8 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 1037 Een onplezierige .troost. (Puck.) Nieuwe balletdanseres : »Lieve hemel, ik durf in dit costuum Leusch niet op het tooneel komen !" Tweede balletdanseres (links) : »Kom maar naast mij staan, dan kijkt niemand naar jou !" i Het gestoorde flicnic en de reddende cnanmapefiescn. (Barcelona Comica.) irrt*£=.~^-.: ?V 'v/^^\ -^-^ -k^i^^-' tar^W-./.J.. jP_ f ^ r^sii "v^e/f / LenteWoemen. (Punch.) Algemeen Nederlandsen Verbond. Sedert eenigen tijd is opgericht Het Algemeen Nederlandsch Verbond, Vereeniging tot handhaving en verbreiding van de Nederlandsche taal. Het doel van dit Verhond is, in n Bond alle krachten te vereenigen, welke de Nederlandsche stam over de wereld beschikbaar heeft voor den strijd tot handhaving van zijn zelfstandigheid en zijn taal. Tot den Nederlandschen stam rekent het: Hollanders, Vlamingen, Zuidafrikaansche Roeren, waar ook deze leden van n stam gevestigd zijn: Noord-Nederland (Holland), Zuid-Nederland (België), Neder!, volkplantingen in de Vereenigde Staten van Noord-Amerika: Nederl. koloniën: Curacio, Suriname, Ojst-Indië; Zuid-Afrika: Kaap-Kolonie, Oranje-Vrijstaat, Zuidafrikaansche Republiek, Natal, Becbuana!and, Masjonaland, Namaqualand, Damaraland, Porlugeesch Angola (Hoempata), Congo-Vrijstaat. Het Verbond wil bij die ver uit elkaar wonende stamgenooten het bewustzijn van stam-énheid wekken en het gevoel van solidariteit doen ontstaan. liet is werkzaam voor de handhaving, de verbreiding van onze ge meenschappelijke Nederlandsche moedertaal; sticht of onder steunt Nederl. leesbibliotheken; begunstigt den Nederlandschen boekhandel; bevordert Nederl. kolonisatie en wil op ieder doel matige wijze de zedelijke en stoffelijke belangen van den Neder landschen stam behartigen. Begunstigers betalen in eens ten minste 10J fr. (f 50; 80 sh.; 20 dollars.) Beschermende leden betalen een jaarlijksche bijdrage van 10 fr. (?5; 8 sh., 2 dollars). Leden betalen een jaarlijksche bijdrage van ten minste 2,50 fr. (f 1.25; 2 sh.; 50 cent Amer.) Alle toetredenden ontvangen Neerlandici, het maandschrift, door de Vereeniging uitgegeven, waardoor zij op de hoogte gehouden worden van den Nederlandschen taalstrijd over de wereld. Per sonen, die verlangen toe te treden, kunnen daarvan kennis geven aan een van de hieronder vermelde. Tot de laatst toegetredenen in Nederland behooren blijkens Neerlandici van April: Prof. Verdam te Leiden, Prof. Kalft' te Utrecht, Mr. A. Telling Archivaris den Haag, Justus van Maurik Amsterdam. De secretariaten van het Alg. Ned. Verbond zijn gevestigd: Villa Jan Frans Willems, Scheldelaan, Gent, België. J. J. B. Van der Chijs Jr., Delft. R. W. Guldemont, Kantstrasse 'Ma, Charlottenburg. C. J. B. Van der Diiys, Posl Office Box ,'361, Sommerville N J.?J Kooiman, 978 Howardstreet, S. Francisco. J. Hamelberg, Archivaris, Curacao. ('. Temmerman, Postbus 1(!01, Johannesburg. Aberson, Postbus 383, Pretoria. A. I. Beauchez, Boeboetan, Soerabaia, Java. Hel maandblad Nwrlandia, dat de leden gratis ontvangen, bevat een aantal artikelen, voor hen die belangstellen in den taalstrijd, dien de Nederlandsche stam te voeren heeft, zeer de lezing waard. BOEKAA.NKONDIGING. Het leven der dieren, door A. E, Breit m, voor Nederland be werkt door S. P. HuizixiiA.Xutphen, Schillemansit v. Belkum. Vrienden en rijtenden uit hel tliercnrijl', beschreven voor oud en jong, door Dr. J. E. HOJIIIOUTS. Amsterdam, Holkema & Warendorf. Met groo(e ingenomenheid begroeten wij deze Nederlandsche uitgave van Brehm's standaardwerk, dat zich sedert jaren in een welverdiende reputatie verheugt. De beroemde Duilsche zoöloog heeft bij uitnemendheid de gave, om zijn wetenschap in onclerhoudenden vorm mede te deelen, en de talrijke afbeeldingen, waar mede het boek is versierd, toonen ons de dieren niel zooals men ze, stijf en opgezet, in ouderwetsche musea vindt, maar in karak teristieke houdingen, in hun gewone omgeving, vol leven en waarheid. De vertaling was bij den heer Iluizinga tn goede handen. Bescheidener van omvang en dientengevolge ook heel wat goedkooper is het werk van Dr. llombouts. De bekwame schrijver is een aangenaam causeur, en deze combinatie van gaven maakt zijn boek inderdaad voor jong en oud tot eene welkome verschij ning. Ook hier vinden wij tal van afbeeldingen, waaronler zeer goede. Tot de beste behooren die, welke naar photographieën van den schrijver zijn genomen. De druk is duidelijk en goed. SCHETSJES. Weduwnaar vau B uux o SPESANJ. (Slot). Maar het was gebroken. De strijkster bracht van af dien avond eiken dag Pietro's kamer in orde, eu hun gesprekkeu werden, hoewel niet vertrouwelijker, toch telkens langer. Op eeu goeden morgen verloor zij eindelijk haar geduld over dat onopgemaakte bed, dat aan de geheele kamer een verwaarloosd uiterlijk gaf, eu met eeu moedig besluit maakte zij het netjes op. kwam, liet hij zich eindelijk, Toen Pietro dien avond tlnus kwam, liet odmoe als hij was, l)e buurvrouwen volgden den gang van zaken met belangstelling Een tochtig hoekje op een matinee. en spoorden Margarita steeds aan, moedig verder te gaan. .Maar Margarita scheen niet bijzonder tevreden te zijn. Zij was neer. slachtig gestemd en de gelukwensehcn van de vrouw vau den kaaskooper beantwoordde zij slechts met een schouderophalen. Weliswaar was Pietro langzamerhand veel spraakzamer geworden, maar hij sprak altijd alleen over Marietta. Een ander onderwerp vau gesprek scheen voor hem niei, te bestaan. Als hij niet over haar kou spreken, verviel hij oogeublikkclijk in somber gepeins. Zijn droefheid had zelfs een veel hopeloozer stadium nereikt. Nadat er op die manier een paar maanden verloopeu waren, verklaarde de vrouw vau den kaaskooper, die blijkbaar de leiding van de zaak op zieii had genomen, dat, er nu gcuueg complimenten gemaakt waren en men nu eens een stapje verder morst gaan. Daarom wachtte zij op een goeden dag Pic'ro bij zijn thuiskomst op eu zeide hem ronduit haar meening. In de eerste plaats wilde Onze Lieve Heer dat men zich schikte in de door Hem gezonden beproevingen, iemand die z:eh niet aan (ioj's wil onderwier]) ?was geen goed Christen, eu een krachtige, jonge man, die getrouwd geweest, \vas, geraakte al heel licht in verzoeking en zoude ais iiij 7,00 plotseling scheel voor zieii zelf alleen leefde. En liij was immers een gucd Christen, een braaf man, dus als hij de achting van zijn inc;dcmei.ïct!ien ui 't wilde verliezen, moest, hij tut, inkeer komen en eens naar een andere vrouw omzien. En hij hoefde immers niet, ver te zoeken. Pietro deinsde verschrikt achteruit toen hem zoo onverwachts de les werd gelezen, eu staarde de oude vrouw verbijsterd aan. Met een veelbeteekenenden blik wees zij naar Margarita's kamer. //Daar moet je aankloppen," zeide zij. Dat is een geschikte vrouw voor je, en sedert de fiecle buurt weet, dat jullie met elkaar verkeert, is het zelfs je plicht, met haar te trouwen." Pietro zag die verplichting wel is waar niet in, maar het eneigieke handgebaar waarmee de kaaskoopster haar woorden bege leidde, duldde geen tegenspraak. Den geheelen nacht hield de zaak hem bezig, en den volgenden morgen het was toevallig Zondag, zoodat hij een vrijen dag had, nam hij den mooieu vergulden ring van zijn Marietta uit de kast en ging naar Margarita's kamer om zijn aanzoek te doen, dat genadig werd aangenomen. Intusschen mocht hij haar eiken avond gezelschap houden en met haar praten. Maar hij kou nu eenmaal over niets anders spreken dan over zijn overleden vrouw. En bovendien, had Margarita niet dadelijk den eersten avond, dat zij bij hem geweest was, gezegd, dat zij daarvan nooit, genoeg zou krijgen ? Had zij niet honderdmaal tegen hem herhaald, dat hij zijn hart maar voor haar moest uitstorten, omdat dat, hem verlichting zou geven? Waarom trok zij nu altijd dadelijk zoo'n boos gezicht, wanneer l'ij Marietta's naam noem,Ie? Eu hij wist werkelijk niets anders om over te praten. Eu daar hij zijn meisje niet, boos wou maken eu toch werkelijk niet, in staat was een ander onderwerp vau gesprek op het, tapijt te brengen, gebeurde het herhaaldelijk, dat hij een uur lang naast haar zat, zonder zijn mond open te doen, totdat Margarita eindelijk, om hem eu zich zelf vau die kwelling te verlossen, zoo kalm mogelijk zeide: //(la maar naar bed, Pietro. je moet, morgen weer vr .eg aan het werk." Eu dan vertrok hij ook dadelijk, met een zwaar hart en een niet minder zwaar hoofd. Margarita was eeu braaf meisj.: en had een hart van goud. Maar zij was jong eu mooi en die zwakke schijn van liefde was niet genoeg voor haar, hoe bescheiden haar eischen ook waren. Zij wist heel goed, wat zij beloofd had. Maar volgens haar meening moest men zoo'u belofte niet, al te letterlijk opvatten. Zij herinnerde zich hoe vriendelijk eu oplettend Piet.ro voor zijn eerste vrouw geweest was, hoe die twee met elkaar geschertst eu gelachen hadden, en hoe dikwijls zij hen benijd had en geweuscht had, dat zij ook zoo'u man als Pietro zou krijgeu. En nu, nu hij zelf haar zou tocbchooren, scheen hij een geheel ander man geworden te zijn. Waarom wou hij dau eigenlijk met haar trouwen, als hij nog altijd die andere liefhad? Op een Zaterdag kwam Pietro een half uur vroeger dan gewoonlijk thuis, daar hij klaar was met zijn werk en niet meer aan iets anders wilde beginnen omdat het den volgenden dag Zondag was. Hij was vermoeid, eu zijn groot, eenigszins gebogen lichaam had weer de houding van een afgebeuld dier aangenomen,?bij hem altijd ecu teeken vau inwendige onrust. Hij dacht erover na, dat Margarita den vorigen avond zeer onvriendelijk tegen hem geweest was en dat hij haar waarschijnlijk ook geen reden zou geven tot een andere behandeling. Hij had er heel wat om willen geven wanneer hij zich in zijn eigen kamer had kunnen terugtrekken eu alleen blijven, evenals in het begin. Maar had hij niet beloofd iu het voorjaar met haar to zullen trouwen? En wou hij uu een bedrieger worden? Een paar schreden van zijn huis af kwam hij een man tegendie een kar vol meubels voor zich uit duwde. Hij bleef een oogenblik staan eu keek hem na. Hij wist niet, dat er iemaud ging verhuizen, nu in het laatst vau .November. Maar wat konhet hem schelen ? Hij liep langzaam de stoep op en ging uit pure gewoonte, eerst naar Margarita's kamer om haar goeden avond te zeggen. Maar de deur was op slot. Eeuigszins verbaasd wilde hij zich juist verwijderen, toen een der buurvrouwen, de dochter van den kolenhandeiaar die blijkbaar op hem had gewacht on: de eerste te zijn, die hem het nieuws mededeelde uaar hem toekwam eu eu hem zeide, dat Margarita haar kamer verlaten liad. Ze was een paar huizen verder gaazi wouea, en was zoo even vertrokken. Ja, ja, dat komt er van, als men zich met ecu coquette inlaat," voegde zij er bij ni"t een veelbeteekend lachje. Of Pietro haar al of niet begreep, val r moeilijk te zeggen. Hij gaf geen enkel teeken van verbazing, ging kalm uaar zija kamer. schopte volgens zijn gewoonte de deur achter zich dicht, legde zijn gereedschappen op hun plaats eu viel op eeu stoel neer. r de tafel voor hem, vlak in het midden, lag eeu zijdeu halsdoek, zijn tweede geschenk aan Margarita, eu daarop de ring. Hij keek er lang naar, eu langzamerhand nanieu zijn strakke wezenlooze oogeu een teedere uitdrukking aan eu vulden zich met groote traneu. Met een soort van schuwheid strekte hij zijn hand uit uaar den ring, en toen zijn vingers hem aanraakten, huiverde hij. Met eeu stralend gelaat, schoof hij den ring aan zijn vinger, bekeek hem met een ernstigen, peinzenden bl;k, drukte zijn lippen erop eu verliet, toen met een zucht van verlichting zijn woning. Hij zag er even verstrooid uit, als altijd, maar er lag gloed iu zijn oogen en nu en dan beefde er een flauwe glimlach om zijn lippen, terwijl zijn rechterhand liefkozend over de linker gleed. waaraan hij den ring gestoken had. Waaraan dacht hij? Dacht hij eindelijk wel aan iets? De een of andere gedachte scheen toch bij hem opgekomeu tt zijn op het zien van het, uithangbord van een herberg; want na een langen blik op den ring ging hij vastbesloten de gelagkamer biuucu. Op een kouden Januarirnorgen vond men in het troebele, mod derige water, een bijna stijf bevroren lijk, vreeselijk om aan te zien Hoe was dat, daar gekomen? Een paar werklieden meenden den man aan zijn figuur, zijp. kleeren het gelaat, was onkenbaar en vooral aan eeu smaller, ring, dieu hij aan zijn linkerhand droeg, te horkenuen als een der grootste dronkaards, den onvermoeiden stamgast vau alle mogelijke herbergen in de voorstad. Eeu hunner beweerde zelfs, dat hij hem ecnige dagen geleden 's avonds slap.nd op het lick vau den dam had zien zitten. _\u, vau zoo'n ongemakkelijk bed kan iemand al heel licht uaar benedcu tuimelen. SNUIFJES. Ik \vas reeds vast besloten mijn invloed, die niet gerin is, aan te wenden, om duor een betere regeling van de gele