DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 993 Hij mi er iet in! (Puck.) UNCLE SAM: «Loop naar den duivel! Je hebt mjj m\jn Senaat en myn Representantenhuis be dorven, maar je zult niet in het Witte Huis komen! Dat is het eenige, waarop ik nog ver trouwen kan l" Oyer Utrecht. Naar aanleiding van dt jongste studentenfeesten in de Stichtsche academiestad wordt ons geschreven: Wilt u aan »een boef' vergunnen om in ver band met de viering van het 52ste Lustrum in uw blad een enkel woord te zeggen? Laat ik dan beginnen met mij aan u voor te stellen, meneer de Redacteur. Eigenlijk gezegd ben ik geen boef maar een oud-boef, hetgeen u niet behoeft te doen vreezen, dat ge door het in banden nemen van mijn brief aan het gevaar van besmetting door de gevangeniskoorts zult blootgesteld zijn. Want achter de tra lies heb ik niet gezeten en de minder vleiende naam van boef is mij dan ook alleen van rechtsen academiewege vereerd, omdat ik, ofschoon aan de Utrechtsche Hoogeschool studeerende, geen lid van het studentencorps ben geworden. Ik was ook geen lid van den studentenbond, maar behoorde tot de zoogenaamde nihilisten. En laat ik er nu maar dadelijk bijvoegen dat volstrekt niet een gevoel van verlatenheid, als een gevolg van mijn nihilisme, de oorzaak was, dat ik na een jaar of drie mijne studiën heb laten varen en in de kolo niale waren ben gegaan. Daarvoor bestonden andere redenen, die ik tot nog toe geen grond heb gehad mij te beklagen. En ik had er ook het voorrecht aan te danken dat ik, de vorige week na verscheidene jaren weer in Utrecht vertoevende, de feestelijk heden als betalende gast mocht bijwonen, iets wat aan de studeerende boeven onder geene voorwaarde vergund is. En als ik nu aanvang met u den indruk mede te deelen, dien de viering van dit Lustrum op mij gemaakt heeft, dan dringt zich natuurlijk het voor naamste en schitterendste deel van het feest op den voorgrond : het lang aangekondigde, flink voor bereide en wél bekend gemaakte Ridderspel. Daarvan behoef ik niet en is het ook niet mo gelijk veel meer te zeggen, zonder oud nieuws te vertéllen, na de uitbundige lof, die daaraan door haast alle bladen van ons land en zelfs van het buitenland is toegezwaaid. Ik wil er alleen maar bijvoegen, dat er in al die loftuitingen, in mijn oog, niets overdrevens gelegen is, omdat men in Nederland zeker zelden, zooal ooit, getuige kan geweest zijn van een dergelijk belangwekkend en prachtig schouwspel. Die op elkaar instormende ruiterschaar, gehuld in blinkende harnassen, waarin het zonlicht weerkaatste; dat wei-bestuurde en uit stekend uitgevoerde figuurrijden; de tribunes, om dat uitgestrekte tournooiveld, geheel gevuld met kleurrijke toiletten; die geestdrift toen HH. MM. de Koninginnen binnenreden en door alle toe schouwers staande werden begroet dat alles zal mij onvergetelijk blijven! Gaarne geef ik dan ook het Utrechtsche stu dentencorps de eer, die het toekomt, dat het ein delijk den eersten stap gedaan heeft in een rich ting, die naar te hopen is, in het vervolg ons ontslaan zal van die ouderwetsche gecostumeerde optochten, die tot niets dienen dan wellicht tot bevrediging der ijdelheid van hen, die er aan deel nemen. Een volgende feestcommissie zal zeker verplicht zijn rekening te houden met liet enorme succes, dat deze ridderspelen in het gansche land gehad hebben en dan ook wel weer met iets anders, iets nieuws voor den dag komen, wat zeker aan weten schappelijk opgeleide jongelingen, voorgelicht als zij kunnen worden door zeer geleerde en hoogge leerde heeren, niet moeilijk zal vallen. Einancieële bezwaren behoeven stellig niet te gelden, met de ervaring van den uitslag dezer feesten voor oogen. Naar men zegt, zijn toch door de ontvangen entree gelden, niet alleen de onkosten van het sportterrein geheel gedekt, maar schiet er nog een aardig batig saldo over dat tot bestrijding van andere onkosten dienen kan. Voor een gecostumeerden optocht allén is nu in Utrecht de mogelijkheid gesloten. Die zou zoo ongunstig en sober afsteken bij liet feest dat dit jaar gevierd is dat daar wel niet meer aan gedacht zal worden. En als we nu maar eenmaal zoover zijn, dat die maskarades in de schaduw ge steld worden, dan zal er ook wel spoedig een wijze van feestvieren gevonden worden, waardoor niet minder geld der rijke corpsleden nuttiger en aan genamer onder de menschen zal worden gebracht. Want, wanneer de redacteur, ik vraag u: wat heeft het nu voor nut om daar zoo'u stoet van gecostumeerden en geharnasten door de straten te zien trekken? Van de kostbaarheid en pracht der costuums en harnassen bemerkt men al zeer weinig; die zou men eerst bij langdurige beschouwing en van zeer nabij kunnen ontdekken; en als de anonymi niet meestal gebruikt werden om troepen soldeniers voor te stellen of om een paard van een der hoofd personen bij den teugel te leiden, dan zouden de toeschouwers zich waarschijnlijk ook nog weieens vergissen bij de toejuichingen, waarmede zij bij het voorbijgaan van den stoet steeds zeer mild zijn. Een zonderlinge indruk maakt het ook ofschoon men in de stad van Donders en Snellen er wel tamelijk aan gewoon geraakt is lorgnetten en brillen te zien dragen door... ridders uit de 16e eeuw. Ik weet wel, het is van zoo'n jongeling niet te vergen, dat hij zich zoo geheel in de zes tiende eeuw verplaatst, dat hij den kop van zijn paard ook weer zonder lorgnet kan zien, maar dat neemt niet weg dat zoo'n knipbrilletje op den neus al even dwaas staat als een cigaretje tusschen de lippen van zoo'n zwaar gebouwden ruiter. En wat die jongelui zich vermoeien door het spelen van die rol gedurende eenige uren! Ik heb hen gadegeslagen toen zij, na van twee tot acht uur, te hebben rondgereden, aan het diner zaten in Tivoli. Maar aan een maaltijd van oude afgeleefde heeren had het inderdaad niet rustiger kunnen zij n. Hoe jammer ik het voor de feestvierenden en voor de verlichting in de stad ook zou gevonden hebben, kon ik, de afgematheid der meesten opmerkende, de hoop niet onderdrukken, dat de regen, die toen juist met dichte stralen neerviel maar zou aan houden en den verderen tocht onmogelijk maken. Maar die hoop werd niet verwezenlijkt en tegen elf uur zette de maskerade zich weer in beweging! Wat mij van het feest werkelijk gehinderd heeft ik wil niet zeggen geërgerd, omdat ik dat sedert ik mij aan de koloniale waren gewijd heb, afgeleerd heb dat was de receptie van Maximiliaan van Bohemen ! Neen, meneer de redacteur, dat de jongelui nu onder elkaar nog eens zoo'n vertooning geven en dat men daar met genoegen naar gaat kijken, dat zou ik daarlaten, ofschoon ik van meening ben dat in een wel verzorgde opera op het Leidsche plein met een bekwaam regisseur, oog en oor heel wat aangenamer kunnen worden aangedaan. Maar een zaal vol deftige menschen, ministers, commis sarissen der Koningin, burgemeesters, generaals, vorstelijken stoet. Dat vuurwerk bracht althans wat nieuws ! We zagen beweegbare figuren gymnastiek maken aan rekstokken en zooals toen voor vijf jaar de Duitsche Keizer hier was we hoorden boven in de lucht de afgeschoten vuurpijlen allerlei vreemde geluiden maken. Die kunst heeft de Utrechtsche pyrotechnicus (in den laatsten tijd de gepensionneerde kapitein Van Rhijn) van zijn Engelschen concurrent goed overgenomen. Van de versieringen in de stad wil ik maar niets zeggen. De burgerij heeft haar best gedaan. Maar het was sparregroen en nog eens sparregroen. En dat in zulk een overvloed, dat er zeker wel heel wat geld mede zal gemoeid geweest zijn ! Als men wat soberder in zijn versiering wilde zijn, zou men haar voor denzelfden prijs misschien lieel wat smaakvoller met andere grondstoffen kunnen doen. Dat moeten de Utrechtsche decorateurs maar eens bij hunne zuidelijke confraters gaan leeren. In een smalle straat voor een huis waar, naar ik hoorde, Maximiliaan tijdelijk zijn hoofdkwartier had opgeslagen, had men eene proef genomen met een decoratie van neteldoek en fluweel. Maar, o lieve tijd, wat was dat overladen! Zoo iets zou Carréniet in zijn circus durven vertoonen ! Op de bals ging het vroolijk toe. Tot laat in den nacht werd gedanst, kennismakingen werden aangeknoopt en ik hoop van ganscher harte dat er tengevolge van dit studentenfeest weer menige goede partij" zal gedaan worden. Dan zal Maxi miliaan nog lang geloofd en geprezen worden en ' hij met zelfvoldoening op zijn kortstondige maar zegenrijke regeeriag kunnen terugzien. Moge ook de band tusschen de leden van het studentencorps onderling door deze feestweek, waarin zij zooveel, anders nog wel eens ontbre kende, gelegenheid hadden om elkander te leereu kennen en waardeeren, nauwer worden toegehaald. Dan zal de wensch vervuld worden van iemand die altijd nog met vreugde terugdenkt aan de vrooDe ontrouwe liefjes, (Lustige Elatter.) Italiaan en Spanjaard: O, welches Pech wir Beide haben Gesellschaft kiinnten sie die allerbeste haben Secht diese Müdchen, welche Schmach ; Und laufen diesen Burschen nach! die komedie te zien medespelen, dat is nu toch al te gek. En het geschiedde toch alzoo. Een uur of drie lang werden daar namen afgeroepen en stegen de geroepenen de trappen van het orkest op en maakten daarboven een diepe buiging voor den jongeling, die met vorstelijke waardigheid op zijn troon gezeten was. Ja, er waren er bij, die wilden toonen hoe goed zij wisten op welke wijze men met een koning om moest springen, en daarom na den wedergroet van Zijne Majesteit te hebben ontvangen, achterwaarts naar den rand van liet orkest liepen en daar met den voet tastten of zij de bovenste trede van den trap al hadden. Dien trap gingen zij dan ook achterwaarts af om toch in 's hemelsnaam te verhoeden dat de vorst den ordinairen rug van gewone mensclicukiuderen te zien kreeg. En dat schouwspel werd ons vertoond, zonder dat een der medewerkenden ook maar ecu glimpje van een glimlach op het gelaat kreeg, 't Was alles degelijke, heilige ernst ! . . . De ernst zou er haast door in miscrediet geraken ! Maximiliaan en zijn herauten heb ik bewonderd om de toewijding, die zij bij de vervulling van hun moeielijke rol aan den dag legden. Tot aan het einde der feestweek en liet was gedurende die zes dagen des middags en des avonds feest dwongen zij eerbied af door de kalme, correcte houding, die hunne taak hun oplegde. Maar ik geloof, dat liet nu dan ook tijd werd, dat het gedaan was, of de eerbied zou aan het tanen geraakt zijn. Al was Zaterdagavond liet feestterrein nog voller dan ik het op een der vorige dagen gezien had, er begon toch van lieverlede vooral onder de gasten een meer onverschillige houding te komen en men dacht meer om een goed plaatsje voor het vuurwerk te vermeesteren dan aan den lijke dagen, die hij in Utrecht heeft doorgebracht al was iiij toen dan ook maar EEN BOEI'. KB. In uw blad staat zoo dik\vijls wat over Utrechtsche gemeenteraadsleden te lezen, dat ik hier even een ontmoeting beschrijven wil die ik met een hunner op liet terrein der Ridderhofspelen Woensdags had. Door een mijner vrienden aan lictn voorgesteld als oud student, gaf hij mij al spoedig zijne verontwaardiging te kennen, dat de