No. 1341 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. 5 dubb. Capsules «oor .. tooPe per doosje J UiDU llimHHIIIIIMmMIIIUmMnHiMMMMMUHIIIMtMHIMMIIMHtMIIIUHIMIIIMIIHmmillMIHIIimiH l* DAMEjSf. VrüMil m Met een kort woord wensch ik haar te beantwoorden, die hare belangstelling toonden in het onderwerp door mij in het No. van 11 Januari besproken. De opinie van de meeste vrouwen was: >Ja, wy zyn het volkomen met u eens ; rokken zijn lastig, ongezond en onzindelijk, maar ik zou het toch niet durven wagen met een broek te gaan loopen." En zy die zoo spreken, heb ben gelyk. Het vereigcbt zeer veel moed, een kleeding te dragen anders dan de geheele wereld draagt iets "ieuws in de wereld te brengen omdat men-het een verbetering acht, of omdat men het pleizierig en aangenaam vindt, en niet kan inzien dat men het moet nalaten niet omdat het onbetamelijk is maar omdat een vrouw dit nu eenmaal niet doet Ik denk hierby aan het fietsryden van vrouwen waarvoor my'n jongste dochter een der baanbreeksters was, zij overreedde de andere huisgenooten het ook te leeren daar zy het zulk een prettig idee vond later met ons allen groote toeren te maken, en zoo fietsten würeeds in 1891 of 92, tot groot vermaak van enkelen die het erg aardig ronden tot groote ergernis en onder de minachtende blikken van velen die een vrouw op de fiets zeer onbehoorlijk vonden! Wat ik toen heb moeten aanhooren weet iedere vrouw die onder de eersten of de eerste navolgsters van het fietsen behoord heeft. En in ? Men is er aan gewend en elke vrouw die daar lust in heeft kan zonder opof aanmerkingen door de stad ry'den. Zoo hoop ik dat het hiermee ook zal gaan, eu dat men weldra vrijheid zal hebben rustig over de straat te gaan in een broek, evengoed als in een korten rok of gleepjapon zonder dat men bevreesd behoeft te zijn nageroepen te worden zoo al niet erger ! Ik hoop ook dat zy, die het moeielyke eerste fietstydperk hebben meegemaakt, zich den last en onaan genaamheden herinnerend, die zy toen zelf hebben ondervonden, die zooveel mogelyk zullen besparen aan haar die nu een andere nieuwigheid in de wereld wenschen te brengen; en dat zij die nu profiteeren van den moed harer voorgansters zich van hately'ke op- en aanmerkingen zullen onthouden, bedenkende dat zy misschien over 10 jaar hetzelfde costnnm zullen dragen, evenals zjj nu zjjn gaan fietsryden, niettegenstaande haar vroegere hevige verontwaardiging over zóó iets onvronwelyks! Veranderingen zy'n toch slechts een kwestie van tyd; en wat onze grootmoeders hoogst ongepast vonden kan nu iedere vrouw doen zonder zich ongepast te gedragen. Dat het voor deze verandering nu het ge schikte oogenblik is, geloof ik wel. Ds ver schillende fietscostuums, waaronder ook broeken zyn, hebben daarvoor den weg gebaand; en bovendien begint men meer en meer indi vidueel te leven. Alles gaat niet zooals vroeger in een bepaalden sleur; ? men denkt na over zyn kleeding, zy'n woning, zy'n voedsel; ieder richt dit in zooals het het best met zy'n smaak en zy'n levensomstandigheden overeen komt, of zooals hem dit praktisch en gezond toeschynt. Daarom geloof ik dat als wy' een model kunnen bedenken van donkere stof dat zooveel mogelyk op een rok gelykt, doch wel degely'k een broek is, omdat het om ieder been afzon derlijk wordt vastgemaakt als wy daarover heen een langen mantel dragen zooals tegen woordig de mode is en daarmee op een regenachtigen dag met morsige straten uitgaan dat dit niet te veel zal opvallen; terwy'l het praktische van een dergely'k costuum zoo schit terend zal uitkomen tegenover het onpraktische en morsige van rokken, dat het gezond verstand