DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No. 1472 door de lucht die een warreling was van schoon blauw en schoon rood, gansch leefde gansch trilde en een schijnsel schoon wierp op het vrouwenlef. In de Bonvin's mist ge deze in innerlijkheid; de kleur is zwaarder, ondoorzichtig; een stilleven zooals No. 22 (uit 1884) een glas cider, een pijp, en zak Aan papier met wat tabak er in is zeker door P. Meiners klankvoller en inniger gemaakt Ge kunt van Gabriël zeggen dat hij zich verdiept binnen de grenzen van het gegeven van Jacob Maria dat hij van het gegeven den stoot ontvangend zyn fantaisie en gewoon lijk verder naar eigen wensch opbouwt. Ga briël volgt zeer getrouw het landschap, Jacob Maris schildert zijn fantaisieën. Er is hier echter de Jacob Maris, het schip in de haven, met op den achtergrond de koepel van een stad tegen de lucht aan dat natuurgetrouwer is dan gewoonlijk. Het is m. i. een zeer bizonder werk. De lucht is lila. alles haast is van deze kleur. De groote verdiensten zijn de bizonder atmospherische uitdrukking en de ruime zuivere gemakkelijkheid van 't schil deren. Van Gabriël mocht ik nu bespreken No. 67, In den polder, No. 70, Netten dro gen. No, 67, Een schip zeilend. De vorm van het zeil door scherpe gebroken kant haast Japansch van teekening, en No. 70 nettendrogend. De lucht wit bijna heelemaal, alleen in den rechterhoek wat blauw. De wijking voortreffelijk. De zuivere vastheid trof mij als dikwijls van hem bizonder. De andere, eveneens met een levende schildershand neergeschreven uitgenomen den Morgennevel (in een verkeerde lijst, die het goud van de lucht doodt) niet zoo fijn en toch sterk. Een zwakke Allebé(uit '68) (een jongen op een trapje, een jongen uit een bedstee z|jn hoofd stekend, een stuk kast, vooral een zich tegen de bedstee aan-schurende kat met hoogen rug) die zwak is, geenszins werk van een grooten geest, en nu zelfs niet fijn, of humoristisch. De Bastert (No. 9, Plassen, October) een eenigszins decoratief werk. De kleur niet levend, en het geheel monotoon. Niet smaakvol. Bastert schijnt mij o. a. nog het fijne gevoel voor het rythme te missen. Zie b.v. de ry biezen op den voorgrond. Ge bespeurt in de verdeeling daarvan geen tact, eer het tegendeel en ik meen niet dat dit een klein iets is; het duidt op een gebrek van fijn-vingrigheid in den schilder, die hem een bekoring doet missen en een die hij, niet zeer krachtig, niet wel kan missen. Over Bauer behoud ik me voor, een uitgebreider studie te schrijven. Alleen is nu te zeggen, dat hij n te decoratief is voqr een schilderij, n dikwijls te onverzorgd; zie z'n paarden met houten" stijve pooten Van de Corot's prijs ik de Jeune femme jouant de la mandoline"; ietwat aan Vermeer doende denken door aanschouwing en Ie Vallon de Chantillon, een paar boomen, schaduw op een wei doende zweven, waarop twee figuurtjes en achterop twee huisjes. De doorschijnendheid van de schaduw en het waarachtige, ontwakende, van het vroege licht zuiver en trillend uitgedrukt. Hoewel de Courbet Interlaken" een goede lucht heeft boven den besneeuwden bergtop, is het overige van het schilderij te hard, te coulisse achtig om naast de Marine (uit 'Gü), een grootsch geziene zee, gesteld te worden. Twee schepen daar op. Een expressieve lucht erover. De kleine Desboutin heeft iets frisch (?een kind spelend") in zijn tegenstelling groen-rood van het wagentje b.v. Van de Dysselhoff's is het werk Groote poonen het beste daar 't hoewel het nog te veel heeft van decoratief paneel toch meest een schilderij is, en daarenboven de visschen groot genoeg genomen zijn om ook door hun vormen en kleuren belangrijk te zijn. Van de twee Jongkind's is die uit 72 een maannacht een goed schilderij, en lijkt op een van der Neer, de Patineurs" uit 75 belangrijk door de kleur een wittig geel en door de kleurtjes op de kap van een molen (die den invloed laten zien die J. had op Vincent van Gogh in zijn Parijschen tijd). Langzamerhand komen ook de mindere franschen uit den grooten tijd voor den dag. Stanislas Lepine, de leerling v. Corot wiens invloed te zien is, heeft bier twee straten uit Parijs (bruin-grijs) lijn, gevoelig niet groot werk, terwijl van Boudin Ie roi des ciels" (Corot) No. 29 uit '90 het aangenaamste is, niet echter door zyn lucht maar door al de figuurtjes op het strand in hun groepeering kleurig en geestig aangeduidt. Lijkt de van der Maarel niet- met zeep geschildert, door zijn gladde krachtelooze toets (het bord met kersen is nog het best)? Van Manet Ie musicien ambulant. Als geheel bestaat het niet, het herinnert aan een vroegere schilder zoo ge wilt ? maar er z\jn bijzondere schilders kwaliteiten in: hoe een schoen zoo vast en zwierig in eens geschilderd wierd, hoe schoon het blauw daarboven van de kous tegen de broek (grijs) is, etc. De Monet's zullen mogelijkerwijze, rechtmatigerwijze, later misschien niet meer als schetsen beschouwd worden. Toch drukt Printemps (uit 1875) goed het getijde uit, de bloeivolle lucht, alleen is er op dit schilderij een stuk zonder beduiding: een gedeelte van den heuvel met gras begroeid doet niets. De Printemps" van Monticelli niet zoo reëel, is brandender maar mist atmosfeer wat hij waarschijnlijk ook niet meer wou. De moeder en het kind van ilb. Neuhuys is van een fijne kleur, groenig ; vrij groot gezien. Vollon heeft hier weer een kreeft, virtuoos desnoods, maar wat meer? Van de twee Witsens is de 111 Kromboomsloot te Amster dam zeer slecht, dik van kleur, mist zelfs de gewone hauteur"; de oude huizen te Dordrecht, water, een blauwgroene boot op een droge plek, dan de gevels, mist deze hauteur niet, alleen de kleur is toch niet bizonder levend. De compositie : ik vraag u waarom zoo afgesneden : ze is geen geheel, er zit geen noodzaak in. De Zwart als altijd frisch maar rauw; zichzelf maar niet zeer schoon. Er is hier ook nog als schilderij een eigen aardige Bosboom, een overzetveer te Nijmegen: lijn, teere vaste kleuren. Van de Pastels noem ik niet de Degas (dit zijn niet de beste van dezen scherpen teekenaar) maar de Millet L'Eglisede Charily dat door zijn gedragen stilte en ruimte 't voornaamste werk van deze tentoonstelling is, dat door zijn innerlijke eenvoud zeer uitmuntend is. * ' * # O ver de Breitner's blanker willend, krij tig nog zijnd mocht ik ook een andermaal iets uitvoeriger eens schrijven (de composities zijn, zooals geschreven wierd, inderdaad soms eentoonig, en de actie in de paarden is slap en gering); over anderen die hier waren schreef ik niet wijl ze tot geen nieuwe opmerking me dreven. PLASSCHAERT. By Salomon Heine. In de onlangs verschenen Jugenderinneringen van Therese Devrient, de echtgenoote van Eduard Devrient, waaruit wij in een vorig nummer reeds iets mededeelden, komt een aardige beschrijving voor van een diner, dat de beide Devrient's in 1830 bijwoonden ten huize van den bankier Salomo Heine, den oom van Heinrich Heine. Het kunstenaars paar, dat aan de opera te Hamburg gast rollen vervulde, werd op aanbeveling van Abraham Mendelssohn (den vader van Felix Mendelssohn Bartholdy) door den ouden bankier allerhartelijkst ontvangen. Mevrouw Devrient, die naast den gastheer zat, had schuin tegenover zich een heer, die haar aandacht trok, omdat hij haar met half gesloten knippende oogen opnam, en dan weer minachtend en onverschillig een anderen kant uitkeek. De uitdrukking van zijn gezicht maakte op haar den indruk, alsof hij haar te fatsoenlijk vond, om notitie van haar te nemen. Wie is toch die heer aan den overkant ?" vroeg zij aan haar buurman. Kent u dien niet ? Dat is mijn neef en zong eenige koloratuur-aria's met groote vaardigheid, de eene na de andere. Salomon Heine luisterde een poosje geduldig, kwam toen naar Therese toe en fluisterde: Gaat u toch naar de piano, en zing wat, das mir lieber als all das Geschnörkel da." Mevrouw Devrient keek verschrikt naar de dame, legde haar vinger op de lippen en maakte hem door teekens duidelijk, dat zij dat niet kon doen. Och wat l" riep hij toen hardop, nam haar bij een arm, trok haar naar de piano en zeide tegen de zangeres, die juist weer een nieuw blad opsloeg: Och, staat u eens op, en laat dat kleine vrouwtje er eens bij." De zangeres, even rood en verlegen als mevrouw Devrient, stond vlug op en ging, zeker hevig verstoord, naar een kamer daar naast, waar zij door een kring dames en de beminnelijke dochters van den gastheer allervriendelijkst werd ontvangen. Voor mevrouw Devrient bleef niets anders over, dan te zingen, eerst alleen, daarna met Eduard, tot groote verrukking van den ouden HllllllllllimilMllllimilHIIIHIIIIMtlllllllllMIMIII llimHIMMIIIIIIIMHIlHIIMIIinillMMMIIIIIMIIMttllll LARENSCHE KUNSTHANDEL VILLA MAUVE" BIJ DEN MOLEN LAREN (N.H.) Wtt HET LAND TAS MAUV*" BEZOEKT, VSRZTJIMB NIET EEW BEZOEK TE BRENGEN AAIT t»K TlSTOONSTELLTNO VAN LAKBNSCHK KrmSTWERKEH VA» : VAN BLAADEREN, VAN BEEVEB, CO BREMAN, BROEDELET, BRIËT, DOOYEWAARD, GEBHARD, HART NIBBRIG, HUGENHOLTZ, DE JONG, KEVER, LAGUNA, LANGEVELD, ANTON MAUVE Sr MELIS, WALLY MOES, VAN DER VEN, V. D. WALL BAKE, WOLTER ENZ. KHK. D« KUNSTZAAL 18 GRATIS TOEGANKELIJK. OOK ZONDAGS. Tam, t Onlangs o verleed een der beroemdste tenoren van dezen tijd, namelijk de Italiaan Tamagno. Dank der uitvindingvan de grammophone, is zijn krachtige, glanzende en omvangrijke stem bewaard gebleven en kan men die | hooren mot al haar eigenaar.ligheilen wan neer men dit wenscht. De aankondiging in dit nummer geeft het adres, waar grammophone-platen te bekomen zijn, n.l. Ileerengraeht 5(>(>. miiimiiimiii Heinrich, de dichter", en met de hand voor den mond fluisterde hij dat canaille." Nu begreep Therese de natuurlijke anti pathie tuaschen hen beiden. Zij begon te letten op hetgeen Heinrich zeide, en hoorde hoe hij op een geblaseerden, half spottenden, half klagenden toon over zijn armoede sprak, die hem niet toeliet grootere reizen te maken. Toen riep zijn oom, van wien algemeen be kend was, dat hij zijn neef grootmoedig ondersteunde: Maar Heinrich, je behoeft toch niet te klagen. Wanneer je geen geld genoeg hebt, ga je maar naar een paar goede vrienden toe en dreigt hen: ik maak je in mijn vol gend boek zoo belachelijk, dat geen fatsoenlijk mensch meer met je kan omgaan, of je bla meert een edelman ! (l'laten). Je hebt mid delen genoeg tot je beschikking." De dichter kneep zijn oogen dicht en ant woordde schtrp : Hij heeft mij aangevallen met knofiook-eten en oude bakersprookjes ; ik moest hem vernietigen." