No. 1151 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Terngbl on de vergadering van den Intern, Raad en het Intern, Congres van Vromen. H\j behoort alweer tot het verleden de derde meeting van de International C o u n c i l of Women, die eens in de 5 jaren vergadert en dit maal in Londen samenkwam. Dewyl ik vermoed, naar ik hoop ten onrechte, dat nog niet alle lezers en lezeressen van dit blad een voldoend heldere voorstelling zullen hebben van het grondbeginsel en het doel van dezen Raad, daarover even een enkel woord. Een ieder is overtuigd, dat er veel is in onze maatschappij, wat verbetering behoeft. Een engere kring meent, dat het kwaad te spoediger zal zyn gekeerd naarmate de hoog gestemde vrouw meer haar beste krachten aan de verbetering geeft. Dit idee rypte het eerst in Canada en voerde tot de vorming van een Nationalen Raad, bestaande uit vrouwen, die, hoe overigens ook verschillend in godsdienst, politiek en wat dies meer zy, over eenstemden in de overtuiging, dat b.v. bovenal aan het volksonderwijs nog veel te verbeteren valt; dat het misbruik, zoo niet het gebruik, van sterken drank dient te worden bestreden; dat de tweederlei moraalstandaard een ramp is voor allen etc. etc. Een ieder bleef onbeperkt vry in de keus van den weg, waar langs zy' haar ideaal zon trachten nader te komen zoo konden vele vereenigingen zich aansluiten en sloten er zich werkelijk vele aan. Dat ondervond de Regeering en de Gemeentelijke Besturen. Adressen, vertegenwoordigende duizenden en duizenden vrouwen, drongen o. a. aan op uitbreiding en verbetering van het vakonderwijs, vestigden er de aandacht op, hoeveel ongewenschte lectuur onder het volk en zelfs onder schoolkinderen werd verspreid. Het voorbeeld van Canada had navolging in de Vereenigde Staten. De beide nationale bonden arbeidden in overleg zóó werd het werk ook internationaal en vond meer of minder spoedig weerklank in Duitschland, Zweden, Groot-Brittanje en Ierland, Nieuw Zuid-Wales, Denemarken, Nederland en Nieuw-Zeeland. Van al deze landen waren gedelegeerden aanwezig en daarenboven van de rijken waar nationale raden nog slechts in voorbereiding zy', als Frankryk, Zwitserland, België, Italië, Rusland, Oostenrijk, Noorwegen, Victoria, Zuid-Australië, West-Australië, Queensland, Kaap-Kolome,Tasmania,Engelsch-Indië,Perzië, Argenty'nsche Republiek, China en Palestina. In al die landen leeft dus het gevoel, dat er internationale belangen zyn en dat het voor de nationale het best is, wanneer er inter nationaal wordt gewerkt. Gewerkt is er in den internationalen raad. Met welk resultaat ? zullen schouderophalend vragen zy, die gelooven alleen in datgene, wat met handen is te tasten. Hoeveel centimeter wy door deze jaarlijksche bijeenkomst de oplossing van een sociaal vraagstuk, of van meer zyn genaderd, kan ik niet zeggen, maar niettemin dat samenkomen, elkaar leeren kennen en onderling overleg, de ware weg is, om tot een oplossing te geraken, dat staat bij my vast. ledere 5 jaar treedt de presidente van den internationalen council af en is niet dadelijk herkiesbaar. De Countess of Aberdeen, die ten opzichte van den Raad moeite noch inspan ning ontzag en een aardige som geld er aan ten koste legde bovendien, heeft bijgevolg haar waardigheid overgegeven aan mrs. May Wright Sewall, die zich tot toe verdienstelijk maakte als vice- presidente en in een b ij eenkomst na haar verkiezing bijeengeroepen blyk gaf, dat zy een vergadering weet te leiden en uit hoe ver uiteen loopende elementen ook bestaande, de deeleu tot elkaar weet te brengen. Sedert de vrouwen inter nationale vergaderingen houden, bestaat er voor haar een in den tyd passende Vrijmetselarij, want een ieder die deze bijeenkomsten, of vroegere, als werkend lid bezocht, heeft thans vrienden in alle deelen der wereld, bij wie z\j niet alleen persoonlek welkom zal wezen, maar die haar ook in haar werk behulpzaam zullen zjjn, door het verstrekken van inlichtingen op geen andere wijze te verkregen. Van de zeldzame gelegenheid, dat er vrouwen van zooveel verschillende nationaliteiten op een gegeven oogenblik op een en dezelfde plaats zouden samenzyn, is gebruik gemaakt om aan de bijeenkomsten van den Internationalen Raad een congres te verbinden, waar meer in het by'zonder de internationale en nationale belangen der vrouwen zouden worden behandeld. Het ryke program was verdeeld in: Educational Section ; Professional Section ; Legislative and Indnstrial Section; Political Section en Social Section, terwijl voor ieder onderdeel spreeksters, IIIIIIIIIIIIHIIIIIIIII FEUILLETON. iwiiMiiiiniiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiii Fancy-Fair te Batayia. Eenige maanden geleden gingen in alle bladen en van alle kanten alarmkreten op over het Protestantsch-Centraalweeshuis te Semarang. Daar toch, waar uit alle deelen des rijks degenen die arm zijn zonder hunne schuld", de weesjes, die van nooddruft kermen", onderkomen en verzorging moeten vinden, wachtte de grootste ellende vanwege den wanhopigen staat der financiën. Een post werd op de staatsbegrooting gebracht voor uitbreiding der gestichten, lysten gingen rond, doch er moest nog meer geholpen worden. Eene fancy-fair dus, dat was het redmiddel, en vlug vormde zich een hoofdbe stuur onder presidium der echtgenoote van den Directeur van V. E. N., onder wiens be heer die gestichten staan. Naast haar namen zitting de dames der hoogste autoriteiten, zooals gebruikelyk is, doch aangenaam is het nu ook te kunnen spreken van jongere elementen, die zich bescheiden mochten vleien gekozen te zyn, omdat haar yVer en goede smaak bekend waren; vriendelijk verleenden nog enkele heeren hun krachtdadigen steun voor het administratief gedeelte. En onder dezen werkten velen die krachten en handigheid konden en wilden geven, en bleven daarby met geldige bydragen en geschenken niet achter, welke ook uit Nederland rykelyk toestroomden. En zoo kon men 18 Maart voor den dag komen met een bazar, die schitterend mocht heeten. Nu heb ik waarlyk geen tijd, om eene wysgeerige bespiegeling te houden over de alom bekende wijsheid, ilat de weldadigheidsbazar eigenlyk is eene kermis der ydelheid", dat ook enkele sprekers, van verschillende natio naliteiten waren waren genoodigd. Won door de vereeniging van Councilbyeenkomst en Internationaal-congres het samenzyn in belangry'kheid, zoo ook vermeer derde het niet weinig de vermoeienis voor lichaam en geest. Er waren er zoo velen, die men wenschte te hooren en waarlyk dubbel waard bleken gehoord te worden. Aldus van den 26sten Juni tot den 6den Juli iederen morgen en eiken middag een meeting en dan nog 's avonds een openbare bijeenkomst, met een »at home" van 5?7 uur daartusschen en gemeenlek een van 10?12 uur daarna. Stapels uitnoodigingen wachtten godelegeerden en invited speakers, toen zy Londen bereikten. Daaronder waren er welke velen in staat zouden stellen iets te zien, wat zy nog nooit hadden aanschouwd en waartoe zy niet licht weer in de gelegenheid zullen komen of is het soms gemakkelyk de paleizen en buiten plaatsen der Engelsche aristocratie te zien te krijgen op het oogenblik, dat de bezitters geen moeite of kosten gespaard hebben om ze in het schoonste licht te vertoonen ? De avonden by den Duke en Duchess of Sutherland en by lady Battersea doorgebracht zullen voorzeker onvergetelyk zy'n, terwyl de gardenparty door lady Rothschild en mrs. Leopold de Rothschild den congresleden aangeboden, de schoonheid van Gunnersbury Park haast tot die van een tooversprookje maakte. De eerstvolgende 5 jaarlyksche vergadering van den International Council zal te Berlyn worden gehouden en deze dan ongetwijfeld heel wat in omvang zy'n toegenomen, al zal wel niet ieder gedelegeerde er in slagen een Nationalen raad tot stand te brengen die zich daaren boven bereid toont tot aansluiting bij den Internationalen Council het vereenigen gaat in eenige landen naar bleek met ontzaglijke moeily'kheden gepaard, zoo o. a. in Oostenryk en Palestina. Londen, 7 Juli '99. ELISE A. HAIGHTON. Opvoeflingsonfleryinflinpn, n. Kinderen en Dienstboden. (Slot.) Hij of zij wie 't aan //hart" of aan ver stand ontbreekt, kan 't, bij gemis aan //tact" door sluwheid mogelijk een eind ia de wereld brengen. Sympathie zal zoo iemand noch ver langen, noch deelachtig worden. Tact" echter is de sleutel d ie poorten maar óók: harten opent. Nu, die tact" om per intentie te voelen wat ten beste van je kind g;daan of gelaten moet worden, die tact" moet je meisje bezitten. Laat haar liever geen Fransch of Eugelsch brabbelen maar laat haar er voor waken dat nooit in bijzijn van je kinderen over: //haar" 1) gesproken worde. IJe minachtende toon, door dienstboden zoo vaak aangenomen als: zij" op 'tchapitre komt.... die moet verre blijven van de ooren uwer kinderen. Zeker geven vele vrouwen rechtmatige aanleiding tot dien toon van haat en minachting, en de wispelturigheid, het gebrek aan verstand, ook om een iivmhouding te voeren, geven vaak de boden, als 't ware, het recht op haar Mevrouw aldus te kwaliflceeren; maar toch óók moeten hier, zooals 't zoo dikwijls gaat, de goeden voor de kwaden lijden en spreekt het personeel vaak op die hatelijke wijze van de boven-haar-gestelde, enkel en alleen omdat zij de boven haar-gestelde" is. De kinderen echter, hooren op leelijke wijze van haar moeder spreken. Wie weet 't kwaad, dat daardoor in het kinderzieltje gezaaid wordt. Als de moeder niet is, zooals ik haar in mijn eersten brief beschreef: de rechtvaardig-billijke, hoe welig kan dat opschieten! Heeft uw meisje tact, dan zal ze ook geen onderscheid makea tusschen het ne kind en het andere, ze zal, gaat ze met uw kleinen uit, niet stilletjes" bezoeken afleggen of met vrien den of vriendinnen opwandelen: dus minder, of geen notitie van de kinderen nemeii. En ze zal ze dan ook niet verbieden dit of dat aan Ma te vertellen en zoodoende kleine leugeuaartjes of draaiertjes kweeken. Maar .... geef gij dan ook den keizer wat des keizers ia, en óók het loon dat die arbeidster verdient. Geef haar behoorlijken vrijen tijd, geef haar dien, zoo ruim ge maar kunt, óók als gij haar dan remplaceeren moet. Gij weet immers, dat zij, haar plicht doende, zich-zelve niet kan zijn, dat zij steeds zich en de kinderen moet bewaken. Zij moet opgewekt zijn ook al is haar stemmmg daar niet toe, zingen moet ze soms, als de tranen haar in de oogen willen komen. Eu ge kunt haar dien vrijen tijd toch gerust geven ? Vóór ge haar uw kinderen toevertrouwde!, hebt 1) Dat ben jij natuurlijk. ?????????mMmiimpHmiiiiiliiiiiiiHiHnuimiiniitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiM mon zich moeiten en onkosten kon besparen en zoovele ditjes en datjes nog, die men in 't Oude Europe wel eens meer gehoord heeft. Doch weet men daar ook hoe schitterend men hier zulk eene vanity fair kan inrichten 1 Een allergezelligst kijkje kreeg ik reeds een paar dagen tevoren, toen het er 's morgens zulk bedrydg en druk gewemel was van voor bereiden en versieren; eene bezige menigte van dames in sierly'ke matinees of in de meer luchtige sarong-en-kabaai, jonge meisjes, geheel Europeesch met donkere rokken, lichte blouses en canotiers of meer Indisch in wyde babies, allen vlug en handig, vlechtend de guirlandes, plooiend de draperieën, schikkend en tooiend met vergulde palmbladeren, strikken en bloemen, hangend en uitstallend, tot ze moede en verhit even neervielen waar ze een zitplaats vinden konden, op bankjes, tafeltjes, stoeltjes en wat ook. Hoe schilderachtig dit tooneeltje ook was, spy't had ik haast er toen te zy'n geweest, want verrassender ware dan nog de aanblik geweest den avond der opening. Vóór half zeven er zy'n, want op dat uur zou Z. Ex. de G. G. plechtig het feest komen openen; dus eene aankomst in die korte Indische avond schemering; een rijden ia een ware ketting van de meest verschillende voertuigen op den weg naar den Dieren- en Plantentuy), waar het feest plaats moest hebben. Eene korte wandeling daar langs breede slingerlanen, hel der verlicht, waar reeds de vroolyke orkest klanken doordrongen, en men stond voor de zoogenaamde balzaal. Leeg en overdag, laat die zaal, alleen midden in den tuin, met yzeren daksteunsels onder de zinken bedekking en open galeryen langs de beide lengtezyden waar het dak afdaalt, benevens het volslagen gebrek aan afsluiting voor en achter, me steeds denken aan een ge u toch daarvan overtuigd? Geef haar den haar toekomenden afleidingstijd en goed loon. En dan nog iets: Gij beiden, gij en uw juf vrouw, werkt samen om de kinderen een goede opvoeding te geven. Samenwerken kan allén goed gaan bij kameraadschappelijkheid. Laat er dus eene kameraadschappelijke verhouding be staan tusschen u en uw juffrouw, 't zal uw kinderen ten goede komen. Hoe anders wordt de dagtaak verricht, met hoeveel te meer lust de plicht betracht, zoo mevrouw geen orders geeft" maar met de juffrouw overlegt" wat wenschelijk is voor de kleinen ! Het is niet beneden uw waardigheid de juffrouw kleine zetjes, leuke antwoorden van de kleinen mede te deelen en omgekeerd verliest de juffrouw haar positie niet uit 'toog, wanneer zij u iets dergelijks van een uit uw troepje vertelt. En ook buiten het kindergebied moet ge belang in haar stellen, zij moet weten dat ze haar lief en leed u kan toevertrouwen, dat ge haar raden, haar zooveel ge kunt helpen zult. Alweer dus : wek vertrouwen en toon 't waard te zijn. Maar goed of kwaad, zoo zij u wat van de kinderen vertellen wil, laat dit zoo min moge lijk in der kinderen bijzijn geschieden. Er mag noch geklikt" noch te veel notitie genomen worden van de kinderen, op een wijze dat zij, de slimmertjes, 't merken. Het eerste geeft tot den volgenden gedachtengang aanleiding : Klik ken wordt van ons niet geduld; en de juf neemt geen notitie van aanbrengers" en, zoo denkt 't kind, de juffrouw mag wél aanbrengen?" Dan ook kan het wantrouwen leggen in 't hart van het kind tegenover haar, wie het even als zijn moeder ten volle vertrouwen moet. Het overbrengen in hun bijzijn van de leuke zetjes kan de kinderen tot poseurs" maken, Ge lacht daarom? Geloof me, als ik je verzeker, dat ik uit ondervinding spreek, dat ik ze ken, die minateur-poseurs en poseuses, die je bij een, in hun idéa, aardig antwoord of een scbijn-liefdoenerijtje, aankijken met een: .cben ifc niet knap?" Vindt je me niet lief?" Ben ik niet aardig voor mijn broertje of zusje?" Ze zijn nog te veel kind ooi het zoo handig te ver bergen, dat ge het niet dadelijk merkt, maar . . . wordt daar niet met tact tegen geageerd, dan worden ze later meesters in de kunst van mooi-doea" en ... leelijk-zijn". Die poseursaard zit natuurlijk in 't kind, een reden te meer, om te trachten dien te verstikken in de kiem. Aan den anderen kant zijn er kinderen, die wel degelijk een beetje op den voorgrond moeten gesteld worden, maar alleen duo, wan neer een poseur dat kind, uit den aard hoogst, bescheiden, in 't niet doet verdwijnen. Dan zou zulk een teruggetrokken" zieltje allicht de asscüepoets of 't verschoppeüugetje kunnen worden. Ook, lieve Corri, zorg dat je op- of aanmer kingen ten opzichte van de juffrouw noch haar persoonlijk, noch tegenover anderen, in bijzijn van de kinderen maakt. O ! 't zijn zulke scherpe opmerkertjes en ze snappen zoo gauw als Ma boos op J uf is ! Even als gij, heeft ook elke ondergeschikte haar gebreken, maar ... 't is alweer het ge zond-verstand, waar ik op neerkom heeft het meisje inderdaad, die niet hoog genoeg te waardeeren gave en daarbij hart, om te voelen, dat ge 't goed met haar raeent, dan zal zij trachten de minder goede hoedanigheden, die gén slechtheden zijn, te verbeteren. Is zij slordig, ga haar voor in ordelijkheid, breng 't haar, zonder bitsbeid onder 't oog, houd in dat opzicht zelve een nog waakzamer oog op uw kleinen in hun departement". Ge zult 't met me eens zijn : jongens of meisjes, beiden moe. ten zich aan orde en regel gewennen van klemaf. Wat een tijd toch gaat er in een slordig gezin niet met zoeken teloor en wat te vermij den onaangenaamheden zijn er 't gevolg vau ! Maar ik herhaal: slordigueid is een fout, een groote, maar 't is geen slechtheid, dus eerder voor verbetering vatoaar. Tracht, zoo ge een meisje bij uw kinderen zoekt, vooraf te informeeren of ze eenigszms op de hoogte is der Fröbelmethode 2), of ze aardige liedjes kan zingen, leuke versjes weet, of ze redelijk goed kan voorlezen, maar zóó, dat ze voelt, wat het kind wél en wat 't niet kan vatten, en dat dan duidelijk voor het kinder begrip kan maken. In mijn tijd was er geen kwestie van oplei dingsscholen, toch heb ik altijd zulke meisjes bij mijn troepje gehad en ik was niet de nige. Maar tracht zoooveel ge kunt, behalve de in. lichtingen, persoonlijk te peilen in hoever uw aanstaand meisje voor haar taak berekend is. Beide partijen varen daar beter bij. Wat het vertellen van sprookjes en //echt gebeurde" verhaaltjes betreft, moedertje, laat u dat met ontnemen. Leg daarzelve beslag op. Dat is de belooning der kinderen ; zij, die 't 2) Hierover meer in een volgenden brief. overdekte groenmarkt. 's Avonds echter, by de feestelijke verlichting en de vele kostbare en smaakvolle versieringen week dit meer prozaïsch beeld; ik zag plotse ling dat de vloer geen cement, doch edel marmer is, en dacht mij in de winkelpassage eener wonder-wereldstad, waar alles vroolijkheid, frischheid, schoonheid is, onbedorven steeds door straatvuil en stof, door de ellende, akelig heid van het werkelijke leven. Bij het binnen treden eerst een groot geheel van bloem en blad, stralend en geurend in de irischheid van 't nauwelijks begonnen feest. Bloemetjes waren de jonge meisjes die daar verkochten, niet slechts door hare rozige gezichten, maar door de karakteristieke kostuumpjes tevens,en zoo vlogen ze als vlugge feetjes door de zaal, biedend de zeldzaamste bloemen die in de Preanger te vinden zijn, want wie ze maar bezat, had vriendely'k ze aangeboden met manden vol. Daar naast een heerlijke zacht-warme harmonie van violet, want zoo was de bekleeding der wanden; zoo waren de lampenkappen en de groote irissen, dienend tot versiering van den voorgevel, of tot dekking van de electrische lichtknoppen en zoo was ook de kleeding der dames in de schoone kraam A la Violette"; overheerschend was die fijne tint bij de ten koop aangeboden voorwerpen, juweeltjes van kunstvaardigheid en goeden smaak, met ook nog al veel zachtgeel er tusschen. Men heeft algemeen deze kraam de chicste genoemd, doch deze benaming klinkt me te banaal voor zoo iets in-artistieks ; ik zeg liever, dat ik dat gezellige hoekje had willen opvatten en mee naar huis nemen, om er te kunnen denken aan heel veel liefs en goeds. Allerkunstigst was ook de druipsteengrot, met haar kronkelingen en vergrootende spiegels, waartegen lotusbloemen en waterlelies opgroei den en waar de te koop geboden voorwerpen heusch niet verdiend hebben, mogen niet komen luisteren, als ma gaat vertellen. Gij zelve voelt wel, als een uwer kleinen een teer gevoel, angstigen aard heeft, wat er gevarieerd moet worden bij sprookjes als Klein-duimpje, Rood kapje, Vrouw Holle, en ge voelt ook, dat Blauwbaard heelemaal niet op het programma mag verschijnen, want genieten moeten ze bij Ma's spulletje" en geen angst voelen. Laat niemand u den tooverstaf ontnemen, blijf gij de goede Fee, die in het land der Fantasie uw kinderen binnenvoert. Zorg dat, als ze later, zelven wellicht moe ders en vaders, nog in dankbare herinnering ge denken de uurtjes doorgebracht op Ma's schoot of geleund tegen Ma's knie, terwijl Ma echtgebeurde geschiedenissen of sprookjes vertelde. Geloof me, ge kunt u geen beter monument zetten. Tot een volgende keer. VBOUWKE. Reisjaponnen. Mistress of the Robes. In het ledige huis. Eecepten. Hoeveel japonnen denkt ge mee op reis te nemen ? vraagt een Fransche chroniqueuse. Wie naar een plaats gaat, waar zij al meer geweest is, kent er de temperatuur, de noodzakelykheid van gekleed of eenvoudig, de mogely'kheid van wat te laten veranderen of wasschen. Maar precies te weten wat men nuttig zal kunnen gebruiken en niet te veel mee te nemen, is een afzonderlijke kunst. Ieder colli te veel op reis is lastig, ieder stuk dat men in een huurkamer noodeloos bergen moet, is een ergernis. De raadgeefuter begint dan met te zeggen : ik zal u leeren, acht toiletten in een valies van 90 cM. lang, 40 breed en 25 hoog te bergen, dat niet meer dan 5 kilo weegt, en dus als postpakket verzonden kan worden. (Dit laatste geldt alleen voor Fraukry'k, want internationale postpakketten mogen langs geen der oppervlakten meer dan 60 cM. bedragen, en Nederlandsche niet meer dan 80 cM.) De acht toiletten zy'n : 1. een taiüeurcostuum van gechineerd whip-cord, bleu marin of grijs. (In mooie stof, gevoerd met zyde, komt dat wel op 120 gulden, maar thuis gemaakt, van linnen, op 15 gulden). 2. Bij het jacquet kan men een divided skirt of bicyclette- broek dragen. 3. Rood zephyr met witte dessins, ongevoerd; col en ceintuur van zwart of wit saty'n ; men draagt er een rood linnen of zijden rok onder. 4. Wit crépon met los schouder stuk, zoodat men haar gedecolleteerd of hoog kan dragen. 5?8. Een stoffen rok, ongevoerd, licht beige, en daarbij vier linnen blouses : een van zephyr, een klein ruitje, wit en groen ; een van lichtblauw piqué; een van schotsch geruit flanel ; een van maïakleurig taf. Die beige rok is het kleedingstuk voor iederen dag, met de blouses, al naar tempe ratuur ; de flanellen met desnoods iets er onder, voor koude dagen. Het crépon is heel gekleed, het rood zephyr wat luidruchtig chic ; met het dure tailleurcostuum moet men voor zichtig zy'n, het kan overal tegen, maar is te goed om opgedragen te worden. Voor afwis seling kan men ook de vier blouses met nog andere rokken dan de beige combineeren. Wat mantels betreft, is het beter, niet op het whipcord- jacquet te rekenen, omdat dit niet afzonderlyk van den rok versleten mag worden. Maar onontbeerlijk is een groote pèlerine, liefst van plaidstof gemaakt ; deze is ook eigenly'k voldoende, voor avondkoelte, rijtoertjes, watertochten ; men gespt ze in haar riempjes en draagt ze in de hand. Stofmantels ziet men niet zooveel meer ; toch waren ze heel nuttig, van geglaceerde taf, maar een afgedragen voorjaars- of wintercollet kan eigen lyk evengoed dienen. Aan dure hoeden bezondigen de reizigsters zich niet ; een canotier, zonder eenig garneersel, is eigenlyk al wat men noodig heeft. Naas verkiezing kan men er een groote hoed van gegolfd stroo met bloemen, veeren of lint by' nemen, maar dit is luxe en een afzonderlyk stuk bagage. * * # De hoogste post voor een vrouw aan het Engelsche hof' is die van «Mistress of the Robes" en deze wordt als zoo belangryk beschouwd, dat de Mistress of the Robes by verandering van ministerie mede aftreedt. Zoolang koningin Victoria regeert, is er altoos een hertogin voor gekozen, en de koningin is aan deze by'zonderheid zoo gehecht, dat toen er by een ministerie Giadstone, eens moeite was om een hertogin voor het ambt te vinden, de koningin liever de hertogin van Roxburghe, die niet benoemd was, tydelyk den rang liet vervullen, dan zich een »peeress" van minderen rang te laten iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiimiMiiiiiiimiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiMM zoo tactvol waren aangebracht, dat ze slechts versiering schenen; lieve grotgodinnen, in zee groen met zilveren bespikkeliug en lichtrose bloemkransen hielden hier de wacht. Verder verkochten onder een soort van ander grot j e een paar vermakelijke kabuutertjes Levens elixer", een bowl, die velen ten goede moge komen, doch die zeker door allen recht sma kelijk is gevonden. Dit was in de Turksche sigarenkraam, waar alles vrooJy'k, kleurig en ge zellig was als op een wereldkennis en Turksch gekleede dames en heeren zich lustig weerden, een grappige tegenstelling vormend met de Japansch gekleede dames en heeren aan den overkant, waar het in het theetentje en achter gelegen, tuintje zoo echt knusjes en gezellig was, doch bovendien, zoo echt stijlvol Japansch. Daarnaast draaiden molenwieken in de tint van het Oud-Delftsch, dat er natuurlyk ver kocht werd, doch eene verrassing was het, dat de dame daar zich eveneens getooid had in die kleuren, met zulke echt vaderlandsche rivier en molengezichtjes op haar hoofdtooisel geschilderd. Dan was er nog een Indische industriekraam en een guldensbazar en twee loteryen; ne voornamelijk uit voorwerpen van sierlijke Indische weefsels bestaande, prach tig van teekening en kleur, onberispelyk van uitvoering. De groote attraction voor de dorstigen waren de beide buffetten, allergezelligst versierd: het eene groen met veel witte strikken, in welke kleur van eenvoudige sierlijkheid zich ook de daar dienende dames hadden getooid, terwy'l die der andere bar, van haar kraam een y'zig winterlandschap makend, voor zich zelve een Poolsch kostuum met donkergroen peluche over het wit van veel bontrandjes hadden ver kozen. Hongerigen konden zich spijzigen aan de tafeltjes der Bouillon Duval" of wel in de poffertjeskraam in den tuin. Bovendien was welgevallen. In vroeger tijd behoorde by' het ambt een gouden sleutel, maar sedert Sarah, hertogin van Marlborough, haren gemaal die bevel had hem haar af te vragen, dien naar het hoofd gegooid had, heeft men den sleutel daar thuis gehouden. Deze Sarah en hare vriendin, koningin Anna, hadden de rollen ongeveer omgekeerd; zy' noemden elkaar mrs. Freeman en mr. Morley, maar de koningin was de dienares. Sarah liet zich schatmeesteresse, in tendant der parken, intendant van Windsor, «Groom of the Stole", Mistress of the Robes, Mistress of the Bedchamber, enz. maken, iederen post met bijbehoorend salaris; zij moest van dit alles afstand doen, toen zy' op weg naar de kerk in het rytuig met de koningin aan het twisten was geraakt, over het arrangeeren van de kanten op de revers van een japon. Onder koningin Victoria was de eerste Mis tress of the Robes de hertogin van Sutherland, wier prachtig portret een der meesterstukken van sir Thomas Lawrence is; zy heeft later nog driemaal de waardigheid bekleed. Later waren het afwisselend de hertogin van Buccleuch, de hertogin van Athole, de hertogin van Manchester (van geboorte een Duitsche, gravin von Alten) de hertogin van Wellington (door Landseer geschilderd), de hertogin van Argyll, wier zoon, de markies van Lome, nu een schoonzoon der koningin is, de hertogin van Bedford (een afstammeling van de beruchte Sarah, hertogin van Marlborough), eindely'k de hertogin van Roxburghe. De hertogin van Bedford kwam telkens weer met het ministerie Giadstone, de hertogin van Buccleuch met het ministerie Salisbury. Opmerkelyk is het, dat de koningin, wier keus geraadpleegd wordt, bijna altoos eene erkende schoonheid voor dezen post heeft gewenscht. Aangeraden wordt, wanneer men 's zomers van huis gaat, in alle kamers zooveel mogelijk kommen, schotels en emmers met water ge vuld neer te zetten. Deze raad geldt natuurlijk niet voor vertrekken, die uit zich zelf vochtig zyn, maar de aan de zon blootgestelde houden er een betere atmosfeer door en men vindt gewoonly'k by' het thuiskomen heel wat doode motten en muggen in de half leegverdampte kommen. *** Crème rhwbarbe. Rabarberstelen worden in stukken gesneden en zonder water, maar met veel suiker gekookt, dan gezeefd, met byvoeging van wat citroensap en geraspte citroeuschil. Men voegt dan voor % liter rhabarbermoes 20 gram gelatine, in water of sherry opgelost, er by, en wat cochenille voor de kleur, laat de rhabarber met de gelatine even opkoken en dan koud worden. Dan klutst men 1A liter slagroom met wat suiker en mengt dit door de rhabarber men kan ze in een schaal geven of ze in een vorm in ijs vaster laten worden. Het is best ze denzelfden dag gereed te maken; een vol gende dag is de gelatine allicht taai. Ambrosia. Deze wel wat eerzuchtige naam is aan een eiergerecht gegeven, dat op de volgende wijs gereed gemaakt wordt: 10 eierdooiers worden geklutst, met 10o gram suiker, een lepel aardappelmeel, wat vanille, een thee lepeltje zout en een kopje water vermengd, en in % liter kokende melk gegoten. Alles moest onder voortdurend roeren Hink koken; het wordt dan overgegoten en moet koud worden. De 10 eiwitten klutst men a la neige, met wat suiker en een snuifje zout, schept er sneeuwballen van die men op kokend water laat gaar worden, er afneemt en laat bekoelen. Kort vóór het eten legt men op een schotel tweemaal afwisselend een laag crème en een laag sneeuwballen en garneert deze laatste, bovenste, met gelei of bessen-of'frambozenvla. Zoete kaaskoek. Een bakplaat belegt men met goed ryzend deeg, strooit daarop een laag kaas ter dikte van een kwartje en steekt er stukjes boter op, een handbreed van elkaar. Daarop strooit men rozy'nen en daarover zoo veel broodkruim, met geraspte kaas gemengd, dat de rozynen niet meer zichtbaar ziju; dan een laag suiker, en ten slotte giet men over den koek een halven liter room, waardoor l a 2 eieren geroerd zyn. By' gelykmatige hitte wordt hy' in een half uur fraai geel gebakken. Gdteau gdtinais. Men maakt een deeg van 250 gram boter, 250 gram meel en wat zout, door langzamerhand de boter met lauw water en kleine porties meel te roeren. Hiermede bekleedt men een vorm en vult hem dan mat een crème a la. reine, samengesteld uit melk, eieren en oranjebloesem. Men laat hem een uur in den oven gaar worden en dient hem warm op. E?e. in de zaal van 't hoofdgebouw nog alles gereed voor een artistieke soiree, die onder leiding der begaafde Maeth Piazza in den na-avond zou plaats hebben. p het aangekondigde uur klonk het gebruiKelyke Wilhelmus, als teeken dat delandvoogd den tuin binnenreed, en weldra verscheen hij in de zaal, geleidend de vrouw van den legercommandant, gevolgd door zijne eigen eciitgenoote en tal van ieeren en dames van 't gevolg. Op de vriendelijkste wijze werd door Z.Kx. een en ander bez.cntigd en de lange wandeling heen en weer volbracUt; toen schaarde het hol zich op het in den tuin gereedgemaakte zitje, waar jonge dames champagne kwamen aanbieden. Zyn Excellentie vertrok daarop vrij spoedig, na het voorbeeld der grootste edel moedigheid te hebben gegeven ; Mevr. v. d. Wijck bleef nog lang het feest met hare tegenwoor digheid opluisteren en kwam zelfs den volgenden avond weer. En vreugde en opgewektheid heerschte alom beide avonden, tot een paar uren na midder nacht, en flink werd gekocht, beter nog gegeten en gedronken. Toen ik den volgendeu morgen nog eens ging kyken in den Dierentuin, zag ik daar, om een in de danszaal geplaatste ge wichtige groene talel, de dames en heeren van het bestuur tellend en tellend en nog ns tellend, en allen, ondanks de groote vermoeienis, met de opgewektste en vroolijkste gezichten, want de inkomsten zijn schituerenct (ik duit geen cy'fer te noemen uit vrees voor overdry viug) en het feest mag in elk opzicht prachtig ge slaagd heeten. Weltevreden, 120 Maart. VOYAGEUSK.