weldra over alle aanmerkingen en hatelykheden zal zegevieren. Ik wil het ten minste volgend najaar eens probeeren, en hoop dat het publiek minder kleingeestig zal zy'n dan toen het indertyd de keizerin van Oostenryk belette met een waaier over straat te gaan, of toen het de Chineezen aan hun staart trok of menschen met een vreemde kleederdracht nsjouwde! In den tegenwoordigen ty'd nu er zooveel over vrijheid gepraat wordt mag men een vrouw ten minste die geringe vryheid wel gunnen, de snit harer kleederen te wy'zigen naar haar eigen inzicht, iets waar zy niemand mee hindert of benadeelt en daar ik van werkelyke vry heid houd, die in my'n oogen daarin bestaat anderen niei te dwingen goed te vinden en te doen wat ik goedvind en doe, zoo zal ik heuach anderen volkomen vrij laten om rokken al of niet in reformstijl mét of zöder eorset te dragen, precies zooals ieder dat voor zich het best vindt. Ik heb hierboven een photografie van my'n dochtertje laten afdrukken zooals zy in 1891 of '92 heeft fiets gereden; ten eerste om den schrik eenigszins w«g te nemen teweeggebracht door het plaatje van Vera, dat, hoewel geplaatst met een goede bedoeling, toch hier en daar den indruk gaf alsof een vrouw in het broekcostuum er zóó moet uitzien; en ten tweede om aan te toonen dat het denkbeeld van een broek dikwijls erger lijkt dan het in werkelykheid is. Want iedereen vond dit indertyd aardig en als alle moeders haar kleine meisjes in een dergelyk pakje naar school stuurden zouden de kinderen zich zeker gemakkelijker voelen dan in hun jurkjes en rokken. Ik zeg nu weer volstrekt niet dat ik van plan ben zelf zulk een gymnastiekpak te gaan dragen oudere mensetien staat gewoonlyk niet wat een kind wél staat; maar om den overgang gemakkelijker te maken zou het zeer goed zyn met kinderen te beginnen, totdat langzamerhand onze jonge meisjes veilig een dergely'k costuum konden aantrekken wanneer dit by haar bezigheden beter paste. Indien de vrouwen, wie de zaak werkelyk interesseert, my haar kaartje willen zenden wil ik ze gaarne in September of October uitnoodigen my'n costuum te komen zien, zoodra ik met mijn naaister iets bedacht heb, dat niet al te vreemd staat. H. C. VAN LOBHEN-DE BORDES. Het Manaret Lonise Home". Een der mooiste instellingen in New-York, is ongetwijfeld de inrichting die bovengenoemden mam draagt. Evenals op velerlei gebied, zy'n in ook op philanthropisch terrein de Amerikaansche vrou wen hare Europeesche zusteren vóór geweest. Om maar iets te noemen: De >Womans Chrigtian Temperance Union" mag zich heden ten dage reeds verheugen, in het bezit van twee honderdduizend leden, die allen met ijver propaganda maken. Zy stichtten een weekblad, dat reeds een oplage heeft van 90327 exemplaren. Ook op de scholen oefenen iy haar invloed uit; en aan haar is het te danken, dat de onderwyzerg verplicht zy'n, de noodlottige gevolgen van het drankgebruik den kinderen onder de oogen te brengen. Reeds in 1884 werd de vereeniging >The Ladiea' Health Protective Association" opge richt. Als een uitvloeisel van dien bond kan worden aangemerkt, het verbod om in de steden vee te slachten. Iets wat by ons te lande nog steeds gebeurt, tot stichting van het straatpubliek, dat zich verdringt, om toch maar een plaatsje te bemachtigen, waar men iets eten kan van het bloederig werk in de slachtplaats l Even als hier te lande, genieten de onder wijzeressen in Amerika geen geldelijk voordeel, in verhouding van de inspanning die zij zich moeten getroosten. Er zy'n dan ook reeds door philantropische vereenigingen inrichtingen gevestigd, waar de vrouwen die werken voor haar dagelyksch