No. 1290 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Ket gebruiken van beleedigende uitdrukkingen, betr(ff-;nde de Koningin, 1) zeide: rDonnez-moi la justice des Turcs, mais q'ie X>ieu me garde de la justice anglaise l'1 en kreeg daarvoor nog 3 maanden wegens beleedigmg van het Hof en werd door den President met tingen bedreigd. Gebrek aan getu'geuis legen een beschuldigde deed niets ter zake, want het «ü/-E:.gelsch zijn, was een grond van suspicie en een klacht tegen iels dat wel Eugelsch was, een reden tot ver oordeeling, een grond daarvoor werd gevonden of gemaakt. Te Johannesburg werden op Zondag, den 3 ja Juni, twee Italianen gearresteerd, omdat zij, zoa ?werd bsweerd, wapenen verborgen eo zich tegen de gewapende macht, onder een cffijier van B. M. de Koningin, verzet hadden. Gsen van beiden sprak E'jgelscb. Dit alleen is natuurlijk voldoande om eene veroordeeling uit te lokken. Na eenige moeite wordt een tolk gevonden, die evenwel zeer veel ia een dictionnaire op te zoeken heeft, als bij uit het Eagelscb moest vertolken. E-n ander, die vlot Engelsch en Italiaansch spreekt, biedt zich aar, maar werd, als verdacht van de beschuldigden te willen helpen, gevangen genomen, en een paar dagen later naar de kust gezonden, zonder dat het hem vergund werd zijn vrouw weder te zit n. E:n der beschuldigden antwoorde op de akte van beschuldiging: . »Er was eene proclamatie tan den 2 en Juni, die 's avonds om 6 uur gepubliceerd werd, en ?waarin datum voor het begin der afgifte van ?wapenen gesteld werd op Maandag, den 4jii Juni, des morgens oai 9 uur, het is dus onmo gelijk, dat wij kunnen schuldig zijn aan het verstoppen van wep;nen, op den 3;n Judi." 'De tolk vangt a*n te veitilen, doch de Pre sident, een zekere Majoor O'Bnen, van het fcaforth Highlanders, een klein, uitgedroogd ventje, dat liever beul speelde, dan zich in een ge vecht te wagen, een Ier in E^gelschen dienst, een renegaat, plus royaliste que Ie roi'", meer jingo dan Eogelsche jingo's, valt hem in de rede en zegt: ,/We don 'c want to Lear all this! Is h guilly or not ?'' *He pleads not guiliy, Sir!" Dr. Kraus deelt aan het Hof mede, dat hij ich met de verdediging zal balastei', en ver zoekt dat den tolk wordt toegestaan het geheele antwoord van den beschuldigde te vertalen. Da President, die doar zijn mus praat, zooals officieren in het Engelsche leger dat mooi vinden, vindt dit onnoodig. De beschuldigden pleiten daarop onschuldig. Een zekere Astel, hoofd van de Mouchards, komt ons te verklaren, dat bij gewaarschuwd was, dat er bij Dacgieri (in hit Hotel Roma naar ik meen) in de Kamer geweren waren verborgei. Hij had geklopt op de kamerdeur, deze ?Was niet geopend, maar iemand had van binnen geroepen : We don \ sell drink." President: »Dus de beschuldigden spre ken Engehch?" Zeker." Gaat u voort." Ik herhaalde mijn kloppen en beval den personen in de kamer, om te openen. Toen hieraan niet voldaan werd, liet ik de deur open 1) Er werd aar gevoerd, dat hij van de Koningin als //the old Cow" gesproken lad in het f ranselt, maar de getuigen kon de woorden in het Fransch vertalen. Ea liet Hof achtte dit overboJig. pMmw3ir.;ftni*'iintfttTliiiiiiftiiimiiiiiiitiiiJiiMiiiiimiuniiiiii!t(itimii lEIIItlHIIIIIItilllJIIIIIItCIMMIIIItlHItllllimillllHt' DE WITTE DOMINO. Naar hei Franieh. Maxence kon zich maar niet troosten over liet huwelijk van Bilantroy. zijn intiemsten vliend. Op een goeden dag wa« dez? eensklaps verdwenen en getrouwd, het slech ste voorbeeld, dat men zich denken ka^, voor een troep zorgelooze pretmakers. Maxence was er zóó boos om, dat hy niet by de huvelijkiplechtigheid tegenwoordig had willen zijn en de jongge trouwden otk geen bezo-k bad gebracht. Dezen avond vooral, EU het jaarhjkaehe bal der opeia werd gegeven, betreurde hy zijn vroolijken metgezel van vroeger