Historisch Archief 1877-1940
No. 1032
DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND.
l*
pn oKil
Gil &HJ1.
»Wie ooit zijn kamers in stijl gemeubeld wil
hebben, moet beginnen met alles te schuwen wat
op cadeaux en souvenirs gelijkt."
Dezen zin heb ik indertijd in ditzelfde week
blad gelezen, een jaar of vier geleden en
ik ben het er, sinds het oogenblik, toen die zin
als een revelatie tot mij kwam, volkomen mee
eens geweest ; wat meer is, ik heb er mij naar
gedragen. De zinsnede uit het Weekblad is een
tijdlang het richtsnoer van mijn leven geweest.
Al is men tusschen zijn meubeltjes oud gewor
den en al moest men er dus langzamerhand aan
gehecht zijn, er komt wel weer een oogenblik, dat
men, ziende hoe jonge huishoudens zich inrichten,
het kost geen geld meer, naar het schijnt,
ook naar een verandering gaat verlangen. Wie
veel thuis zit, mag het ook wel behagelijk om
zich heen hebben; voor het geld van twee
zomerreisjes heeft men een nieuw ameublement, rekende
ik uit. Ik was dien zomer thuis gebleven, omdat
ik geen gezelschap vond, dat was dus al de helft
van de kosten ingehaald.
Ik richtte mij dus nieuw in; de suite waar ik
zit, werd van nieuw kleed, gordijnen en ameuble
ment voorzien, en met den huisbaas ging ik een
accoordje aan over een nieuw behangsel: ik de
rollen, hij het plakken, alles onder leiding van
een befaamd decorateur en inrichter. Ik reciteerde
hem de spreuk, die mijn richtsnoer was geworden:
Wie ooit zijn kamers in stijl gemeubeld wil
hebben, moet beginnen met alles te schuwen, wat
op cadeaux en souvenirs gelijkt."
Hij was het volkomen met mij eens, ik betaalde
zijn rekening, na aftrek van eenige percenten voor
het contant, en we scheidden als de beste vrienden.
* *
#
Toen kwam een moeilijk oogenblik. Ik ben,
ofschoon ongetrouwd, niet zonder familie; goed
geteld heb ik negen tante-zeggers en tante-zegsters,
en vier paar van deze hebbeu weer kinderen. Nu
ben ik, ik durf het gerust zeggen, altoos
een goede tante en oud-tante geweest; met St.
Nicolaas, met verjaardageu, aannemen, trouwen en
doopen, heb ik me niet onbetuigd gelaten. Van
hun kant hebben de kinderen altoos aan mij ge
dacht, en ik weet wel dat er half October al aan
werkjes voor me begonnen wordt. Het een valt
wel eens mooier uit dan het ander, (in n gezin,
helaas, zijn ze absoluut kleurenblind en verzinnen
vreeselijke combinaties), maar wanneer ze me,
in naïeve doorzichtige surprises, op vijf Decem
ber allerlei thuis bezorgen dat ik ook wel koopen
kon als ik wou, en waar ik nooit over denken
zou om te koopen, dan beu ik er, ik schaam me
niet om het te bekennen, als een malle oude
vrouw geroerd over en haast zoo blij als een van
de kinderen zelf. Vooral op den verjaardag vóór
mijn nieuw ameublement, een krooujaar ? ik wil
hier niet zeggen of het veertig of vyftig was,
hadden ze zich uitgesloofd. Het was een voor
raad handwerken om mee verlegen te zijn, voet
kussens, rugkussentjes, theebladkleedjes,
tafelloopers, stoelstrikken, ik zal maar niet meer opnoe
men. Ook was er vau een van de kleinsten,
Piet van mijn nichtje Truda, een heerlijke bengel
van vier jaar, - een vlechtmatje bij, rood en geel,
in een strooien lijstje met blauwe strikjes, dat
me haast meer trof dan al de rest, omdat ik me
niet kon begrijpen hoe ze den kleinen ondeugd
zoolang op een stoel en met zijn vingers er bij
gehouden hadden, 't Is bij mijn nichtje Truda
dat ze zoo fantastisch zijn in hun kleurenkeus;
toch heb ik natuurlijk het matje opgehangen boven
de canapé, vlak tegenover de plaats voor 't raam,
waar ik altoos voor het spionnelje zit. Als Piet
kwam, was ziju eerste kijken, nadat hij wat
uit het trommeltje gehad had, naar den muur waar
het matje hing, en ik moest nog eens zeggen dat
ik het zoo mooi vond en er zoo blij mee was.