brood, een niet al te duur onderkomen en goedkoope en toch smakelijke maaltyden vinden aangericht. Maar tot voor tien jaren geleden, was er heel weinig gelegenheid, de naar een betrekking zoekende vrouw en haar aantal is in NewYork alty'd legio op een goedkoope wy'ze onder dak te brengen. Het spreekt van zelf, dat in de groote wereld stad, op die wyze veel meisjes in verkeerde handen vielen. Aanvankelijk was de hedendaagsche Margaret Louise-stichting niets meer dan een informatiebureau, waar ieder meisje dat een betrekkingin New- York zocht,zich kon opgeven. Maar weldra bleek het, dat het bureau slechts ten deele kon voorzien in de behoeften van j degenen die de hulp er van vroegen, en nu waren er eenige philanthropisch gezinde vrou- { wen, die met vereende krachten, een tehuis ! voor tijdflv/ke vestiging stichtten. In 1894 gelukte het d?r commissie, grond voor niet al te hoogen prijs machtig te worden en daarop werd een huis gebouwd. Het is gelegen op een der drukste s anden in Kast Sixteenthstreet en op flinke schaal verrezen. { Het ziet er solide uit, met de zes verdie pingen, een breedte van vy'ftig- en een diepte van honderd negentig voet. Het is gebouwd in Romaanse ben styl. { Veel lucht en licht en op elke kamer groote ramen, zacht getinte mozaiek vloeren en wanden. Alles is zoo praktisch en hygiënisch mogelyk ingericht, ledikanten en waschtafels van wit geëmailleerd y'zer, het meubilair van licht eiken hout en echt Amerikaansch in elke kamer ligt een bijbel. Centrale verwarming en vry gebruik van de talryke badkamers, dit alles geeft het Margaret Louise Home voor den pry's van 50 Ameri kaansche centen. Om er echter in te mogen vertoeven, moet men een bewy's kunnen overleggen, dat men «werkende vrouw" is. Als ik my niet als »schry'fster" had bekend gemaakt, zou men my ongetwyfeld hebben terug gewezen ! By het binnentreden van het gebouw, komt men van uit een ruimen »hall", die zelfs in de meest eenvoudige woning in Amerika zelden ontbreekt, in een bureau, waar in den rechten zin van het woord, de «geloofsbrieven" van de aangekomene worden gedeponeerd en onderzocht Ik moest opgeven tot welke religie ik be hoorde en welk ambt ik uitoefende, en waarom ik me te New-York bevond. En toen alles in orde bevonden was, werd me een kamer aangewezen, waar alles luchtig, ruim en vroolijk was. En nu het reglement: Slechts protestanten worden aangenomen. Zieken of invalieden kunnen er geen huis vesting vinden Men mag er niet langer vertoeven, dan vijf en dertig dagen in een geheel jaar. Die laatste bepaling is natuurlijk gemaakt, met het oog op de vele sollicitanten, en tevens, "m de vrouwen tot activiteit aan te moedigen. Met andere woorden om haar aan te sporen, onvermoeid werkzaam te zyn tot bet vinden van een betrekking. Alhoewel het logies dus slechts voor be perkten ty'd wordt verleend, zoo staan de mooie ruime restauratiezalen voor alle vrouwen open. Om elf uur des avonds moeten alle inwonenden binnen zy'n. Het electrisch licht wordt dan uitgedaan. Voor twintig dollarcents krijgt men een smake lijk en voedzaam ontbyt. Ik zelf kan dit getuigen. . Het breakfastfood, waarmede elke Amerikaan den dag begint, met de daarop volgende of voorafgaande vruchten, wordt gevolgd door vleesch, aardappelen en wat groenten. Het diner kost 30 cents (? O 75) en is niet minder overvloedig. ledere vrouw kan dus voor vy'ftig cents per dag in het anders zoo peperdure New-York worden gevoed. Degenen die met de zoogenaamde goedkoope «Jadies-restaurants" in Amerika hebben kencis gemaakt, waar evengoed heeren komen; maar waar voor de «ladies" een donker hoekje achter in de >zaal"is gereserveerd, kunnen beseffen wat een weldaad die restaurant van het Margaret Louise Home is. Daar het gebouw in de Metropole is gelegen, kunnen velen van de aangeboden gelegenheid om goed en goedkoop te eten gebruik maken. En nu iets over de «goedkoope" ladies-restaurant waarmede ik kennis maakte in New-York. Deze was in een donker hol. Van buiten leek het heel wat! Maar de «gentlemen" namen de beste plaat sen in, zoodat de kellner, wiens onzindelyk uiterlijk my allen etenstrek benam, my leidde door een donker gangetje, totdat ik kwam in een laag vertrek, waarvan het raam uitkeek op een binnenplaats ingericht voor waschkeuken. De tafellakens waren vol vetvlekken en de melk die men my bracht in een groote spoel kom, zag blauw van het water, waarmee ze was aangelengd. Zóó on makelyk was my nog nooit iets voorgediend, hoewel ik te Pary's vertoevend, allerlei volksrestaurants had bezocht. Het was me dan ook onmogelyk om iets te gebruiken, en met een hart vol weemoed, dacht ik aan de stumperds, die haar weinigen vrijen ty'd vroeger moesten doorbrengen in zulke verschrikkelijke verblijven l Sinds de oprichting van het Home in 1893 zyn er meer dan 28 000 verschillende vrouwen gehuisvest geworden, terwy'l met degenen die meer dan eens zyn teruggekomen, de komenden en gaanden de 54 000 overtreffan. In het eerste jaar na de opening van het restaurant zy'n 171.111 maaltyden verstrekt en steeds neemt het aantal toe. Wel een bewy's dat het oprichten er van in een groote behoefte voorziet. VERA. WiezicliaaüBenanilersBie£elt... Daar was in de December Review of Reviews een enthousiaste aanprijzing te vinden van een nieuwe soort van brood, bereid uit den geheelen tarwekorrel. Een reuzenfabriek by de Niagara-vallen, geëxploiteerd door de «Shredded Wheat Co", bracht dit nieuwe Ameri kaansche product in den handel, en volgens de aanpry'dngen ook van Williaa Stead, bewees zy der mensschheid daarmee een groote weldaad. Want dit was nu hét brood, het ware, 't echte, waarin alles was behouden, wat een tarwekorrel voedzaams in zich draagt, en wie er zich mee voedde, zou nooit meer te Jyden hebben van een slechte spijsvertering en zou naast dit negatieve goed het positieve van de heerly'kste gezondheid smaken. En een «Van dag tot dag" uit 't Handelsblad kwam kort daarna dit oordeel onderstrepen; het was gewyd aan 't heilr^k brood en 't moest by ieder het verlangen wekken, daarmee toch eens kennis te maken. Daar kwam nu dezer dagen een advertentie in de Arnhemmer en wellicht ook in andere bladen 't brood van shredded wheat, dat is vertaald «gehakte tarwe", presenteeren aan het groot publiek van lezers. Wrj, gedachtig aan wat wy erover lazen, lieten 't komen, en het leed niet lang of in keurige en eenvoudige verpakking arriveerde het bestelde. Velen zullen zeker eveneens doen, want de aanbie ding was voor een proefje hnel geschikt; twaalf kleine broodjes werden aangeboden voor de som van 35 centen. Maar nu wat de kennismaking met dit nieuw product ons leerde! Buitenop het pakje was 't weer een en al gejubel over zoo iets heeriy'ks, zulk een vinding van het ne, ware. echte natural food. Smalend werd van vet en suiker daar gesproken, waar men zwakke spieren, zieke magen, slechte tanden, slappe zenuwen van kry'gt, terwy'l shredded wheat met gist noch bakpoeder, met boter noch met eenig ander vet heeft kennis gemaakt en fresh is, light and short! Het brood werd aangeraden voor lyders aan indigestie en aan andere dergelijke kwalan en vervolgens kwam een lijstje van de wijzen, waarop men het kon gebruiken, met kaas en boter, jam of vleesch, juist als 't gewone brood, terwy'l, in melk gesopt, it cannot l>e surpawed. En hoe was nu dit natuurlijk voedsel? Want op 't hoe komt het bij die dingen aan; wat eetbaar ia, moet too.h vóór alles smakelijk wezen. En 't was affreua, afgryselyk. Broos, ja, maar zooals ook stroo en hooi, als ze goed droog zy'n, bros en knappnrig zich voordoen. Waarschijnlijk heeft het llaalelMad, dat 'k in de laatste weken niet meer zie, reeds met een amende honorable de vroegere aanpryzing van het door niets geëvenaarde brood teniet gedaan, wanneer men daar ook aan de kennis making zich gewaagd heeft.