Historisch Archief 1877-1940
Ho. 940
DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND.
te deelen. De schrijver van het werkje, ver
schenen met den titel van Mol/awhche
Tooneelbeschouwir, was zeer waarschijnlijk niemand an
ders, dan de acteur Maarten Cane?, geholpen
door Bruno Zweerts, een als vertaler en schrijver
zeer bekend tijdgenoot. Het is namelijk^ al
achttien jaar geleden dat ik in de Haarlernsche
stadsboekerij een exemplaar van den
Tooneelbeschouwer in handen kreeg, op een der schut
bladen voorzien van de volgende aanteekening in
handschrift:
Met het saisoen des jaers, beginnende den
Ten Augustus 17G2 gaf Adrianus Ilubkes dezen
Toont elspilbetchouwer, op den 30en van die
maand, aan het licht, en met gretigen aftrek.
d'een en ander der Tooneelspelers en speel
sters, vond zich zeer op hun zeer geraakt,
morden en vielen klachtig; Spntsier'f) wierd
Rechter in zijn eigen zaak, oefende personele
wraak op Hubkes en gaf hem (aan den Over
toom) een dragt slagen, men zecht dat hun
Batailje niet ongelijk was aan die. welk in
het Doolhof dagelyx vertoond word. Dit
is er van, dat Spatzier op Zondagh den 4en
September 1763, mij betuigt heeft, dat het
kleene krat hem den vinger in bloet
gebeeten hebbe.
Totaen no. 4 ging den Beschouwer met
z\jn critiques door, wanneer de Vrijmoedige
Aenmerkingen op Denzelvm, aen 't licht
quamen ; gelijk naar het uitgeven van no. 5
dezelve gevolgt wierden van Den Brief aan
den Tooneeibexchouioer, Gedachten over en
Brief aen den Schrijver van de V'ry'moedige
Aanmerkingen; allen hier achteraen te vinden.
Vervolgens gaf Hubke?, den !) November
1702, no. 6 aan 't licht, dan hem wierd het
verder vervolg, op Hooge Order, geschort;
wat deed hij i bij de Leidschs Cuurunt van
8 December daeraen, wierd geadverteert:
Dat de Heil: 'loon: no. 7, te bekoomenwas
by C. Streep, in de Pijlsterrj, S. Kun der My,
op 't Rusland, en verder in d'andere Steeden;
dit wierd ook in evegenoemde Courant den
22 December, aeng <ende no. S geudcertrert,
doch zoo dat van der Mij eerst, en Streep
daer aan gemeld wierd; maar op den 24
daeraen, adverteerde Simon van der Mij, bij
voorsz. Courant, aen den D'ukker van den
Holl: Too'ieelbeach:. dat Hij zijn naem niet
weder wilde geplae^t htbben roor dezelve, en
men geen goed aan hem in Commissie ziende,
daer den Auteur of Drukker niet i-oor be
kent u, alzuo hij geen Pakjfg van d er gelijken
inhout accepteeren zou.'' toen hieuw den
Tooneelbeschouwer halte, toen wierd hij
raer. toen wierd roor no. S Twee , voor
no. 7 een a Twee en voor alle acht de num
mers, vier- zes- tot acht dukaten betaald.
Naderhand gebruikte men den naam van
Genit van Hooijen te Rotterdam, en op den
10 Aug: 17G3, gaf Hubket het vervolg des
Tooneelbeschouwers, van no. 7 af tot 20 toe,
benevens een liegister, en generaal Tijteltje,
quasi, met genoemden Van Kooijens naam,
en Opdracht nun Antonij Spatzier, om de
kool, aan 't licht.
Dit is beloop geduurende deze
Tooneelbeschouwing voorgevallen.
Of B. Zweert» (zoon van den Notaris en
Dichter Philip Zweerts) uit wrok, over het
niet aannemen van zijn treurspel Tmicred»,
dan of den Chirurgijn en Dichter, -IV. II'.
Opdenhoof, de Practinjti ot' I'i>nm«,rmans
zoon pag. 10 van de vrijmoedige
Aenmerkingen gemeld en pag. 15 van de Gedach
ten op die Aenrnerkingen, niet onduister
gedoodverwt en omschreven, de Beschouwer
of Beschouwers zijn, kan men niet vaststellen.