gemeenteraad, als zoodanig, volstrekt geen invitaüe had ontvangen om de feesten bij te wonen. Eeu ironie had liet hem geschenen toen hem een bewijs van toegang tot de bibliotheek geloof ik dat hij zeide was gestuurd. Die veronachtzaming schreef het verontwaardigde lid daaraan toe dat de meeste raadsleden het praedicaat Mr. voeren eu dus toch als reunist toegang hebben, en de andere ge wone burgerlui kunnen de studenten best missen. Maar die burgerlui, riep hij in heiligen toorn en met een profetischen blik uit, die burgerlui hebben ook een stem ! De annexatie van Maflaiascar. (Figaro.) Franseh ambtenaar : «Bevolking ! De slavernij is afgeschaft. En op veertien Juli, den nationalen feestdag, krijgt gij een rantsoen absinth !" in het bezit van Teyler's stichting te Haarlem. Gel^'k de meesten onzer lezers zullen weten, ontvangen de leden der vereeniging niet alleen de premie-uitgave, maar bovendien een lot in de verloting van een ets of plaatwerk. In deze premie-uitgave worden opgenomen 12 photogra vures naar de werken van Anth. van Dijck, Meindert Hobbema, Adriaan van Ostade, Rembrandt van Rijn, J. Bakker Korff, J. Bosboom, Jozef Israëls, Anton Mauve en J. Weissenburch. In de vitrine van de kunstzaal »Pictura" 19, Wolvenstraat, firma A. Preijer, is geëxposeerd een schildery van J. Muller Massdorf: De verzoening." iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiii Opinies van een tevreden racnsch. Ik ben mijn leven lang een tevreden man geweest. 't Begon al bij mijn geboorte; ik was zóó kalm en rustig, dat de baker uit de volheid des harten mocht getuigen: »ik heb geen kind an em!" Sterker nog: gedurende mijn drie eerste levensdagen werd ik, op grond van dat zachte en lieve, voor een meisje gehouden, hoewel ik toch heel positief een knaapje was. Altijd bleef de tevredenheid mij bij ; zelfs nu nóg, dat ik langzamerhand den ouden dag zie en voel naderen, doe ik mijn familie naam alle eer aan. Wat me steeds speet, was : dat ik zoo zelden in de gelegenheid was, in 't openbaar uiting aan mijn tevredenheid te geven. Thans ben ik op een op een goede gedachte gekomen : Ik zal den redacteur van 't weekblad die, op enkele kleine uitzonderingen na, toch ook een tevreden man is, naar ik meen verzoeken, zoo nu en dan te mogen mee werken om een dam te helpen opwerpen tegen de steeds toenemende ontevredenheid. En vandaag geef ik mijn eerste stukje en tevens dadelijk aan mijn hart lucht. Zondag ben ik de stad uil geweest: per Spoor (Staats), 't Was zonnig, warm weer en van alle kanten stroamden reizigers toe. Onder dergelijke omstandigheden moet een Spoorweg-maatschappij wel met de handen in 't haar zitten, want natuurlijk zijn er geen wagens genoeg om al die menschen te ver voeren. Ik zou 't dus volkomen billijk en in den haak hebben gevonden als vijftien of zestien personen in elk compartiment waren gestopt. En nu zaten we maar met ons tienerf! Koerend, hé? Twee oude juffers, doods benauwd voor tocht, wilden de raampjes gesloten houden. Cc que femme veut, Dicu Ie reut en haar wil geschiedde. Toch bleven we allen tevreden en hielden 't anderhalf uur uit. Ik moet hier bijvoegen dat de wagens van de Staatsspoor Mij. op zoo vernuftige wijze zijn gemaakt dat er irissche lucht genoeg door reten en naden binnen stroomt. Dat bemerkt men 't best des winters als men zijn reisdeken heeft vergeten. De Czaar, de Czarina en linn dochtertje. De Vereeniging tot bevordering van beeldende kunsten, onder beheer van bestuurderen der maatschappij »Arti et Amicitiae", heeft een pro spectus uitgegeven van de premie-uitgave voor 1S!)|). Ditmaal zal deze uitgave een plaatwerk zijn, inhoudende 12 photogravures, naar kunst werken van oude zoowel als van moderne meesters,