No. 1239 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Een memorandum van w\ Sewall. Op 10 en 11 April zal te Amsterdam weder de jaarvergadering worden gehouden van den Nederlandschen Nationalen Vrouwenraad." Daar zal verslag worden uitgebracht over wat deze Bond in het afgeloopen jaar oo al niet deed, dan toch trachtte te zijn: twee en dertig verschillende vereenigingen, in onderlinge ge meenschap brengende: en binnen den korten tijd van zijn eerst tweejarig bestaan reeds bij machte om onderlinge waardeering te wekken bij vrouwen, ieder op zichzeLe voor bepaalde doeleinden werkzaam en elkanders streven B!H lijnrecht tegenover gesteld beschouwend, tot de Nationale Raad haar beter leerde, zooals onze presidente mevrouw douairière Klerck van Hogendorp dezen zomer te Parijs meende te mogen getuigen. Maar de Nederiandsche Nationale Vrouwen raad heeft eigenlijk alleen reden van bestaan als lid, als onderdeel van het groote geheel, van den Internationalen Vrouwenraad. Daar nu op de komende jaarvergadering wel het meeste licht zal vallen op het werk hier te lande verricht, is het niet van belang ontbloot vooraf nog eens afzonderlijk na te gaan, wat de Internationale Raad in het afgeloopen jaar tot ttand bracht en trachtte voor te bereiden. Van de hand van mrs. May Wright Sewall, de bezielde oprichtster en ijverige presidente van den Internationalen Vrouwenraad is weder een memorandum verschenen, een rondschrij ven, zooals ook reeds ten vorige jare door haar werd gericht aan de presidenten der verschil lende Nationale Vrouwenraden, die te samen den Internationalen Raad vormen. De hoofdinhoud daarvan is wel waard in wijden kring te worden bekend g maakt. Het jaar 1900 was blijkens mrs. Sewall's memorandum een jaar van groote beteekenis voor den Kaad. Zyn hoofdbestuur vergaderde in de '2de helft der maand Juni te Parijs en vond in de tentoonstelling met hare congressen en groote samenkomsten een vruchtbaar veld voor verspreiding zijner denkbeelden en ver meerdering van zijnen aanhang. Zijn besluit om gedurende de drie zomermaanden een permanent bureau te openen voor inlichting en propaganda, een besluit, welks uitvoerii g moge lijk werd door den krachtigen steun van de regeering der Voreenigde Staten, die in haar paviljoen op het tentoonstellingsterrein de noodige localiteit beschikbaar stelde, droeg rijke vruchten. Voornamelijk wel deze, dat in het eind van den zomer dank aan de talrijke samenkomsten en congressen in Frankrijk een Nationale Vrouwenraad werd opgericht. Een be gin daartoe bestond reeds in 1892, maar ging weder te niet, daar in Frankrijk de moeielijkbeden om te komen tot aaneensluiting buitenge woon groot zijn. De FranscheNationale Vrouwen raad heeft zich nog niet bij den Internationalen Vrouwenraad aangesloten, maar dat is slechts eene vraag van tijd; zoodra hij zich voldoende heeft gevormd en levensvatbaarheid blijkt te bezitten, zal hij zich in den steeds aangroeienden kring doen opnemen. Eene aanwinst daarvoor is reeds nu de toetreding van den Italiaarischen Vrouwenraad, die eenige maanden te voren werd opgericht; terwijl er alle hoop bestaat, da! de Zwitsersche en de Oostenrijksche vrouwen binnen een niet al te lang tijdsverloop dit voorbeeld zullen volgen. Van de vier verschillende afdeelingsbesturen (standing-committees) viel weinig te melden. Het internationale pers-comitévan den Raad, zijn comitévoor de flnantiën en zijn comit voor de wetten betreffende de vrouw en het huisgezin, werden eerst kortelings opgericht en zijn nog bezig zich te organiseeren. Het afdeelingsbestuur voor vrede en arbitrage stuitte door de jongste politieke verwikkelingen op groote moeieiijkheden. Onder de punten van behandeling op de vergadering van het Hoofdbestuur was dan ook wel het voornaamste: de verhouding van den Raad tot het groote werk van vrede en arbitrage. Natuurlek, schrijft mrs. Sewall, is dit de vraag. waarin de meerderheid der leden het leven digst belangstelt, en het is er ook eene, waarbij het publiek gerechtigd is hulp en steun te verwachten van den Baad. Van den beginne heeft deze het beginsel van internationale arbitrage trachten te steunen. Op de laatste vijfjaarlrjksche vergadering te Londen werd warme instemming betuigd met het streven der Haagsche vredes-conferentie. Toen kort daarop de oorlog uitbrak tusschen Engeland en de Zuid-Afrikaansche Republieken, oniving de presidente, wat deze zaak t.etrof, meer op roepingen tot handelen, meer aanmaningen tot trouw, meer verwijtingen over ontrouw dan over alle andere onderdeelen harer bemoeiingen te samen. Dit al deze geschriften sprak eene be treurenswaardige eenparigheid van meening, dat de Internationale Vrouwenraad zicb niet houdt aan de besluiten op de laatste vijfj'aarlijkscbe vergadering genomen. Het meest dnrgend was een schrijven van mevrouw B. Waszklewicz van Schilfgaards, voorzitster van den Neder landschen Vrouwenbond voor Internationale arbitrage en afgevaardigde voor Nederland van het afdeelingsbestuur voor vrede en arbitrage van den Internationalen Vrouwenraad. Deze wenschte, dat het Hoofdbestuur van den Internationalen Vrouwenraad, bestaande uit de presidenten der Nationale Vrouwenraden van elf natiën, sprekende uit naam van verscheidene honderden vereenigingen, gesamenlijk vertegenwoor.iigende zeven millioen vrouwen, zoude protesteeren tegen den oorlog door Groot.Brittanniëin Zuid-Atrika gevoerd; zich zoude vereenigen met den Nationalen Vrouwenraad van Nederland ten einde Nederlands Koningin te verzoeken haar bemiddeling aan te bieden, of wel zoude besluiten een verzoek om be middeling te richten tot alle groote mogend heden achtereenvolgens." Algemeen echter was men in het hoofdbe stuur van meening, dat aldus door den Inter nationalen Vrouwennad niet kon worden ge handeld, daar door hem geen stap mag worden gedaan zonder overleg met en instemming van alle aangesloten Nationale Vrouwenraden. Voor de leden van het hoofdbestuur was het boven dien zonneklaar, dat een dergelijk optreden, wel verre van den socialen vrede en de inter- j nationa'e arbitrage te bevorderen, slechts dienen | kan om verdeeldheid en scheuring te brengen j in eigen kring. Alle invloed der vrouw moet j worden dierstbaar gemaakt aan de bevordering j van den vrede; maar het afdeelingsbestuur voor arbitrage is niet bevoegd tot eigenmachtig handelen noch om zijne meening aan het hoofdbestuur op te driegen. Het onderwerp is uiterst teeder en van de grootste beteekenis voor het behoud onzer be schaving en voor de verdere geestelijke ont wikkeling van het menschetiras. Een der voornaamste punten van behandeling op iedera nituwe vergadering van het hoofdbestuur zal steeds blijvi n de vraag : hoe zal de Internationale Vrouwenraad zijnen invloed aanwenden om werkelijk handelend werkzaam te zijn in het i belang van den vrede en van internatior ale i arbitrage: hoe zullen vrouwen, die geloof' heb ' ben in de leer van vrede en ontwapening en in de mogelijkheid van eene bijlegging van internationale geschillen door arbitrage in plaats van door wapengeweld en die begeeren het tot stand komen van een permanent scheiasgericht, bij het publiek kunnen wekken een verlangen naar deze dingen, waardoor hare wenschen eenmaal werkelijkheden kunnen worden. Moge ieder afzonderlijk lid van iedeien Nationalen Kaad zich zelve geroepen voelen tot ernstige overweging van deze groote vraag: niet alleen ais eene gevoelszaak, als een ideaal; maarniet het oog op de practische volvoering. Dan zal de Raad een sterke macht worden in het ver zachten van tegenwoordig lijden en het voor komen van dreigende gruwelen. Maar waar de Raad op dit punt al moest doen door laten, op andere punten: verspreiding zijner beginselen, opwekking tot aanénsluiting, was hij zooveel te ijveriger werkzaam. De zaal, waar de Raad zijne iittingen hield, was steeds bezet; een aandachtig luisterend publiek van mannen en vrouwen volgde de voordrachten van lady Aberdeen, van Frau Stritt, van me vrouw Klerck van Hogendorp, van mll. Monod. Plet informatiebureau op het tentoonstellings terrein was dagelijks geopend tot het geven van inlichtingen, het inwinnen van gegevens, het verstrekken van adressen, het bevorderen van onderlinge kennismaking dóór introductie. Dit laatste vooral acht de Raad van groot be lang. Want het mag nimmtr worden vergeten, dat zijn hoofddoel is het aa:;kweeken \a-i ver broedering. Maar verbroedering is niet mogelijk zander bekendheid met elkander, en daarvoor is eene gelegenheid tot een wederzijdse!! ont moeten noofiig. Gelegenheid nipt? aijeen tot de tormeele ontmoeting tusschen redenaar en pu b.iek, maareene persoonlijke.imiividuëele kennis making, waarbij de sprekers van den dag, de olticieele vertegenwoordigers van d.-n Raad, de genoodigde gasten, elkander kunnen ontmoeten tot vrije, ongedwongen gedachtenwisseling en ter onomwonden bespreking van de toepassing der groote gedachten van internationale gcmeenschapsoefening. Dit laatste was steeds het groote punt van behandeling. Telkens weder, op het spreekgestoelte en in het intieme mondgesprek rees de groote vraag: hoe kunnen vrouwen het hare doen tot bevordering van de internationale gemeenschap. De aangeprezen middelen waren nog talrijker dan de nationaliteiten der aan prijzers; maar op een punt waren sprekers en toehoorders volstrekt eenstemmig. Het was het ernstige, diepgevoelde bewijstzijn, dat de eerst volgende stap voorwaarts in de ontwikkeling onzer beschaving moet zijn een k',:< i.iig be.-,et van de groote waarheid, dat de hoog. to belangen der natiën voor allen r. en dezelfde zijn, dat zij volgens het woord van den grooten Apostel, allen leden zijn run nzelfde lichaam, en ,dat, als n lid lijdt, al de leden mede lijden, en dat als n lid verheerlijkt wordt, stch al de leden mede verblijden, De Internationale Vrouwenraad, zoo besluit mrs. Sewall haar memorandum, is thans der tien natiën sterk en uit al de verslagen, die inkwamen, blijkt, dat in alle landen, waar het denkbeeld van den Raad wortel schoot, niet alleen het interi ationale medegevoel werd ge wekt, maar dat het nationale bewustzijn \verd gesterkt in dezelfde mate als verdeeldheid en verbittering van partijen onderling verflauwde. Een dieper gevoel van broederschap en et-ne steeds ruimere toepassing daarvan blijve steeds de vrucht van het werk van den Raad. JOHANNA W. A. NABKK. Afgevaaidigde voor Nederland v/h Pers-comitévan den Inter nationalen Vrouwenraad. Wat Chamberlain voor heeft met Engelsche vrouwen. De groote imperator van liirmingham, Zijne Excellentie Joseph Chamberlain, sprak 14 Maart in de jaarvergadering van de (British Women's Emigration Association» die in de laatste '20 jaren de emigratie van ongeveer 7000 vrouwen had bevorderd. Hij o: twikkelde daar een nieuw plan om Zuid-Afrika voor goed voor Inion Jack te veroveren. Met wapengeweld gaat dat niet. Dat schijnt OOK Joseph duidelijk te zijn geworden. Xu wil hij een speciaal fonds zien gesticht ore, zoodra du oorlog geëindigd is. duizenden vrouwen r.risr de veroverde landen te zei,den. in vereeniging met mannen, die Zuid Afrika r.ls een nieuw vaderland aanvaarden en door hare invloeden de «loyaltv> van het land aan zijn <jr!orioMs Empire», voor eeuwig verzekeren. Hij v.as kinueriijk verheugd te denker., dat "de neigii.;; van net Kngelsche volk. om zijne trailnii-;-,, wetten, taal en godsdior.st overz>!e;-ch te voe ren» toer.am. Die domme Joseph om zuu zijn tong voorbij te praten en opei.l'jk te verkon digen waarom hij de«en oorlog ^'provoceert! heelt. Wanneer de oorlog ever v, as, wat ruwt meer lang zou uuren, dan -uu Enyelan.1 van zijn meest energiekste mannen daarheen zenden «bij tienduizenden, neen bij honderd duizenden». En het hing van ca vrouwen af om hen te volgen en hun aldaar eer tehuis te bereiden, dat hen voor goed aan het veelbelovende land zou binden. Wel had de regeering geen geld om deze vrouwe lijke emigratie te bevorderen, doch bij dacht het mogelijk om duizenden rouwen te tra, sporteeren met de schepen die uitgezonden zouden worden om de troepen terug te brengen. Op de Britsche eilanden zijn een millioen vrouwen meer dan mannen en deze oorlog van Joseph heeft van de laatsteri weder een goede portie weggemaaid. Daarom is de strijd om het bestaan voor de vrouwen hier zoo zwaar. En zouden zij zoowel zich zelf' als Joseph's »giorious Empire", een groote weidaad be wijzen door deze emigratie die zoowel een sociale als een politieke beteekenis heeft. Naast een rassenstrijd tusschen mannen, wil de groote man nog wekken een rassenstrijd tus schen vrouwen in liet door hem geruïneerd land. v. D. V. Modes. - - l-.Ki'i, wonderkind.?Een vrou welijke detective. Een nieuw maand schrift. (fabriek d'Annniizio. --Invloed der zoryen op ome hersens. J'iil>iergaarder. De mode kiest op 't gebied van voorjaarshoeden, haar modellen uit lang vervlogen tijden. Naast den grooten. kranigen Bubenshoed, zien wij het guitig steekje, waarmee de «olie Fritz" zijn kruin tegen weer en wind schutte; den grooten, breedgeranden hoed dateerend van de Fransche revolutie, hoeden, die de fijne, weemoedige trekken eener prinses de Lamballe en van andere schoone vrouwen, geestig tot hun recht deden komen; de baret van den edelknaap, nu bij voorkeur gegarneerd met de sierlijk neerhangende struisveder. Zelfs de zoo bekende »petit chapeau" van Napoleon I bedelt om een plaats; de groote, woelig-druk ver sierde hoed Marie Antoinette, komt hoe langer hoe meer op den voorgrond. Eén bepaalden modevorm schenkt het aanstaand voorjaar dus niet; alle mogelijke modellen zal men te zien krijgen. XTu komt het er maar opaan, voor zich zelf een juiste keuze te doen. Een slimme vrouw zal wel met het noodige en gepaste ijdelheids-overleg zorgen, dat haar hoedje harmonieert met haar leeftijd, met de kleur van gelaat en haar en met haar kapsel. Wat de garneering der hoeden betreft, die is meer beperkt en niet zoo rijk afwisselend als de modellen op zich zelf. Als bloemen voor het nieuw ontloken seizoen kiest men bij voorkeur rozen, viooltjes, hortensia's en papavers. Rozen, zeer grootfi exemplaren en in alle denkbare tinten worden op de hoeden gezet; een lange bladeren-guirlande wordt nog steeds aan de rozen toegevoegd; de guirlande wordt naar verkiezing gedragen los over den hoedenrand afhangend, of luchtig aan de hoedenbol ge hecht. Voor groote hoeden gebruikt men ook wel uitsluitend een guirlande van bladeren, die de heele kleuren-gamma doorloopen van het teer groene tot het verdorde blad. In plaats van rozen worden ook reusachtige kokarden en rosetten van ijle, zijden stof op de hoeden geplaatst. Een modegrilletje, dateerei:(t uit den zoo juist verstreken Car nevalstijd, zijn rozen uit goudstof gemaakt met zwarte harten en meeldraden, die rozen worden niet vereenigd met groene bladeren, maar met strikken van zwart fluweel. Lint wordt over 't algemeen weinig gebruikt, tenzij voor het aanbrengen van strikken onder den hoedenrand; strikken die even als bloemen en de uiteinden van struisveeren op het kapsel vallen en die.,st doen als »cache-peigne". Witte o;i ei ,TJe tulle met kant heeft veel aftrek op hoeden van Engelsch model, die garneering wordt ook gebezigd met razen en struisveeren. De hoeder, worden gemaakt van stroo met paardenhaar of'paarden haar met goud; ook komt het bekende, mooie Italiaanscbe stroo weer in de mode. De zoogenaamde «pleureuse" of' kopveer, de struisveer met omgebogen uiteinde handhaaft zich op de toque en capote. Een voorjaarsnieuwtje is de veeren en bonten boa aan de uiteinden te versieren met frissche, natuurlijke rozen, die in. tin; met het te dragen toilet moeten harmonieeren. ? '* * * / Marietje LeguichèY-4s het dochtertje van Leguicheux in Buckinghamshire. Marietje werd in 1891! in Eastbourne geboren en is dus acht jaar oud. Marietje is in het bezit van haar diploma voor stenografie en type-writing ! Wis- en meetkunde en eiectriciteit zijn de lievelingsvakken van het merkwaardige kind, hoewei zij zich ook met hart en ziel toelegt op" muziek, leekenen, schilderen, talen, gym nastiek en dansen. Voor alles heeft zij aanleg ; alles lukt haar; wat zij in zich opneemt ver werkt zij met de kracht en volharding van een volwassene. - Marietje zit kranig op het rijwiel en maakt in gezelschap van haar vader groote tochten. Zij heeft veel oog en gevoel voor de natuur; allerhandigst springt zij om met haar camera, neemt met smaak en overleg «kiekjes" op baar uitstapjes en ontwikkelt thuis gekomen, eigenhandig de platen. Zij heeft een aange boren tact om te onderwijzen, want, professor Leguicheux heeft Marietje nu aangesteld als onderwijzeres van haar vierjarig zusje. Marietje spreekt vlot Fiansch; zij was reeds drie maal met haar vader in Frankrijk en vertoefde dan eenigen tijd in diens geboorteplaats, !e Mans. In Parijs zijnde, klauterde zij naar den top van den Eiffeltoren. Zij is een zeer merk waardig wezentje, niet net minst voor theo sofen en spiritisten : ondanks haar veelzijdige ontwikkeling is zij tegelijkertijd in merg-enbeen het doodgewone kleine meisje, dat dol graag winkeltje speelt^en met groot animo baar poppen uit- en aankleedt, drilt, beknort en lietkoost. (>r;iol. for.-eh. breedgeschouderd is mevrouw Moi-'Hr, de ei geladie vrouwelijke detective. Van iiünr gant uu eun sugj^stie van iemand, uie ;:.'tel! s v;eot wat /ij vvii; de iiit'.lrukking liurtr oogi.'ii, '.]?'. iij:,(>u o;;: i;aii: slimmen mond, ijaar bri'C'dn t'tid!-! k.ikou verraden wilskracht, vast heid v::.- karakter, o:.vc."/!;-;tteiijkheid. Het doel waar zij o,, ;it wil b:i>;iL:i 'ij altijd : zij is met uit haar koers te .sb.au. Tui.'ii ine:i mevrouw Mo:-er o:-Ti:i viocy oi' ?.i> liet vv';'rk v;'.u dutecüvu woorüue zij zerr beslist: A\tlstrda niet! bet werk van een detective :ip«lt aai,leiding tot allerlei vout vallen en vei wiükeinij/tn. die men schromelijk kan overdrijven en de aangeboien neiging tut overdrijven van iedere VTJUW wordt hier een groot bezwaar. Daarbij, zouden vrou wen van allerlei kaliber zich gaseuikt wanen voor werk waarvan zij gee1: llauwu notie bebben. E«n ijzeren gezondheid is iioodig om uren lang den i; viood te ;r;i seerei. van kou en hitte, van regen en wii.d : lichamelijke kracht is onmisbaar oio ontzag in te boezemen en bij voorkomende gelegenheden zich ztdt ts veidedigen. ledere vrouw beschikt niet over een koei verstand en niet te schokken z'ii.uwen. Bij uitzor.uc'i'ing en slechts wanneer al deze factoren aanwezig zijn. zou mevrouw Moser het werk van detective aan een vrouw toever trouwen, maar dan ook gaarr.e en met volle over tuiging, want, zegt /.ij, een vrouw is altijd ge steund door haar intuïtie en heeft ook daarom een geheel anderen kijk op de dingen dan een man. Toen de beer Moser ais hoofd der politie optrad, stelde hij zijn» ecbtgenoote, met wie bij veel over zijn werk gesproken bad, als detective aan. Haar schranderheid om licht te brengen in de duisterste zaken, deden hem dikwijls versteld staan. Mevrouw Moser deelt ook nog mee, dat baar man en zij in dezelfde zaken dikwijls tot dezelfde resultaten komen, maar, dat die altijd verkregen worden langs geheel verschillende wegen. Dieven, zegt mevrouw Moser, zoek ik niet altijd buitenshuis. Ik verdenk de geheele familie en zij die van kostbaarheden beroofd zijn, houd ik dikwijls met den besten uitslag voor den dief zelf. Ik onderwerp die personen aan een martelend uithooren, ik laat hen on gemerkt talloos veel kleine bizonderheden ver tellen, tot ik voel, hen geheel in mijn macht te hebben en dan vallen zij naar korter of langer tijd door de ben. Soms roep ik op het alleronverwachtst: Ik weet wie de dief is!.... en » weet het ook! u wét het ook ! '. n is het zelf!" Tegon zoo'n schrik zyn zij in den regel niet bestand en belijden schuld. Onder den naam »Cyrano de Bergerac" is in Rome een nieuw maandschrift verschenen. Het blad wordt geredigeerd door mevrouw Lina Centa?Tartarini. Gabriele d'Annunzio heeft in verschillende steden van Italië, ten bate van socialistische arbeidersvereenigingen lezingen gehouden. Zijn onderwerp was het derde gedeelte van zijn »Canzone di Garibaldi". Overal werd d'An nunzio daverend toegejuicht. * * * De moderne wetenschap geeft ons op bijzonder klare en leerzame wijze een begrip, hoe zorgen dooden kunnen. Vele bekende physiologen die nauwgezet alle ontdekkingen met betrekking tot de ksnnis der hersenen hebben gevolgd, verzekeren dat twintig percent van de sterf gevallen welke aan verschillende oorzaken worden toegeschreven in werkelijkheid door zorgen ontstaan. Onbemerkt doch zeker, woekert het kwaad voort, blijft zonder verpoozing de hersenen bezig houder;, onder den vorm van een idéa fixe, waarvan men zich niet kan ontdoen en zooals een geregeld ter zelfde plaatse neer vallende druppel ten slotte een steen doorboort, zoo verwoesten de zorgen met onbarmhartig langzame zekerheid, de machtige hersencellen, de heerlijke organen die in gezonden staat, gezondheid aan lichaam en geest schenken. Zorgen veroorzaken steeds een zekere opge wondenheid, doch ais ze tijdelijk zijn of slechts nu en dan voorkomen, werken ze niet zoo schadelijk. De hersenen kunnen voorkomende niet al te hevige schokken wel verdragen, doch zijn niet in staat aan doorloojiende onrust weerstand te bieden. De werking van voortdurende zorgen op de hersenen kan niet beter worden voorgesteld, dan een aanhoudend zacht en zeer geregeld hameren op den schedel. Een pijnigende ge dachte waarvan men zich niet kan losmaken, doet het weerstandsvermogen der gevoelige cellen allengs verminderen en verwoest die organen welke zoo oneindig lijn en teeder zijn, dat alleen een beschouwing onder den microscoop ons daarvan een denkbeeld kan geven. Dus in ieder geval geen onnoodige zorgen zich scheppen, zooals velen geregeld doen, en vooral dei.'ken aan: Mensch eiger je niet.' (Maandblad gewijd aan lli/gii'ne en Indus trie, onder redactie van dr. van Hamel Boos en Ilarmens). * * * De >papiergaarder" is een heerlijk geschenk aan ordelijke huismoeders, die er prijs op stellen alle paperassen betrekking hebbende op haar huishoudelijk bewind, bijeen te houden. Een bezit van onschatbare waarde is de papier gaarder voor studie-menschen, voor onderwij zeressen, voor schrijfsters, die tallooze be schreven en gedrukte papieren in handen krijgen. Een vast plaatsje om al die »fiiegende Biatter" te vergaren, is dat niet een genot ? In den vorm van een portefeuille worden die praktische en keurige voorwerpen in ver schillende formaten gemaakt uit stevig reekleurig karton, waarop de donker gebrande motieven goed tot hun recht komen. Het werk wordt gemaakt door ervaren en artistieke vrouwenhanden, want de papiergaarders zijn bij de vereeniging Tesselschade verkrijgbaar. Aangezien het een Duitsch bedenksel is, wordt dit artikel verkocht onder den naam »Sammelpappe". Mijne beslist Hollandsclie voorliefde verzet zich tegen het gebruik van uitheemsche benamingen. Ik bedacht het woord papier gaarder. Wie weet een beteren naam 'i vnazzonbcn. Vergun me in 1111: blad iets te zeggen, naar aanleiding van het vermelde in het laatste nummer van Vrede door R«cht": Dat ik namelijk vervalschte stukken zou hebben rondge/.iii.den. Waar ik openlijk word aangevallen, daar mag ik niet nalaten een ai.twoord te geven aan het hoofdbestuur van den Xed. Vredevrouvvenbond, en daarna aan de pres. in het <>l»;>dit(ar eenige vragen te stellen, v/eike zij in eiüi imrtici/licr schrijven aan haar gericht, niet heeft willen beantwoorden. Ten eerste moet ik mededeelen, waarom ik het lidmaatschap van den Vrouwenvredebond heb opgezegd: Door de leden der vereeniging op de Algemeene Vergadering gekozen, tut lid der Com missie voor het opstellen van het Huishoudelijk Reglement, en weder door die Commissie tot bare secretaresse benoemd, werd het me door de pres. die nicl in die Commissie was ge kozen, zóó lastig gemaakt met bet telkens en telkens inzenden van allerlei onmogelijke amendementen, dat ik er eindelijk genoeg van kreeg, mijn ontslag nam als secretaresse en tevens als lic! van den bond bedankte. Toen ik nu in het najaar uit Parijs terugkeerde, in hot bezit van authentieke uit het archief van den Internationalen bond gelichte stukken, gat ik aan de _!de secretaresse, op haar verzoek, de nu circuleerende papieren en brieven ter inzage. Ik kreeg ze terug, vergezeld van een officieel schrijven, waarin o. a. het volgende voorkwam : »Ik heb het bijgaande op de Hoofdbestuurs vergadering ter sprake gebracht. Het bestuur heeft menige onnauwkeurigheid er in gevonden !" Daarop verzocht ik de 2de secretaresse mij die »menige onnamvkeurigliederi' te willen mede deelen, omdat ik dan naar Parijs daarover wilde schrijven ! Daarop kreeg ik geen officieel, maar een zeer officieus antwoord. Blijkbaar zat men er een beetje mee in ! Er werd iets in verteld van een brief die heette weggeraakt te zijn, en die toch uit het archief alhier te voorschijn was gekomen ! maar verder wist men niet te zeggen l Deze brief had echter niets met de bewuste zaak uit Parijs te maken en behoort ook niet bij de rondgezonden papieren. Men vroeg de papieren nog eens ter inzage om de menige onnauwkeurigheden te kunnen opschrijven! Het briefje eindigde met de vol gende tirade: »Er was een tijd, dat u mér apprecieerend ten opzichte van den bond te werk ging!" Nadat ik een particulier schrijven onder de oogen had gekregen, waarin de pres. meldde, dat ik allerlei dingen van haar vertelde, die den toets der waarheid niet konden doorstaan, schreef ik : »Zuike dingen zegt of schrijft men niet, zonder de deugdelijke bewijzen daarvan te kunnen leveren en ik tart u dit te doen! Ik wil in uw bijzijn alles herhalen wat ik van u heb gezegd !" Tot eenig antwoord kreeg ik mijn eigen brief terug. En nu stel ik de volgende vragen aan de presidente van den Nat. Vredebond, die ik hoop, dat zij zal willen en kunnen beantwoorden: Met welk recht hebt u in No. 1217 van dit blad geschreven: »De Fransche ligue, die zoo genaamd door prinses Wisznieuwka is opgericht, de ware stichteres is mevr. Flammarion." Terwijl ik hier een brief heb, van diezelfde mevrouw Flammarion, gedat. 18 April 189G, waarin deze dame schrijft aan de prinses : »Je suis enthousiasmée de votre noble idee, Ie rêve si cher non seulement des pouses, des mères, des soeurs et des fiancées, mais aussi celui d'un savant, qui admire l'humanité, Flam marion, Ie cher astronome ! Je m'inscris donc avec amour comme membre de la ligue et fiere tri't fiere d'en faire partie. Je vous assure, madame la presidente, de mon zèle a vous envoyer des prosélytes et de mon dévouement absolu, pour cette oeuvre atdmiralile et si utile."' Dat mevrouw Flammarion later de partij van mevrouw Selenka heeft gekozen, toen deze, in een ziekelijke opgewondenheid ten tijde van de Vredesconferentie ieder die deze dame heeft ontmoet, zal hebben bemerkt hoe nerveus zij wa'i in een minder aangename verhou ding tot prinses Wisznieuwska stond, is zeer te betreuren ! Maar dit doet hier niets ter zake, waar het geldt de stichting van de Ligue. Verder meldt mevr. Waszklewicz dat -de Nederlandsche Bond eerst door haar werd ge sticht, nadat de namen der vreemde vicepresidente haar vertrouwen in de zaak hadden ingeboezemd ! Is mevr. W. dan geheel vergeten, dat die Ned. Bond reeds bestond met Mej. Lagerweij als vice-presidente? Wat de inhoud der hierboven bedoelde papieren aangaat, zij zijn hier niet aanwezig, zoodat het me onmogelijk is punt voor punt het daarin geschrevene aan de waarheid te toetsen. Maar ik vraag nogmaals zwart op wit, de bewijzen, dat die papieren vervalscht zijn ! Kunnen die bewijzen niet gegeven worden, dan zal of het Jloofdbestuur wil of niet op de Algemeene Vergadering het volle licht in deze zaak worden ontstoken; en dan zal de presidente wel gedivongen zijn, te antwoor den op de gedane vragen naar aanleiding van het door haar geschrevene en gesprokene. Het staat me tegen in een nrrfezaak aldus tegen aangedaan onrecht te moeten strijden, maar ik achtte mij verplicht openlijk tegen verdachtmaking te moeten optreden ! II. VAX ])!?; Mol.K CVnii.v). Den Haag, 10 Maart 11)01. Ik dien hier nog bij te voegen, dat dit schrij ven tevens een uitvloeisel is van een opdracht, mij gedaan door Lina Morgenstern uit Berlijn en Marya Chélaga te Parijs, Tvar aanleiding van de handelwijze van mevrouw W. ten op zichte van de presidente van den Internationalen Vredebond, tellende 5 millioen leden ! Aan den lieer J-\ II'. Drijcur. (ieachte Heer, Een enkel woord naar aanleiding van uw schrijven in dit blad. Uw wilt menschenliet'Je naunt vaderlands liefde plaatsen en noemt mijne bewering eene ongerijmdheid. Xu, ik voor mij vind juist uwe bewering eene ongerijmdheid. Vaderlano.sliutde kan eenmaal niet samengaan met menschenliefde volgens mijne opvatting, en hartelijk hoop ik. dat er velen zullen zijn of komen mogen, die dit met mij zóó inzien. Dat in ieder mensch vaderlandsliefde huis vest, gaf ik in mijn vorig schrijven reeds gaarne toe; (int valt niet 'e 01 tkehnen, dat is de littde tot het ouderlijk buis, de geboorteplaats en meer, zoo Js u dat uit Wagner's werk aan haalt; maar ik v/il juist die liefde r.iet aan gewakkerd zien, omdat daaruit niet anders komen kan, dan het opnemen der wapenen ter verdediging van eigen grond, eigen bezitting en zoolang wij van plan en gereed zijn te verdedigen, zal de hebzucht van andere, van krachtiger zijde altijd komen om ons te ont nemen, wat toch niet genoeg te verdedigen is. Vaderlandsliefde brengt dus van zelf het oorlogvoeren, bij die aaneenschakeling van. gruwelen, waar menschen ten slotte ais dieron moeten worden hoe kan daar als een «twee lingzuster" de menschenliefde gaan 't - - een onmogelijkheid ! Alleen dan wanneer menschenlief Je algemeen boven vaderlandsliefde heerschen zal en heb zucht de grondtoon der «beschaving'1 niet meer wezen zal alleen dan pas kan onze efate wensch »geen oorlog" vervuld worden. En dus blijf ik bij mijne bewering: «laten wy, vrouwen een kloek en vast besluit nemen en menschenliefde boven vaderlandsliefde stellen. Breuk el en, 14 ii liHll. GOK ScltlI'l'KKv O S C O, a, GL n gj- o .10. GL SL JOOL -vöjrf.:riLSSo]o.o]o.cIo d ir £t 23.