D E A.M- S T E B D A M M ER W E E K B L A D VOO R N E D E R L A N . No. 1108 Keizerin Elizabeth. In het jaar 1853, toen de jonge keizer Franz Jozeph zich te Ischl bevond, ver scheen daar ook prinses Ludovica van Beieren met hare dochters. E-jne van deze laatste, zoo fluisterde men elkander in de hofkringen toe, was bestemd orn keizerin van Oostenrijk te worden. Maar dan toch zeker niet prinses Elizabeth, een echte wildzang, nauwelijks zestien jaren oud, in houding en manieren nog een kind, wier dwaze invallen en wilde spelen de deftige hertogelijke familie reeds heel wat zorg hadden bereid. Had het gezonde, levenslustige prinsesje niet reeds op haar negende jaar »circusje gespeeld' in haar vader's manege en daarbij vrijwillige en onvrijwillige buitelingen gemaakt, die van eene hartgrondige minachting voor de etiquette getuigden ? Neen, aan zulk een spring in-'t veld kon de' ernstige, stille jonge keizer niet denkeu. De uitverkorene moest de oudere zuster, prinses Helene zijn. Voor prinses Helene waren dan ook rijke toiletten en kostbare parures mede genomen. Toen keizer Franz .Joseph zich reeds in den vroegen morgen bij de dames aan meldde, konden de hertogin en prinses Helene hem niet ontvangen, omdat zij nog met haar toilet bezig waren. Prinses Elizabeth, die nog niet als dame werd medegerekend en 's morgens een heel ge woon japonneljs droeg, was bij de hand en liep vroolijk haar keizerlijken neef te gemoet »Grü*s di Gott, Frunzel!" riep zij, hem hartelijk de hand schuddend. Franz Joseph had schik in het mooie, eenvoudige en opgewekte nichtje, en toen de beide andere dames binnen kwamen, zaten «Fratizel" en het hertogelijke asschepoestertje reeds als een paar oude vrienden te babbelen. Den volgenden dag zou er een groot bal worden gegeven ter eere van de Beiersche gasten. Keizer Franz Joseph bracht een balbouquet mede, nu zou hij toch zeker prinses Helene door zijn bloemengave als de uitverkorene zijns harten aanwijzen. Maar de keizer ging rechtstreeks naar het kleine prinsesje, »het roosje van Beieren", dat er in haar simpel baljaponnetje aller innemendst uitzag, en hij week den ganschen avond niet van hare zijde, en schreef den volgenden dag aan zijn inüemsten vriend, graaf Taaffe: »Ik ben zoo verliefd als een luitenant en zoo gelukkig als een god." Zoo begon de idylle, die slechts weinige jaren zou duren. Keizerin Elizabeth be moeide zich nooit met de politiek, maar bad toch in rnenig opzicht een gunstijren invloed op haren strengen echtgenoot. Zoo werd op haar verzoek de barbaarsche straf van het spitsroedenloopen voor de soldaten afgeschaft, en wist zij te bewerken, dat politieke gevangenen niet langer als boeven van de ergste soort met zware kettingen werden beladen. Weldadig en liefderijk was de keizerin in hooge mate, betooverend door hare buitengewone schoonheid, daarbij smaakvol, intelligent en zeer ontwikkeld. Doch zij bezat niet de kunst om zich populair te maken, de Leutseligkeit,'1 die den keizer in zoo hooge mate IttlinUIIIIMIlminmilMIMIIIimMllimMIIMEtllHMMIMMMMMMlMHimlili; OHYERSTOOliBAAR. lialïxche Schets. door VEIIA. (Slot.) In levendige kleuren schetst hij nu hoe DelÉrre eens bij de voorhoede eener colonne ingedeeld, toen alle officieren der compagnie buiten gevecht waren gesteld, den door een paniek bevangen troep in bedwang had weten te houden en eenige aanvallen der met groote overmacht aanrukkende zwartvlaggen had afge slagen, terwijl de in een smal defilévolgende, van alle zijden bestookte hoofdmacht niets had kunnen verrichten tot hulp van de in 't nauw gebrachte compagnie der voorhoede. Door dit moedig stand houden had hij ook 't geheel voor groote verliezen bewaard, wijl 't door hem be zette punt, eenmaal door den vijand ingenomen, dezen in staat zoude hebben gesteld het deboucheeren der colonne ten zeerste te beanoeielijken. ,üaags na thuiskomst van den troep," zoo beslu't de verhaler, werd Delatre bij den colonnecommandant geroepen en deelde deze hem mede, dat hij op diens voordracht telegrafisch tot officier der gendarmerie was benoemd." De Franschman houdt even op en ziet nu hoe Mijnssen een blik van bewondering werpt op den lijder. //Een held niet waar? En dan zoo te moeten sterven." Onthutst ziet Mijussen den spreker aan. eigen is en waardoor deze, zelfs in zijn meest autocratische en reactionnaire dagen, bij zijn onderdanen, vooral bij den zoogenaamden minderen man," zoo bemind bleef. Ongaarne nam zij deel aan hoffeesten en ceremoniën, maar nog meer schuwde zij de aanraking met het groote publiek, tenzij zij zich daaronder incognito kon bewegen. De lange reeks van rampen, die het Habsburgsche Huis gedurende de regeering van keizer Franz Joseph hebben getroffen, zijn op den geest en het gemoed der keizerin niet zonder invloed gebleven. Ook hare gezondheid leed daaronder, en reeds in 1S61 was zij genoodzaakt herstel te zoeken op het eiland Madeira, waar zij eenige jaren bleef. Toch verzette haar krachtige natuur zich zooveel mogelijk. Zij trachtte voor hare vele en groote zorgen afleiding te vinden in krasse lichamelijke inspanning; zij was eene hartstochtelijke cuyère en eene geoefende bergstijgster. In lichamelijke vermoeienis meende zij het beste middel te vinden om de slapeloosheid, die haar kwelde, tegen te gaan. Wij herinneren ons nog hoe de slanke, elegante vrouw, ook op rijperen leeftijd nog eene schoonheid, tijdens haar verblijf te Zandvoort velen verbaasde en van hare minder getrainde" hofdames haast het onmogelijke vergde, door bij voorbeeld wandelingen langs het strand te maken van IJmuiden tot Soheveningen. De zwaarste slag, die haar heeft ge troffen, was de smadelijke dood van haren eenigen zoon, den begaafden kroonprins Rudolf. Zij zelve wilde toen den keizer de droeve tijding, mededeelen. Z j was hem eene hulpe en etui steun, en met recht kon destijds nog de k ei/.er zeggen: ,,Ik; dank den hemel, die mij zulk eene vrouw heeft geschonken.'' Sedert die katastrophe heeft de keizerin een treurig leven geleid. Doelloos zvierf zij rond langs de kusten der Middeilandsche Zee, overal rust zoekend in verterende bedrijvigheid, maar die nergens vindend. Op Corfu liet zij het wonderslot Achilleion bouwen en richtte daar een mausoleum op voor haren betreurden zoon. Maar op den duur viel de eenzaamheid haar daar te zwaar, en zoo begon het reizen en trek ken opnieuw. Dr. Christoraanos, die jaren lang de voorlezer der keizerin is geweest, verhaalt hoe zij eens tot hem had gezegd: Wan neer de wensch om te leven ophou-1', s'aat men eigenlijk reeds buiten het, leven." Dat was de beschrijving van haar eige.i go^s'estoeïtand. Later kwam zij nog op dit onder werp terug: ,,01' on wanneer ik werkelijk zal sterven, is eene bijzaak, waarnaar ik nieuwsgierig kan zijn. Er i* iu het; leven van ieder me,n,-eh ten oo^eiiblik, vaarop hij innerlijk sterft, en dat behoeft juiat niet hel oogenblik vau oiiien werkelijke» do 'd te zij'i.'1 Keizerin Eüzabeth bad een zeer ont wikkelden zin voor poë/.ie; bekend is hare bijna d'.veepen.le vereering voor Ileinrich Ileine, wiens werken haar overal vergozcl ? den. Op Corfu heeft zij zich onledig ge houden met eeue vertaling van Shakespeare-fragmenten in het Nieuw-Oriekbch, dat zij volkomen mees-ter was. Maar boven al had zij een open oog voor du poe/Je in du natuur, en zij wist die aeathetische geestdrift ook aan anderen mede te deelen. ,,Ik hè!) met hare oogen de schoonheid die in het leven verborgen ligt., gezien,''' schrijf i Dr. ('hristomanos zii heeft mij het, mysterie getoond van de bergen en de golven; zij h et f t mij de innerlijke betrekkingen doen gevoelen tusschen menschen en bloemen en booracn. De oneindig heid van den Oceaan heeft zij voor mijn oogen ontsloten; het blauw van den hemel heeft zij geleend aan mijn droornen, de zang der pijnboomen heeft zij in mijn woorden doen klinken .... Haar ond-jrdanen hebben haar niet gekend, en lang ook baar miskend. «Wanneer men zoo groot is als zij, is een troon te gering. Niet dat zij zich onttrokken heeft aan hare plichten als laridsmoeder, er was geen zachter, geen weldadiger hand dan de hare. Maar van de uiterlijke eischen van den troon, van het schitterend omhulsel zonder kern, zocht //Ja wat er aan te doen r Delatre ziet zelf ziju toestand in en zijn grootst* illusie is slechts voor ziju dood zijn oude moeder weer to zien. \Vi'i vreezen echter 't ergste voor hem bij 't passeeren van de Hoode Z-'e. Hij heeft namelijk zware dyssenterie. Arme jongen, ik geloof dat hij zijn oude moeder nooit terug zal zien." Wederom zwijnt de Franschman en beiden blijven eenige oogenblikkeu staren op dat bleek pijnlijk verwrongen gelaat. Treurig niet waar'r Zoo'n dood te moeten sterven en dat nog wel door toedoen va i een eervcrgeteu chef.'' Viv.günd ziet Aiijnssen den ander aati. Schouderophalend gaat, deze voort: Och, waarom 't te verzwijgen? Men treft ze toch iu alie standen aan, overal in de geheele wereld, die onwaardige sujetten, Judasaaturen ais 't ware, voor wie elk weldenkende slechts de diepste minachting gevoelen kan. U moet dan weten, dat DelïUre 't laatst aan de bezetting van Tugen Qyan tijdelijk was toegevoegd, alwaar de com mandant d'mfauterie de marine Bouclion't bevel voerde. Tusscheu die beiden schijnt vroeger iets te zijn voorgevallen wat onzen vriend hier de haat van den ander op den hals gehaald had. Om kort te zijn Dela're was reeds eenige dagen onwel, toen ISuuchon hem tot zich liet ronp.iïi, om hem een commissie op te dragen in een streek in de buurt, die om haar ongezondheid bekend stond. Delatre aarzelde natuurlijk uithoofde den slechten staat zijüer gezondheid, toen, eerst na Bouchon's dood kwamen wij 't van hem te weten, vroeg de commandant hem of hij wellicht bang wa<,*niet in zulke juiste termen, maar 't bijtend sarcasme geen twijfel overlatend aan de beteekonis der woorden. Delarre ging en -werd een wefk later meer dood dan levend teruggebracht. Na een zorgvuldige verpleging van enkele maanden zij zich los te maken. Dat konden de aan de prachtontwikkeling der oude traditie gewende Weeners niet begrijpen. Zij was eene innerlijke keizerin, eene keizerin van de bekoring en van de ziel, en niet vau den diadeem Zij behoorde meer tot de elfen, dan tot de kinderen der menschen, die in de steden wonen. Daarom voelde zij den drang naar buiten, ver weg over de zeeën en de vlakten naar de hoornen en de weiden en de hoogste bergtoppen, die, wanneer zij ze had bestegen, voor haar slechts eene trede waren op den weg omhoog, dien zij te gaan had. Dan werd zij een ander wezen. Wanneer zij op een bergtop stond, de zwarte, slanke gestalte als een cypres uit het kerkhof der menschheid, omstraald door het gouden zonnelicht van het eeuwige leven, - hoe jong was zij dan, zij die reeds moeder en groot moeder was; hoe straalde uit haar oogen de onvergankelijke kinderlijkheid der ziel, uit die oogen, die in de dalen der raenschen zooveel tranen hadden vergoten." De geest, die den vertrouwden dienaar zulke woorden ingaf, moet iets buitengewoons, iets buitengewoons aantrekkelijks hebben gehad. * * * En nu heeft de veelbeproefde, de moede zwerfstcr, rust gevonden. De jammerlijke moordenaar, wiens zwakke hersenen door Herostratus-ijdelheid en averechtsche vrijheidntheorieën beneveld zijn, heeft misschien gemeend, der rnenschhei.l een dienst te bewijzen, en hij heeft slechts eene menschenziel uit haar lijden verlost. Maar van zijn slachtoffer, dat wij niet beklagen, wenden zich onze gedachten met deernis tot den grijzen monarch, die in zijn »jubeljaar'' den wanhoopskreet niet kon weerhouden: «Mij wordt op aarde geen enkele smart bespaard!" uiliimiiiMiiiiiiiiiiiuiiiiiim Sociale, iMiiiMmniiiiiHiiiimmiiit Het congres der enplselie Trafle-nnions en een korte nacetraclitiiig. (Slot.) De £roor;.>:ar.is:eer(h> en<>:olsehe arbeiders zijn p>aktkcl'.e lie<!en. Zij zouden niet gaarne meer den ovrwep-eixit-t) invloed v a'i d-n S'nat, voor zoover zij dantover kimju'M ly Fcliüikni. hri'ov workir ">? hikn, in hun behing, l-itcjx nik-el. H,'<k r t. du ervariuaen V"" ek>, l..ni <'e J-IFVÜtrachten ?ij de iiiedoverkinp van den Staat te ',xrkriisjen of dio te verste', ken. Het vo<jr."-tel om f-lcehts <lifi c.'iiididulen te steuncü, v:-.n v ie men v.^el o. in. dat/e voorstanders van den jilpromycuen s uri^en arbeidsdag zijn, werd dan ook /onder beduidendeii tegenstand aanpynomen. M.:t uitzondering van a groep de tni.jnarbeiders van Durham was du h.btemniing algemeen. Veel suoees l;fid A. Wilkie van Newcaslle. de vo'iiv.iti.'r vsui bet i.:.;'ii.::;( ii!;;!i'o Comité, ufgev.-ïrdigde van de scheeps bouwers, met zijn ontwcrp-btsluit : otn de arbeiders d t-r i/ü'ieele wereld nad-.-r tot elkander te Im-nur-ii 0:1 nauwkiuiige inlieh'inp'on hei r-: iï' ai de hun po-ilio en (ie atbeklsvooiwa mie!! in liet «Ure/neon, in Ie winnen en otx >.b.inr te ranker;, worde liet parlenientain; coiiii'éopgedra^'e-P, omier sche en de buiieiiiiind.-T'ne arheid'-rsgroepon uit te lokken in zooilnemk- inteni:inoii;;le i'ongres.-en van v.crklieden, (tic tot verwaiile vakken behooren, voor te bereiden, niet de bedoelii'p: om kan bet y.i.-n inter te verkrijgen. liet vorige ja.ir n o,;- WEI? ren dcrp-lijk voorstel zonder veel tr.ue?-stand vetvvorpesi. Xu, evenwel, bleek ;>1 spoedip: dat vek-n van jrevoele.n veranderd waren : dat de harde lessen van dj laatste tijdon, ook in (ie kringen der en.a;el-ehe arbeidt)s, het C'eloof i 11 ei»en ]-r;;eht biidden verzwakt en dat ook daar (ie noodzakelijkheid van intf'rmUionï'.le siif.ifiiwerkinfr v-unl crkond. Reeds h.cbboi 'Ie wei kliedt-n vai'. c;-.k( Ie vakken hun internationale congtv.-sen ; wij wenschen zeide de voorsteller dat die meer algemeen worden. Don engelschen Trade-unionisten ontbreekt een vol doend aantal mannen, die in staat «ijn de verhandelingen en de briefwisseling in het engelsch te vertalen. Daarom moet den kinderen onderricht gegeven worden in de vreemde talen. De spreker had nog kort geleden, zelf met schaamte de ervaring opgedaan, dat hij niet in staat was de duitsche kameraden in hun taal toetespreken terwijl velen van hen, zich van de engelsche taal konden bedienen. De bejaarde afgevaardigde van Sheffield het gemeenteraadslid Hobson, besprak de wenschelijkheid om het parlementaire comité, tot het centraal lichaam voor het verkeer met de buitenlandsche arbeidersorganisaties te maken. Hij wee? op den groeten geldelijken steun dien de nmchinebouwers gedurende de laatste groote werkstaking uit het bui tenland hadden ontvangen. De helft van de genoten 28.399 pond sterling was alloen door de duiische broeders bijgedragen. De arbeiders van het continent hadden zelfs het plan opgevat, een congres samen te roepen om de engelsche machinebouwers krachtiger nog te holpen. Tegenover zoo veel daadwerkelijke hulp, tegenover zulke kranige bewijzen van onderlinge belang stelling en solidariteitsgevoel, mocht de engelsche werkman, van zijn kant, niet langer van verre blijven staan. De arbeid zij voortaan internationaal, evenzoo de werkstaking. Er zij in de toekomst niet meer een engelïche, een schotsche of een jersche loonstrijd. Elke loonstrijd wekke in het vervolg de belangstelling van de werklieden in de gansche wereld; het on recht n arbeider aangedaan, trerïrf voort aan de arbeiders van alle landen ! De spreker had zich blijkbaar nogal op gewonden. Maar treffend is het, dat der gelijke woorden bij de vergaderde engelsche arbeidersafgevaardigden thans algemeenen en grooten bijval vonden. Do nederlaag in den prooien strijd der machinebouwers heeft invloedrijke gevolgen. Dat is te ver wachten geweekt. Hierop heb ik indertijd ook in deze rubriek gewezen. De victorie der ondernemers doet hierdoor aan een Pyrrhus-overwinning denken. * * # Ook hier gingen stemmen op om de wenschelijkheid van protectionistische maatrege ien te beph-.it.en. Dit onderwerp is dan ook f.iii;tr;jkkelijk voor cppi rvlakkige of voor pi'.rtijrli^e 'ifooidfchiai'i». Voor hou i ven wel, die verband tu.-sciie'ii den gekoclite.i i'ivoer 011 den uitvoer ter betaling d.iarvan hebben keren kennen, is bemoeiüjki.'-g van het inteiuatiouaal ruilvevkeer schier altijd uit den boo/,e. Een ruimere kijk op dezen fdineiJiaiiir, dien cotiige zonen van (.'?>!.)'ieii's v.ük rhiiid huilden, (b e'i hen i;L- V'."-'<L:ui^ers vun lief, viijr- luilsystcum optreden. Zij haddon sp.'Kili'j: de groote liitvrderheid aan hun kr.i.ti. l),1 pas g.'nomen be.-luilen, bcirt i!'.-r,()e het gc-nn eii.-e'napjielijk optri-den (L-r \voiklioli-n v-.in :ii!o huiden, kwamen in nioL «.'tiinp' jviato. hun te hulp oai de t ,-f;( i.hf:uid< i1.- v??(»' do boto-i^en ten bate viin il( n vi'ij-Ti koop en verkoop, ontvan kelijk Ie maken. * Een vroolijk mor>ieül; bracht de opge ruimde rod-jvoeving van den kollntr \rog'>l. Toch had hij slechts kiaaglicderen die hem ita.ileiding gavüii o;n het congrcis over te h a len tot liet uit>pri'ko:i van de. \vei;:-ehelijkhcid, d;it : n. kollners uivt langer als (iü-iir-lboiK-n n-iuar fdti arbeiders door de VMt /.ouden worden beschouwd, /;. voor hc.d':-;idrii be':i; ileo .1 '\jair-n. d1.; wokolijkscho ai'))'.:!<i-di!Uj' v;ui <l tot Ijl uren wordt gereduceerd, /-. de patroons, door wie van de lo'tnvcgoiitig wordt afgeweken, niet be voordeeld worden door (ie georganiseerde arbei-ler-, tl. het pat l inent, gedurende elke 7.ittnii:ï-pürio(l.-, minster.» '?'> > (logen aan dis iii'boidor.swi'tgeving zal be^teJen en c. den kellnoij vn;h-jid zou woi'il-.-ii gtlalon om ook eeii s:ior te drag."n '. De g.?eslig-i i-edensfU1 had volledig tucco.s. liet cjngivs' i'.irn allo. voon-ii. He;, aai:. T«r ''pwekki';;g v;\n hel eol.'darileit.'pcvocl w-.'rd feu molic v.u; ry.npatle 0,11 tot o:ul"i'Pleiiüiiig va:i (U: sla~.ei"ie ni;jnarb:idet's in \\ nk>, ii.'\"gt.'i!')iuoi!. Doxen bobben ini!-.i.!d;'l.s den ?-;iij ! Verloren. Die telrursieJi.ng en (ie Iioivijx 'n van bclargstolliug van dt- ij d o d-.-r vorocnig'lH werblied-'i', zullon hen wafir.-iihijinlij'k iiieer toegankelijk maken voor mannen der Trade-Unions die l;en lot du nl^tiiit'ti,t!.'ï:iiiienwerkin« wll'.:a overhalen. * * & Do. werkzaamheden van d,-n derden congres-dag worden door oen fdlen brand, (iie (en goih-e.l'.c van hel vergaderlokaal en al de papkren van het bestuur verHint i in,im l ' knapU: hij weer ecu weinig- op, uoc'i vrees ie nieu bij ccn laiürcr verblijf ia A/.iëvoor et:n terui'storta), waarvan zie'i rceJ» cnkck; voortuekeiiEH hadden vertoond. 7/io k'.saai l,ij i.i-.r ; iian boord, ik vrtfij cuiit^r, j;i. . ik M-COS . . .. j »L sprak /.occvcu van den dood van den l commandant liouulum. Ls di:ze oulangs gei siieuvekl'r'' j De commandant Bouclion? Gesr,fuv;;!(J, ? vraast u r Ja bij i en excursie tegou de ])ira1en ' door 't scliot va:i (,cu It^ioimain-, dien kij i tevoren als commandant de p'ace voor een nietig | vergrijp reeds niet di-gradati;; had gestiaft. ])e ; jozigfn was met terstciiiiiiing van zijn pdolous' coaimandaut even aclitergcblevcii om een man kement aan zijn geweer te herstellen. Daar komt ouchon op hem aangereden. Lafaard, kruip je weg? Terug op j:: plaats in 't gelid!" De man was zichzelf geen meester op deze ' heleedigcude toespraak en geen seconde later ; lag- Bouchon zieltogend op den grond de ; legionnaire had goed gemikt. J k zelf heb 't ' vuurpelotoii gecommandeerd hij de ex -cu'ie van dien armen kerel. Vi"e haddeu allen diep ; medelijden ni"t, iiem. J\Iais vrai? Quant a nous les au tres, la pitic s'en va au didble, q'iand Ie devoir nous appelle." IV. ! Een fel verblindend licht, 't, oog p'julijk aan doend, heerscht iu de straten van Port-Said. 'tGehecle heir van bloedzuigers, dat vóór de landing der passagiers ecuer aankomende boot reeds gereed staat, aan de kad,^, om zich gelijk die onhebbelijke dieren aan de rekig rs vastte klampen, de ezrldrijvers, gidsen, kooplieden, de boereuvangers, flessclü-ntrckker-; en halsafsuijders \ vau I'ort-baid zien zich allen iu hun verwach tingen teleurgesteld, wam.ctr de p-issagiers der 'Mi-Ui'jiirrn' bij 'taan wal st.a]ipen hun aanbiediiigen af-man en zich in de richting van 't l'"ransclie e <n.-ai;a,;t bigeveu. Niet lang (hiariia zie', men uit dit gebouw ren sonihjreii, 1rcur;u'-ai stoei, te voorscliiju komen, een lijkkist niet de l'ranschc vlag gedekt, door een twaalftal stoere matrozen vau boord vooruitgedratrei;, daarop volgend iu ktnce rijen c!a belai.'gs'eüeiidi'ii, waaronder wij ook Mijnsscu cptncrkcu. die voor deze gelegenheid ziju groote tci.ne heeft voor den dag gehaald. De benauwende zonnelutte drukt loodzwaar op de hoofden ik r slechts langzaam voortschriji)ei;(k'a in den stoet en verruimd herademen zij allen, wanneer eindelijk 't doel van den tocht, het Ivjouisch-Katlioliek klooster is bereikt. Iu de sobere meer dan eenvoudige kapel vau 't klooster staan ten slotte allen iu eerbiedige houdiug om de baar opgesteld en neemt de plechtigheid van de inzegening van 't lijk een aanvang, een aangrijpend tafereel, de vier monniken met kaalgeschoren hoofden, de lange verwilderde baarden neerhangend op de harige bruine pijen, liuu ktaiiKÖn opdreuuend op som beren drocf-get'stiïcu toon de vrijwillige levend dooden treurend om den in waarheid afgestorvene. Ouder ten helderen sterrenhemel verlaat de 3Irlbri".rii'' de reede van Port-Said en gracieuselijk dompelt zij haar voorsteven in de watereu der Middeilandsche zee, zich daarna weder op-, richtend, een groet brcr.c-eud als 't ware aan 't reeds niet meer verafgelegen vaderland. '( Diner is juist afgeloopeu en langzamerhand komen cl c verschillende passagiers hun uitge zochte plaatsjes weder innemen. Mijnssen heeft, zijn geliefkoosd plekje op de verschansing, bij de rcddingsloep, weder opjenielde, verstoord. Dat was vooral daarom te betreuren, omdat die dag was aangewezen voor de behandeling van het gewichtige voorstel om, met behoud van zekere zelf standigheid, alle Trade-Unions door een. algemeenen federatieven band te verbinden ten einde, zoo noodig, als n groot, machtig lichaam, dat aan een centraal gezag ge hoorzaamt, me overweldigende kracht te doen optreden. Nu sprak het congres alleen de wenschelijkheid uit dat, uiterlijk in Januari 1899, een speciaal congres voor de behandeling van deze hoogst belangrijke vraag zal worden uitgeschreven. Dit be sluit verkrijgt meer beteeken is door kennis neming van de toelichting door den voor steller, een afgevaardigde van de vereenigde koetsiers, die steun vond bij een gedeputeerde der maehinebouwers ? ge geven. De toenemende organisatie van het kapitaal, zeide o.m. de voorsteller, ontneemt den mannen der rade Unions alle hoop, tenzij ook zij het goede voorbeeld vol gend een verbond dat allen, ook de «ongeleerde" arbeiders omvat, tot stand brengen. * * ?XGroot is de beteekenis van dit congres. Het legt het zwijgen op aan hen, die meenen nog steeds te mogen verwijzen naar de Trade-Unions als voorbeelden van krachtige werkliedenvereenigingen die nog gelooven en vertrouwen hebben in oeconpmiache actie allén en af'keerig zijn van uitbreiding der sociale wetgeving in de richting van die in Nieuw-Zeeland, waarvan ik de vorige week het een en ander aan stipte. Aan wie de schuld? Sommigen zouden antwoorden: aan de engelsche ondernemers, vooral aan hen, die o. m, door uitsluiting of bestrijding der patroons die in den grooten oeconomischen oorlog der machine bouwers, de partij der werklieden wilden kiezen. Anderen, ge'lachtig aa.n het «alles is in alles" en aan bet philofoti c'ae: Tout savoir, c'est (out pardonner, zien in de handelingen van de patroons zoowel als in het gewijzigd optreden der britsche, kloeke werklieden een onverbiddelijk noodzakelijke conjunc tuur, de openbaring van de voortgaande logische evolutie der bestaande oeconomische organisatie, waarvan de grondslagen zijn : a. alle zaken, behalve de wettelijke uitnjiimnm.>ti:u!i 40 cents per regel. iamasi-Zijde 65 cent t»*: 'ï-I.ï>3 p^r M l T al-mOi!-; ??,-arfe. v. l't j i"\ g-klird; .l«>:i -ieS>;-r^-. Mi.jjSo V.MI :?«"> «'t. to'; f I i.«{5 p r Mott-r eff.'.n, j: .-tii-t ji', j-trui', grvVL-iki, f uriM-t eux (ei 210 V-i'M'h. (p'a1. eri 2<J(H) v-r-rli. k) u-e;:, d ssins enz.) franco en \vl\ v;ui iiivoer»-CM'Ïj(eii i:i Imis. btilni iiumogaand. i.'ii'uhel l-rkkjorto mar X vilscrla-td. G. HBimeborg's Zijie-Fabriekea (k & k. Hoflever.), Züricli. lïoofcl-Depwt VAN Dr. JA-.GER'S ORIG. K. V. Dr.fscni.i-; HKNGER, AniKtenlim, lïulrt:r*ti: lf>7. Efiüg jip.ciuliteit in (leze artikelen in geheel Netlerl. l r K li e m. Piano-, Orgel- en Muziekhandel. Enime keuze in Hunrpiano's. Dagelijks vertrekt van de RUYTKRKADE rr*a,st de Kcttinghoo' 's morgr-ns 10 uur een SroomjVht naar >IAUÜEX via BROEÏi IX WATERS. 1X1» en .TBOXX1I4EX»AW, u. U'.rucc ov-.r de ZU1UEUZEE. Aankomst AMSTEBUA^l ca. 4 ;5üri.m. DE HAVEiMSTOOM803TD!£N3T. lltnlMHHIItlllll zocht en mot den ccnen arm stc-nncnd op het over de s!o"p uit^espinncn zei! slaai-t, hij naar huitcn, naar de sterren en 't is hem als vcrteldvn deze no.; eens weer de geschiedenis van oui arm..-ii da])per(-n siusliouteLant, die door de de lajie wiaakzucht van een superieur een jam merlijk einde moest vinden, en van een arm oud moedertje, ginds ver wi-c iii haar LuxetnIniffrsch dorpj-', zoo gelukkig- droomend van de thuiskomst van den eenmaal verloren zoon, dat nu haar kind nimmer wee.- zou zien. Is 't wel mogelijk dat er zulke lieden hestaan als die Jïouchonr' .Keu oogeublik blijft Jlijnssen voor zich uitsta-en met oahe.lemdeu blik, dan wendt hij verruimd 't hoofd af. lloikg dun toch ors Itidië, waar zoo iets niet scheuren kan." O,)k deze levensles is vruchteloos voor hem voorhijgcgaan. Zali,' zij, die in gelukkige onwetendheid aan den demon menscli niet kunnen gelooven maar, dezen ook nimmer leeren kennen. Want, hen treft juist de ontgoocheling 't zwaarst, die in argeloos vertrouwen op het edele foad van 't dus genaamd naar Gods beeld geschapen wezen. het dier niet zien loeren van achter 't menschelijk masker. //Mijnheer Mijnssen, wij mankeeren nog een danseur voor de Quadrille Amér.caine. Wil u zoo vriendelijk ziju ons te helpen r" «Zeker, met genoegen." Met een sprongetje staat onze luitenant op 't dek, om daarop zijn ] ranschen collega te volgen naar eene open ruimte bij de piano, alwaar de danslusligen zich reeds ia t vee rijen fl -bhca opgesteld. \Veldr.i laat de muziek zich hooren en neemt de levendige dans een aanvang.