No. 947 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Dr. Bronsveld als snorder. Dn. BKOXSVELD M Jhr. de Sav. Lohman: Stap maar in mijnheer, ik zoek al zoo lang naar iemand, die met mij mee zou willen rijden SNUIFJES. Ik kan niet zeggen, dat de pers er op vooruit is gegaan sedert een paar weken. Tot dusver gaf zij ons trouw bericht als H. M. de Regentes met of zonder het Koninginnetje te kerk was geweest, en vermeldde dan tevens den tekst, waarover den voorganger had ge preekt. Ik heb mij eindelijk eens beklaagd over het opgeven van het kapittel en de cijfers der verzen, en het weglaten van den tekst zelf, daar dit de lezers noodzaakte in den bijbel de woorden op te zoeken, waarover de preek had geloopen, wat mij soms in ongele genheid brengt, daar ik mijn kerkboek nogal eens uitleen en den volgenden ochtend dik wijls nog niet terug heb ontvangen. Maar in plaats van in die aangewezen leemte te voor zien, worden nu zelfs het kapittel en de verzen niet meer genoemd en zoo kreeg ik Maandag morgen, toen ik wilde nagaan of en waar de Regentes gekerkt had, niets anders te lezen dan dat zij met gevolg onder het gehoor van ds. J. Wieten was geweest. Op die manier is, althans voor mij, de aardigheid van die be richten af. Dit zou nu zoo erg niet zijn, want iets kan nog heel aardig voor het publiek wezen, al is het dat niet voor mij. Maar ik heb gemerkt, dat die Maandagochtend-mededeelingen lang niet zoo onschuldig zijn als de redacties der bladen wel denken. Want juist naar aanleiding van het kerk nieuws dat ik hier noemde, kwam een mijner kennissen, niet eens een doleerende, mij met een droeven trek op het gezicht, de opmerking maken : jammer dat onze Koningin zoo weinig kerksch is. Ik heb eens aanteekening gehouden van de koeren, dat er een kerkgang van haar vermeld wordt, maar dat valt, niet mee. En, zooals nu ook weer, altijd alleen 's ochtends, nooit 's ochtends en 's middags, het is of de middagkerk voor haar niet bestaat. Eu toch de overdenking van de geloofswaarheden, met denlleidelbergschen catechismus tot leiddraad, acht ik vooral van niet minder gewicht dan de ochtendgodsdienstoefeningen, in 't bijzonder voor Koningin \Vilhelmina; maar heb je wel gezien, die is 's ochtends zelfs ook weer thuis gebleven. Ik wilde den man op dien weg niet volgen en maakte mij van de zaak af met te zeggen je mag het hof niet met den maatstaf van ons gewone menschen meten, en wat die middagkerk betreft, het spreekt van zelf', de geloofswaarheden zitten er bij H.II. M.M. al lang grondig in maar ik dacht toch: is het wel goed een reclame van een vorstelijkcn kerkgang te maken; je hebt altijd eenaantal wantrouwende, achterdochtige zielen, die bij zichzelf zeggen, als het zoo luid verteld wordt dat iemand ter kerk is geweest, dan komt die er zeker niet allen dag. Het ]'rt/ler/ri>ul heeft naar aanleiding van de opmerking, dat de pensioen-commissie samengesteld is uit ! werkliedon-vertegenwoordigers en uit -l heeren, gevraagd of het dar. beter zou zijn, dat zij 21 arbeiders en ij heeren telde. Dit is een zeer verstandige vraag. Want een p?nsio3iicomtnissie kan niet anders gevormd worden dan uit twee groepen, waar van de eene L'L en de andere.'! leden telt. liet blijkt echter, dat er nog menschen leven, die mcencn. dat <l?ze ~2\ en i! geen vaste getallen zijn, alsmede dat, het getal -l te groot of te klein zou kunnen worden geacht. Gelukkig dat het l'm/i'rldtt'l zulke vittcrs den mond eens stopt. Tegenwoordig praat oyk ieder maar mee over dingen waarvan een residentieblad alleen het juiste begrip heeft. Zoo is door diezelfde lieden die durfden tornen aan de heiligheid dj r getallen 21 en .'!, ook al erop gewezen, dat de ra l'»1 i'fii en de sorl'i'd-dnnoi-raIcii uit het'J l tal waren gewjerd, terwijl dit als mede geheel onjuist, is. aangezien men alleen er d'jn Minister een grief van zou kunnen maken, dat da pjvlernjntaire wiuliH/at /ijn gepasseerd. De radicalen behoorden daar in liet geheel niet in. Zoo wordt het duidelijk, dat men om een gegrond oordeel over het al of niet partijdige van de commissie (e hebben, van de onderstelling behoort uit te gaan, dat er in het geheel geen radicale werklieden bestaan, en dit juist wordt dooi de politieke tinnegieters maar al te dikwijls vergeten. Ik hoop nu, en verwacht het ook, dat dat soort van meepraters na .dit lesje van het Vaderland nu goed zal zwijgen! ' Wat de menschen toch tegenwoordig overal iets in zoeken. Nu mogen we hier op het tentoonstellingsterrein, niet eens een bedrieg lijk ware voorstelling van het tweede deel der Limbok-expcditie hebben; het eerste deel zou ik ook niet graag afgebeeld zien, maar het tweede, waarbij wij als Nederlanders de overwinning behalen, wat kan daartegen zijn? Als het lijden van Jezus Christus wel vertoond mag worden, gelijk dit al te Ober Ammergau en elders herhaaldelijk geschied is en nog geschiedt, waarom zou er dan iets af'keurenswaardigs gelegen zijn in het houden van een spiegelgevecht, waarbij wij een kijkje krijgen op hetgeen in Lombok, door Neder] andsehe soldaten is verricht? In het alge meen wil men te kennen geven dat zulk een wapenfeit te hoog staat om door anonymi te worden vertoond, maar zou de oorzaak van den afkeer van zoovelen om deze oor logsdaad tot een comedievoorstelling te rnakeu niet juist hierin zijn oorsprong vinden, dat die daad nog niet hoog genoeg staat'? liet geval geeft m. i. meer te drukcu daa menigeen wel danken zou l