} Want zoo iets dors en droogs als dit voeder, dat den naam van brood geusurpeerd heeft, kan men zich niet voorstellen. De vrij platte lichtbruine «broodjes" lijken precies op de vroeger wel gebruikelijke Loeffa-sponsen, op houtwol ook, en smaken, zooals men naar 't uiterlijk zou denken, dat ook die het moeten doen. Eigenlijk weet men niet recht wat men met de touwige vezeltjes in den mond zal aanvangen, en men is ten slotte heel blij, als ze na wat moeite doorgeloodst zy'n, zonder een hevige verstikking te hebben doen ontstaan. Zelfs als men een stukje weekt in melk of thee, gaat dat hooiachtige niet weg. Dus of die onvolprezen nieuwigheid ooit het succes zal hebben, dat zich enthousiasten, zon der het te proeven denkelyk, ervan hadden voorgesteld, valt wel te betwijfelen. Een waar schuwing kon ik niet achterwege houden, en waar past zy beter dan op deze damespagina ? De mueschen zelfs waren van den tarwe korrel in dezen vorm niet gediend. Ze Heten alles liggen, denkend zeker, dat het houtwol was, en hopend mogelyk, dat wy 't hun na een paar maanden nog eens zouden offreeren voor den bouw van een stevig nestje! F. J. VAN UlLDBIKS. Nationaal Bureau m VronweDarbeifl. Een beroep op alle vrouwen. Met de hernieuwde komst van het voorjaar staat in de meeste eenigszins welgestelde ge zinnen ook een nieuwe schoonmaak te wachten, ware seizoenarbeid. Alle seizoenarbeid nu heeft twee groote schaduwzijden: o verwerk en haastige jacht in het eene en werkeloosheid en slapte in het andere deel des j aars. Schaduwzyden die niet ernstig genoeg kunnen worden geteld in onze samenleving. Is het vooralsnog be zwaarlijk deze geheel te ontkomen, gedeeltelyk gaat dit wel voooral wanneer alle huisvrouwen, ieder naar vermogen, willen medewerken. Welnu, tot die medewerking roepen wy u op, voorloopig wat betreft de behangers, stoffeerders en behangersnaaisters, die in hun eigen vak blad ons aangeven, hoe wy allen kunnen be hulpzaam zyn oni de euvelen van den seizoen arbeid eenigszins te verminderen. Wy' nemen dan ook woordelijk hunne wenken uit hun vakblad over, omdat zy in dezen het beste kunnen oordeelen. «Wanneer de schoon maak begint dan komt er meestentijds zooveel by, waarvan de patroon of behanger denkt: héwat zouden wij dat na de drnkte heerlyk kunnen gebruik. Die werkzaamheden bestaan meestentijds in het repareeren van matrassen en stoffeeren van meubelen. Ziet u, dat is een categorie van werk, dat wy in bet voorjaar zoo goed kunnen missen en in htt najaar zoo best kunnen gebruiken. Dan hebben wy' ook ons oog gevestigd op nieuw werk, hetwelk ook zoo'n mooi artikel is voor den winter. Ziehier enkele punten, waarom wy u vrien delijk en beleefd vragen er zooveel mogelyk nota van te willen nemen u zult daarmee de werkeloosheid der behangers bekorten". Met kracht ondersteunen wy dit verzoeken hopen dat vele vrouwen zullen kunnen en willen medewerken in deze richting, wat de moeilykheden van den arbeid alweer een klein beetje kan helpen ordenen. Blijft niet achter wege en laat de stem der vakgenooten zelven niet te vergeefs hebben geklonken, ook in uw