DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 1438 onjuist 't zou wezen over dit deel van de femeente-huishouding zoo smalend te spreen als de Maasbode deed. II. Kosten der Openbare Verlichting. 's Gravenhage Groningen Amsterdam Zwolle Utrecht Dordrecht Leeuwarden Leiden Haarlem Arnhem Kotterdam Maastricht Nijmegen f 0.91 0.64 0.02'' 0.6P 0.61 0.605 0.58 0.54 0.505 0.44 0.34 0.15' 0.09"'. Amsterdam neemt in deze rubriek der halve de derde plaats in, met relatief minder kosten dan 's Gravenha?e en Groningen. Evenwel dient toegestemd, dat de boven staande uitgaven-omslag maar een beschei den verband houdt met den werkelijken kostprijs der verlichting. Immers, al deze gemeenten produceeren en leveren deze verlichting zelve en de uitgaven dezer rubriek worden dus teruggevonden op de ereditzijde der gemeentebedrijven. Dit ver klaart ook het zeer laag cijfer bij enkele gemeenten, waar voor de straatverlichting weinig of niets in rekening wordt gebracht en deze eenvoudig rust als een kwade post op de exploitatie-rekening der gemeentegasfabriek. Maar in ellflkgeval blijkt er uit de cijfers dezer uitgavengroep ook weer in geen enkel opzicht een al te groote kostbaarheid der Amsterdamsche inrichtingen. Evenmin bij de nu volgende rubriek: III. Onderhoud van gemeenteeigendommen. Kotterdam ?11.82 's Gravenhage 8.48 Leiden 7.20 Amsterdam OM Utrecht 5.285 Groningen 4.97 Dordrecht 4.50 's Hertogenbosch 3.73 Leeuwarden 3.70 Haarlem 3.56 Arnhem 2.95 Nijmegen 2.87 Zwolle 2.51 Maastricht 2.46. In den omvang der uitgaven is hier zeer groote verscheidenheid. Wat zich verklaren laat ook al weer uit het groot verschil in den omvang der gemeente-eigendommen. 't Ligt toch voor de hand, dat de steden, welke grooto havenwerken hebben aan te leggen en te onderhouden, zich de grootste uitgaven moeten getroosten. Verder is hierbij ook een factor van beteekenis de meerdere of mindere vlugheid der gemeente besturen om eenig werk ah buitengewoon werk" (e beschouwen, ten einde niet uit de gewone uitkomsten, maar uit geldleening de kosten te bestrijden. En 't is van algemeene bekendheid, dat deze minder goede gewoonte door Amsterdam niet wordt gevolgd. IV. Gezondheidsdienst en Gemeente reiniging. Arnhem ? 3.. 'H Haarlem 1.68"' Zwolle 1.65 Amsterdam 1.01' Utrecht 1.56 's Gravenhage 1.55 Groningen 1.55 Nijmegen 1.46"' Leeuwarden 1.42"' Kotterdam 1.24 's Hertogenbosch l.ll1"' Dordrecht 0.99 MaastrichJ 0.95. Voor Leiden ontbreekt hier de opgaaf, omdat de gemeente er niet voor eigen reke ning de stadsreiniging onderneemt. De hoofdstad neemt hier alweer niet de eerste plaats in, maar laat deze aan ge meenten van minder grootte. Bij elkaar zijn er dus van de 8 rubrieken, waarin de gemeentelijke huishouding hier is onder scheiden, reed a 4 in welke andere steden l»Hm»immmmi»tnnmininmiitmiintlin(mHim"mmnninilim» Tussehen avond en morgen, Vertelling van LOÜISE WESTKIRCH. II. Lili's angstige manieren amuseerden hem. Hij mocht zijn mooi nichtje graag lijden en haar gaarne eens plagen. Het was de aan staande Eva in haar, die hem behoorde, en bovendien het sterke contrast tusschen haar langzaam maar duidelijk ontkiemende levens lust en zijn levenszatheid. Ja, weet u, ik heb uaadenaoiselle maar zoolang in de eetkamer laten gaan. Ze is zoo vreeselyk nieuwsgierig en mama wil absoluut niet, dat iemand er iets van merkt. Haar stem beefde. O, oom Heckie . .." ,,Mama? Dus je komt niet uit je zelf, zóó laat nog hier. Wacht kind, ga zitten, en vertel me eens geregeld wat er gebeurd is. Wat is er met je mama?" Lili sloeg de handen voor het gezicht en brak in tranen los. Ja, dat weet ik juist niet. Wist ik het maar! Ze vertellen me niets, ze denken altijd, dat ik nog maar een kind ben. Maar zoo veel heb ik toch wel begrepen, dat er iets heel ergs gebeurd moet zijn. Ik was bang voor papa, en mama deed maar niet anders dan met hem redeneeren, uren lang wel. En het eind was, dat zij stil letjes den grooten handkofl'er van zolder gehaald heeft, zij zelf, ziet u, niet Johan, en dat zij zich in haar kamer heeft opgesloten. Papa was ziek en moest slapen. Maar ik hoorde haar voortdurend op en neer loopen. Tegen zes uur riep ze me, gaf mij gelden zei, dat ik met mademoiselle naar de lunchroom gaan en zooveel slagroom en ijs eten mocht als ik wou en dan om acht uur naar u moest gaan. Maar ik wou niet, oom Heckie, het leek me alles zoo vreemd, zoo angstig t je. En toen werd mama opeens verschrikkelijk boos en zei, dat, als ik niet precies deed, wat zij mij gebood hier begon Lili krampach tig te snikken papa doodgaan zou en mama ook l" Zoo," antwoordde Hektor Haruann, wien relatief meer uitgeven dan Arasterdam. 't Geen de beschuldiging van finantieele roekeloosheid, in algemeenen zin uitgespro ken, voldoende weerspreekt. REVUE. in de Mist il Men mag niet klagen dat Amsterdam in den laatsten tijd verstoken blijft van quartetmuziek. Tot voor weinige jaren hadden wij hier slechts n quartet-gezelschap. Thans heb ben wij hier twee voortreffelijke strijkquartetten en buitendien zijn' de cJohemers, het Hayot- en het Schórg-quartet onze regel matige jaarlijksche gasten, om niet te spreken van het Joachim- en het Heerman-qiiartet, welke vereenigingen onze stad in de laatste jaren ook bezocht hebben. In de eerste week van dit jaar bracht de Algemeene Muziekbandel ons in kennis met het Rosé-quartet uit Weenen en reeds aan stonds bleek dat de heeren Kosé, Bachrich, Ruzitska en Buxbaucn behooren tot de aller eerste kunstenaars en dat hun quartet inet de beste thans bestaande op n lijn gesteld kan worden. Ik hoorde van hen Haydn's C-durquartet, Brahms quartet in a kl. 3, op. 51 No. 2 en Schubert's nagalaten-quartet in d kl. 3 rnet de variatiën op ..djr Tod und das Müdehen". Onvergelijkelijk schoon in hun soberheid kan men van het lioséquartet zeggen bij al hunne voordrachten. Alle voortreffelijke qualiteiten die men bij quartet-gezelschappen k a n aan treffen, vindt men hier terug. Hun rhythmiek is gewoonweg ideaaUchoon. Ujen sp'>or van stijfheid, of van al te groote gestrengheid, maar ook geen overmaat van pathos, of gevoelszwelgerij. Nobel en soepel en met den grootsten eenvoud en natuurlijkheid gaat alles daarheen. De kunstenaars treden volkomen terug achter hunne kunstwerken, ja zelfs ieder treedt achter zijn partner terug, waar dit zoo zijn moet en dat met de grootste gemakke lijkheid, wijl hunne talenten aan elkaar g«evenredigd zijn en er geen onder hen is die excelleert of domineert boven de anderen. De klassieke meesters vinden in hen eerste rangs vertolkers; want stijF' is hun spel in hooge mite eigen. Of zij nu ook voor de moderne Slavische quartet-componisten als Tsehaikowsky, Borodin. Tenaiew, Dvorak e. a. passende kleuren op hun palet hebben, zal moeten worden afgewacht. Deze meesters verlangen grootere hartstocht dan hier gele genheid was aan den «lag te leggen. Ja men zou mogen beweren, dat een te veel in dat opzicht geschaad zou hebben aan de eisenen van den juisten stijl. Niettemin is het niet onmogelijk, dat deze artisteu uit Weenen, uit de stad van warm en gloedvol kunst leven, ook in cornpositiën van C'.echiseheii of Russischen oorsprong aan de hoogste eischen voldoen. Indien ik nu nog bij enkele plaatsen af zonderlijk stil sta, dm is dit om tevens op enkele aparte schoonheden uit de versclu'lende werken te wijzen. In Haydn's quartet, voornamelijk het Al legro daaruit, was het de bevallige melodi sche lijn die trof en het lichte maar toch pittige staccato van enkele begeleidingsfiguren. In het Trio van het Scherzo voor twee vio len, deed de eerste violist zijn mooi, gracieus trillertje bewonderen. Het Adagio, wel het glanspunt van dit opus, was een en al me lodie van groote innigheid en warmte on tevens weldadige soberheid. Het brillante finale werd thans inderdaad Presto inge/A't, zoodat het aan het slot nog een Prestissimo toeliet, waarbij niet in hot minst de duide lijkheid te loor ging. Na de zonnige Haydii kwam de ernstige Brahms, maar in een zijner heerlijks'e, diepste en rijpste ka nermuziek\verke:i. lieadi den aanhef, met zijn schoon gewelfde melodie in plotseling een licht opging. Nu, en toen verder, wat toen ?" Toen heeft ma me een kus gegeven en inij beloofd, dat, als ik nu bedaard heenging en deed wat ze zei, we allemaal weder gelukkig zonden worden. Oom, gelooft u, dat we ooit weer vroolijk zullen kunnen zijn?" Als mama het zegt, natuurlijk. Enbeisje nu in de lunchroom geweest ?" .,.la, dat wel, maar ik heb niets door m'n keel kunnen krijaen. Mademoiselle heeft alles maar opgegeten. En toen . . . toen zijn we hiur naar toe gegaan en inet klokslag van achten, ik had gewacht tot het sloeg, want ziet u, ik mocht vooral niet vroeger komen heb ik aangebeld. En hier " ze maakte den bovensten knoop van haar manteltje los on haalde een langwerpige enveloppe van uil; haar witte matrozen blouse te voorschijn hier is een brief voor u van mama Och, toe oom, zegt u me asjeblieft, wat er in staat!" Ik zal hem eerst zelf lezen, Lili" Hij staaidc een oogeublik op hot adres: Den heer Hektor Hamanu. Waarschijnlijk een afscheidsbrief. E'isabeth Endemann had haar man harts tochtelijk lief toen ze hem trouwde en in de ze-tien jaren, dat ze nu getrouwd waren, had geen enkel bcteekenend wolkje hun huwe lijksgeluk verstoord. Ze wilde haar man zeker niet alleen den donkeren en eenigen weg, die hem openstond, laten betreden en zou hem dus volgen. Hun kind dat die catastrophe niet mee kon, niet ir.ee mocht maken, zond ze hem, den eenigen broeder, opdat die het voorbereiden eu troosten zou. Een moeilijke taak voorwaar! Dat was nu in den waren zin des woords, toeh werkelijk iemand's laatsten levensavond vergallen. Aarzelend scheurde hij de enveloppe open en las: Liefste Broeder! Beste Vriend. .Ie weet, hoe de zaken staan. Henk heeft mij en Lili te lief gehad. Het past ons, voor wien hij gefaald heeft, dus niet, hem te veroordeelen. De menschen zijn onverbiddelijk Hij moet vluchten, 't is zijn eenig redmiddel, de eenue mogelijkheid ook, om later misschien alles weer goe l te maken. Dat ik met hom meega, zul je zeker wel niet anders van mij ver wacht hebben. Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen ons kind, on ;e Lili mee de eerste viool en zijn breede accoordtriolen van de alt, drukt het stempel van adel op den geheelen Satz. Het tweede thema, met zijn aan Schubert herinnerende melodie in tertsen, een waar prachtstuk vau vinding, sluit zich hierbij volwaardig aan. In het Audante is het niet zoozeer de klankenweeldo, die treft, gelijk in zoo menige andere langzame Satz van den Uamburgschen meester, als wel de stemming, ernstig en streng, stroef zou ik haast zeggen. Zeer moeilijk is dat gedeelte in rhythmiseh opzicht. Omico lig echter te zeggen dat zelfs de ingewikkelijkste rhylhmisehe combinaticn met de grootste klaarheid door ons viertal ku istenaars werden geëxposeerd. In het derde gedeelte treft d? afwisseling van het Menuet met de tweedcelige maat en in het Finale de tegenstelling t usschen het onstuimige eerste 11 u; ma eu de lyrische zangmelodie van het tweede thema. De eerste Satz is mij echter, hoe schoon ook de andere deeleu zijn, het liefst. Daarin viud ik die reine, absolute voruischoonheid, die het kenmerk is der klassieke muziek. Het Schuburtsche quartet kan uien zich niet schooner vertolkt denken. Al de heerlijke lyriek van de :en melodiënmeester kwam op de schoonste wijze tot uiting. Men d^nke zich eens terug b. v. liet Andante met zijn variatiën ; en hoe mooi genuanceerd werden ze alle gespeeld ! Het ll'jsé-quartet heeft zijn naviu met n slag hier gevestigd. Het mag met het aller beste dat zich hier heeft doen hooren, in n adem genoemd worden. De heer Ca r l Fltvch heeft het voornemen opgevat ons op drie avonden een historisch overzicht te geven van de vioollitteratuur. Dinsdagavond 1.1. had de eerste dezer avonden plaats. De heer Elesch had voor deze to:ree eon zeer gelukkigen greep ge daan ; want men trof hier een keur van italiaansche meesters aan uit de zeventiende en achttiende eeuw, te weten : Corel i, Tartini, Nardini, Fiorillo en Loeatelii, en naast hen Bach en den Franschmau Leclair. Het was in het begin der zeventiende eeuw, dat de viool haar belangrijke plaats in het-orchest gekregen heeft, die zij tot op lieden vermocht te behouden. Voornamelijk Claudio Monteverde heeft haar een gewich tige rol toebedeeld in zijn opera's. Eenigen tijd vroeger was men reeds begonnen aan de viool den vorm te geven, welke nagenoeg overeenkomt met haar" tegenwoordig model. Voor zoover mij bekend is, vindt men in het tweede deel van Praetorius' S;/nt(t<j>na muzicum echter eerst de viool afgebeeld, zooals zij er heden ten dage nog uitziet. De e-gaten hebben plaats gemaakt voor J-gaten en de hals is slanker en beter geproportio neerd geworden. Wat de beroemde viool bouwers Amati, (iii'irncrius en Stradivarius verricht hebben om dit instrument zijn groote volmaaktheid te verschaffen, oehoef't hier niet uitdrukkelijk vermeld te worden. Keu feit is het dat daarmede gepaard is gegaan het ontstaan eener litteratuur voor viool als solo-instrument. Ba.ssuni en nog meer zijn leerling Corelli mogen wel beschouwd wor den als de gr.mdlegjersdtüer literatuur. Dat zij reeds dadelijk na haar bejiu een hooge vlucht genomen heeft, bewees de groote kunstwaarde van ai de Italhumsche stukken, die de heer Flesch op zijn programma had gezet. Daar was letterlijk niet n nummer, dat niet eoii groote voornaamheid van vinding openbaarde. Buitengewoon nuttig en leerrijk zijn dergelijke avonden en men mag den heer Flösch zeer dankbaar zijn, dat hij zijn plan een begin van uitvoering gegeven heeft. Hemelhoog verheffen zulke séances zich boven het gewone peil van solistenconcerten. Even zeer mag men den coucertgever een woord van lof brengen voor de b -werking van het programma; want niet alleen vond men er geschiedkundige data aangaande de compo nisten, maar ook aanteekeningen ever den aard hunner eompositiën. Na dit gv/.egd te hebben over hot peda gogische deel van 's heeren Flesch' kunst, moet ik erkennen dat een gevoel van ware bewondering voor het artistieke uitvoeren zijner taak mij a>or den heer Flosc i bezielt. Al de warmte en glans en zoetheid van zijn spel vierden den gansehen avond hoogtij Het was een voortdurend zwelgen in hoog genot. Daarbij waren phraseering en nuaute remen in een leven van onzekerheid, ge vaar, outoeriug en misschien schande, dat ons te wachten staat. Ik zend haar bij jou, Hektor, pis goei op haar, geef jij haar een onbezorgde jeugd. Ik weet wel dat haar vader schuldig is tegenover jou, maar ik weet ook, dat je dit Lili niet zult, laten ontgelden. .Je hebt zoo'n goed. edel hart. Ik herinner me nog, hoe je als j mgen een paar uit het warme nest gevallen roodborstjes opgeraapt, en ver zorgd hebt tot ze konden uitvli-igen. Zie, mijn kind is ook zoo'n uit bet warme nest, ge vallen vogeltje ; het zal je niet inoeielijk vallen, het op te voeden. Wat kan bij jou vermogen, eeu groot verlies je per slot van rekening deren? Hoe gering is betrekkelijk jou ongeluk, vergeleken bij het onze ! Jon naam, de naam vuu onzen vader is onbozoedeld gebleven! De menschen. die l leuk zullen vervloeken, zullen den onschuldig be nadeelde de hand boven het hoofd houden. Ik gun het je van ganseher harte, ja, ik j wensch het je too eii ben trotsch op je. Ik vertrouw je mijn grootste s<:hat: het is een koninklijk geschenk, dat ik je opdraag! Het kind brengt vreugde en zonneschijn mee zich. Ik zeg dit niet om je te begoocheien, niet om het gewicht van onzen dankbaarheid tegenover jou te verminderen, ik zeg het, omdat ik het voel, Vaarwel.' waar alles thans nog in liet on zekere ligt, durf ik niet zeggen: tot weerziens. Maar wat er ook mot ons moge gebeuren, wee-; er van overtuigd, da~, ik je lot aan mijn laatste oogenblikken zal blijven liefhebben en zegenen. Je Liesbet". P.S. Verbrand dezen brief. Als je hem in handen krijgt zijn we reeds op weg naar een ander werelddeel, een nieuw leven tegemoet." i Hektor llamann bleef, toen hij den brief gelezen had, zwijgend voor zich uit staren. Een gevoel van overgroote verbazing kwam over hem. Dus.. . zij waagden den strijdl Als een bedelaar en met een gesehandvlekten naam vluchtte die man naar een ander land en durfde den strijd om een nieuw bestaan te aanvaarden Dat hij daartoe den moed bezat, ksvain hein als een onbegrijpelijk wonder voor. Daar klonk plotseling Lili's stem: Oom ceering in de hoogste mate verzorgd. Ik herinner slechts aan de verrukkelijke scha keeringen in de Etude van Fiorillo en aan de geheele stijlvolle wedergave van Tartini's b -kende g-mol sonate. Ook de Aria van den te Amsterdam gewoond hebbenden Locatelli was een waar meesterstuk van voordracht. Het glanspunt van den avond vormde on tegenzeggelijk de voordracht der twee frag menten uit Bacb's sonate in C, Adagio en Fuga. Wat de heer Flesch in de Fuia pres teerde was verbazingwekkend; zeer zeker mag men op bet gebied van het polyphone viool spel, deze fuga wel als een unicum beschou wen. Zoowel ten opzichte van duidelijkheid als vau praegnanz in de expositie vau den bouw heeft hier de heer Fleseb een mees terstuk volbracht en nergens werd de klankschoonheid ook maar een oogenblik in ge vaar gebracht, i let was schitterend! De suite-fragmenten van Leclair pasten volkomen in het kader van den avond, hoewel zij niet op de h andere nummers. Een bui:ongewoon succes beloonde den heer Flesch voor zijn buitengewone daad. Met waardeering zij hier vermeld, dat de heer Joh. Wijsman zich met groote beschei denheid kweet van de begeleiding. AXT. AVEUKAMP. Het boek run relt' geheimen, door HORATIO W. DïEssER.Vert.van mevr. BR 'XSVEi.oBBEYKK. Baarn, H J. den Boer. De titel van dit boek is eeri listige aanslag op de menscbelijke nieuws- of weetgierigheid. liet mysterieuze heeft voor het tegenwiordigp. gesla ;ht een eigenaardige bekoring. Men heeft zoolang eeuzijd g geleefd bij cijfers en feiten ; men is zoo over verzadigd va a exacte wetenschap, dit vele, geesten, bij wijze van natuurlijke reactie, hijgen en hunkeren naar bet bovenzinnelijke, het onzienlijke en onuit sprekelijke. Niets natuurlijker dan dit. Een meusuh kan nu eenmaal van broo l alleen niet leven en door slatisti-chc tabellen niet geestelijk worden verzadigd, 't, Ongeluk is maar dat velen nu bevrediging zoeken van geestelijke behoeften langs den weg van ge heimzinnige mysterieën en occulte" weten schap. Zoo zullen misschien ook vele spiritiaten en theosofen naar dit boek grijpen alleen omdat het het boek var, vele gehei men" heet. Welnu, als zij dat doen, dan zullen zij hier leeren dat het echte en diepski levensgeheim doodeenvoudig is. Dat men om den waarachtigen zielyvrede te vinden niet heeft af te dalen of op te stijgen in allerlei bovennatuurlijke en geheimzinnige werelden, maar eenvoudig heeft in te keeïen tot zich zelf. Het A 15 C der gezonde levenswijsheid "wordt in dit bock geleerd, 't Bevat geen buitengewone gedachten; het tintelt niet van geest; het vloeit niet over van paradoxen. 't Is eenvoudig, natuurlijk en gezond. Wel vindt men hier en daar kleine buitensporig heden. De auteur schijnt mij eenigzins behopt met het geloof aan do Christian science" die in America zooveel aanhangers telt, t. w. het geloof dat men door de macht van den geest niet alleen zenuwlijden, maar allerlei ziekten en kwalen kan genezen. Ook draagt zijn boek een licht theosofisch tintje. Maar oen practi-che zin en een frissehe levens opvatting is het hoofdkarakter en de voor naamste aanbeveling van 't geschrift. Dit een en ander wekt bij mij 't vermoe den dat de schrijver een Americaan is. En de citaten uit Emerson, die zijn boek ver sieren, versterken dit vermoeden. Waarom heeft de vertaalster den auteur ir'et aan ons voorgesteld en ons met een enkel woord verteld met wien wij te doen hebben? Als we iemand leeren kennen, en vooral als dij ieinau l ons aantrekt, willen wij toch graag wat meer van hem weten. Doch, wie hij ook zijn moge, hij zegt goede dingen in zijn ge heimen-boek. Hij begint met te spreken 'k zou haast zeggen : echt Americaansch over het geheim van het succes, en dan vf Igen o. a. de geheimen der evolutie, der overeenstemming, van het pessimisme, van den arb i !, het geheim om zich zelf'te helpen, dat, van de handeling, van het karakter enz. Ge vindt hier niet een streng-logi^ch, wel samenhangend betoog, niet oen kunstig geHeekie, wat staat er in den brief'. Och toe, zeg het, me, ik. ben 7.00 doodelijk ongerust." Met uitgestrekte hand stond zij voor hom, een rimpel van ongeduld tiisschen de wenk brauwen, de oogen, waarin groote tranen schemerden, gebiedend op hem gericht. En dat kind des geluk-;, dat nog niets anders geleerd had dan eischen en voor zich zelf begeeren, zulk een kind zond men hem hem, die niets te geven had dan den dooi'. En , als men het goed beschouwde, zou dit op het oogenblik de slechtste gave nog niet zijn. Wat, voor lot stond dit verlaten kind van vogelvrij verklaarde ouders, deze levensh mgerige. onervaren jeugd te wachten, nadat ook hij zou zijn- heengegaan ? Hij vouwde den brief dicht, stak hem in zijn borstzak eu zei : Lieve kind, dat zal ik je later wel eens vertellen, daarvan begrijp je mi toch niets. Maar ga nu eens bedaard over me zitten en luister eens goed." Ze zat reeds; maar toen /.e de groote, blauwe, eerlijke kinderoogen vragend op hem richtte, kou hij de rechte woorden niet vinden. Lili, wat ik je nu ga vertellen is iets van heel, heel ernstigen aard. ,Ie hebt zeker wel al gehoord van die verschrikkelijke teleur stelling, die je papa bij een groote linanciëele onderneming te wachten stond en waarbij wij allen vee! schade zon len lijden? Nu, die slag is gevallen; hoe, d.it kan niemand zeggen? Fabrieken gaan te niet, banken springen, financiers kunnen van rijkdom plot seling tot armoede vervallen. . . ." /ajn ivij ook arm geworden, oom?" Ja, kind." Lili's trekken ontspanden zich. /ij baalde diep adem, als voelde ze zich van een zware last ontheven. Dus dut is het. Dat en anders niet. We zijn dus arm geworden, (ioldank, dat het dit alleen maar is." Hij staarde haar verbaasd aan. Me dunkt, dat hel nog al erg is. Lili." O, neen, oom Heckie, heelemaal niet. Heuscli, ik heb dikwijls gewen-cht, dat we nie'j zow rijk mochten zijn, want dan kon papa ons groote huis verkoopen en met mama en mij in een aardig, klein huisje buiten gaan wonen. Ma hoefde dan geen kamenier meer te hebben, wint dan zou ik haar bij bouwd stelsel, maar een bundel levenslessen, leuzen, spreuken die als staal- of kïnadruppels aan allerlei lichamelijk en geestelijk zwakken en vermoeiden met succes kunnen worden toegediend. Zoo voor wie zich overwerkt of overspannen hebben. De grond van alle stoornis in de werk?.aamheden op geestelijk en lichamelijk gebied ligt in het gebrek aan de juiste overeenstemming tusscheu de krach ten, welke op de ziel inwerken. .. De ziel alleen, welke in evenwicht i.s, weet, wat het beteekeiit te heerscheu over den oorsprong van alie werkzaamheid. Want er is geen geringe mate vau macht Ov'er eigen persoon toe noodig om tegen den stroom van aan driften in te varen, welke de mensch vau zijn geboorte tot zijn dood voortstuwen." Voor strevers naar boven- en buitennatuurlijke dingen: Maak het proces niet ingewik keld en moeilijk. Tiacht niet naar het bovennatuuilijlie en abstracte. Uw krachten liggen hier. Uw ziel is hier. God is hier. Voortdurend worlt gij voor een beslissing gesteld. Wacht niet tot gij ziek zijt. Begin met gebruik te maken van de eenvoudigste gelegenheid om u te oefenen in zelf'Deheers-ehing, om uw karakter te vormen . . . Hebt gij gekozen, handel dan en wees standvastig. Herinner u dat de kracht geneigd is in beweging te blijven. Laat haar in werking blijven. Door iedere overwinning wordt de macht die gij over u zelf hebt grootcr. Kleine overwinningen zullen voeren tot grootere. En ten laatste zult gij in staat zijn, datgene te overmeeste ren wat eerst onoverwinnelijk scheen. Voor drifiige maatschappelijk hervormers: In den regel denkt de mensch, dat de om geving moet veranderen, voor dat het inner lijke leven kan veranderen. Dit is de groote, de hoofdfout van de leer van bijna lederen socialist, van iederen hervormer der samen leving. De hoofdfout is niet gelegen in orfce maatschappelijke toestanden, boe verkeerd die ook mogen zijn Evenmin ligt die in onze omgeving, liet zij de natuurlijke of maat schappelijke. De h o o f' d f o u t ligt in ons zelf. Voor hooghartige aristocraten laat ons het democratisch denkbeeld brengen op alle terreinen, waarop het verstand zich beweegt, laat het ons tot werkelijkheid maken op alle IIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIUIHIIIHMWHP, 40 e e n t g per r e g ? 1. llltllllllltllllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIMIIHHIfl" ECHT VICTORIAVYATER. Obérlahnstein. Fourniisseurs de la Cour. ClwcolatCHOCOLAT LH PLUS DÉL CIEÜX POUR CROQUER. Ustnfs (ïSrteek (Hollande). Nonnaal-Onderkleeding van '?.'.-?'' Prof Dr G. v Eénige fabrikanten W.Benger 'Söhn .Stuttgart Hoofddepót te AMSTERDAM: Kalverstraat 157 K.F.DEUSCHLE-BENGER. het aanklee len kunnen helpen. En koken en den boel aan kant maken, dat zou ik gauw genoeg leeren. En overdag kon ik in betrekking gaan en met mijn verdiende geld pa ondersteunen. In een hoedenwiukel b.v., zou ik wat graag willen: dat hoeden opmaken leer je gauw genoeg. Eu verkoopen kan ik uitstekend. Bij de laatste fancy-fair heb ik ook verkocht, weet u, en ik was de eerste die zijn kraampje leeg had en mijn bus was het volste van allemnal. En dun Zondags, dat zou ook zoo gezellig wezen, dan gingen we met elkander uit, met de spoor ziet u, zoo echt leuk iu een tweede klasse met zoo'n stuk of twintig menschen \\cl in n coupé, veel leuker, dan altijd z 10 alleen in een vervelend eigen rijtuig." Hij had haar laten uitspreken, verbluften getroffen over het onverstoorbaar optimisme dor jeugd, die bloemen schildert in de rueeet verlaten woestenij. Is vrt es, dat je je geen goede voorstelling maakt van wat armoede is," zei hij eindelijk op dollen toon. Armoede is heel mt^ielijk te draden:" Nu ja, voor oude en zieke menschen mis schien, oom, maar niet voor ons. Wij zijn allen nog jong en gezon 1. En papa is vreeselijk knap en ijverig, dat weet ik heel goed, want dat zeggen alle heeren, die, bij ons komen. 11 ij kan best verdienen, wat we noodig hebben. Eu als papa geen eigen zaken meer dojl, dan heeft hij ook niet meer zooveel zorg en dan is hij ook niet zoo dikwijls ziek meer zooais van den winter. Maar nu gauw weer naar huis, om mama te troosten." Hier hield ze op, bleef slaan en scheen na te denken. Er kwam een trek van twijfel over haar gezicht, dat zooeven nog vol ver trouwen gestraald had. Ik begrijp eigenlijk niet, waarom ma me dat alles zelf niet verteld heeft, u oom." Je moeder zal niet gedacht hebben, dat je het zoo licht opvatten zoudt. Ze is bepiuiid in het idee geweest, dat het je veel verdriet zou doen, te moeten hooren, dat er van mooie jurken, slasroom in den lunchroom, komediebeurten, dansles, enz., geen sprake meer zou zijn." Voor een {.ogenblik betrok Lili's gezicht. (,Vo« volgi).