No. 1150 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. resultaat ev.en onzinnig is, als de begeerte om «en plant te zien groeien. Maar toch is er -een resultaat; toch groeit die plant en elk ?vochtdeeltje helpt mede en wy hebben alleen iet gelooi noodig, om met alle vuur en kracht die in ons is, te blijven werken voor ons ideaal in het volle vertrouwen, dat dit plant j * zeker een boom zal worden, al zullen wij dat mis schien ook nooit beleven. Tot ziens beste boy en het allerbeste! Ka mijn hartelijken handdruk, je liefhebbende vader, ?'B-H a g e, 16 Mei '99. DONAK. iiiiiiiimiiMiiiMmiiiiiiiiiiii umyi. HE1TSJES Naar het Duitsch van U. FEY. Het y'seren scherm daalde langzaam en ver ijdelde de laatste pegingen van het juichende, applaudisseerende publiek om hun meestge!<eiden acteur nog eens voor het voetlicht te laten komen. Vele der toeschouwers verwij derden zich geresigneerd, maar een groot ge deelte drong naar het kleine poortje, waardoor <te tooneelgpelers den schouwburg in- en uit gingen, om -daar den gevierden held van den .avond nog eenmaal te zien. Want hij was Kroot geweest, eenig, onovertreifelijk daar over waren allen het eens, die bij den uitgang op hem stonden te wachten en ondertusfchen i iet alleen zijn spel maar ook zijn particulier leven tot in de kleinste bijzonderheden be spraken. Het veelhoofdige monster publiek" is immers zelden of nooit in staat den mensch xan den kunstenaar te scheiden. Veel nieuws hoorden de brave menschen echter niet, want nat Carlsberg van goede familie was, in de Taehten had gestudeerd en na zijn promotie aan het loontel was gegaan uit liefde voor een actrice, met wie hij later was getrouwd, <lat wUten, zij reeds lang. Carlsberg woonde immers al sinds drie jaar met vrouw en kin deren in een allerliefste kleine villa, aan den voet van den Ebertsberg. Zijn middelen ver oorloofden hem dat, want behalve een flinke gage had hij ook nog een vrij aanzienlek for tuin, dat hem in staat stelde vrouw en kinderen het leven zoo aangenaam mogelyk te maken. Maar niet alleen voor zijn eigen familie had <le jonge kunstenaar een open beurs, het huisje ?onder aan den Ebertsberg was door zijn gast vrijheid aan velen bekend en om zyn mild heid door velen geliefd. In de gang, waarop de deuren der heeren kleedkamers uitkwamen, stonden twee acteurs, die blijkbaar op iemand wachtten en zich den tijd kortten door de uitvoering van dien avond te bespreken. Carlsberg had van daag bepaald zy'n be.aujour," zeide een van beiden, een man van middelbaren leeftijd, die in den Olhello" den vader van Desdemona bad gespeeld. Hm," zeide andere, die den ,,Cassio" had ge speeld, .wanneer heeft die niet zijn beau-jmtr ? JJie heeft het gemakkelijk; l^j is eer.vondig «en .geitie, en wij anderen kunnen nu eenmaal niet in zijn schaduw staan." Nu, dat neemt niet weg, dat wij toch ook recht van bestaan hebben", bromde de oudste, niet iedereen kan een genie zyn, en al ben je geeu genie, dan kun je toch wel een goed acteur zijn." Goddank, ja!" riep Cassio uit. Er zouden al te veel nullen zijn, wanneer alleen de geniale kunstenaars meetelden. Voor Carlsberg is het anders een geluk, dat zy'n engagement bij het hoftheater tot stand is gekomen, want in den laatsten tyd was het b\jna niet meer met hem uit te houden." Ja, hij was erg zenuwachtig, dat is mij op de repetities opgevallen." Verschrikkelijk zenuwachtig, omgedraaid ?ils een blid aan een boom, grillig, hysterisch, in n woord, onuitstaanbaar." Hoor eens, vriendje!" zeide Desdemona's vader op onderwijzenden toon, studeer en speel jij den Olhello eens voor de eerste maal, dan zuüen wij eens zien, hoe jij je dan gedraagt. En hoe heeft Carlsberg hem gespeeld! Het was een raeesterstuk. En dan ie hy nog pas acht en twintig jaar! Wat heeft die man nog een toekomst, voor zich! Ik verzeker je, dat we er nog eens trotsch op zullen zijn, zoo vriend schappelijk met hem te hebben omgegaan; wij zullen ons nog lang dezen avond herinneren, waarop hij ons heeft uitgenoodigd, den vijiden verjaardag van zijn huwelijk bij hem te komen vieren." «ai» Oefenschool voor obstrueerende parlementaire minderheden. (Eerbiedig opgedragen aan de Fransche, de Belgische, de Italiaansche Kamer enz.) iiiniiHiiiiiimHiiiiiiimniiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiMiiimiiiiiimui IIHIIIH n umin Deze laatste woorden van den ouden man werden volkomen bewaarheid, maar op geheel andere wijze, dan hij had bedoeld. Met lang daarna kwam Carlsberg met Jago" in hst dagelijksch leven zijn besten vriend uit zyn kleedkamer, maakte zijn excuses aan zijn collega's omdat hij hen had laten wachten, en begaf zich daarna met hen naar den uitgang. Buiten op straat werd hij met gejuich en gejubel ontvangen, doch hij lette tenauwernood op de bijvalsbetuijringen, die hem gewoonlijk zoo verheugden. Zonder zelfs te gioefen vloog hij op het rijtuig .\,o, dat de tooneelknecht voor hem had besteld, wenkte zijn vrienden, ook in te stappen, en beval den koetsier naar zyn woning te rijden. Het duurde niet lang, of het rijtuig had de tamelijk afgelegen villa van den jongen acteur bereikt, waar in de ieestelijk verlichte kamers reeds eenige andere vrienden en kennissen verzameld waren. Ook hier werd hij over stroomd met complimentjes, die hij met een ironischen glimlach en zonder een enkele dankbetuiging aanhoorde. De bezorgde blik van zijn vrouw dwaalde geen oogenblik van zijn gelaat af. Z\j had de voorstelling bygewoond, maar zich dadelijk na afloop daarvan naar huis begeven om de laatste toebereidselen voor het kleine feestje te maken en haar gasten te ontvangen. Nu voelde zij behoefte eraan, hem een paar hartelijke woordea te zeggen, en zy maakte gebruik van een oogenblik, dat haar man een weinig van de anderen afge zonderd stond, om zijn hand te drukken en hem toe te fluisteren: Lieveling, wat ben ik van avond tro:sch op je geweest!" De pijnlijke, ironische uitdrukking verdween een oogenblik van Car.'sbergs gelaat, toen hij antwoordde: Ja, mijn vrouwtje, jij meent het eerlijk, niet waar?" Maar Frits, dat weet je toch wel ? Als ik ooit zoo'n Othello had gehad, dan zou ik ook een andere Desdemona gespeeld hebben, dat verzeker ik je !" Hier riepen huisvrouwelijke plichten de jonge vrouw weg, zoodat er een einde kwam aan het gesprek, en Carlsberg zich weer tot zijn gasten werdde, waaronder zich ook twee met den kunstenaar bevriende families bevonden. Vertel me toch eens, Carlsberg", zeide een der dames, hoe ter wereld ja op het denk beeld bent gekomen, hier je nestje te bouwen ? In den zomer kan het er Log mee door, j5 villa ligt in die'n grooten tuin als een Paaschei in het groen ; maar 's winters ! dan moet het vreeselijk eenzaam en melancholiek zyn. Heelemaal geen buren, en zelfs niet eens het uitzicht op den straatweg ." Xeen, zeifs dat niet", bevestigde de auttur lachend. Hier aan de voorzijde van het huis zyn wij van de straat gescheiden door ... ik geloof, ongeveer 100 of 150 meter tuin, en de achterkamers zien uit op het vrije veld en een eenzaam, sleeht geplaveid straa'je. Maar ik heb juist dit huis uitgezocht, omdat ik hier ongestoord en zonder iemand te hinderen, kan studeeren." Wij zijn hier in de buurt de eenige be woners, op een kwartier af stands in het rond is geen menschelijk wezen dat my hooren kan, als ik mijn rollen instudeer." Een oogenblik later begaf het gezelschap zich aan tafel. Aan het souper heerschte een levendige, opgewekte stemming, doch de gast heer nam zoo goed als geen deel aan de vroolijke gesprekken. Iedereen schreef dit echter toe aan cie natuurlijke reactie, die de opwinding van dien avond voor hem tengevolge moest hebben, en dat was ook de reden, die de gasten noopte, eerder afscheid te nemen, clan anders waarschijnlijk het geval zou zijn geweest. Artiston zijn meestal niet gewoon, vroeg naar bed te gaan eu daarom was het ook niet te verwonderen, dat Elling, toen hij met zijn collega's op dan straatweg stond en op zijn horloge keek, uitriep: Jongens, het is nog pas half twaalf, ik ga nog eens even den Kbertsberg op om een potje bier te drinken. Wie gaat er mefï?" En nadat de drie acteurs hadden uitgemaakt, dat het niet meer dan een kwartier loopen was naar den restaurant op den Ebertsberg, begaven zij zich cendrachtelijk op weg. Intusschen was de vrouw van den tooneelspeler bezig met behulp van een dienstmeisje het een en ander op te ruimen in de eetkamer. Daarna begaf zij zich naar de kinderkamer, om zich er van te overtuigen, dat haar lieve lingen rustig sliepen. Toen zij een oogenblik later door de gang ging, hoorde zij haar man rondloopen in zy'n studeervertrek, die van hun slaapkamer gescheiden was door twee verj trekken, die slechts door portières waren afge1 sloten. Hij kon dus nog niet tot rust komen, hoewel iiij die tüch vau daag zoo hoog noouig had. Doch daar zij bij ervaring wist, dat h\j in zulke perioden van zenuwachtige overspan ning niet vatbaar was voor verstandige raad gevingen, begaf zij zich ter ruste en vial spoedig in een vasten, droomloozen slaap. Hoe lang zij had geslapen, wist zij niet, maar plotseling ontwaakte zij, doortrild van eea vreemd gevoel van angst en schrik. Wat scheelde haar... Niets... En toch had zij een gevoel gehad, alsof een ijzige wind over l haar heen streek, die haar tot in merg en ! been deed bevriezen... Zoo moest het iemand te moede zijn, wien de vleugels des doods be roerden... In een seconde was zij wakker en bij haar volle bewustzijn. Een verlammende angst maakte zich van haar meester. Zij voelde, dat er iets onbestemds, iets vreeselijks in hare onmiddellijke nabijheid was. Zij wilde roepsn maar de kreet bestierf haar op de lippen.... Daar.... daar was het het vreeselijke daar maakte het zich los uit de plooien der portière on sloop naderbij in bekende gedaante met vreemde, strakke trekken met oogen, waarin de waanzin vlamde haar man. Eén blik in zijne oogen was voldoende orn de arme jonge vrouw de verschrikkelijke waar heid te onthullen. Door doodsangst overmand, sloot zij de oogen weer en drukte haar hoofd diep in de kussens, niet in staat te denken. Die toestand duurde een paar seconden.... een paar eeuwiglieden. Toen hield het suizen en ruischen in haar ooren op. Met de grootste inspanning van haar wilskracht dwong zij zich te luisteren en met half geopende oogen te zien, wat er gebeurde. (SM volgt.) lllllllllllltlllllllMHIIIIIHIIIIIIIIMIIIIIIIIItmillllllllllllltllllllllllllllllllllll 9MtMIMIIIMIIIttmiHtllM»llU<tHIIIIllllilllllllll*M Prof. van 't Heffen Amsterdam, Wij ontvingen het volgende schrijven, waaraau wij gaarne plaats verleenen: Zonder aanmerking te willen maken op de strekking van het artikel »het voik van Neder land schat zy'n groote mannen niet" van den heer Schorer in een vorig nummer, is er toch n zinsnede, die mij tot de verklaring noopt, dat ik steeds met groote dankbaarheid denk aan wat de stad Amsterdam om mijnentwil heeft gedaan en dat de gedachte aan een te kort van haar kant bij mij zelfs niet is opgekomen. De stichting van het Scheikundig Laboratrium door de Gemeente, het inderdaad koninklijk aanbod, dat na mijn ontslagaanvrage nanic-nu de Universiteitsvereeniging door het Hoofd der Gemeente mij op zoo welwillende wijze werd gedaan, zijn in dezen reeds voldoende argu menten. Dat ik van laatstgenoemd aanbod geen gebruik meende te mogen maken, lag juist daaraan dat, naar mijn overtuiging, door de Hoofdstad voor mij geen verder otter mocht worden gebracht. Charlottenburg, 28 0. J. VAX 'T Hor L'. ninjjjjDJjJJJJJJin luniii A- d v e r t e ri t i 11. Bij de HERSTEMMINGEN voor den Gemeenteraad wordt den Kiezers met aandrang aanbevolen hun stem uit te breng-en op: In Kiesdistrict III L DEN Het Bestuur: Dr. H. F. R. Ilubrecht, Voor s. H. Leeuwenburgh. Sis Kiesdistrict Vil Jacobus Polak. CT. S. Willing. Mr. I. eixeira d'Audracle. I. II. F. Grönloh. Z. Deenik. I). G. Brand. J. H. Esendam, II e t Bestuur : j Mr. T. K. L. van Os, Voor.;. l', van Coeverden. i F. W. Ludwig. A. .!. Joekes. i D. Koppe. S. J. VTijnrox. i G. van der Horst Hz. II. C. Muller Thuret, Secretaris. Matthias Duvs. II <' t Bes t u u r : L. SeiTurier, Voorïitlü'. I. A. Roessiugli van Iterson. Mr. L. II. Fesehotte. I. 11. Geerke. C. W. de Sauvao-e Xolting. H. van Dam. .!. U. A. A. Kalft'. Hendrik Schut, Secretaris. J1ET C'EXTHAAL COM1TK: I''r. H. F. l*. 1IU!;KKC!!T. "'-'i'. C'. A. i '0>M \X. .:. n. VILVXCKEX. .i.U.'oi; /.'i-;ili!AL\'!>KLAAU. ''?'" v. '''. :. Y.\"X O'^