No. 1085 DE AMS-TERDAMMER WEEKBLAD VOORNEDERLAND. *l Een en ander nit fle Merlandscne miwenGeen drie maanden meer en zy zal worden geopend, de Nationale Tentoonstelling voor Vrouwenarbeid. Wat zal zij ons brengen ? Blyde voldoening of .... teleurstelling ? Zal zy op tyd klaar zijn ? Zal daar veel moois, veel interessants te aanschouwen zyn in de expositiezalen, veel nieuws, veel belangrijks te hooren in hare congreszaal ? Zal zy finantieel »uit" kunnen, deze tentoonstelling, die nu eens bravo, onderneemsters ! geene min of meer fatsoenlijke »kermesso" zal zy'n, die publiek niet zal trekken door allerlei publieke vermakelijkheden, die niet zal aanvragen zoo veel en zooveel buitengewone vergunningen ! Wat zal zy ons brengen? Zal het jaar, waarin de souvereine macht zal worden gelegd in de handen van een achttienjarig meisje, de Nederlandsche vrouw toonen, dat zy vél vermag? Of zal duidely'k aan 't licht komen, dat haar nog veel en veel ontbreekt ? Hoogstwaarscbynlyk het een zoowel als het ander. Blijde voldoening en teleurstelling zullen om beurte ons vrouwen en vele mannen mét ons vervullen. En al zou het gebeuren, wat niet te denken is dat de teleurstelling het zou winnen van de voldoening, de Tentoon stelling zal niet vergeefs gehouden zijn ; zij zal haar werk gedaan hebben aan de goede zaak, die haar dient. Reeds de voorbereiding toch, waaraan een half duizend vrouwen ar beiden, waaraan tientallen zich geven met geheel hare ziel, reeds die voorbereiding alleen zal duizenden dommelenden wakker roepen, zal by' duizenden lauwheid omzetten in belang stelling voor. de zaak der vrouw. En 1898 zal .... misschien een schitterend mooi jaar, ... in allen gevalle een mooi jaar worden voor de Nederlandsche vrouwenbe weging. Trouwens, over 1897 en twee k drie vorige jaren valt ook niet te klagen. Ook in die jaren heeft de vooruitstrevende vrouw niet stil gezeten. En, in menig by'zonder geval moge haar pogen vergeefs zyn geweest, het resultaat van haar arbeid in zyn geheel is duidely'k waarneembaar. Hoe wijzigt zich, al is het dan langzamerhand, de publieke opinie ; hoeveel minder spot en verdachtmaking, hoeveel meer belangstelling en sympathie reeds voor het ernstig streven der zich bewustwordende vrouw, het streven naar volle vrijheid, om den wille van zich zelf en van gansch de maatschappij ; hoe duidelyk afspiegelend zich deze kentering in de pers, in de programma's der verschillende politieke partyen, in onze Volksvertegenwoor diging reeds ! Het door de vorige Kamer, helaas ! niet afgehandelde wetsontwerp in zake ouderIjjke macht en voogdy reeds vrij gunstig voor de vrouw ; de onder het vorig ministerie tot stand gekomen wet op de Kamers van Arbeid haar volkomen behandelende als de gelijke van den man. En van onze volksvertegen woordiging van dit oogenblik mag men zeker goede verwachtingen hebben ; de verkiezingen van verleden jaar brachten heel wat der vrouwen zaak gunstig-gezinden in de Kamer. De vrouwen hebben niet stilgezeten in de laatste jaren. En. gelukkig kan geconstateerd worden, dat haar werken zich niet bepaalde tot een uitsluitend roepen om en stry'den voor miiiiHiiiiiiniimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimmmiiiiiiimiïri FEUILLETON. De aangekleede Merhani Oi' Eene omwenteling in de Wereld," NAAR ALEX. MOSZKOWSKI. By Dr. M. is een groote party geweest, de laatste gasten zyn tegen twee uur 's nachts vertrokken. Resultaat: moede oogen, eene benauwde atmosfeer in de kamers, wynviekken en kringen op de gepolitoerde meubels, sigarenasch op de pianotoetsen en hier en daar sporen van het treurig vandalisme, dat zelfs welop gevoede menschen op sommige uren in talrijk gezelschap en opgewonden stemming kan aan tasten. Hy. Goddank. Enfiu seuls! Ze zijn weg. 't Was weer allerliefst, niet waar? Dank voor uw alleraangenaamst avondje; jawel, prachtig afschuwelyk! Doe me nu n pleizier, Helene, kom hier naast me op de canapézitten en babbel eindelyk eens een poosje met mij alleen. Zy'. Ik moet toch eerst een beetje oprui men; ky'k eens hoe het er uitziet! Hy', Tien minuten taaar, Helene, tien minuten! We hebben toch van avond nog geen verstandig woord samen gesproken. Z y'. Dat was immers ook de bedoeling niet. We hebben een verplichting afgedaan; dat moet je toch ook prettig vinden. Hy. Daar hebben we 't weer: eene ver plichting. In myn vak ben ik in elk geval tot niet meer verplicht, dan voor zoover ik me verbonden heb; maar 's avonds, als ik vrij wou zy'n, als ik door hard werken myn goed recht op vryheid veroverd heb, dan komen de ver plichtingen, die iedereen me oplegt of ik wil of niet. Dan moeten we naar feesten: waarom ? Verplichting. Dan geven we avonden": waarom? Verplichting. Dan zit ik naast menschen die me niets kunnen schelen, ineen vreemd huis. En hier, tusschen mijn eigen vier palen, mag ik niet eens naast mijn eigen lieve vrouw zitten, maar moet een oude Geheimraadsweduwe bezighouden, die mij vier weken geleden geïnviteerd heeit en om my' evenveel geeft, als ik om haar. Waarom? Verplichting, 't Is altoos dezelfde vervoeging: ik moet, je mag niet, zy' is gedwongen, wy gehoorzamen, gy behoort, zy zyn?verplicht l Zy. Ja, wat wil je er tegen doen. Het leven in een groote stad heeft zyn lusten en eigen rechten, wat het in den aanvang dei beweging was. Neen, waar de vrouw zich zelf bewust wordt, toont zy zich altruïst en zien wij haar, of in vereeniging met den man, of ook wel alleen somtyds geheel^alleen, zooals onze sublieme Cath. Alberdingk Thijm?ar beiden rechtstreeks aan de oplossing van het groote sociale vraagstuk, of aan wat deze op lossing zal vergemakkelijken. Of de vrouw inderdaad, zooals vaak wordt beweerd, van huis uit de zedelijk meerdere is van den man, ik betwy'fel het. Maar dit is zeker, dat de »new woman" over 't algemeen zedelyk hoog staat, veel zin voor recht heeft. Vandaar het zich-willen-wyden mér en mér van de zich vrij-worstelende vrouw aan al wat lydt en onderdrukt wordt. Vandaar haar strijd tegen de ontucht, zooals die op 't oogenblifc vooral ook door de Duitsche vrouwen met zooveel kracht wordt gevoerd, tegen den demon der bedwelming, tegen den oorlog, voor de ontvoogding van den arbeider, voor kinderbe scherming, tegen de dubbele moraal, voor vege tarisme, tegen vivisectie. Al de zich hieraan wydende vrouwen, zelfs die weinigen onder haar, die een afzonderlyk arbeiden aan de vrouwenvraag niet noodig achten, wy'l deze volgens haar, hare oplossing zal en moet vinden in die der sociale quaestie, werken door hare eerbied-afdwingende kracht en groote liefde, waardoor zy zich toonen de gelijke van den man, niet weinig mee tot de vry'making der vrouw. (Slot volgt.) BEETIIA VAN 'T STICHT. Hoeden. Schilderes en. Galafcoetsen. Een heks. Voedings middelen. Recepten. Sganarelle zou zyn »chapitre deschapeaux" dit jaar heel wat kunnen uitbreiden, want de hoeden zyn. in grootte, in verscheidenheid, in veelheid van benamingen wellicht zelden zoo talry'k geweest als nu. Ronde hoeden, toques en capotes zijn in gunst; veeren, bloe men, tulle en lint dienen als garneering; de 'reusachtig, groote, ofschoon de eigenlijke mode ze niet zoo buitensporig wil, wisselen af met de heel kleine. De rand staat gely'kmatig uit of wordt van achteren opgeslagen (de Rembrandt- en Gainsboroughhoeden, ter zy'de opgenomen, ziet men minder); de bol rijst pyramidenachtig of staat als een meloen uit. De cache-peigne, een tak losse bloemen of strik die den hoed steunt en in het haar bevestigd wordt, komt weer meer dan ver leden jaar. Iets nieuws, maar dat lang niet iedereen goed zal staan, is een ronde hoed eenigzins 1830 die achter op het hoofd gezet wordt en dan als een aureool het gezicht omgeeft. Hy behoort by een blonden of des noods donkerblonden krulkop, wordt meest in 't zwart genomen en dan binnen den rand, dus tegen het haar, met bloemen gegarneerd. Een mooi gezichtje komt er heel lief mee uit. Boven die aureool zet men dan hoog in de lucht nog strikken op soutien, wapperende veeren, een aigrette prince de Galles of zooiets; eigenlyk bescheiden kan men het tooisel niet noemen. De groote modistes hebben dit jaar geen afgewerkte stroohoeden genomen; alleen randen stroo in alle tinten en breedten; deze worden eerst op de ateliers in elkaar genaaid, zoodat er een groote willekeurigheid in den vorm ontstaat. Soms kan men niet zien, waar de lasten; wy hebben het niet uitgevonden, wij kunnen het niet veranderen. Overigens heb ik op myn lijstje nog maar 25 verplichtingen; daarvan maak ik me met n partijtje, over veertien dagen, af; ik ben er al op uit, dat wat goedkooper te maken, want voor vandaag is de post wat hooger geloopen dan gewoonlijk. Hij. Hoe hoog dan? Zij. Zoo ongeveer 150 mark of iets hooger; zie je Alfred, vandaag moest het wat degelijker zijn. H y. Omdat het bij de Geheimraadsweduwe ook wat degelijker was geweest! Natuurlijk l Niet achterblijven, 't Gaat als met de oorlogstoebereidselen van de groote mogendheden; de schroef zonder eind, altooa maar opdrijven. Dat moest toch eens grondig hervormd worden; de vrouw brengt nu toch in allos een evolutie of een revolutie, in de roeping, de opvoeding, de fietsrok, de kookkunst, waarom neemt zij niet eens een omwenteling ter hand in de wereld", in de avondjes ? Zij. Meen je dan dat wij, vriendinnen, dat met elkaar al niet dikwijls besproken hebben? O zoo dikwijls ! Maar niemand weet hoe ze dat moet aanleggen om tegen den algemeenen stroom op te werken. Hy. Dat weet ik natuurlijk zoo op "t oogen blik ook niet precies. Maar n hoofdpunt van het programma kan ik terstond vaststellen: vereenvoudiging, goedkoopte, ontwapening op de gansche linie. We leven in de herinne ringsjaren der groote Revolutie, roep jij een Constituante byeen, die over de grondtrekken eener nieuwe wereldorde zal beraadslagen.' * * * Deze vergadering had weldra plaats, in het huis van een bekend kunstenaar, een schilder. Eigenlyk waren het twee vergaderingen; de dames vergaderden eerst alleen, maar bleken zonder de voorlichting van mannen, broeders en neven niet te vorderen. Aandoenlijke over eenstemming heerschte omtrent het hoofdpunt, de vereenvoudiging. Zeer opmerkelijk was het voorstel van de vrouw van een muziek-directeur, om niet 's avonds op de thee of het souper te inviteeren, maar 's namiddags, op het koffieuur. Dat was binnen ieders bereik, dat was eenvoudig en goedkoop en diende evenzeer voor het gezellig verkeer als die lange warme avondmaaltijden. Iemand waagde het vermoeden, dat do menschen, eenmaal bij elkaar, den avond aan den middag zouden knoopen en met den avond hun lust in een avondmaal zouden voelen ontwaken. Goed, die blijvende gasten kon men allicht een kleinigheid voorzetten. Een advokaat pleitte voor warme worstjes, uit het vuistje te eten; maar in de commissie was een diepe liol van den hoed ophoudt en de rand begint; alles wordt in harmonie met de garneering gebracht. Wat de kleuren betreft, heeft men de onna tuurlijkheid van vorige jaren voortgezet: blauw, violet, purperkleurig stroo, rose- en blauwgroen, zooals de natuur het nooit heeft voortgebracht. Pailletten en paardehaar worden er door gevlochten; de garneering bestaat uit alles: bloemen, steeneii, paarlen, pailletten, tulle, mousseline de soie, crèpe de chine, kant, veeren, vleugels, zelfs laken en fluweel ziet men op de zomerhoeden; alleen dient opge merkt dat de bloemen veel minder op den hoed, dan onder den rand gebruikt worden, of ook wel, evenals lint en fluweel, zich van onder den rand, om dezen heen, naar boven slingeren. De Union des dames peintres et sculpteurs te Parijs heeft een keurige expositie geopend, waar bloemen en portretten de meerderheid vormen, maar toch ook andere genres vertegen woordigd zijn. Mad. Demont?Breton, presi dente, heeft er een Printemys een mooi stuk; Mad. Séailles, Mlle Frédénque Vallet, Mlle Emile Landau bohooren onder de goede por tretschilderessen ; in het decoratief en archa siisch vak is er een Viergc et ses Anyes van Mlle Sonrel, die als mystieke adoratie heel mooi is. Historisch of schilderachtig zyn een prachtige JDruïdesse van Mme Commerre Platon, J'ages vénitiens, van Mme Mazeline, een Idylle pastorale van Mme Leo Arden. Rea listisch daarentegen zyn de boerenstukken van Mme Delacroix Garnier en de interieurs van Mad. Ilonschée en Mad. Feray. Voorts bloemen in alle sorteering, de meeste te minutieus, onwaar door te nauwkeurige uitwerking, meer de bloem dan de visie van de bloem gevend. Vy'f en twintig jaren geleden maakte men zich onder de Bourbons de illusie, dat de graaf de Chambord binnenkort zyn joyeuse entree te Pary's zou doen. Eene reeks gouden galakoet sen waren voor den intocht besteld; vy'f ervan kan men nog op het kasteel Chambord zien, ook prachtige harnachementen voor paarden waren gereed, met goudborduursel overdekt. Van deze laatste zyn er onlangs drie aan liefhebbers verkocht; en de rest is nu juist aan den Shah van Perziëovergedaan. In het Pruisisch Abgeordnetenhaus heeft men het over eene specialiteiten-dame, de ver maarde Lona Barrison, gehad. Naar het schy'nt, geeft haar optreden geen rechtstreeksche aan leiding tot verbod van den kant der politie ; toch werd, naar aanleiding van een verzoek schrift van Pfarrer Weber te Gladbach, door de Petitionskommission een verzoek aan den minister gericht, strekkende om de dame uit het land te bannen. »Wy verwonderen ons", zegt de Frank furter, »over de zachtmoedigheid der PetitionsKommission. Vooreerst scheen de bedreigde zedelykheid van ons volk een veel strengeren maatregel te eiscaen. len tweede is hier j misschien uit nationaal oogpunt genoeg ge daan, maar niet uit algemeen menschelyk oog punt. Men geeft dus wel vreemde volkeren pry's aan het gif, door Lona Barrison op het tooneel gestrooid ? Foei ! Het doet waarlijk denken aan de bekende waarschuwing: »in' het Bückeburgsche is een dolle hond gezien ; wie hem betrapt moet hem naar het Detmoldsche jagen!" Naar onze meening was er voor de Petitions-Kominission van het Pruisische Abgeordnetenhaus maar n besluit mogelijk geweest : mobiliseering vragen van de 20 Armee-Korpsen van het Duitsche leger, in hechtenisneming door deze van Lona Barrison, afkeer van al wat warm was. Een ander sprak van een aangekleede boterham", en verwierf bijna eenstemmig applaus. Een Bankdirector verklaarde zich bereid, lederen vriend de vriend schap op te zeggen, die hem 's avonds iets anders bood dan een aangekleede boterham, Het trof gelukkig, dat de vrouw van den schilder, die de eer had de Constituante te onthalen, een massa aangekleede boterhammen in gereedheid had. Men tastte (link toe, als om eene generale repetitie van de omwenteling te houden, en het resultaat scheen allen heei aangenaam te stemmen. Intusschen was liet negen uur geworden en tegen tien uur ver schenen de heeren in verschillende restaurants en Brau's om warm te soupeeren; de Bank director dook een beetje laier bij Dressei op en verklaarde den chef, dat hij een heelen kapoen moest hebben, voor zich alleen, omdat hij letterlyk omviel van den honger, Niet lang daarna had bij den dokter het aangekondigde laatste avondje plaats, tevens première van de revolutie in ,,de wereld". H ij. Zie je Helene, dit avondje zie ik nu bepaald met pleizier tegemoet, liet zal misschien wat langer duren dan anders, maar nu komt althans het goede beginsel tot zijn recht on dat is ons werk. Met ons hoevelen zullen we, zijn ? Zij. Ongeveer met ons vijl'tigen, denk ik. Hij, Zei je niet onlangs vijl en twintig? Zy, Juist dat waren de verplichtingen. Maar nu we alles eenvoudiger nemen, heb ik er natuurlijk nog een paar menschen bijgevraagd; daar kornt het nu niet op aaii. H y. Mooi, dus om vijf uur is er eenvoudig koffie... Zy. Met geslagen room en Kuchen. Ik heb vijf' taarten besteld; dat zal wel voldoende zyn. Voor degenen die niet van koffie houden, is er natuurlyk chocolade en thee. Wat de cognac betreft, heb ik nu een beter merk genouien; dat dient wel, als men enkel op de kolfie vraagt. Hij. Zeker, en wanneer komt de aange kleede boterham? ' Zij. Tegen negen uur. Ik ben nog onbe- j sloten of ik ze zal laten rondpresenteeren of ze op tafel zal laten zetten. Hij, In geen geval rondpresenteeren; dat is afschuwelijk.. Zee alles m uen hoekje, apart, een soort buffet, dan kan ieder er heengaan als hij wil en nemen wat hem bevalt. Zij. l k ben alleen bang dat dat er z*l uit zien als een schattkelder; zoo honderden aaugekleede boterhammen op een hoop, dat gaat tocü. niet, Hy. Het komt alleen o]> een smaakvol en hare verbranding als heks, onder referte aan de bul van Paus Innocentius VII: Summis desiderantes." Het tydschrift Pivmetheus heeft een artikel over volksvoedingsmiddelen, en wijst op de verschillen daaromtrent in Frankry k enDuitschland. In Duitschland, evenals by ons, worden betrekkelijk weinig champignons gegeten, in Frankrijk massa's. (Eene correspondente uit Zuid-Rusland meldde ons in het najaar, dat zy tengevolge van de droogte, dezen zomer bijna geen champignons had gevonden, terwy'l zij er anders iederen morgen in het bosch ging zoeken; daar zijn ze dus ook een geregeld voedingsmiddel J Pary's alleen verbruikt reus achtig veel champignons voor al zyn pas teien, sausen en vleeschspy'zen; en toch komt in Frankrijk bijna nooit vergiftiging door champignons voor. Dat komt omdat men. te Pary's althans, er bijna enkel gekweekte champignons eet, meest een bepaalde soort, de agaricus campestris. De kweeking ervan geeft in de Parijsche banlieue werk aan 1200 arbeiders, die jaarlijks voor 7 millioen francs aan champignons kweeken. Dit kweeken ge schiedt onder den grond, in de oude steen groeven tusschen Meudon en Jouy, de cham pignonbedden vormen er eene lengte van 12 kilometer, alles in onderaardsche gangen. De temperatuur is er 10 a 12 Réaumur, de lucht matig vochtig; de opbrengst is zeer geregeld. In Duitschland is te trehlen bij Dresden iets dergelijks, maar voor uitbreiding zeer vatbaar. Eene andere voedingsmiddel-kweekery' in Frankrijk is die van de cresson, waterkers. De plant heet nasturtium officinale, men krijgt ze er van het begin van den herfst tot het voor jaar; ze wordt by alles gebruikt; de invoer in Pary's bedraagt 134 millioen francs. Zij groeit meest noordelyk van Pary's, op groote velden, die met breede slooten doorgroefd zy'n. In het slib van die slooten worden in Augustus de stekjes gezet; men vult ze tot een hoogte van 10 a 12 centimeter met het water van beken en rivieren en tot April leveren ze overvloedig groen. In Duitschland vindt men alleen te Erfurt een vrij groote kweekery van «Brunnenkresse"; een Frauschman die in Duitschland komt, mist in de meeste steden zoowel de cresson als de versche champignons. Een derde voedsel, dat buiten Frankry'k bijna in 't geheel niet voorkomt, zyn de escargots de Bourgogne, de slakken. Toch leert een vreemdeling ze al gauw eten; de zware roode wijnen smaken er zeer goed by. Ook heeft Lyon daarvan bijna nog grooter con sumptie dan Pary's. Rond Pary's wordt vooral de groote wy'nbergslak er voor gekweekt, de helix pomatia, in het zuiden ook verscheidene andere soorten. Het best zy'n ze in het begin van den winter; ze worden in zoogenaamde slakkentuineu, limayonnières, gekweekt en ge mest. In Duitschlaud e3t men ze alleen in de omstreken van Weenen en Ulm; in de Katho lieke streken is vooral veel kans op uitbrei ding, omdat ze niet als vleesch gelden en dus een voedsel voor den vastentijd zijn. In Noord-DuUschland komen ze nog niet op tafel. * * * Kijstetaart. Vier lepels Carolina rijst, gewassoheii, worden op zacht vuur in melk gekookt, tegen het eind gaat er vanille, suiker en wat zout by. Als de rijst gaar is, zet men de pan op den kant van het fornuis en voegt er een stukje boter als een hazelnoot, wat angelica, sukade, krenten, drie eierdooiera en bat ge klutste wit bij. Een vorm wordt met carainel bekleed, met de rijst gevuld en 25 minuten in den oven gezet. Koud te dienen met een koude roomsaus. arrangement aan. De broodjes met ham links, die met rosbief rechts, dat groepeert aller aardigst. Of was het je bedoeling dat de gasten zelf hun broodjes zouden aankleeden ? Zij. Ja, zeker; dat is toch smakelyker en ziet er niet zoo schamel uit. De droge broodjes op den achtergrond, de boter in figuren er voor, en geheel vooraan op assietten al het koude vleesch, plats assortis. Dan zet ik in 't midden nog een heel mooien runderhaas, gelardeerd, in gelei, gesneden en met pennen erin. Dat staat heel goed. H ij. Eén inaar ? Voor vyttig gasten ? Helene, ik moet je er op opmerkzaam maken, dat deze omwenteling niet in een hongerkuur moet ontaarden; er zal toch al genoeg over gebab beld worden. Eenvoudig moet het zijn; dat is het principe, maar genoeg moet er wezen ook; op dat slokje koffie kunden we het toch niet tot twaalf uur 's nachts uithouden. Ik krijg honger van 't idee. Z ij. Er is ook kaviaar. Hy. En goed wat, hoop ik; geen kaviaar of veel kaviaar. Zoodra ze dien zien staan, loopen ze er storm op, en dan mag niet in de eerste minuut alles op zijn. We konden er ook wat broodjes mot garnalen bij doen; daarvoor zijn altoos liefhebbers. Zij, Jawel, maar dan prima garnalen; anders wordt het weer de schaftkelder. Bij de garualen konden we oott een paar kreeften geven; zoo'n paar dingen sieren je heele bull'et. Hij. Ze hooren toch ook feitelijk bij elkaar; kreeften zijn groote garnalen. Ons bufl'et bestaat tot nog toe meest uit dingen die den eetlust opwekken; onze aaugekleede boterham men zijn alle met hors d'oeuvre aangekleed; daar heb ik niets tegen, maar inea moet ook een pièce de résistaiice hebben. Zij. Laat my daar maar voor zorgen; in het midden heb ik, by den ossenhaas natuurlijk, koude kalkoen en dergelyke, een fkr.k stevig stuk, geen buitensporigheden zooals by de groote soupers. Maar wat ik je vragen wou; ik heb een kwart vat Müuchener besteld; het bier wordt toch uit potjes gedronken ? Hy. Natuurlijk; we mogen het doel der hervorming niet uit het oog verliezen; in plaats van de zesderlei wijnen van het souper komt nu een flinke slok uit een aarden Krug. Althans.... dat donkere bier is niet voor ieders maag; we zullen dus ook een vaatje Pilsener bestellen, waarvoor hebben we anders de telejihoon. Zij. l)us geen wy'n; in 't geheel niet? Hy. Hoogstens een paar riesschen voor de heeren van leertijd en voor de dames; ot liever om het eenvoudige kon je een aardige bowl klaarmaken; dat kan je zoo goed. Wacht, Lijm voor 'been en ivoor. Fy'n albastgips wordt geroerd met geklutst eiwit; men moet het terstond gebruiken. De aan elkander te lymen stukken moeten vr\j van vet en zeer droog zyn; na het vastdrukken wordt het voorwerp zoo gebonden, dat het gedurende eenige dagen kan bly'ven liggen. Wat langs den rand van het gely'mde naar buiten komt, moet er ter stond worden afgeveegd. ,Lijm voor metaal, porselein, majolica. Deze lym kan tegen water en vuur. Op een halven liter dikgeworden melk neemt men het geklutste wit van vier of vy'f eieren, mengt het met fijn kalkpoeder en werkt het goed dooreen met een stokje. De lijm moet eerst in de lucht en dan by' sterke hitte drogen. E-e. nmiiiiitiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiii Een wensen. In het nummer van 3 April spoort mevr. de wed. dr. L. T. A. Muller-Thym, als cor respondente van de rubriek-commissie voor sport, alle Nederlandsche schaakspeelsters aan om deel te nemen aan den wedstryd, die ty'dens de nationale Tentoonstelling van Vrouwen arbeid zal gehouden worden. 't Is voorzeker een aardig denkbeeld, vrouwen gelegenheid te bieden blijk te geven vanhaar vaardigheid in hersensport door een spel, dat eenig hoog staat aangeschreven by velen. Maar waarom moet die stry'd een «onder-onsje" zy'n ? Waarom de mannen er buiten ge sloten ? Uit bescheidenheid ? Dan toch slechts een bescheidenheid in schyn, want iedere schaakspelende vrouw schroomt in werkely'kheid niet tegenover een man plaats te nemen met een schaakbord tusschen hen. Er zy'n er zelfs die bepaalde avonden hebben met vaste partners, die niet haar echtgenoot of familie lid zijn. Mij komt het alty'd onlogisch voor, een scheiding te maken tusschen de geslachten, waar scheiding niet volstrekt noodig is. De maatschappy bestaat nu eenmaal, en 't zal voorloopig wel zoo bly'ven, uit n mannen n vrouwen; personen die, op zelfbehoud bedacht, elkaar niet zouden kunnen ontberen, maar dit ook niet zouden wenschen te doen. Het onder ling verkeer zal in soliditeit slechts winnen door onafgebroken, onschuldigen omgang en voortdurende wyziging van gedachten. Der halve: niet alleen alles wat daartoe een hin derpaal biedt uit den weg geruimd, maar tevens ernstig gestreefd de gelegenheid te vermeer deren en te vergemakkely'ken. Wat kan dit beter doen dan het spel, zoo dit vrij is van alle vulgariteit ? Ik heb door vrouwen de schaakspelbeoefening gevaarlyk hooren noemen, vooral voor vrouwen. Zy zagen er een bedreiging van het huiselijk geluk in. Op welken grond? Op grond, dat zij een man by name wisten te noemen, die zyn plichten verzuimde, omdat hy voor niets anders dan voor het schaakspel gedachten had stel u nu eens voor, dat die hy een zij was. Goed; ik stel me zoo'n hij gepaard aan zoo'n z0 voor en waag me aan de voorspelling, dat zy tot e»n goeden tijd na dezen witte raven zullen bly'ven. Thans deze regelen geformuleerd tot den wensch, dat de uitgeschreven schaak. wedstryd er een worde, waaraan zoowel mannen als vrouw en kun nen deelnemen. Ook dan blijft waar, wat mevr. Muller schreef: »In ons land zal deze de eerste wedstrijd van dien aard zyn". Amst, 4 April '98. ELISE A. HAIGHTON. MinimiinilillliiiiilriiiiiiiiiiiniiiiiiiniimiiiiMiniiiiniiiiniiiiiinniiiiH. nu bedenk ik, dat ik voor sigaren en cigaretten moet zorgen. .Zy'. Ja maar, neem je 't niet kwalijk; ik heb laatst opgemerkt, dat de Bankdirecter stilletjes een sigaar uit zijn eigen koker nam .... Me dunkt, dat moest niet meer gebeuren. Hij. Och kom, bij sigaren doet de vergel ding alles. Maar enfin, daarop moet het ook op een dag zooals deze niet aankomen; daar we den avond toch zoo eenvoudig nemen, wil ik althans met de havana's den lord uithangen * * * ('A'a het avondje). /ij. Goddank dat ze weg zijn; het werd toch inderdaad te benauwd en het duurde te lang. En dat gedrang om het buffet.' Hij. Het buffet was te klein, vandaar dat duwen en stooten. Ik heb het je vooruit ge zegd; als men zoo iets arrangeert, moet men het wat royaler aanleggen. Zuinigheid is goed. maar de schrielheid moet niet overdreven wor den; zoo iets wreekt zich van zelf. .Zy. Maar Alired, de avond heeft minstens honderd mark meer gekost dan het vorig avondje! Hij. Wat je zegt! die paar broodjes met die paar plakjes vleesch? Nu, dat heeft men er uok niet aan kunnen zien. Daarbij was de piiti' niet heel bijzonder, en toen ik de tweede keer nog wat bombe Nesselrode wou hebben, was ze op. Zij. Er is ook buitengewoon veel servies gebroken, en wat ziet de boel er uit! Allerlei m de kleeden getrapt. Vooral spijt het me van mijn mooie kristallen kaasstolp. Hij. Natuurlijk, een beetje vandaalseh wor den de menschen in de vrijheid! Waar een revolutie doorgaat, vallen er scherven! Het idee van de hervorming is mooi en moet door gezet worden; alleen: het buffet moet algeschalt. Zy. En wat dan in de plaats? Hy. Ken lange tafel, waar orde is en nieraaud zich anarcnisücn kan aanstellen; in 't kort: een behoorlyk warm souper. Zy. llaar praten we morgen wel over. als we de klieijes eten. Hy. tiet is al morgen, en of ik nog honger heb ot' al weer hongor, weet ik niet. Misschien heb je een stukje kreeft voor me over? Zy. Maar Altred, kreeft blijft er nooit over, zelf a aan het hof, dat is bekend! Hij. Doe me dan n pleizier, Helene, on geef me voor mijn tweehonderd vijftig mark althans een aangekleede boterham!