10 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 930 H. Tl. Boelen. Geb. April 1825. Stille Zaterdig te Florvnca. Een volk dat bij brood en spelen leeft, viert zjjn stillen Zaterdag luidruchtig. Te Florence tenminste is dat zoo. D« oude traditie getrouw, zyn de Florentijnen hyzonder op bun feestdagen gesteld, en het feest van den ^??n^pi,» iM 6'-rro is apart Florentynsoh. Dat willen zy dus voor nog zooveel niet missen. Om hen echter van al te groote lichtzinnigheid vrij te spreken, zij gezegd, dat de oorsprong ervan godsdienstig en patriottisch, teselijk is Ziehier zijn geschiedenis: Een jong Florenlyn, Pazzino dei l'azzi, ging aan het hoofd van een uitgelezen bende met Godfried van Bouillon ten kruistocht. Hij was de eerste die de vlag der christenen op Jeruzalem's muur plantte, hij had het voornemen, het graf van den Christus aan de ongcloovigun to ontruk ken en over te brengen naar zijn vaderland, maar weldra zag hij in, dat dit een hersenschim was. Vertoornd over zijn teleurstelling, sloeg hij met zijn zwaard een hoek van het graf af, en stak het brok steen in zijn zak. Do muzelmannen waren ontzet, en begonnen met den bewaker van het graf dood te slaan, om daarna den cuvelinoedige te gaan vervolgen. Deze vluchtte aldus: hjj sloeg zijn paard do hoefijzers het achterste voor zoodat zijn vervolgers juist de verkeerde De schipbreuk ?an het bnrean yan den DnitSCttEn RiS 82, (Lw-tii/s lUiitter). Den Schitter im kleinen Schifïe, Ergreit't es mit wildcrn Web, Er schout nicht die 1-Ylsenritfe, Er schaut nur hinai;f in die II Ich glanhc, die Wellen verschUngfn Am Ende Schitter u ml Ka'.n, Umi das ha t vor allen Dingen Fürst Otto lüsmarck gethan. richting imsloegen. Heelhuids kwam Pazzino te Florence terug; het reliek gaf hij aan de kerk San Biagio, later werd het overgebracht naar de kf-rk der Heilige Apostelen, waar het ook nu nog wordt bewaard. Op den stillen Zaterdag gebruiken ?d« geloovigen den steen, om het gewijde vuur ?ermede te ontsteken. Ter herinnering aan deze wonderdadige geschiedenis deed de gemeente van Florence den schrijnwerker Andrea, van de brug de la Caraia een groote kar maken, d'e het vol gend opschrift droeg: «Deze kar zal iederen stillen Zaterdag worden gebracht naar het plein van Onze Lieve Vrouw van de bloemen ; zij zal worden getrokken door vier ossen, met lauriertakken, bloemen en lin en getooid, met een duif zal zij hij de mis worden v rtoond; de vogel zal de saluutschoten doen klinken ter eere van den Godsdiensten van Paz zino dei Pazzi. Wie aan de kar schade toebrengt, of haar oneerbiedig behandelt, zal worden ge straft met vijf geeselslagen." Van de elf.ie eeuw af heeft deze plechtigheid plaats gegrepen. De kar is een groot monumen taal stuk werk, zwart geschilderd, in pyramidenvorm, en trotsch van verschijning; zij draagt een kroon en heeft op haar zijden het wapen van Florence met de lelies en dat der Pazzi. Vazen met brandend vuur staan aan de hoekpunten, symbole.. van Pazzi's onverschrokkenheid, koor den en hoornen van vuurwerk hangen rondom, en een draad verbindt haar met het hoofdaltaar van den dom. Op dezen draad staat een stukje vuurwerk in den vorm van een duif In den vroegen morgen reeds wordt het plein in beslag genomen voornamelijk door een dichten drom bneren; de vrouwen en kinderen blijven bijvoor keur in de kerk. Bij het slaan van twaalven, als de zestig klokken der stad tegelyk losbarsten, heft de dienstdoende priester het Gloria in rxehi* aan, en steekt het vuur in de duif, de vogel loopt langs den draad, vonken schietend, doorloopt de koorden van het vuurwerk, en laat de kanonnades donderen. De vrouwen, die elkander rondom de kar verdringen, houden