me^r dan ooir, terwijl bij met weinig opgewektheid, op het verl.chte gebouw toetrad. Toch eigenlijk dom, zulke gewoonten, «prak by tot zichzelf. Er staat aangeplakt: Bal in de opera en je gait erheen, vooruit wetend, dat j« je verdelen zult! Vroeger was het gezell.'g, omdat we met een heele troep waren : Tournccourt, Buseac, Boisonfort, Taradei Maar ze zijn allemaal veistandig geworden, en ver velend l Alleen Tortéworstelt nog en hem geef ik ook geen jaar meer, of hij is even saai als de andeien geworden. Maar het meest betreur ik toch myn Belantroy. Wat een humeur l Onweerstaanbaar. En all y'd even vindingrijk. Je kpndt riet boos op hem worden, als hij je de eene of andere kool had gestoofd en dan met zyn jDvale stem zei: Hij is (ush goed, hè?" Oader deze weemoedige overdenkingen, be steeg Maxerce langzaam de groote trap der opera, waar aan weerzijden een dubbele jij beeren stond, in zwarten rok. Toen hij op de verdieping der loges was gekomen, wierp bij een zwaurmoedigen blik door de breede. mar meren gargeii, zoo naakt en koud. Op dit cogenblik ontwaarde hy zijn Vriend Tortë, getriseerd en in de puntjes gekleed, den hoed pp n oor, die, met opgewekt gelaat, uit een der loges trad. Wel, amuseer j s je ? vroeg Maxence. Of ik me amuseer? Mijn waarde, :k doe geen tien pas of een ma ker fliistert me toe : boneoir, Torté!" Ik heb al meer dan tien afspraken gemankt. Kyk eens, daa-, wat een aardig vlindertje, in het zwart, met zilveren vleugels ! Daar moet ik even op af." En Tortévloog weg om de zwarte vlinder te vervolgen, terwiji de andere hem nakeek, nayverig op zijn vroalijkheid. Op goed geluk trad hy een loge binnen en ?wierp een afgetrokken blik op het orkest en in de zaal, waar de dansers en danseressen, die voor dien avond gehuurd zijn, door elkander krioelden, maar spoedig keerde hy terug in het kleine talonneljs, asm h»t achtereind der loge. Doch hij verveelde zich alleen, en trad weldra naar buiten om naar don foyer te gaan. Daar werd plotseling een hand op zijn arm gelegd. Hij keerde zich om, en zag een tlanke vrouw, gekleed in een uiterst léante, witte domino m:t Watteau plooi. Het sati, n zat glad gespannen over de busie en de fraai gevurmde s'ooten, en vroeg aan den beschuldigde Manzini of hij wapenen in ziju bezit had, hij antwoordde: No."" Ik liet daarop de kamer doorzoeken en vond in een hoek twee Mauser geweren en een revolver, benevens enkele patronen." Dit is voldoende," meent de President, ,ver stoppen van wapenen en weigering om aan een order van eea officier Harer Majesteit, om de deur te openen te voldoen, bsdroj," en de geleerde medeleden van het Tribxnal, een tweede en een eerste luitenant, stemmen natuurlijk aiet wat de Majoor beweert glimlachend overeen. De vent, die rechts van hem zit, zet zijn monocle in het oog, ziet daardoor de twee be schuldigden aan, en fluistert hoorbaar, best to lock these icecream vendors up" .... Dr. Krause wenscht eenige vragen te doen: Was u in uniform?" Ja" In deze uniform?'1 Ja." »Maar, u hebt geen onderscheidingsteken, hoe konden b schu'digden weteu, of zien dat u officier waart?" President: It does Eot matter, th<y should have obeyed an offijer's orders, t must warn this advocate not to tiy and insult Her Majesly's offieers." Dr. Krause verklaar1, dat het verre van hem is te trachten de getuigen te beleedigen. President: //Yuu couid cot. Fancy, a civilian !" De twee geleerde assessors buigen zich glim lachend tot den zetrgekerden President, en fluisteren hem complimenten in het oor, d;e hij ueusklankeud aanvaard Dr. Krause legt de proclamatie over, waarin de tijd voor inlevering van wapens op 14 dagen bepaald wordt, beginnende met den .'n. President: »We know all this, but it will not help you." l Dr. Krause biedt daarop aan getu'genis te j brengen, dat de beschuldigden geen of bijna geen Ecgelsch kennen, en om door };etu:geiii3 J van de beschuldigden zelf te bewijzen, dat zij meenden, dat die soldaten voor drauk kwam:.-n, daar wat op den 2 ,n 's nachts ook geschied was, en dat daarop het /,No" van Manzini sloeg; dat zij, verder, niet wisten en ook niet zien konden, dat Captain A^tel een officier was, daar hij geen enkel kenleeken rp zijn uniform droeg President: ^Would you rnake orders how we have to dress?'' Dr. Krause. Neen zeker niet, mijne Heeren, maar ik wil slechts aantoonen, dat de beschul digden President: You need not go on in this wty, it won 'c help your clients." IJr. Krause deelt daarop aan het Hof mede, dat, hij een paar getuigen heefs doen waarschuwer, die zouden komen, maar, dat aan die getuigen door personen van het Criminal Investigation Departmsnt" gezegd i , dat zij er in zullen lo )pen, als zij het wagen getuige nis te geven. Hij vraagt, het Hof of htt der gelijke intimidatie van getuigen goedkeurt. Het geleerde Hof beweert niets met de zaak te doen te hebben. Dr. Krause had de getuigen kunnen doen dagvaarden," beweert Captain ThorLton, de /,Crown Prosecutor." De advocaat voor besc'iuldigd<n zegt, dat hij een verzoek daartoe gedaan heeft, mu.r dat hem aan het bureau van den Crovvu Prosecutor ge antwoord is. dat zij zich niet kunnen bemoeien met het dagvaarden van getuigen voor de ver dediging. «mimmimmjimmiiiiiiimmnni heupen ; de wijde mouwen, omzoomd met een d;kke ruche \a;i taff^tas eindig.ien aan den elleboog en tuischen de mouw en de lange handsctiosn van peau dt; Suede, zag men juist evjn hje b!auk en gevuld de arm was. Onder het w t satijnen ma ksr blonken een paar don kere oogen, terwy'l ds; lang afhangende kant het oudsrate van liet gelaat slechte liet door schemeren. Het hc'ofd was bedekt rnet een charpe van ko-abare witte kant, waaruit hier en daar een krullend, bljr d vlokje kwain Wel, mijn waarde Maxence, hoe gaat het u toch 'l zei het makker. Op mijn woorö, antwoordde hij, ik Legrijp niet, hoe je mijn naam weet, terwijl ik zeker gelcof j s niet ie kennen. Maar ik ken u des te beter. U hebt immers Dog all ij i dat vriendinne je, dat Laura heetVEn Lucie bezit die t;og altijd den afecheifiabricf, die u en uw vrieud Balantroy samen OLderteekend hebt e» <he eindigde met de woorden : Wy' kussen u eerbiedig de handen, ieder de zy'r e !" Hoe kan ze dat allemaal in 's hemels naam weteu ? dacht Maxecce, ten hoogste j nieuwsgierig, want de stem was cem volkomen l onbekend. Ik merk dat je be'er op de hoogte vaa mijn zaken bent, dan ik van jou ombtandigheiien ; maar wat niet is, kan kotnen. Tegelijk tracritte hy zijn arm ooi het midJel der domino te leggen, maar deze trad achteruit en gaf hem een tik met baar waaier. Ik geloof, dat u w&t, hard van stal loopt. Och wa', antwoordde Maxer.ce, met een lichte ijdelheid, d.o hem eigen was, ik ben vwr de theorie om alles vlug te doen, Ejn vrouw, die men wil vcivvtïen, moet dadelijk belegerd wordtn. Ik ben niet gewoon, lang mijn hut te maken. Je gelooft m s«chkn, dat ik ja zoo dadelijk, met een buigi: g, zal zeggen: tot weerziens! Geen kweere van; je zult niet van hier gaan, vtór ik weet, waar ik J5 r.ader kan spreken. 3 witte domino wierp een blik achter zich, als zooht ze iemand. O, je kunt gerust kiiksn, je hoeft niet op hulp te rekenen, clan httrl y, hier niet mos ten komen, in den rauil van den wolf. Hy nam den rondon, niolligen arm en drukte dien dicht tegen zich aa.i ; ha r kleedüig wasemde een geur u.t, dien b;j bedwelmend vond. Welt.u, zei de doioi,o. als ik u een samen komst beloof, ziilt u mij dan laten vertrekken ? Dat is rnij:i zaak, antwoordde lachend Müxenr. U denkt, gelcof ik, dat u onweerstaan baar bent ? Neor1, maar ais je me wilt terugzien, h< b ik het recht, om daar eeuige gevolgtrekkingen uit te maken. Die konden wel eens mis zijn mijn b<r-to vriend. Maar ik zal overmorgen, te middernacht in het C aféBiche komen, Vraag daar maar naar de witte drtnino En nu is het mij onmogelijk DOX lariger te b'\j\en! Zy verdween snel in de volte, zonder dat M»x>nce htar volgen kon. Maar zyn belangstellirg wss opgewekt en verrukt over zyn avontuur, reed bij rsar huis. * * Gedurende de twee volgende dagen dacht Mfcxer.ce voortdurend aan iin onbekende. Hoe bij otk zocht, bij kon zich Liet heiiDncrer,hsar De President is van oordeel, dat de fout bij de verdediging ligt, maar zal de zaak uitstellen om aan Dr. Krause de gelegenheid te gevea de getuigen te proiuceeren. De namen dier getu:gen zijn aan den Publieken aanklager (Crown Prosecutor) bekend. Den daarop volgenden dag worit de zaak weder opgeroepen en aan Dr. Krause medege deeld, dat hij niet verder ageeren kan. Deze verzoekt echter aan het Hof te mogen mededeclec, dat de getuigen, die vpor de verdedigicg noodzakelijk waren, 's nachts uit hun huizen opgelicht en met eenige anderen per treh weg gezonden zijn, waarheen is onbekend. Het Hof dankt hem voor zijne moeite, vraagt den b:sc'mldir;den of zij getuigen hebben, waarop deze, natuurlijk, neen moeten antwoordeu, waarna hun eene baii'piug wordt gegeven, die achter wege had kuiuen blijven, daar zij er geen woord van vers'aan, om'iat zij op deze wijze, bedriegelijk, uitstel hunner zaak hebben gekregen, en veroordeelt bsiden, wegens htt ten laste gelegde: Tot twee jaren gevangenisstraf met dwang arbeid en coLfncatie van alle goederen in hun hotel. De beschuldigde Dacgieri brgan aan het Hof made te deelen, dat de goederen in het hotel aan zijn broeder, die huurder wa% toebehoorden, maar hij werd eenvoudig met een piar duwen de gerechtsiaal uitgegooid. Het hotel werd dienzeifden dag nog grooten deels geplundeid door een paar ondc (fibier-jn en soldaten van het N. Haoipshire R 'gimect en vrouwen, die uit haar weinige bekoorlijkheden haar bestaan verdienden. Een verzoek om de schuldigen te strfcff'.n en om schadeloosstelling van den eigenaar der goederen, werd beantwoord met onmiddellijke ooer de grenzen zetting. Ik heb deze zaak in het bre-:de beschrever, daar zij de tweede was, die door het Military Tribunal in behandeling genomen weri, 1) en de oogen opende van velen, die van de Engelsclie bezettn,g van Johannesburg een tijdperk van rust en recht'szekerheki verwacht hadden, dat, zij beweerden onder de Bjereuregeenug iflit gekend te hebl)-E. 2) Zij is een sfaaltj;; van de rechtspleging der Eü^elsche Krijgsraden. Er zij i er noe; veel meer. Denk aau de zank van Cordua, een jong Duitscjcr, die, door een zoogenaam;iea //trap11, werd overgehaald, _nadat hem dajeii laug ster ke drank geschonken was, om in eene samen zwering mede te doei>, ten doel hebbende Lo-d lloberts aau Generaal Botha. te leveren. Alsof Ganeraal B nha daarop erg gesteld zou geweest zijn! Er kan geen grooter ongeluk voor de Bjtr.'ii be Jacht worden, dan dat het commando der Eigelsche troepeu aan E igclsche beroemdhedens, zooals Roberts en BuIJcr wareo, en Methueu en Kitchener zijl', ontnomen wordt 3). Mtn trach te nog MTS. Boftia in d,e zaak te mengen, maar die vuile streek gelukte niet. 1) De eerste was de zaak R gina vs. von G }>.o, wegens hef- ii'crlialen van dj Eugelsche vlaj te Jobaunesburg. 2) Hoevelen zeiden na deze zaak : For God's sake give us our grieva^ces back and deliver us from English martial law." 3) Die menschen hebb°n op vroegere expedi ties a'tijd zelf de geschiedenis van bun heidenfeiten geschreven, maar liua domheden zij a slechts zeiden aan d .-n deg- gekomen en r.og minder aan de kaak ges!