10 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD V O O R N E D E R L A N D. No,:i;S«6 dollar, dat eindelijk ook aan den Sanaat haar toestemming zal worden ontlokt. Ten slotte: boude' s van obligaties Oeste de Mines, brengt deze by uwen commissionair op dat by ten spoedigste voor de inlevering zorgp. 't Geldt uw belarg, dat hierbij betrekken is. ,Tua los agitur. imiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiliiiifiiiiiitiiiiiii Ridderorden. Wachtend op een vrierd in een café, greep ik aan de leestafel wat voor me lag en vond in een fransen blad het volgende curieuse ver haaltje: Zekere heer Van der Boot, bardelaar in diamanten, bteedigd expert, zeer r ijk,'van Hollandsche origine, var daar zijn phlegtna, heeft «enige vrienden uitgenoodigd om zyn pasgekochte villa te gaan inwijdep. Voor het vertrek laat by zich overhalen een paar ap ritifs te gebruiken die b\j slecht verdraagt want hy wordt lé£èrement mu. Daardoor loopt ty achter de vrienden .gedachteloos mee als dezen, zeer discreet, voor eigen rekening een billet nemen en zegt, op zr,n beurt, met licht be wogen stem: Saut Germair. De bureauJiste rekent hem eift tot het deftige gezelschap en geeft tweede klap. Zy gaan eerste klas zitten, en halverwege komt de controleur. Op het herhaald verzoek om suppletie of overstappen antwoordt Van der Biot met onverstoorbaar goed humeur: 91 ne fait lien. De controleur laat hem eindeiyk maar zitten: hy zal hem Wel vinden. Aan het station St. Garmain uit gestapt, wordt Van der Boot door den chef aangehouden en daar Ly bleef beweren: <;i ne fait riep, naar den commissaris van het station geleid, die beker, d staat als een echte dienstdoeoer en een onaargenaam ir-nsch. Als ook hit r de geruststellende verklaring: <;i ne fait rien, niet baat, haalt Van der Boot zyn portefeuille uit den zak en tooi:t den verbaasden commissaris zyn jaarabonnement eerste klasse. De commissaris merkt dat by genenen is en wil zich wreker. Hij bespeurt een verkleind rood lintje in Van der Baot's knoopsgat en vraagt welke ridderorde bij draagt. Antwoord: Ie Chiist du Portugal. Maar waarom draagt u er dan het o fuieel voorgeschreven zilveren kruige niet by ? Antwoord, metgroote waardigheid gegeven: ce ne serait pas convenable, je suis juif. In dat geval maak ik proces verbaal tegen u op wegens het dragen van een Fortugeesche orde zonder bruis ten einde het te laten voorkomen alsof u het Legioen van eer droeg. Maar Van der Boot, hoe langer hoe kalmer, zegt: Pardon, 91 ne fait, rien. Het Legioen van eer heb ik ook. En bij geeft zyn kaartje: VAN DER BOOT, diamatts, Expert atsermenlé, Chevaiier de Légion d'honneur. De commissaris rood van woede: Maar meneer, waarom dat Liet dadelijk gezegd ! Waarom verklaart u een P.oitvgeesche orde te dragen terwijl u ridder is van 't Legioen van eer ? Waarop Van der Boot antwoordt met een hcffelijke boigiog voor den commissaris die zelf het L^gpoen van eer draagt: Parse que .... c'est beaucoup plus disticgné, monsieur Ie commissaire. E.i met onverstoorbaar goed humeur volgt Van der Boot zyn vrienden die iiiiiiiMiitiiiuMiiiiiuiiimiiiiiiiHiiniiiiiiiniiuimMiii'iH'iiiiiw US Fraiielman Bromoieijer. 'f. ? Ik had hem in ' lang niet gezien, en toch verlangde ik nog niet naar kemv maar sinds ik in de Bocht terug ben, meent ieder, die ooit iets met mij had uit te staan, verplicht te zyn, me in persoon rat t m ij a herstel te feliciteeren t n H ij hulde te bewezen. Aardig, zooals je het op aller ge zichten kunt lezeL: Mijnheer Bromrneijer, als we u i er s voor goed hadden moeien missen! Uu .hfcd den Beer Poortugael vervelend dat den, je bent telkezs gereigd de te zeggen nu had-Dw Beer althans een preeeniabele reden om z.ch te verloor en; beter b. v. dan zijn naamgeroot De Beer, d>e er niets anders op bad weten Ie vinden dan mij te komen vrager, of hij, als ik nog eens opreiagiug naar Portugal, Spanje, Italië, Griekenland of Turkye niij tot tolk zou mogen dienen; daar de waardigheid van iemand in mijn positie dan toch wtl meebracht, een betdigd translateur onder zijn gevolg op te nemen; en dan een, die. voor geen enkele (aal stor.d. Het laatst, dat ik met D^n Beer gerede neerd had, was, toen bij tog voor de stel ling Atmteidam zorgde; en voordeappro viarideeiing van half Noord Holland. . op het pspier, en ik herinner me best hoe ik zijn f chei-pen, ver voorui'zienden blik heb geprezen, toen hij mij duidelijk maakte, dat ik het min&ter.s zes maanden in de belegerde Bocht zou kunten uithouden, als de henoodigde voorraad victual en maar voorhanden was ; iets waarover ik volkomen geJUst kon zijn, ocder ons zoo degelijk militair bestuur. Het is waarschijnlijk deze geiustheid, die rug' Den Beer geheel had doen vergeten; hij had zijn levenstaak ver vuld ; de vijand mocht nu komen als hij wilde. Zoo is nu eenmaal de mensch ; helaas zoo ben ik zelf ook... wat was mij verder gelegen aan den Generaal ? Maar ik had buiten den Siaataraad gerekend. Daar zond hij mij onlangs zijn geschrift Algemeen kie.sre.chi en Rcuolutiec/ecst door gerieiaal Den Beef Poortugael, Staatsraad en iio, eergisteren, kwam hij zelf, terwijl het tot vel wilde, dat ik juist met zijn bnchure in de hand zat, om enkele passages no^ <ens te hei lezen, waarbij i"k gevorderd was tot eieun n gel van Da Costa: «'kZageeu lep^r van golven een aanval beginnen". Hoe natuurlijk du?, dat ik bij zijo verschijnirg hem met zijn blaadjes toewuifde, en hem toeriep: etus geceraal altijd generaal, daar vind ik je weer t<=e;eLov«r een heel leger...dat den »aanvai" tegen je is begornen; na de vesting-Amsterdam is nu de stelling Nederland je dank schuldig waarop ook Beer, in goeden Juim, bij mijn cordiale ontvangst, antwoordde, als opdbt leger wijzende: >Zij breken ik sta. Zij ws/u zich in den corridor met moeite goed hielden. Door dit mopje vestigt de sclrg'verer de aandacht op dat in Frankrijk het Legioen van eer, gebleven op de borst van onwaardiger, gerukt van de borst van overwaardigen, isgedéprécieerd. Dat kwam door de inmenging van de politiek, want la polit'que n'a rien h faire aves l'honneur. Gelukkig Nederland waar nog nooit een minister er aan gedacht heeft van de ridderorden als politiek instrument gebruik te maken ! Daarvoor «staan wij hier te hoog l Ons Huis. Hervattirg der lessen, cursuaser, clubs enz. van af Dinsdag l September. Eerste inschrijvingsavond: Zaterdag 29 Augustus a.s. van 71/2?9 uur. Nieuwe deelnemers kunnen reeds dadelijk geplaatst worden by; lo den nieuw te openen cursus in eenvoudig boekhouden, 10 Gts. per les, vooruitbetaling van 5 lesser. Vereischte leeftijd 15 jaar, (inschrrjvirg als bover>); 2o de pymnagtiekles voor jongens beneden 17 jaar, 25 Cts. per maand, wekelijks twee lessen nl. Dinsdag- en Donderdagavond van TA?9 uur, (inschrijving als bover); 3o het kinderzangkoor (meifjas), 10 Ctp. per 5 lesser, bij vooruit betaling. Eiken Woensdagmiddag van 2?yA uur (inschrijving als bovet). Inschrijving voor de verstellessen op Dins dagavond l Sepf. 8 uur ($aen toegang voor T/i uur). Deze lessen zyn bestemd voor meifjes boven 16 jaar, betaling voor 5 lessen vooruit 10 Cts. (Voor meitjes beneden 16 jaar en ge huwde vrouwen inschrijving eiken Zaterdag avond van 7/4 9 uui). Vereeniging voor Volksbibliotheken. De bibliotheken worden in de maand Sep tember weder geopend: Bibliotheek I Govert Flinckstraat hoek Sweelinckstaat wordt Maan dag 7 September heropend. Tul van open stelling: Maandag's avonds van 7)4 tot 9 uur; bibliotheek II Krt yen h< ff straat school No. 35 wordt Dinsdag l Spptember heropend. Tyd van openstelling: Dinsdagavond» van 1}4 tot 9X uur; bibliotheek III wordt Vrijdag 4 Sep tember en bibliotheek lila Maandag 7 Septem ber heropend. Tijden van openstelling: des avonds van 7?9 uur; bibliotheek IV, koifiihuis v. d. Volksbood, Joden Breeetraat 47 wordt Dinsdag l September heropend. Tyd van openstelling: des a?ondj van 7'/2?9 uur. Op bovergenoemde uren bestaat er tevens gelegenheid zich als lezer te laten inschrijven. 't Lidmaatschap bedraagt 5 cents per jaar en 3 cents voor een leeskaart. Voor 't ruilen der boeken wjrdt l cent betaald. Dan lezers wordt hierbij in herinnerirg gebracht, dat met Sep tember de jaarlijksche contributie van 5 cents moet worden medegebracht. breken, zij wijken, Van veerkracht beroofd. Daar verhtf ik het hoofd; Statig zien ze mij prijken '. .. Als sprak het van zelf, dat wij beiden welvoeren, en we elkaar onmogelijk over iets belargriikers dan het algemeen Kies recht en de Revolutie konden onderhouden, gicgen wii voort; ik in de brochure blade rend, en Den B.er heele zincen er uit op zeggend. Wat heb je dat ju'st geschreven, dat iemand aan zenuwziekte, kleurenblicdheid of utopiekoorts zou moeten lijden, als hij niet kan inzien, dat de lui hier voor het Algemeen Stemrecht in de verste verte niet rijp zijn. Nietwaar, lachte de Staatsraad; en, ver volgde hij, waren ze er nu rijp voor als de Amerikanen, de Franschen en Zwitsers, je zoudt ze raar het verbeterhuis of' naar Meerenberg moeten brengen. Ik knikie driemaal en de generaal vervolgde: »Zij willen allen naar de stembus drijven, Jan en aljeman, rijp en onrijp te zamen. Die niets is. niets kan, niets bezit zal evenveel stem in het kapittel hebben als de hoogste, de kundigtte of de rijkste in den lande, en daar men overal en ten allen tij>le me; r luie en domme menscJien dan ijverige, crslandige aan t re f t, zullen die al? meerderheid het heft iri handen kiijgen, zal die domme kracht het schip van Slaat moeten sturen en zullen de proletar'.ërs. de wetten stellende over belastingheifing en uit te voeren wer ken, in de beursen te sjraiiassen en over de spaarpenningen te "beschikken kriigen van de nijvere ingezetenen des lunds.' En wat zijn die rekels, lerien van die luie en domme meerderheid, welke zij het kiesrecht zouden wiLUn geven? Lui »rft; nergens lubben een am'irchtingfyunt, die i;an daag liicr, mo gen eldeis huiden, nu (erts in d/t land dan in een and' r. cormo politische onfjc iwigen yelukzo/ke.rx voor u'il het woord Vaderland i* een ijle klank, die hun leertijd in losbandigheid lubben doorge boemeld of' al wat zij luidden hebben verbravl di; niets goed kennende natuurlijk nergens goed te recht komen van God nocli ran ge bod w Hen welen, leven van den dng op den dag, niet zelden in opet.baie vijand schap met de maatfchappij, wier banden zij wemchen te veibreken en aan we'lke zij eischen stellenen verwijlen toeslingertri. welke zij aan zich ztlt behooren te doen. de mannen van twaalf ambachten en der tien ongeluk ken." Of ^ wil u ze meer gedttailletrd nog zien: Ejn straatvejer, een wei ker in de asch en vuilnisbelt, een orgel draaier, een i-toelenmalter, een scharensliep, een schoenpoeUer, een bewoner van t Ltm groen of' een uit dd beruchtste dievenlogementen, mannen van niks en jremei;dal, de menigte, welke niets of bijna niets aan b-lastirg n.êebetaslf." En als er in dien eitch nu rr.g Iets was, dat op »r<=chi" geleek. Miar waar zou j ^ dat »rechi" vat.daan halen V Uit de natuur? »iltt blooie feit der geboorte zou dus recht geven oiu s em ui' te brei'gen over het SiaatsbtS'uur/' Vindt u dat niet goed gezeid? Het bloote feit der gnboorte -... als levend menfch en als S aatsbuig^r... geeft onmogelijk ncht; >\tan de ua'uur kan dat recht niet worden ontleend, deza verzet er zich juist tegen, daar lu t in stiijd zou zijn met den aaul <Lr dingen." »Het natuumoht bet/ogt voor alhs zelf behoud." »De Slaat moet zorgen zelf Staat te blijven." Hoe licht zou een auiler niet tlHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHHIIlui FIETSJES FamiUetat. Humoriitüche tchets, van ANTOS TSCHECHOFB. Op het perron van een klein, landelijk gele gen buitenstation wandelde een jonggetrouwd paartje. Hij had zijn arm om baar slanke lerst geslagen, zij drukte zich innig tegen hem aan en beiden waren gelukkig. Juist kwam de maan achter de wolken te voorschijn en zette een donker gezicht; ze was jaloèrtch. op die twee, en ergerde zich er over, dat zy gedoemd waa, zoo'n vervelend oude joDgjuffrouwen be staan te moeten leiden. Het was vt rrukkely'k in de natuur; de geur der vlier vermengde zich met dien van den elzeboom, een zacht koelt je bewoog de bladeren, van de overzijde der spoorrails liet zich af en toe een riethoen hooren. .. O Ssaicha, wat is het hier heerlijk !' zei de jor-ge vrouw. Men zou byna kunnen gelooven, dat alles een droom is. Ky'k eens hoe vredig en idyllisch ligt daar voor ons dat heerlijke bosca. Hoe aardig staan die stevig", zwygende lelegratfpalen daar. Za brengen leven in bet landschap, Ssascha, en verkondi gen ons, dat daar in de verte menschen zijp... beschaving heerscht. En hoe eigei aardig, als de wind ons zachtjes het geiuisch van den raderenden trein overbrergt." 't Is eenig Warja... Maar wat heb je heete handen. Je windt jj weer te veel op... Waar uit zal ons avondeten heden bestaan ?" Waaruit? Uit wyo, brood en een kippetje. Het kippeije is voor ons beiden genoeg. Ik heb voor jou nog sardines en kaviaar laten mee brengen uit de stad." De masn school weg achter een wolk. Ze wilde het geluk van de menschen niet zier, want dit herinnerde haar te veel aan haar eenzaam thuis achter de wouden en dalen .. Daar komt de trein aan !"zei Warja. Wat 'n aardig gezicht l" In de verte werden drie \urige oogen zicht baar. De statiorchef kwam naar voren. Hier en daar op da rails blonken signaellichten. We zullen even den trein atwachten en dan naar huis gaan," zeide Saascha en geeuwde. Wat hebben we toch een heerlijk leven samen, IIIIIIIIIINIIIMIIIIIIIIIHIfltllllltllllllll eers Slaat kunnen worden en dan was de Staat naar de n.aan... Daarotn heeft de natuur uitgemaakt, dat u en ik, en wie wij verder daar goed genoeg voor achten, stemrecht mogen hebben, en dat. de rest mag toedien. Ein'a dit punt, al zeg ik het zelf, is zoo helder als glas. En wat even zeer in 't oog springt, mijnheer Brommeijer, dat stemrecht kan ook niet een uiting iijn van Volkssouvereiniteit. En nu vtrjoék ik u eens even nauwkeuring op te letten; lees maar op pag. 11. Ik sloeg een blad zijdeom »Van Volkseouverunkeit magbij ons geen fpiake zijn. Laat ons rooit ver geten dat in 1813 door het. Nedeilandsche volk me-t Z. K. H. Prins Wi'llem Frederik van Orai je Nafpau een heilige pacte is gesloten en dat diensvolgeng zooais arr.. l der Grondwet van 1814 luidde: »De Suuvereiniteit der Vereenigde Nndeilai.den is en blijft opgedragen aan Z. K. H. VVillem Frederik, Funs van Oranje-Nassau, <>m door Hem en Zijne wetiige nakomelingen te worden bezeten erfelijk, overeenkomsiig de na te melden b pain g. n". Ik herhaal: »de Souvereiniteit is en blijft opgedragen aan het Doorluchte Huis van Orai je Nassau," is het nu niet opmerke iik, dat men tot nog toe, een zoo beslis end feit heef'c voorbij gezien, en dat ik de eerste moest zijn, om voor goeil een eind te maken aan <iat gebazel over 7ü/A:5Mouvereiniieit...? Zeker is het opmerkelijk, generaal, zei ik, en je had, dunkt me, nog wel iets verder . kunnen gaan, en motten gaan. Je had | immers behooren uiteen 'e zetten, dat de hèl ge pacte van 't jaar 1813 dat vervloekte algemeen ttemrecht zelf volstrekt huitui sluit, omdat het rtgelrecht in strijd ver keert met het constitutioneel koniLg^hap van Ocatj^... Nu, dat is een punt om er nog teiis op terug te komen. Miiar dat moet ik ze^»ei, je bent buitengewoon jrezegend met, ( e ga^e van het woord. Waar heb je alles «oo van daan cenaalJ. zo,) warm, zoo klaar en zjo raak ! ... 'i Moet een vrtuid voor je zelf zijn je eigen schriftuur telkens nogeern over te lezen, want zeif's voor j m, dia het geschreven heeft, zit er meer in, geloof ik, dan je zoo dadelijk zult kunnen snappen... 't Li of ze uit .Ie hoogere sftreu j-; g^et-t me-t de waarhei l hebnen ocert-auet. Maar ik bfgiijp het, gertraal en staatsman tegeliik, peil je een quaettie als deze, dieper dan de moesten. Den Bier glimlachte even, en zei, ju, dat begrepen mi j u tne.le S.aatsraden ook. Gtneraal vrofg de onder voorzitter, opeen keer dat de voorzitter n iet aanwezig was, zou U dat netelige onderwerp niet eens willen behandtlen voor het volk. Als militair hei ft U een leerschool doorloopen, die wij allen hebben gemist, en het zou toch zoo goed zijn, dat een onzer, bekleed met het ge^ag van Staatsraad, die voiiderige argumenten voor het algemeen stemrecht eens even stuksabelde. En eet lijk gezegd, ik liet er mij aanstonds toe vinden; ik had al lang een si.-ort roeping gevoeld, om van mijn zeer jke en bijzondere ervaiingen in Int staatkundig en maaUchhppelyk leven, ten algeiteene nutte zulk een gebruik te maken, gelijk het den man van geweten betaamt.. Want dat U zoo, mijnheer Brommeijer, ie mand die zijn leven in den dienst heelt door gebracht, bedeeld met krijsmanseer, door trokken van den geest van gehoorzaamheid en tucht; iemand die de ztdelijke waarde van een goed gepoetste knoop en de opvoedlieve Warjn, het is btjr_a niet te gelooven, zoo gelukkig als we zyn l" " Het donkere gevaarte stoomde zuchtend en blazend het station binnen en bleef met een schok staan. In de half verlichte wagens zsg men slaperige gezichten, verder hoeden, schou ders, ktffertjes enz. RÓ'k eens, ky'k eens II Hé... bé"...1' klonk het uit een der waggors. Warja en haar man komen ons afha!en l Diarttaanzel Waier jkal.. Warenjka!... Hallo! " Twed kleine meif-jes fprorgen uit den wagen en vlogen Waija om den hals. Achter baar verschenen een zwaarlijvige dame van middel baren leeftijd, een lange, magere heer met gryze bakkebaarden, verder twee met doezen, pal-jas en een k ffertje beladen fyoinasiasten, achter hen de gouvernante en daarachter de gioatmoeder. Ziezoo, bes'e Watji, daar zya we ru!" liet de heer met de bakkebaarden zich hooren, terwyl hij beide banden naar \Va j i en S^ascha uitstak, 't Heefc lang geduurd, hè, vóór j 3 ons zag. Jelui zult m< wel eens in stiife beknord hebber, wat? S ellig beloven te komen en dan i pas woord houden, ja ja, 't is ook wel wat kras. M^ar nu «yu we er en r u is alles goed. Kolj», Kozfj», Nira, Fis», komt <»en8 hier, gei f richt Warja een kus! En ru blijven we zoo met hudje en uur'j ! een dag of drie. vier by jelui... ten minste, als het je niet d rangeert. Maar, g«n omhaal maker, hoor, cl fcuiter,sporigheden doen, gewoon'jes weg, net zooals j lui 't gewend bent.-' Met een gevO'l van angst-, schrik en ortzetting (tukte het ecttpa.tr op den oom met zijn geheelen aanban* neer. Ter»yl oom atond te praten en allen Warji omhels'en, verree? voor Ssascha's oog bet volgend schrikbeeld: Hy en zyn vrouwtje zouden hun gas'en de drie kamers rroeten afstaan met bedden, dekei s, ku s.;ns en ?? l dit gerei m er; kaviaar, sardir en. het kippe'j", wij", werden in een ooger.blik verorberd; de jeugdige neren p'ukten de bloemen af, zond' n het gras plattrappen, gooid>n den irktkoker om, vo'hten en score(uwden ; tante zou hen den ganschen dag zitten vervelen met owr al baar kwalen te redereeren en er op te snoeven, dat zij een barores van Fin'ich was ... En Saascba wierp een ny'digen b!ik op zyn vrouw en flir'sterde haar ongemerkt toe: Ze zyn bij jou gekomen;... de duivel hale je l'' Nietwaar! ty jvu>!'' antwoordde ze op even boosen toon en met bleek gelaat. 't Is familie van J<AI en niet van 11 ij." Toen zich tot de gasten wendend, zei ze met een inremend glimlacbje: Wdkom, wel kom, beste Oom! Wat een prettige verrassirg!" «MUIlMll 1111,11)1 ItmilulllllllMUIIIIIIIIIIIIIlllfltllHlllllllllllltlllMHIIII» kundige kracht van provoost en cachot kent, en die zelf' steeds zijn weg ge wandeld heeft in gereglementeerde pas, die dan bovendien altijd door een studie heeft kuni.en maken van dat kranige volkj-, waaruit ons loemrijk leger is samengesteld ; hij staat van zelf op een hoog en breed standpunt, en heeft een juister ki^k op de rechten van het staa'sburgerschap dan de uustekendstejurii-t. Uitgezonderd dan toch Tooi zou ik denken, viel ik hem in de rede, waarop hij dan ook zei: nu ja, Afser laat ik daar. En toch hernam ik, heb je je uitstekend weten vrij te houden van militair jargon of van herinneringen aan je oud beroep, 't Kenige wat ik van dien aiirj heb aangetroffen was da!: »als de soep d u'i i,-!, heeft het geen zin ze door bijplassing; van emmers water nog dunner te ma ken". Ja, ja, kciBte De Beer, maar daar valt toch niets op te zegden. Nteo, niets, herjiam ik; a.leve-1 zou ik het beter gevon den hebben, dat je dat riet zoo geschreven had; 't is 't eems,e woord in je neele brek, dat ik liever h,.d gemist. Hoe Jicht zal het in de kazerne, waar tegenwoordig ook zooveel tui^ zit, een gevleugeld «oord worden, en dat heb je natuurlijk als Bter Pooitugatl niet gebild; en dan, hoa licht zet niet zoo'n nijdas uit dat, gedemorali seerde volk. het a 1.s motto op zijn pamphlet, w/iarmee hij j > be.-trijdt. De rakkers heb ben van die loopje?. »Als de soep dun i>S heeft het geen zin ze door bijplassing van emmers water nog dunner temaken".. Zoo'n woordje op den omslag is een onbeschof e «vlegtl lien argumenten waard. De Beer haalde zijn schouders op, als wilde hij vragen: wat gaat mij die al of niet geor ganiseerde bandietentroep aan, en daaraan had hij gelijk, wat hera zelf persoonlijk betrof; ducb. de zaak, de invloed van zijn woord op het publiek, zou er dan toch onder lijden. Intusschen bij z >o'n victorie, als de Beer PoortUüail nu behaald had, wilde ik niet te veel druk'e nviken over een klein migg;eepje, t n van ganscher harte liet ik volg n: maar zij zullen er rn zitten, hoor ! Nietwaar, Mijnheer Brommeij r, dat wordt een geheele déroute Je deiikt aan dien Mr. Ivrnburg en consorten ? Ja, wat zou ik ze graag eens hebben jrezien met mijn brochure ii de hanl, om ze te hooren zuchten en vloekf-n .. . vloeken ook, Mijnheer Bremmeijer, want het is een origoisiier.stig vul*... wat een geiler sa! dat geweest zijn en dan die koppen zoo rood als. . . . de roode letters, zei ik, waarmee je Alge meen kiesrecht en Ryvolutiegeest opden om slag hebt gedrukt; maar die lui bedoel ik nier. Dat soort is door de wol geverfd. Dat kan ik je wel voon-pelhn, ze zullen net zoo hard blijven tehreeuwen als van te voren; want schreeuwen is hun kracht; ze hebben maling aan elk gematigd, bezadigd, ver standig woord; zelfs een betoog van e( n gent raal staatsraad lappen ze aari hun laars, als ze ten minste nog een laars rvjk zijn, meestal is het een stukkende sok, eeu bJoote voet of' een klomp. Neen... wie er mee z tten zullen? Je geestverwanten, je eigen vi ienden, je medestrijders; want dit ia het overdor.deiende van het geval; de zaak is uit; daar is geen werk meer aan den winkel. Jij hebt het hun uit de handen gei,omen. Wat moet S iru nu? Die heeft, ook een stuk t«e-en de liberale democraten be loofd. Hij kan jou toch niet naschrijven; Weer kwam de maan te voorschijn. Zy lachte. Ze verheugde zich nu, geen familie te hebben. Ssascha, die zich een paar seconden hal afgewend, om zya bcos gezicht niet te laten zien, keerde zich, het gelaat weder tot een vriendelyken lach geplooid, tot de gasten en zei op quasi-vroolijken toon: Welkom jflui aller, hartelijk welkom. En ru naar huis. Mag ik nyn lieve gasten maar vat voorgaan?!" nilHIMIUIIIIIIIIIUIMtlltllllllimilHllllllllllllllllllHltlllllllllimUllltllllH UlllllllltUlllltlHIIIIIIIUIHUItllllIIIIIIUllIllIlllll len trsfflfeiscil ran vcls Na het kortstondig bestaart der volledige verhirdirg Artis-L^idscheplein is de vertieuwicg der nog vry jeugdige bruggen voor het Werkhuis oorzaak geworden dat de verbinding sedert maanden van deze zijde is ingekort. Daar ook de derde brug er eerttdaftga aan moet geloocen en de Jy'n dan wordt Kirderziekenhuis-Leidsrhepleip, nog met overstappen Hoogesluis (zoolarg de brug-versterking daar zal onderhanden zyr) verdient o. i. overweging het Folgecde voorstel en weJ als blarend of tijdelijk tracé. A. Art 8- Sluiderpoort-Sarohatietraat- L idscheplein; of nog beter: B. KwaekschoolIleerergracht - Hortosbrng- PUntaga - Muiderpoort. Sarphatistraat- Lsidschepleir ; of liever r.og C. Centraalstation- en als bover. Met A. zou niet alleen de oude route her steld maar bovendien nog vele aanwor.onden gediend zy'r. Met B. waren veel meer aarwoterden gediend, en m^t C niet alleen rog veel meer maar bovendien de mogelijkheid geboren, de meeste andere aanwonenden veel vroeger dan anders de electrischa verbinding met het Csntraalstation te versehtff<m en bovendien ook dit deel van de P. H. Kade langen tyd \6óe 1905 in het electrische net op te nemen al ware het dan ook met overstap Centraalstatior. De 3 bruggen in het werkhuiskwarlier kun nen dan in alle rustigheid ven ieuwd worden ; by de lijdelijk veianderde richting verliezen de daar aanwonenden niets, zelfs bij eece blij vende verandering schyi.t het 01 gerief twijfel achtig. En de 3 bruggen nu j s in alle geval is het daaraan besteede geld goed geplaatst. J. J. V. 1IIUllllHM>l1M1IIIIIIMIII1imiltll>lltmilllMlltlmltllllflllftÉt(*t1JfMIIMtM achier je aan komen huppelen zondereenige kans om jg in te halen of' voorbij te streven. Rlaar Sam van Houten r.iet alleen, al de anderen, ook de dagbladen; je hebt ze, de;or de quaeatie uit te pulten en op te lossen, een leelijke loer gedraaid. Daar had je nu ook de JWewire Rotlerd Cl ; je kon zien dat Zisyer die artikelen 11 had klaarliggen en daaio.n ze nu toch maar gaf, maar wat maakten zij een bleeke v ei too ning . .. geen woordje nieuws meer erin en dat voor een nieuwe kraut! Zoo spraken we nog eenigen tijd en eindelijk kwamen wij zelf en wat ons in de laatste jaren wedt i varen was aan de beurt; om een uuitje lat<r te scheiden met de hoop j op een spoedig wreerzien. | Den volgenden dag verscheen S m ztlf, maar blijkbaar eer opgelucht, dan bezwaard door Den Beer's stiijdsehrift. Hij stemde mij toe, dat de algetin en fctemrecht q if.estie thai s wel voor goed van de baan zou zijn ; en dat bij nu op dit pant vacantie had gtkregen, het voldeed hem niet weitig. Het meest scheen het, hem plelzier te doen, elat ook dat huisjnanskiesrecat van K.yper, dat algtm<en stemrecht met een christehik rnombakkes voor, was doodgetrapr. Hij was al/oo in buitei gewoon goeden luim; alleen meende hij, gedachtig aan Beer's nu reeds beroemde uitspraak: «als de soe p dun is. Ijetfc het geen zin ze door bijplassirg van emmers water nog. dunner te maken," den staatsraad te rx,oeten uitnoodigen met hem een plan te ont werpen, teneinde het kiezerrcorpp, dat, helaas, ook door zijn wet al veel te dun was geworden, door het uitscheppen van etn emmertje vocht, wér -wat gebonden, r te maken ; maar verder liet bij zich daarover i-iet uit. Je kon het zoo aan hem z en, hij was bezig van zijn viijen tijd te genieten, en eleed nu maar een aanslag oo den mijne. Juitt van pas daarom kwam Tréièe de kamer binren, en daar bij er, in zijn niet pessimistische buien, erg van houdt met hasr wat te dollen, begieep ik, dat hij ook DU wel heel spoedig met ) a-ir zou aftrekken, wat dan ook gebeurde. Théièie had een ansichtkarte in haar hand, en meende mij alleen te zullen vinden. Maar toen zij Sim zag, riep zij opgetogen: Ah, oom S tin, nu moet u eens kijken; en zij vertoonde ons een gekleurde postkaart met Ki.yper in TyroJercostuum, die zij zoo pas uit Innsbiüek had ontvangen.... Wat was zij enthousiast! Trouwens altijd als ze over Kuyper spreekt; een echte charmeur tocti die biave calvinistische professor! 00 jaar, riep zij uit, eu dan nog zoo! Hoe oud is u nu, mijnheer Van Houten? maar zonder antwoord af te wachten herhaalde zij: Go jaar ... en zulk een teinr, zulk een fraicheur en wat een kuiten! Jammer dal hij zoo oud is! Ja, zei Sam weer, zeker j%mrr,er té. Zijn keitijd beperkt hem in zijn emplooien, en toch alles staat hem goed; vroeger, toen hij nog een dertig jaar jonger was, heb ik hem gezien als Pierrot, Blaauwbaard en Schinderhanuis, en geen mensen die het heat verbeteren zou. O, lachte Tnéièe, als hij zoo... als Tyroler... ook de Kamer eecs zou willen openen! Dan kwam jij zeker bij ons logeeren, hè.. ? antwoordde Sam; en zoo gingen zij al plauderend samen dej deur uit; wat mij zeer veihtugde, want daar is maar n ding, waar ik heelemaal niet tegen kar, en dat is... zotteklsp.