DE AMSTERDAMMEK, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 996 al wat officieel was in onderwijs en kunst, een onverzoenlijken haat te hebben:» de partij van de universiteitsmannen, van de akademies, van de lover* van het verleden, van de critici, denietsvoorthrengenden, de lieden zonder verbeelding, die altijd hun weg gaan over de licha men van de intellectueele lieden van hun tijd, heeft, goddank, aan Frankrijk nooit, noch een man, noch een boek, noch zelfs een hartelijke toewijding geschonken." Taine, Pasteur, tot Renan toe, moesten het bij hen ontgelden, omdat zij zich lieten bezoldigen door een staatsinstelling en in ruil daarvoor onderwas gaven. Intusschen, hoezeer zij overdreven, hun groote verdienste is, onder het tweede keizerryk, dat de alliantie vierde van Jacques Bonhomme en Joseph Prudhomme, de nog overgebleven zuivere artigten rondom zich te hebben verzameld, en langïaam tot erkenning gebracht. Men bedenke, dat tij de dagen hebben meegemaakt, dat Paul de Koek de nationale fransche romanschrijver ging worden. Flaubert moest wachten op Amédëe Achard, wiens roem van twee deelen op een geheel jaar beslag legde. Hun manier van schreven is algemeen bekend. Van Deyssel noemde hun proza de genesis van het proza der twintigste eeuw. Daarin ligt alles opgesloten. Niet meer de oude, versleten woorden, niet meer de oude, versleten beelden. Geen on verstaanbaar geworden gemeenplaatsen meer. Het woord dat juist, snijdend, plotseling, een toestand teekent, een emotie oproept, het levende, het pasgeboren woord ziedaar hun hartstocht. En aan dat litterair streven paart zich het beschermen met hun machtigen invloed van de impressionis tische richting in de Fransche schilderkunst. Echte artisten waren zij, minder groot door wat z\j bereikte^,; dan door wat zij wilden ; machtiger om hun invloed dan om hun werken, voorbeelden en slachtoffers van een nauwgezet litterair gewe ten, veredeld, zoo ver als men zich hen herinnert, door den afkeer der massa, dien zij in hun onbuigzamen trots bewust zich op den hals haalden. In hun zog varen velen, en niet de slechtsten, hunner tfjdgenooten. Wat is er nu, na de opening van het testa ment gebleken omtrent de door hem te stichten Académie ? Men wist reeds, dat door den erflater de eerste tien leden zouden worden benoemd. Zelfs dit eerste tiental echter is niet vol. Alphonse Daudet, executeur-testamentair, is nummer n ; verder komen Léon Hennique, bekend door Poeuf, Le dtie d'Enghien en La dévouée; Huijsmans, de schrijver van A rebonrs, Lfi-bax, Kn route, de twee broeders Rosny, van wie NellHorn, Le Bilatcral, Vamireli de meest gelezen boeken zijn; Octave Mirbeau, na Daudet de meest populaire van het achttal; Paul Margueritte, de boeiende verteller, van wien Le Ciiirassier blanc, Pascal Géfosse, Amants, Ln Forcc des Choses, verschenen. Ten slotte de journalist Geffroy, leerling van Clémenceau, een man van grooten hartstocht, en nog grooter zelfcontrole. Zola, die erbij had gestaan, heeft, naar men zegt door zijn werven om een zetel in de oude Aca démie, zich de Goncourt's ongenade op den hals gehaald. Anderen, Goorges Uodenbach in de eerste plaats, voelen zich gekrenkt, geen plaats Parlementaire Portretten (Karikaturen), door JAN DE WAARDT. No. 1. Onderwijs in He plitiel (Punch). Wat is toch het verschil tusschen tories en radicalen, grootpapa V" »Tories, beste kind, zijn menschcn, die er op gesteld zijn, een koningin te hebben, en lords, en bisschoppen, en die meer of minder gaarne blijven wat zij zijn radicalen willen geen konin gin hebben, en geen lords, en zijn ontevreden met alles en iedereen, jaloersch op allen, die beter af zijn dan zij zelf, en probeeren hen van hun eigendom te berooven; in n woord: het is een helsch pak dieven en afzetters!" »En wat is u, grootpapa? Een tory of een .radicaal ?" Dr. R. P. lees R.Azn. in het