Toen prachtig, maar nog kaal, in vergelijking
bij vroeger, nu mijn kamers vernieuwd wareu,
kwam de meid met een van de kleerbakken vol
//diverse'5, die zoolang op de logeerkamer gestaan
hadden. Dat was het moeielijk oogenblik.
Wie ooit zijn kamers in stijl gemeubeld wil
hebben, moet beginnen met alles te schuwen wat
op cadeaux en souvenirs gelijkt."
Ik herhaalde het hardop in mezelve.
Neen, Ant, zei ik, daar zullen we op de
logeerkamer plaatsjes voor zoeken, voor zoover
het gaat, en de rest bergen we maar ia een kast.
Laat ik er die twee vaasjes Rozenburgsch uit
houden ; die passen bij de kleur van mijn suite;
de rtst kan ik hier niet gebruiken.
Ik maakte de twee vaasjes Rozenburgsch los
uit den rommel en zette ze op den schoorsteen
mantel.
Ant staarde me aan. Ze had haar handen vol
met den bak, maar met haar oogen wees ze me
alles aan.
En dat flaconkleedje van de jongejuffrouw
Betsy, uws petekind, moet u dat uiet hier hebben ?
En dat postzegeldoosje van den jongeheer Albert,
en dat matje van kleine Piet?...
Ik keek eens het raam uit; ik durfde Ant en
den kleerbak niet meer aanzien.
Breng alles maar naar de logeerkamer, zei ik.
Ant verdween; ze stootte met de punt van
den bak tegen de deur, wat ze anders nooit zou
gedaan hebben, maar ze was zenuwachtig naar
het scheen. Je kunt nog de moet" zien in het
vernis van de verf.
Ik wandelde verder miju twee mooie nieuwe
kamers eens rond; het was in stijl, daar viel niets
tegen te zeggen. Ik voelde me tegelijk grootsch
en vreemd erin. Tegenover me hadden indertijd
wel dertig stuks gehangen, ecu paar borden, door
mijn oudste neefje geschilderd met Seligman's
emailverf, een massa portretten in verschillende
lijstjes, wat teekeningetjes met sepia en houtskool,
een thermometer met metaalbloemen op fluweel,
een stofdoekrnandje, een taschje met wol op
uitgeslagen zilverpapier, een scheurkalender met
gewerkt schild, en eindelijk het bewuste matje van
kleinen Piet in zijn strooien lijstje. Dat was alles
nu weg en opgeruimd en in plaats daarvan hing
een groote mooie plaat in doffen lichtbruinen rand
in stijl, anders niets.
Ik ging op mijn stoel zitten, het was me toch
wat leeg, maar ik zou er wel aan wennen.
In het spionnetje zag ik Truda aankomen. Zij
was de eerste die mijn nieuwe glorie zou zien.
Ze kwam boven en keek rond.
Wat zeg je er van? vroeg ik.
Hm... prachtig. .. alles in stijl... ? Heel
mooi... hm. . . 't is toch vreemd, niet waar ?...
maar heel mooi... ik zie er u nog zoo niet in. ..
hebt u de kachel wel aan? 't Is frisch, al is 't
voorjaar.
Ik stook altoos precies 61 graden, dat is het
nu ook.
Het lijkt ine kil.. . wat is het prachtig. . .
streng, hè? Hoe vindt u het zelf ?
, het bevalt me heel goed zoo. Al die rom
mel is nu opgeruimd.
Ja, 't was ook te veel. Grappig dat u juist die
vaasjes Rozenburgsch van onze Euulie gehouden
hebt. Het kan zonderling uitkomen. Ze zal er
grootsch op zijn en ze verdient het niet.
Ja, ze pasten bij den stijl van de kamer.
Verdient ze het niet?
Neen, ze had zoo geteut met haar handwerk;
het was niet afgekomen, en toen hebben we haar
maar die vaasjes laten geven.
Ja, ik wou het je maar meteen zeggen,
Tjuda, ik zal het ook aau al de anderen zeggen :
Ik wou liever maar geen liandwerkjes meer hebbeu;
je weet: het is me even lief als je niets geeft, ik
houd er evenveel om van jelui en de kinderen,
maar als je me dan bepaald wat geven wilt, dau
zou ik zeggen: kies dan Rozeuburgsch ; je kunt
het in alle prijzen krijgen, grootere eu kleinere
stukken, en dat past bij de kamer.
Truda glimlachte even; ik meeude erin te zien
dat ze 't maar half aardig vond.
Nu, 't is heel gemakkelijk, zei zo, als u 't zoo
zegt. Het zal de kinderen vreemd zijn, als ze niets
voor u maken mogen. Maar u hebt gelijk, u wilt
het hier correct houden. .. hm. . . u moest toch wat
harder stoken, dunkt me, 6.1 graden is te koud. ..
Kleine Piet is wat haugerig vau morgen; ik heb
een briefje geschreven of dokter morgen even
komt kijken.
Toen ik den volgenden morgen op mijn stoel
kwam zitten, was ik er nog niet aan gewend. Ik
miste al de prullen op deu muur tegenover me. Ik
miste zelfs het vlechtmatje in zijn strooien raudje,
het werk vau Piet. Het was toch buitengewoon
leelijk geweest; ze hadden bij Truda niet deu
minsten smaak. Wat hadden die kleine vingers al
die papiertjes door elkander moeten rijgen, en wat
was hij er grootsch op, toen hij het bracht.
Tante, dat is nu miju present!
En toen zijn lippen als een frissche kers op miju
gezicht, en ziju armen om miju hals, en nog eens
even toe, omdat hij er zelf zoo blij om was. Eu
den volgeuden dag, toen hij zag dat het daar tegen
over me hing, wat was hij er grootsch op.
Ik kon toch niet laten, even naar de logeer
kamer te gaan, om te zien «aar A ut liet had
opgehangen. Onderweg herhaalde ik voor me zelf
mijn les:
Wie ooit ziju kamers in stijl gemeubeld wi!
hebben, moet beginnen met alles te schuwen wat
op cadeaux en souvenirs lijkt''.
Op het portaal kwam Ant me tegen, met c.n\
punt vau haar boezelaar aan de oogen. Toen ik
kwam liet ze het gauw vallen, ze scheen zich goed
te willen houden.
Gut juffrouw, zi'i K, u moet uiet schrikken...
Mietje vau uws nichtje Mevrouw Truda is daar..,
het is met kleinen Piet niet beter. . . Hij heeft
een heel slechten nacht gehad... liet is niet beter.. .
Meteen barstte ze in huilen uit; ze kon zich
uiet langer goed houden en nu kwam het -/.(ia
hard dat ik alles begreep.
? Dood, Ant?
Ze knikte.
Keelziekte.
Het was diphtheritis geweest, in het midden
van den nacht was het ventje al bezweken.
Droevige dagen volgden ; een eerste kleine doode
geeft een schrik in de geheele familie. Ieder telt
zijn eigen kopjes. . . Arme kleine Piet. . .
Maar toen de andereu bij tante kwamen, hingen,
met verachting vau de eisehen van den stijl, al de
prullen en portretjes en schotels eu tasclijes weer
op de plek waar het gro .te stuk gehangen had ;
en op de vroegere plaats, boven de canapé, prijkte
iu het strooien lijstje met de blauwe strikjes
Fiets onoogelijk vlechtmatje, geel en rood.
Wie ooit, zijn kamers in stijl wil hebben, moet
beginnen met alles te schuwen wat op cadeaux
en souvenirs gelijkt".
Mijn kamers zullen nooit in stijl zijn.
ELISABETIE COOI.WIJK.
Mode. Hals. Astor.
?lubiliieumsclecke. .l/r*. Cleveland. Uanketbakkers.
Langzamerhand verliezen de mouw en de
halsruche hun karakter als de mode van den dag
beheerschend. De mouw wordt nauw, bijna strak ;
de ruche wordt met den zomer steeds ijler en
zal misschien op een geheele verandering van den
hals, op open Stuartkragen van doorschijnende
styve stof, uitloopen. De overdrijving werpt zich
op 't oogenblik op de hoeden ; de voorjaarshoeden
zijn gevaarten in breedte en hoogte, geheele ge
bouwen van kant en pluimen, met een breed
kapsel eronder. Iets nieuws daarin is de geheele
hoed van n kleur, bv. geheel rood of geheel
violet, inet een bosch van bloemen, veeren, tulle
en hoogopstaande lintlussen ; een halve tuin vol
viooltjes is nauwelijks voldoende om zulk een
hoed te bezetten.
De manteltjes, ook collets, worden nog niet
afgeschaft, zooals voorspeld was; men gaat ze
korter nemen en vooral in allerlei kleur.
Op het laatste bal op het Elysée werden een
aantal toiletten opgemerkt, ver gedecolleteerd met
mouwen tot op de hand. Het is de vraag of
deze mode zal doorgaan ; de meest gevierde onder
de toiletmakeiide dames, madame Gautereau (wit
met diamanten banden over de schouders), de
Italiaansche ambassadrice gravin Tornielli (crème
gebrocheerd), madame Sicore Xisaril, enz. hadden
liet nog niet.
De rokken van de baltoiletten beginnen reeds
zeer versierd te worden; strooken en slingers
van bloemen is voorloopig het moest gezochte.
Mad. d'Espeuilles had den sleep van een
vertJul satijnen kleed geheel omzet met kleine
bouquetjes viooltjes, clio eene guirlande vormden.
Behalve bolero's hadden ook verscheiden toiletten
een paar kanten charpes, van den schouder tot
op den rand van den rok vallend; mevr. Félix
Faure had ze van point d'Angleterre op een
japon van wit faiJe met bouquetteri van
rosei anticjue en groen, en groen rluweelen draperieën;
' mlle Lucie Faure heeft weinig smaak voor toilet,
haar kleed van rose-antique satijn met niches
van tulle in dezelfde kleur was heel eenvoudig.
* *
: liet wordt ook te Parijs, waar men liet vroeger
! ongepast zoii gevonden hebben, meer en meer
j de gewoonte, niet enkel groote partijen, maar
ook diners en kleine sauteries buitenshuis te
geven. Kinderpartijon geeft men bij den
dunsi meester, bals geeft men in de Galeries des Champs
Elysóes, salie Kriegelstein, Théitre Mondain,
diners ook wel in restaurants: dit is eene
gej woonte die de aanzienlijke vreemdelingen hebben
ingevoerd.
Te Cannes geeft men zulke feesten in den Cercle,
en een der fraaiste is geweest het diner en bal
van gravin Montgomery. Het diner telde acht
tafels vau l'J couverts. iedere tafel met andere
bloemen, en bij het binnenkomen ontvingen de
gasten bouquetjes van dezelfde bloemen die hun
tafel versierden. De acht tafels werden gepresi
deerd door grootvórst Miclnèl, als Russisch ku
rassier ; gravin de Torby, Byzantijnsche engel;
de groothertogin van Meeklemburg-Scliwerin, als
Russische boerin; prinses Thurn-en-Taxis, als
Marie Antoinette; prins Thurn-en-Taxis, als
. riuijah van Lahore, geheel in pnarlen en juweeleii
gehuld; de gastvrouw als tamboer-majoor van de
(jnrde royale; prinses de Sugan, als dame Louis
X'v'I en de vicomtcsse ile Janzi', als dorpsbruidje.
! * * '"
\ L)e Aitoi's beschouwen zich alj de hoofden
i der Air.eriknansehe aristocratie, zelfs al mochten
er Yauderbilts, ';oulds, -Maekiiy's, Singers of
anderen zijn, die noi; meer millioenen hebben.
Deze trots zal zeker niet verminderen, nu er,
volgens Engelsche bladen, sprake is van het
huwelijk van prinses Victoria, de tweede dochter
l van den prins van Wales, met een lid der familie,
; William Astor, die dan een Engelschen
hertogstitel zou krijgen.
Een tirma te Miïnchen brengt als
gelegenheidsgfiscberik in den hiindel eene
Kuiser-Wilhelm..lubiüiumsdecke', een beddedeken met het portret
van Keizer Wilhelm I, de Gerruania, eu de
i histori^h-gedenkwaardigste oogenblikken uitliet
leven des keizers." Men zal dus kunnen slapen
met kroningen, veldslagen en monumenten 051
bet lijf; en dat voor een bagatel, want de geheele
i geschiedenis kost rnaar ")>2 mark. Indertijd werd
verboden, stukjes gomelastiek met het portret van
den tegeriwoordigen keizer te verkoopen, omdat
j bij het gebruiken ervan des Kaisers Bildniss
j verzerrt'' zou worden; het portret op den deken
kan nog vee! meer smaad verduren, het kan
| worden scheefgetrokken, uitgeslagen en getrapt ;
! een nieuw verbod zal dus noodig zijn tegen deze
j averechtsche uiting van vaderlandsche
danki baarheid.
Of Mrs Mc Kinley zoo levendig zal zijn in
het vervullen van hare plichten als presidents
vrouw, als indertijd Mrs. Cleveland, is te be
twijfelen. Zij is lijdend en Mrs. Cleveland was
extra vlug. Op eene reis in het Zuiden met haar
man kwam het er op aan, zich bijzonder populair
te maken. Op eene receptie te Nashville merkte
zij, onder het handjes geven, fluisterend tot haar
vriendin op, die schuin achter haar stond:
- Hoeveel handjes kan ik in een minuut
geven, denk je ?
Ik weet het niet, misschien een dozijn.
Veel meer ; vijftig zoo goed als een.
Onmogelijk !
- Wedden ''. Tel maar een minuut op je hor
loge. Klaar !
Zij gaf ,-shakehands'1 met ijver en hartelijkheid,
alsof zy het voor haar pleizier deed.
De minuut is om, zei de vriendin.
Hoeveel 'i
Zeven-en-veertig.
Geef me dan nog een kans; ik kan het
vlugger.
In de volgende zestig seconden had zij
vijfen-zestig handen gedrukt.
Ik wist wel dat het kon, zei zy. Als ze
maar niet zoo drongen, kon het wel zeventig
worden.
* *
Het nummer van 17 Maart van het blad De
Jï/inketlxtkkcr (uitgave firma B. Cuperus Azn te
Bolsward), bevat het wetsontwerp-Pijttersen be
treffende-do bakkerijen, verslagen van de vergade
ringen der Xed. Banketbakkersvereeniging daar
omtrent en verschillende artikelen over het
onderwerp.
Uit de verschillende stukken krijgt men den
indruk dat het de bedoeling onzer wetgevers is.
het banketbakkersbedrijf er onder te werken;
dit is vroeger voor een deel gelukt door de be
palingen der drankwet, die tot het opheffen van
een aantal debietzaken in de voornaamste straten
geleid heeft; nu schynt het, als wilde men hun
de winst van den voordeeligsten dag der week
ontnemen, ten voordeele der koks en restaurateurs.
Afzonderlijke nummers van het blad zyn te
verkrijgen bij den uitgever a l1' cents per
nummer.
E?e.
nmitiiiMiiiMMiiMii
limiiiiiiiiiiiiiiiiijiiiiiiiiiiiiiiiii iiiiiniiiiiii iiiiiiiiiiiin m
Alcohol-vrije wijn,
's (i ravenz and e, 2ii Maart 'UT.
Mijnheer i/c Itcdiicttinr.
In uw blad van ^1 Maart 1.1. komt een
propagandamakend stukje voor, over wijn zonder alcohol
geadverteerd door een handelaar in het nummer
van S Maart. Dat de uitvinder (?) van dezen
wijn (?) de vrijheid neemt, in 't belang van zy'ne
beurs, aan bedoeld fabrikaat den weidschen
titel : wijn'' te geven, is. gegeven de bekende
eerlijkheid van 't menschdom, begrijpelijk ;
vergeefehjk is 't daarom echter nog niet.
Wijn is een alcolmtisdie vloeistof, verkregen
door gisting van sappen of aftreksels van versche
of gedroogde boomvruchten.
Het geadverteerde goedje echter is onr/efiist
en bevat (daardoor) geen alcohol ; is dus een
voudig druiven»//), en dient ook als zoodanig in
j den handel gebracht te worden, evenals
frambo' zensap in den handel gebracht wordt onder den
naam frambozensap en niet onder den naam
framboze?/;/;;!. hetwelk iets (tiulcrs is, evenmin als
men aardappelen onder den naam jenever, of
bier (hoe zuur het ook zij) als bier-aziju inden
handel brengt.
Deze speculatie op de suggestie-neiging der
menschheid, is mijns inziens een beetje naar
oneerlijkheid riekend.
En als u mij vraagt, wat ik liever in mijne
maag heb, alcoliol of salicylzuur (waarmee het
onschadelijk(?) drankje bezwangerd wordt), dan
kan het antwoord niet twijfelachtig zijn.
Wat het stukje zelf aangaat, de slotzin had,
tenzij bedoeld was een loopje met den fabrikant
te nemen, beter gedaan achterwege te blijven.
Ik ben zoo vry in twijfel te trekken, of de
otiicieele erkenning" als ongi'r/iat druivensap het
1 surrogaat goedkooper zal maken, want ongngiste
sappen oi' aftreksels van boouivruchten , geschikt
| om wijn te versnijden of aan te lengen, worden,
hoewel geen wijn zynde, als .wijn" belast
Is echter genoemde uitspraak niet van den schrij
ver, maar van den Minister van Financiën in
hoiigsteigen persoon, ilan zwijg ik, en zooals ik
dan zwijg, zweeg er op aarde nooit een.
S.
' De Hrma antwoordt:
De druiven- en vruchtenwijnen van de Première
Socióló Suisse par A.ctions pour la production
de Vins naturels et de Vin» de iruits non
fermenti'j et saus alcoöl :'i Berne" ^door welke
inaatschappy' ons het lloofdagentschap voor Neder
land en Koloniën is opgedragen) henitten geen
iiili<'i/l:iinr en zijn niet alleen onschadelijk, maar
zelts rind.nnni en i'i'i'^tei'kenil, daar zij eenig
fliril en 11 }><'! ilïinrciisniL'cr bevatten,
Herhaald scheikundig onderzoek heeft aange
toond, dat deze druiven- en vruchtenwijnen geheel
-inrer, en zvndn' eenig bijmengsel zyn.
Hoogachtend verblyven wy'
l'ice Dto, Uien.
Aii:4cnl<nii,, 31 Maart 'l|T. G. UK Vos & Co.