<' i. Sir Rückwarts Bulier en Lord Melhuen, iie ;'? : is geslagene, zijn minstens zoo goed als R.'b.iU en Kitchener. ooit vroeger ontmoet te hebben. Haar woorden, bcff^gingt-n c-n optredan waren die eener dame uit ne groote wereld, doch dairenitgan, had ze zich riet la"g laten bidden o n een surne: komst. En nog wal in CaféKen e, met or.ier om te vragen naar da witte domino ! Wal beschouvrd, kou bij er zeker vai ziji, nu j'iist nier te doen te bobben met ee:i dama me den Faubourg Sr. GtTtnain. Mi»r in aJj ge?al, ze scheen er bij-:onJer goed uit te zien. Te midderüaclt verscheen Mixe ce in het CatéRiche. klom de trap op, die ; aar de cabinetter, geleidt en vroeg den imïre d'hö'.el of de wit.t'e conTno al wis gekomen. Neei-, mijnheer, antwoordde de di<ke Augustu, maar ik zal vasr, een kab.net voor mijnheer in orde maken en de dame dadelijk by u bieüg«n, als zij komt. Msxjr.ca lit:t tea vroolijk vuur aaiil^ggen en begon, gewetensvol, het. menu saamtustellea voor het souper. Om half een was er nog niem.uid gekomen. Hij b gor. zich vrij bsltch ;ü:k te gevoelen, zoo geheel alleen voor de keurig gedekte tafel, tegenover de groote tpiegsln, waarop vele parea hst nojdig hadden geacht hun voorna men to verieu»igen ' Kwa-t voor een nog nie mand. Hy begreep, hoa vroMy'k bet dienstper soneel zich reeds maakte over den heer, die verg.-efs »p zijl witre domino wachtte. ;ri a uur, trok Max-aice, voedend, zijn overjis a pin en vertrok, UT t» ij l de dikke Auguste, niet f en dippe buigi: g en ironisch gezicht, hem uitgeleide dted. /.e, heeft me voor d;m gek pehonden, dat i» duidelijk, zei Max-;nce tor. zicnze t', terwijl hij zijn kamers binnen'rad. M-.ar ik zal ha a1 wel !er;>g vinden; dit uur wichten xal ze me be talen ! Ah ik Bilantroy nog maar haf', die zou baar wel uitv.r.den en wat zou hij haar een poofs spelen ! Zijn oog viel op ren klein, geparfumeerd brieljj, dat op tafel lag: Waarde lieer, Kon oim.{>;e'ij», kom311! Doch kom overmor gen a>'on_i lij mij. Mijn ry'u'g zal u komen halen en zal precies k?vart v do.- zeven voor uw deur staan. WITTE DOMIXO Wat l Zu weot mijri adres ! riep Maxence uit. Kn dat is een formsele nitnnodigins; voor een diner. Haar rijtuig, paarden... Er fin! we zullen van de uitr.oodiging gebruik maken, er kome van wat wil. Da tijd, die intusschen nog verloopen moest, werkte er toe bij om zijn verbeelding in vuur en vlam te zet t en. il ij, de geblaseerde, zich vervelende viveur, wien alles vermoeide, begon te geioovon, dat bij reeds verliefd was op deze vrouw, wier gelaat hij niet gezien had. Gedurende twee dagen rea'.te hij z. n Ii3rs:en vergeeft af Achter al zijn vragen kon bij slechts een reusachtig vraagteeken zetten. Op het aan gegeven uur, boorde hij werkelijk h"t rollen van een rijtuig, dat stilhield voor zijl deur. Door het' venster ziende, bemerkte bij een keurige coupé, bespannen met twee prach'ige paarden en c p den bok een koetsier, met majestueus voorkomen. Naarmate het avontuur vorderde, voelde Maxenre zi/n war trouw n toi-nenxn. Waar moest dat rij'n'g hem brei gei, ? Indien hij eens in e.n \albtrik werd gelukt, waar rneii hem Tegen Cordua was geen ander getuigenis dan dat van den mouchard (trap noemen hen deEngelschen), want de geheele jConspiratiwl f bestond slechts uit deze twee, en het Hof,j. schaamde zich niet alleen niet, den beschuldigde : schuldig te vinden, maar Lord Roberts had de ! onbeschaamdheid (of was het lafhartigheid?) het uitgesproken doodvonnis te bevestigen. ' Da Eugelsche autoriteiten waren doodsbang voor samenzweringen. Zij zochten overal, maar konden niets vladen, dat op eene samenzwering i geleek. Tuch eischte de Eogelsche politiek, dat ' men een conspircition ontdekken zou, en dat een afschrikken// voorbeeld gesteld zou worden, van ; daar de moorden o. a. op Cordua en Broeksma. j Met zulke Hoven, die, zooals een Transvaalsch dichter zei: j (The Coui't^ aro tlicvu to f! n d the pi'is'ners guilly, ?' Not to (',n<]iiiiv into l hècases, whicli tliey Iicar, Without list'niiiï; for the sentc-nces are rcndj Loug bcforc a pns'ner gets a clnnce to pleud. was het, gemakkelijk om in korten tijd bijna alle foreigners voor het een of ander te veroordeeleu. I u eene zaak werd een psrsoon beschuldigd van diefstal van een troepjnpia'-d. De man beweerd;, dat een Engelsch officier bij hern j gekomen was met het paard (dat nu voor het l hof staat, zeide hij) en dat zóó afgemat wa*, l d^t hij niet verder kon. Hij verzocht hem het ' paard te ruilen, en beschuldigde voldeed aan j dit verzoek, en legde ten bewijze een ruilbewijs o.ver. De Magistraat: Gij hadt den cffisier als getuige moeten roepen. B e s c h.: Hij is niet meer hier, en ik ben opgesloten gehouden en heb niet kunnen te weten komen waar hi| is. p mijn schriftelijk verzoek is niets geschied. P u b 1. a a n k 1.: Het is niet onze zaak, om voor de verdediging van beschuldigden te zorgen. Mag.: Neen, natuurlijk niet. B es c h.: Zoudt u de ziak -willen uitstel'en, opdat i-maid voor mij kunne uitvinden waar deze offli:'fr is? Dan zou hij no^ gedagvaard kunnen worden. Mag.: De zaïk heeft al te lang peluurd. Z"s maanden ^evaiiKfnisstraf. Remove Iheprisoiier. In a-iii:;re gevallen werden bewijsstukken voor de verdediging eenvoudig vernietigd. Een gevan gene verzocht op borgstelling te worden vrijge. later, om een getuige te kunrea aanwijzen, die hij slechts rein aanzien kende. Het verzosk werd geweigerd, doch r.a zeven dagen stond men de loslating ttg.n een borgtocht van £ 1200 toe. Hij ging uit, vosd den getuige, wees dien r.an, doch hoorde den volgenden daj, dat zijn getuige 's nachts terwij'lerfl was. Aan de pi'SOiien, die voor gevnrger.en borg wildon staan, werd van wepe het ,,Criminal Invesiigation Departement" m-'desedeeld, dat ais zij dit deden, zij zelf nis verdacht op de zicnrte lijst ziulen komen. A-tii een hotelhouder, die zich daaraan niet stoorde, bewerende dat hij Eugelscliman en zich van niets kwaads bewust was, weid zijn vergunning (:>cence) ontnomen. Ik wil hiermede volstaan, hoewel ik nog hon derden gevallen van d :rgelijke rechtEbepalingen en rechtsverkrachtiugen zou kunien aanvoeren. Daar deze gevallet! z>eh in openbare zittingen voordeden, b?hoeft men niet te vragen wat in zitt,;ngeii met gesloten deuren voorviel. De vraag is wat wonderlijker is, de onbe schaamdheid der R'c'iters of hun volslagen onbekwaamheid en onbevoegdheid. O'Brien ver wierf zich da i ook deu bijuaam vaa Major door dwang alles kon laten leekenen, wat men wilde. Hy had mooi z g=fin, d»t zu'ke dingen uiterst Zeldzaam zijn ; zijn verstand hield hem voor, d*t ze tccb m"gi::rk v/jr.'n. Hij herinnerde zïcb zelfs een avo: tiuir van zijn vriend Torté, die op oen Cirnaval, een heel mooie vrouw was gevolgd en tiriml u igeplunderd was geworden. M.iar aan den anderen kant was de onbekende blijkbaar een Bf.u- «iégante vrouff, hst ly'tuig zag er voornaam, uit. Indien bij weigerde, moest hij zijn heeie avontuur (>p -reven l Voor elk geval, nam bij een dikke rotting wee en steeg in not rijtuig. De koetsier groette hem beleefd. E-u oo^enblik had bij het idee, den man te vragen, waar bij hem brengen ging, maar hij bedacht dat be pottelijs zou zijn en vastberaden zette hij itieh in de coupé, die in snellen draf wegreed. Hij reed langs den Boulevard Maksherbes, voorbij het park IV'or.ceau en sloeg den Avenue de Viiiiers in. Rechts ea links ontwaarde men groote terreinen bedekt met sneeuw; hier en daar toon-ie een hu s ia aanbouw, den hoek van een nieuwe straat aan ; de verlichting was sieeht in die rieuwc kwartier. Waar ga ik toch heen 'l vroeg Maxsnce zich af. Wie, drommels, w.out in zoo'u afgelegen buurt V Hum, gcruutstdU-nd is het zeker niet l Het rijtuig reed rindeh.k de Rue Forturyin en hield sti; voor een kiein, fraai, particulier hotel. De groote dtur werd geopend en Maxsnce be«or.d zich in een ruime ve.tibule. Ttvee reus achtige livereikneeht!-'. in korte broek en zijden kousen, stonden aan weerszijden der groote trap. Pardon, i(A JV3.!-x?nce, terwijl een hem van zijn overjas ontdeed, ik ben hier tcch wel terecht ? Ik ben toch l.ij mevrouw .. . 't Ik zou bet u i.ist kunnen zeggen, mijn heer, ik btn maar voor dezen avond gehuurd, antwoorde de bediende, met een glimlach. # Met een bedrukt gemoed, ging Maxence de trap op Het wonderlijke antwoord van den knecht deed zijn wantrouwen wter wakk>r worden. Waaro:n zou die man gehuurd zijn voor n avond ? i-'io beeren, met bun zijden kousen, zagen er verduiveld p otig en stei k uit: het zou niet alles zijn, het met ben aai den stok te krijgen .. . Maar w a rora zou rnen hem in een valstrik lokk-n, en in zulk een eleganter, vali-tfik V Ia elk go-»!, hij kon nu niet meer terug. Op de eer-te vercliej ing, lichtte de knecht, die hem voorgegaan was, een i ware port'ère op en na fen hoort galerij doorgegaan te zijn, b"vcnd Maxonco zich in een klein salon, zeer artiotitk getneihe d. Voor een p'ar.o, zat een hee: niet kaal hoofJ, een wals te tokkelen, naast bcm keerde een dame de mu dekbladen voor hem (ja. Het had er allen schijn van, alsof deze groep fxpr. s in s<è;ie was gezet. DB danje keerde het hoofd cm. zij was buitergemio:) mooi rn;t b!ondkruli-nd blaren een paar groate, zwarte oogen, met lange wirupers, die een ondeugende uitdrukking hadden. Haar gezic'it ^tflde den jo'gen man geriitt, zulk een bevallig, JUUT wezen kon nielsineorddadigs in den geest hebben. Op de natuurlijkste wyze,.reikte zij hem de hand en sprak: Dat is EU eens lief vpn u, dat u mijn uit! oodijing btbt aangenomen. Dus u komt bij mij (timerm Verdun me, u e-n ruijt er bestu vrei don voor te f/ellen, graaf Fultiu ft'. DU oude heer itoi d e*en van do piar.o op, necessity". van het Eagelsche spreekwoord: NfC3ss;ty knows no law!" , ? latusschen gingen de gevangennemingen, dag en nacht voort. Werd ergens bij een huis een vuurwapen of een paar pitronen gevonien, dan werd de bawoner gegrepen, mishandeld, naar de gevangenis gAracht en veroordeel l MEI confis catie van al zija eigendommen, somtijds nog met verbanning uit Zuid-Afrika of uit «.The Q leen's dominions." Mouchards, valsc'ie getuigen, spionnen en trips moesten werk virjden en werden tegenover een foreigner (d. i. Transvaler of uitlander, metBrit) onvoorwaardelijk geloofd. In deze ziak werd aan zoo'n getuige gevraagd: /,Is u niet dezelfde Rusticus, die in 1890 wegens bedreiging met wapenen en mishandeling tot maanden gevaagenisstraf veroordeeld en later, wegens opmaken eener valsche verklaring-, uit den speurdienst der Z. A. R. ontslagen zijt?" Pres.: De getuige behoeft die vraag niet te beantwoorden." Op zulk getuigenis volgde evenwel eene veroordeelmg. Eu aan deze hoven was geen appèl. De gevangenen werden door effieieren en minderen bestolen. De gevangenissen waren boordevol, en er bestond geen gelegenheid tot baden, zoodat de gevangenen, die meestal tamelijk go;de positiën bekleedden, zich daarover Be klaagden, alsook dat zij geen ofte weiaig brood en verder slecht voedsel kregen. Tot straf daar voor werden enkelen mishandeld of in het blok gesloten. Die nog in preventieve gevangenschap waren, konden bijna geene gelegenhtid tot wa^schen en noci', tot luchtscheppen krijgen en velen was het onmogelijk, reine onderkleeding te doen komen. M -n durfde hun geen eten zenden, daar men de kans liep cm zelf gevangen te worden als medeplichtige. E.ikelen waren zes weken gevangen zonder dat zij konden te weten komen waarvoor. Anderen werden na eenige weken ontslagen, om of over de grenzen gevoerd of kort d aan: a weer gevangen genomen en na eeuigen tijd weer ontslagen te worden. De gevangenibssi', door de soldaten aangestoken, wemelden van ongedierte. In Transvaal heerschte een schrikbewind. De moedige Britten wreekten de nederlagen hunner oliedomme generaals op onsc'.u'jigen, meestal mannen, maar soms ook vrouwen en kinderen. Een jongen van tien jiar werd o. a. met slagen gestraft, omdat beweerd werd dat hij in tegenwoordigheid vau een zekeren M;>jor Devies te hebben geaegd, dat hij hoopte dat de Beeren zouden winnen. Wat een misdaed ! A^s men ain die dir gen denkt valt de pen van walging uit de hand.... Ik heb er genoeg vaa. Weg met E igelsche lyraanie . .. L :ve de Boeren ! H. ENCL'JÏOGWAT. Uit Rotterdam. Kot t er dam, 12- 3. '02. Klagers hebben gean nood, piejhers hebbea geen brood. Dat zit een solied handels man zoo diep ingeprent, dat hij klaagt zoolang 't hem niet al te slecht gaat. Houdt hij dus op met klagen, dan moet het al heel erg met hem zijn. Ik maak geen uit zondering op den regel: ik klaag ook niet. 't Wordt nu een qaaestie van bonne mine il mauvais jeu mafeen. Als ik van de beurs komende, waar we getracht hebben elkan mm iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiAiMiHHiiiiiiii mmimimiM groette en speelde weer door. Hij had een moscovitisch uiterlijk, dat Maxince weer minder gerust stelde BOJ stelige bakk. baardei, ecu kne vel, eenigazins gezengd door zijn sigaar en de borst bedekt mee vee! te veel vreemde ridder orden. Zal deze ru slsche ... hm ... graat met ons dmeeren, mevrouw V vroeg Maxence, terwijl hij zie i naast zijn gastvrouw ep een canapézette. Zaker. Dit valt me tegen. U hebt me een gezellig samenzijn doea hopen, en DU moat ik dmeeren met iemand dien ik niet ker. Ik verzeker u, dit gij heelcmaal niet lastig is. Inderdaad ging da oude Ris, zoirier zich met hen te bemoeien, maar voort met zijn getokkel, zonder zich zelfs een enke:e maal on te keeren. Maxence nam de handjes der onbekende in de zijnen. U moet zoat zijn, sprak ze, glimlachend. Ilaar heb ik heeJemaal geen plan op, antwoordde hij, dichterbij schuivend l'iotseiicg merkte hij op, dat terwijl drie wanden van den salon bedekt waren met schil derijen, meubels en beelden, de vierde wand geheel verborgen wer \ door een zwaar rliweelen gordijn. Wat was er aan den anderen kant van dat gordy'n ? Wat scheelt u ? vroeg de bljnde dame, die zijn verwonderden buk had opgemerkt. Ik vraag me af, mevrouw, waarom juist die eene wand geheel bedekt word door een gordijn ? En men zegt nog wel, dat vrouwen alleen nieuwsgierig zyn ! Dat gordijn ij er, e fii, om dat bet me bevalt, het daar te hebben. Zij liet zich lachend eenigszin:! achtcrovfr vallen en toonde twee rijen prachtige witte tanden. Maxence kwam meer en meer onder den invloed van zy'n avontuur, terwijl de oude heer onverstoorbaar doorspeelde. Hy sloeg zijn arm om ds taille der dame, noodzaikte baar op te staan en trachtte haar mee te troonen naar het fluweelen gordijn. Zij verzette zich wel, maar niet ernstig en meer en meer naderden zij den verborgen uit gang. Nog maar een paar schreden waren zij er van verwijderd. Maxence deed een krach. tiger poging, haar mee te trekken, de dame stootte een klein, heel klein gilletje uit; de pianist bonkte hevig een slotakkoord neer... en het geheimzinnige fluweelen gordijn ging, als op bevel, geheel open. Maxetce, totaal in de war, zag daarachter, netjes geschaard in twee ry'jn, al zijn cuie vrienden: Tonrmcourt, Buseac, Boisonf o; t, Tarade), Toriéen in het midden zijn gewezen boezemvriend Belactrcy, met stralend gelaat. Deze trad naar voren en de blonde d&me bij de band nemend, stelde hy haar voor: Mijn beste vriend, vergun mij u voor te stellen, mevrouw Balantroy, mijn vrouw. Je wilJe . niet uit je eelf tot ons komen, dus ziju we wel verplicht geweest, jj te gaaa halen ! En ttrwyl Maxencp, nog niet tot zichzelf gekomen, verbluft hem aanstaarde, drukte zijn oude vriend hem stevig de land en riep met zijn joviale stem : Hy is tö± goed, hè?