testament te hebben gevonden. Het lid maatschap brengt een rente mede van 0000 francs. Voorloopig echter is voor de stichting meer geld noodig, dan uit het vermogen van den erflater kan worden bestreden. De rijke collectie zal eerst moeten verkocht, en dan misschien nog zullen de leden zich met een wat geringer bedrag moeten tevreden stellen. Kunnen zij het over de op richting der nieuwe Académie niet eens worden, dan zal het vermogen dienen tot een stichting voor jonge meisjes de familie gaat bij dit sterf geval dus ledig uit; wat dan ook voor de meosteu van haar een reden schijnt te zijn geweest, om van dezen dood geen notitie te nemen. BOEKAANKONDIGING. Sport, (lyiitnwilteJi en School. Beschou wingen van C. M. J. Muller Massis. Uitgave der boek-, kunst-en handels drukkerij, voorheen Gebroeders Uinger, Amsterdam, lisljij. Sport, gymnastiek, school .... eigenlijk zou er nog moeten worden bijgevoegd: »en de gymna stiek -leeraren", want de meerderheid op de jaar vergadering van het »Xederlandsch Gymnastiokverbond'1 heeft, helaas, aan het zoo belangrijke vraagstuk der lichamelijke ontwikkeling een dusdanig karakter gegeven, dat allicht de leuza zal worden gehoord: »voor of tegen de gymnastiekleeraren." Wie daarvan meer wil weten, leze het boekje van den heer Muller Massis, flink en los ge schreven, een hoekje, hetwelk verder ieder vader en onderwijzer belang moet inboezemen, wanneer hij nagaat, hoe mannen van geheel uitoenloopende richting als de kolonel van Dedem en den kolonel van Isselt beiden geheel onafhankelijk van elkaar, de oogen vestigen op het Engelsche opvoedingssysteem, waarin de sport zoo'n groote plaats inneemt. A. X. J. l'. MiiMiiiiiiiiiittiHiiifitiiimüitnitiiiiiiiiiiiiiiiiiimuiiiiiiMHniiiiii Julins Priillclman Brommoijer. Dat trof slecht, Daar kwam vóór verleden week een schrijven van den propriéiaire van Ho tel Vossen, mij uit naam van de te Val kenburg aanwezige Hollanders uiinoo(ligen,hem de eer aan te doen, op KennisDinsdag 7 Juli, met Sauvage hun gast te zijn. Kennis-Dins dag, juist de dag waarop Li HungChang hier zou ver schijnen ! Er zou groot feest zijn : lo. Fakkeloptocht, op geluisterd door twee muziekkorpsen in de beroemde Guoy VAX' VALKKXIIUKO ; geor ganiseerd door de vereeniging Falcobu: Mr, f. H, J Tb, van Basten Batenburg. van het gemeentebestuur ; daar zouden verder zijn A'ien/rc lic.erlijke niii'prixr.K in de Grot. lo. de kaboutermanneljes en L'o., op algemeen verzoek, De Grot van Calypso; langs alle zuilengangen zou de grot schitterend verlicht worden, en de optocht beloofde buitengewoon te zullen zijn. want wij werden vriendelijk maar dringend verzocht ons te voorzien van ballons om den stoet te volgen, die 5.IX!'s na middags precies, na aankomst van den trein. uit Maastricht zou beginnen. Je begrijpt wat een uitwerking deze invitatie iiad op het gemoed van mijn vrouw en dochter. De gedachte weder naar Valkenburg te gaan, waar wij verleden jaar zoo prettig niet Sauvage kennis hadden gemaakt, en mijn vrouw en Théjèse, tijdens mijn verblijf' te Aken, zelf met een ballon aan een stok hadden geloopeu, opgaande naar de grot, om getuigen te zijn van cie nieuwe heerlijke surprise, aangeboden onder den naam van 's Hnadsliils Apotheose, bracht Thérèse in zulk een vervoering, dat zij voor een geregeld gesprek vooreerst niet te vinden was, maar door de kamer huppelde, als een jong vogeltje, allerlei uitroepjes van blijdschap en verlangen uitstootende. Mijn vrouw spreidde de kalmte ten toon, die bij haar leeftijd past, maar ook zij was onmiddelijk onder de bekoring van de heerlijkheid, die de uitnoodiging voor ons opende. HotelVossen, zoo hoorde ik haar meermalen tot Thérèse en ook bij zich zelve zeggen: Wat zit, het daar heerlijk onder de veranda! Zoo hadden wij in ons hart, ieder op zijn wijs, het vriendelijk aanbod reeds aanvaard, toen het i leek, dat er niets van komen kon. Sauvage, die een gelijksoortig schrijven ontvangen had, vol toespelingen op de eer, die hij het Geul dal en het Geuldal hem verleden jaar bewezen had, tapte uit een heel ander vaatje. Hij dacht er niet aan, dezen zomer naar het Limburgsch lustoord te gaan. Het kon hem niet scholen, of behalve de Amsterdammers ook het kamerlid van Gennep, die in UbaghsVossen, vlak naast Vossen, logeerde, zijn hartelijken wensch had uitgesproken, hemen mij te ontmoeten, en ook niet ol' Vossen zelf expresselijk de drie kamers, waarin hij ver leden jaar zijn intrek had genomen, voor hem en mij had opengehouden, zelfs niet of bij Jos. Crolla Faiiise zijn portret, was uit verkocht en het dus noodig werd, dat hij voor een nieuwe oplaag nog eens kwam poseeren; hoor eens. mijnheer Hrommmeijer, zei hij mij, dat alles laat me koud. Valkenburg ziet mij niet weer, althans niet in den eersten tijd. Ik heb gezworen, het minstens een jaar lang den glans van mijn aangezicht, te onthouden. Dat de menschen daar zich zoo bovenmate vereerd gevoelden door uwe en mijne tegen woordigheid, begrijp ik ; de warme ontvangst, die zij mij verleden jaar bereid hebben, zal ik niet lichl. vergeten, maar zij hadden dat niet met, zoo'n Liinburg-che drukte in de bladen moeten zetten. Hel had een onderon.-je, iets intiems moeten blijven. .Xu had hel, al den schijn of ik op zulke ovaties zoo gesteld was, en ik zelf het aan de Groene had overgebriei'd. Daarom heb ik Vossen dan ook doen weten, dat, al houd ik hem voor totaal onschuldig aan die zotte berichten, dat ik ditmaal mijn hoofd niet weder in zijn hotel of in een zijner zes dependances zal nederleggen. Maar, al ware dit niet het geval, op kennis Dinsdag te Valkenburg', hebben wij hier ook kennis. Dinsdag 7 Juli komt Li llung-Chang. Voor de heerlijke nieuwe surprises in de Grot krij gen wij er een in 't Amstel-Ilotel en de 'kabouter/minnetjes, te Valkenburg Xo. 1 op hel program, zullen ook Iner niet ontbreken. O-iize surpri.-e. mijnheer liromincijtr. is niets minder dan een \vereldgebeurtenis, waarbij ik in mijn qualiteit van gemeenteraadslid tegenwoordig moet zijn. en de Handel, die voor dien Chinees der Chinezen een dejeuner organiseert, zal niet dulden dat u op zulk een moment, 50 uur van het Entrepot verwijdeid, in Hotel Vossen zit. Natuurlijk daar was niets tegen in te bren gen. Wel geloof ik, dat Thérèse voor dat oogenblik Li-Hung Chang en Sauvage daarbij naar den draak wenschte ; zij werd ten minste zóó humeurig, dat zij een uitnoodiging van August Hendrichs, om den onderkoning een bouquet aan te bieden »hem dat over te reiken als uit de handen van Mercurius' lief tallige dochter" zoo als Hendrichs schreef afsloeg, en dat met een paar minachtende woorden, als ware geen enkele Chinees een hollandschen ruiker waard. Hendrichs zelfwas daarover een beetje onisticht, leek het, want toen hij pas veertien dagen later een visite bij mij kwam maken en over den welgeslaagden lunch sprak, dien zij het gezelschap van langstaarten hadden bereid, zei hij, alles behalve vriendelijk Thérèse aanziende: het is opmer kelijk, dat waar de uitgelezen ste krachten zich beijveren om een onderkoning, die ons de eer aan doet van ons te bezoeken, al de hulde te bieden die draak en staart aan elk onbevoor oordeeld gemoed afdwingen, een ter nauwernood volwassen meisje zich te hoog acht om hare bekoorlijkheid in dienst te stellen van zulk een verheven doel.?Thérèse, anders niet op haar mondje gevallen, kreeg een kleur van verlegen heid,bij debaischheid waarmee Hendrichs haar aankeek en wist niets beters te antwoorden dan: hoe kon ik ook denken, dat u zooveel van een Chinees hield ! Nu was ik het au fond met Hendrichs wel eens, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en daar ik. als vader van Thérèse door die woorden eenigzins geraakt werd, kriebelde mij de vrij postigheid van zijn opmerking, en zoo is het gekomen, dat ik hem openhartiger mijne mee ning heb gezegd, dan ik eerst van plan was. Ja, August, antwoordde ik hem, ik begrijp dat het je speet, Théièse's onwil juist te moeten. ondervinden, bij den eenigen aardiger) zet, dien jelui bedacht hadden : bij de aanbieding van een bouquet van thecrozen. Daar zat ten minste iets in. Want het kan jou, als gewikst koopman, evenmin als rnij ontgaan zijn, dat die Li-Hung-Chang in Europa op reusachtige manier reclame is komen maken voor zijn thee. Je hebt gezien hoe hij zelfs op Soestdijk vier bussen thee heeft weten binnen te loodsen van de aanplantingen Ling Tsing, licht van kleur en eerste soort, en ook hoe hij zelf altijd achter zich aan door een bediende een mandje liet dragen, waarin een pot thee voor hem warm gehouden werd. Zeg1, wien gelukt zoo iets, als hij ergens in reist ? En wat hebben jullui nu gedaan ? Je hebt dien man behandeld, alsof je er niets van begreept, alsof er geen thee in de wereld was ! Juilie hebt hem een lunch voorgezet, 't leek wel o' hij voor minstens 18 uur moest worden afgevoederd. Jjees het nog eens over dat menu voor een twaalfuurtje, ik bewaar het als een singulariteit in mijn portefeuille: Hors d'Oeuvre liiche. Consommél-'umet de Truti'es. Vénitienne de Sales a la Montebello. Eilets Fondants Maison Dorée. Bastions de Volaille l rillatSavarin. Jardinière de Primeurs en Suprême. Cirnier de Chevreuil a la (!n">me Hoyale. uissons de Langoustefc Flanquées d'IIomards et d'Ecrevisses. Coeurs de laitues. Timbales de lüscuits de Ueims aux Fruits contits. llombe Merveilleuse a l'Orientale. lierceaux de Fruits. I'iècus Montées. I'alais Chinois. Temples Indiens. Piramides Egyptiennes. Ik kan me best begrijpen, dat die Chinees. hoorende wat Juilie hem 's middags in zijn. maag woudt stoppen, o. a. een bastion, een bombe, een palais, een temple een pyramide, zich niet des avonds bij Sjoerd aan tafel heeft durven wagen. Als je weet, dat je er zoo iets zult moeien doorwerken, gevoel je den dag te voren je al moe. Maar wat een boersche opvatting van het geval, om te meenuu, dat zoo n slunmert naar hier was gekomen, om zijn maag te overladen. Je zult zeggen, dat was niet mijn schuld; ik had maar voor de speech te zorgen en v, Hasselt, Henk Ovens en der. 'IVx luidden zich belast met het. bereiden van den lunch. en de Handel moest toch toonen, dat het hier vetpot was en dat een Chinees, als hij geld noodig had, nergens gemakkelijker kon leenen dan aan de Amsterdamsche Beurs. een verzameling van ('roesussen die dagelijks dejeuneren a la Caligula, en die dan ook op geen procent minder of meer zien, blij als ze zijn dat ze hun geld maar kunnen plaatsen ; ja. wei. ik voel daar iets voor, maar jij hadt, je er niet voor moeten spannen. Wat gaat, ons. mannen van den Handel, het lleim-lseh* Rijk aan ? We doen er immers sedert lang niels op. 't Eenige dat, we er nog van be trekken, is wat gember en wat thee. Kn nu had je de theelui met hem in aanraking moeten brengen, dat, had nog iets kunnen geven ; jij had je met je Kamer op den ach tergrond behooren te houden. Waarom i'. N. Muller niet naar voren geschoven met, de pakhuismeesteren van de thee? Vooral l'. N. Muller, die, als je hem zoo ziet en hoort, met zijn glinsterende open oogen, zijn gave tronie en welluidende stem zelf iets van een onder koning heeft en zijn vijf en zeventig jaren heel wal kloeker draagt dan de vier en zeventig jarige stakker, die opzijn beenen tenaiiwoniood meer kon staan. Ik weet wel, Muller heelt even als ik soms een lichte attaque, ook zijn onderdanen zijn niet geheel betrouwbaar, maar je kunt hem toch nog zien wandelen als een jonge vent, en had je hem nu dien Li-llungChang laten behandelen, dan had de ('liinet zijn pari uur gevonden, wat, al wil ik jou uiteilijke verschijning voisirekt niet ondtr.--ch.uuei'