P* v"-' - ?*»' "w ? fó. 1321 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Uit de laatste Portefeuille van "W".-O. J- Nieuwenkamp. Tentoonstelling f, 0. J, Nienwentamp. Zonder daarmee) iets te vél te willen zeg gen, mag verklaard worden, dat het Amsterdamsche publiek aan de tentoonstelling vanlW. .0. J. Nieuwenkamp zijn cijns betaald heeft'in den vorm van belangstelling en... nieuwsgieTigheid. De woning, het atelier, het tentoonstellingzaaltje voor het zwart- en- witwerk vanMeuwenkamp, heeft In de afgeloopen veertien dagen behoord tot de gemeente Amsterdam, evenwel zonder in onze kadastrale leggers opgenomen te zijn geweest, en in dien tijd is het be zoek een zeer druk geweest. B\j gebrek aan den maatstaf, die het al dan niet .drukke" van een tentoonstellingsbezoek moet bepalen, kan gemeenlyk zulk een drukte-appreciatie veilig voor rekening gelaten worden van den flatteerenden beschrijver; maar een opgaaf in de Staatscourant van soliede, sekuur en tot eenheden bijgehouden cijfers van het bezoek aan onze Staatamnsea in de laatste drie maan den, maakte hier een vergelijking mogelijk. En zoo de opgang tot onze Musea van 't kunstbekqkend publiek in ons land in eenigenvorm kan worden uitgedrukt, dan is dit wel in dien van cijferreeksen?soms groote, kleine meest. Waarmede gezegd wil zijn, dat het aantal van hen, die in de dagen, diéachter liggen, gebruik maakten van de gelegenheid om een bezoek te brengen aan de Woonschnit van Nieuwenkamp, zoo het in cijferdegehjkheid ware neergezet, zeer behoorlek zou gebleken zqn. Blijft de open vraag wat dezen opgang heeft gemotiveerd: belangstelling in den arbeid van een jong werker, of nieuwsgierigheid .naar dien Nieuwenkamp die daar in z'n schuit in den Amstel by de Hooge Sluis lag?" Stadhuis te Veere. naast, en die van nog zooveel kringetjes daar omheen, we leven na eenmaal niet anders dan in «hniien". Het idee en ook, datje ergens anders zon kunnen wonen, léven, dat's dus 's nachts slapen boven, en beneden ontbijten, koffie drinken, ten, en op weer een anderen ver dieping thèdrinkea of fatsoenlijk ZondagBuurtje te Amersfoort. In dit geval maar ook alleen in dit l moge het pikante tot extra aanleiding geweest zijn voor de drukke opkomst van het kunstbekijkend deel van onze Amsterdammers. Want, jawel, toch, er was veel pikants an! W)j, onze familie, onze vrienden, ons heele kringetje, en pok die van dat kringetje daarmiddag-zitten met visite-ontvangen, verbeel-je]! ergens anders geboren worden en later doodgaan als in een huis, het wel-gemetselde huis, het huis met de voordeur met het Engelsche dubbele slot, met de marmergang met 't gaslichie, de trap met Axminsterlooper naar de bel-étage, nog meer trappen met koehaar- en linnenloopers op, vooral heel hoog, drie hoog, vier hoog, vijf hoog, al naar gelang den gril van den bouwer van ons perceel. Maar een sch-n-i-t. Heere, 'n schuit! Dat is goed voor een binnenschipper, een beurtschipper, den turfboer, den bleekerl En met verklaarbare nieuwsgierigheid liet men den tram op de Hooge Sluis stoppen, en leunde over de brugleuning. Daar lag-ie! Twee vlaggen er op, 'n voorplecht, 'n achter plecht met den zwaren roerzwengel; dan 't middengedeelte als een groote witte netjes-gedekselde doos. Dichtbij zag men dan wat ruitjes erin, knusjes in lood gevat, de luiken met een figuur ferm in 't hout gesneden, en langs de boorden, van voren naar achteren, de frissche lichte kleur die lachte, afstreepte in het Amstelwater. Toch niet een gewone schuit, wat! Men ging er op af, waarachtig, daar zat toch wel iets bij van pikanterigheid, sjonge, toch wel origineel om 't zóó te bedenken. Nu 't smalle loopplankje over beneden kringelde 't van voos zwart water 'n steil, drie-sportstrapje op, daar stond men op 't dek van De Zwerver, Maar wie er dan gekomen waren, 't z\j be langstelling hen dreef, of nieuwsgierigheid hen kittelde men was op 't achterdek van Nieuwenkamps woonschuit, men ging dus verder warme batik's tegen de wanden, 't scherp van weerskanten invallend licht, dadelyk den sterken indruk van stemmig mooi, van rechtzinnigen smaak voor constructie, lyn en kleurverdeeling wekten. Op uitstalplanken onder de twee groote ramen, op de tafel, tegen de muren, hier en daar, waar maar plaats was, in witte lijsten de etsen en houteneden. Zoo was de schuit, waarin de tentoonstelling van den teekenaar W. O. J. Nieuwenkamp gehouden werd. Z\jn werk? De reproducties, die dit blad naar eenige van zijn houtsneden opneemt, kunnen er stellig een indruk van geven, maar ook niet meer. Nieuwenkamps werk verdient en is wel waard om nauwkeuriger bestudeerd te worden dan dit mogelijk is op de prenten, die hierbij gaani of naar de illustraties, die hij vrij geregeld en reeds in grooten getale in enkele onzer ge llustreerde tijdschriften zag opnemen. 'Etsen en houtsneden vragen een zorgvuldiger, een teerder weergave dan de rotatiepers of de boekdrukker kunnen geven. Nieuwenkamp teekent zijn prenten, maar hu snijdt en drukt ze ook zelf, hjj en zijn vrouw. Het hierbjjgaande werk, ook de drie Ex-Libris, is alles houtsnede, opzettelijk door den teekenaar afgestaan, omdat dit scherper zou worden weer gegeven onder de persen van De Amsterdammer, dan het zooveel gevoeliger naaldwerk op koper. Maar deze opzettelijkheid biedt ons een l voordeel tevens, wijl Nieuwenkamp juist met z\jn houtsneden ons den besten ky'k geeft op zijn zoo oorspronkelijk sympathiek gnwerk. Eenvoudiger middel om vast-te-leggen wat de artiest zag dan de Iqn bestaat wel niet. De lijn verdeelt zich onder zjjn bestierende hand, ze voegt zich met andere aan-een, ze vormen een samenstel, een lyngeheel, en ge stadig voortgebouwd met dit simpelste aller en aanzag de [tentoonstelling van z'n werk. Eerst trad men door 't keukentje, '?de gootsteen, het |keukenger\j blinkend van mooi boerenbont in de rekken dan door de inti miteit van de kleine hout-betimmerde huis kamer de glazenkasten met gebruiks-aardewerk aan den eenen wand, twee vierkante raampjes ky'kend naar buiten dan 't trapje af naar 't groote vertrek, het atelier, nu ten toonstellingzaaltje, waar de schouw, oud-hollandsche kasten, mooi gerij P den grond en Oud-mannenhuis te Zandvoort.