De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1902 24 augustus pagina 5

24 augustus 1902 – pagina 5

Dit is een ingescande tekst.

,, ,?r ,.,?. ,. i ' t l No.1313 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. DAMEjS. Internationale tentoonstelling en internationaal congres te Parijs. Daar' dit jaar de Meimaand haar reputatie 100 leer ten schande was, hadden er zich b\ mij nog geen reisplannen \gerjjpt, toen ik om 200 te zeggen bg toeval, vernam, dat er _ dezen somer te Parijs een internationale ten' toonstelling van vrouwenarbeid sou gehouden en daaraan van 4?9 Augustus een internatio naal congres verbonden worden. Welken ouderdom ik ook moge bereiken, nooit voorzeker zullen de woorden tentoon stelling van vrouwenarbeid" tot mgn geest kannen doordringen, zonder dat mg op eens kristalhelder voor oogen rqst, wat te dien op lichte in, '98 door een groep Nederlandsche vrouwen is tot stand gebracht. Aanlokkend vriendelijk van uiterlijk, welsprekend en krachtig van binnen. Het was werk, dat een bekgkei van na.bg kon doorstaan, al weet niemand beter dan z$, die er gedurende meer dan twee jaren 'onverpoosd haar schouders onder gezet hebben, JMM ver, door omstandigheden gedwongen, z( moeiten blijven beneden haar eigen ideaal Betoond Is die arbeid; rqk beloond. Ik denk thans niet in de eerste plaats aan het geldelijk succes, al onderschat ik het geenszins, maar daarboven acht ik te staan de wg'ïiging, die de OfMittre meening er door onderging. Velen werden overtuigd van hetgeen zonder dezen z\j nooit .bij machte «ouden geweest zyn te gelooven, dat de vrouw tot nog heel wat anderen arbeid bekwaam , en zich dos geroepen mag gevoelen, dan door de traditie haar eeuw in eeuw alt werd aangewezen. Ook trad in duideIQker licht dan ooit te voren, de omgang van den invloed der vrouw en de heilrgke werking, welke er van uitgaan kan. Tevens wekte ol versterkte deze daad in heel wat meisjes en vrouwen: zelfvertrouwen. Wie nooit ge waagd had op eigen beenen te staan, begon het, eerst heimelijk, te beproeven en bemerkte dra, dat zelfs het loopvermogen haar niet ont brak. Sedert '98 is eveneens het getal mannen ras toenemend, dat de vrouw als medewerkster zoekt, ook waar het bestieren, regelen en administreeren geldt. Het eenige, waarover de vrouw zich tot heden zonder voorbehoud mag beklagen, is de wet. Dit, en nog heel wat meer, vormde zich in mg tot uit- en onuitgesproken gedachten, door het bericht, dat eenige Pargsche vrouwen geIgksoortmatigen at beid als de' onze hadden ondernomen, alleen op veel grooter schaal. Den nationalen arbeid en de gegevens daaromtrent te verzamelen, schgnen ze beschouwd te hebben als kinderspel, en dus niet teruggedeinsd te «gn voor het reusachtige van internationaal werken. Het resultaat te gaan zien, daartoe besloot ik, hoewel mgn verwachting zich maar niet kon spannen, al was het alleen door het feit, dat Nederland niet tot meedoen werd aange zocht Misschien was dit evenwel het eenige verzuim kleintjes toch ziet men licht over het hoofd. Tot de overblijfsels van de eerste groote Parijsche tentoonstelling behooren twee serres aan den oever der Seine. In deze was de ? Exposition Internationale des Arts et Métiers Femlnins" ondergebracht, gelijk groote borden aankondigden. Tree serres, al zgn ze niet klein en smaakvol in haar eenvoud, zult ge waarschijnlijk niet veel vinden dat leek ook mg zoo toe. Wat vond ik echter, toen ik mg den tweeden dag van mgn verblgf te Pargs daarheen begaf? Wat ik vond ? teleur stelling, teleurstelling, niets dan teleurstelling l Met deze strenge rechtspraak, wil ik niet zeggen, dat