NO 1289 DE A.M STERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. mocht met de brieven zelf, ik weet het niet, maar weglaten dat trekje! Foei. En dan die kostbare brieyen of stukken ten minste ervan >aan de lieflijk, liefderijke lui van de Reguliersgracht". Weg met de rest! Weg dat beeld van »de matige ernst, de doordachte geleerdheid en jeugdige ouder dom, dr. Doorenbos". Van Zaterdagavond tot heden ochtend was hjj te Laroche om zrjn jongeren te zien. Weggesneld van het heete Brussel liep hij ons in de open armen en voelde er zich wel bij. Wij leidden hem rond in de prachtige zomerkalmte en lieten de verkwikkende streek werken op het hart des «veelervaren mans", die met zich alle schoolherinneringen voerde, doch met ons verkeerde als een vriend met zijn vrienden" enz. Heerlike eerbied van de jonge dichter voor de dichterlike oude leermeester. Weg dat vrolike pittige beeldje! Weg ook het geloven van Jacques, geloven dat wij toch zo nodig hebben ter verklaring en betere vatting van de sonnetten Madonna, Aanzoek en Belijdenis (XVIII, XIX en XX). Verder zien wij er in het volle vertrouwen van Vosmaer in Kloos »de meest gewenschte interpretator der Mathilde- zangen". Maar waar zou ik blijven met m'n aanhalingen. Tot slot daarvan noch deze uit 'en brief van Jacques aan Vosmaer: »Ja, ik ben een van die schoonheids-sensitieven", zooals gij schrijft, en die «stupor suavis", zeker ! dat is »der schoonheid huiyrend schouwen". Ach, wat heb ik in mijn korte leventje al velerlei liefgehad en wat al schoonheid genoten! Wij armen willen zoo gaarne in de wrie meling der alledaagschheid iets edelers zien, en omdat het er doorgaans niet is, moeten wij het zelf maken, Apolloon weet met hoe veel hartzeer, hoeveel genot en, als men jong is vooral, met hoeveel zweetgedrenkte inspanning. O Muze, machtige moeder, uw aanblik loutert." Wij krijgen zelfs 'en kijkje op z'n manier van de-dingen-vast-te-leggen in »ruw ont werp, beeld of klank" op "reepjes papier1' en dan de nu wel overbodige verdediging van zijn werken tegen de beschuldiging van duisterheid, toen algemeen, verdedi ging, die 'en biezonder warm licht doet vallen op de schrijver, de heer Vosmaer. Aan het slot krijgen we nog 'en paar woor den over het sterven met deze laatste woor den «Kust, jonge vriend; ik ben overtuigd dat uw machtige dichtgaaf uwen naam zal ^ doen leven, maar ik had u noch zoo ] gaarne zelven onder de levenden gezien". Zie, wanneer de schrijver van deze voor rede noch leefde, men zou naar hem toe gaan om hem de hand te drukken. En dat alles kan ik nu genieten; anderen missen dat ik hoop voorlopig tot de 5de uit gaaf komt en dat zal wel gaan, want Jacques Perk heeft altijd z'n lezers weten in te pakken met z'n mooie sonnetten. Maar waarom missen wij dat alles nu! Ik heb daarop per brief en nu weer per Nieuwe Gids antwoord op gekregen van de heer Kloos, maar dat alles voldoet mij niet. Is de voorrede van Vosmaer niet juist, verbeter die fouten in 'en naschrift; zijn er leemten in, vul die daarin aan;] maar praat er niet om heen, alsof het ons te doen was om te weten waar de klas op uitzag van de H. B. S. waar hij les kreeg en of hij wel 'es inktvlekken op zijn vingers had; om hem op kranteburo's te zien zitten en te kijken wat hij smiddags na de koffie op Zaterdag de zooveelste wel dee! Wie vraagt naar zulke dingen, is niet wijs. Maar de hele kwestie is deze: zijn de boven aangehaalde dingen van belang voor onze kennis van de dichter als dich ter n mens ? Zo ja, dan horen ze in 'en voorrede van de gedichten; zo nee, dan wou ik wel 'is weten wat dan wél van belang was. Smijt dan Vondel's »Aenleidingen ter Nederduitse Lstterkunst" ook overboord en de brieven van Hooft en Huyghens er achterna.Is er geen dagboek van Perk ? Jammer genoeg, geef dan brieven die er w_èl zijn. En dan de andere vraag, waar ik ant woord op krijg. Ik neem dankbaar alweer akte van het weinigje dat gegeven wordt, maar is het waarlik zo vreemd, dat wij meer van Mathilde willen weten! niet weer hoe haar dagverdeling was en of ze wel 'is rusie had met haar vriendinnen, liever naar de schouwburg, de opera of het paardenspel ging. Dat laat ons koud, maar 'n vrouw, die zo'n indruk op Jacques gemaakt heeft, dat hij er 'en godia van maakte in z'n verbeelding, dat hij die zoveel schoonheid had liefgehad daar zo door getroffen kon worden; mogen we daar nu niets meer van weten ? Of is het misschien echt, heus waar en geen gewilde spotzucht van de dichter als hij aan Vosmaer schrijft: »ik schreef namelijk een zwerm sonnetten, die met elkander in verband stonden een zér goede oefening in de vers-techniek". ? «*? l <s»«...:::....ii» ? ?** i Portretjes, n Een beauté. Het strand was vol, 't korte smalle reepje strand langs de stille zomer-zee. By'na effen, met een even-rimpeling die nauw omkantelde, een randje schuim latende dat aandreef, lichtjes naar 't land, deinde de zee, tintel- blauw onder een hemel van enkel zonnelicht. Ea op zee, daar in 't randje branding, alleen n bootje, 't plezierbootje dat trillend en trekkend aan 't anker lag, hunkerend om te gaan. Op 't strand waar de stoelen als bijenkorven te hoop stonden, waar van boven-af gezien, de menschen krioelden, doelloos en onvermoeid, zooals mieren ons lijken te doen, waren nu menschen bijeen blijven staan, kijkende naar 't weggaan van 't bootje dat hoog dobberen ging, getild op den kop van de enkele kantelende rollers, terugglydend in de diepte, weer opgelicht en weer neerzakkend tot 't achter de branding was gekomen, en met den wind in 't zeil plot seling voortschoof, glad-geleidehjk verder, naar den horizon weg.... Voor 't raam van een villa van 't Oranjehotel stond een meisje ook te zien naar 't scheepje, te turen met gedachten die ver waren daarvan. Haar groote limpide oogen keken ver weg, den horizon voorbij; toen zagen ze plot seling terug in de werkelijkheid: een meneer die haar fixeerde met indiscrete bewondering, en zy wendde zich af -van 't raam met een souple zachte beweging, een beweging van enkel weemoed en moeheid om die werkelijkheid, om die brutaal-geuite bewondering die zy overal moest dulden, overal waar ze haar mooi en haar gratie vertoond had al die jaren By haar in de kamer zat haar mama, voor naam en keurig, en met een bestudeerdheid van manieren die haar deed gelijken op een geschilderd portret waarvan de pose lang te voren al is overdacht en toch den indruk moet geven van zoo spontaan gevonden te zyn. Zelve beroemd om haar schoonheid geweest, had ?\j op haar wereld-tooneeltje alle rollen gespeeld, van af de ingénue tot de grande coquette, en later, als mama van een weer om-haar-mooiberoemde dochter, had zij haar vergrijsde en verbleekte haren zilverwit gepoeierd, en speelde züweer consciëntieus en prachtig haar rol van mère noble. De Pooische gratie die haar in 't bloed zat had zij ook aan haar dochter meegegeven, en al haar wereld knapheid had zij gebruikt om die natuurlijke gratie te verfijnen en de inte ressante schoonheid van haar kind tot het buitengewone te volmaken. En zoo was 't dat Olga gewend was ge raakt dat men haar nakeek en lorgneerde, bewonderde en begeerde, overal, op al de bad plaatsen en mondaine réunies waar haar moeder haar gebracht en vertoond had, hopende dat haar dochter met haar wondere oogen eens een groot huwelijk zou doen, een schitterende party zou vinden die zich de weelde kon ver oorloven zoo'n prachtstuk sans Ie sou te trou wen Want dat was de zaak: zy hadden geen fortuin. Zij hadden juist genoeg om zoo te leven als ze deden: een seizoen meemaken met een paar mooie toiletten, en dan weer rustig buiten gaan zitten, heel krapjes en kleintjes, om te bezuinigen voor de volgende campagne. Cosmopolieten waren ze, nu hier dan daar levend, mevrouw op den uitkijk, op de jacht naar den idealen schoonzoon, c aar den Lord of den Rittergutbeeitzer of den Amerikaanschen millionair. Zoo hadden zij al een jaar of tien, twaalf, geleefd Olga zat nu bij het raam] een boek had ze op haar schoot, maar zy' bleef staren voor zich uit, 't hoofd steunend in de hand. Olga, zou je niet je rose japon gaan aandoen ? Plotseling keek ze op, van heel ver kwamen haar gedachten: rose japon? Wat vroeg mama ? Je weet toeh dat meneer von Steic felsen zou komen.... O god ja, nu wist ze 't weer. Er zou een mankomen die voor jaren baar vader had kunnen zijn, een man die alles aan 't leven had weggegeven behalve zijn titel en nog een flinke rest van zy'n fortuin, en . daarmee nu kpopen wou wat jong en mooi was en voor zy'n oude zinnen verleidelijk; die man zou komen, en voor hem moest zy aandoen wat haar nog mooier en begeerlijker zou maken in zy'n oogen.... En met roode vlammen van drift op haar bleek gezicht riep zy' dat 't haar niet schelen kon, maar dat ze dien man niet zien wou, daf ze een afschuw van hem had en dat ze liever niet trouwde, nooit trouwde, dan met zóó een, dan met dezen! Kalm, zonder gestes, enkel maar haar aan ziend met dekoel-kritische oogen, zei mevrouw: Bederf je teint nu niet met die drift. Wees liever verstandig en denk eens na. Hoe moet jij rondkomen als ik er eens niet meer zijn zal? : Olga zakte Jterug in haar stoel, snikte met haar hand voor de oogen, antwoordde niet. Onbewogen ging haar moeder voort: Je weet heel goed dat voor ons, in onze omstandigheden, von Steinfelsen een mooie partij is. Je vindt hem niet jong genoeg? Kind lief, jongelui van stand en lortuin trouwen niet met een arm meisje van over de dertig. Toen vroeg Olga klagend: O mama waarom ... waarom kan ik niets ? Waarom moet ik zóó ... ? Scherp klonk de koude stem: Is dat een verwy't? Na alles wat ik aan je heb gedaan? Was je liever juffrouw by' de telefoon of aan de post geworden, of ziekenverpleegster ? Je zou niet eens je examen hebben kunnen doen! Wat je leeren kón, dat heb ik je geleerd: een beetje muziek, een beetje teeke nen, den slag om je goed te kleeden ... dat zy'n jouw talenten. Wat zou je anders gekund hebben dan met je uiterlijk en met die talentjes een mooie partij doen? Een partij zooals dit: iemand van geposeerden leeftijd, maar baron, getortuneerd, en... uitstekend geconserveerd? Mevrouw keek weer haar dochter aan, die nog altijd zoo zat met de groote hartstochte lijke oogen verborgen achter haar hand. Heftige, bittere woorden welden in haar op, wild-opbruisend verlangen, maar daaroverheen een groot zwaar-uitdeinend, alles-overvloeiend en dan zacht-ver weeken d verdriet.... Verdriet omdat 't onveranderlijk was, omdat zij geen uit weg wist; omdat zy niet anders meer kon, niet durfde vooral; omdat alles in haar was aange kweekt behalve den moed om alleen te staan, behalve de wilskracht om te leven haar eigen vrij leven.... Snikkend nog stond zij op; langzaam ging zy de kamer door, toen opende zij de deuren ging zy heen... om haar rose japon te gaan aandoen.... M. CONSTANT. Het feest der kunstenaressen te Berlijn, Ieder jaar geeft de »Künstlerinnen-Verein" te Berlyn een feest, waartoe alleen vrouwen toegelaten worden. Dat deze beperking, die gedeeltelijk ten doel heeft te toonen, dat vrou wen zich zonder mannen best kunnen amu seeren, wat dikwijls betwijfeld wordt; gedeeltelijk om vry'er te zy'n in bet in beeld brengen van alle vormen waarmee het aan kunstzin, geest en jeugdige vroolykheid invalt zich te uiten, volstrekt niet belet, dat de vrouwen al haar krachten inspannen om het feest schitterend te maken, bewijst de volgende beschrijving van het laatst gehoudene: »Een reis om de wereld in vyf uur" was de lijst, waarin de prachtige optochten en dansen, door de kunstenaressen verzonnen en uitge voerd, oog en oor boeiden van allen, die in de ruime zalen der Philharmonie op 6 Februari byeen waren. De zaal stelde een stoomboot voor, die zyn reis aflegde onder het energieke en zaakkundige bevel van admiraal Hildegard Lehnert. Een oogverblindend kleurenbeeld leverde de hoofdzaal op. In bonte mengeling wemelden gestalten in de origineelste, kostbaarste en grappigste kostuums door elkaar. Men vroeg eikaars naam, herkende elkander onder schert sen en lachen. Alle loges, alle galerijen waren tot in de verste hoeken gevuld met vrouwen in feestgewaad. Daar naderde de internationale feestoptocht, die het beeld nog meer luister byzette DegroepenSparrjaarden,Italianen,Egyptenaren, Russen, Eskimo's enz. ontworpen door Maria Thun en voorgesteld door bekende schil deressen gaven de voorstelsters gelegenheid al hun geest, humor, voorname elegantie en schoon heid te ontplooien. Nationale dansen gaven aan sommige groepen een bizonderen glans. Andere waren meer op een komisch effect berekend,zoo als het hanengevecht in Spanje, de voorstelling van het circus van Barnum en Bailey, waarbij een dromedaris en een olifant te pas kwamen, en de ysberendans. Bekoorlijk, vol bruisende levenslust waren de daosen der Vuurlandsehe vrouwen en de tarentella door Italiaansche matrozen uitge voerd. In onovertroffen schoonheid straalden de vrouwen uit den harem en de teedere en toch zoo krachtige Russische dans,wyzen brachten de toeschouwers in verrukking. Na afloop ver deelden zich de medespeelsters onder het publiek en kwam bet feest in vollen gang. De door vele kunstenaressen, ontworpen kaartjes, programma's enz. werden zoo druk verkocht, dat de voorraad in een oogenblik uitgeput ,was. Ook de buffetten die alleraardigst door twee vrouwenclubs versierd waren en geëxploi teerd werden, verheugden zich in druk bezoek. Om 7,2 uur trad in de Beethovenzaal, die tot concertzaal diende, een zeer wel opgevoed Uberbrettl-gezelschap op onder leiding van Hildegard Lehnert, afgewisseld door uitvoerin gen van het philfemininharmonisch orkest. Het werd gedirigeerd door Margaretha Goeppe, die zoo ongeloofelrjk goed het type van den bekenden dirigent Neinur Nykyscnoff weergaf, dat zij een storm van toejuichingen uitlokte. Het zon ons veel te ver voeren, als wy alles, wat de uitvoering schoons en geestigs te ge nieten gaf, in bizonderheden wilden beschrijven, we noemen slechts Jeanne Robert als de be roemde »Diseuse" Guilberte Hiver en Grace Tobes, die met haar reine, glasheldere sopraan den schitterendsten coloratuurzang ten beste gaf. Amusant was ook de optocht van levende aanplakbiljetten, aangevoerd door Sorja Beeg, als de tot mensen geworden reclame, en groote vroolykheid wekte het koorlied van slaapdron ken schilderessen, opgedragen aan den geliefden dirigent van het orkest. Als slot daarvan ontving hy' een lauwerkrans en een dirigeerstok en het enthousiasme bereikte toen zulk een hoogte, dat hij of liever zy door toehoorderessen en uitvoerenden op de schouders door de zaal rondgedragen werd. Toen wy' om drie uur het feest verlieten, waren de Liyzalen iets leeger, in de hoofdzaal was het nog druk aan den gang en werd ge danst en vierden vreugde en vroolykheid hoog t y'. Ontleend aan Frauen correspondent'' van dr. Anna Gebser. M. G. Vrouwelijke conitote in GMo, De proef, in Chillicothe (Ohio) genomen, met het aanstellen van vrouwen als conducteurs op de trams, heeft veel succes. Het publiek toont zich met den maatregel ingenomen. De geschiedenis van het ontstaan van het denk beeld is interessant. Benige jaren geleden was een vereeniging met het een of ander lief dadig doel heel krap in haar financiën. Bazaars en dergelyke manieren om aan geld te komen waren beproefd, maar hadden weinig of niets opgebracht. Eindelijk bood de tramweg-maat schappij aan haar lijnen opbrengst en al voor n dag onder het beheer van de vereeni ging te stellen. Gretig werd dit aanbod aan genomen en geen moeite gespaard om het ver voer per tram dien dag aantrekkelijk te maken. De jonge dames-leden der vereeniging, be twistten elkaar het conducteurschap. De dag kwam en het succes overtrof de stoutste verwachtingen. Op iederen wagen be vond zich een jonge dame in een flatteerend uniformpje met een matrozenhoed, waarop «conducteur" te lezen, stond. De wagens werden bestormd en het aantal kaartjes dat verkocht werd ze waren voor dien ag byzonder van model en opschrift bereikte een ongekende hoogte. Aan de dames, die 't meest in de kas brachten, werden prijzen uitgedeeld en 't ge heel eindigde met de totale herleving van de kas der vereeniging. Zoo had de dag het gewenschte resultaat; de welwillende houding van het publiek tegen de dames-conducteurs en de moeilijkheden die de mannelyke conducteurs daarmee wel eens hadden, bracht evenwel het bestuur der maatschappy' op de gedachte, het eens met vrouwelijke conducteurs te probeeren. Geleidelijk werden deze by alle lijnen aangesteld en ze voldeden zoo goed, dat de maatregel algemeen genomen werd en geen mannen meer in dienst gehouden als conducteur. Het schy'nt, dat de vrouwen bizonder veel slag hebben het 't publiek naar den zin, te maken en veel meer weten gedaan te krijgen dan de mannen. Chillicothe is niet de eenige plaats in de wereld, waar vrouwen als conducteur dienst doen. In Chili is dit ook 't geval in de meeste steden en de tramwegmaatschappijen hebben daar nog bovendien de ondervinding opgedaan, dat zy minder stelen dan de mannen. Uit Womans Journal. M. G. Coöperatieve keukens. Eenige huisvrouwen, die een poging willen doen om coöperatieve keukens te stichten, ten einde zich te bevry'den van de etenkokery', hebbed een berekening gemaakt, die op het volgende neerkomt: een keuken die voor 50 personen kookt, kan de porties leveren h 25 cent per portie, in de inrichting gebruikt. De hoeveelheid voedsel bedraagt dan ongeveer l liter, zoodat een stevige man er genoeg aan heeft. Personen die weinig eten, kinderen e. d. kunnen dus met minder dan een geheele portie volstaan. Voor het rondbrengen van het eten, zou, indien de personen niet te ver uit elkander wonen, 5 et. verhooging noodig zy'n. De raming is opgemaakt door mej. Meyboom, directrice van de Huishoudschool alhier, zoodat een goede kwaliteit van voedsel bij de praktische uitvoe ring verzekerd kan zy'n. Op grond van voorloopige besprekingen is het plan ontworpen om te trachten in de Hel mersstraat en op de grens van de Oosterpark en Sarphatiparkbuurten (by'y. in de Hemonystraat of Jansteenntraat bij den Amstel) een coöperatieve keuken te stichten. Zy die in n van deze buurten wonen, en aan de stichting van zulk een keuken zouden willen medewer ken, worden verzocht, vóór l April a. s. zich daarvoor op te geven aan het adres van de voorloopige commissie: mej. Corrie de Vos, van Breestraat 98; mevr. M. Steendijk-Flothuis, Ie Helmerstraat 136 ; mevr. D. Batenburg de Keizer, Caintuurbaan 254, en mr. M. de Roode Heyermans, Gijsbrecht van Amstelstraat 5, allen alhier. Nationaal Bureau van Vrouwenarbeid. Jncob van der Doisstraat 68, 's Gravenhage. Het Nationaal Bureau van Vrouwenarbeid ontving van den Nederl. Coöperatieven Bond een subsidie van ? 50 ter tegemoetkoming in de kosten van den cursus over coöperatie. Door het bureau werden 14 Februari 1.1, gemotiveerde adressen verzonden aan de Ge meenteraden van 's Gravenhage en Rotterdam, strekkende tot betuiging van adhesie aan de adressen ter verkrijging eener gemeentelijke regeling van vervroegde winkelsluiting, inge zonden door het Comitévoor Vervroegde Win kelsluiting te 's-Gravenhage, en den Algemeenen Magazijn- en Winkelbedienden Bond en de Rotterdamsche Afdeeling van den Nederl. Bond van Confectiebedienden te Rotterdam; een uitvoerig geargumenteerd adres werd door het Nationaal Bureau van Vrouwenarbeid 22 Fe bruari 1.1. verzonden aan den Raad van Am sterdam, ter ondersteuning van het bekende adres der Amsterdamschegemeente-telefonisten, in zake loonregeling, vacantie-tyden enz. iiiiiiiiiiiimiiiiiiiiHHiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiimiimmuiMilllwililliliiiMiMm MIIHIHIIIIHUIIHIIIIIIIHUHII Edmond Rostand. De kunst om jong te blyven. Vrouwelijke architecten. Verlangen van koningin Alexandra. Modes. Edmond Rostand, de kranige auteur van »Cyrano de Bergerac" en «l'Aiglon" trekt het zich zér aan, dat alle mogelijke dag-, week- j en maandbladen zoo wreeden spot hebben ' gedreven met het gelegenheidsvers, dat hy' gemaakt bad, om de Russische keizerin bij haar jongste bezoek aan Frankrijk, in Compiègne te begroeten. Het vloerkleed, de tafels en stoelen die hun verrukking uiten, omdat zy door de Czarina zullen betreden, betast en bezeten worden, kon men den dichter niet vergeven. Arme Rostand! tot dus ver was zy'n weg over rozen gegaan. Hij was gewend lauweren te oogsten, het py'ulyk schrammen en steken van doornen was hein onbekend. Rostand noemt zy'n aanvallers en de kritiek »abominables". Waarschynlyk zou hy zy'n echec te Com piègne moediger dragen, indien hij, met zy'n fijnen, Gallischen geest niet zoo diepgevoelde, dat in zijn vaderland »le ridicule tue". * * * De Gaitlois heeft aan algemeen bekende Fransche tooneelspeelsters en zangeressen de vraag gesteld, wat men moest doen om jong en gezond te blijven. Ingekomen antwoorden wor den nu door het Fransche blad openbaar ge maakt. Sarah Bernhardt verklaart dat het geheim van haar jeugd en gezondheid te vinden is in haar onverpoosden arbeid. Mevrouw Bartet van de Comédie Franchise volgt geen gpecialen leefregel. Het nige wat zy ten bate harer gezondheid doet, bestaat in het winter en zomer met open raam slapen en veel lichaamsbeweging nemen in de open lucht. Mevrouw Worms-Baretta, ook een sociétaire van het Théatre Francais, bekommert zich heelemaal niet om haar gezondheid. -In den regel breng ik twee maanden van het jaar in de bergen door. Dat schijnt voldoende te zy'n, om mij voor de theater-campagne op de been te houden. Ik drink en eet wat ik wil, ik denk nooit over rayn gezondheid en de gedachte aan de mogelijkheid van ziek- worden, werp ik van mij," Mevrouw Rachel Boyer, een toonbeeld van kracht en blozende gezondheid zegt:'Ik dweep met koude baden. My'n allereerste bezigheid 's morgens vroeg, bestaat in een onderdompe ling in koud water, gevolgd door een kloeke wandeling." (Mejuffrouw F. J. van Uildriksis het volkomen eens met de Fransche artiste, getuige haar frisch geschrijf over «Zwemmen in den Winter"). Mevrouw Réjane getuigt: »Zonder versche lucht, baden en massage zou ik niet kunnen leven." Mevrouw Jeanne Granier zegt : "»Het leven is veel te kort, om het volgens een vast régime in te deelen. Ik doe vry' wel waar ik plezier in heb ; my'n eten en drinken leg ik denzelfden maatstaf aan. Ik ga in Februari drie weken naar Monte-Carlo om my in de zon te koesteren." Jane Hading verklaart: »Ik volg geen voor geschreven gezondheidsregel. Als ik ziek word, doe ik, wat my'n medicus my voorschrijft. Myn wonen te Neuilly, ver van de koortsachtige atmosfeer van theaters en drukke boulevards, doet my heel veel goed. Na een repetitie ga ik ryden, of stilletjes in de buitenlucht zitten. Dit en de noodige rust, waartoe ik my' zelf dwing, hernieuwt steeds my'n krachten." Marcello Lender, van de Variétés, is een beslist voorstandster van wandelen en ryden. Met veel frissche lucht en een goed humeur , wordt men volgens haar niet ziek. »Ik hou van wandelen en ryden ; ik ban dol op een tocht in een automobiel met opgewekte vroolyke menschen." * * * Mejuffrouw L. Nyberg, die aan de polytech nische school te Helsingfors studeerde, is nu in het bezit van haar diploma als bouwkundige. Een jonge Amerikaansche, mejunvouw Morgan, heeft met diploma en prys de bouwkunstige afdeeling van de Ecole des Baaux Arts, te Parijs verlaten. Eerst sedert enkele jaren, werden vrou wen tot genoemde inrichting toegelaten. * Op uitdrukkelijk verlangen van koningin Alexandra van ^Engeland, zullen da vrouwen der pairs, die by de kroning tegenwoordig zy'n, zorg moeten dragen, dat haar hoofdversiersel, de tiara, waaraan de lange, witte sluier ach terwaarts bevestigd is, fonkelt en straalt van edelgesteenten. Groote bedrijvigheid in de Engelsche juwelierswereld ! Nieuwe preciosa worden bygekocht, diamanten, robijnen, ame thisten, smaragden en opalen worden uit diadeems, colliers en rivières gelicht om gevat te worden in de tiara. Een ijdelheids- wedstrijd, een grootheids-vertoon ; alles rijkdom en glans die de nooddruft en duisternis der concen tratie-kampen in Zuid-Afrika te schriller zullen doen uitkomen. In Par u's dreigt een weinig gevaarlijke nood uit-te-breken. De paarlen-nood. Fabelachtige sommen worden in den laatsten tyd door Amerikanen besteed aan paarlen. De juweliers zy'n byna uitverkocht. ? * * Lederen ceintuurs bezaaid met simili en forsche sluiting van strass of simili komen in de mode. Wy mogen gelukkig l weer zakken dragen in onze japonnen. De réticules schy nen dus haar besten tyd te hebben gehad' Voor uitgangen naar theater en concerten zullen zy zich wel handhaven. De sierlyke zakjes zy'n praktisch en elegant. Handborduursel door het prachtige machi nale werk een beetje op den achtergrond ge schoven , is het nieuwste van het nieuwe. Japonnen voor diners en soirees worden geheel met de hand geborduurd. Het ver vaardigen van die kostbare kleedingstukken vordert drie & vier maanden tyds. De bor duursels zyn naald- wonderen. Een honderdtal verschillende borduursteken worden tegenwoor dig onderwezen. In tabliers en sleep laten de dames by voorkeur de verschillende motieven van haar wapens borduren. Deze mode is sterk toegenomen, sedert Lady Archibald Campbell ten hove verscheen in een satyn toilet, waarin op hoogst artistieke wijze haar wapens waren gereproduceerd. Teekening en borduursel wek ten de algemeene bewondering. Aan de voorjaarshoeden achterwaarts en op zy lange lamfers van zwart fluweel, kant of bloemguirlanden. Voorloopig pry'ken die hoeden in de Parysche vitrines. In Monte-Carlo wor den zy reeds druk gedragen. Of die lamfer-mode bij ons in den smaak zal vallen ? Qui vivra, verra l CAPRICE. * » * Drie in de pan. 125 gram tarwemeel, 125 gram boekweitenmeel ? O 05 20 gram gist, 50 gram reuzel 0.0(314 ongeveer 3 d. 1. lauwe melk, 3 gr. zout O 03 75 gram krenten, rozijnen, sucade 00(3 Maak van de beide meelsoorten met de lauwe melk een stevig beslag (zóó stevig, dat de koekjes in de pan niet uitloopen) voeg daarbij de met warm water gewassohen krenten en rozy'nen, de gesnipperde sucade en de met wat lauwe melk aangemengde gist. Laat het beslag op een lauwe plaats dichtgedekt 1A a l uur ryzen en vermeng het daarna met het zout. Bak in een koekenpan met de reuzel het beslag in den vorm van ronde of ovale vry dikke koekjes, zóó, dat er ongevoer 3 in een middelmatig groole koekenpan gaan. Presenteer ze met stroop of bruine suiker. (Berekende recepten van Martine Wittop Koning.)