DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 1064 geven. Sedert hebben beiden, ofschoon wij el kander anders visites maakten, nooit weer een teeken van leven gegeven. Zelfs hebben ze mij na de catastrophe geen kaartje gezonden, de dood zelfs heeft hen niet ontwapend... En wat ik verder nog weet, is dit: Op Nieuwjaarsdag kwam Guy aan, de oogen vol tranen, en omhelsde mij, geheel tegen zyn gewoonte, met uitbundige teederheid. Den ganschen namiddag babbelden wy over duizend dingen, maar ik merkte niets abnormaals aan hem, hoogstens wat opgewonden heid. Eerst later, aan tafel, toen wij, moeder en zoon, samen soupeerden, bemerkte ik, dat hij wartaal sprak. Ondanks mijn smeeken en mijn tranen wilde hy terstond naar Cannes vertrekken. Stel u myn schrik voor; hem niet te kunnen volgen door de ziekte die my aan myn stoel bindt, zwak en hulpeloos, en niets te kunnen doen, dan de bedienden op het hart drukken, dat zy hem niet uit het oog moesten verliezen en een dokter over hem spreken .... Het overige is u bekend .. .." Guy de Maupassant's gedenkteeken is nu ont huld; het staat in het Pare Monceau, in de voorname elegante wereld, waar hy op gesteld was; het bestaat uit de buste van den romancier, op eene zuil; aan den voet eene I'arisienne. die peinzend een boek van hem leest. v. L. BOEKBEOORDEELING. Frank en Paula, door mevr. VAN OSSELENVAN DELDEN, schryfster van Hansje Rozengaarde, Baas Wïllem, de kleine Frits, Het Jodinnetje van ElspeetevArtJmr'sViool. Amsterdam, Allert de Lange. 't Is maar een kinderboek! Hoe vaak hoorde ik het zeggen, hoe oneindig vele malen heb ik my er over geërgerd. Weet gij wel, mynheer de novellist en mevrouw de romancière, hoe moeielyk het is, een aantrek kelijk kinderboek vol te pennen ? De groóte drama's van hartstocht en zielewee moogt ge niet beroeren, eft'ectbejag moet u vreemd blijven, al te veel kleuren moogt ge niet mengen op uw palet, want dan verwijt men u, dat uw schildery te bont is. Ge moet u zelven heel veel jaren terug den ken, nog eens doorleven het schuldeloos-reine, het naieve, het schy'nen zoo nietige en toch zoo rijke kinderbestaan, en als ge u dan weer eens zoo prettig-jong voelt, neem dan de pen en schrijf, schry'f vooral door en altijd maar door, doch vergeet niet in uw schuldeloos gebabbel te men gen het korreltje levenswijsheid, opgepikt hier en daar en overal. Mevrouw van Osselen, de lieve, naïeve ver telster, die reeds sinds vele jaren hare vriendelyke gedachten en auteursgaven aan de jeugd wijdde, heeft in »Frank en Paula", hare jongste pennevrucht, weder eens getoond, dat de kunst om voor jonge kinderen te schrijven haar in hooge mate eigen Is. Haar Frans is wel degelijk uit het leven ge grepen; de dartele knaap vol speelsche gekheid, vol beuzelachtig lanterfanten, die eindelijk den leerlust in zich voelt ontwaken en dank zij het opwekkende voorbeeld van da aardige Paula No. l wordt, is een fraaie jongensfiguur. De zeer duidely'ke druk en goedgeslaagde prentjes zijn een welkome begeleiding van den boeienden inhoud. M. NIEUWE UITGAVEN. Prof. S. A. NAHKR, Allanl J'icrson herdticlt. Met portret in heliogravure. Haarlem, H. D. Tjeenk Willink. liartliold JMeryan, door CouNiïi.ui HUYGEXS. Amsterdam, P. N. van Kampen it Zoon. Despoot De laatste uren run twee Koningin nen Rassenhaat, door EI.ISE SOEK. L. J. Veen, Amsterdam. Fridtjof Nansen, door W. BROUWER. Met ;M illustraties. L. J. Veen, Amsterdam. Du MAUKIKK, 11. Josselin, atl. !i;. 