No. 1393 DE AMSTEKDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. zeer effectvolle wijze, welk thema, later als vrn'e fuga bewerkt het geheele werk waardig afsluit. Met het grootste genot heb ik de ver tolking van dit werk door het Nederlandsen. ?Strijkquartet" der heeren Timmner, Herbsebleb, Tak en Gaillard gevolgd. Inderdaad, dit quartet heeft thans een volkomenheid bereikt die de grootste waardeeriug afdwingt. Voort durend was men onder den indruk met een hooge kunstuiting te doen te hebben. Niet alleen dat het samenspel aan de hoogste eischen voldeed, ook individueel stonden alle ?vier de kunstenaars boven hun taak. Met de moeilijkheden werd'gespeeld en steeds werd een mooie toon voortgebracht, terwijl de elasticiteit in den rhythmus een weldadig artistieken indruk maakte. Dit valt ook te zeggen van het groote F-d'ur quartet van Beethoven. Vooral het hemelsche Adagio werd prachtig gespeeld. In het Finale had hier en daar ietwat meer rust kunnen heersenen. Het Timmner-quartet heeft thans een hoogte bereikt,- die het een plaats toekent naast de beste buitenlandsche gezelschappen, welke ons land bezoeken. Wat ik nu nog zou wenschen van dit quartet? Een forte, maar even mooi van klank, als de andere dynamische schakeeringen. Een forte, dat ons als een spontane uiting van kracht en leven en energie toeschijnt en dat zoo overtuigend werkt op den toehoorder, dat hij zich totaal daardoor laat medesleepen. Een dergelijk forte nn heb ik nog gemist. Als de heeren Timmner c.s. zich daarop nogtoeleggen, dan be reiken hunne voordrachten een ideale hoogte. Een paar woorden wil ik nog wijden aan een concert dat door een jong zanger, den heer Anton Lampe 1.1. Dinsdag in Odeon gegeven is. De heer Lampe beschikt over een mooi gettmbreerd, hoog baritongeluid, dat zoowel in het piano a!s in liet forte gemakkelijk aanspreekt. Of nu de heer Lampe reeds zoover is om in de hoofdstad een liederenavond te geven, zij het dan ook rftet medewerking van andere ?solisten? Na den avond van den Isten Maart zal de heer Lampe zich zelven hierop vermoe delijk het antwoord niet schuldig behoeven te blyven. Elk jong zanger dient er rekening mede te houden, dat hu onder den indrnfcvan een eerste optreden niet over al zijne krachten beschikken kan. Dit was blijkbaar Bset d«n heer Lampe het geval en zulks is ook zeer verklaarbaar. Deze avond zal hem echter ongetwijfeld een spoorslag zijn om zijn studiën met den grootsten ernst voort -te zetten, dan heeft hij zeker een schoone toekomst voor zich. De heer Fr. Frowein speelde meeden heer C. J. Spruyt de c mol sonate van Beethoven op. 30 vooj piano eu viool. De heer Frowein is 'ons, als vroeger lid der karnerinuziek-soirees, bekend als eeu zeer degelijk violist. Ook nu weder bleek dit; hoewel niet ontkend mag worden, dat voor het solo-spel een meer weeke en zielvolle iiiiHiiiiiiiiMtiMiiimniiiMiitMiiiiiimiMmïiiiMMiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiimiiii toon vereischt wordt tlan de heer Froweiu te hooren ? gaf. De hoer Spruyt begeleidde zeer correct en nauwgezet. Iets minder strail'e rhythmiek, meer elasticiteit in het tempo hier en daar, zou zijn overigens verdienstelijk spel nog zijn ten goede gekomen. ANT. AVERKAMP. MitiiiiitiiiiMiitiiiiimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiitiiiiiiiiMiHiiiliniiiiiin HENRI HiKTOGr. f Wien de goden liefhebben..-, maar neen! van dezen kan het niet gezegd worden. Hoewel zij hem jong tot zich namen, was het alleen de Muze, geen der andere goden, die hem liefhad. Met hem is van ons ge gaan een edele geest, een naar schoonheid strevende ziel, geen mensch, die groote vreugde ooit heeft gekend. In een buurt van lage woningen is hij opgegroeid, met ellende eu platheid, twist en verdriet, zorg en hopeloosheid tot buren. Wat kinderen verlustigt, is hem vreemd ge bleven, niet veel van wat het leven droevigs geeft, hem bespaard. Toen hij zelf zijn jonge jaren achter zich had, moest hij de opvoeder zijn van kinderen, van wie de ui-eesten geen andere, zij 't flauwere indrukken kregen, dan hij vroeger. Eu zoo is hij geworden een somber-uitziende, nooit-vroolijke jonge man, maar ook zoo een man met krachtig, niet te verwikken levensideaal. Het heeft heel veel meuschen, die Hartog niet dan oppervlakkig keuden, uitermate verwonderd, toen door iemand, die dieper iu hem had geschouwd, de gestorvene een optimist werd genoemd. Dat deze, die voor zichzelf zoo weinig genoot van datgene, waarom men alleen het leven levenswaard acht, het leven liefhad eu mooi vond, was niet te begrypen voor hen, die hem vooral beklaagden om wat hij bij hen leek achter te staan; dat hij, die het dicht om zich heen donker zag, licht zag gloren in de verte, was in staat zelfs een weinig te verschrikken de in het licht wandelenden, maar duisternis ver om zich zienden. Toch is het niet anders geweest; als hij het leven ook heeft gehaat, dan was het slechts omdat hij het zoo diep liefhad; eii zijn ideaal, dat hem door het moeilijkste van zijn leven heeft gedragen, is hij aldoor trouw geweest. Zelfs al waren z^jfie gezondheid en kracht van zenuwen groot genoeg geweest, dan nog had hij be giftigd moeten zijn met heel wat minder idealisme om n dergeneu te worden, wien liet voldoende is te trachten uit de diepten te komen in de vlakten, waar het leven lichter i?. Nooit heeft hij vergeten wat het ideaal hem in bitterder dagen was, eu hij heeft het gediend op -de schoonst mogelijke wijze met zijn kunst. Het zoude van weinig piëteit getuigen, te pogen zijn kunst los te maken van zijn poli tiek geloof; want al behoorde hij in .geeuen deele tot de tallooze oufrisschen, wier ge dachten en gesprekken altijd maar rond fladderen in de socialistische dogmatiek, hij was altijd de eerste om er voor uit te komen dat hij sociaal-democraat was vóór kunste naar. En ais het nog noodig ware te bewij zen, dat de ware vrijheid der kunst niet be staat iu het noodzakelijk loszijn van elk ideaal, van elke roeping, maar in de vrijheid om welk ideaal ook te mogen dienen, als het mogelijk of wenschelijk ware de verstokte Tart pour l'arf'-roepers te bekeeren tot het inzicht, dat ook de kunstenaar naar boven mag zien, of naar de toekomst, mits hij zijn geloof, zijne overtuiging doe leven in zijn creaties en ze niet tLjrnanst of daarover heen verkondige, dan zou de herinnering aau de figuur van den gestorvene dat wellicht beter kunnen volbrengen dan welk betoog ook. Dat hij zijne kunst heeft weten zuiver te houden, was dubbel prijzenswaard in hem, die veel geluden heeft. Allereerst is zijn werk vrij van ouartistieke propaganda; als het u de stemming geeft, die hij wilde, dat over u zou komen, dau is liet, omdat hij zijne figuren niet als marionetten en spreekbuizen zijner bedoeling gebruikte, maar omdat hij met de grootst mogelijke nauwkeurigheid en de meest scrupuleuze fijnheid de realiteit gaf, zooals hij met zijne uiterste, sentibiliteit en zijn tot temperament geworden overtui ging haar zag. In de tweede plaats heeft hij beter dan een andere, grootere, doode, die ook veel geleden had, en daaraan zijn be roemden pseudoniem ontleende, begrepen, dat noch de kunst, noch het ideaal, gediend zijn door eeuc overmatige subjectiviteit; nimmer heeft hij gedaan aan ikheids-proza, dut zoo welig tiert naast ikheids-poëzie. Het is nu allerminst de geschikte tijd voor critiek: de weemoed is een heel slechte ge leider van het oordeel. Toch blijve hier het vermoeden niet onuitgesproken, dat het werk des gestorvenen door een later geslacht, dat veel beter dan het tegenwoordige het gehalte van wat thans geproduceerd wordt zal kunnen toetsen, met dat van weinig andereu als,iets essentieel verschillende zal worden afgeschei den van de steeds aangroeiende massa lite ratuur, die het leven der proletariërs tot model had. Een geheel andere zijde van zijn talent is aan den dag gekotnen door een nauw be gonnen reeks kritieken, ingeleid door liet vlugschrift Een eigenwijs schrijfster", waarin hij heeft getoond uiet alleen ecu zuiver en bijzonder fijn reflectievermogen te bezitten maar ook eeu scherp en helder kritisch-literair bewustzijn, waarvan hij in voortdurend vlotten en frissehen, nu eens hoog-koelen, dauwt er enthousiasten of feilen betoogtrant rekenschap gaf. Eeu niet gering deel van deze brochure is eeu geestdriftige verdediging van L. van Deyssel, den prozaïst van wien hij ontegen zeggelijk het meest had geleerd, en tot \\ieii hij zicli het sterkst voelde aangetrokken. Diens hoogheid, aristocratische verfijning, literair zelfbedwang, waren ook eigenschap pen van zijnen geest, al verhinderde hem, niet tot zijn schade, een tegenovergestelde levensbeschouwing, zich zoo met v. D. ver want te voelen, dat hij slechts eeu zijner geestelijke paladijnen bleef. De lezing van deze brochure is ook van groote waarde voor de kennis van zijne per soon eu de vrienden des gestorvenen zuilen n passage vooral niet zonder aandoening kunnen herlezen : (pag. 9) .,. het schelden van Van Deyssel was altijd hoog en voornaam, een hooghartige afstraffing van het brute, middelmatige plebs, het saobbisme, het para sitisme, dat de delicaten, de superieuren en bescheidenen- verdringt en doodmartelt" ..., want, ach ! de delicate, do superieure en be scheidene, die zich aldoor verdrongen voelde, hij was het zelf. A. H. Een Mode wereld, maar wanneer? Een blijde wereld door FEEDEBIK VAX EKOK.V. Reden over mensch en maatschappij. Versierd met houtsneden van GIÏORG KÜETEB. Amster dam. Versluys, 190 S. Frederik van Eeden heeft z'n dichten n deuken al in menig werk neergelegd; sprookje, lied, drama, studie, leerdicht, wat niet al heeft moeten dienstdoen voor de verkondi ging van z'n denkbeelden. Immers door zijn helu werk is het minder om het uitbeelden dau om de denkbeelden te doen en zo is hij ten slotte geheel logies als men z'n werk bestudeert terecht gekomen bij het socia lisme, de machtige stroom, die onze instel lingen en denkbeelden loutert of louteren zal. Eu hoe hij die denkbeelden prakties beoefent op Walden, vele Nederlanders weten het al. In de Blijde wereld" nu kunnen voor- eu tegenstanders de theorie daarvan vinden en volgen tot in <le verste toekomst, opklimmende uit de diepste spelonken van het verleden. Het zijn 10 toespraken, te Amsterdam en te Hilversum gehouden en hier met de kritiek van de hoorders tot een geheel samenge smolten. Even heftig als hij is tegen de maatschappelike inrichting van nu, staat hij ook tegen do s. d.-partij over, die hij de Booms-katholieke kerk noemt van het ver nieuwde sot-ialistiese christendom. Tegenover heide blijft hij protestant. Alleen is verbetering te wachten van gemeenschappelik grondbezit en a'fschafling van persoon lijken, parasitairen rijkdom en overdaad". Dit wisten wc al en het is nu vooral nieuws gierigheid bij ons, als wij dit bock in z'u helder proza, rijk aau uitgewerkte beelden, dit proza-lied van-schijn-en-wc/en volgen om te weten of de heilstaat ook door ons beleefd zal worden. Maar ik moet zeggen: dat valt wel wat tegen. De schrijver stelt en terecht dunkt me, maar ik vrees dat hij de gevolg trekking daaruit niet voorzien heeft zulke zware voorwaarden stelt hij oni er toe te komen, dat velen zullen denken: ja dan! maar wie weet hoe de toestanden zich in die duizenden jaren niet uog kunnen wijzigen ! Luister: wie in een betere samenleving, een nieuwe blijder wereld" zullen leven moeten zich in leven en werken leeren gedragen en gevoelen als kindereu Gods, fier en zelfstandig tegenover hun niedemenschen, diep deemoedig tegenover hunnen Alvader, die de Waarheid en het Leven is" ' (blz. 95). Wie daar nu bij leest: anders komt er nooit- iets van terecht", en z'n tijd en z'n mensen kent, die vraagt: wanneer? wanneer? En de echo antwoordt: wanneer? Bovendien moeten in deze ontwikkelings- . periode, de schadelijke invloeden van dege neratie en demoralisatie gelukkig te bovenworden gekomen" (blz. 141). En wie ant woordt weer op de vraag: hoe lang of dat nog zal moeten duren ? Ja, of het ooit gebeu ren zal! ? Er moet meer gebeuren : de nationaliteit (zal) alleen door natuurlijke grenzen, taal en zedeu (zijn) ompaald" (blz. 287). Eu denk dau nu eens aan de eeuwenoude strijd van Ieren, Polen, Vlamingen en Afrikaanders met de nieuwe van Finnen en ook de aloude Czechenveteu erbij! n dan de negerkwestie in de Vereen. St.! Wanneer, waunetr? En stel u dan vooral nu die toekomstige blijde wereld voor met n internationale band om Amerikanen, Negers, Maleiers, Es kimo's, Papoea's, Toengoezen, Duitsers, Chilenen, Hollanders, ocdhuiden, llnssen, Japanners en Fransen! Al waren het ook alleen de- blanken onder die volken! Van Eeden maakt geen kleur-onderschoid het denkbeeld is mij te machtig en ligt gelukkig in 'en verre toekomst. .Ook langs de weg van de kolonies, Walden en dergelijke, als ze slagen, is men eerst na eeuwen en eeuwen in staat te komen tot de gewenste blijde wereld. Immers: de zeer l>effuu?den in vernuft, werkkracht en doorzicht, die maar eenmaal op de Jionderddu:zend of meer gevonden worden, zijn niet minder onmisbaar t-oor een volkomen organisatie als de menigte van normale werkers met gemiddelden aan leg" (bl. 304). Eer ze zover rijn te kunnen beschikken over honderdduizenden zal er nog vrij wat water door de Rijn stromen. Ik zal niet meer aanhalen uit dit boeiend' geschreven boek. Liever dan' de illuzie van 'eu nog eeuwen en eeuwen durende toekomst te bezoedelen, wens ik te wijzen op 'en heel nabij liggend ideaal: uit piëteit en uit historischen zin" (zegt ook Frcd. v.Ec den blz.1502) houden wij vast aan ons nationaliteitsbeginsel. Eu terecht: wij willen Nederlanders blijven. Onze stam heeft te veel goeds op de bladen van de wereld geschiedenis staan, om niet al ons best te doen tot de instandhouding er van. Verbe tering sluit dat niet uit, maar hoe wij ook over «He verbetering denken, tot welke staat kundige partij wij ook behoren, Nederlan ders moeten wij voor alles zijn en willen zijn, of wij Hollander, Vlaming, Afrikaander, Fries of Zeeuw heten. 