Dan voor mij, ik zoude, om meer als een
reden, dit werk aan B. Zweerts toeëigenen.
gedachten zijn tolvrij, maer.. . . JanA'oruss,
is geen onaertig Practisijn !
Bier steuren zij de rust der duo n *)
Jin schenden hunne lauweikroon.
Wie staet er graeg dus aart de kaek ?
JVaer 'i niet een prynelijke*- zat k
Elkander heu-chelijk d'ondericijzen ?
Geivi*. en hielt men hier idez bnen
Zoo sou den Scliomvburg heerlijk, rijzin.
II. K. Pon i' pag. 11(1.
t) Zie pag. op 11. 13, 11).
*) Zie pag. IS, 42, 22.1, 2'.C>.
('W. (/.) C. ScHAI-M--,
Mede lit van her, Kunstgonootschap
Ars Super at Fonunai».
N.B. Ik ben door Adr. Hubkes zelve, on
derrecht, dat Aforfirms Correr en Bruno
Zweert?, de schrijvers dezer Beschouwer
zijn; den 27 Februari 17i 1.
*
* *
Indien er navorschers zijn, die de juistheid
van deze mededeelingen willen veriiieeren, maak
ik hen tevens opmerkzaam op een verloren auto
biografie van Corver. Zou het niet mogelijk
wezen dat in de papieren van de veeltailige
familie van dezen naam het stellig nooit gedrukte
handschrift nog aanwezig was 'i
Van den catalogus die hier aangekondigd
wordt ik verzuimde nog het to berichten
is de samensteller de heer Melder, die vroeger
in dit blad de tooneelkritiek schreef; na zijn
vertrek uit Amsterdam heeft de heer M. l!. Mende»
da Costa het register voltooid en toezicht ge
houden op het drukken; beide heoren in hunne
Dualiteit aan de univcrsiteits-bildiotheek.
Het overige in een volgend artikel.
d. H. v. . G.
de heeren S. van Groningen, L. Adr. van
Tetterode en Mart. J. Bouman.
Een nieuw werk van den gedistingeerden
klaviervirtuoos van Groningen wekt altijd mijne
belangstelling en zoo heb ik ook met veel inge
nomenheid diens opus (i : Trois Morceaux pour
Piano 1) ontvangen.
Deze drie stukken Romance, Idylle en Caprice
dragen een eenvoudig karakter en zijn door den
componist op de practische en muzikale wijze
waarop hij voor zijn instrument weet te schrij
ven bewerkt; vooral in den leergang voor meer
gevorderde leerlingen zullen deze drie stukken
een aanwinst kunnen genoemd worden.
Uit een oogpunt van harmonisatie zijn deze
stukken eveneens zeer aantrekkelijk. Ook daar
door weet de componist steeds het alledaagsche
te vermijden, dat zoo licht dezen vorm van stuk
ken gaat aankleven.
Kortom ik beveel dit opus (i van den heer
Van Groningen zeer aan voor klavierspelers die
zoover gevorderd zijn dat zij behalve de techniek
ook den geest van een stuk weten te vatten en
weer te geven.
Van den heer L. Adr. van Tetterode ontving
ik diens Opus: 13. Jionte lilatlf.en zes klavier
stukken (2) en Miniaturen 12 kleine klavier
stukken opus 14, (3).
Na hetgeen ik over de begaafdheid van dezen
componist vroeger gezegd heb, behoef ik evenmin
evenmin uitvoerig bij deze stukken stil te staan,
want de goede meening omtrent dezen componist
vond ik weer ruimschoots bevestigd.
Hoewel de honte liluderen door de bewerking
dieper van inhoud zijn dan de Mini duren, acht
ik vooral ook dit laatste bundeltje een groote
aanwinst voor onze klavierliteratuur, want juist
aan zu'-ke kleine Aijwirellen hebben wij zoo
groote behoefte. De mindere diepte van inhoud
is hier dan ook geen mindere belangrijkheid,
doch de vorm brengt hier van zelf mede, dat de
componist zij';e fantasie aau banden moet leggen.
Van de Jionte Biudeien, bestaande uit: In
Jinlladr-loon, Intermezzo, Iinproiiiptu-, Caprice,
Valse-Impromptu, Imprornntie, dragen aile num
mers een zeer sprekend karkter.
Wat hij in de twaalf Miniaturen geeft is juist
wat die nummers bevatten moeten ; dit is met
. twee woorden in. i. te karakteriseert!], nl. kort
j en kernachtig.
Even als de stukken van den beer van Gro
ningen zijn de klavier composities van den heer
van Tetterode zeer >klaviermassig".
l Hieruit blijkt vooral dat hij pianist is en wat
practische schrijfwijze betreft geel' ik aan zijne
klaviercompositieën de voorkeur boven zijne vocale
werken, zonder iets terug te nemen van het vele
goede dat ik vroeger hierover zeide.
Ik beveel ook deze beide werken met nadruk
aan.
Het is een verblijdend verschijnsel dat onze
klavierliteratuur in den laatsten tijd zich zoo uit
breidt, want hieraan hebben wij ten zeerste be
hoefte.
Mogen wij dit ook spoedig zeggen k urnen
van de zooveel armere violoiicelliteratuur.
Eveneens aan te bevelen acht ik Ticee
Kiarierstukk'-.n (4) (Dansen) van Martin.I. Bonman. Zij zijn
eenvoudig en zonder pretentie gecomponeerd en,
leenen zich door de zorg waarmede alle
aanteekeningen zijn gemaakt ook zeer voor leermateriaal.
Over een ander werk van dezen componist
moet ik uitvoeriger zijn omdat ik bier tevens mijn
standpunt moet verklaren tegen over een kunst
vorm dien ik in principe afkeur.
liet betreft hier de combinatie van declamatie
met instrumentale muziek.
Ik heb vroeger al uiteengezet dat het ge
sproken woord zich in den regel zeer slecht
huwt met de muziek. Wel kan, wanneer de
declamator er zich op to-ie^t in deu toon van
de instrumentale muziek te spreken eenige har
monie verkregen worden, doch dan moet dat
spreken, s-ingi-tid- klinken en daarom is gezongen
declamatie in ieder geval te prefereereu.
Ook bij tooneelspelers van professie hebben wij
maar al te vaak kunnen oprnetken hoezeer de
menscbelijke stem kan vloeken met de bege
leiding van het orkest, dat het waarlijk eene
bedenkelijke zaai; wordt dezen vorm een langer
leven te schenken. Doch zelfs al bedenkt iivn
dat daar voordeden teg<Mu>\cv staan, dan moet
toch m. i. in ieder geval de declamatie met
piano van de aarde verdwijnen, omdat daar
de/nmenvoeging van \voor,i en toon door de meer be
perkte kleur die de componist tor zijner be
schikking heeft, nog al dikwijls een komischun
indrul: moet maken.
De heer Boumaiu beeft Det Z'niycrx V!<n-k(~i)
lïallade van I'hland, vertaald door li. van .Meurs
op deze wijze gecomponeerd.
In de eerste plaats zou ik liet beter ffeacbt
hebbon de oorspronkelijke lezing te behouden,
omdat deze metrische vertaling, over welker
waarde ik overigens geen oordeel uitspreek, de
kracht van het woord niet alujd recht doet we
dervaren.
Dam 'tra-* er nhtn( i-t S';./;/-; <7r;,." enz. is vertaald
door 'l1 t*':;* ij^i(')k U'':'- ''>' unijiiii i/t :.ijn i>
/?\ i'ii'ir*c!< grnioeil. Walmeer men daar nu e.jn dun
pianotrenndotjo. togen hoort werkt dit altijd min of
meer komisch. Ook bij de iti;;',,!/ .u/;i',;, ///,, ?;>(</'/< ,t
?in il'r /'»?/> iii")i, >/;-./r,-/ geeft zulk oen
pi.-:no!remol.i inet een rvthniisch iignnrtjc te weinig kleur.
Verder zijn de woorden: l>ii' mU '.-,'?'// ??:
^n-i^?heii n'n' ?,- n/r, 'in *'!.! !;/'»>' Yerl;i:i !d door : lt',''<>in
lilC>rtl{ luj f/t' /'>Hf:,I r«j; 'i ltt"'.t: 'J ????<!' /'f'<'. I*IH
leest men later: l)>n<r lii»»<t ..',/ ij-'ijL: \\\t-.ii'.
ttit <1<''C, Hlnill Ut! lljlt !i.i>- li. ('l\7.. '.'l}'/..
Ik heb dit werk ,acer,:i:iien doerL'ospeehl. docb
kon tot geiMi andere conclusie Xoüiei^ dan die
ik bierboven noorschre; 1.
Ik heb daarom eerst (lei: g;uisfii.'en indruk
van de beide klavier ti.kki^: gi'aickl omdat ik
want dat ben ik, ter wille van de eerlijkheid en
waarheid aan myzelve en aan mijne lezers verplicht,
doch wat betreft het vervangen van orkest door
eene piano, zal bij zulk een werk wel algemeen,
de ongeschiktheid en de onmacht, iets artistieks
te geven, worden erkend.
Deze vorm van illustratie komt dan ook hoe
langer hoe minder voor. Laat men toch de ge
dichten of als gedicht behouden óf ze voor de
zangstem componeeren.
Het binnensmokkelen van de gesproken decla
matie in de muziek, zou, als ze baan brak, kun
nen worden: Des zangers Vloek.
VAN MiLi.idKx.
(1) Uitgegeven te Berlijn bij Ities und Krler
(Leiden: Job. Kggers).
(2) Uitgegeven te Amsterdam bij den
Algemeenen Muziekhandel.
(,'!) Uitgegeven te Amsterdam bij den
Algemoenen Muziekhandol.
(1) Uitgegeven te Rotterdam bij W. F.
Lichtenauer.
(5) Uitgegeven te Culemborg bij Blom en
Olivierse.
De vertooning van Jan Klaaszen" in
»Oud-Holland'
Dinsdagmiddag was voor het oud stadhuis, op
het marktplein van »0ud-Holland", licht en dicht
een tooneel opgeslagen; op bet plein stonden de
toeschouwers, en daar ging de klucht van Asselyn :
Jan Klaaszen. Zoo ongegeneerd als wij hier bij
elkander zaten, zoo ongegeneerd is Jan Klaaszen,
en het stuk viel in den smaak ; de grappen,waar
heel wat van Sint Anna onder liep, kietelden het
publiek, en terwijl het in den schouwburg mis
schien ernstig in zijn moreel geschokt zou zijn
door het vertoon van een gansch niet gewone
portie blootgespreid geslachtsleven, lachte het
hier, na de eerste vreemdheid te hebben over
wonnen, gul mede. De intrige is deze, dat de
huisvrouw van ,Jan .Jasperzen, Diwertje Gerbrants.
een meid meent te huren, en die bij haar doch
ter te slapen legt, omdat Zaartje manziek is, en
en het reeds een paar jaar houdt met Jan Klaas
zen, een kroeglooper en een liefhebber van bet
verkeerbord. Zóó, meent Diwertje, is zij tegen
nachtelijke bezoeken v;\n Jan Klaaszen gevrij
waard. Maar de gewaande dienstmaagd is niemand
anders dan de booze Jan Klaaszen zelt ....
Het %'\;\\. niet aan, bij eun eerste vertoonin"
van een, voor de acteurs en actrices zeer
ongewonen arbeid, al te strenge eischon to stellen.
De gehuelc! geschiedenis was wat slap, het was
nog te duidelijk, dat de aardigheden, hier te
berde gebracht, door de spelers zelf als wél ge
waagde dinaeix werden, gavoeld. De boert zelt'
van de klucht lag daardoor te vaak plat op den
a,;liyy^r.,;-, !. ?ü;\ar dat kan worden verholpen.
Het plan i-, meer van deze grappen te geven,
en dat mag worden toegejuicht. Wij willen dat
wel, dat goki'iiide van onze voorvaderen, en wij
hebben geen mindert; autoriteit om ons in dezen
achter te verschuilen dan Busken Iluet in eigen
persoon. Ais onze buurman ook mnar lacht, dan
verdwijnt de gêne vanzelf. V, at.drommel, in onze
dagelijkscbe gesprekken >ijn «ij toch ook zulke
preutsrhe gouvernantes t:i;t, en deze grollen zijn
minder gevaarlijk dan veel geiilankette en ge
parfumeerde kunst, die hoog-oflicieel en
hoogfatsoenlijk stempel dia;:;rt !
Ik stel mij voor, dat bij een tweede opvoering.
wanneer ac'enrs en a< trices er nog wat beter
in' zijn, bet geheel ook lorscbor za! zi(,n, en
breng intussehon een saluut van respect aun bet
gezelschap en de voor deze gelegenheid eraan
verbonden krachten, die Jan Küin^r.u over de
planken deiïen gaan. Z. '/.. '/.,
De beenderen va:: Sebastiaan Bach
Zooals iaën weet zijn een vorig jaar bij Je
afbraak van de O;HU- ,1 i'.'iaüiiukirc'ne te l.eipzig
de beenderen van l!ich ^n'oiulen. Zeven maan
den heelt men be-!;".'d nut te onderzoeken et'
dit wel (ie echte waren omdat men meende dat
de plaat.- wa;-t' ISacli in graven lag enkele s,'brejen
van de ke;k was ver,vijilenl.
De stede'ij':o archivaris to Leipzijr, Dr.
Wnstmniiu. heeft ontdekt dat Bach in em eikenhouten
kist is begraven, v,at eene groole zeldzaamheid
in die dagen was.
Door miiide! van afgietsels van den zeer
eigenaanligen schedel \an een oud man in een
van de drie eik"iihout"ii i.isten dio men aan de
zuid/.ijde \an de ';-'r!-; M-nd, en d:'! vergeleken
werd met allerlei schiMois van lijken van oude
mannen en vervolgens uu-t (ie portretten van i'.acii.is
Uien Tot een xrk<Mv ;n \ (n a>si nde ruiiciusie ge
komen, (iie in i.eijV.ig V".'i opzien heeif ureba.ard.
Alle bewij-"tul;ke;i 'zijn nu in bel. st-delijke
museum tenteur.^!'--!.';.'.
expositie te Weenen deed de muziekgeleerde
Robert Hirschfeld aan vorstin Metternich het
voorstel dit werk aldaar op te doen voeren, die
er zeer mede in genomen was.
Niettemin is er toen niets van gekomen.
Dr. Hirschfeld kreeg vergunning copie te ne
men van de helaas l niet meer geheel volledige
partities en bewerkte deze stof, die zich over
drie bedrijven uitstrekt op een practische wijze
tot een bedrijf.
De handeling is trouwens zeer eenvoudig. Een
oude verliefde apotheker, S-m/i on- o wil zijne
bekoorlijke pupil (rrillettn huwen docb deze be
mint den apotliekersbediende 31e>tqoite.. Ook een
fat Volpino wil het jonge meisje veroveren; doch
in dien strijd om baar hart waarbij alle listen
uit de oudere compdies worden aangewend, zooals
verkleeding etc., overwint eindelijk Memjone.
In de guitige gedeelten treft de muziek door
den frisschen, jeugdigen toon. meer dan in de
ernstige, die geheel traditioneel behandeld zijn.
In weerwil van den Italiaanschen vorm heeft
de muziek een duiscb karakter. Het is interes
sant, zoovele motieven te hooreu die sterk aan
Hayden's latere werken doen donken. Lo Speziule
kan als de eerste duitscbe komische opera be
schouwd worden van een der groote meesters.
De vertolking met Scheidemantel (.S'emp/-jci/o)
Erl. (Menaone) mej. Wedekii d (Grilleta) en mej.
von Ghavanne (Volpino) moet voortrelfelijk ge
weest zijn. General-musikdirector Schuck gaf
door zijne leiding een zeer artistiek cachet aan
het geheel.
H, f, Mesdag
naaf aanleiding run zvjnf. tentoonstelling in
Aiti et Ainicitiae.
lerwni lueu
heni:'en ,M.(-i' ;i!' oj) .T:I\ 1:1-4 v:;n iiacii s gebeenir,
hoiilu ii il- Dr.^J^iii-'.a's ,-it:, irinn-id i<i de op
voering van i ene u: t !v, t st'-i' op.g.'.gravcii j-t-ra
\.IH J.ise-.ib ii:i\ ,;,:; : /.-? ^i<- ~, >". \ !>>?,? Ai, ,-//ii /?,.?)
J'f'>iii/'i .-/.f.'.-" " II; ! i M' g'eco;), j-t>:u i-ni. Deze
opei1;; v,as < (?;: der c(ji'->" ucr^en die on'stnan
zijn nad-it iiaydn n,-. e"ni^' jan-u van strijd en
studie np e.i 'i J, i -.iai ,':'.'C[i le''';;j i Uu,, r vnrst.
l;;s!.;-riiazv tot kapi'Lii' e-t. :' was iieii'.ü'iiui. lid theater
op In-t i;:]-!!--'! bevalt: t-'"i :;'i'<i:. tv)uneel met.
Ditmaal is mijne causerie gewijd aan de aan
kondiging van eenige nieuwe Nederlandsche uit
gaven van compositiën voor klavier en wel van
componist niet al
aanleiding van een stuk dat ik zoowel in prin
cipe, als wat de uitvoering ueiret', als een mis
greep beschouw,!. Laten v* ij dn- hoM-ni dat hij zijne
begaatdheid als componist liever 111 een andere
ricli ting zal b!ijv;n aanwenden.
Uil deze muziek spreekt eveneens die be
gaafdheid, doch in dezen vorm is het niet mo
gelijk een gedicht hoogt-r te bezielen. Ik heb
mijne antipathie voor dezen vorm niet verzwegen,
herfst van i l- '??- werd dt-/e opera voc.r !i.-l eerst
(ipo-e\-(!(-rd (Ml in MaMi't l;ift i:in.,r !i:i\-iln inetde
\'',irsre!:ji\'; kaju'l na;;i' \\ecnen \\-:i,'U' d'uwcrlv !en
huize \':in (U-'i: \ :'ijiuier \:\\i Siiriiin-aa \v:'rti
o]>g'-'voord er. wa::r op boog lieve! oene herhaling
moest jilaats hebben.
Sedert dien tijd bleet' j> ,S'//c;j tu; in de biblio
theek van den \orst te 1-nsenstat.U rusten.
Bij gelegenheid van de muziek- en
tooneel(Naar de teekening van JAN VKTII.)
Slechts zelden is het een schilder gegeven ge
durende 7. ij u leveu een compleet overzicht van
zijn werk te exposeeren.
Aan Mesdag is dit, mogelij!: door het
ongeloofelijke productie-vermogen van zijn talent, dat
slechts geevennaard wordt door zijn werkkracht.
Bij een groot gemak van werken paart hij oen
geregelden, dagelijkschen arbeid, die op hem bet
bekende nulla dies sine linea" zeer toepasselijk
maakt, eu zóó was bet mogelijk dat men thans
in Arti een verzameling kan zien van niet minder
dan een ijn-tal werken van hem. waaronder enkele
studies van voorheen, zeer belangrijk voor de
ontwikkelingsgeschiedenis van zijn loopbaan, en
vele schilderijen van de laatste .jaren.
Onze populaire zee-schilder werd geboren te
Groningen, in is.'il. Hij is dus nu een zestiger,
die onverzwakt on onvermoeid, niet alleen steeds
lustig schildert, maar tevens, met ongewone ad
ministratieve eigenschappen begaafd, do ziel is
j van liet genootschap Pnlchri-Studio in den Haag,
l dat geheel zijn bloeiperiode te danken heeft aan
| zijn wakker en belangstellend presidium, en aan
\ wien bet in den vreemde waardig vertegenwoor
digd zijn van onze holhindscho kunst te danken
; is. !('hicagi), Parijs, Weenen. enz.)
! Aan de/e t'rissclie jeugd van karakter en ge
zondheid, heeft Mesdag dan ook zijn eigenaardig
: talent te danken, en daar het werk van een
artiest meental de tolk is van zijn karakter, is
dit v/o r k bij hem frisch. jeugdig, nooit vermoeid
j of zwaargccsüg.
j LuchtL'. vlug. met groot gemak zijn zijne schil
] dorijon geschilderd , nooit e"".ig spoor dragend
! van teidien o i' zwoegen, wat onvermijdelijk
s-om| miiren zou doen wenschen naar meer rijpheid en
j doorwo' ktheid van kleur.
In ;.ijn bcsti werken weet hij op bom eigene
wij/e ruimte, licht en lucht weer te geven, en
hij is zeker in uiize kunstgeschiedenis de eenige
i schilder, die alle nnnneinen van o",/.o zoo
var? andcrlijke Noordzee heeft getracht te schilderen.
l Altijd is in zijn werken een ind.-uk van leven
l en beweging, vertolkt met ten groote kennis van
j zijn element, de zee, die voor een groot gedeelte
i bet gevolg is van onafgebroken, bijna
dagelijksche studie aan liet strand.