haar kinderen zoo hoog mogelijk in de lucht, want het heet, dat indien een vonk uit de duif op den kleine neerkomt, bij sterk zal worden. De menigte buiten is in gespannen verwachting: i<cheiden anderen kunnen op 15 a 20.000 pond per ja;.r rekenen. Natuurlijk zijn velen, ook al hebben zij het Q. C. (advocaat der Koningin) achter hun naam, minder gelukkig. Maar indien ook allen zooveel verdienden, was Engeland het rampzaligste land ter wereld ! ,,Tk adopteer ze". De Parijsche studenten verkochten bij den op tocht van Mi-carême een feestblad, Folie, et chnrité, waarin o. a. de geschiedenis wordt be schreven van de kleine Lucie Bagarre, een meisje van twee jaar. Lucie is het geadopteerde kind van de Parijsche studentenwereld; zij is zelfs als zoodanig erkoml, trots het Romeinsch recht, dat het adopteeren verbiedt aan vereenigingen zon der rechtspersoonlijkheid. Twee jaar geleden werd zij in den zomer gevonden midden in de bloedige standj s in het Quartier Latin. Zij lag, in wit linnen gewikkeld, midden op straat, zon der dat iemand wist vanwaar zij kwam. Toen, niettegenstaande alle in het werk gestelde pogin gen, zelfs de hertog de Hochefoucauld-Bisaccia, laat staan dan een ander, haar niet wilde aan nemen, adopteerden de studenten haar, en noem den haar Lncio Bagarre, want Lucien, een student in de medicijnen had haar gevonden, midden in een bagarre. Hoe de studenten er toe kwamen, zich tot den hertog d-' Roohefoucauld-Bisaccia te wenden V Ongeveer 4, 5 jaar geleden sprak de afgevaardigde Gaillard er is waarlijk veel van Klaasje Zevenster in deze geschiedenis! - in de Kamer over de ellende der mijnwerkers. Het heette dat daar heel-! benden Lucie's Bagarre waren, en de redenaar stond met bijzondere gemoeds beweging bij haar stil Hoe hij er toe kwam is niet meer bekend, maar plotseling wendde hij zich tot den royalist de Rochefoucauld, die op de banken van de overzijde zat. De hertog zag daarin een persoonlijken aanval, alsof hij voor zulke kinderen verantwoordelijk was. Hij maakte een majestueus gebaar, en riep: »Ik adopteer het kind!" Een bruisende lach ging door de Kamer, maar Gnillard ging door, als was er niets gebeurd. Hij vond nu een kind dat op duf stroo ziek lag, en wier ouders te arm waren om medicijnen te De clou van fle tentoonstelling te Parus. (Het plan om een gat te graven van 1500 Meter diepte,. RAOUI, PorciiKT : »Als ik den Eitt'eltoren BMIS als drilboor gouruikte. taai heeft zich het geloof gehouden, dat indien het vuurwerk slaagt, ook de oogst oen goede zal zijn. Het geknetter der vuurbommen wordt met applaus begroet, alleen de duiven die op den dom wonen vliegen met angstig geschrei de lucht in, geheel van streek door dit ongewoon tumult. Opnieuw worden dan de grooto witte ossen aangespannen en langzaam gaat de kar den weg van den canto dti l'azzi. Zij houdt stil voor het paleis (t)uarateri, voor de l'azzi gebouwd naar het ontwerp van Brunellesche, en de ceremonie van den scojipio, de losbarsting, begint wederom. Dan, altijd begeleid door een dichte menigte, wordt de kar naar haar eigen huis teruggebracht,waar zij zorgvul dig wordt bewaard tot den volgenden stillen Xaterdag. Niet altijd zijn de Florentijnon zoo goedmoedig gezind geweest jegens de l'azzi. In l I7S werd Jacobo l'azzi opgehangen en verpletterde do menigte zijn hoofd tegen de muren van zijn paleis. Uit tot straf voor zijn samenzweren tegen de Medicis. Maar de vergevingsgezindheid kreeg de overhand, en sedert eeuwen is Flo.'once weder uit traditie dankbaar voor ben die de stad ver sierden. Het paleis der familie, een der mooislcn in de stad, wordt u mot trots :ia! gewezen, en met rechtvaardigen trots, want hot is een van de beste monumenten der renaissar.ce-architektunr. kracht en vlugheid in zich vereenigende. Engelsche advocaten in de beurs gezien. Wij doen het in navolging van een Londonsche review, en staan verbaasd over het wini-tgc-vemle van deze advocatenpraktijken. Sir Charle* llussell heeft zich een inkomen gepleit van ongeveer 2r>.