een begrip. Het zijn vierhoekige j tiguren, uit een wirwar van haken, kruizen, ! hoeken, bogen, driehoeken en schrappen samen gevoegd, en er xijn zoo 20.000 in het geheel. ! De goleei'di n gebruiken er ongeveer l b' i>, voor het dagi'lijk ch gebruik zijn er oen -10(10 noodig. Verder wordt daarliij rog liet »kana" gebruikt, Japansche beelden voor do meest typische lett'-rgrepe, . Ken zetter dus heeft meer dan -loun Een schrale troost, (Judy.) Kok HAHCIPI'KT : »IIeb je honger V En geen werk ? Wel troost je dan met deze boontjes." (Toont hem de lersche tptaestio. de opheffing der staatskerk in Wales, du qnaontie van het Hoogfirhiiis, een einjiiête-commissit; en geen social.: hervorming.) SNUIFJES. Ik heb me van tle week wel wat ver wonderd. Het was toen ik in De Ni-ilcrhuidet van Goeman ISorgesius, Kerdijk enz. het vervolg las van «Jli-l Inurrlijl; ritu ren iimlc jomjf.jii/j'nnni'". Reeds verleden week wekte het mijn verbazing, «lat het, blad van Kerdijk op dit oogenblik niet schroomde om aan »de outle jongejntlrouw'' te herinneren, nadat Treub de liberale partij zoo had ge scholden en hij nu juist, in tien jaatsten tijd jegens haar veel milder gestemd zich had betoond, terwijl Ik Xnkrltin/lcr zelf' met haar in een zóó delicate verhouding was komen tu verkeeren, dat, hij dubbel voorzich tig tliende te zijn om haar niet onnoodig te ontstemmen. In den kring van K'rdjjk zal die titel vermeden worden, dacht ik, ais het noemen van de galg in het buis vat; tien opgeknoopte. Maar ik had me laten beetnemen, zoo be merkte ik alras bij bet lezen van het. vervolg. Hel liinrchil; f/u: <t n oit.ii<' i^iiiirjiii]ri/ai*' bleek me niets anders te zijn dan een ;/v/v/7/x/,'.scl/e ptti'dhrl. en dat nog wel met het tloe om de bejaarde maagd te aaien en aan Treub te, laten gevoelen, dat, als hij maar iets toeschietelijker en ondernemender wilde zijn, er wel degelijk vuur in baar te krijgen was. Kunstig, zij 't ook een beetje gewaagd, is liet verhaal in elkaar gezet. Allereerst krijgt men de oude-jongejullrouw zelve te zien. Ze is 10 jaar oud: zij lu-ef'l een bril op haar neus, draagt een muts en is nu bij uitzondering ecu weinig zenuwachtig. Mcnseheii, die zich haar van vóór viiflie jaar herinnerden, zeiden dat. juii'ronw Matje (zij heet, Malhilde- t r de-ii;d- lieel aanlig uit zag. Zij heeft noj1 on liei' gr/ichl, mi t mooi dik , donkerbruin haar c;i zaeiite blauwe oogen." llaar vader luctte van /i i n van Sewell d. \v. z. in hel l luiiand-eh I m/i7n'/w///v/.l/.v/'; met welken naam in dil uvv;i! zet r duidelijk op hel standbeeld van Tliorbecke wordt ge zinspeeld. Jvjn weinig ongepast, zou il; x-'guvn. maar hou dit zij, t h: oude jongejiiii'ronw had in haar uiterlijk daar niets '-'an. Haar'niis^v/eiliii. die baar dient, waaruit.de /ij V a^nids '-er, .-pelletju trictrac --iMt'1, In et l'rm!--m-<-. Pnid' ; cc, <i(' vourzirhtudii-id. vei!;i:it i;;.ar in" n. ei; dit is een /i.er aardig trekje - d- J'indence van tic oude jong-1 jidironw. li't-lt Kie'i \Mtrspannige kmié-ijis die u:-i !:;i:.r miiNjc Ie voorseiiijij s'in'ü.g.'ii : '.'.?? l';id i:»:,;i eeLt ::e