No. 938 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. De midden Europeesche tijd in Nederland. Xi-:i>i-:iir.Axi>scnr. MAA<;I> (tof rfew fteec Beclaerts van Blokland): »0ch Heere ! nu zal ik veertig minuten vroeger moeten opstaan. En dat bak jij me nog al !" . ' u *-%"& c» o. r~ c vv \ ?- i i/ IIMIIUIIMIMMlmlmlMilMI liij ook had gestreden! Tiet hoofd der stads hoogere burgerschool voor meisjes schreef eeu causerie over den onbekende, die in het Dallstadter Nieuwsblad werd opgenomen. Hij liet hem uit het //zonnige" niet //zondige" (zooals een drukfout, in den tekst helaas verkeerd berichtte) rankrijk stammen, schilderde in schelle kleuren de smart der ouders om den verloren zoon, de droefheid der bruid, die nu den terugkeer van den v rmistc verbeidt en den ,,geweldenaar Napoleon" .verwenscht, die hem haar heeft ontrukt. Verder predikte dominee den vol genden Zondag zoo hartroerend over de tekst: Te midden van het leven zijn wij in den dood," dat alles in tranen wegsmolt. Nu werd het eerst de vraag geopperd »wat moet er met den onbekende gebeuren?'' De geneesheer, een materialist en halve heiden verlangde hem voor zijn natuurkundige verzameling, een verlangen, waarover de geheele wereld wraak riep. De wethouder meende dat hij op het kerkhof begraven moest worden, en de burgemeester wilde hem zijn laatste rustplaats op de nieuwe Prome nade bereiden. Hierover ontstond een verwoede strijd; daar de burgemeester den onbekende echter in bewaring had genomen, hem niet weer wilde afgeven en bovendien, als hij den onbekende niet voor de Promenade kreeg, eeu Flora van Barzaghi cisclite, die, in zandsteen uitgehouwen, acht honderd mark moest kosten, terwijl de onbekende veel gocdkooper uitkwam, was de wethouder verplicht toe te geven. Er werd dus besloten den onbekende op de nieuwe Promenade te begraven. De plechtigheid verliep waarlijk verheffend. Alle klokken luidden; in 't wit gekleede schoolkinderen openden den stoet. De oudstrijders-vereeniging escorteerde den lijk wagen, waarachter zich de magistraat en het plaatselijk bestuur als hoofd-rouwdragers aansloten. De vrijwillige brandweer stond voor het raadhuis opgesteld in 't gelid. In de groote raadszaal voerde het hoofd der stad het woord. Zijn redevoering was een rhctorisch meesterstuk van den allereersten rang en bereikte haar toppunt met de verzekering, ,,dat de doode een levende herinnering aan dien roemrijken tijd was en de stad tot eeuwig sieraad zou verstrekken." Jüj de groeve .«prak de wet houder niet minder mooi over de tekst: ,/geen muschje valt op aarde", hetgeen echter door velen niet recht werd begrepen. Dames brachten kran sen; ook de goeverneur der provincie had een krans gezonden, die intussehen te laat kwam, omdat het adres verkeerd was gcschrcvtn. Toen de lijkredenen geëindigd en de gebruikelijke ge beden uitgesproken waren, wierpen de kinderen drie handen vol aarde in de groeve en de oud-strijdersvereeniging loste drie eeresalvo's. De plecht iglieid ein digde raet een groot feestmaal en daaropvolgend bal in het eerste hotel der stad, waai»bij zooveel gegeten en gedronken werd, dat een vermogend ingezetene tienduizend mark schonk, om den onbekende een waardig monument te stichten. \ an de renten van het overblijvende geld moest liet graf worden on derhouden, terwijl de kinderen, vau de rest, ieder jaar op den gedenkdag op chocolade en krenten brood zouden worden gctracteerd. Enkele weken daarna was het gedenkteeken ver rezen; een blijvende hulde aan den onbekende. een sieraad voor de Promenade. Twee malen werd ook het kinderfeebt gevierd, totdat een ongelukkig toeval den kinderen het genot, der chocolade met krentenbroodjcs ontroofde; want nog eer de derde gedenkdag was aangebroken, kreeg de hoofere burgerschool voor meisjes een nieuwen hoofdlccraar, die wel is waar minder fantasie bezat dan zijn voorganger, maar daarentegen over grondiger ken nis beschikte, en deze, die de geschiedenis van Dallstadt tot een punt van nauwkeurig onderzoek had gekozen, vorschte uit, dat in het, jaar IM'J, een booswicht, Kar] S'iirek stcheeten, wegens po ging tot moord, brandstichting, valschheid in geschriften, straatroof en herhaalden diefstal, op de kleine terp door de strop om het leven was £?(> bracht en op de plaats der terechtstelling door beulshanden was begraven en dat de identiteit van tlezen Kaïi tiirck met den onbekende boven allen twijfel was verheven. Niettegenstaande de redactie van het Dallstadter Nieuwsblad de plaatsing van het artikel weigerde, werd de ontdekking toch weldra bekend, want de VolHoorts publi ceerde haar met hoonende tocspcliuge.il op de waarheidsliefde van het Nieuwsblad en na weinige uren was het nieuwtje op aller tong. Toen gaf hot lange gezichten, stekelige aanmer kingen, beschuldigingen, leedvermaak, spot en hoon! De burgemeester wilde den onbekende opgraven ! cu op het kerkhof ter aarde laten bestellen; hieri tegen verzette zich echter de wethouder, onderj steund door de gemeenteraad-deden, die vermoe delijk vreesden, dat de burgemeester weer niet, zijn [ Flora zou aankomen, indien hij zijn tot zulk een onverdiende eer gekomen onbekende, recto Kurl Stiirck, eens kwijt raakie. l'n zoo bleef dan alles bij het oude, alleen gaf het op gedenkdagen ecen chocolade en krentenbrood meer. en de stad moest het onderhoud vau het graf voor eiicen rckenin? overnemen. De rest van het, fonds zou echter met goedvin Jen vau den gever voor een ander t doel besteed worden; men weifelde tusschen een museum en een volksgaarkeuken. Het u'raf van i den onbekende is echter nog heden een sieraad der Promenade van Dallstadt. De Roermonders hebben antwoord ontvan gen van den Commissaris der Koningin Ruys v. IVerenbroek, rnaar hieruit zijn /ij niet veel wijzer geworden. J)e heer Ruys heeft in zijn almacht gesproken en verklaard, dat hij niet verplicht is hun verslag te geven van zijn woorden of daden. Dit is correct Maar de Raad van Roermond wist dit reeds, hij be twijfelde het zeker niet. De vraag van hen beteekende : heeft de heer Ruys II. M. op zulk een wijs ingelicht, zóó on schuldig, diit hij, hetgeen hij niet verplicht Is openbaar te maken, toch durft uit te «preken ? Kn nu zullen zij misschien denken, neen. wat R.uys aangaande ons:, Roermonders. gezegd Heeft aan de Koningin, kan het daglicht niet verdragen ; hij houdt zijn mond, hij durft niet! 'roei;, zulk eeu conclusie is m. 1. niet juist. Wat Ruys gesproken heeft is natuurlijk een staatsgeheim. Mogelijk is het, dat, niet Ruys. maar de Regentes Roermond heeft gestrait. Ku die mogelijkheid is, dunkt me, door Ruys' zwijgen schier zekerheid geworden. Hij /ou de verantwoordelijkheid voor zijn eigen daad. als man vnn eer willen dragen, indien hij zelf zich schuldig moest gevoelen aan het leed Roermond wedervaren. Een man van eer als Ruys. een Commissaris, laai zijn koningin niet opkomen voor zijn eigen bedrijf of mis drijf. Xolilcxxe obltijr. ik b; n er zeker van, dat is de lijfspreuk van een van Ueerenbroek. Men zwijge dus in 't vervolg over Roer mond, men noenie het niet langer. Men sla het over in de aardrijkskundige les, men Jeere den kinderen: Maastricht. Venlo, Sittard.... het slechte stedeke rekene men als vergaan, niet ondereen Ueerenbroekschen, maar onder een koiiinl,lijl;eii vloek ! Het Daiililnil r. 7. Il en '.s- (//-. wil de kies wet vooral niet in September of nog in dezen j zomer in behandeling genomen zien ter onder! zoek in de afdeelingen. De Kamerleden hebben reeds veel te veel tijd in den Haag zoek te brengen, zij zijn genoodzaakt hun eia'cn zaken i te verwaarloozen en worden alzoo. terwijl zij j zich inspannen om het land Ie redden, zelf de dupe van hun plichtsvervulling. ] Daar is veel voor te zeggen, inderdaad. i liet is niet te vorken van deze menschen, dat zij voor hun /l'ilOM zwoegen als ware het er /' 20(1110. en de lui die maar altijd door werken, leveren in den regel slecht werk af. Daar steekt geloot' ik, een overweging achter, die het, Itnijhln/l liever niet zoo heel luid uitspreekt. Het is ongetwijfeld 1 ook al overtuigd van het groote nut van be palingen omtrent minimum-werktijd, met of' zonder die aangaande maximum loon. Zoo i kruipen de idees, als zij eenmaal marcheeren, ! ook door de nauwste gaatjes en onder de ' stevigste deuren door. Wie had durven vermoeden, dat de groote ketterij der radi calen en socialisten in de ilhtstre hoofden van het Westeinde zich reeds begonnen te nestelen ! Nog even geduld, en het Dagblad denkt niet alleen ..geavanceerd", maar verkondigt deze mode-dwaasheden weldra ronduit. Zooj ver is het, thans nog niet gekomen. Hetdurlt nu nog niet recht. I Let windt er doekjes om. 10n om nu toch zijn doel te bereiken, waar schuwt het. in strijd met Falhs voorspelling: na deze warme lente reken ik op een heeteu zomer. Stel nu die afgewerkte lui. met mi nimum loon toch niet bloot aan het werken onder een tropische temperatuur. Dat is uit stekend gemanoeuvreerd ! Drijf de behande ling der kieswet door - - en in Augustus of' September zult ge in de kranten lezen, mis schien wel ju het, Dagblad zelf: heden bij de voortzetting van liet afdeeling.-onderzoek der kieswet vielen zes Kamerleden flauw ! Nu reeds blijkt het dat de beste leden het onder de Kanier-hitte niet meer harden kun nen. 15ij de laatste zitting miste men er van do honderd niet minder dan -lij of ló. Men ziet het: zij . blazen van de warmte zij blazen al uit.