<"K) pond sterling. Sir llichard Webster en sir Edward (Marko verdienen meer d:.n lio.noo pond per jaar Sir lleniy James, de heeren l-'inlay. Murphy, Lawson Walton, Fielding Dickens, Willis, Cozeris Hardy, Graham llastings eu verkoopen. De Hochefoucauld opnieuw, met het zelfde gebaar: >Ik adopteer het!'' Wederom het lachen der Kamer, de onverstoorbaarheid van van Gaillard. Hij sprak rustig verder, en zoo vaak bij aan zulk een arm kind herinnerde, riep de hertog: ->Ik adopteer het." Langzamerhand werd die noblesse toch wat belachlijk, en het werd nu wel duidelijk, dat (iaillard, hoe kalm ook uiterlijk, dezen spot niet langs zijn kant zou laten gaan, maar in dit steekspel met woorden door zijn bedaardheid do overwinning wilde be halen. Allengs was de liochetoucauld met handen en voeten aan het ndopteeren, en het lachen der Kamer was een storm geworden. Alleen (iaillard stond met onvertrokken gelaat op de tribune, en bracht iedere, tw<je minuten een nieuw slachtoffer op bet tapijt, dat altij l maar weer geadopteerd werd. Zes en twintig kinderen maakte de hertog zoo tot de zijnen; is bet dus wonder, dat de studenten hem Lucien Hagurre ook nog wilden doen ailopteeren 'i Trekvogels. Volgens professor Wang, en hij is een der beste ornitholoiren, doen de trekvogels bun reis met een ongelooflijke snelheid. Tal van waarne mingen zijn gedaan op llelgoland, de voornaamste pleisterplaats der Noordelijke landen, on het resultaat daarvan is, dat mag worden aangenomen, dat df blauwborstjes de 4i t) geografische mijion. die Kgypte van Holgoland scheiden, afleggen in een enkelen nacht; ?ij vliegen (lus meer dan 1O geografische mijlen in het uur. De zwaluwen hebben een gemiddelde snelheid van 4 kilometer in de minuut, dat is het. drievoudige van de grootste snelheid der oxprestreinon. En ieder jaar maken de jonge vogels van zes tot acht weken deze eerbiedwaardige reis mede. Julius Prullclman Bromraeijeiv Meine?z was slecht te spreken. Al* je zoo voort gaat. zei hij, geef'i k er de brui van Jij bent oorzaak, dat Amsterdam in op spraak komt, erger nog dan ooit te voren. Van Tienho ven lacht, i:i zijn vuistje. Daar heb je mij eerst die forensengeschiedenis op den hals gehaald en nu die tdefoon-c&l imteit, ik wou dat ik in Rotterdam was gebleven. Dat meen je niet. antwoordde ik, jij hebt een stel knappe wethouders, daar ze overal jaloer,-ch op zijn. 'i.Is waar, met die forensen is het mis geloopen. maar daar staat tegenover, dat je ook zonder die foren sen je burgerij van 't jaar geen cent meer behoeft ie laten betalen. en wat die tele foongeschiedenis betreft, ik heb er part noch deel aan. Toen reub bij me kwam, om Serrurier bij mij te introduceeren, dien hij me voorstelde als een soort van Simson in Pu blieke Werken, een wiens kracht niet vergaan zou vóór een Delila zijn lange haren had geknipt en daar was niets seeri gevaar voor l heb ik dadelijk eezegd : Mijneheeren, sinds die verfoeilijke Gedeputeerden mij en deu Amsterdamschen raad de kroon van het hoofd hebben gerukt, verdoem ik het, me ooit weer met stadszaken in te laten. Trouwens, me dunkt, dat behoeft ook niet, zoolang deze mijnheer, met, wien ik tot mijn groot,genoegen heden mag kennis maken, een rechterhand h et ft als mijnheer Treub, en dan nog bovendien een linkerhand, wa-arrnee de na tuur hem heeft, gezegend om zijn Filistijnen te verslaan. En toen Treub, die erg fa miliaar met me begint te worden, weer begon, om mij te beduiden, dat het teleioonplan van Serrurier ook een hnancieele zij had, waarom ook hij als finaneieman daar niet weinig bij betrokken was, en hij mij letterlijk wou dwingen, om even als bij de forensen belasting de verantwoordelijk heid daaivan te aanvaarden, heb ik hem te verstaan gegeven, dat bij een Brommeijer, eerstens omdat hij een Biommeijer en tweedens omdat hij een Christen is, zijn ja nooit an ders dan ja en zijn neen nooit anders dan neen kan zijn, en ik dus, nu ik eenmaal neen gezegd had, elk aandringen op ontrouw aan dat eens gesproken woord zou be schouwen als een poging om mij te verleiden tot meineed, iets wat in den handel dagelijksch mocht voorkomen, maar wat in den wandel eenvoudig onzedelijk zou wezen. Het kwam mij voor. dat deze stellige weigering, gepaard aan een zoo verheven, moreele opvatting van het eens gegeven woord, zelfs Treub verraste, en hij daarvoor maar moeielijk den noodigen eerbitd kon heb ben; hij mompelde zoo iets van een leugentje om bestwil, maar toch hij durfde blijkbaar op dit onderwerp niet verder in te gaan. De heeren bleven nog een beetje en dronken een kopje thee, wat weer oorzaak was, dat ik met .Serrurier op meer vertrouwelijken voet geraakte. Want toen het meisje de thee kwam presentteren en Serrurier een schepje suiker wilde nemen, hield hij een oogenblik het volle lepeltje op eenigen afstand van zijn oog, wat mij di ed vragen of'hij soms vreesde dat er aan hetgeen hem in mijn huis aangeboden werd. iets zou ont breken, waarop hij bijna verlegen antwoordde : neemt u me niet kwalijk, mijnheer Brommeijer, dat is zoo mijn gewoonte; u moet welen ik iieb jaren achtereen als technicus aan suikei-onderzoek gedaan JMI daar ik hoe ik daaraan was geko.nen begrijp ik zelf niet voortdu rend had zitten denken of ik hem niet eens in een orchest met een viool had gezien, was het mij werkelijk een verlichting toen hij zich zelf' thuis bracht bij Spakier en Tetterodeop de Lijnbaansgracht. Nu, Meinetz wien ik dit alles vertelde be gon een toontje lager aan te slaan, eti zei, dan ben jij onschuldig, en ik repliceerde ja, ik ben onschuldig, maar jij niet. wantjij slaat aan het hoofd van dat heele college, dat een lawaai heeft gemaakt, als een toom kippen. waaronder een bunzing verschijnt; maar dut jij nu nog zoo rampzalig er uitziet, begrijp ik eigenlijk niet. Jij en je college hebben im mers de overwinning behaald. \Vat spreuk je dan nog van een teiefooncalamiteit! De overwinning, zuchtte Meinesz, je hebt goed praten ! Als je een klassieke opvoeding had gehad zou ik je antwoorden, dat die over winning een l'yiihus-overwinning was. dat wil zeggen, dat iemand als hij nog n x.so'n overwinning behaalt, er voor goed geweest isKom, zeg ik, met, i'! tegen 10 stemmen, en dat nog al nadat, die '2;> je wethouder hadden geappiaudisseerd, en in je wethouder jezelf en je heele college van dag. bestuur. Maar Meinesz vroolijkte zelfs van deze opmerking niet op. 't /al wel waar zijn, dat zij applaudissierden, Bronimeijer; ze zaten immers met hun allen zóó danig in de klem. /ij hadden in geheime zitting samen een bealuit genomen, waarvan zij met voeg niet weder afkondeii. en dat besluit kost de gemeente, in u der geval twee ton. Wij hadden een paarjaar geleden al met de Med. .Bjll telefoon-Maatschappij moeten onderhandelen, om haar concessie in het be lang der gemeente te her/.ien, of om ons gereed te houden om met Hept. aanst. een eigen net te exploiteeren. in mijn beide wethouders hebben niet bijtijds onie op zaken ge>teld. Gewaarschuwd waren zij genoeg. .Meermalen