DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. bereidt men slechts met kokend water, zonder verdere toevoegingen, MAGGI'8 Consomme Capsules. Een Capsule bet at £ Tubes. Een tube voor een groote kop a K Uier kost 6 cis. Maggi's Bonillon CapsaI«S houden in het allerbeste Vleeschextrakt, waaraan een aftreksel van de fijnste soepgroenten en het noodige keukenzout is toegevoegd. Te verkrjgM kjj kruideniers en Waar niet verkrijgbaar wende men zich tot het Generaal-Agentuur voor Nederland en Koloniën PAUL HORNj Amsterdam. DE FIJNSTE BOUILLON iiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimmimmiiHHiiiiiiiHiiiiiiiiiiiHiiiMiiMiiimiiim tniiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiMiiiiiiniiiiiiiiHiiHiiiniiitiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiifiitiMiiiiiiiiMtiiiiiiitiiiiiiiiii VOOJ3. «l et -T* 3 Tfte Strar.d Magaüne van onlangs bevat een leeenswaardig artikel van Miss Marie Corelli over Venera bte Babiet oude jonge kinderen. Het is waar, kinderen schjjnen tegenwoordig vroeg ««J te 'tporée». De }e»t« des lev«ns, die zalige tijd van ons bestaan, wordt hoe langer hoe korter. Zelf* jonge gemoederen worden gedrukt door allerbei levenszorgen, die de voorhoofden rimpelen, terwijl d« ooren nog vochtig «jju. Wie heeft ze niet hoofd schuddend gadegeslagen de kleuters, die met gefronste wenkbrauwen peinzend voor zich Hit afaren, die waanwijs, als menschen met grijzende haren, redeneeren,?die hun baloorig neusje voor speelgoed optrekken, die een romannetje boven een prentenboek of een cigarette boven een ulevel verkiezen, die liever paxitutntige heertjes en coquette juf fertjes d*n dartele spring-in-'t-velds willen zijn? Marie Corelli vertelt, dat een tien-jarig mei-ye eens zuchtend tot haar zeide : Ach, thans heb ik -eeo periode in mijn leven be reikt, dat ik begin te verlangen andermaal een kleine meid te kunnen zijn. Heeft u ooit een dergelijk gevoel?" En een zeven-jarig vrouwtje verklaarde met een ernstig gezicht: Natuurlijk, mijnheer die-en-dre kan Miss ? niet huwen, want hij bezit niet veel geld en het is tegenwoordig duur een vrouw te onderhouden!" Wie een beetje in het leven heeft rond gekeken en daarbij de ooren de kost gaf, zal moeten erkennen, dat zulke wijsneuzige kinderpraat geen zeldzaamheid is, maar dat kinderen wel dingen zeggen, die uit hunne monden onaangenamer klinken. Aged babies" zijn heel veel algemeener dan babyifh babiea", zegt de schrijfster. Waaraan dat te wijten? Het kan toch niet der kinderen eigen schuld zijn. Zij vormen niet zichzelf. Terecht dus wijt miss Corelli het aan de opvoeding. En schoon zelf geen moeder, leest zij de moeders een beetju de les over het verdrieten vaader kleinen zoete jeugd. Zij schrijft: Ik maakte eens kennis met een kindje van precies twee maanden oud, en leerde veel van hem. Zijne moeder was een levenslustige, aardige kleine wereldsche vrouw, die van haar jeugd af de vaste idee had, dat babiea zeer vervelend z\jn. En het spijt mij te zeggen, dat liet haar allesbehalve beviel er zelf een te hebben. Zij nam geeii notitie van den kleine, die bijna geheel aan de teedere zorgen der min werd overgelaten.' En, vreemd als het mag «cbynen, ik ben zeker, dat de arme kleine wist, dat zijne moeder weinig liefdo voor hem had. De geregelde norscüo uitdrukking, die zijn klein rood gezicht aan nam, als hij haar zag, was buitengewoon, terwyl de vriendelijke trekken, die voor zijne voedster op dat zelfde snoeperige gelaat ver schenen, mij gelijkelijk verbaasden. Hij had ook een eigen wil. Geweldig ging hij te keer, ? als zijne mama hem aanra.ikte; hij was stil en gelukkig in de zorgvuldige armen van zijn vader, die hem aanbad. Hij stak werkelijk zyn vuistje raar de moeder uit, maar kirde en snapte muüikaal tot de min. Meermalen zat ik bij zijn wiegje. Dan. keek hij mij eeuige minuten strak aan, terwijl ik in een staat van onzekerheid verkeerde, of een gier dan wel een schreeuw het gevolg zou zijn. Het was geen van beide. Hat was de grap pigste, zonderlingste lach, dien ik ooit op een jong of oud gelaat zag, een lach die zeide : met jou kan 'k 't stellen, jij bent niet zoo slecht als ik veronderstelde". Aan gemoedigd door zijne houding, boog ik mij om hem te kussen hij veroorloofde mij genadiglijk die vrijheid te nemen. Zelfs deed hij welnieenende pogingen om mijne wangen te streelen. Maar dat werd hij dra moede, Dan lag hij stil, wijd-oogend mij aan te etaren, ea denkend. Denkend ? Welzeker! Babies denken. En wanneer wij slechts achter hunne gedachten konden komen, zonden wij ze'met meer respect behandelen. Bijvoorbeeld. Het is- duidelijk, dat vele kleine kinderen geen be!ang stellen in de zinlooze moeiten hunner moeders en minnen, om ze te amuseeren. Zij toonen op de dui delijkste wijzon hunne minachting voor die vruchteloozc nietigheden, hetzij door geen notitie te nemen van de ouder hun aandacht gebrachte dingen of door kreten van beslist verzet. Een Amerikaansche humorist verhaalt, dat hij eens in een spoorrytuig- een lange reis maakte met een baby, die minstens honderd jaar oud scheen en hem aanhoudend met een verachtelijken blik aankeek, zonder een enkel geluid te geven. Ik verdroeg dat", zegt de schrijver, zoolang mogelijk" Maar ik kreeg de idee in mijn hoofd, dat het oude kind verwachtte, dat ik iets zou zeggen. Der halve waagde ik een beleefde opmerking. Op, wat mij scheen, den betnoedigendsten en vriendelijksten toon, zeide ik: C/ncky, Chicky.'" Maar, zoudt gij ge het geloovcn ? ... Het schep seltje achtte zich daardoor beleedigd. Het staarde mij met positieve woestheid aan zijn neus had erg bediening noodig, maar daar be kreunde het zich niet om. Ik zeg u, het staarde mij woest en verachtend aan en keerde mij zijn rag toe. Zijne moeder zeide, dat het slechts zes maanden oud was. Maar ik wist beter. Dat kind was vóór den zond vloed geboren". ... De nieuwsgierigheid vin kleine kin deren is verbazend, maar is eenmaal daar aan voldaan, dan zijn ze tevreden. Het is toch al te dwaas om te veronderstellen, wanneer een baby eene of tweemaal is ver maakt door een ketting met horloge voor zijne oogen te slingeren, dat het altijd in hetzelfde ding gelijkelijk behagen zal schep pen. Het krijgt genoeg van den horloge ketting, van de rinkelbellen, van de schreiende india-rubber pop, het verwerpt vaak zijn blatend schaapje op wieltjes, en soms krij gen zijne oogen een klagende uitdrukking, alsof het in gedachten overal rondziet naar iets nieuws en, tevergeefs zoekend, geneigd is met Salomo te zeggen: ijdelheid der ijdel heden het is alles ijdelheid. Er is niets nieuws onder de zou." ... Zou het niet goed zijn, alvorens ?«!) klagen over de haast algemeene ontevreden heid der kleine kinderen, te bedenken, hoe ontevreden de volwassen babies zijn de mannen en vrouwen dezer wereld? Zijn wij ooit tevreden, behalve wanneer wij vast sla pen ? Krijgen wij niet gauw genoeg van onze schouwburgen, bals en andere verma kelijkheden, die, goed beschouwd, onze wol len schaapjes, onze rinkelbellen en onze schreiende poppen zijn ? Keken er op, dat wy ontevreden kleine kinderen waren, onte vreden kleine' kinderen zijn en het immer zullen blijven.... Geen wonder, dat zoovele babiee oud en somber kijken. De manier, waarop ze door krachtige verzorgsters op en neer worden geschud, het aantal keeren dat ze moeten luisteren naar ss sa, ss ss, ss l", de be lachelijke en onbeteekenendéopmerkingen die tot ze worden gericht, de hardhandige wijze waarop ze, gelijk eeu pudding op een deegplank, gerold worden orn gewasschen, gespeld en loagespeld, gewonden en losgewonden te worden dat is voldoende om den jongsten kinderen een schijn van afgetobtheid te geren. Wij, volwassen babies, hebben iets op de on volwassenen voor. Wij kunnen, bijvoorbeeld, ons zelf kleeden en ons gezicht wasschen wanneer dat ons behaagt. Wij mogen uit ons humeur zijn, zonder dat iemind sstsst-sst" zeggen' zal. Wij mogen zelfs een beetje woelig en knorrig zijn, zonder gevaar te loopen plotseling opgenomen en op-enneer in de lucht gewiegeld te,worden. En wij kunnen, als we wenschen, eenige minuten aan overdenkingen wijden, zonder daarin ge stoord te worden door opmerkingen als: Ivorn, suoe-je, wordt wakker!" ot' Too(leums wootleums moet niet slapen gaan!" Ik herinner mij het verdriet beklaagd te hebben een aardige zuigeling, die, verge zeld van zijne ouders, met mij in dezelfde coupévan Brighton naar Victoria station spoorde. Het was een rustig, peinzend kindje met groote ernstige blauwe oogen, een snoeperig mondje als een rozeknopje, maar met een somberen blik. Het zag zijne ouders zoo strak en ernstig aan, dat zij totaal verlegen werden. De moeder nam de kleine niet de gewone schielijkheid'op. In plaats van zijn lieftallig, peinzend gezichtje met sympathie te bewonderen, wierp zij het arme kind op, danste het heen en weer, kneep het, diuvdo het, streelde het en verwarde zijne kleerljes, terwijl deze operaties plaats hadden, tjilpte de vader ongeveer gelijk een heesclie spreeuw, alsof hij zijne afstammeling hield voor een of andere curieuse vogel die, wanneer men hem behoorlijk toesjilpte, spoedig veeren zou krijgen. Dat tjilpen, dat heen-en-weer schud den en die vertooning der ouderlijke panto mime verrasten het kind eerst, maar ver stoorden daarna totaal zijn vrede en geluk. Het trok zijn klein gelaat iu . een aantal ernstige plooien, balde zijne vuistjes en keek uitdagend, zich ten slotte onmachtig gevoe lende om met zijne ouders een boxi-ii'/match aan te gaan, nam het zijn toevlucht tot het eenige middel, waardoor het wist zijne ellende te kunnen openbaren, namelijk, door in een schel, oorverdoovend geschrei uit te barsten. Ss?ss, ss!" zeide de dwu/,e moeder, het kind geweldiger heen en weer schuddende. C/ieep, clicep! noif/hty siiig! zeide de vader, onder»ijl hij zijn lorgnet voor de oogen van het kind zwaaide. Doch da kleine begon nog erger te schreeuwen. Kyk, wat een mooie tik-tik!" zeide de rno( der, terwijl zij het kind een horloge voor hield, dat het tot vervelens toe liad gezien. Luister tik! tik!'' Maar het tik-tik" kon evenmin als het lorgnet de kleine tot bedaren brengen. En toen de familie te Victoria uitstapte, schreeuwde het arme kind nog op hoogsten toon, ofschoon het volmaakt rustig en ge lukkig was vóór zijne oudeis aanvingen het zoogenaamd te amuseeren. l Wanneer wij deuken aun het physieko i martelaarschap, dat kleine kinderen door hunne kleeding ondergaan, en aan de geeste lijke kwelling, die zij verduren door te ervaren hoe volkomen en hopeloos verkeerd zij worden begrepen, kunnen wij ons dan ver wonderen, dat de schijn van ouderdom en zorg zoo vroeg op hun gelaat te voorschijn komt? Wij praten veel over oiue smarten, maar we kunnen zeker zijn, dat ook de lniliies de hunnen hebben, alhoewel zij nog spreken moeten ieeren, alvorens die op dezelfde wel sprekende manier te kunnen beweren als wij plegen te doen, wanneer wij in een hoekje ons hart uitstorten voor onze dier baarste vrienden en vol gevoel zeggen : Gij kunt u niet voorstellen, hoe ik heb geleden!" Alsof ons lijden de gewichtigste zaak Ues levens ware, terwijl, wat het ook zij, liet slechts een druppel is in den oceaan van menschelijk verdriet, die dagelijks met bittere golven om ons heen loeit. De smarten van een klein kind zijn, naar verhouding, even groot als die van een vol wassen meusch. Het temperament der jeugd wordt, voor een groot deel, door der kinderen vroegste ervaringen bepaald. Ken teleurge stelde Ixilii/, zal een cynisch kind worden ; een verwaarloosde baby, zal opgroeien tot een bedeesde, zenuwachtige kleine sterveling, bang voor schaduwen ; een baby, waarmede te veel werd omgesjotiwd, zal wellicht een slecht gehumeurd, knorrig en achterdochtig kind worden ; terwijl geen woorden de feekoringen en aanvalligheden kunnen beschrij ven der kleine lieveling, die een gelukkige baby was en wier leven, van den dag deigeboorte, zoodanig is geweest, alsof hare moeder iederen morgen in zonneschijn had gebaad. Maar het is een zeM -aamhei'd zulke kinderen te ontmoeten. Kleine cynici, kleine spotters, kleine verdorde wereldlingHi dergelijke kinderen 7. ij u algemeen genoeg. Tot zoover Miss Marie Corelli. Door te veel te generalisceren, overdrijft zij wellicht een beetje. Maar dat neemt niet weg, dat zij in liet algemeen de puntjes op de i's zet, en in haar artikel dingen zegt, die beharti genswaardig zijn, Het kan niet dikwijls ge noeg worden gezegd, dat van een verstandige behandeling der kinderen ia de eerste periode huns levens veel afhangt. Daardoor wordt voor een groot deel bepaald hoe zij later, als volwassenen, het leven en zijn strijd zullen bekijken. Terwijl een lange blijde jeugd een factor is tot waarborgen van een lang ge lukkig leven. Moeflemücliteii. Uit'het Fransch, door LEON XANKOF. (De jonge moeder, beter gezegd de toe komstige moeder, ligt op een chaiselongue, in een berg van met kostbare kanten om zoomde zachte kussens, omgeven van kinderkleertjes: allerkeurigste jurkjes, hemdjes, versierseltjes, zoo snoezig-klein, dat men ze eerder voor poppen-kloertjes en snuisterijen, dan voor practisch gebruik zou houden. Een vriend.n treedt binnen. Uitroepjes van verrassing bij de jonge toekomstige moeder, die wil opstaan ter begroeting, maar daarvan door een vergoelijkende handbewe ging der vriendin wordt teiuggehouden. Innige omarming). . De vriendin: Je ziet d'r uitstekend uit, lieve! Heelemaal niet bleek." De moeder (gevleid en dankbaarl :. . . Werkelijk ? Zie ik niet erg verouderd ?" De vriendin: Je ziet er zoo frisch en rozig uit als een jong meisje ! Hoe maakt het Baby V" De moeder: Aristide? Hij wordt al een beetje ongeduldig." Do v r i e 11 d i n (lachend): Aristide ? Zal het '11 zoon worden ?" De moeder (zeer ernstig): Natuurlijk! M'n man heeft het me vast beloofd... Dat was mijn voornaamste beding, toen we trouwden. Ik heb 'm gezegd : Ik wil eerst 'n jongen hebben!" De vriendin: En als het nu toch 'n meisje wordt?" De moeder : Dat zou ik m'n man nooit kunnen vergeven !" De vriendin: Waarachtig? . .. En wat denk je met de kleine Aristide te doen? Denk je 'n min te nemen?" I) e m o o d e r : Etn min ? l >.m zou ik die lieve, zoete kleine moeten toevertrouwen aan een of ander gehuurd wijf, dat wie weet uit we k huishouden komt. ja. mi^-vhien nog wel vuil en slordig is? Nooit! Ik zal hem zelf voeden, met m'n eigen melk ! (Theatraal): Naar mijn meening is een vrouw, die haar kinderen aan een min overgeeft, nauwelijks waard, het geluk te hebben, moeder te worden!" De vriendin (haar omarmend): Ach, liefste, wat een genot, je zoo tehooren spreken. Jonge vrouwen, vooral wanneer ze knap en elegant zijn, als jij, hebben maar zelden den moed, hare uioederplichtt n te vervuilen." De moeder: ..Moed? Welke moed be hoort daartoe dan toch ! Me dunkt liet is een genot! (In verrukking.) Mama en IJaby dat klinkt toch idyllisch ! . . . Beide in 't wit, beide helder, en sierlijk gekleed?zooals het zoo prachtig afgebeeld staat in de modejburnaleu, dat weet je, met verzen er onder, waarin men hen met alle mogelijke schoone dingen vergelijkt, b. v. roos en knop", of hen en kuiken", en nog zooveel meer !" De vriendin (minder begeesterd): Ja, ja, in verzen kunnen ze 't heel mooi zeggen . . . Maar men moet zich dan ook menige ont bering opleggen." De m o i'd e r (steeds nog niet warmte): Natuurlijk ! men moet Ieeren van dingen afstand te doen! Ik heb trouwens reeds tegen m'n man gezegd : Je weet. beste man, ik wil verstandig worden! Dus zoolang ik Baby zelf moet voeden, moet je niet aankomen met bezoeken, zelfs niet bij je moeder ! In geen geval laat ik mij van buis meenemen de stad in . .'." De vriendin: ..Zeer goed. boor!" De moeder: Mijn vriendinnen kunnen me daarom toch wel kier bezoeken, nietwaar, wanneer ze me willen zien. We zullen dan zoo tegen 5 uur kleine thee-visites arrangeeren in den tuin, zoodra het weer het toelaat. Je zult eens zien. dat zal alleiliefst worden! (Zeer eru-tigj. Ik wil iu elk geval mijn Baby toebehooren minstens de-1 avonds tot ~ uur '" De v r i e u d i n (verbaasd): Maar tot 7 uur ?" De moeder: Ja, zulke jonge kinderen slapen 's avonds toch vroeg, nietwaar! \Ve brengen dan Baby vóór bet diner naar bed, voor 't geval we misschien ergens anders gaan eten.'' D e v r i e n d i n (ernstig"): Denk je dikwijls buitenshuis te gaan eten?" l) e m o e d e r (verlegen): ..Neen niet dik wijls . . . Ongeveer drie of vier maal per week . . . hoogstens . . ." 1) e v r i o n d i n : Ja, maar beste, wanneer je Baby zult' \vilt voeden aan de borst, moet je tocïi met de maaltijden voorzichtig zijn. Geen gekruid vleesch, geen zware spijs, geen wijn, geen spiritualiën ..." De moeder (lachend): Je zal toch niet gclooven, dat ik me bij liet diner bedrink ? J k drink 'n vingerhoed vol op z'n best. En even mitig ben ik bij het eten. Ik heb 'n verschrikkelijke vrees, dik te worden." D e v r i e n d i n (glimlachend) : Och, och, daar komt waarachtig het duiveltje der ijdel heid over je schouders kijken. Om een goede voed ster-moeder te zijn, liefste, m oogt ge u nimmer eten ontzeggen, zelfs niet op het gevaar af van dik te worden." D e m o e d e r (onrustig): Dik te worden ? O ! . . . Dan zal liet toch misschien maar beter zijn, 'ui/'t buitenshuis te dineeren. Ik zal me dan vergenoegen niet nu en dan in gezelschap van m'n man. 'n av-ond-partij Ie bezoeken. Mver niets !" De vriendin: Avond-partij? Misschien wel dansen ? Je daardoor je moedermelk bederven ?" De moeder (c-enigszins geraakt): Zou daardoor de melk bederven ? Van het dansen ? M'n hemel, 't is toch zoo'n heerlijk genot, zoo'n paar walsjes. En dan n of twee .. ." De vriendin: En wanneer Baby op zoo'n avond, als jullie op de avond-partij zijn, plotseling wakker wordt?" D e m*o e d e r (verbluft): Wat ? Midden in den nacht ? Maar denk je dan, dat ik Aristide er aan gewennen zal, zóó laat te soupeeren als volwassen menschen ? De dokter heeft mij en m'n man het souper verboden, wijl een zoo late maaltijd zeer nstdeelig is voor de gezondheid. (Triumfantelijk.) En wanneer het voor ons, zijn ouders, nadeel ig is, dan moet het toch voor Aristide nog veel ge vaarlijker zijn, nietwaar ?" De vriendin (glimlachend): Dat is nu toch waarlijk geen vergelijking, beste! Maar in elk gevai zult ge toch voor zulk een soiree toilet maken, nietwaar ? 'n Corset dragen, dus je rijgen,en de bloedsomloop bemoeilijken. En dat alles is toch streng verboden voor een moeder, die een kind zelf voedt; even zeer streng verboden, als zich moe en mat te dansen en laat naar bed te gaan." De moeder (nadenkend): M'n-God, ik spreek er telkens van, dat ik Aristide zelf voeden wil. Als ik alles en alles bedenk, zal ik het heelemaal niet kunnen ! De dokter zegt: bij uw iijne constitutie zalhet misschien beter zijn, het kind aan de flesch te doen. (Smeekend). Men kan toch wel een goede moeder zijn, ook wanneer men zijn Baby met de ilesch voedt, nietwaar?" Do vriendin: Ongetwijfeld, liefste! Maar ook daarbij is zooveel oplettendheid en voordurende zorg iioojig, dat eigenlijk alleen <le, moeder de noodige opmerkzaamheid en zorgvuldigheid in de verpleging tooneu kan. Zoo b. v. bet steriliseereu van de melk, zoodra deze gebracht wordt. .." De m o e/1 e r (verschrikt): ..Wat zegje? Maar de melk wordt, immers reeds's morgens om (i uur gebracht !" D e v r i e n d i n : Nu ja. dan moet je natuurlijk 's morgens om (i uur opstaan." D e m o e d e r (half weenend): Maar wan neer men nu toch eenmaal gewei.d is, voormiddags om K) uur on te staan ? i Nadenkend). M'n God... Ten slotte... dat engageeren van 'n min . . . M'n tegenzin is toch eigenlijk niets anders dan 'n vooroordeel, geloof je niel? Er moeten praohtexemplaren onder hen zijn, hè'? Kn och, wanneer men dan zulk een jonge vrouw goed Iaat vei plegen, uitstekend voedt. zorgvuldig bewaakt..." De vriendin:... En het kind in baar nabijheid laten slapen, zoodat ze bet inden nacht onmiddellijk kan hoorcn, als het iets noodig beeft." I) e m o e d e r idroomerig) : Ja ... Ja ..." (Het slaat ."> uur). 1) e v r i e n d i n (opspringend) : Lieve hemel, al zoo laat ! Kom, ik moet me erg haasten . . ." De moeder: Wacht toch nog 'n paar minuten. M'ii man komt direct ! Ge moet hem toch even begroeten! (Een deur wordt geopend. Een mannenstem klinkt in den gang). ... Hoor, daar is-i reeds!" (De echtgeno it treedt binnen. Beleefdheden : Mevrouw!" Ihindrukken. De vriendin ver wijdert zich voor goed. Daarna alleen). .1) e echtgenoot (de jonge toekomstige moeder omarmend l : En heelemaal niet ver moeid, liefste ? (Ongerust.) Je kijkt zoo treurig, is 't niet?'' I) e m o e d e r (als uit een droom ont wakend) : Wat? Ik treurig? Hoe kom je op 't idee! 'k Heb niet m'n vriendin gekeuveld !" D e e c h tg e n o o t: l k wed, dat ze je wel goeden raad heeft gegeven. Ze zag er zoo voldaan uit !"' De m o e d e i raad en woord nietwaar '.'" De e beeft ze D (; n n o o t : Zeker gelegd?"' Ier: Wat ze me gezegd heeft ' Modes : Hoeden. X'uicris. lloe'Jena/ielAan de hoeden allereerst speurt men de wisseling der seizoenen' De snelheid vanden tijd, vindt een beminnelijke bondgenoote in den lust tot veranderen der vr.mw. Een modetje is gauw oud; vliegensvlug is het nieuwe er afgekeken. In 't najaar zullen veel damesboeden gedragen worden van poiluchon". bet reeds even bekende, glanzende, langharige vilt, dat verleden jaar zijn début ' maakte, edoch niet <He ontvangst genoot, waarmede het nieuwerwetsche artikel zich gevleid bad. Souvent femme varie" denken de hoeden makers, en ten tweede male. zal poiluchon vertoond worden, in alle mogelijke tinten. Het guitig directoire-hoedje, de sierlijke toque Louis XVI, de reusachtige picture-hat. zijn vervaardigd van het langharig vilt. Groote hoeden behouden bun buitensporig breede randen, die door hun geestigen slag schaduw de suggestieve bekoorlijkheid van een jeugdig gezichtje verboogen, en het volrijpe wou wen gelaat in een passende omlijsZe is 'n vrouw, na.ir wier men gerust luisteren mag. Maar wat ril tg je da o e Ze beeft bet me duidelijk gemaakt, dat bet onmogelijk, eenvoudig absoluut onmogelijk zal zijn, Aristi Ie zelf te voeden ; dat we noodzakelijk '11 min in dienst mouten nemen ! ' D e e c h t g e noot (zeer verbaasd ) : Een min ? .Maar liefste, waarom zou jij .. .Je ben . . ," De moeder (zeer beslist): Jawel, we moeü'n 'n min hebben. Men maakt die arme, kleine hulpelooze kinderen eenvoudig onge lukkig, wanneer men ze zelf verzorgt. Men moet den wo'il hebben, zijn kind aan een ander toe te vertrouwen !" ?MMUMtMuiitiituiumiiiimimtttmimnmummmmmmmitnimiimt ting vatten van ernstigen, ietwat doffen toon. De bol der nieuwerwetsche hoeden, schiet slank als een torentje, naar boven. Van het model, plat als een koolsblad, is der vrouwen grilligheid tijdelijk verzadigd. De lange, zijden-gaas sluiers staan aller liefst in 't najaar. Zomers zijn ze vél te warm; 's winters verwarren en verwikkelen zÖ' zich in bonte kragen en boa's en komen niet tot hun recht. Maar, in den herfst, ge drapeerd over den grooten, met struisveeren getooiden hoed, achterwaarts kruiselings op het kapsel gelegd,, en luchtig in groote strik ken en slippen, ter hoogte van 't linker-oor gestrikt, geven zij een verhoogde bekoorlijk heid aan gelaat en ka.psel. Ivoor, licht-grijs en mat-wit zijn de meest gewilde en meest flatteerende tinten voor die koude-werende iiajaars-sluiers. Bruine, beige, lila en roode sluiers staan altijd leelijk. Hard rose en spinazie-groene sluiers, waarmee enkele Eransche, jonge actrices zich het gezicht bedek ken, schrijven wij op rekening van haar tartenden overmoed. Een vrouw moet wel hél zeker van baar schoonlnid zijn, om zich opzettelijk leelijk te maken. Bij hoeden van buitengewone afmeting, behooren bizonder lange en stevige hoeden- . spelden. De praktische Engelschen hebben dat begrepen, en daarom zijn hun modellen merkwaardig-gescbikt voor het doel en tevens zeer sierlijk. De nieuwerwetsche bo-'denspelden die zulk een grooten afstand moeten overspannen, worden veel van niat-goud en dof-zilver gemaakt, met een mooien steen: amathyst, safir, smaragd, robijn of turkoise als finishing touch". De mode tinten voor de najaarsstofl'en z,ijn kastanje-bruin en groen. De schakeeringen : lila, mauve, violet, paarsch, prime hebben een beetje afgedaan. Het verruk k lij k rood van den wilden wingerd is ook zér gewild. Behalve de onverslijtelijke Engelsche weef sels tweed, homespun, cheviot en serge iu ellen, geruit en gestreept materiaal, blijft het soupele, fijne dames-laken en het glan zende satin-de-laine, voor najaar.-sstotl'en op, het mode-programma. Nog een beeldige, uiterst zachte, soupele wollenstof is onder den naam peau.de souris'.' in den handel gekomen. Het buidje van het rappe knaagdiertje werd de naam van een glanzend, fijn weefsel, dat eerst in zijde, later in tinweel, en nu in wol, aan de markt wordt gebracht. Onder de fluweel-stollen kamen velours mousseline, velours frappe er, om up-to-date te blijven, velours Tokio het meest in aan merking. Zwaar llnweel gedoopt: Taster" en Ours' wordt bij voorkeur verwerkt tot automobile-mantels. Gebald in zulk een als ' dierenvel uitziend kledingstuk, kunnen" auto-rijdsters zelfs bij koude dagen een ritje in versneld tempo trotseeren. De ellen taf-z', bet lie-eling-i-materiaal der jongste modo voorschriften, krijgt niedediugsters in de geheel nieuwe weefsels: Tatietas blouissant" en Eaille suave". De moderne vrouw moet nu eenmaal breken met begrippen, \\aardeeringen en gewoonten uit vervlogen tijden, Eailie-.'.ijde, hieraan hechtten wij eertijds het denkbeeld van zwaar, degelijk, statig, voornaam. Eaille stond als een plank", zei grootmoeder. De dik-geribbe.de faüle was het kleed waarin onze grootmoeders n moe ders de gelofte aflegden van trouw en gehoor zaamheid aan den man liarer keuze. De nieuwerwetsche vrouw trouwt in mousselinede-soie, kantstot', voile of in reis-costuum. De byper-mcderne omhelst vrije liefde", <-n zoover mij bekend, is in die vrije dressuur geen gelegenbeidstoilet voorgeschreven. Het plankerige" van weleer is overgegaan in bet losse" van beden. Eaille stiavo", is een bij uitstek zacllte, plooibare, zich naar en in alles voegende xijde, bestemd voor bet vervaardigen van heoie toiletten, niet speciaal voor blouses. In alle tinten wordt deze nieuwe zijde gewe ven, maar de Schotsche kleuren en het elumgeaiit" van voor twintig a dertig jaar, dingen om de voorkeur. Avondmantels worden gevoerd met licht getinte zij, doorweven met Turkscbe, C'hinee^cbe en Japansche motieven. Tresband in wol, zijde, goud- en zilver draad zal veel gebruikt worden ter gurneering van laken costiuims. Eransche wandeltoiletten vertooneu lange paletots en weinig gegarneerde rokken. Hoewel feitelijk bet sobere, Grieksche kapsel mode is, ziet mm niet anders dan woel i g-boel ige hoofden, met ge.ónduleerde haren; links en rechts, voor-en achterwaarts doorstoken met kammen, van twijfelachtig kaliber en weinig goeden smaak. Klassiek kapsel, daarbij behoort klassieke rust en voornaamheid : attributen, waarover de moderne vrouw in steeds geringer mate beschikt. CAPRICE. MtWlmlIllmmmilMllftlHmmmlflIIIIIInltmttlllllllmiinlUltllNIIIIIKI* HnisbonaselioltD. Aan de Redactie van De An Weekblad voor Xederland. Amsterdam. Zon ik de lezeres" van bet artikel van mevrouw v. d. Mandele even attent mogen maken op bet feit, dat aan de Huishoulscnolen ??de scholen waar huismoeders eu opvoed sters gevormd worden rerbantUt'8 wordt onderwezen. Het onderwijs iu dit vak, ge woonlijk gegeven door een medicus, beoogt voor een belangrijk dee! het verleenen van eerste hulp bij ongelukken van. allerlei aard. Een gaarne toegezonden prospectus kan baar hiervan overtuigen. Den Haag. II. M. S. J. DE HALL. LcerarcS a/d Huishoudschool, Laan van Meerdervoort.