Historisch Archief 1877-1940
DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND.
bereidt men slechts met kokend water, zonder verdere toevoegingen,
MAGGI'8 Consomme Capsules.
Een Capsule bet at £ Tubes.
Een tube voor een groote kop a K Uier kost 6 cis.
Maggi's Bonillon CapsaI«S houden in het allerbeste Vleeschextrakt, waaraan een aftreksel van de fijnste
soepgroenten en het noodige keukenzout is toegevoegd. Te verkrjgM kjj kruideniers en
Waar niet verkrijgbaar wende men zich tot het Generaal-Agentuur voor Nederland en Koloniën PAUL HORNj Amsterdam.
DE FIJNSTE BOUILLON
iiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimmimmiiHHiiiiiiiHiiiiiiiiiiiHiiiMiiMiiimiiim tniiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiMiiiiiiniiiiiiiiHiiHiiiniiitiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiifiitiMiiiiiiiiMtiiiiiiitiiiiiiiiii
VOOJ3.
«l
et
-T* 3
Tfte Strar.d Magaüne van onlangs bevat een
leeenswaardig artikel van Miss Marie Corelli
over Venera bte Babiet oude jonge kinderen.
Het is waar, kinderen schjjnen tegenwoordig
vroeg ««J te 'tporée». De }e»t« des lev«ns,
die zalige tijd van ons bestaan, wordt hoe
langer hoe korter. Zelf* jonge gemoederen
worden gedrukt door allerbei levenszorgen,
die de voorhoofden rimpelen, terwijl d« ooren
nog vochtig «jju. Wie heeft ze niet hoofd
schuddend gadegeslagen de kleuters, die met
gefronste wenkbrauwen peinzend voor zich
Hit afaren, die waanwijs, als menschen met
grijzende haren, redeneeren,?die hun baloorig
neusje voor speelgoed optrekken, die een
romannetje boven een prentenboek of een
cigarette boven een ulevel verkiezen, die
liever paxitutntige heertjes en coquette juf
fertjes d*n dartele spring-in-'t-velds willen
zijn? Marie Corelli vertelt, dat een tien-jarig
mei-ye eens zuchtend tot haar zeide : Ach,
thans heb ik -eeo periode in mijn leven be
reikt, dat ik begin te verlangen andermaal
een kleine meid te kunnen zijn. Heeft u ooit
een dergelijk gevoel?" En een zeven-jarig
vrouwtje verklaarde met een ernstig gezicht:
Natuurlijk, mijnheer die-en-dre kan Miss
? niet huwen, want hij bezit niet veel geld
en het is tegenwoordig duur een vrouw te
onderhouden!" Wie een beetje in het leven
heeft rond gekeken en daarbij de ooren de
kost gaf, zal moeten erkennen, dat zulke
wijsneuzige kinderpraat geen zeldzaamheid is,
maar dat kinderen wel dingen zeggen, die
uit hunne monden onaangenamer klinken.
Aged babies" zijn heel veel algemeener
dan babyifh babiea", zegt de schrijfster.
Waaraan dat te wijten? Het kan toch niet
der kinderen eigen schuld zijn. Zij vormen
niet zichzelf. Terecht dus wijt miss Corelli
het aan de opvoeding. En schoon zelf geen
moeder, leest zij de moeders een beetju de
les over het verdrieten vaader kleinen zoete
jeugd.
Zij schrijft:
Ik maakte eens kennis met een kindje van
precies twee maanden oud, en leerde veel
van hem. Zijne moeder was een levenslustige,
aardige kleine wereldsche vrouw, die van
haar jeugd af de vaste idee had, dat babiea
zeer vervelend z\jn. En het spijt mij te
zeggen, dat liet haar allesbehalve beviel er zelf
een te hebben. Zij nam geeii notitie van
den kleine, die bijna geheel aan de teedere
zorgen der min werd overgelaten.' En, vreemd
als het mag «cbynen, ik ben zeker, dat de
arme kleine wist, dat zijne moeder weinig
liefdo voor hem had. De geregelde norscüo
uitdrukking, die zijn klein rood gezicht aan
nam, als hij haar zag, was buitengewoon,
terwyl de vriendelijke trekken, die voor zijne
voedster op dat zelfde snoeperige gelaat ver
schenen, mij gelijkelijk verbaasden. Hij had
ook een eigen wil. Geweldig ging hij te keer,
? als zijne mama hem aanra.ikte; hij was stil
en gelukkig in de zorgvuldige armen van
zijn vader, die hem aanbad. Hij stak werkelijk
zyn vuistje raar de moeder uit, maar kirde
en snapte muüikaal tot de min. Meermalen
zat ik bij zijn wiegje. Dan. keek hij mij
eeuige minuten strak aan, terwijl ik in een
staat van onzekerheid verkeerde, of een gier
dan wel een schreeuw het gevolg zou zijn.
Het was geen van beide. Hat was de grap
pigste, zonderlingste lach, dien ik ooit op
een jong of oud gelaat zag, een lach die
zeide : met jou kan 'k 't stellen, jij bent
niet zoo slecht als ik veronderstelde". Aan
gemoedigd door zijne houding, boog ik mij
om hem te kussen hij veroorloofde mij
genadiglijk die vrijheid te nemen. Zelfs deed
hij welnieenende pogingen om mijne wangen
te streelen. Maar dat werd hij dra moede,
Dan lag hij stil, wijd-oogend mij aan te
etaren, ea denkend. Denkend ? Welzeker!
Babies denken. En wanneer wij slechts achter
hunne gedachten konden komen, zonden wij
ze'met meer respect behandelen.
Bijvoorbeeld. Het is- duidelijk, dat vele
kleine kinderen geen be!ang stellen in de
zinlooze moeiten hunner moeders en minnen,
om ze te amuseeren. Zij toonen op de dui
delijkste wijzon hunne minachting voor die
vruchteloozc nietigheden, hetzij door geen
notitie te nemen van de ouder hun aandacht
gebrachte dingen of door kreten van beslist
verzet. Een Amerikaansche humorist verhaalt,
dat hij eens in een spoorrytuig- een lange
reis maakte met een baby, die minstens
honderd jaar oud scheen en hem aanhoudend
met een verachtelijken blik aankeek, zonder
een enkel geluid te geven. Ik verdroeg dat",
zegt de schrijver, zoolang mogelijk" Maar
ik kreeg de idee in mijn hoofd, dat het oude
kind verwachtte, dat ik iets zou zeggen. Der
halve waagde ik een beleefde opmerking.
Op, wat mij scheen, den betnoedigendsten en
vriendelijksten toon, zeide ik: C/ncky, Chicky.'"
Maar, zoudt gij ge het geloovcn ? ... Het schep
seltje achtte zich daardoor beleedigd. Het
staarde mij met positieve woestheid aan zijn
neus had erg bediening noodig, maar daar be
kreunde het zich niet om. Ik zeg u, het
staarde mij woest en verachtend aan en
keerde mij zijn rag toe. Zijne moeder zeide,
dat het slechts zes maanden oud was. Maar
ik wist beter. Dat kind was vóór den zond
vloed geboren".
... De nieuwsgierigheid vin kleine kin
deren is verbazend, maar is eenmaal daar
aan voldaan, dan zijn ze tevreden. Het is
toch al te dwaas om te veronderstellen,
wanneer een baby eene of tweemaal is ver
maakt door een ketting met horloge voor
zijne oogen te slingeren, dat het altijd in
hetzelfde ding gelijkelijk behagen zal schep
pen. Het krijgt genoeg van den horloge
ketting, van de rinkelbellen, van de schreiende
india-rubber pop, het verwerpt vaak zijn
blatend schaapje op wieltjes, en soms krij
gen zijne oogen een klagende uitdrukking,
alsof het in gedachten overal rondziet naar
iets nieuws en, tevergeefs zoekend, geneigd
is met Salomo te zeggen: ijdelheid der ijdel
heden het is alles ijdelheid. Er is niets
nieuws onder de zou."
... Zou het niet goed zijn, alvorens ?«!)
klagen over de haast algemeene ontevreden
heid der kleine kinderen, te bedenken, hoe
ontevreden de volwassen babies zijn de
mannen en vrouwen dezer wereld? Zijn wij
ooit tevreden, behalve wanneer wij vast sla
pen ? Krijgen wij niet gauw genoeg van
onze schouwburgen, bals en andere verma
kelijkheden, die, goed beschouwd, onze wol
len schaapjes, onze rinkelbellen en onze
schreiende poppen zijn ? Keken er op, dat
wy ontevreden kleine kinderen waren, onte
vreden kleine' kinderen zijn en het immer
zullen blijven....
Geen wonder, dat zoovele babiee oud en
somber kijken. De manier, waarop ze door
krachtige verzorgsters op en neer worden
geschud, het aantal keeren dat ze moeten
luisteren naar ss sa, ss ss, ss l", de be
lachelijke en onbeteekenendéopmerkingen
die tot ze worden gericht, de hardhandige
wijze waarop ze, gelijk eeu pudding op een
deegplank, gerold worden orn gewasschen,
gespeld en loagespeld, gewonden en
losgewonden te worden dat is voldoende om
den jongsten kinderen een schijn van
afgetobtheid te geren.
Wij, volwassen babies, hebben iets op de
on volwassenen voor. Wij kunnen, bijvoorbeeld,
ons zelf kleeden en ons gezicht wasschen
wanneer dat ons behaagt. Wij mogen uit
ons humeur zijn, zonder dat iemind
sstsst-sst" zeggen' zal. Wij mogen zelfs een
beetje woelig en knorrig zijn, zonder gevaar
te loopen plotseling opgenomen en
op-enneer in de lucht gewiegeld te,worden. En
wij kunnen, als we wenschen, eenige minuten
aan overdenkingen wijden, zonder daarin ge
stoord te worden door opmerkingen als:
Ivorn, suoe-je, wordt wakker!" ot'
Too(leums wootleums moet niet slapen gaan!"
Ik herinner mij het verdriet beklaagd te
hebben een aardige zuigeling, die, verge
zeld van zijne ouders, met mij in dezelfde
coupévan Brighton naar Victoria station
spoorde. Het was een rustig, peinzend kindje
met groote ernstige blauwe oogen, een
snoeperig mondje als een rozeknopje, maar met
een somberen blik. Het zag zijne ouders zoo
strak en ernstig aan, dat zij totaal verlegen
werden. De moeder nam de kleine niet de
gewone schielijkheid'op. In plaats van zijn
lieftallig, peinzend gezichtje met sympathie
te bewonderen, wierp zij het arme kind op,
danste het heen en weer, kneep het, diuvdo
het, streelde het en verwarde zijne kleerljes,
terwijl deze operaties plaats hadden, tjilpte
de vader ongeveer gelijk een heesclie spreeuw,
alsof hij zijne afstammeling hield voor een
of andere curieuse vogel die, wanneer men
hem behoorlijk toesjilpte, spoedig veeren zou
krijgen. Dat tjilpen, dat heen-en-weer schud
den en die vertooning der ouderlijke panto
mime verrasten het kind eerst, maar ver
stoorden daarna totaal zijn vrede en geluk.
Het trok zijn klein gelaat iu . een aantal
ernstige plooien, balde zijne vuistjes en keek
uitdagend, zich ten slotte onmachtig gevoe
lende om met zijne ouders een boxi-ii'/match
aan te gaan, nam het zijn toevlucht tot het
eenige middel, waardoor het wist zijne ellende
te kunnen openbaren, namelijk, door in een
schel, oorverdoovend geschrei uit te barsten.
Ss?ss, ss!" zeide de dwu/,e moeder, het
kind geweldiger heen en weer schuddende.
C/ieep, clicep! noif/hty siiig! zeide de vader,
onder»ijl hij zijn lorgnet voor de oogen van
het kind zwaaide.
Doch da kleine begon nog erger te
schreeuwen.
Kyk, wat een mooie tik-tik!" zeide de
rno( der, terwijl zij het kind een horloge voor
hield, dat het tot vervelens toe liad gezien.
Luister tik! tik!''
Maar het tik-tik" kon evenmin als het
lorgnet de kleine tot bedaren brengen. En
toen de familie te Victoria uitstapte,
schreeuwde het arme kind nog op hoogsten
toon, ofschoon het volmaakt rustig en ge
lukkig was vóór zijne oudeis aanvingen het
zoogenaamd te amuseeren.
l Wanneer wij deuken aun het physieko
i martelaarschap, dat kleine kinderen door
hunne kleeding ondergaan, en aan de geeste
lijke kwelling, die zij verduren door te ervaren
hoe volkomen en hopeloos verkeerd zij
worden begrepen, kunnen wij ons dan ver
wonderen, dat de schijn van ouderdom en
zorg zoo vroeg op hun gelaat te voorschijn
komt? Wij praten veel over oiue smarten,
maar we kunnen zeker zijn, dat ook de lniliies
de hunnen hebben, alhoewel zij nog spreken
moeten ieeren, alvorens die op dezelfde wel
sprekende manier te kunnen beweren als
wij plegen te doen, wanneer wij in een
hoekje ons hart uitstorten voor onze dier
baarste vrienden en vol gevoel zeggen : Gij
kunt u niet voorstellen, hoe ik heb geleden!"
Alsof ons lijden de gewichtigste zaak Ues
levens ware, terwijl, wat het ook zij, liet
slechts een druppel is in den oceaan van
menschelijk verdriet, die dagelijks met bittere
golven om ons heen loeit.
De smarten van een klein kind zijn, naar
verhouding, even groot als die van een vol
wassen meusch. Het temperament der jeugd
wordt, voor een groot deel, door der kinderen
vroegste ervaringen bepaald. Ken teleurge
stelde Ixilii/, zal een cynisch kind worden ;
een verwaarloosde baby, zal opgroeien tot
een bedeesde, zenuwachtige kleine sterveling,
bang voor schaduwen ; een baby, waarmede
te veel werd omgesjotiwd, zal wellicht een
slecht gehumeurd, knorrig en achterdochtig
kind worden ; terwijl geen woorden de
feekoringen en aanvalligheden kunnen beschrij
ven der kleine lieveling, die een gelukkige
baby was en wier leven, van den dag
deigeboorte, zoodanig is geweest, alsof hare
moeder iederen morgen in zonneschijn had
gebaad. Maar het is een zeM -aamhei'd zulke
kinderen te ontmoeten. Kleine cynici, kleine
spotters, kleine verdorde wereldlingHi
dergelijke kinderen 7. ij u algemeen genoeg.
Tot zoover Miss Marie Corelli. Door te
veel te generalisceren, overdrijft zij wellicht
een beetje. Maar dat neemt niet weg, dat
zij in liet algemeen de puntjes op de i's zet,
en in haar artikel dingen zegt, die beharti
genswaardig zijn, Het kan niet dikwijls ge
noeg worden gezegd, dat van een verstandige
behandeling der kinderen ia de eerste periode
huns levens veel afhangt. Daardoor wordt
voor een groot deel bepaald hoe zij later,
als volwassenen, het leven en zijn strijd zullen
bekijken. Terwijl een lange blijde jeugd een
factor is tot waarborgen van een lang ge
lukkig leven.
Moeflemücliteii.
Uit'het Fransch, door LEON XANKOF.
(De jonge moeder, beter gezegd de toe
komstige moeder, ligt op een chaiselongue,
in een berg van met kostbare kanten om
zoomde zachte kussens, omgeven van
kinderkleertjes: allerkeurigste jurkjes, hemdjes,
versierseltjes, zoo snoezig-klein, dat men ze
eerder voor poppen-kloertjes en snuisterijen,
dan voor practisch gebruik zou houden.
Een vriend.n treedt binnen. Uitroepjes
van verrassing bij de jonge toekomstige
moeder, die wil opstaan ter begroeting, maar
daarvan door een vergoelijkende handbewe
ging der vriendin wordt teiuggehouden.
Innige omarming).
. De vriendin: Je ziet d'r uitstekend
uit, lieve! Heelemaal niet bleek."
De moeder (gevleid en dankbaarl :. . .
Werkelijk ? Zie ik niet erg verouderd ?"
De vriendin: Je ziet er zoo frisch en
rozig uit als een jong meisje ! Hoe maakt het
Baby V"
De moeder: Aristide? Hij wordt al
een beetje ongeduldig."
Do v r i e 11 d i n (lachend): Aristide ? Zal
het '11 zoon worden ?"
De moeder (zeer ernstig): Natuurlijk!
M'n man heeft het me vast beloofd... Dat
was mijn voornaamste beding, toen we
trouwden. Ik heb 'm gezegd : Ik wil eerst
'n jongen hebben!"
De vriendin: En als het nu toch 'n
meisje wordt?"
De moeder : Dat zou ik m'n man nooit
kunnen vergeven !"
De vriendin: Waarachtig? . .. En wat
denk je met de kleine Aristide te doen?
Denk je 'n min te nemen?"
I) e m o o d e r : Etn min ? l >.m zou ik die
lieve, zoete kleine moeten toevertrouwen aan
een of ander gehuurd wijf, dat wie weet uit
we k huishouden komt. ja. mi^-vhien nog
wel vuil en slordig is? Nooit! Ik zal hem
zelf voeden, met m'n eigen melk ! (Theatraal):
Naar mijn meening is een vrouw, die haar
kinderen aan een min overgeeft, nauwelijks
waard, het geluk te hebben, moeder te
worden!"
De vriendin (haar omarmend): Ach,
liefste, wat een genot, je zoo tehooren spreken.
Jonge vrouwen, vooral wanneer ze knap en
elegant zijn, als jij, hebben maar zelden den
moed, hare uioederplichtt n te vervuilen."
De moeder: ..Moed? Welke moed be
hoort daartoe dan toch ! Me dunkt liet is
een genot! (In verrukking.) Mama en IJaby
dat klinkt toch idyllisch ! . . . Beide in 't
wit, beide helder, en sierlijk gekleed?zooals
het zoo prachtig afgebeeld staat in de
modejburnaleu, dat weet je, met verzen er onder,
waarin men hen met alle mogelijke schoone
dingen vergelijkt, b. v. roos en knop", of
hen en kuiken", en nog zooveel meer !"
De vriendin (minder begeesterd): Ja,
ja, in verzen kunnen ze 't heel mooi zeggen . . .
Maar men moet zich dan ook menige ont
bering opleggen."
De m o i'd e r (steeds nog niet warmte):
Natuurlijk ! men moet Ieeren van dingen
afstand te doen! Ik heb trouwens reeds tegen
m'n man gezegd : Je weet. beste man, ik wil
verstandig worden! Dus zoolang ik Baby zelf
moet voeden, moet je niet aankomen met
bezoeken, zelfs niet bij je moeder ! In geen
geval laat ik mij van buis meenemen de
stad in . .'."
De vriendin: ..Zeer goed. boor!"
De moeder: Mijn vriendinnen kunnen
me daarom toch wel kier bezoeken, nietwaar,
wanneer ze me willen zien. We zullen dan
zoo tegen 5 uur kleine thee-visites arrangeeren
in den tuin, zoodra het weer het toelaat. Je
zult eens zien. dat zal alleiliefst worden!
(Zeer eru-tigj. Ik wil iu elk geval mijn Baby
toebehooren minstens de-1 avonds tot ~ uur '"
De v r i e u d i n (verbaasd): Maar tot 7
uur ?"
De moeder: Ja, zulke jonge kinderen
slapen 's avonds toch vroeg, nietwaar! \Ve
brengen dan Baby vóór bet diner naar bed,
voor 't geval we misschien ergens anders
gaan eten.''
D e v r i e n d i n (ernstig"): Denk je dikwijls
buitenshuis te gaan eten?"
l) e m o e d e r (verlegen): ..Neen niet dik
wijls . . . Ongeveer drie of vier maal per
week . . . hoogstens . . ."
1) e v r i o n d i n : Ja, maar beste, wanneer
je Baby zult' \vilt voeden aan de borst, moet
je tocïi met de maaltijden voorzichtig zijn.
Geen gekruid vleesch, geen zware spijs, geen
wijn, geen spiritualiën ..."
De moeder (lachend): Je zal toch niet
gclooven, dat ik me bij liet diner bedrink ?
J k drink 'n vingerhoed vol op z'n best. En
even mitig ben ik bij het eten. Ik heb 'n
verschrikkelijke vrees, dik te worden."
D e v r i e n d i n (glimlachend) : Och, och,
daar komt waarachtig het duiveltje der ijdel
heid over je schouders kijken. Om een goede
voed ster-moeder te zijn, liefste, m oogt ge u
nimmer eten ontzeggen, zelfs niet op het
gevaar af van dik te worden."
D e m o e d e r (onrustig): Dik te worden ?
O ! . . . Dan zal liet toch misschien maar beter
zijn, 'ui/'t buitenshuis te dineeren. Ik zal me
dan vergenoegen niet nu en dan in gezelschap
van m'n man. 'n av-ond-partij Ie bezoeken.
Mver niets !"
De vriendin: Avond-partij? Misschien
wel dansen ? Je daardoor je moedermelk
bederven ?"
De moeder (c-enigszins geraakt): Zou
daardoor de melk bederven ? Van het dansen ?
M'n hemel, 't is toch zoo'n heerlijk genot,
zoo'n paar walsjes. En dan n of twee .. ."
De vriendin: En wanneer Baby op
zoo'n avond, als jullie op de avond-partij
zijn, plotseling wakker wordt?"
D e m*o e d e r (verbluft): Wat ? Midden
in den nacht ? Maar denk je dan, dat ik Aristide
er aan gewennen zal, zóó laat te soupeeren
als volwassen menschen ? De dokter heeft
mij en m'n man het souper verboden, wijl
een zoo late maaltijd zeer nstdeelig is voor
de gezondheid. (Triumfantelijk.) En wanneer
het voor ons, zijn ouders, nadeel ig is, dan
moet het toch voor Aristide nog veel ge
vaarlijker zijn, nietwaar ?"
De vriendin (glimlachend): Dat is
nu toch waarlijk geen vergelijking, beste!
Maar in elk gevai zult ge toch voor zulk een
soiree toilet maken, nietwaar ? 'n Corset dragen,
dus je rijgen,en de bloedsomloop bemoeilijken.
En dat alles is toch streng verboden voor
een moeder, die een kind zelf voedt; even
zeer streng verboden, als zich moe en mat
te dansen en laat naar bed te gaan."
De moeder (nadenkend): M'n-God, ik
spreek er telkens van, dat ik Aristide zelf
voeden wil. Als ik alles en alles bedenk,
zal ik het heelemaal niet kunnen ! De dokter
zegt: bij uw iijne constitutie zalhet misschien
beter zijn, het kind aan de flesch te doen.
(Smeekend). Men kan toch wel een goede
moeder zijn, ook wanneer men zijn Baby
met de ilesch voedt, nietwaar?"
Do vriendin: Ongetwijfeld, liefste!
Maar ook daarbij is zooveel oplettendheid
en voordurende zorg iioojig, dat eigenlijk
alleen <le, moeder de noodige opmerkzaamheid
en zorgvuldigheid in de verpleging tooneu
kan. Zoo b. v. bet steriliseereu van de melk,
zoodra deze gebracht wordt. .."
De m o e/1 e r (verschrikt): ..Wat zegje?
Maar de melk wordt, immers reeds's morgens
om (i uur gebracht !"
D e v r i e n d i n : Nu ja. dan moet je
natuurlijk 's morgens om (i uur opstaan."
D e m o e d e r (half weenend): Maar wan
neer men nu toch eenmaal gewei.d is,
voormiddags om K) uur on te staan ? i Nadenkend).
M'n God... Ten slotte... dat engageeren
van 'n min . . . M'n tegenzin is toch eigenlijk
niets anders dan 'n vooroordeel, geloof je niel?
Er moeten praohtexemplaren onder hen zijn,
hè'? Kn och, wanneer men dan zulk een jonge
vrouw goed Iaat vei plegen, uitstekend voedt.
zorgvuldig bewaakt..."
De vriendin:... En het kind in baar
nabijheid laten slapen, zoodat ze bet inden
nacht onmiddellijk kan hoorcn, als het iets
noodig beeft."
I) e m o e d e r idroomerig) : Ja ... Ja ..."
(Het slaat ."> uur).
1) e v r i e n d i n (opspringend) : Lieve
hemel, al zoo laat ! Kom, ik moet me erg
haasten . . ."
De moeder: Wacht toch nog 'n paar
minuten. M'ii man komt direct ! Ge moet
hem toch even begroeten! (Een deur wordt
geopend. Een mannenstem klinkt in den
gang). ... Hoor, daar is-i reeds!"
(De echtgeno it treedt binnen. Beleefdheden :
Mevrouw!" Ihindrukken. De vriendin ver
wijdert zich voor goed. Daarna alleen).
.1) e echtgenoot (de jonge toekomstige
moeder omarmend l : En heelemaal niet ver
moeid, liefste ? (Ongerust.) Je kijkt zoo treurig,
is 't niet?''
I) e m o e d e r (als uit een droom ont
wakend) : Wat? Ik treurig? Hoe kom je op
't idee! 'k Heb niet m'n vriendin gekeuveld !"
D e e c h tg e n o o t: l k wed, dat ze je
wel goeden raad heeft gegeven. Ze zag er
zoo voldaan uit !"'
De m o e d e i
raad en woord
nietwaar '.'"
De e
beeft ze
D (; n
n o o t : Zeker
gelegd?"'
Ier: Wat ze me gezegd heeft '
Modes : Hoeden. X'uicris.
lloe'Jena/ielAan de hoeden allereerst speurt men de
wisseling der seizoenen' De snelheid vanden
tijd, vindt een beminnelijke bondgenoote in
den lust tot veranderen der vr.mw. Een
modetje is gauw oud; vliegensvlug is het
nieuwe er afgekeken. In 't najaar zullen veel
damesboeden gedragen worden van
poiluchon". bet reeds even bekende, glanzende,
langharige vilt, dat verleden jaar zijn début
' maakte, edoch niet <He ontvangst genoot,
waarmede het nieuwerwetsche artikel zich
gevleid bad.
Souvent femme varie" denken de hoeden
makers, en ten tweede male. zal poiluchon
vertoond worden, in alle mogelijke tinten.
Het guitig directoire-hoedje, de sierlijke
toque Louis XVI, de reusachtige picture-hat.
zijn vervaardigd van het langharig vilt.
Groote hoeden behouden bun buitensporig
breede randen, die door hun geestigen slag
schaduw de suggestieve bekoorlijkheid van
een jeugdig gezichtje verboogen, en het
volrijpe wou wen gelaat in een passende
omlijsZe is 'n vrouw, na.ir wier
men gerust luisteren mag.
Maar wat
ril tg
je da
o e
Ze beeft bet me duidelijk gemaakt, dat bet
onmogelijk, eenvoudig absoluut onmogelijk
zal zijn, Aristi Ie zelf te voeden ; dat we
noodzakelijk '11 min in dienst mouten nemen ! '
D e e c h t g e noot (zeer verbaasd ) : Een
min ? .Maar liefste, waarom zou jij .. .Je ben . . ,"
De moeder (zeer beslist): Jawel, we
moeü'n 'n min hebben. Men maakt die arme,
kleine hulpelooze kinderen eenvoudig onge
lukkig, wanneer men ze zelf verzorgt. Men
moet den wo'il hebben, zijn kind aan een
ander toe te vertrouwen !"
?MMUMtMuiitiituiumiiiimimtttmimnmummmmmmmitnimiimt
ting vatten van ernstigen, ietwat doffen toon.
De bol der nieuwerwetsche hoeden, schiet
slank als een torentje, naar boven. Van het
model, plat als een koolsblad, is der vrouwen
grilligheid tijdelijk verzadigd.
De lange, zijden-gaas sluiers staan aller
liefst in 't najaar. Zomers zijn ze vél te
warm; 's winters verwarren en verwikkelen
zÖ' zich in bonte kragen en boa's en komen
niet tot hun recht. Maar, in den herfst, ge
drapeerd over den grooten, met struisveeren
getooiden hoed, achterwaarts kruiselings op
het kapsel gelegd,, en luchtig in groote strik
ken en slippen, ter hoogte van 't linker-oor
gestrikt, geven zij een verhoogde bekoorlijk
heid aan gelaat en ka.psel. Ivoor, licht-grijs
en mat-wit zijn de meest gewilde en meest
flatteerende tinten voor die koude-werende
iiajaars-sluiers. Bruine, beige, lila en roode
sluiers staan altijd leelijk. Hard rose en
spinazie-groene sluiers, waarmee enkele
Eransche, jonge actrices zich het gezicht bedek
ken, schrijven wij op rekening van haar
tartenden overmoed. Een vrouw moet wel
hél zeker van baar schoonlnid zijn, om zich
opzettelijk leelijk te maken.
Bij hoeden van buitengewone afmeting,
behooren bizonder lange en stevige hoeden- .
spelden. De praktische Engelschen hebben
dat begrepen, en daarom zijn hun modellen
merkwaardig-gescbikt voor het doel en tevens
zeer sierlijk. De nieuwerwetsche
bo-'denspelden die zulk een grooten afstand moeten
overspannen, worden veel van niat-goud en
dof-zilver gemaakt, met een mooien steen:
amathyst, safir, smaragd, robijn of turkoise
als finishing touch".
De mode tinten voor de najaarsstofl'en z,ijn
kastanje-bruin en groen. De schakeeringen :
lila, mauve, violet, paarsch, prime hebben
een beetje afgedaan. Het verruk k lij k rood
van den wilden wingerd is ook zér gewild.
Behalve de onverslijtelijke Engelsche weef
sels tweed, homespun, cheviot en serge
iu ellen, geruit en gestreept materiaal, blijft
het soupele, fijne dames-laken en het glan
zende satin-de-laine, voor najaar.-sstotl'en op,
het mode-programma. Nog een beeldige,
uiterst zachte, soupele wollenstof is onder
den naam peau.de souris'.' in den handel
gekomen. Het buidje van het rappe
knaagdiertje werd de naam van een glanzend, fijn
weefsel, dat eerst in zijde, later in tinweel, en
nu in wol, aan de markt wordt gebracht.
Onder de fluweel-stollen kamen velours
mousseline, velours frappe er, om up-to-date
te blijven, velours Tokio het meest in aan
merking. Zwaar llnweel gedoopt: Taster"
en Ours' wordt bij voorkeur verwerkt tot
automobile-mantels. Gebald in zulk een als '
dierenvel uitziend kledingstuk, kunnen"
auto-rijdsters zelfs bij koude dagen een ritje
in versneld tempo trotseeren.
De ellen taf-z', bet lie-eling-i-materiaal
der jongste modo voorschriften, krijgt
niedediugsters in de geheel nieuwe weefsels:
Tatietas blouissant" en Eaille suave". De
moderne vrouw moet nu eenmaal breken met
begrippen, \\aardeeringen en gewoonten uit
vervlogen tijden,
Eailie-.'.ijde, hieraan hechtten wij eertijds
het denkbeeld van zwaar, degelijk, statig,
voornaam. Eaille stond als een plank", zei
grootmoeder. De dik-geribbe.de faüle was
het kleed waarin onze grootmoeders n moe
ders de gelofte aflegden van trouw en gehoor
zaamheid aan den man liarer keuze. De
nieuwerwetsche vrouw trouwt in
mousselinede-soie, kantstot', voile of in reis-costuum.
De byper-mcderne omhelst vrije liefde",
<-n zoover mij bekend, is in die vrije dressuur
geen gelegenbeidstoilet voorgeschreven.
Het plankerige" van weleer is overgegaan
in bet losse" van beden.
Eaille stiavo", is een bij uitstek zacllte,
plooibare, zich naar en in alles voegende
xijde, bestemd voor bet vervaardigen van
heoie toiletten, niet speciaal voor blouses.
In alle tinten wordt deze nieuwe zijde gewe
ven, maar de Schotsche kleuren en het
elumgeaiit" van voor twintig a dertig jaar,
dingen om de voorkeur.
Avondmantels worden gevoerd met licht
getinte zij, doorweven met Turkscbe,
C'hinee^cbe en Japansche motieven.
Tresband in wol, zijde, goud- en zilver
draad zal veel gebruikt worden ter gurneering
van laken costiuims.
Eransche wandeltoiletten vertooneu lange
paletots en weinig gegarneerde rokken.
Hoewel feitelijk bet sobere, Grieksche
kapsel mode is, ziet mm niet anders dan
woel i g-boel ige hoofden, met ge.ónduleerde
haren; links en rechts, voor-en achterwaarts
doorstoken met kammen, van twijfelachtig
kaliber en weinig goeden smaak.
Klassiek kapsel, daarbij behoort klassieke
rust en voornaamheid : attributen, waarover
de moderne vrouw in steeds geringer mate
beschikt. CAPRICE.
MtWlmlIllmmmilMllftlHmmmlflIIIIIInltmttlllllllmiinlUltllNIIIIIKI*
HnisbonaselioltD.
Aan de Redactie van De An
Weekblad voor Xederland. Amsterdam.
Zon ik de lezeres" van bet artikel van
mevrouw v. d. Mandele even attent mogen
maken op bet feit, dat aan de Huishoulscnolen
??de scholen waar huismoeders eu opvoed
sters gevormd worden rerbantUt'8 wordt
onderwezen. Het onderwijs iu dit vak, ge
woonlijk gegeven door een medicus, beoogt
voor een belangrijk dee! het verleenen van
eerste hulp bij ongelukken van. allerlei aard.
Een gaarne toegezonden prospectus kan
baar hiervan overtuigen.
Den Haag. II. M. S. J. DE HALL.
LcerarcS a/d Huishoudschool,
Laan van Meerdervoort.