10, Amster dam, L. J. Veen. BEATRICE HARRADEN, Hilda Strafford. Naar het Engelsch. Zutphen, W. J. Thieme & Cie. OUIDA, Tusschen twee vuren. Zutfen, W. J. Thieme. Westerwolde in woord en beeld. Met 21 gra vures naar speciaal-opnamen van het atelier De Graaf en eene groóte kaart, ontworpen door A. H. BAUER. Uitgegeven door A. A. Lubberts en H. J. Tiemersma. «Warendorf's Novellen-Bibliotheek," Grootheid, door CATO HENSTEDT. Amsterdam, Van Holkema & Warendorf. WILLIAM MOBRIS. Nieuws uit Nerijensoord of een tijd van rust. Vertaling van F. VAN DEK GOES. Amsterdam, S. L van Looy. Prolilèmes d'esthetique et de morale, par C. R. C. HEECKENEATH. Paris, Félix Alcan. Wynhenringen in Nederl.-Indië. Batavia, Javasche Boekhandel en Drukkerij. Inhoud van Tijdschriften. Eigen Haard, No. 4G. Pieterkens Pinksterdagen, door I. Pabst. (Slot). Willem Frederik Reinier Suringar, door Prof. Dr. Hugo de Vries, met portret. Fusains: Herfst, door Edw. B. Koster. In Atjeh steeds voorwaarts. (Gli ngSelimoen), met af beeldingen naar photographieën door den 2en luit. der art. J. J. Hocke. Vreugdebedry'ven in 's Gravenhage by de electie van Prins Willem IV tot stadhouder, nu 150 jaar geleden, door A. J. Servaas van Rooijen. (Slot). Een nieuwe verbinding: Stoomtramweg Zwolle Dedemsvaart?Coevorden, door F. G. v. P., met afbeeldingen. I. Verscheidenheid. Bijlage: A. C. Wertheim in zy'n werkkamer. iiiilliiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliil IIIIIII11IIIIIIU11IIIIIIIII1IIIIIIIIII De geneesheer tegen wil en dank. Den bekende chroniqueur en vaudevilleschrijver Ernest Blum vertelt in den Gaidois de volgende vermakelijke herinnering uit zijn ry'ke tooneelervaringen : «Men stelt iederen avond een fauteuil ter be schikking van den theaterarts. Gedurende de geheele voorstelling moet bij op die plaats blijven, om dadelijk gewonden of zieken te kunnen helpen. Het komt nu natuurlijk wel eens voor, dat de brave volgeling van Aesculaap, als hij hetzelfde stuk twintigmaal gezien heeft, liever eens wil wandelen, dan naar den schouwburg gaan, en daarom de plaats aan een zijner vrienden of be kenden afstaat. Toen ik jong en nog slank was maakte ik kennis met een piepjong dokter, die den dienst in het Théatre Saint-Martin had, in dien tijd schrikte ik voor geen middel terug, om voor niets naar den schouwburg te gaan, en op mijn verzoek stond mij de dokter, wien dit welkom was, omdat hij ergens anders heen wilde, mij zijn plaats af. liet eerste bedrijf was nog niet uit, toen de regisseur op mij afkwam en mij verzocht, aan de jeugdige heldin, die een zenuwtoeval had, mijn medische zorgen te wijden. Ik was doodverlegen. Wat moest ik doen V Zonder nog een besluit te hebben genomen, kwam ik in de kleedkamer bij de actrice, die de handen wrong en schrille kreten uitstiet. De directeur stond met een doodsbenauwd gezicht bij haar. Hij riep mij toe: »Kom hier, dokter, kom gauw, en zeg ons, wat wij moeten doen!" »Hm !" antwoordde ik, zoo rood als een kreeft, terwijl mij het angstzweet uitbrak: »ik weet het nog niet! Wij zullen eens zien." Om mij een houding te geven nam ik de hand der zieke, alsof ik haar den pols wilde voelen; zij ging door, zich als een slang in bochten te wringen. Ik wist niet wat ik zou beginnen. »Hebt gij haar al water over het hoofd ge goten,'' vroeg ik. »Ja." »En heeft dat niet geholpen?'' De directeur en de regisseur snelden beiden heen. Ik bleef met de actrice alleen, en wreef haar de handen, om toch iets te doen. Plotseling werd zij rustig, sloeg de oogen op en zag my lachend aan. Ik was verstomd. «Dokter," vroeg zij, »wilt u my een handje helpen!" »Ik, juffrouw, ja ...." »U bent jong, en dus moet u ook goedhartig zyn. Daarom zal ik het u maar zeggen: ik ben volstrekt niet ziek. U zult dat zeker spoedig i zelf bemerken; maar ik wil voor twee of drie dagen verlof hebben. Help mij daaraan." »Met genoegen," antwoordde ik verrukt, *des te liever; omdat ik u ook een bekentenis moet doen. Ik ben geen dokter; ik ben hier in de plaats van een vriend ! Maar zeg dat niet, anders verliest hij zyn betrekking." De actrice lachte vroolijk. Tegelijkertijd ver schenen de directeur en de regisseur, ieder met een fiesch eau-de-Cologne in de hand. Trotsch op myn kuur zeide ik hem, dat de eau-de-Cologne niet meer noodig was, dat de dame weer kon optre den, maar de volgende dagen eenige rust noodig had. Met een zuurzoet gezicht stond de directeur haar een verlof toe, en wy schudden elkander met een blik vol verstandhouding de hand. iiiimiiiiinmiiiim IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH 40 cents per regel. Damast-Zijd 65 cent tot f 14.65 per Meter alsmede zwarte, witte en kleurige Heimeberg-Zijde van 35 et. tot f 14.65 per Meter effen, gestreept, geruit, gewerkt, damast enz. (ca. 240 versch. qual. en 2000 versch. kleuren, dessins enz.). Fram-o en vrij van invoerrechten in buis. Stalen ommegaand.Dubbel brieiporto naarZwitserl G. Henneberg's Zij de-Fabrieken (k. & k. Hoflever.), Zürich. Hoofil-IDepöt VAN Dr. JAEGER'S ORIG. K. F. DEUSCHLE-BENGER, Amsterdam, Kalverstraat 157. Eenig specialiteit in deze artikelen in geheel Nederland. MBIJBOOS & K ALS HO VEN. Arnhem. Piano-, Orgel- en Muziekhandel. Ruime keuze in Huurpiano's. »Xu, doet het dan maar niet meer.1' Dat was tenmiste iets, om mijn geneeskundige kennis te bewijzen, en bovendien zeer logisch. ' »Laat haar wat eau-de-Cologne opsnuiven." »Die hebben wij hier niet." »Laat dan wat halen.'' VERLOVINGen IIIJ\VELIJKS-C()M11]MCATIË\, I\VITATIË.V, enz. l'i'O'/rftiiniHix, Mi'inix f n- Tit/'i-lkiiftt'/i'it. K. VAX MAXTGKJI, Hofleverancier, SINGEL 562, AMSTERDAM, Visitekaarten, - Luxepajiier. H. RAHR te Utrecht. Fianofabriek. Binnen- en Buitenl. Muziekhandel. Amerikaansche Orgels. Ruime keuze in Huurpiano's. J. A. HOETING. 194, KAL VERSTRAAT 194. 1992. DIAMANTS. Orfovrerie, -A_rgenterie. Grand clioix de Nouvéautés. FANTAISIES RICHES pour la FÊTE DE ST, NICOLAS. Fdbrique et engros : Medaille d'or 16, RAADHUISSTR. Erposition int. Bruxellet Télcphone 2281. 1897. Maison Fondée Tijdelyke controle Dr. K. GORTER, Groningen. De beste keuze Jongensboeken is: Provüiid Webster, Het Orakel v. Baal Karel May, Het Testament v. den Inca De Schat in het Zilvermeer Xoeldechen, Onder d. Rooden Adelaar WörishüH'er, Californi Onder Zeeroovers De diamanten v.d. Peruaan ,, Een wederzien in Australi ., Lionel Forster Onno Visser Met l (j platen, in prachtband /'2.OO. lïlgavc van (i.B.VAIï«OOR ffiU. lionda. DAME$. En Tamiira sprak.... Over het nieuwe boek van een Japanner, Naomi Tamura, Gedanken eines modernen .lüjia- \ ners fiber Khe mid Fruiieiihbcn, (Wiesbaden, j C. W. Kreidel) geeft Fritz Engel in het Berliner j Tugeblatt een aardige bespreking, waaraan wij het volgende ontleenen. »Zoo dikwyls ik een van de kleine nette Berlinerinnen zie, moet ik aan het naïeve boek van den Japanner Tamura denken. Toen ik het boek las, dacht ik telkens aan de Berlinerinnen en daar aan heeft haar kapsel schuld; het J apansch kapsel dat ze hier bijna allen nog dragen, ofschoon het Japonisme al tot de afgedragen zaken gaat behooren, die men voor een tiende van de waarde kan krijgen. Het kapsel dus, de oude platte eierkoekenvorm, waarop het mooie achterhoofdje als op een bordje ligt, doet mij aan het boek denken. Telkens mocht ik naar de Berlinerin toegaan en vragen : »Zeer geacht Fraulein, mag ik een eindje met u meewandelen V" En daarmede verklaar ik dan het onderhoud voor geopend en ga voort: »Lief juffertje, maak je haar anders op ! K'rjk, wat het nietige, bleeke gezichtje van een Japansche noodig heeft, een gewenschten achter grond, wat het hoofd van deze geachte natuurgenoote eerst juist voimt en afsluit, dat maakt uw kleurig rond gezichtje plomp en gewrongen. De .lapanschen hebben die mode noodig omdat zij leelijk zijn. Dat heeft Jean-Jacques Uousseau, iemand dien ge waarschijnlijk in 't geheel niet kent. zeer juist gezegd: »Het zijn de leelijke vrouwen die de mode uitvaardigen, en de mooie zijn dom genoeg om er zich naar te schikken." Kn mooi ben je wel; wees nu ook verstandig ! Maak je haar anders op !" Ik geleid dan de Berlinerin voor een spiege lende winkelruit, dat zij zich goed bekijken kan, natuurlijk voor de spiegelruit van een Conditorei, en over haar gezichtje verspreidt zich de beko ring, die een stuk Apfelkuchen met slagroom nog nooit vergeefs heeft uitgeoefend. »Kom dan maar mee", zeg ik dan, »ik heb een haat tegen al wat Japansch is, en wil u dat wel even uitleggen !" Dan zitten we binnen. Alleen ; enkel in een hoek zit een oude snuiter begraven tusschen zes avondbladen. »Nu dan", zeg ik, »ken je Xaomi Tamura ? Natuurlijk niet. Eet eerst dien Apfelkuchen op, dan zal ik je vertellen wie dat is, Friiulein Emmy '. Je heet toch Fraulein Emmy ? Ik ben nog nooit met een nette kleine Berlinerin Apfel kuchen gaan eten of ze heette Emmy. Dus Frau lein Emmy. Tamura is een Japanner. Hij heeft het boek geschreven, waaraan ik aldoor denk, over huwelijk en liefde niet blozen alstjeblieft ! Of toch wel, bloos maar ! Dat staat heel goed bij de slagroom ; kellrier, nog een portie ! Kn in dat boek staat, dat er in Japan in't geheel geen liefde bestaat. .Ie lacht V Huil liever, want je hebt je haren op zijn Japansch en zult den man die je liefheeft, geen liefde terug kunnen geven ! Of lach je, Emmy, omdat je het niet gelooft'! Lach je Naomi Tamura uit 'l Toch is het zoo. Hij zet het haarlijn uiteen, hij bewijst het. Geen liefde vóór het huwelijk ! Geen liefde in het huwelijk l Dit laatste kan bij ons ook voorkomen, zegt men. Maar het eerste niet. Je zult zeggen, dat ook in ons goede Europa wel huwelijken zonder het cement der liefde gesloten worden. Dat is zoo ; maar dan is er toch liefgehad : een ander. Dat is hier te lande het recht der jeugd. Weet je nog wel, die blonde heer op den danscursus 'l Ja, je bloost al weer ! Hoe ik dat weet V Dat raad ik zoo. En nog vroeger, toen je nog op school ging, was er een gymna siast, die zijn das zoo prachtig strikte .... En dat alles bestaat eenvoudig niet, daar in Japan. Geen liefde, geen danscursus, geen maneschijn, niets. Zoover zijn ze dus bij ons ten achteren; daar staat maar n ding tegenover, dat zij op ons vóór hebben en waarop men jaloersch kan zijn : ze hebben ook geen verliefde gedichten De ,)apansche jongens en meisjes worden, al van de jeugd af, streng van elkaar gehouden. Dat heeft de groóte Confucius zoo gewild, dien je waarschijnlijk niet kent; hij was een Chinees, maar de sporen van zijn leer zijn, zooals je ziet, tot de Japansche «erfvijanden" doorgetrokken. Het eenige is, hoogstens, dat de zusters de broe ders mogen bedienen, om zich al vroeg te oefenen in de hoofd paragraaf der Japansche familiewet: Hij zal uw heer zijn! Want later trouwen ze ook niet; neen: ze worden getrouwd. De vader zorgt voor een man, en let er alleen op, dat deze minstens l zooveel voorname voorvaderen heeft, als hij zelf. De gelieven kunnen dus hoogstens zeggen : »Du ahnenvoller Engel Du !" En getrouwd moet er in elk geval; de vader die geen schoonzoon vindt, geldt als geschandvlekt. Dat zou wel een aardige trek zijn van de Japansche maatschappij, nietwaar? als het voor de meisjes maar niet zoo onaan genaam was. Ze gaan toch zonder eenige rechten in eigendom over aan haar man. Wat zou Dr. Emilie Kempin, die je waarschijnlijk in 't geheel niet kent, daarvan zeggen V De Japanner mag zijn vrouw stokslagen geven, of ze laten verhongeren, ja!