No. 1355; P E AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. van den alom gerenommeerde» F116 BI 6 n om te kruiden. 1. 2. 3. ftan Rroenten, vleezen, sauzen en soepen. Hierin eenig en onovertroffen. THtarof TTAAPflaalia * vees vooral spaarzaam in 't gebruik, daar de oorspronkelijke Ullvl Di^VUUl UGvllg ? smaak der gerechten wel verhoogd, doch niet verdrongen moet worden. in tegenstelling met de vaste extracten. ?.'y.'',',.'.:~i- 4. UUOUIkUUy . van af 30 cents per flacon. MAGQI'a onderscheidingen: 4 groote prijzen, 25 gouden medailles, 4 eerediploma's, 4 eereprijzen, zesmaal buiten mededinging o.a. 1899 en 1900 Wereldtentoonstelling te Parijs. ««wiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiliimiiiiNiiiNiiiiiNiiHiiHiiiHiiNiiiiiiiiiiiniMiNiiiiiinmiNinMiNiiMMMim DAME& Eeue taaMkter, Van Amerika begint de victorie! Dat geldt op velerlei gebied, allereerst op dat der vrouwenbeweging. Men pleegt te zeggen, dat die kinderen gees telijk en lichamelijk het krachtigst zijn, wier ouders behooren tot verschillende nationaliteiten. En zoo ergens, dan wordt dit bevestigd by het Amerikaan sche volk. Uit de zoo verschillende elementen, waaruit bet in den beginne was samengesteld, heeft zich eene natie ontwikkeld, die, zy moge dan op andere punten te kort schieten, door intellect en oorspronkelijkheid bestemd schijnt op te treden alt. heerscheres over de oude beschaving. En zeker kan het onzen nationalen trots streelen, al» wij be denken dat het daar ginds beteekent .van goeden huize" te zijn, indien men zich beroe men kan van Hollandsche afkomst te wezen. Wij herinneren ons gaarne, dat zij die het Nieuw-Amsterdam hebben gesticht, dat nu New-York heet, bewoners waren van het .Nederland, gezegend land, Klein stipje, op de wereldkaart," zooals het heet in een gedicht uit mijn kinderjaren. De rollen zyn nu omgekeerd. Amerika is groot geworden, wij zijn klein gebleven kleiner geworden. Maar ons gezond verstand hebben we behouden. Dat blijkt uit ons spreek woord: Als het getij verloopr, verzet men de bakens. Wij willen ons niet schamen te volgen, waar we niet meer kunnen voorgaan. Wij willen kennis nemen van al wat in de gro'ote republiek aan de overzijde van den Oceaan wordt verricht, met hooge belangstelling volgen den arbeid van eene harer dochteren, die een door vrouwen nog onontgonnen terrein, een maagdelyken bodem heeft betraden. Ofschoon eene vrouw van beschaving en geleerdheid heeft zy zich niet ontzien de spade ter hand te nemen het werktuig, waarvan Frederik van Eeden alle heil verwacht voor de nooden onzer kranke maatschappij Welke ook onze aanleg, hoedanig onze individueele gaven, allen moeten wij spitten en graven, den aardbodem ontginnen en dien bebouwen. Daar ginds heefteene vrouw hem reeds voorkomen. Met de spade en het houweel, is zij getrokken naar het land der oude Helleer sche beschaving, heefc er onder haar toezicht, den bodem laten openleggen en onderzoeken. Maar niet om er een karig stuk brood aan te ontwoekeren. Veeleer om er uit te voorschijn te halen de schatten eener eeuwen oude kunstniverheid, ons leven te versieren met de voortbrengselen der Grieksche oudheid. In. 't Oostelijk deel van Kreta, ligt, ver van het wereldgewoe), een dorpje Kavousi geheetec, vol landelijke bekoorlijkheid. Reeds van verre, ziet men zijne witte, van zonnelicht overgoten hnizen glinsteren, die zich leunen aan de blin kende rotstoppen, terwijl ter rechterzijde vuurspuwende bergen hunne donkere omtrekken afteekenen tegen het diep azuur van den horizon. Geen geluid verneemt men in deze eenzaamheid, dan het eindeloos ruifchen der zee, waarheen de zilverschemerende olijvenreeksen, de goudglinsterende korenvelden van het dorp af, zich uitstrekken. In de eerste Meidagen van het jaar 02 heerschte er eene groote opschudding order de eeuvoudige bewoners van Kavousi: twee dames waren, begeleid door bannen in den schitterend witten Fustanella gekleeden Griekschen bediende en zijne moeder, na een driedaagschen rit van Herakleion af, in hun midden aangekomen, om hier in de eenzame afgelegen bergdalen, het geluk der spade te beproeven, deze dames waren de Archeologe Miss Boyd en hare assistente. Miss Harriet A. Boyd uit Boston die zich aan het Amerikaansche Archeologische Insti tuut te Athene, door vele jaren van studie heeft voorbereid tot haren arbeid, is in de ge schiedenis der oudheidkunde, de eerste vrouw, die zelfstandig ak leidster van archeologische opgravingen is opgetreden. Zij wat vergezeld van de vrouwelijke botanicus Miss Patten, die haar in het toezicht op de arbeiders ter zijde stond. Reeds als vrijwillige ziekenverpleegster, on derscheiden en gedecoreerd met verschillende ridderorden, heeft Miss Boyd, in den GriekschTurkschen en Spaansch-Amerikaanschen oorlog op schitterende wijs verricht al wat vrouwelijke onverschrokkenheid vermag. Even moedig be strijdt zij nu ock de vele moeilijkheden, die zich voordoen bühare groote wetenschappelijke onderneming. En, wonderlijk genoeg, waarheen Miss Boyd hare troepjes arbeiders ook verwees, waar ook de slagen van het houweel weerklon ken op den rotsigen bodem, overal onthulde deze voor hare vlijtige navorschingen, zijne tot nu toe zoo ijverznchtig verborgen geheimen. Hier drong de spade in de diepten van over oude graven, wier rijke inhoud hoogst merk waardige inlichtingen bracht over vele nog onopgeloste questie, van prehistorische bescha ving. Daar was het eene voorname huizing op hoogen bergtop, die wederom h et daglicht aan schouwde, en nog als bevangen van het lange droomen in den donkeren schoot der aarde, de zonnige verten begroet. Orer 't algemeen waren de resultaten van deze eerste opgravingen in het bergachtig landschap van Kavousi zoo rijk, dat geheel het beschaafde Amerika er groote belangstelling in toonde; zoo kon Miss Boyd die intusschen een beroep had gekregen naar den leerstoel voor Grieksche archeologie aan het groote Smith- College te Northampton van aanzienlijke sommen gelds voorzien, in 't voor jaar van het volgende jaar hare onderzoekingen op groote schaal voortzetten. Ditmaal werd de vier mijlen Westelijk van Kavousi zich ver heffende heuvel Gournia het doel harer naTOrschingen. Daar er geen dorp in de buurt lag, zag miss Boyd, die ditmaal miss B. E. Wheeler tot assistente bad, zich genoodzaakt om zich met een paar armelijke kamertjes boven een magazijn te behelpen. Niets dan een paar der gelijke magazijnen bevonden zich nog in de kleine, geheel onbewoonde haverplaats, gelegen aan de golf van Mirabello, waarop men slechts nu en dan, de zeilen van enkele schepen ziet glinsteren. Donderend komen uit de onafzien bare verte de schuimgekroonde golven aanrollen, breken tegen de zwarte afgebrokkelde rotsen aan den oever of verstuiven als wijd uit zwaaiende watersluiers, tooverachtig doorfonkeld van het zonoegeflikker. Slechts op Zon dagen, als in het naburig vervallen kerkje aan den oever, een grijze Pope de mis las, drong soms een geluid uit de verre wereld daarbuiten door in hunne diepe eenzaamheid. Zoodra de zon hare eerste stralen deed lichten over de bergen, droegen reeds de wach tende muildieren de dames naar het tooneel van haren arbeid ; op de heuvelen waar tot nu toe alleen de zeewind speelde door de kruinen der wilde broodboomer, waar sinds duizenden van jaren, de wolkenschaduwen, het klagen van den wind onopgemerkt waren neergezegen over de vervallen puh.hoopen, heerschte nu eene vroolyke bedrijvigheid. Honderd Kretische arbeiders, in de schilder achtige blauwe kleederdracht van het eiland, wedijverden hier met elkaar in het wegruimen der opeer gehoopte aardmassa's. En daar Miss Boyd haren aanwijzingen door haar vriendelijk, maar vastberaden optreden, kracht wist bij te zetten, daar bijna elk hanteeren van de spade succes opleverde, was er een geest van ver trouwen en opgewektheid in de arbeiders ge varen die zich, na het zware dagwerk dikwijls nog uitte in de vreemdsoortige dansen, uitge voerd op de muziek der inlandsche instrumenten. Zoo gebeurde het, dat, trots de uiterst primi tieve hulpmiddelen, binnen den tijd van twee maanden, een klein Pompei, uit het mykenisch tijdvak, althans in zijne hoofdomtrekken aan het licht werd gebracht, misschien wel het door Strabo vermelde Minoa. Zijne reeksen van straten met de waterleidingen van terracotta, het antiek plaveiaels eertijds betreden door de geheimzinnige, oorspronkelijke bewoners als zij afdaalden naar de kust om de zilvergeschuble visschen uit de klare wateren der zee te halen, of hunne kudden naar de hergen te drijven, zijn nu aan het daglicht teruggegeven. Aan weerszijden zijn zübegrensd door huizen, waar van althans de fondamenten van 6 8 voet hoog, de ingangen en de trappen die er heen leidden, aan de vernietiging onttrokken zijn, Verder heeft de spade nog het heiligdom hun ner Goden ontdekt, wat ongeschondenheid aan gaat, een eenig overblijfsel uit het mykenisch tijdvak. Eindelijk heeft züons ook nog, althans gedeeltelijk hergeven, het paleis van denverst, die eenmaal over dit vreedzaam volkje regeerde, met zijne zalen en terrassen, zyne zuilengangen en corridors. Zagen van brons, zwaar aarde werk en andere voorwerpen van dagelijksch gebruik, gehard in het flikkerend haardvuur hebben de opgravingen in menigte te voor schijn gebracht. Miss Boyd is nu weer voor een nieuwe cam pagne uit Amerika overgekomen en zeker zal deze nieuwe trekken toevoegen aan het beeld, dat ons reeds voor oogen is gesteld van deze kleine eilandstad, waarschijnlijk verwoest door de ruwe bewoners der hoogere bergstreken. M. K. Een leven. Onlangs stierf te New- York in haar 87ste jaar, de bekende Amerikaansche dame Elizabeth Cady Stanton. Door dit sterfgeval is de wereld een nobele geest en een goedig hart, de vrouwenbeweging een moedige pionier en strijderes, armer ge worden. Mrs. Stanton was de dochter van een eminent rechtsgeleerde in de provincie Fulton van den Staat New- York. En het mag veilig aan die geboorte-omstandigheid toegeschreven worden, dat zij een halve eeuw geleden met zooveel ijver en geestdrift een strijd opvatte om de politieke en sociale achterstelling der vrouw opgeheven te krijgen. Als jong meisje, woonde zy' menigmaal het lezen en bestudeeren der wetten bi] van een jongen man met haar vader. En de student maakte er een gewoonte van, haar alsdan te plagen door gekscherend te wijzen op de ondergeschikte politie die de wetten van het land aan haar geslacht toewezen. Dat ergerde haar niet alleen op den duur, maar prik kelde haar teveas tot ernstig nadenken over die positie. By andere gelegenheden luisterde zy naar de roerende verhalen van vrouwen die door hare echtgenooten mishandeld werden en haar vader om raad kwamen vragen. En het ver baasde haar, dat die ongelukkigen steeds troosteloos weggezonden werden met de inlich ting, dat, op grond van artikelen zoo en zoo, de mannen in bet huwelijk volslagen opper macht over haar hadden en echtscheiding om zoodanige reden te eenenmale onmogelijk was. Dat bracht ten slotte het jonge meisje op het denkbeeld, alle desbetreffende artikelen uit baar vader's wetboeken te knippen, den kende daarmede die klagende gehuwde vrouwen van dienst te kunnen zijn. Maar alvorens het voornemen uittevoeren, sprak zij daarover met haar vader, die zijn welmeenende dochter aan het verstand bracht, dat dat de zwarigheid niet kon oplossen. En hij legde haar uit, hoe de wetten ontstonden en in het nadeel der vrouwen zijn, omdat zy part noch deel hadden aan het maken daarvan. Dat verlichte de kloeke geest van de jonge Elizabeth Cady. En spoedig daarna besloot zy haar leven te wijden aan de moeilijke doch verdienstelijke taak, om der vrouwen wettelijke onderworpenheid aan de mannen te helpen opheffen. Latere ervaringen bewezen haar, dat de Maatschappij evenzeer als de Staat het vrou welijke geslacht bij het mannelijke achteruit stelt. Terwijl zij in de Johnstown Academie met enkele andere meisjes naast de jongens wis kunde, Latijn en Grieksch zat te leeren, ondervond zij tot haar grief, dat de leeraars zieh veel minder voor de vrouwelijke dan voor de mannelijke leerlingen interesseerden. Wel verre van haar te ontmoedigen, prikkelde dit haar tot grootere inspanning en vlyt. En haar revanche bleef niet uit, zy wist den eersten prijs voor de Grieksche taal te behalen en zich tot de eerste van de klas op te werken. Dit proefondervindelijk bewijs, dat zij in verstandelijk opzicht voor geen leerling van het tegenovergestelde geslacht uit den weg behoefde te gaan, gaf haar de hoop met hare mannelijke medestudenten tot het Union College van Scbenectady te zullen worden toegelaten. Maar tot hare verontwaardiging gebeurde het tegendeel, omdat zij vrouw wau, en werd zy verwezen naar een vrouwelijke kostschool te Troy. Dat was de tweede ervaring, dat de maat schappij de vrouwen niet dezelfde rechten toekent die de mannen genieten. De derde deed zij spoedig daarna als gehuwde vrouw op. In 1839 trad zij in het huwelijk met den populairen en weisprekenden anti-s-laverny agita tor, den advocaat Henry B. Stanton, wiens humanitaire gevoelens zy volkomen deelde. En eeiiige maanden daarna, in 1840, reisde zij met haar man af naar Londen om de bekende Wereld-ConveLÜe tegen de Slavernij by te wonen. Meerdere bekende Amerikaansche dames trokken met hetzelfde doel den Oceaan over. Maar toen de Conventie geopend was, werden alle vrouwelyke afgevaardigden buiten de deur gezet. Zoete noch bittere woorden hielpen om de mannelyke leden der Conventie te bewegen, de deur wederom te openen voor de van heind' en verre gekomen vrouwen die zich tiet het minst geroerd hadden in de anti slavernij agitatie. De vrouwen waren en bleven van deelname aan de Conventie buiten gesloten, om hare sekse Onder dezen was een zekere dame Lucretia Mott, met wie Mrs. Stanton sedert in intieme vriendschap leefde. In haar land teruggekeerd, besloot de toen 25 jarige Mrs. Elizabeth Cady?Stanton, die even dwaas als onbillijk zijnde onbevoegd ver klaring van haar geslacht met allékracht te bestrijden. Zy maakte een ijverige studie van den toestand der vrouwen en besteedde allen vryen tyd die haar na de vervulling van hare plichten als huisvrouw en moeder restte, aan het grondvesten eener beweging voor de vrouwen emancipatie. Haar vader was aanvankelijk niet zeer in ge nomen met die in dien tyd onsympathieke ambitie zy'ner dochter, ofschoon deze van haar echtgenoot niets dan aanmoediging onder vond. Toen Mrs. Stanton eenige jaren ca de anti-slaverny Conventie, voor een ver gadering van leden van New-York's wet gevend lichaam, de wettelijke gelijkstelling der vrouw bepleitte en speciaal haar recht om het zelf verdiende loon persoonlijk te bezitten, waande rechter Cady zyne dochter niet wel by zinnen en deed hy alle moeite om baar van de dwaling baars weegs te bekeeren. Maar toen hij zag, dat het baar heilige ernst waa en zy zich kloekmoedig tegen alle oppositie verdedigde, maakte die waan plaats voor een gevoel van trots en bewondering en begon ook hy haar aan te moedigen. Door den invloed van de pas gestorvene, werd 19 en 20 Juli 1848 te Seneca Falls, in N. Amerika, de eerste Women's Rights Conventien gehouden. Zij had toen een gevestigde overtuiging, dat de sociale ondergeschiktheid der vrouw niet verdwijnen zou, zoolang zy politiek onmondig werd gehouden. Vandaar haar besluit om in die bijeenkomst voor alles het vrouwenkiesrecht ter sprake te brengen. Echter, de dames die met haar de Conventie hadden georganiseerd, zagen daarin niets minder dan een belache lijke," wilde" en onmogelijke" daad. Maar mevrouw Eiizabeth Cady bad al reeds bewezen voor geen klein geruchtje vervaard te zijn. Zy kwam dadelijk na de opening der Conventie voor den dag met haar voorstel ten gunste van vrouwenkiesrecht. Doch geen der vele aanwezige dames bleek genegen om het te ondersteunen. Tot een man opstond, de anti-slaverny agitator Douglass, en onder veel bijval een pleidooi voor de motie hield, die ten slotte met meer derheid van stemmen aangenomen werd. Deze Conventie was her begin van de bewe ging voor vrouwenkiesrecht, in Engeland zoowel als in Amerika. Zij gaf de vrouw van den economist John Stuart Mill aanleiding tot het schrijven van haar in Mill's verzamelde ge schriften afgedrukt artikel over Hnfranchisement of Women, spoedig daarna gevolgd door de indiering van een desbetreffend wetsvoorstel by het Lagerhuis door genoemdtn staathuis houdkundige. Toen mrs. Cady-Stanton het vrouwenkiesrecht in de Conventie ter sprake bracht, was haar ge slacht nog in geen enkel land in het bezit van politieke rechten. Zy' heeft echter nog flinke vorderingen mogen zien van de zaak, waaraan zij ruim een halve eeuw haar energie en krachten toewijdde In vier staten van NoordAmerika is aan de vrouwen het kiesrecht gege ven, op gelyke voorwaarden als de mannen het bezitten. In Nieuw Zeeland nemen zij sedert 1893 aan de stemmingen deel. 95 24 pCt der volwassen vrouwen dezer kolonie, waren in 1899 als kiezers ingeschreven. En 75 70 pCt. daarvan maakten by de verkiezingen van dat jaar van haar recht gebruik. Mevr. Stanton mocht zich voorts verheugen, vóór haar dood ook in de Australische Commonwealth de poli tieke gelykheid van de vrouwen met de mannen te zien afgekondigd. In 1868 werd zy in een der staten voor lid van het congres kandidaat gesteld, maar jammer genoeg, niet gekozen. Mevrouw Elizabeth Cady heeft bewezen, dat een publieke werkkring niet gepaard behoeft te gaan met de verwaarloozing vau de moeder plichten. Niettegenstaande (of: dank zij ?) haar y'verig openbaar optreden, was zy een ideale moeder en opvoedster. Dat blijkt wel uit bet feit, dat al hare zeven kinderen opgroeiden in sympathie voor baar werk en streven- Haar zoon, de heer Theodore Stanton, heefc een belangrijk werk geschreven over The Women Question in Europe." En een harer dochters, Mrs. Stanton?Blatch, is een welsprekende voorvechtster van de vrouwenzaak. De 80 jarige geboortedag van de nu over ledene, werd in 1895 in het Operagebouw te New-York luisterrijk gevierd. Ruim 3000 afge vaardigden van vrouwenvereenigingen uit alle deelen van Amerika, namen deel aan die hul diging van een alom beminde, edele vrouw. De rust des doods is welverdiend, na zoo'n veelbewogen en goed besteed leven als dat, hetwelk de naam van Elisabeth Cady?Stanton onvergetelijk maakte. Londen. J. K. v. D. V. Amateur-tooneelfpeelsters in Engeland. Wat wilt gij liever zijn? Max o'Bell! Mevrouw Willem Re*. ? Marie Luise Becker. Georgette LeSlanc. ? Modes. Komedie-spelen is een ware rage geworden, onder de dames der Engelache aristocratie. Een toevallige of opzettelijke hulde aan de neigingen van koningin Aiexandra ? Wie zal 't uitmaken ? Engeland's koningin, vond het als kind en jong meif-je heerlijk, zich met haar zusjes in kleurige, lantastische lappen te hullen, en brok stukken proza of poëzie tegen elkander uit te galmen. Die spelletjes moesten stiekem plaats hebben, want de ouders der prinsesjes, de koning en koningin van Denemarken, met hun zeer strenge levensopvattingen, taalden er niet naar, in hun kinderen artistieke neigin gen te ontdekken, maar noemden verkleeden en réciteeren, malle vertooningen en aanstellery. Toch is het in alle Engelsche kringen bekend, dat Albion's beminnelyke souvereine, een zwakje heeft voor het tooneel. Hofdames van koningin Aiexandra, vriendinnen, bloed verwanten, verschillende van haar tallooze petekinderen, die allan, stappen moedig op de planken en vervullen moeielyke rollen in allerlei stukken. Op partyen tegenwoordig zoo heel veel gegeven in Engelsche, Schotsche en lersche sEstatea" blijft de komedie-voorstelling »the great attraction." Aan monteering, kostuums en muziek worden moeite noch kosten gespaard. Het geheel draagt den stempel van het artistieke. Prinse-i Hemy van Pleaa, bijgenaamd »de schoone met de gouden lokken" werd in Chatsworth stormachtig toegejuicht, om haar kunstvolle vertolking van «Het eeuwig-vrouwelyke" monoloog met muziek-begeleiding. Onder het gastvrije dak van den hertog en hertogin van Devonshire werden een Fransch stuk en een pantomime vertoond, waarin de diplomaat graaf Mensdorff, Lady Aldra Acheson, Lady Feo Stuart en mevrouw Willie James de hootdrollen vervulden. Lady Mar en Kellie, kleindochter van Lord Shaftesbury, is een vol maakte comédïenne. Lady Mary Pepys een specialiteit voor Fransche Htukjes. Lady Bertha Dawkins heeft geen bepaald genre; zy is uitnemend in alle genres, zoo als een werkelijk talentvolle tooreelspeelster zyn moet. Onze gevierde Theo Bouwmeester was nooit een genre-speelster. Zy is goed in alle rollen, excelleert in sommige, maar nim mer, zal zy n rol bederven, omdat die rol, zoogenaamd haar genre niet zou zyn. Een kunstenares bij de gratie der Muzen wordt nimmer door het genre beheerscht, zij beheerscht het genre. * * * Een Amerikaansch blad, gaf onlangs aan een zy'ner handige reportsrs, de moeilyke opdracht, vier vrouwelijke letterkundigen die niet in uiterlyk schoon, maar wel in een beroemden naam zich verheugen, te «inter viewen" en haar de vraag te stellen: «Wat wilt gij liever zyn, knap of mooi ?" No. l antwoordde: Mooi. Een schoone vrouw heeft slechts haar oogen op-te-slaan, om de hefle wereld aan haar voeten te brengen. No. 2 zei: Mooi Vél grooter van omvang is de mantel der schoonheid dan de mantel der liefde. De mantel der schoonheid bedekt alle soorten van onhandigheid, onwetendheid en domheid. No. 3 beweerde: Mooi. Naam, fortuin, aan bidding, beminnely'kheden, maatschappelijke voorrechten, dit alles wordt een mooi gezichtje geboden. No. 4: antwoordde: Mooi. Schoonheid is goud voor een vrouw. Een knappe vrouw wordt dikwyls eerst bekend en beroemd r d haar dood. Een schoone vrouw is bekend en beroemd tijdens haar leven. Wie het litterair viertal is, deelt het blad niet mede; of uit bescheidenheid, hoewel Amerikanen die deugd niet overdrijven, of ter meerdere prikkeling onzer aangeboren nieuws gierigheid. * * * Veel dames zullen met leedwezen de doodaty'ding hebben vernomen, van den geestigen causeur, Paul Blonet (Max o'Rell). Juist was een nieuw werk van zyn hand verschenen .Rambles in Womanland. Wat hy in 't fransch schreef, werd onmiddellijk door zyne echtgenoote, eene Engelsche van geboorte, in 't Engelsen vertaald. ! Zyn boek »Sa majestél'Amour" maakte in j 't oorspronkelijke, in 't Engelsch: «Her Royal H'ghness Woman" en in 't Nederlandach «Hare Koninklijke Hoogheid de Vrouw" veel opgang. De Hollandsche vertaling is van mevrouw B. de Graaff?van Cappelle. \ Enkele aphoriumen toegevoegd aan het slot j van «Hare Koninklijke Hoogheid de Vrouw" mopen hier volgen: ; »Er bestaat tusschen vrouwen geen esprit ! de corps". j »Er komt een ty'd, waarin der vrouw de keuze j woadt gelaten »een lieve, ouwe ziel" of «een j kribbige, ouwe kat" te worden genoemd.'' i «Als ik een schoone vrouw was, o! wat zou ik de vrouwen haten!" j >Zoodra een man kwaad hoort spreken over vrouwen, moet hij, alvorens mee te doen, zich | zyn moeder herinneren. Dan zal hij zeker j als haar verdediger optreden." * * # Mevrouw Willem Kes, de begaafde echtgenoote van onzen bekenden musicus, eene Duit se hèvan geboorte, maakt een tournee door Duitscband, ten einde een reeks lezingen te houden over »De stryd om 't beataan van de Russische vrouw". Even als de overleden Fransche schrijfster, de productieve romanschrijfster Henry Gréville (madame Durand) in het Czarenrijk haar i studies maakte over Rassen en Russische toe standen, zoo ook mevrouw Kes, die reeds verscheidene jaren in Rusland vertoefde. Door de barbaarschheid der taal, blijft Rusland voor ons, vry wel, het met zeven zegelen gesloten boek. Alles wat wij aan-de-weet komen, dan ken wij aan mededeel ingen en vertalingen uit de tweede en derde hand. Mevrouw Kes, met haar fijn-ontwikkeld taalvermogen en scherp verstand, zij spreekt zulk mooi en zuiver Hollandtch, dat men slechts hél, hél in de verte haar Germaanachen oorsprong vermoedt, zal wel kordaat over de moeilijkheden der Russische taal zyn heengegprongen, om zich onmiddelijk in contact te kunnen stellen, met de bewoners van een land, wier wel-en-wee, haar in hooge mate belang inboezemt. In de Juni-aflevering van de «Vragen van den Dag" vinden wij de vertaling, van de lezing door mevrouw Kes te Dreaden gehouden. Het artikel is boeiend van begin tot eind. Onmo gelijk er uit te citeeren. Waar te beginnen, waar te eindigen ? Wij kunnen niet anders doen dan de lezing dringend aanbevelen, aan alle vrouwen, die iets willen weten van de feministische beweging in Rusland. * * * Dames die belang stellen in kunstnaaldwerk, in de geschiedenis der naaldschilderin gen en borduursels uit de oudste tijden, worden verwezen naar het belangwekkend opstel van de hand van Marie Luise Becker, voorkome d in de Juni-aflevering van Weeterman's Monatahefte. Zeer van pas komt dit artikel in onze dagen, nu borduren en kant-maken aan de orde zyn. * * * Mevrouw Maurice Maeterlinck (Georgette LeBlanc), is te Parys zeer toegejuicht in Joyzelle, het nieuwe tooneel werk van Maeter linck. De ijverige artiste schy'nt zeer vermoeid te zyn. Gedurende twee dagen werden de opvoeringen van Joyzelle onderbroken, omdat mevrouw Maaterlinck'g medicus haar dringend verzocht, gedurende minstens twee dagen vol slagen rust te nemen. Nu worden de opvoe ringen van bovengenoemd stuk eerst te Parys hervat, wanneer de tournee in Europa zal volbracht zyn. Bizonder weinig geschikt om tot de zoo noodige rust te komen, wanneer aan de voorstellingen nog gepaard gaai, de vermoeienissen van reizen en trekken S # * * De hertogin van Fife heeft in Engeland de mode ingevoerd op soirees en uitgangen naar concert en opera, hooge corsage» te dragen. Engeland's koningin, is ook geen voorstandster van het veel gecommentarieerd décolleté. Bij het vóór en tegen, zullen uiterlijke omstan digheden wel .meestal den doorslag geven. Verstandige vrouwen zullen geele rimpelhalzen, halzen met botten en de zoogenaamde «zoutvaatjea" door sierlijke bedekking volkomen aan kijkgrage, nieuwsgierige en kritische blik ken onttrekken. Il y a de quoi l Bij gala-gelegenheden waar het décollet voorgeschreven i*, kunnen blanke en gevulde halzen zonder nigen vrees den toets der kritiek doorstaan De niet-blanke en nietgevulde drapeeren zich met kant en zyden gaas, wat zér goed staat. Voorbeelden uit hooger kring, worden gaarne gevolgd. Er bestaat dus kans, dat het décolletéonder de toeschouwers in Engelsche theaters voor eenigen tyd verdwijnt. Dés te beter. Wij persoonly'k, vonden in het priule Albion, het décolletémér dan shocking. Wat men op dit gebied in Londen vertoont, daaraan denkt men niet in Parys! Adeline Patti verscheen dezer dagen in Lon den op een concert, niet om te zingen, om te luisteren, wat de diva gaarne doet, gekleed in licht rose toilette, zér hoog aan den hals. Zy was getooid met schitterende diamanten. De fonkelende preciosa kwamen op het teerrose fond goed tot hun recht. In haar hand hield zy den zoo kostbaren waaier, waarop de handteekenirgen staan, van ongeveer alle ge kroonde hoofden van Europa. CAPEICE. Abrikozen bowl. Benoodigdheden: 25 rype abrikozen, 250 gr. suiker, 2 flesschen Rijnwijn, l flasch champagne frappe. Bereiding: Mooie, rype abrikozen worden geschild, ontdaan van' de pitten, in tweeën gedeeld en in de bowl gelegd, met de suiker bestrooid en een klein kopje water begoten. Men dekt de bowl dicht en laat de vruchten een paar uur staan. Daarna voegt men de Ry'nwy'n er by en even voor het gebruik, giet men een flesch champagne frappe door het mengsel. UIT DB NATUUR. Menistenzusjes. ang kan men somsnaar de kennismaking met een plant uitzien, zoo als men het kan doen naar die met een per. aoon. Menistenzusjes waren tot nu toe voor mij zulke uit de verte bewonderde bloemen, aantrekkelijker nog door den roep die van hen was uitgegaan. Want moest het niet een bijzonder lief kind zyn, dat zoo verbazend veel namen had als dit bloemenkindje, 't welk naast den vromen naam hierboven, ook dien draagt van Porselein bloempje en verder nog als hoe langer hoe liever en als Schildersverdriet wordt aangeduid ? Daarbij was de Engelsche naam al niet minder belovend. Hij tilt het plantje op eens omhoog uit der zusteren gelid met zyn zeer gedecideerd