ik er geen enkel voorwerp aantrof het bezichtigen waard; o ja, er waren een paar niet onverdienstelijke teekeningen en reclameplaten; eenig smaakvol en keurig uitgevoerd borduur- en kantwerk, doch alles te zamen genomen getuigde, dat er of in 't geheel geen jury was geweest, of deze, teleurgesteld in het quantum, op de kwaliteit niet te nauw had gelet. Sterk kwam dit uit in de rubriek: beeldende kunsten. Wat de expositie ruimte betreft, mocht men niet anders verwachten, dan dat zg tot een pgnlgk te kort zou hebben geleid waarheid bleek, dat ongeveer een vgfde der ruimte in het geheel niet gevuld was; een ander vgfde werd afgestaan aan verkoopers van artikelen, die met vrouwenarbeid niets te maken hebben (o a. phonographen). Zelfs in de oveiige ruimte vond men veel door mannen vervaardigd; blgkbaar aangenomen omdat er een vrouwei figuur op prgkte, of de titel het woord vrouw bevatte. Van een internationaal karakter ook al geen spoor l Behalve Frankrgk en haar bezittingen (en dat in volle onvolkomenheid; onder v<sel meer, dat ontbreekt, geen enkel cg'fer omtrent arbeidster en loon) een paar stukjes uit een paar vreemde landen waarschgnlgk particulier bezit van een of ander comité-lid. Den Japanschen arbeid vond ik vertegen woordigd door een stuk of vg'f beteekende schermen en enkele geborduurde lapjes. Dit prijkende met het opschrift: Section Japonaise, Organisée par Mr. Felix Régamey avec Ie concours de membres de la Sociét Franco-Japonaise. Is 't niet belachelijk? Uit Budapest zag ik wat tappisseriewerk, terwgl Serviëen Rumeniëzich deden gelden door drie groepen wassen beelden in nationaal costuum. Aan decorum werd op deze tentoonstelling ook niet gedaan, 's Middags om 3 uur schikte een man zg°n voorwerpen in hemdsmouwen, en werd door tuinlui gewerkt met bloote armen. Geen wonder, voorwaar l dat het bezoek nihil was, en ook de Fronde geen kans heeft gezien er met voldoening van te gewagen. A propos van de Fronde. In haar hall ben ik afternoon-tea gaan gebruiken, en overtuigde ik mg opnieuw, hoeveel aardigs met weinig mid delen kan worden tot stand gebracht, indien goeden smaak maar niet ontbreekt. Nuietsoverhet Internationaal congres. Dat na de gedane ondervinding, ik er geen groote verwachting van had, ligt voor de hand, maar niettemin meende ik op post te moeten zgn en ik ben op post geweest. Het congresreglement kondigde aan, dat de opening zou plaats hebben en séance plénière" hoe wichtig! 's morgens 10 uur, gevolgd door vele officiëele toespraken, de vorming van snb-commissiën, déjeuner, gezamenlijk bezoek der tentoonstelling en 's avonds thé&tre. Hier en daar stond echter op de exposite aangeplakt, dat de opening 's midiags 3 uur zou geschie den. Goed, dat ik het zag, anders ware ik maar 5 uur te vroeg geweest. Een kwartier voor den aangegeven tgd, betrad ik de congreszaal en vond er niemand l Zoo bleef het tot 4 uur. Toen kwamen er wat menschen, zoodat om half 5 de zitting, bijgewoond door 60 menschen, geopend werd door da ons congret bezoeksters goed bekende madame Feresse-Deraisme. Deze had echter behooren te begrijpen, dat zg te oud was voor zulk werk, hetgeen duidelijk bleek, toen zg na haar welkomstgroet zeide: la parole est a", en dit a" wel vgfmial repeteerende, nn eens gevolgd door monsieur" en dan weer door madame", getuigde van den naam des sprekers of spreekster geen fUuwe voorstelling te hebben. Het geheele comitékeek naar alle kanten, doch konden den hg, of zg, van wien een rede verwacht werd, maar niet vinden. Ter aanvulling las de secretaris een rapport, zóó zacht, dat hem gevraagd werd te gaan verzitten, en