'En gelukkig verschijnsel is dau ook de opbloei van het Algemeen Nederlands Verbond, dat hoe langer hoe meer praktiese betekenis krijgt en moet krijgen. Moge dat bewustzijn de miljoenen Nederlan ders over de héle wereld doordringen. II a a r l e m. J. B. SCHAPERS. iilimiiHimiiiMiniimMiiimiMUiiimiiiimiiiMmimiiiiiM DE WAARDE van een smakelijk gerecht hangt niet alleen af van het hoogere genot bij het eten, want hoe smakelijker het gerecht, hoe lichter het ook verteerd wordt, en des te beter komen de voédingstofft n, die het 'bevat, tot haar recht. De^e waarheid verklaart het succes van MAGGI'8 SPIJZEN en SOEPEN-AROMA. Het is voor de zorgzame Huisvrouw een alom gerenommeerd, goedkoop middel om vleezen, sauzen, soepen en zwakken bouillon, zoo ook groenten, eierspijzen, melk enz. een krachtigen, aangenamen smaak en geur te geven. Eerst bij het opdienen bij te voegen! Te verkry^en by kuüdeniers en comestiblesband« laars. Omdat het zeer geconcentreerd is, neme men nooit ?e vee). t MAGOI's onderscheidingen: 4 groote Prijzen, 28 Gouden Medailles, 6 Eere-Diploma's, 5 Eere-Pryzen. z; smaal buiten mededinging, o. a. 1893 en 1900 WereWt -ijtooristelling P«r\js. IIIIIIIIIIHIIIIIIIUIIIIIIMIHIIMIIIIIlUHIIllUlllltllllllUllltlllHllltllMllllllllllllllllUlllllllllllltllMIHIItllllllllllltUIUUllllllNlllllllllllinillll Ik bezocht pas het depot van kindermelk, dat ongeveer een jaar geleden te Battersea door het gemeentebestuur werd geopend. In normale omstandigheden zou er veel, zelfs heel veel, te zeggen zijn tegen het denk beeld, om de genieenten te belasten met een taak die natuur voor de moeders bestemde. Al dezen zouden in staat rnoqten zijn om haar zui gelingen te voeden. Het is geen gering deel der moedervreugd. Geen gezonde moeder die het niet een genot vindt, haar lieveling aau de borst te koesteren en streelende te zoogeu. Die teedere, innige verhouding tusschen haar en haar kind in zijn eerste levensjaar is echter mér dan eou gevoelszaak. Zij heeft grooten invloed op den levensgang der kleine. Het kind zal zich instinctief meer aan zijn moeder hechten en daardoor later meer naar haar raadgevingen luisteren, als het in haar zijn voedster kent. En zeker is er psychologische waarheid in het gezegde, dat de kinderen hun neigingen on deugden niet de moedermelk inzuigen. Zij dienden dus hun natuurlijke voedstermoeder te behouden. Zóó wikken wij. Maar de maatschappelijke toestanden beschikken anders, Wij verkeeren tegenwoordig in hoogst abnormale omstandigheden. De huidige wer kelijkheid stoort zich niet aau onze sentimenteele en redelijke gevoelens, /ij dringt ons allerlei zaken op, die daarmede niet kloppen en die wij dus liever niet zouden accepteeren. Doch wij moeien wel. Ontbering eu ongezond leven in overbevolkte steden, mak uu duizen den moeders onbekwaam en ongeschikt^om haar kinderen naar bchooreu te zoogeu. Van daar een sterfte van kinderen in hun eerste levensjaar, die ten hemel schreit en de scherpste qualiiicatie rechtvaardigt. Oordeelt slechts : In de arme wijken van Londen, sterven gemiddeld Ib'.U percent der kinderen in hun eerste levensjaar, in de middelklas-wijken 14.8, eu in do rijke buurten 13.2 percent. Het verschil tusschen de beide laatste cijfers en het eerste cijfer is betrekkelijk zoo gering. omdat iu de twee laatste wijken zeer veel armen wonen. Londen heeft ziju poor overal bij zich. Over gansch de stad genomen, is de gemiddelde sterfte dus 150 per 1000 ge borenen. De gemiddelde geboorte is 31. per 1000 zielen, zoodat in eigenlijk Londen met zijn 4.500.000 inwoners jaarlijks 139.500 kin deren ter wereld komen. Daarvan sterven 15 per 100 vóór ze twaalf maanden oud zijn, d. i. 20.925 per jaar, 57 per dag en 2.4 per uur .' Wel te verstaan : allén in Londen-. De onderzoekingen van den heer Kowntree van York hebben bewezen, dat de maatschappe1 ij keu toestand des volks over het gansche land vrijwel gelijk is aan dien alhier. Daaruit kan worden afgeleid, dat ook de geboorten en sterften vrijwel gelijk zijn. Indien dat zoo is, dan worden in het veroenigde koninkrijk jaarlijds 1.333.000 kinderen geboren. Met een sterfte van 15 percent, zouden ieder jaar 199.950 kinderen in hun eerste levensjaar sterven, of 548 per per uur. Dat moet vrijwel overeenkomstig de werkelijkheid zijn. AVaaruit volgt, dat elke 3 minuten hier te lande een zuigeling sterft. Welk een ontzettende verkwisting van jonge levens, die voor ecu groot deel voor dien korten tijd onnoodig in de wereld komen ! De heer Charles Booth heeft namelijk aan getoond, dat de groote kindergeboorte bij de armen niet de oorzaak, maar het gevolg van de groote sterfte hunner jonge kinderen is. Nu zijn de geneeskundige autoriteiten het er over eens, datdedood van het meerendeel dier kleinen kan worden voorkomen. Velen worden het slachtofler van de onwetendheid en zorgeloosheid der moeders, die hen onop zettelijk aan tocht en guur weer blootstellen. Eeu groot aantal sterft tengevolge van ver stikking, dour des nachts tu.sschen de ouders in te slapen. Eeu geneesheer maakte korten tijd geleden daaromtrent cijfers openbaar, die de aandacht trokken. Maar de meeste sterf gevallen ziju het gevolg van slechte en on voldoende voeding. Onwetendheid der moe ders speelt ook daarbij een beduidende rol. Want zij voeden du zuigelingen vaak met hard gekookte eieren, aardappelen, spek, wortelen, kaas, thee en koffie, terwijl do kleinen niet zelden met teugjes bier of whisky stil worden gehouden. Doch armoede speelt de grootste rol bij die slechte en onvoldoende voeding. Ophelling der armoede is dus liet radicale middel. Muur dut gaat zoo spoedig niet. Daarom dient op andere wijze die verwoes ting van jonge kinderlevens beteugeld te worden. Eu de beste manier is, dunkt mij, dut de gemeenten de taak van voedstermoeder op zich nemen, door in zoover als noodig den moeders tegen koste-uden prijs bereide kjndermclk te leveren. De gemeente St. Helen is eenige jaren geleden hier te lande daarmee aangevangen. Het succes leidde tot navolging. En het goede voorbeeld van Battersea heeft andere Londensche gemeenten reeds op het denkbeeld ge bracht, eveneens zoo'n mclkdepót te openen. Miss A. Low die het depot van Battersea bestuurt, vertelde daaromtrent het volgende : De versche melk wordt dagelijks in het depot gehumaniseerd", dut is met de noodige hoeveelheden water, suiker en room vermengd, in overeenstemming niet wat wetenschappelijk do leeftijd van het kind vereischt. De kinderen van twee weken tot drie maanden oud, ontvangen een druukdie bestaat uit n deel melk en twee deelen water. Daarna ontvangen '?'.<' evenveel melk als water, tot ze zes maanden v;<! /i;n. l>au ontvangen ze n deel water met twee deelen melk tot hun eerste verjaring. De humauiscd"-melk wordt gedaan in zorgvuldig ge reinigde en hermetisch gesloten flesschet. De hoeveelheid wordt weer door den leeftijd bepaald: De jongste kinderen vereischeu negen maal per etmaal anderhalve (Engelschü) ousen, zoodat het voor hen bestemde ijzeren mandje negen flesschen met die juiste hoeveelheid bevat. Het mandje voor de kin dereu boven zes maanden, bevat zes Messenen die elk zeven onsen melk inhouden voor eeue voeding. De melk wordt in de esschen ge steriliseerd, cu de moeders ontvangen in structie voor de verwarming der melk iu beet water wanneer de kleinen worden gevoed, en voor het reinigen der zuigers. De kosten dezer voeding bedragen voor een kind bene den zes maanden anderhalven shilling en voor l oudere kinderen twee shiilings per week. Niet minder dan t>50 kinderen worden tegenwoor dig met deze gemeentgmelk gevoed. Iedere 1.4 dagen worden de kleinen naar liet depot ge bracht oui te worden gewogen. Des Dinsdags eu des Vrijdags ontmoet men in Vork Koad talrijke gelukkige moeders met een dik, ge zond en blozend kind op den arm of in een wagen. De uitkomsten van het eerste jaar zijn ook te Battersea verrassend. De algemeene j kindersterfte is 118:9 per 1000. Doch onder de kinderen die met gemeente-melk worden gevoed, werd zij gereduceerd tot (18.8 per 1000. Dus door hun voedstermoeder te zijn, spaart de gemeente het leven van 50 per 1000 kindereu die nog in hun eerste levens jaar zijn. Het resultaat zal langzamerhand nog gunstiger worden. Doch passen wij het rei ds verkregene toe op de hoven gemaakte berekening, dan /ouden dergelijke nuttige instellingen ieder jaar in Londen il.'JTöen. in het Vereenigd Koninkrijk (Ui.050 jonge kiu' derlevens kunnen sparen. Ongerekend nog de j talrijke levens van kinderen na hun eerste jaar, die zouden worden gespaard, en het groote eit'ect dat de goede voeding der kin deren in hun eerste jaar heeft op hun physieken groei. Deze feiten pleiten krachtig voor het han delen der gemeente als vuedstermoeder. Londen, Januari. ,1. K. v. n. V. Alg.emeene tienurige arbeidsdag. Met het oog op het ontwerp-arbeidswet 1904 herinnert het Nat. Bureau van Vrou wenarbeid aan zijn derde uitgave ..Tien jaren arbeidswetgeving", waarin gevonden wordt een rijk materiaal van argumenten eu feiten ontleend aan de praktijk van ons eigen land eu afdoend bewijx.emle de noodzakelijkheid en mogelijkheid van <!en algemeen lO-i: Tandpoeder van Messalina. Herinne ring aan den trouwdag. Modes. Wanneer Germaansche boekenwurmen aan 't kruipen en sluipen gaan ! wat zij dan al niet ontdekken en aan 't licht brengen ! Een Duitsch geschied rorscher heeft de hand ge legd op manuscripten van Scriboiiius Largus, beroemd geneesheer van keizer Claudius, eu diens beeidschoone en misdadige echtgenoote Messtdina, die, zooals overbekend is, haar lichaam verafgoodde. De gedachten dezer Komeinscbe, haar overpeinzingen en over leggingen draaiden rond in den zinnelijken kring van haar lichaam en de middelen om op het aangenaamst te doen geuren haar huid, glan/en haar lokken, schitteren haar oogen, schemeren hot wit harer tanden. Al de tegenwoordige schoonheids-kunstjes be staande in masseeren, electrisecren, nemen van damp-baden enz., zijn kinderspel, vergelekeu bij do kunstmiddelen, toegepast door de Konieinsche vrouw van de wereld, om te vcrhoogen haar schoonheid. Uren-lang waren slavinnen bezig om haar meesteres te baden, te wrijven, Ie poeieren, te blanketteu, te kappen en te friseeren. Het mengsel waarmede Messalina poetste het fel-wit glazuur harer tanden, bestond uit: L'OO gram gestampte hertshoorn, 100 gram wierook van ('hios en 50 gram salmial;. Geheel als curiositeit, geven wij dit lang verloren gewaand recept; niet ter navolging. Messalina was een sterke, gezonde vrouw, in ieder opzicht een kat om niet zonder handschoenen aau-te-pakken .' A Va t de genees heer Seribonius Largus raadzaam achtte voor het onderhoud van Messalina's wreeden, sensueelen mond, zou verderfelijk kunnen zijn voor de zenuwachtige, bloed-arme vrouw onzer dagtu. ?::- *? In Engeland prijkt bij bruiloftsfeesten de welbekende wedding-cake" midden op tafel. Van dit gebak worden heind-en-verre stukjes l verzonden aau vrouwelijke verwanten en vriendinnen, die uiet bij de huwelijksvol trekking tegenwoordig kunnen ziju. De ver eering voor het huwelijksgebak neemt toe. Tegenwoordig wordt het gezet op eeu lijn- j damast servet, speciaal voor deze gelegenheid geweven, omboord eu versierd met echte kant in fijne ivoren tint. Ook worden zijden en satijnen kleedjes gemaakt om den taart- ' schotel op te zetten. Zulke kleedjes worden i geborduurd met takjes oranjebloesen, Cupi- { do's, doorpijlde en vlammende harten. De zelfde motieven worden op lijn linnen j geborduurd, met de zoogenaamde wasch-zijde. liet kostbare kleedje waarop eenmaal de wedding-cake stond, wordt door du jonge vrouw bewaard als een herinnering aan den trouwdag. Engelsche dames zijn specialiteiten in het bewerken van keuiige kleedjes. In goed-verzorgde huizen, zijn de waschtafels een lust der oogen. Overal sierlijke, fraai bewerkte kleedjes. Waschkorn, karaf, glas, zeep- en schuierbakje, het warm-waterkannetje, elk artikel staat op zoo'n smakelijk ouderleggertjö. * # * Korte rokken voor wandelcostuums worden iu het buitenland veel gedragen. Bij óns, schijnen de dames noode afstand te doen van het lastig en belemmerend loopen, waaraan zij zich willig hadden gewend, omdat de mode het nu eenmaal verlangde. Jonge meis jes dansen tegenwoordig ook kort-gerokt. Een heerlijke vrijheid haar toegestaan door de grillige despote Mode. Zij zullen er zeker ' grif gebruik van maken. Ook aan haar dinerjaponnetjes behoeven jouge meisjes geen sleep meer te dragen. Aan getrouwde en oudere dames wordt dit voorrecht nog niet verleend. Dés te beter. Eeu sleep kleedt goed; doet de gestalte slanker en reiziger schijnen, dan zij feitelijk is. Wij leven in een duren, schitter-tijd. Zelden werd op het gebied van vrouwen-kleeding zooveel smaak en weelde ontwikkelt als nu. Echtgenooten en huisvaders gaan gebukt onder de rekeningen der incdistes. ^ Mevrouw Craigie (John Oliver Hebbes) de Engelsche tooneelschrijfster, schreef dezer dagen een artikel in de Daili/ Mail, waarin zij ernstig wijst op de noodzakelijkheid voor huisvaders, om zoo spoedig mogelijk te sparen, ten einde een bruidschat, een huwelijksgift aan hun dochters mede te geven. De jonge vrouwen kunnen dan later uit eigen beurs de kosten bestrijden van haar weelde-zucht. CAITIICJC. % -X Spaanm:ln' pudding. Benocdigdheden: ISO gram boter, 12 eieren, 250 gram suiker, 250 gram geraspte chocolade, 125 gram aardap pelmeel, 250 gestampte beschuit;, oen stukje vanille, een weinig kaneel, 1A schil van een geglaceerde citroen. Bereiding: Boter smelten en kloppen, al kloppende du 12 eierdooiers met de boter vermengen, suiker aan toevoegen, de choco lade en het aardappelmeel er doorroeren, de gestampte beschuit, de vanille, de kaneel eu de gesnipperde citroenschil vermengen met de massa. Het geheel nog-eens (link omroeren en er aan toevoegen het tot schuim geklopte wit der 12 eieren. In een puddingvorm doen, die met boter en gestampte beschuit is be streken : laten koken au bain-marie. Vóór dienen met chocolade saus.