10 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 1282 comité's het eens, zoowel de Council of foreignbondholders als de Union des porteursfrar ciis de rentes portugaises en het Berliner Comité. Ban bepaald pion wil geen der comité's in dienen, zoolang de garantie- quaestie niet is uitgemaakt. Dit schynt thans ia zooverre te kannen worden verwacht, als de rentedienst ?Weder een preferentie op de douane-rechten heeft en het statuquo behouden worden zal, met officieel* bevestiging dezer toewijzing bij contract. Tot de nog niet dtfi litief beantwoorde vragen van mindere beteekenis, behoort de delging der 4 pCt. leening, welke des te ge makkelijker zou kunnen worden opgelost, daar hierbij in het geheel slechts fr. 45 45 mill. in aanmerking komen, terwijl bet nominaal bedrog dar 4K pCt. leaniog fr. 32023 mill. en dat der 3 pCt. fr. 1.053, 61 mill. is. Da duitscha houders zouden evenwel den eisen blijven volhouden, dat de kans der pari-uitfoting voor da houders der 4M i-Ct. schuil behouden blijve en, dat dit wettelijk bepaald worde en niet aau de regeering hst recht tot aankoop ter beurze worde gelaten. Tot dus verre hebben de onderhandelingen nog niet tot een resultaat geleid. Ook voor da Vsnezue'anen is de beursnoteering wat beter. Wellicht heeft Gastro het grootste weerstandsvermogen van zijn tegen stander ?gebroken. Voor de cultuurmpyen kan niet even gun stige mededeeling gadaan worden. Da pryzen der indische producten willen nog niet. Ean gunstige uitzondering maakt de groep der Tabakken. De koers der United Langkat Plantation avanceerde van 223 a 238 tot 241 a 243. Uit het jaarverslag teeken ik aan dat de Riad van bestuur voorstelt op de gewone aandeelen nog l pCt., boven het 5 pC;s interim-dividend uit te keeren en bovendien rog een bonus, ook van 5 pCt. Het reservefonds wordt bovendien belangryk versterkt. In de uitgebreide groep der Diversen vreagt de vermindering van 62M tot 56 H voor den pry's der Wagon-Lits eanige aandacht voorde opengestelde inschrijving op 60 duizend pre ferente aandeelen, tegen den paripry's van 250 francs Den' aandeelhouders is terecht het recht van voorkeur toegekend. Voor 5 oude aan deelen kunnen za op 3 nieuwe aanspraak maken. De algeineene vergadering heeft het besluit genomen om de oude aandeeler, ge reduceerd tot fr. 350 te verwisselen tegen nieuwe gewore van fr. 250 en we! in de ver houding van 5 oude tegen 7 nieuwe. In Gijabrecht's veste is de gelegenheid tot inschrij ving tot 20 dezer opengesteld t>y de heeren "Wertbeim ?& Gompertz. Daar kan ook do be doelde verwisseling gedaan worde,", Zouden de aandeelhouders het gebruikmaken van hun recht van voorkeur niet in ernstige overwegit g nemen ? De Leest&fel den volgenden keer. Amsterdam, 16 Januari 1902. D. STJGTER. IHIIIIIIIMIIHIIIIIIMIimillllllllilHilHi Prof, or, C. P, Tiele f. (Naar het portret van Veth). Den Hen Januari werden velsn te Leiden en in ru'men kring daarbuiten ontroerd en geschokt door den onverwachten i'ooi van den oudhooglee^aar der Rijk8-universite.it en n<>g alty'l dienstdoend hooglecraar aan het s min^ris der Remonstranten, Dr. C. P. Tiele. Wel was hy eenige weken ongesteld geweest en h eld hy' nog zij \ kamer, doch men meende den. lichten aanval van pleuri'i", die hem had go.troffen, voor geweken te mogen houder., Sbe'ita enkelen wisten dat hem sedert lang belreigd-3 de noodlottige openbaring van een hvtk*aal, die EU plotseling een eind had gemaakt aai zijn hooggeschat leven. Cornelis Petrus Tiele h 16 Dsc. 1830 tpboren te Leiden, waar hy als kind en jo'ü/f lin ; zi;n opleiding genoot, totdat hij Oi'f. 184S als student werd ingeschreven te Amsferdim. Daar werd hij de leerling van Abr. des A-norie v.VI der II :even en wie destijd, mede zich wij H<m aan de vorming van aïnstaavle p'-e-lik1* f'i \ der Remorstrantsche B'oadersc'iap. TV zijn bestemmin» gekomen, trad hij op in M >o--Irochr, 6 X3V. 135 J. daarna te Potterda'n 185ii '.X; den 13 Febr. 1873 als hoogleraar aan hjt Retnonstrantsch Seminarie' te Leiden en i O Oct. 1877 bovsndian als hoogleeraar aan de aldaar go/estigde Rijks-univers'eit. Uit laatstgenoemla betrekking dwon» hem de zeven ijjarige leef t ij l den 15 Sept. 5901 te scheidan, te gelijk met de overdracht van het' tij lelijk door hem waargenomen rectoraat. E^u ?"?n, gelijk h'j da»? vóór ons stond, naar het s-hw! nog in Aa volle kra'ht der jaren, bij uitreijie-d heid geschikt voor de vervulling zijner schooie taak. geoord en beroemd om zy'n goteer :he d, gelyk weinigen, tot ver buiten de gre ze \ van het eigen vaderland; zeldzaam wel-prek--'-''; overladen met eerbewijzen van bijzonder» p--r80 en en wetenschappelijke krirg"n; (relict i on bemind door talloos velen, 011 leren e j )---^-r.!n, om zijn hüfMijlio manieren, hst aangena-n; ?/ in den. o:üi,a :g, djn gezelligen, met h-'ra. i z:.,n huü' of daarbuiten; bovenal oin d; go dhe d van zin hart. Een gelukkig mvi". ^flij-c hijself ia hit openbaar verklaarde, dim la^Ntan , 15en SspteniVr. Als kerkelijk hooglearaar hal Tieb to zorge i voor wat gaacV, mocht worden aari het staatsonderwijs voor Remonstrantsch« theo logen tii ontbreken. Voor de geschiede: is der broederschap, voor de praktische 'beo logie, voor oefeningen in het houlen »an voordrachten, het maken van preeken en het geven vai godsdienst-onderw'j?. Ei h j deed het, cp veelszins voortreffelyfce wyze, vaak mede onder de toejuiching van wie niet ver plicht waren -zy'n lessen te volgen. Van den aanvang zyner tweede 'komst in Leiden, 1873, droeg zyn akademische werkzaamheid aldaar een ruimer karakter dan dat van den kerkelyken hoogleeraar der Remonstranten. Getuige zijn verkeer met studenten die niets met hem hadden te maken. Getuige reeds de titel zijner inwydingsrede van 13 Febr. 1873: De plaats van de godsdiensten der natuurvolken in de godsdienstgeschiedenis." Daarmede wa? de voet gezet op het eigenly'ke arbeidsveld, waaraan Tiele de laatste iaren bykans uitsluitend zy'n beschikbaren lijd en zyn uitnemende wetenschappelijke krachten had gewy'd. Da gerc'niedenis der godsdiensten had hem aangetrokken, meer dan eenig ander stu dievak. Het kon dan »ok niet anders wezen dan de vervulling van een hartelijk gekoesterden wei sch dat hy zich in 1877, als staatshoogletraar, geroepen zag tot het onderwijzen van de geschiedenis d(r godsdiensten in het algemeen" en. van de geschiedenis der leer aangaande God". De laatste mocht schijnen en inderdaad voortdurend worden beschouwd als een ietwat zonderling by'vak", de eerste had als hoofdvak" van den vorfcher en spreker diens volle hart. Daaraan gat hij zich, jaren aaneen, geheel en on-verdeeld: de geschie denis dïr godsdiensten in het algemeen;" een ongelukkige benaming gelijk hij kon klagen, te onzaliger ure geslopesi in onze Wet op het Hooger (Lderwy's. Eu hij verstond onder de onmogelyke' uitdrukking: de vergelijkende geschiedenis van de voornaamste godsdiensten uit de oudheid, met uitsondering van die der Israëlieten, Joden en Christenen. Ia die vergelijkende geschiedenis en haar streng wetenschappèlyke beoefening lag Tielo's kracht. Daarin het ft hij verworven zyn grooten. naam, zyn Europeetchen roem. Ze>fs sprak hij de laatste jaren bij voorkeur van de godsdienstwetenschap", als ware haar verzor ging hem van staatswege opgedragen, en bij placht dan in haar te onderscheiden een his torisch en een wijsgeerig deel Het eerste trad daarby' in de plaa'.s van de oifideele geschie denis der godsdiensten in het algemeen", het andere in die der wijsbegeerte Tan den gods dienst". De laatste wis aanvankelijk niet geacht te behooren tot zijn domein, maar ommium consetsi', by de invoering van de Wet op het Hooger Onderwijs in It77, als leervak toever trouwd aan Scholten en na diens aftreden in U81 aan Rau * en h< ff'. Zelfs nog by'diens overiyden, 20 Jan. 18fc9, dacht niemand er aar, Tiele aan te wijzen als geroepen voor het onderwijs in de wijsbegeerte van de godsdienst" ; hy'stdf evenmin. De Faculteit zond, op verzoek, haar lyst van aanbeveling in, de curatoren hun v. ordracht. Maar de Rt geering, voortgt komen uit het toenmalige monsterverlord van Amirevolutionairen, Room-ch katholieken en Socialisten, vond beter geen acht te slaan op beider voor lichting. Zij ging baar eigen weg en zorgde voor de benoeming te Leiden van Dr. J. 1T. Gunning, destijds keiktlijk hoogleeraar teAtns'.erdam. Nu zou de wysbegeerte van de godsdienst" eerst baar voile kracht lunten ontplooien! Maar nauwelijks twee jaar later moest de nieuwe titu'aris verklaren dat hy, met zijn beginselen, toch niet in staat wa?, de hem opgedragen taak naar den ei sch der wet te vervullen. Toen was goede raai duur en deed Tiele, ofschoon schoorvoetend en alleen om dea opgedrongen, maar pencoElyk geachten ambt genoot uit zyn verl»gei:heid te redden, den voor slag de wy'sbageerte van de godsdienst"in ruil te nemen voor de geschiedenis der leer aangaan de God." liet voorstel werd met baide handen aan gegrepen ; de verwisseling van vakken kwaoj tot stand. En zoo is het geschied dat de his toricus Tiele, wien het ge'ukkig rooit hal ontbroken aan wysgcerigen zio, sed.it mede mocht worden ge^-ld order de olücieele woordvoerdirs der wijsbegeerte van de godsdien-a". Ik heb deze dingen ietwat uitvoeriger in h rinnering gebracht, omdat daaromtrent de laa ste jaren zeer zonderlinge legenden in omloop ijii gekomen. Duidslijkheidsialve moet ik er nog bijvoegen; de verwarring bij de spraakmakende schare, waarop ik zr;o even doelde, sto; d me :e in eenig, hoewel tamelijk verwijderd, verband met een hervormingsdroom, dien Tiele inder tijd, o. a. bij herhaling ten aanhooren van wie zich lieten voorlichten door de Gids en het Theologisch Tijdschrift, heeft gedroomd, maar later, althans in dea ou 'eren. vona, volledig prijsgegeven, a's kon en moest de Facul teit van godgeleerdheid aan onze universi teiten worden omgezet in een Faculteit van godsdienstwetenschap. Met die gods denstwetenfcchap" werd iets anders bedoeld dan waarop het oog van Tiele rustte, als hij de laatste jaren bij vuoikeur zijn lievelingss udie zoo noemde, het wetenschappelijke wei k waar voor hij zooveel is geweest en zooveel heeft gedaan. De aanvaarding der nieuwe, in Ib9l hem, opgedragen taak, viel samen met de vo H be reiding tot het houden der G i ff or l-lezingen in E.iinburgh. G"en wonder dat deze, in 1897 en :99 voor het eerst in druk verschenen, en de kortelings daarna uitgegeven lloufdrukken, dïr godsdienstwetenschap (190!) nu de U3s:e bronnen zijn vo.)r onze kennis van des ho^letraars wijsbejoerca van do gods Jiensi". Hoevelen hij dairnv; Ie ^oedgedain en uit; em in.l voedsel voor h<K>fl en hart ge chonken heeft, ween zij het b st, die zijn colleges tot in den jong-ten zomer mochten volgen en den rijken iiihou l dien zij boler, in z:ch opnemen. Tot de Leidsche tchool" in den engeren, den ouderen zin va-i het woord, zooals men daar van sprak in de da^en van S»pp's Praqinit<(ke geschiedeni-i (IS.'irf) en zooals men h-iar het bejt kan leeren kennen uit Da ls<v rter Hervormde Kerk, 4i druk," heeft Tiele nooit behoord. Hij was veeleer van den avwsvig, rif Ai a's predikant ti Rjtterdam, \ van ie biste woordvoerde s Her Nu uwe lichting, -i der eersten onder de toongevende- Modernen. Wel is hij l'ijkirs e<*n kwart eeuw, no-< enkele jaren rant Scholten, ietwat lauwer naa.t Rsu-venhotïen Kuenen, het lan^s' w-»l mst anderen, lid en dit wi: tc/ens voor hem /.e^fen: een s:er.;.a! ge-ve st van da Faculteit vai i; 'l geleerdheid te Leiden. Zij zaj hem ronlo heengaan, tegen h t einde van den vooriw.ilen cursus, dankbaar voor wat hij in haar krin-r was geaee-.1". hopende n.og lang daarbuiten van zijn friifchen go-st on zij i warm hatt te zuilen geniete r. Am de Re-aonstra- ten, door geen wet op dsu lo.ftiji geb .'.Tl^r, is hij ten einli tno s;e trouw kuni.en blywr, doch helaas, slfdits 'irten tijd ni zijn aftreden als staats,1).w;»leeraar. Reien seminaristen volgdan te voet den bloemenschat die achter den lijkwagen aar.reed; weemoedige herinnering aan het drieta- luistcrly'ke feesten, d*t wy 'Ie laatst; j ren, op hun aa-, st-chtin^, met hen vierden : den 6 fen No vember 1893, ter herdenking van deii dag waarop Tiele vóór veertig jaar fe Moordrecht als predikant was opgetreden; den 13den Februari 1898 ter eere van zijn vy'f-en twintigjarig jubiléals kerkelyk hoogleeraar van de Remon stranten; den IGlen December 19.0 met het oog op zyn zeven'igsten v rjaardag. Hartelijke woorden, getuigende van eerbiedige hulde en warme verecring, zijn gesproken aan z\jn graf, namens ambtgenooten en vrienden door den Rector-Magnificus, mr. H. van der Hoeven, namens de Broederschap door mr. J. J. de Meyier uit Arnhem. Zeer velen, van verre en naby', die ae met inttemming en dankbare herinnering volgden. Leiden, Jan. 190i. W. C. VAN MANEN. Prins, f HE.TSJES Het Op den lOJen Januari overleed alhier, ra een betrekkelijk korte ongesteldheid een alge meen hooggeacht man, de heer Adriaan Prins. In de handelswereld, aan de beurs, kende iedereen Adriaan Prirs en gaarne nam men den hoed af voor den vriendelijken ouden heer, met den krachtigen. mooien, grijzen kop en de gezonde, frissche kleur. Hij was de type van een flink, doortastend en plichtgetrouw koop man, vol ondernemingsgeest. Zijn buitengewone werkkracht en zijn onverstootbaar optimisme waren trouwe bondger.ooten. Zijn helder in zicht in finantieelc- en handelszaken bracht hem als van zelf in verschillende betrekkingen, die hij met ijver en lust waarnam, zodangbij daartoe by machte was. Gedurende meer dan vijf en twintig jaren was hij lid der Provinciale Staten van Noord-Holland. Ook da Eerste Kamer der Staten Generaal mocht hem, ge durende een reeks vanjaren, onder haar leden tellen. Ook als politiek man, nam bij indertjj l deel aan de opricht» g van het Dagblad J)e Amsterdammer, waarvan hy' eenige jaren pre sident-commissaris was. Ah graanhandelaar, was hij do oudste in het vak en nam een werkzaam aandeel in de com missie voor den graai handel. Zijn hart klopte warm voor Amster )&M>'. hij bewies dit, als lid van den Gemeenteraad, herhaalde malen. Ia de laatste jaren was hij voorzitter van den Riad van Toezicht der Amsterdamsche Bank. Velen zullen zijn naam in dinkbare herin nering houden, 'want Adiiaan Pi-ins was een humaan man, die gaarne hielp, wanneer hij zag, dat de hulpvragenden ernstig het goede wilden. Zyn stoffelijk overschot werd 11 Dinsdag 14 Jan. op de Nieuwe-Oosterbegraafpluats ter aarde besteld. Een groot aantal vrienden, bekende handelaren en Baursbezoekers be wezen hem da laatste eer. De heer J. G Banga sprak esnige hartelijk waardeerende woorden by het graf en zei o.a. : »IIy was bij velen, bekend als een koopman van goede huize, in den besten zin van 't woord, bemind en gewaardeerd om zijn humaniteit, hooggeacht om zyn plichtsbetrachting. Wij zijn gekomen, om bij zijn laatsïe rustplaats te ge tuigen van al zy'n goede hoedanigheden. Adriaan Prins, ruat in vrede, uwe nagedach tenis bly'ft steeds by ons in eere." mtlitiiimiiiimtiuilitiitttintnntnititiliiiitimtmntiiiiuutmliitliiuHM door UKNHY S. Unr,.\x. Kort geleden schreef mij een vriend: Jelui Amerikanen hebt diamanten en paarlen, hebt all's wat menschen begeeren, een blonderen slag om geld te maken, jelui hebt de grootste gebouwen, do rijkste spoorweg- en pe'rol?umkoninge.-, da ergste hitte en wat al met meer. M-iar ecu ding hebt jelui niet: het spvo.ikjè." Da*: schijnt in Europa zoo de gewone opvatting t' zijn. Maar ?ij is onjuist. O k in Atneri» a bestaan er sprookjes en van eene oetoo.'erende p té/A'-. A bea zegt ili Yankee tot zichzelf: '.-Vclk jiut geeft mij lut i-prodkp e a w.i<: baat Hij poëzie al-j zij mij niet* opbrengen'? Zij mootrt'i zic'i dien betalen Dit is het toppint van a'le poëzie. /»ke.i moet j: er mee kannen m-iken. Dat is ons sprookje, het Yaukec-sprookj t." H'er jïflvo vrienlen vertul ik jelui een V uikeespro.-kjs. AUGUST DK MU.CH. D.iar was eens eens schoon--, jonge dame gen.-ia'n'l Swanne. Zij zo g en danste in de mu'.ka'e Uueh*: De ihkkz Mvlly in het Casino j t j N '.-f- York ET altijd als zy om te zingen het miiio p irperroode mandj? opende en. bij het dan-sit .lo rondo groene beentj -s in de hi-ogte wipt-; zij staken namelijk in een groene. tricot dan waren er eei.iga heor.-n op de eerste rij va l het parket hee'.emaal in de war. IT'.'t Tiflsst Mortiiner Chester L'.uy- X ja vader, V? rahva Le.y uit X;u(orn;schl in PJSW, hïd eirs'. in oude kleereu ge laai, tosn zijp. winkel i'i H;x-.-stroet aangestoken om van da v rzekaï'üi-j 7ij i c.intin ta krijgen. L ingfauif-rhand W.M >lc o rl,j Abraham L>vy een vermogend mi: gew>rien en kon zij i zoon Mortimer C ;i sixr Lei y zich de wei'lda veroorloven iederen a»-!) ,1 op >ie eerste rij van hot parket in het riv o ie zitten oai van de^en observa'impost de sfhoone Savanne mat veriufle blikken aan to kijken. Mi-ii' het mooiste van Su«anne was 'r haar, haar p. a^hsi» gou lm hair, dat ioo pikar.t at%ta' bij !o donkere, vroolijke oogen. Z-js heerer, al ei min of meer kaalhoofdig, Levy meegereke'1,1 stuurden iedcrea avond zes mooie bloemstukken achter de schermen en verzochten in zes brieven dringend om een souper met Susanne by' Delmonico of in Waldorf-Astoria in de Vijfde Avenue. Eindelijk gaf zy' gehoor aan de bede vau Mortimer Chester Levy. Wat kryg ik nu van je," vroeg zy, toen ze samen by Delmonico smulden en daarbij veel champagne dronken. Wel," zei Levy, eene woning in Madison Ave nue van 4000 dollars per jaar, met bediening, stoomverwarming en electrisch licht, daarbij 100 dollars in de week en na drie maanden ver hooging van salaris, als ik tevreden ben, bene vens een halsketting met diamanten van Tiffar.y & Co." Wat ben je lief," zei de goudblonde Susanne en zette hem dadelijk 50 dollars af. Nu had zij een best leventje in de prachtige woning in Madison Avenue en stond eerst 's morgens om elf uur op. Zij zette zich dan voor het open venster, dat uitzag op een groenen tuin en kamde met een vergulden kaïn haar goudblond haar juist als de Lorelei dat gewoon was. En zij zong er een schuin liedje bij uit de mu'Jkale klucht De dikke Molly. Terwijl Susanne voor het open raam haar goudblond haar kamde, zat er iemand toe te kijken, Augufct, de musch. Jelui weet toch, dat de musschen in Amerika niet inheemsch zijn, allemaal ingevoerd, omdat... omdat er vroeger geen waren ? Welnu Augusf, de musch, woonde in een grooten magnoliaboom, die vlak voor het venster van Susanr.e stond. Toen hij voor den eersten keer de mooie Susanne zag, kammend 'r goudblond haar, was hy van ver bazing haast van zijn stokje gevallen. Frederika, Frederik?," rit p hij tot zij a vrouw. Zie toch eens het haar van dat meisje." Wel, wel, zooveel goud dacht ik niet, dat er op de heele wereld bestond", zei Frederika. August, bitooverd door dan glans, vloog wat dichter by om het woi derhaar beter te kunnen zien. Dichtbij fonkelde het nog meer, zoodat hy af en toe zijn oogen moest dicht knijpen. GodJely'k", fluisterde hij. Susanne hield juist de kam in de hoogte tegen het h'ch/, zsg dat hy vol haar zat en zei: Ach, wat valt't weer aftchuwehjk uit l" Toen streek zij met den molli^en witten wy'svinger en duim de haren van den kam af en wierp ze uit het venster. Zij vielen op eene bloeiende vlier en nauwelijks had August dat gezi. n of hij wipte als de bliksem op de vlier, nam de haren in zijn bek en vloog er mede naar zy'n magnoliaboom. Frederika" zei hij zie eens wat ik hier heb !" Duivelkater het ha&r van de mooie Susanne !" Ja, zei August en daarmee heb ik een grootsch plan. Van het gouden haar zal ik ons een gouden nestje bouwen. Wat zeg je nu ? té?" Frederika sloeg van verbazing haar vleugels uit. Dat was haast te veel slimheid op eens. August", zei ze, je bar.t een genie. En wat zullen zich de andere vogels ergeren ! Dat is óók een deel van ons genoegen ; vooral do trotsche miss Mockingbird, de spotvogel, boven op den kastar jetroom, die alty' i zoo veel over ons te zeggen heeft, zal zwart van ergernis worden." En August ging aan dsn arbeid. Hij werkte met da handigheid van een manden maker en begon uit het gou len hair van Susanne een gouden, nest te vlechten. I/i het be^in schoot 'c wtl is waar niet hard op, want hij ha l geen haar genoeg; maar iederen mor gen als S:isanne aan het kam-aen toog, zat hij te wachten onder het venster op eenige haren d's zoo Afschuwelijk" uitvielen. Din. p'kte bij ze vlux op en vlong er mee terug naw zijn magnoliaboom en bouwde weer verder aan zy'n gou len nes'je. Op zskeren dag was het klaar en August en Fredsrika betrokken hun gouden huisje en waren op^eto'^n van vreugde. Ach hoe tij i en zacht wa^ alloj l Af en toe gingen ze er uit om zich op een anderen boom neer te zetten en vandaar het nest te bewon deren en te zien hoe het fonkelde en scbl terde al.s de zon er op scheen. Zj noem-Jnn liet CbiUeau d'or." Waarlijk. Van d^r Bilt zijn huis op d^ Vijfde Avenue was hierbij vergeleken ciets. En andere vogels kwamen en bewonder den het nest en riepen uit O hoe prachtig ! Waar hebben jelui toch dat materiaal van daan ? ' Maar August en Frederika staken de konj is uit het nest en zeiden blr.ff;rig: Dat gaat jslui geen zier aan." G btolon zullen zo het hebban, dat die.engespuis! merkte miss Mockingbird, de apotvogel, jaloersch op. Angiist en Frederika, vroeger bij niemand in ainzien, door miw M ickingbirl aSty'd vuile landverhuizers" genoemd, warden nu personen van geyicht, August werd zelf j president van een mannenzangrereeniging Dj Musschenkrans" en mocht bij fe.-sten van de vereeni^ing onnoozele redevoeringen houden. De andere vogels deden erg hun be.t om er achter te komen, vanwaar August het gouden materiaal van zy'n Cba'eau d'or" had. Maar zij kwamen het niet te weten, want Susanne wierp geen haar meer uit het venster. En van heinde en ver, van Hoboken, Xew-Yersey, Minnewaukan en Alahama kwamen de vogels aanzetten om het beroemde verblijf te bt-zichti^cn. Maar helaas! Da ro :m vau het kasteel duurde niet lang. Merkwaardig niettegenstaanda August zijn Cl il'eau d'or" onophoudelyk schoonmaakte en a'stofte, verloor het steeds meer en meer van zijn gloed; donkerder werd het l ij den dag, hier en daar was er noj;- wat goud op en ten laitate was het heelemaal zwart, glanzend zwart geworden. Toen lachten de andere vogels in hun vuisije en niiss M ickingbird, de spotvogel, zei : zij hebben hun ver diende loon !'' August werd n'.et tot president van Mus.cher.k ans heikoaen en niemand be kommerde zich. maer om hem en om Frelerika. l'aarover werd hij zóó verdrietig, dat hy' naar Torn, den kattr ging en z,i: Torn... het leven staat mij tegen. Wees zoo goed en^ eet mij op, voor er niets meer aan mij te kluiven. valt !'' Dat deed Turn. En daar August r.u gestorven is, zoo lett't bij tiet meer. Moraal: Wanneer S'isanne 'r haarverf bij Simp.on & Snowberry gekceht bad, dan zou August de musih heden nog leven, want de haarverf van Simpson & Saowb ny verbleekt oi verkleurt nooit. De origireele flescb, met garantie fcn gebruiksaanwijzing 5 dollars. Ziedair, lieve vrienden, een (.proi.-kjc dat wat opbrengt, een Yaukosprooi-je. iHuniiiminimmtniHiiiimiiiiiiHinMiiinitimiiiiilliiiillilliiuiiiililllHi heeft een Kaart verspreid van de-Ned. OastInd. bezittingen, waarop vermeld staan alle plaatsen, waarvoor directe connosseraenten en pakketrfc.u's afgegeven worden. De Engelschen in 1600. Paul Hentzer, die in 1598 een reis door Groot-Brittanniëuitgaf, deelt de volger de karakteristiek mede: «evenals de Duitscherg houden de Engelschen veel van uiterlijke vertooning, en laten zich altyd vergezellen door een stoet bedienden, die aan hun linker arm een zilveren plaatje met het geslachtswapen van hun meester drager1, en niet te onrechte worden uitgelachen om de lange staarten welke op bun rug ber gelen, Zy munten uit in muziek en dans, daar ze levendig en vlug zy'n, hoewel meestal wat zwaarder van bouw dan de Frar.schen. Er zijn flinke zeelu', maar r.og beter zeeroovers onder, slim, verraderly'k en diefachtig Jaarlijks worden er van dezen meer dan driehonderd te Londen opgehangen, een straf die ze voor meer ont eerend houden dan onthoofden. Da Engelschen zy'n dapper in 't veld, meestal gelukkjg in den oorlof, tegen al wat naar slaven y' zweemt, verbazend weerbarstig en op zware geluiden lijzonder verzot, b.v. op kanonvuur, trommelen en 't brommen van klokken, zoodat het niets vreemd is hen, als zy half dronken zijn, naar een toren te zien loopen, om er een uur of wat voor de aardig heid aan het klokketouw te trekken. Als zij een vreemdeling oi.tmoeten, die er goed uitziet of een aardige vent is, zeggen ze meestal: »'t is jammer, dat het geen Dgelscholan is." MniiiimiiiiiiiiiiiiiniiHinimiiiHiHitiiimiiniiiimiiiiiMiitHi*» c/na&zonb&n. Stoomv. Maatschappij Nederland. Het vrachtbureau der stoomvaart-maatschappij «Nederland", Handelskade Amsterdam, l Armoede en geloof, IQ het Handelsblad van Viy'dag 3 Jan. j.1. is een manifest opgenomen van het Nederlandsch Zendelinggenootschap" gericht aan het Nederlandsche volk, waarin om fuantië'elen hulp gevraagd wordt. De som die noodig is, wordt op/CO OOOge-chat. Aangezien er in het manifest met zeer sterke christelyke argumenten gewerkt en zelfs beweerd wordt dat men door dien firanfiëelen hulp een nationale ramp" (het te gronde gaan der zending) kin vooi komen, zoo twy'fel ik niet of mt-nig vroom Caristen zal in zijn porteiuonnaie tasten om ons vaderland voor die zoo zware slag te bewaren ! Nu vrees ik echter, dat hy dit gedaan hebbende, een zeker gevoel van christelijke zeifvoldoenir g zal krijgen in het idee dat hij medegeholpen heeft aan zoove*-! heidenen het brood des levens" door ke;stering te geven. Daar er nu gedurende de Kersidage.i door tal van. vereenigingen op groote schaal soading verstrekt is moeten worden aan brhoeftigen en daardoor weer bewezen is hoe o; (zettend veel ellende en armoede in ons eigen land nog geleden wordt, zoo vraagt men zich onwille keurig af: Zou het gcldj.dat het Nederland oh Zendelinggenoofschap noodig hetft om het christelijke manna des geloofo" aan de heidei en-te geven," niet hater aangewend kunnen worden om in ons land de armoede en het gebrek te lenigen, daar waar dit op zoo groote schaal i oodig is ? Is het voor hen, die bui en hun fchnld een eliendig leven moeten lyden, geen Uttere ironie, wanneer zij vernemer, dat het christelijke Neder land / 60 000 over heeft voor de geloof-prediking onder de heidenen, terwijl er voor liefdadige doeleir.den langs de huizen gebed«-ld moet worden r Zou het nu niet meer christelijk" zijn eerst zorg te dragen, voor leniging van armoede in het eigen, laad en daarna aan de k.rstei:ing der heidenen, te denken ? Is het niit een bespotting der armoede en van het ware christelijk geloof van Jezus groote jrachtige kerken te bouwen en die inwendig rnet goud en zilver te versieren, terwijl er duizenda armoedigen zonder voedsel en zor.drr kleedieg zijn ? Nu weet ik wel dat het hoofd van ons christftly'k kabir et gezegd heeft, dat wij eerst het Koninkrijk Gods zoeken moeten en 01 s daarna de matfriëele voordeelen. van zelf in de schoot zullen vallen; maar wie hei ft de moed dat te aeggen, wanneer ons een stuk brood gevraagd wordt, door hem, die gebrek heef: t,an alles f Dat het bovengenoemd manifest bij veli vroome Christenen instemming zou vinden was te voorzien. De van dag tot dag" sthrijver van het Handekblad heeft er ze'f nog een groot ariikel o/er geschreven in het blal van Maandag 6 Jan, getiteld het christelijk iilöaal in Iiidiè''. Wanneer rsen nu. maar vergeten kon hoe de chri lelijk" Engeljche natie in A rik a te werk gaat, hoe het christelijk" Duitschlar.d Frank rijk, Rusland, huisgehouden heeft in Ciina, dan zou iedereen het zich tot een eer rekenen tot die Ciristpnen te mogen behooren en er ra- . tuurlrk graag geld en goed vorr orrr h'bben 011 aan alle arme niet Caristenen het chris'elijk geloof dedachtig te doen worden. Maar toch alliji nog dan eerst wanneer in onw or.middellijke omgeürg, in onze eigen christelijke maatschappij niet nog zoo onfzi ttend veel geld noodig was om ellende, gebrek, armoede te doen verminderen, wat toch zet r zeker wel tot de eerste christenplichten zal behooren. Paar nu zoowel in het manifest als in het artikel van het Handelsblad aan het Nederlandsche volk wordt voorgehouden, dat wij door kerstening van Indiëeen gedeelte van onze zedelijke schuld lunnen voldoen, zoo vrers ik dat wij al te veel uit het 002 gaan verliezen hoe veel grooter onze schuld op flnantiëel gebied tegenover Indiëis. Waar toch in Indiëds armoede steeds grooter wordt, het gronrlbez't van den inlander aldoor vermindert, hoin^ rsrood zich beaint (e vtrtoonen, daar zal toch in de eerste plaats aan afdoening der zoogenaamde eerescbuld" moeten be^onren worden ora ook daar armoede en ellende bij tijd} te voorkomen. Ook dit is een gedeelte der zedelijke bc! uU die wij door kerstei.ing van I; d'ë' z er ziker niet op den achtergrond mog'.n laten stLuiven. J. S.