zóó snel, dat zeker slechts wei nigen hem konden volgen. Daarna kreeg het woord mevrouw Pauline Savari, algemeene secretaris de la Fédiration Feministe en alg. commissares der tentoonstelling. Zg sprak o.a. over de fabriekarbeidsters met voor de gezondheid nadeelig werk en de ellendige be taling er van. Intnsschen was gekomen de per soon van wien de openingsrede verwacht werd. Het bleek een heer te wezen, die begon met te verklaren, niet te hebben geweten, welke taak men hem had toegedacht; derhalve onvoor bereid zgnde zou hg slechts iets zeggen naar aanleiding van madame Savari's rede. Dit iets" wat de verklaring, dat de vrouw als fabriekarbeidster niet kan gemist worden, en men dus op haar verwijdering niet moest aandringen of hg haar een beter salaris wenschte toege kend te zien, ja dan neen, bleef onuitgesproken. Nu betrad de bekende, (of beruchte, wat moet ik zeggen ?) Robin het podium. Ook hg verklaarde onvoorbereid te zijn. Na enkele minuten gesproken te hebben, donderde het opeens door de zaal: je demande la parole, je demaade la parole, je proteste contre ses saletés," en de man raasde maar toe, wat zgn omgeving ook zei, en hoe de presidente ook belde, tot dat hg, Benzon, jong advokaat op krukken, door de politie werd verwijderd. Hoe kon het comité, zoo waag ik te vragen, er toe komen Robin tot spreken te noodigen? Wist het dan nog niet, wat velen met mg al jaren lang wisten, dat Robin, tenminste te Pargs, geen spreekgestoelte kan beklimmen, zonder dat opschudding volgt ? De presidente kondigde aan, dat met het zeggen van Le crapaud" de zitting zou ge sloten worden ; neen, viel madame Chéliga in, eerst ik nog een woordje; zij herdacht Marie Deraisme en verklaarde, dat het feminisme internationaal moet wezen, of geen recht van bestaan heeft. Bg de sluiting werd van geen verdere zittin gen gesproken; een buurvrouw echter ver klaarde mg, dat de tweede den volgenden dag om 4 uur zon plaats vinden, hetgeen trouwens ook weer in strgd was met het werkplan. Doch strgdig of niet strijdig : ik had volkomen genoeg van dit internationale congres, waar ik de eenigste vreemdeling was geluk kig voor de weggeblevenen l De Fransche vrouwen schgnen het organiseeren van congressen maar niet te kunnen leeren in '96 mislukte het ook, terwgl dat te Barlgn eenige weken later gehouden juist vanwege haar organisatie weergaloos was. Stel u voor: zoo wat 60 J vrouwen hadden zich als deelneemster laten inschrijven; ieder dezer ontving een maand te voren van de woning commissie het bericht: wij zgn klaar; kunnen u tot eiken prgs een onderkomen bezorgen, van 2 Mark af voor logies en ontbgt. Zeg in welk deel der stad ge wenscht te zgn, of ge vegetarisme begeert, dan wel geheel onthouding. Is er soms nog iets anders, spreek en wg zullen u helpen". En werkelijk ik heb iemand gesproken, die niet zeer tevreden was met haar tgdelgk te huis. Evenmin ontbrak iets aan de organisatie te Londen en te Brussel; waarom dan toch zouden de Fransche vrouwen in dit opzicht steeds te kort schieten? Vraagt ge mg nu, of ik spgt heb van mgn reis, dan zeg ik naar volle waarheid: neen. Dit congres toch is de aanleiding geweest, dat ik circa drie weken met een impressionist e door Pargs en Antwerpen heb gedwaald, en wg ons amuseerden, al deden wg beiden de overtuiging op niet veel anders gemeen te hebben, dan dat derden in ieder onzer een menschelgk wezen zag. Den Haag, 15 Aug. 1902. ELISB A.HAIGHTON. Voor ben eienscfl willen worien. Eenige vrouven de lezer vergeve 't mg': 't woord dames" krggt m. i. hoe langer hoe meer de (verkeerde) beteekenis van niets te zgn dan ... uiterlijkheid, ik kan 't dus hier niet toepassen eenige vrouwen dan, in den Haag zgn begonnen, vooralsnog grootendeels in principe" zich het lot aan te trekken van de 's avonds op straten en pleinen hun heil zoekende jeugd. Ik mag nog van niet meer spreken dan van een begin-in-principe',, om dat er nog slechts twee bijeenkomsten geweest zgn en zelfs nog geen circulaires zgn verzon den. De zaak is echter in wording; of zg ge lukken zal, dat zal er van afhangen of genoeg degelgke mannen en vrouwen zich disponibel zullen stellen om ettelijke uren per week zich aan dat werk te wijden. Het initiatief tot het oprichten van een gezelschap, bovengemeld doel beoogend, werd genomen door mevr. De Vogel. Voor ruim twaalf jaar begon deze goed willende vrouw ongeveer hetzelfde werk in Dordt en bg haar vertrek naar den Haag, smaakte ze iet genoegen haar stichting in goede handen achter te laten, nadat reeds sinds lang mevr. De V, die slechts gesteund door haar flinke dienstbode, Mina de Rot, de zaak in eigen huis met achttien meisjes begonnen was, de hulp van tal van Dordtenaarsters daarvoor had gekregen. Bg wijze van proef heeft deze vrouw gedurende drie maanden alles zelve bedisseld: om nog bruikbare kleeren bedelde zg bg vrinden en kennissen, die werden, waar zulks noodig was, eerst gewasschen, de meisjes kregen ze ter uittorning en van groot werd klein gemaakt. Elk der jonge gasten had wel een of meer broertjes, zusjes, neefjes, nichtjes voor wie zulk een onder- of boven kleedingstuk een ware weldaad was. Da zorg voor het strgken van hetgeen gereed was, werd eerst door gemelde dienstbode op zich genomen; later leerden dat de meisjes zelven verrichten, en langzamerhand verkregen dezen ook de handigheid van't knip pen en in elkaar zetten; er werd, als 't ging, eens wat voorgelezen, en over 't gelezene wat gepraat en na drie maanden, toen gebleken was, hoezeer de goede zaak levensvatbaarheid had, kregen de beide vrouwen allengskens hulp, en de vereeniging Vlijt en Overleg" is tot nu een zegen voor menig Dortsch meisje geweest. Zelfs in den Haag heeft de wakkere oprichtster oog de voldoening genoten, dat een net dienst meisje op haar toekwam en haar de gulle be kentenis deed, dat zonder haar hulp zg nooit 't zoo ver gebracht zou hebben, als waartoe zg nu geraakt was: een nette betrekking had ze, en met de naald wist ze zich te redden als de beste. Vijftig meisjes bezoeken in Dordt nu nog wekelgks het lokaal van genoemde ver eeniging. En nu wil diezelfde vrouw ongeveer hetzelfde in den Haag beproeven. Maar, den Haag is geen Dordt en wat daar door haar en haar dienstbode in den beginne werd verricht, zou in zulk een groote stad zeer zeker geen doel treffen. Daarom heeft zg hulp gezocht en zes vrouwen hebben zich nu met haar vereenigd om te trachten, kwaliteiten n bovonal: werk krachten te verkrggen. Tot presidente van deze vereeniging, dien den naam van 't blauwe kruis" zal dragen, is benoemd mevr. Bodaert-Schuurbecq'ie Boeye, Laan Copes 27; secreta-esse is mej v. d. Dusse, Obrechtstraat 89. Vier lokalen in verschillende gedeelten van den Haag zgn der commissie al toegezegd. Maar dit getal moet, zal het doel worden bereikt, ten minste driemaal zoo groot worden; in alle deelen toch, der uitgestrekte stai, wil men zien, goed-verlichte en verwarmde gezellige ruimten open te stellen voor jonge mannen en jonge vrouwen, die 't daar dan n door handenarbeid, n door geschikte lectuur, dia niets van een stjjve voorlezing mag hebben, door domino- en damspelen maar niet 't minst door aangename kout, tot verdere intellectueele en zedelijke ontwikkeling kunnen brengen. Het blijkt nu al: 'de groote moeielijkheid zal niet zgn, gratis geschikte lokalen te krijgen, ook al heeft men minstens twaalf noodig, en evenmin zal 't een vergeefsch pogen worden, tal van menschen tot de minimum-contributie: ? 0.25 's jaars over te halen; de zwaarst op te lossen vraag is: hoe kan men geschikte krachten werven om de zoo loonende taak van leider, elk voor n avond 's weeks, op zich te nemen. Kon men toch maar de overtuiging veld doen winnen, dat het noodig, hoog-noodig is voor een ieder, 't meest juist voor hen, wie het toeval een leven zonder zorg, een bestaan van louter uiterlijk genot, in de schoot heeft geworpen om eens een blik te slaan op iets anders dan teanis-velden, concert- en comediesalen, om eens met iets anders kennis te maken dan met het leven, wat zg om zich.houen zien, om eens voeling te houden met de werkelijkheid, met het harde bestaan van minstens 75 pCt. van de menschen, die in hun naaste omgeving leven, wier krotten schier grenzen aan hun paleizen. In onzen tgd moet een ieder weten"; de meest-practische wetenschap echter die wordt niet geleeraard aan de universiteiten, noch verwerft men die op de kostscholen, die leert men door het zich stellen in den stroom van het leven, niet dat van de upper-ten tbousand, maar van 't leven der groote massa, die door die bovensten" maar al te sterk genegeerd wordt. Waarlijk jonge vrouw, geloof mg jonge man, er blgft u nog genoeg tgd voor uw genoegen over, zoo ge van de 7 maal 24 uren er drie afneemt tot het meest u nuttige onderricht, dat dan tevens ten bate der gemeenschap komt. Vier en tachtig mannen en vier en tachtig vrouwen zullen noodig zgn, om voor elk lokaal in den Haag voor eiken avond van 7?9 dat werk te verrichten. Maar niet alleen in den Haag, zeer zeker niet minder in de beide hoofdsteden in Amsteadam en Rotterdam en ook elders moeten zulke lokalen worden open gesteld. Geheel neutraal moet de richting big ven: slechts menschen moet men willen vormen, menschen die door hulp van hen, die 't toeval in ter ontwikkeling, gunstiger omgeving heeft ge steld, op hooger intellectueel en moreel peil gebracht, worden. Hoeveel geschikte middelen zgn daartoe niet aan te vatten, hoeveel grootere en kleinere talenten kunnen daartoe niet mede werken l VKOÜWKE. Eene tüYerflienste die zij niet imi missen zon, Weinig denken zeker de draagsters en ook dragers van glacé-handschoenen eraan, hoe deze elegante bedekkingen gemaakt zgn en hoe dikwijls zg door de handen gaan, eer dat met het bevestigen der knoopjes de laatste greep is gedaan en 't product dier nijverheid gereed is om aan het kooplustig publiek te worden voorgelegd. Zeer toevallig waren we onlangs in een Belgisch dorpje in de gelegenheid, daarvan het een en ander te weten te komen. Als de werkatertjes het materiaal voor de handschoenen thuis krggen, is het leer (glacé) op de juiste grootte naar verschillende maat gesneden, hoogst waarschgnlgk met eene machine die, met n slag als 't ware, aan eenige tientallen handschoenen tegelijk den vereischten vorm gaf, op den duim na die er los wordt bijgeleverd, bg groote bundels tegelgk, vele tientallen bgeen evenals de handschoenen en bg deze passende. Nu heeft men voor elk paar dus twee stukken leer met acht halve vingers en een gat voor den duim waarin nog een oksel' moet worden genaaid die nu nog met n losse steek aan den ongenaaiden duim bungelt. De >borduurster" heeft nu 't eerst haar taak aan de handschoen te vervullen. Zg bewerkt op den bovenkant de drie min of meer werkelgke versieringen, de naar elkaar toeloopende streepen van af de middelste vingers tot aan den pols ongeveer. De daarvoor gebruikte machine doet soms, maar niet altijd, dienst om de handschoen van onderen en rondom het split te boren en de verschillende naden te stikken. Maar dan moet het o verraaien der naden gebeuren, dat met eene machine van zeer eigenaardige constructie wordt verricht, 'zoo keurig net en vlug dat bat bijna iets wonderlgks lijkt. Vooral het inzetten der duimen en het daarbg ter juister plaatse inlasschen der >okseltjes" eischt veel behen digheid van stikster en overnaaister allebei. Nu komt weer eene andere werkster aan de beurt, om hare vingervlugheid te toonen die haar toestaat van eene bizonder fijne knoopgatmakende machine het gebruik te maken dat veel tgd en werk bespaart. Eene andere weer die geen machine bedient, hecht de draadjes af en zet de knoopjes aan. De handschoen is daarmee klaar, zoo dade lijk de weerga ook 't Ging drommels gauw, zegt u? Ja, maar reken s. v. p. eens even uit, hoeveel paar handen en hoeveel verschil lende machines er noodig waren, om u zoo keurig te doen pronken met eenander velletje dan uw eigen. Hoe dikwijls zou dat velletje reeds zgn «behandeld" eer het dat mooie glac leer was geworden dat, zacht als een poesje en veel kleuren aannemend als een regenboog, het oog bekoort omdat juffrouw Mode, die nog altg'd regeerende heerscheres over jong en oud, het wil en de mensch buigt voor dien wil als een gedwee lam' 'k Kreeg er toch een beetje meer vrede mee, lieve lezeres I toen eene dier werksters mg vertelde dat zg wel Igden mocht dat de dames nacht en dag glacé-handschoenen droegen, want dan hielden zg en hare gezellinnen werk en eene bg verdienste welke niemand harer missen kan en die haar door de broers en hunne makkers niat weinig wordt bengd. Leeuwarden, G. C. STELLINGWEBF Aug. 1902. JENIINK. Alcoholïije dranken. Voor enkele weken slaakte dr. v. d. Plaats in dit blad de klacht, dat van de alcoholvrge dranken geen enkele, behalve kwast, had stand gehouden. Het vinden van smakelijke niet dure alcohol vrge dranken, acht ik van hoog gewicht, hooger zelfs dan van menige wetenschappelijke ont dekking. Om deze reden verzoek ik u een plaatsje voor bijgaand recept, dat door mgn echtgenoote is vastgesteld. Reeds velen gasten hebben wg deze dranken voorgezet, nog onlangs het anthropologencongres, en het wag heusch niet enkel beleefdheid, die ieder den beerlijken, frisschen smaak deed roemen. Wg maken dan ook van het voorschrift geen geheim, en zouden het zelfs aangenaam vinden, wanneer andere bladen het voorschrift over namen, waardoor het zoo algemeen mogelgk bekend gemaakt wordt. De bowl wordt in platte (champagne) glazen, al of niet gekleurd, gepresenteerd. Bg de volgende voorschriften wordt voor ieder persoon twee of drie glazen gerekend. Ananasbowl voor 12 personen. Het sap van 12 citroenen wordt opgekookt en dan op het vuur met een half K G. suiker vermengd en geschuimd. Daarna voegt men 2,5 L. water bg en wordt nogmaals geschuimd. Hiermede vermengt men het sap van de ananas (1)4 blik, ongeveer ? 1.50;. Dit vocht wordt kokend gegoten op de in stukjes gesneden ananas. Men kan er wat vanille naar smaak byvoegen, en laat alles afkoelen. Ean dag te voren gemaakt, is de bowl geuriger. Ze blgft bij warme weersgesteldheid niet langer dan twee a drie dagen goed, behalve natuurlijk wanneer men ze steriliseert. Perziken, abrikozen, kersen en andere vruchten in blik, worden op dezelfde wgze behandeld. Bowl van versehe vruchten voor 13 personen. Hetzelfde kokende sap (citroen, suiker, water), giet men op 16 stukgesneden en van pit en schil ontdane perziken, en % K. G bosch- aardbeien of doorgesneden groote aard beien. Voor hetzelfde doel leenen zich ook andere versehe vruchten als frambozen, bessen, kersen (van pit ontdaan en gehalveerd), druiven (van pit en schil ontdaan) of andere versehe vruchten, alleen met of elkaar gemengd. IIeerly'k smaakt ook in blokjes gesneden meloen, welke men liefst met blanke honig aanzoet. Vindt men vruchten te duur, dan kan ook van goedkooper materiaal een zeer smakelgke bowl bereid worden, (ik hoop dat de lezers mg zullen gelooven en 't eens probeeren) n.l. van winterwortelen of knolraap. Het gele hart van winterwortelen of een stuk knolraap wordt in blokjes gesneden en half gaar gekookt en afgegoten; daarna even opgekookt in de reeds beschreven vloeistof (citroen, suiker, water, vanille) opgekookt. Nadat dit 24 uur gestaan heeft, wordt het sap nog eenmaal en kokend weder over de stukjes gegoten. Daarna laat men het afkoelen. Scheveningen. P. H. EIJKMAN, Dir. geneesheer der Physiatrische inrichting. IIIIIIIIIIIIllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllHU Baad van Sir Francis Laking, lijfarts van Eduard VII. Nieuurigheden. Volksbibliotheken. Dumas en Dieppe. Vrouwen zien er gaarne goed en jeugdig uit. Zelfs zg, die de fatale vier kruisjes achter den rug hebben, doen noode afstand van een frisch teint en van een lenige gestalte. Engeland's zwaarlgvige, wél-doorvoede, spekkige koning heeft kennelijk de raadgevingen van den soberen, slanken Francis Laking in den wind geslagen, de richting waarin de meeste adviezen verzeilen ! Een verstandig mensch hoorde ik onlangs zeggen: >Wdt wil je, dat ik je raden zal?"... Deze vraag spreekt boekdeelen en openbaart een niet geringe mate van menschenkennis, Francis Lak ing zegt: »Eet minder en drink minder en gg behoudt tot aan het einde uws levens "een gezonde gelaatskleur, een veerkrachtigen tred en een slank figuur." >Eat minder en drink minder." K£n het eenvoudiger ? Wie echter volgt dien raad op ? Zoo goed als niemand. Als om zich schade loos te stellen, voor het gemis der polgke, vlotte genoegens der jonge, onbezorgde jaren, werpen menschen van middelbaren leeftgd, zich in den regel met wellust op de tafel-geneugten. Fgne schotels en een fijne flesch worden hoog geprezen en volgen elkaar in ongepast en overbodig aantal op; met hun inhoud ver nielend het jeugdig rose van het gelaat en dit kostbaar attribuut vervangend door purper, congestief-rood met violette strepen, leelgk ! neen, maar, afschuwelijk! Het sonpele en slanke van het lichaam wordt wég-gemetseld, wég-gemest onder dikke spek-riggels, sierend den snorkenden viervoeter, die in November ter slacht wordt geleid, ontsierend den mensch. >Eet minder en drink minder." Zg, die prijs stellen op het behoud van jeugdige schoonheid hebben den duidelgken wenk van dr. Laking ter harte te nemen. * * * »Mgn koninkrgk voor een paard l" Maar wat zouden de Upper- Ten wel niet bieden, aan hem of haar die een aangename afwisse ling wist te brengen in den sleur hunner mondaine genoegens, die het nooit-geziene, het nimmer- vertoonde, het onverwachte wist te doen bloeien op de plat-getreden paden hunner ontspanningen ? De «leaders of society" zonden een fonkel nieuwe nieuwigheid, een geestigen inval, zeker met goud beloonen. In de aanzienlijke kringen van »the United Kingdom" heeft men de »cel-maaltgden" inge voerd. De gasten worden ontvangen in een eet kamer die zoo trouw mogelgk een gevangenis- cel nabootst. Een flauw daglicht gluurt spook achtig door de groezelige ramen, ontoegankelijk gemaakt door zware gzeren staven en boaten. Kale muren ; in hoeken en aan zoldering veel spinnewebben. Sober zgn de spgzen, dof en moedeloos de gesprekken. La comédie doit tre prise au sérieuxl Ook heeft men bedacht, zgn gasten midden in den zomer te voeren voor een Kerstboom, stralend van licht, zwaar behangen met ge schenken. De geschenken zgn nietswaardige prullen die worden uitgepakt onder het uit bundig gelach van hen, die de gaven in ontvangst nemen. In Parijs is de chiromancie, de kunst om de toekomst te voorspellen uit de Ignen van de hand, tgdelgk vervangen door het opwindend spelletje om iemand's karakter, aanleg en neigingen te lezen uit de tong. Dikke, breede, dunne, smalle, korte, lange, donkere, lichte, rustige, bibberige tongen, zg allen 'hebben een verborgen zin, een diepe beteekenis... Pourvu qu'on s'amusel *** Volgens Victor Blüthgen medewerker van das literarische Echo zgn er in Duitechland drie redenen waarom weinig boeken gekocht worden: 1. de uiterly ke.levensomstandigheden ; 2. de letterkundige oveVproductie ; 3. de ver houdingen in den boekhandel. Man- en- vrouw behoeven na min of meer inspannenden arbeid geen andere lectuur dan de courant; geen andere ontspanning dan een zalig niets- doen in huis of in de gezellige bierhuizen. Behoefte om boeken te lezen doet zich enkel voor bg vrouwen die veel vrgen tgd hebben, die verveling willen verdrgven,of de voldoening willen smaken over litteratuur een woordje te kunnen meepraten, en bg kinderen. Met het boeken koopen is het wat anders. Men kan immers boeken lezen -zonder ze te koopen. Waarvoor zgn er anders leesbibliotheken ? En dit verschijnsel gepaard aan de over productie en den duren prgs der boeken, maakt volgens Blüthgen dat er weinig of geen huisbibliotheken worden aangelegd. Zgn ideaal is in elke stad en in elk dorp volks bibliotheken op te richten. Hg besluit zgn beschouwing met deze woorden: «Misschien breekt de dag eens aan, waarop wg niet langer een natie uitmaken wier overvloed ten bate van herbergiers, brouwers, koks en wgnhandelaars komt, terwgl het nu niet mogelgk is, dat hare schrijvers en dichters een paar gelukkige dramaturgen en beroemde romanschrgvers uitgenomen zonder zorg van hun pen leven. Nog voor het een volle eeuw geleden is, dat de wereldberoemde Fransche romanschrijver, Alexandre Dumas père, in 1803 aan de Normandische kust geboren werd, verhieven zich stemmen in Dieppe en in Puys, het kleine plaatsje in de ontniddelgke nabgheid van Dieppe, waar de eminente letterkundige in 1870 stierf om een bewijs te geven, dat men den zoo produetieven schrgver niet vergeten is. Dieppe heeft nu een straat naar Alexandre Dumas vernoemd. Plechtig en feestelgk, handig en sierlijk, zooals de brave Galliërs dat kunnen, heeft de doop plaats gehad. Hola l riepen de opgewonden Marseillanen, die een gloeiende vereering koestaren voor Dumas, die aan zijn held den graaf de Monte Cristo, de stad van de bouillabaisse, (een verrukkelijk vischgerecht,) tot geboorteplaats schonk en in wier nabgheid de graaf in een zak genaaid uit zgn gevangenis ontsnapte als jullie Dumas père herdenkt en vereert, dan zgn wg er bg, hoor ! En de Zuiderlingen sloegen ook aan het feest vieren, twee dagen lang ! Mevrouw Dumas junior en nog enkele familieleden van het beroemde geslacht waren de gasten van de stad. De regeering zoowel als de plaatselijke autoriteiten wedijverden om deze hartelgk gemeende herdenking te stempelen tot een succes. CAPRICE. CORRESPONDENTIE. Aan Nelly P. te B. Kookboek voor Burgergezinr.en.prys 30 cents; o. a. Corver, Aaltje, practisch Nederlandsen kookboek. Beide uitgegeven door Van Holkema & Warendorf. C.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl