No. 1052 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. VOO3 DAMEjS. ?l Iets oyer fle Trouwen-beweging in Engeland. in. Bedford College. Ten einde een juister denkbeeld te krijgen om trent de studeerende vrouw in Engeland bracht ik een bezoek aan een der grootste colleges voor meisjes en wel: Bedford-College-York Place, Baber street, Londen. Van buiten ziet het er als een gewoon huis uit, doch van binnen is het op een flinke schaal ingericht met een groote centre-hall, die iets kloosterachtigs heeft en waar alle leerzalen op uitko men. Deze hall dient voor wachtkamer en tevens voor verzamelplaats der studenten tusschen de verschillende colleges in. Verder is er een mooie, fraai ingerichte, zitkamer, drie ineenloopende bibliotheken, waar de studenten kunnen werken, een ruime eetzaal, een ^olledige gymnastiekzaal, een mooi atelier, onder toezicht van den schilder Hubert Herkomer R. A. (Royal AcademicianJ, met een uitgebreide verzameling pleister-voorbeelden. Vervolgens een laboratorium met alleraardigste miniatuur-kookkacheltjes en oveutjes voor de bacillen, bacteriën en microben, waarvan de leer gerust het stokpaardje onzer eeuw genoemd mag worden. Verder een scheikundig laboratorium voor de bereiding van medicijnen enz., een natuurkundig laboratorium en een aan de analytische plant- en dierkunde gewijd. Kortom het College is geheel ingericht op aan schouwelijk onderwijs in alle mogelijke vakken. De slaapkamers en badkamers zijn netjes, doch eenvoudig. Elk meisje heeft haar eigen slaapvertrek, waarin de hoogst noodige meubelen door het College wor den verstrekt; zij mogen echter zooveel verbete ringen en verfraaiingen aanbrengen, als zij zelve willen. Zoo vervormen de meesten haar bed in een divan, door een der matrassen den dienst van leuning te laten doen en het geheel door een kleed te bedekken. Door een scherm om de waschtafel te zetten, nemen zij het slaapkamerachtige van haar kamer weg en ziet deze er uit als een stu deervertrek. Elke student krijgt een schrijftafel in bruikleen van het College, de meesten zetten er nog een theetafel, een gemakkelijken stoel en een paar luxemeubeltjes neer, ook verschuilen ze haar latafel door een arf-drapery. Verder hebben ze er veel boeken, een paar schil derijen enz., sommige kamers zagen er werkelijk keurig en zelfs artistiek uit, met veel meer smaak gearrangeerd dan die van Swanley-College, waar ik laatst over schreef. Daaruit reeds kan men afleiden dat er een betere klasse van meisjes studeert. Ofschoon ze bijna allen 't ameublement harer kamer vergrooten, is het strict genomen, niet noodig, daar het College voor alles zorgt. Het eenige, wat ze mee moeten brengen, is: 4 lakens, 2 sloopen, 6 handdoeken. 3 servetten, en l tafelkleed en een inktkoker. De 2 sloopen en de 4 lakens vond ik typisch! en genoeg om de haren eener Hollandsche huis vrouw te berge te doen rijzen. Ik denk dan ook wel, dat de meeste moeders haar dochters beter in de wasch zullen steken. A.an het College zijn de volgende clubs en vereenigingen verbonden: I. The Students' Association. II. The Architectural Society. III. The Boating Club. IV. The Debating Society. V. The Fencing Club, VI. The Hockey Club. VII. The Impromptit Debating Society. VIII. The Pholographic Society. IX. The Breid Society. X. The Sha/cespeare Reading Society. XI. The Sketching CM. XII. The Tennis Club. Aan geestelijke- en aan lichaams-sport behoeft het de jonge dames dus niet te ontbreken. Bij het College zelf behoort geen tuin, doch ze hebben een geschikt sport-terrein in de buurt, waarvan ze gebruik kunnen maken, zooveel ze willen. Een eigenaardige bepaling is, dat de meisjes, op enkele uitzonderingen na, niet alleen uit mogen gaan. De directrice vindt het 't beste, dat elk een gezellin kiest, zoodat ze steeds met haar tweeën wandelen. Deze bepaling wordt vooral strikt in acht genomen bij meisjes van buiten. Studenten, die haar familie in Londen hebben, mogen ze geregeld bezoeken. De anderen kunnen hoogstens driemaal per kwar taal verlof krijgen om van Zaterdag tot Maandag naar huis te gaan. Elke week wil de directrice het niet toestaan, daar zij het voor de goede verstandhouding der studenten onderling gewenscht acht, dat zij het Colkge ook werkelijk als haar home beschouwen. (Slot volgt.) TÏKÈSE HOVEN. Kip, 11 heb je. Wie zal zeggen tot hoeveel honderden beloopen zij, die een toom kippen kochten, in de verwach ting weldra overvloed van versche eieren te heb ben, die zoo goed als niets kostten? en hoe wei nigen van die honderden kunnen verklaren niet bedrogen te zijn uitgekomen ? De luitjes, die eigen kippen houden, hebben een ruim deel van hetjaai geen, of bijna geen eieren, waardoor die, welke ze in de andere maanden ontvangen, duurder komen dan de hoogste koopprijs dit is regel, het tegenovergestelde uitzondering. Toch moet er met kippen handen geld te ver dienen zijn dit bewijzen de duizenden eieren, welke voortdurend aangevoerd worden, waarlijk niet om den afnemers ten wille te wezen, maar louter en alleen, omdat er winst op zit. Indien dit zoo is, en 't is zoo, waaruit dan hebben wij de teleurstelling der velen te verklaren? Kortweg gezegd: uit hun onverstand. Met kippen en eieren gaat het als met alles: vakkennis is onontbeerlijk, zal men er voordeel van trekken. Enkele jaren geleden is er een boekje uitge komen, hetwelk voorspiegelde, dat er met kippen 500 percent winst zou te maken zijn. Hoewel de schrijver zelf dat later wel wat heel veel heeft genoemd, blijft hij vasthouden aan twee of drie honderd percent. Er mogen op dit aardrijk enkele gezegende plekjes wezen, waarvoor die berekening geldt, voor ons klimaat is ze stellig nog veel te hoog, maar niettemin: hoenderteelt kan voordeel afwerpen. Vooral vrouwen, die buiten wonen, liefst in een zandstreek, en gretig uitzien naar eenige bijverdiensten, zouden wel doen dit te bedenken; te meer, wijl dit te sorteeren is tot de bezigheden, waarbij haar absoluut niets in den weg staat; noch de traditie, noch gebrek aan fysieke kracht. Wat het vordert? Kennis van het geen er noodig is om zijn hoenders gezond te houden, en daarbij speelt zoowel stiptheid in tijd als soort van voeding en zindelijkheid een groote rol, want een onrein hok of ondoeltreffende en ongeregelde voedering sleepen licht ziekte en dood na zich. Op leergeld betalen, in den vorm van ondervin ding opdoen, dient echter een ieder voorbereid te wezen. Dat bedrag tot het minimum terug te brengen is natuurlijk wenschelijk en zal kans van slagen hebben, wanneer men niet begint met kip pen te koopen, of broeieieren en een broeimacbine, maar wel aanvangt met veel over avicultuur te lezen en zich enkele deugdelijke handleidingen aan te schaffen. Om iets te noemen : Avicultura van A. J. Bicker Caarten ; II o e n d e r s en Hoen derrassen, door C. L. van Balen, in Eigen Haard van 1895, enz. zijn hoogst leerzaam. Eerst als heel wat kennis in het hoofd steekt, kan de tijd voor hoenderkoop' en hoenderpark-aanleg als aangebroken beschouwd worden. Het begin der praktijk is: met zich zelf eens worden, wat men als hoofdzaak zal beschouwen : hoenderteelt om de hoenders als verbruiksartikel of om de eieren, dan wel: hoenderteelt met het doel zeldzame exemplaren te kweeken. Dat een maal uitgemaakt, hoede men zich voor verwarring of vermenging van hoofd- en bijzaken, daar ieder der drie andere eischen stelt. Wie geregelden afzet kan vinden voor fantasie hoenders, zal gewis geen slechte rekening maken, maar is dat in ons land mogelijk ? Indien ja, dan zal ongetwijfeld daarbij toch wel uitkomen, waarop ik vroeger nadrukkelijk gewezen heb, namelijk het verschil tusschen een groote en kleine natie. In een Engelschen wegwijzer vind ik: //First class fancy birds will sell for almost any price, from half-a-guinea to thirty pounds a piece" aldus in Engeland de mogelijkheid om voor n onnoozele hen of haan ? 300 a /' 400 te maken, is dat niet om van te watertanden, en tevens iets, dat bij ons wel nooit voorgekomen is en niet licht voorko men zal ? Wordt bij hoenderteelt tafelgebruik voor oogen gesteld en daarmede zullen er zaken te maken zijn, zoolang het meerendeel der menschen heel wat gemakkelijker hun laatsten gulden besteden aan iets tongstreelends, dan hun voorlaatsten aan iets nuttigs zoo dient men terdege te weten, welke soorten den meesten aanleg voor vet worden hebben en hoe de toeneming in gewicht het meest wordt bereikt. Maar dan is het tevens van belang handelsrelatiën aan te knoopen met koks en hotelhouders, want rechtstreeksche leverancie is in het voordeel van beide partijen. Wie handleidingen en wegwijzers bestudeert met het oog op e i e r p r o d u c t i e, zal ontdekken, dat velerlei van belang is, waaraan menigeen nooit te voren dacht. Eerst dient men natuurlijk te we ten: wie zijn de beste legsters? Dit overwegende zal men zien, dat het in de kippeuwereld precies gaat als in de menschenmaatschappij: //wie den naam heeft van vroeg opstaan, kan veilig lang blijven slapen." De gewone boerenkip staat bekend als de beste legster en zal die reputatie waarschijn lijk nog lang behouden, terwijl er meer dan een soort is, waarbij ze het in het eierleggeii aflegt. Ook het broeden laten vordert vakkennis. Verder eiscH voeding en reinheid zooveel zorg, dat alleen goede uitslag te wachten is, wanneer de hoender houdster verreweg het meeste werk zelf doet en stipt waakt over de uitvoering van 't overige. Eveneens bedenke men, dat bij de zoogenaamde versche ciereii, waarvoor hot geheele jaar door goede prijzen te bedingen zijn, de verschheid eigen lijk tweede voorwaarde is, daar een ei niet zoo spoedig zijn fijnen smaak verliest, en het eerste, dat de kip niets eet, wat op het ei een onaaagenamen invloed uitoefent. Dan is er nog iets zeer opmerkelijks. Bij hoenderteelt om de eieropbrengst, moet men wel weten, wat men doet, voordat men overgaat tot aanmerkelijke tütbreiding van zijn hoendertal. Voor zoover ik weet zijn alle vakkenners het daarin eens, dat geenszins de volgende redeneering op gaat: zeker aantal kippen geeft mij zooveel voor deel, alzoo zullen vijf- of tienmaal meer, mij ook vijf- of tienmaal meer winst doen maken. Getals vermeerdering, zoodat voor het groene voeder b.v. de keukenafval niet meer voldoet, sleept een zeer groote vermeerdering van onderhoudkosten na zich. Er is meer, aldus: eerst ernstig overleggen, dan handelen. Is het gevolglijk in vele gevallen raadzamer in eierproductie een bijverdienste te zoeken, dan te pogen er een bestaan van te maken, zoo vloeit er tevens uit voort, dat het eierbedrijf zeer geschikt is om in tweeën te worden gesplitst, waarvan het eene is: leggende kippen te houden en het andere: op vaste tijden bij verschillende kippeuhoudsters (of houders) rondgaan om haar eieren op te koopen tegen vasten of variëerenden prijs en dan de voor raad ter markt zoo voordeelig mogelijk van de hand te doen. Amsterdam, Juni '97. ELISE A. HAIGHTOS. Het banket der beroemde vromven. De Koningin van Scheba. Vruchten op naam. Bloemen beivaren en begieten. Slachtoffers. Caramels mous. .Recepten. Nog ter gelegenheid van het Victoria-jubileum is te Londen een banket gegeven door honderd vrouwen van naam, aanzien of beroemdheid; zij mochten ieder een heer inviteeren, en het was een heele eer, door een der honderd uitstekenden tot het feestmaal in Grafton-Gallery genoodigd te worden. De dames mochten ook haar eigen man noodigen; maar alleen wanneer ook hij een persoon van naam was. Een comitévan vijftien dames, onder welke de actrice miss Ellen Terry, de doctores mrs. Garret Anderson, de advocate miss Jane Harrison, miss Flora Shaw, lady Jeune, miss Annie Steel hadden de zaak met veel tact in elkaar gezet. Een aardige bepaling was, dat de heeren in 't algemeen niet mochten weten, door wie zij uitgenoodigd waren; iedere keus was trouwens door het comitébekrachtigd. Slechts n dichter was genoodigd, sir Lewis Morris; voorts had men blijkbaar van ieder vak minstens n vertegenwoordiger gewenscht. Voor philosophie trad op prof. Reesley, voor de beeldende kunsten Herkomer, Orchardson, Briton-Riviêre, voor historie Lecky, voor muziek sir Alexander Mackenzie, voor tooneel de directeur Comyns Carr. Ben aantal namen zijn niet die, waaraan een vreemdeling het eerst denken zou; maar men vindt er Stanley, Anthony Hope, Andrew Lang en Thomas Hardy by. Onder de dames telt men nog mrs. Humphry Ward, madame Paul Bourget, Sarah Grand, gravin Feodora Gleichen, lady Ilandolph Churchill, mrs. Alma Tadema, Er werden maar twee toasten uitgebracht, een door miss Steel, op de koningin, n door lady Henry Somerset, beide uitmuntend, beide tot groote hilariteit beginnend met «Gentlemen and Ladies!" Zij werden geestig en galant beant woord door den aartsbisschop van Londen. Eenigzins curieus kan men sommige van de vrouwennamen vinden, die het menu versierden; er was een potage Pompadour, wild a la Sapplio, kreeften a la Maintenon; natuurly'k ook het een en ander a la reine Victoria, maar ook «Talmousses Rubens", terwijl toch Rubens veel minder het verstand of de energie of de zieleschoonheid der vrouw, dan haar heel uiterlyke weelderige vormenschoonheid heeft vereeuwigd. * * * Van het gecostumeerde bal van de hertogin van. Devonshire hebben wij, omdat alle couranten zoo uitvoerig geweest waren, niets gemeld. Toch is het wel interessant, als slotsom op te maken, welk volgens alle opgaven het prachtigste costuum schijnt geweest te zijn. Het was dat van prinses Heinrich yon Pless, als koningin van Scheba. De prinses is blond, de stof van het gewaad was rose-mauve zijden gaas, met goud doorwerkt, en met alle kleuren van edele steenen geborduurd. Een lange sjerp, los om de heupen geslagen, was bezet met Egyptische turkooizen, waarin gouden hieroglyphen waren gegraveerd. Een losse mantel was zoo rijk geborduurd met goud en juweel en, dat de stof bijna niet te herkennen was; de mouwen van het kleed bestonden enkel uit snoeren juweelen, het kapsel, volgens Assyrische monumenten,droegeene hooge tiara van turkooizen,smaragden en paarlen met goud gemonteerd. Of de koningin van Scheba dit eenigzins internationaal gemengd prachtgewaad gedragen heeft, blijft in twijfel, maar in elk geval kon zij het gewenscht hebben. * * * Het is een aardigheid, iemand wien men tegen den winter mooie tafelappels of peren uit zijn tuin cadeau wil sturen, deze aan te bieden met de letter of het naamcijfer van den begiftigde gestempeld. Daartoe knipt men de letter van papier uit en plakt ze, vóórdat de vrucht gaat kleuren, aan de zonzijde op de appels of peren die men cadeau wil sturen; de zon laat dan een witte plek midden in de roode zijde van de appel, en de begiftigde is verzekerd dat bij het bestemmen van het cadeau met zorg aan hem gedacht is. * * * Zoolang de bloemen er volop zijn, kan men er slordig en verkwistend mee omgaan. Maar wanneer de voorraad wat vermindert, wordt het zaak er zuinig mee te zijn. Dan wordt iederen dag de steel een klein eindje afgesneden, dan wordt er wat houtskool in het water gelegd en den laatsten dag wat zout; dan worden ze met den vaporisateur bevochtigd, hetgeen bij de varens, selaginellas, sierasperges, maidenhair, toch altoos noodig is. Hierby moet men intusschen opletten; de meeste witte bloemen en de vleezige bloemen moet men, om ze te sprenkelen of te begieten, het onderste boven houden, want het vocht geeft strepen op de bloembladen. Het is wel tegen de natuur, die van bovenaf regen zendt; maar deze sluit dan ook soms de bloemen, of buigt ze om, en zorgt al gauw voor nieuwe, die de beschadigde vervangen. By het afsnijden der stelen moet men er op letten, dat niet het onderste wat er aan blijft juist een knoopje of knoestje is, of de plaats waar een stek begint; op die punten toch dringt het water niet zoo spoedig in den steel als de afgesneden bloem het noodig heeft. Ook ziet men vaak op tegen het gebruik van wat yzerdraad; men wil de bloem niet prikken of kunstmatig recht houden; toch is de moeite daaraan besteed, niet verloren. Zware bloemen als een gloire de Dijon, een maréchal Hiel, een La France, bly'ven feitelijk een dag of wat langer goed wanneer men ze een beetje steunt. Het \jzerdraad wordt in den groenen kelk bevestigd, en dan behoedzaam om den steel gewonden. Is de steel wat kort, dan kan men met mos of een wollen draad zorgen dat het water er wel heen komt. In de warmte is het ook een goed middel om mossen of varens frisch te houden, dat men ergens erboven, gemaskeerd, een glas water zet, en een bruinen wollen draad naar het mandje met mos leidt. De plant drinkt dan langzaam het glas leeg; dat is beter dan in eens begieten. * * * In het Serliner Tageblatt vinden wij de vol gende advertentie : Junge Dame, Figur 44, flndet bei Hohem Gehalt dauernde Stellung. ADAM & LOEWINBERG, 3 Hausvoigteiplatz. De bedoeling is waarschijnlijk voor »Probirmamsell", met 44 centimeter tailleomtrek, en men moet dan de eenvoudige wyze bewonderen, waarop de firma hare eischen formuleert. Maar het geval wordt tragisch, wanneer men bedenkt, wat een verminking, ontbering en pijniging er noodig zal zijn om de »dauernde Stellung" waar van de advertentie spreekt, aan het ongelukkig schepsel dat aangenomen wordt, te verzekeren. Als «taille fine" wordt 54 aangenomen; al wat minder is, kan men misvorming noemen, ten koste van maagkramp, wandelende nieren, pijn in de zijde en den rug, belemmerde ademhaling en spysvertering verkregen. Een ambtenaar die nadacht, moest eigenlijk het contract tusschen de firma Adam & Loewinberg en de bewuste Probirmamsell als onzedelijk verbieden. Een verademing zou het zijn, wanneer mocht blijken, dat met «Figur 44" in de technische taal iets anders bedoeld werd dan «taille 44 centimeter", maar dat durven wij niet hopen. * * * Caramels mous. Een gemakkelijk te maken snoeperij als men netjes en voorzichtig is; zooals men weet, kan ze maar weinige dagen duren, vandaar dat vele suikerbakkers er allerlei lijmstoffen doorknoeien om het versuikeren te voorkomen. De ingrediënten, welke ook, boter, room, honig, moeten altoos eerste kwaliteit zijn. Gereedschappen : een onvertind koperen pannetje, een houten spatel, een marmersteentje en vormpjes of een mes; dit alles moet niet voor andere dingen gebruikt worden. Eerste recept: men laat een stukje boter ter grootte van een ei smelten, voegt er dan 200 gram honig bij, dan 200 gram suiker, eindelijk 2 lepeltjes koffie-essence, vooruit klaargemaakt. Roer steeds met de spatel, laat zoo 20 minuten koken, en probeert op het marmersteentje of een druppel hard wordt. Tweede recept: 500 gram suiker met een half glas koffie-essence; dan op zacht vuur gezet, steeds roerend; na 15 minuten kokens zal de caramel wel goed zijn. Men giet ze uit op de marmerplaat, laat bekoelen, en snijdt in dobbeltjes. Derde recept: van GO gram gemalen koffie maakt men twee kopjes cafénoir. Men zet l'25 gram room met de koffie en 375 gram suiker in een roodkoperen kan te vuur, en roert voort durend ; om te weten of de caramel gaar is, werpt men een klein weinig in een glas koud water en haalt het er weer uit, als het stukje breekt is de caramel gaar; blijft het week, dan moet de caramel nog doorkeken. De marmerplaat wordt heel even met boter bestreken, dan de caramel j er op gestort en in dobbeltjes gesneden; men j laat bekoelen en veegt met een servet de boteri kant af, in een trommel blijft deze caramel wel j een maand goed; men heeft dan 400 gram j bonbons voor ongeveer GO cents. l I Meloenen in 't zuur. Het harde van een meloen, zonder de schil, wordt in dobbeltjes gesneden en eenige minuten in zeer zout water gekookt. Dan laat men ze uitdruipen, kookt ze in azy'n die een tiende suiker en wat kruide rijen (kruidnagelen, kaneel, enz.) bevat, en doet ze in inmaakfiesschen. Frambozen azijn. Men doet frambozen in een iiesch en giet er azijn op; laat het vier of vijf dagen.trekken, liltreert het en bewaart de a/.ijn op tlesschen. Met water is dit een zeer frissche zomerdrank. K e. CORRESPONDENTIE. A/m de Mama i-an een Tttinici'*(crlj<' in s]ic. U vraagt een inlichting omtrent de landbouw school te Kew, doch te Kew is geen school, enkel een plantentuin. De school, waarover ik 't een en ander meedeelde, is te Swanley-Kent. Naar ik meen, kunnen de studenten er reeds op haar IGe jaar komen, doch de gemiddelde leeftijd is van 18 tot 20. Ik meen mij zelf te herinneren dat de directrice my vertelde, dat zij liefst wat oudere leerlingen kreeg. Haar adres is: Mrs. Watson, Swanley-Kent. Mogelyk wilt u zich tot haar wenden om nadere byzonderheden. TÜKKKSK Ho\ I:N.