eigen belang; want veel werk moet door de haast wel in handen gegaven aan halve en onbekwame krachten, wat spoedig uitkomt tut schade ook van de huisvrouw- weikgeefster zelve. Het Nationaal Bureau van Vrouwenarbeid. iiiiiiMiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiii HtnilmilliiliiiiniiHlllliliiMinniiiiiliiniimiiiiiiililimimiimlinmiiiii Preciosa en hun verleden. Koninyin Ale.mndra'n particuliere vertrekken op liet slot Windsor. Nieuwig/fden: jLodderijn doos, Cotillon, G/wotte Menuet, plaatfkaartjes. Boontje komt om zijn loontje. Als preciosa konden spreken l Wat zouden die over lotswisselingen, over goede en kwade tyrïen een boekje kunnen opendoen ! Ter eere van het huwelyk van mejuffrouw Van der Bilt met den hertog van Marlborough, schonk papa Van der Bilt aan het bruidje een verzameling oogverblindende edelgesteenten, waaronder een parelsnoer van groote waarde, die diep-weemoedige herinneringen wekt. De Bchoor.e, levenslustige, zorgelooze vrouw, zich tooiend met deze zeldzaam groote paarlen toen zy nog leefde als vroolyk Fransje, en geen bang voorgevoelen van haar jammerlyk einde, haar ziel doorvlymde. was Marie Antoinette. De roby'nen waarmede de moetier van lady Curzon, mevrouw Leiter, zich sierde op den onlangs gehouden Durbar te Delhi, waren eenmaal het eigendom van prinses Pauline Bonaparte. Ty'dens de schitter-feesten onder het eerste keizerryk, legde de prinses een merkbare ingenomenheid aan den dag met deze preciosa, die ook in Amerikaansche handen zy'n overgegaan. * * * De particuliere vertrekken van Engeland's koningin, op het kasteel Windsor, zy'n geres taureerd. De kamers zyn niet groot, maar ingezellig. Zy dragen een geheel persoonlijk karakter. Tot in de kleinste bizonderheden, ontwaart men den smaak, de neigingen en d liefhebberijen der bewoonster. Het boudoir der vorstin heeft een prachtig uitzicht op een der schoonste lanen van Windsor-Cast! e De muren van het vertrek zyn bedekt met zeer verdienstelyke aquarellen, van de hand der koningin, die als dilettant- schilderes en photograaf sedert langen ty'd haar sporen verdiend heeft. Een uitgebreide verzameling bibelots, photografieën, herinneringen aan vrienden en aan reizen, levende bloemen, waaronder veel rozen, de' lievelingsbloem der koningin, en een respec tabel aantal boeken, brengen leven en stemming in dit vorstelyk vertrekje. In de slaapkamer z|jn muurbekleeding, gordynen en portières van kostbaar brocaat, vieux rose. * * Nieuwigheden zyn in den regel een weeropvatten van gewoonten, waarmee wy tydely'k gebroken hadden ; een opnieuw in zwang bren gen van moues en eigenaardigheden, voor een wy'le afgelegd, 's Levens cirkelgang. Er is im mers niets nieuws onder de zon ! Het lodderyn-doosje (l'eau-de-Reine) komt weer in gebruik ! Dank zij de steeds krachtiger klinkende stem der gezegende hygiëne zal op minder onfri *sche, maar meer zelfzuchtige wyze de parfum-doos worden gebruikt. Geen geurige sponcjes waarover vriendinnen en bunrdames in. de kerk, haar nenzenstry'ken. Het reukwerk wordt niet meer in vloeibaren, maar in vasten vorm aangebracht in het geperforeerde gouden of zilveren doosje van miniatuur omvang, dat zal bevestigd worden aan den nog steeds ge dragen lange, gouden horlogeketting of vast geklonken aan den zoetjeg-aan weer opduikenden armband. Door het aan de ketting liggen vervalt vanzelf het leentje-bunr-spelen. Als protest tegen het arm- en beengezwaai, tegen het luidruchtig en excentriek karakter der Cake- Walk begint men opeens, in de salons der upper-ten, weer werk te maken van aardige cotillon-verrassingen. Ty'dens het uitvoeren van eenige cotillon-figuren wordt een reus achtige vierkante doos door vier witkielen, in hun gewoon werkpakje, binnengebracht. De vier wanden der doos vallen open en een jong meisje, een bloemenfee, treedt lachend uit haar bloemengevangenis. Vlug en sierlyk verdeelt zy onder de heeren en dames da smaakvolle bouquetjes, die zy heeft meegebracht, maakt daarna voor gastvrouw, gastheer en gasten drie lenige buigingen, stapt lachend weer in de doos, waarvan y'lings de wanden worden dicht geklept en onder luid gelach en bravo's wordt het bloemenmeisje weggedragen. Gavotte en menuet worden ook weer inge voerd. De p»cht- kostuums, Louis XIII, blauwen-geel satijn en de verrukkelyke kleeding der marqnise de Pompadour (Louis XV) zullen opnieuw tot hun recht komen. Kaartjes bestemd om de plaatsen der gasten aan een diner aan-te-wy'zen, worden door de gastvrouw zelf bewerkt. Aangezien artistieke bewerking niet onder elk's bereik valt, is hulp van den gastheer, van de dochters en zoons van-den-huize, niet uitgesloten. Zelfs neven en nichten en loges mogen aan het aardige karreweitje meedoen. By voorkeur neemt men gewone briefkaarten, met aan de eene zy'de niets anders vermeld dan de naam van den gast. De verrassing is op de keer tyde. Le revers de la medaille ! Een ondeugend, geestig revers. Een potlood-pen-teekening of aquarel schetst een eigenaardigheid of een typisch kantje der gasten. Men moet een beetje dürfafhtig zyn en vertrouwen hebben op de gemoedelykheid der genoodigden. Domme, met zich zélf ingenomen menscheu verteeren een grapje even slacht als een kei. Er behoort vernuft en goedheid des harten toe, om hartelyk te lachen over een ondeugend plagerytje Zy, die lachen als boeren die kiespyn hebben, zullen de stoutigheden niet licht vergeven en bly ven wrokken. Dit bedenke de gastvrouw, alrorens vry spel te laten aan luimige invallen. * * * In de diepste armoede, op een vunzig zolderkamer'je, is gestorven, Caroline Letessier, de actrice, wier weeldezucht en brooddronkenheid ty'dens het tweede keizerryk hoogty vnrden. De schittering van Caroline Letessiers preciosa wekte de afgunst van menige hofdame, van menige prinses. Caroline was met haar bande joyeuse, de schrik der Pary'sche nacht-restau rants. Trad zij het CaféAnglaia binnen, dan was haar eerste werk, een stuk boter in het uurwerk der pendule te stoppen. Zy wilde weten van ty'd noch uur. Zy haatte piano's. In het Maison Dorëe gelastte zij een kellner, 6 flasschen champagne leeg te gieten over de snaren van het speeltuig. Zij bleef er by staan, om te zien of de zes flesschen behoorlyk geledigd werden. Zy was een ty'dlarg de mode-koningin, voor wier nukken en grillen haar slaven bogen. CAPRICE. Moscovisahe taart. Benoodigdheden: 100 gram suiker, 5 eieren, 100 gram bloem, 125 gram boter, een eetlepel krenten, een eetlepel rozynen, een eetlepel gehakte sueade, een paar snuifjes kaneel, \4 geraspte notemuskaat. Bereiding: 100 gram suiker wordt met 4 eidooiers en een heel ei 10 minuten geroerd. 100 gram tarwebloem doet men op een stu< stevig papier. Hak of sny'd 100 gram vaste boter aan dobbelsteentjes in't meel Destukjes mogen niet aan elkaar kleven. Doe er by' de krenten, rozynen, sucade,kaneel en notemuskaat. Klop 't wit van 4 eieren goed styf. Meng het luchtig door 't beslag. Bestrooi het met het baksel, dat op 't papier dooreengemergd waj. Doe 't beslag in een taartpan ; voor 2|3 gevuld en vooraf goed beboterd. Bak het in matig verhitten o f en (50 a GO minuten). Men over tuigt zich van de gaarte door even op het baksel te drukken; hoe vaster hoe gaarder. Laat de taart even bekoelen. Doe ze uit den vorm en bestuif ze met poedersuiker.