De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1897 8 augustus pagina 9

8 augustus 1897 – pagina 9

Dit is een ingescande tekst.

No. 1050 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. ZWEE05CH GENER^M. DUITSCH ADMIRAAL SOUVLRAlN v COISGO Grand Musée Tintamarresque Royal. JEFKE : Bravo! Bravo! iel scheun, Polleken, ge moakt verdikke 'n óarige figuroasie in dat pèksken moar als ge seffens weer 't keulinksmantelken oandoet, zulle we oe bekans nie meer kennen! ?4tiiniiiiinn)niniitininnniniinntintiiitïiniitnittnnitniitnniinttnitiiiiiiiiiiiiinn)ttniiittitituiinnuiiiinintniininiiiiiiitinii iitiiinimnttitiiiiminmiMinnmitmtmniniiiuimi proef dit ook eens, 'n miniatuur Pa:n-de-luxe. 'k Ben nog pas weer een uurtje hier en ik zit al bijna stikvol. 't Is hier een Dorado, als ik alles vooruit geweten had, was ik niet gaan dineeren. Je kunt je hier voor een minimum te goed doen! Ik zag aan Schransberg's verhoogde gelaatskleur, dat hij ?congestie had. Heb je, vroeg ik, soms bij Bijsterveld een advocaatje gebruikt? Eén? Karel keek me min of meer verontwaardigd aan. Wat denk je wel van me? Ik moet toch eerlijk en trouw verslag uitbrengen voor de Provinciale Dwarskijker. Eén ? 'k Zou me schamen om zóó lichtvaardig een oordeel te ?vellen. Neen! ik onderzoek alles grondig; ik heb er vier gebruikt en ga er straks nog ntje bijnemen om zeker te zijn dat ik weet wat ik recommandeer. je begrijpt als ik een gunstig oordeel afgeef in mijn Provinciale is dat de beste reclame voor den fabrikant. Ga je mee, je komt toch zeker ook voor een blad ? Neen ! ik kom als agent voor mijn huis. Ah zoo ! dus voor een exposant, welk artikel ? Dat zal ik je later vertellen, laten we eerst eens rond kijken. Uitstekend! Schransberg stapte vooruit, 't Was erg vol en we hadden ?werk om tusschen de menigte bezoekers voort te komen. Karel had intusschen zijn tijd al goed besteed en wist den weg. Hier zijn we in de Kalverstraat, leuk idee hè? om dit nauwe passagetje zoo te noemen maar er zit spirit in dien naam, want de heasche Kalverstraat is ook nauw en je vindt hier precies dezelfde artikelen. Ja. eigenlijk zoek ik hier naar de reclame, maar dat's minder, de zaak zelf is al reclame genoeg. Kijk eens even door die gaten? Jij hier ik daar. Kerel! wat ben jij een grappig varken en ik ben de zeug. Verduiveld aardig! dat hebben ze van 't musée Wiertz te Brussel afgekeken maar dit is fijner! Echte WORSTFAKRIEK-RECLAME ! Eigenlijk 'n beroerd koopje als je er doorziet, want je krijgt zoo 't idee: ik ben compleet «en zwijn als ik me goed bekijk. Jammer dat ze je hier geen saucijsje of' een leverworst presenteeren als souvenir. 't Werd hoe langer hoe voller, zoo'n openingsavond heeft altijd een bijzondere aantrekkelijkheid voor 't publiek. Je ziet en hoort er altijd iets anders dan op gewone avonden; 't is veel feestelijker," zei Schransberg, die intusschen een zware reclamesigaar van de firma Boele had opgestoken hij blies me den rook toe. «Lekker hè! pittig, zwaar en geurig, ja, 'k heb er van middag al een paar weggeblazen ik ben bij de opening ook geweest. Allemachtig aardig waren ze, die speechen ! Zie je, daar hou ik van, dat doet je reporters hart goed en je vaderlandsch gevoel komt in mou vement, 'k Heb dadelijk de heele openingsrede aan mijn blad geseind, dat is voor de abonnés een tractatie. Vrij wat aardiger en interessanter dan 't geklets van onzen gemeen teraad of de debatten van de kamers. Maar welk huis re presenteer jij toch? Je kijkt zoo weinig belangstellend rond. Later, amice! later zal ik 't je vertellen, eerst alles zien. Best! kijk hier, die's allemachtig goed, die reclame voor de Inbraakverzekering. Eerst kijk je ingatno. 1; daar zie je hoe je met je vrouw uit de stad kunt gaan, dan kijk je in no. 2, om te weten hoe nagemaakte inbrekers er uit zien, wat ' 'n dieventronies, je ziet zoo direct dat ze willen voorstellen wat ze niet zijn en nu in no. 3 zie je duidelijk dat je gesjochten bent, als een paar schurken, terwijl je wandelt, je boel weg halen. Nu mankeert er nog « gat aan. - Welk dan ?_ Wel, waar je. in zien kunt hoe je van zoo'n Maatschappij je boel terug krijgt, daarvan geven ze geen voorstelling. Enfin! het geheel is aardig gevonden i God bewaar me kerel wat heb ik een dorst, laten we asjeblieft even een of andere vochtigheid gaan gebruiken. Best! ik ben je man, 'k voel ook wat droogte in de keel. Even naar de Champagne Bar, uitmuntende wijn hoor! 'k Heb ze van middag al geproefd. Ze is dol goedkoop: 75 cents een glas beste en 50 cents een glas gewone, ik neem altijd gewone, tenminste als ik betalen moet of neen ! laten we eerst een kwast drinken, in 't kwasten-paleis. - Hè? Ja, dat's allemachtig geestig gevonden, in den tuin kun je lemonsquash drinken en om aan te duiden waar je wezen moet hebben ze die gelegenheid georneerd met wit kwasten en citroenen. Verduiveld intelligent uitgedacht; 'n kranige woordspeling en ze staan heel ornamentiek ook die kwasten-guirlandes. Van middag heb ik me daar dol geamuseerd; 'k heb me slap gelachen, ze hebben ook zoo'n geestigen kellner! Wel zoo? Ja! 'k zat 'n bittertje te drinken, om de ffauwigheid van die kwasten wat weg te spoelen, toen er drie jongelui kwamen van die echte gigerFs weet je? Met hooge boorden, puntschoenen, geruite dassen, pince-nez, dikke knuppels in de hand en lange demi saisons. Ze spraken zoo van ,,mèmèen pèpè" en kollossief en pirèrnidèl" afijn je kent dat soort! Ennème! riep de n. Kellner! schreeuwde de andere ; de derde zei niets, maar toen de kellner kwam zei hij: n kleintje pomeranz en op de anderen wijzend: twee kwasten. Jawel zei de kellner, dat zie ik, maar wat zullen de heeren gebruiken? 'N leuke kellner hè! Die kerel is een reclame voor z'n patroon, want hij zal af en toe wel meer van die moppen verkoopen. Schransberg nam een kwast, toen een cura<;aotje en aan de champagne-bar een glas van de gewone. Zijn gezicht begon te glimmen en zijn oogjes werden klein, maar hij werd hoe langer hoe spraakzamer en gezelliger. In den tuin leidde hij mij rond en liet me ik stribbelde wel tegen, maar zonder gevolg de onversneden oude klare proeven. Hij schijnt een kenner te zijn, want reeds bij 't derde glaasje wist hij voor zijn Uwarskijker te noteeren dat die jenever de allerbeste, eenige onversneden, oude schie dammer is. In de zaal nam hij om wat af te koelen een portie ijs: ,,voor 1U centen meneer, heerlijk best vanille-ijs, room-ijs puike kwaliteit, dat geeft i u eens zoo'n reactie in je maag" en omdat liet toch per saldo wel wat koud was, goot hij er een glaasje Elixir d'Anvers over. Dat scheen hem totaal te restaureeren want hij kreeg trek in een kop chocolaad en een sigaret. Hij had bepaald een royale bui, die goeie Schransberg, want zij presenteerde mij ook een sigaret van den Jerusalemschen fabrikant, ik aanvaardde die met genoegen en wandelde weer met hem den tuin in. We kwamen juist bij tijd* om de reclame optocht te zien. Voorop de hellebaardiers, dan het tentoonstellings orchest, roode uniformen met veel goud, en daarna de reclame poppen. Keuzenhoofden op kinderlijven en beentjes, wandelende monsters en artikelen. Die wordt met de fiesch groot gebracht, zei Karel, op een gebaarden zuieeling wijzend en dat is de advocaat van Bijsterveld. N.15. een deftig heer in toga en bef'! Ik amuseerde me met de ruiterij papiermachépaarden met, menschen erin, die liepen alsof ze last van likdoorns hadden en daarom van den eenen voet op den anderen huppelden. Is 't niet om je slap te lachen riep terugkomend Schransberg, die even weg was geweest om een kleintje toddy met een schijfje te drinken je zou zeggen hoe halen ze de nonsens bij mekaar! Ik zal van avond nog even seinen aan mijn blad dat de reclame-optocht nig is, dat ze togen de Kroningsfeesten bij ons, die costumes moeten zien te huren. Voor onze provincialen is zoo'n optocht allerleukst, dan veranderen we allén de opschriften bv. we maken van Blookers cacao «Leve het Vaderland" en we geven dien wandelenden Haring een banier met »Hulde van de Nederlandsche Visscherij." Och! bij ons hebben ze die dingen toch niet gezien, en ze willen alles bij zoo'n gelegenheid op een koopje hebben. Als we dan die groote lachende koppen er bij konden krijgen en daarop verschillende inscripties zetten, als «Leve het nationaal gevoel," of »Hoezee voor Vaderland en burgerij," of «Trouw aan onzen dierbaren geboortegrond," zouden we een schitterend succes hebben! Ik zal er toch eens met de tentoonstellingcommissie over spreken; allicht dat ze, als alles is afgeloopen die dingen wel goedkoop willen afstaan. Gewoonlijk komt er per saldo toch nog geld te kort en dan helpen alle beetjes. Kerel! kerel! je houdt me aan de praat ik krijg zoo'n drogen mond laten we in godsnaam een biertje pakken. Ik heb 's nachts om half n mijn vriend Schransberg naar huis gebracht, hij was meer dan légörement mu en hield tegen het monument op den Dam een speech vol warm vaderlandsch gevoel. Hij sprak van Eendracht, trouw aan Nederland en Oranje van chocolaad van Blooker, van advocaat van Bijsterveld, ouwe klare, champagne en beste leverworst ik geloof dat alles wat hij in zijn maag had een reflex-werking uitoefende op zijn hersens, want zijn speech was n gloeiende, schitterende reclame, voor de Reclame-Ten toonstelling. Den volgenden dag vond ik hem in zijn kamer met een doek met Eau de cologne om 't hoofd, zijn voeten in een warm bad met mosterd en op zijn maag een pleister Rigollot, bleek als een doode. Kerel l riep hij me toe, 'k ben katterig in de n-de macht weet jij geen raad ? Ik barst van de hoofdpijn, en 'k heb een gevoel in mijn maag alsof ik op de Zuider zee ben bij Noordwestenwind, allemaal door die lamme tentoonstelling! Toen heb ik mijn handtaschje opengedaan en daaruit een doosje pillen genomen : Xeem dat zei ik; ik geef het je cadeau 't is een reclame doosje van mijn huis! Neem om 't uur vier pilletjes! van middag kom ik terug dan zullen we elkaar nader spreken. Drie uur later zat Karel alweer in Suisse bij zijn bit tertje, hij stak mij beide handen toe en riep : Wónderman ! wees welkom ik ben zoo lekker als kip ! Wat heb je me toch gegeven ? BKECIIAM rn.i.s! de eenige onovertrefbare, de wonder baarlijke! en doe me nu plezier ga weer terug naar 't Paleis voor Volksvii.it en huur een tentje. Mijn huis zal je schitterend dét'royeeren, als je duur maar elk uur eenmaal wil vertellen hoe ik je heb gecureerd ! Kerel ! riep Schransberg jij begrijpt wat reclame is, maar mijn waardigheid als reporter verbiedt me, wat de dankbaarheid me eigenlijk voorschrijft maar ik zal alles seinen aan de Provinciale dwarskijker! J. C. Pi-w;o, Acje.nl cnn BeecJiam-I'ills.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl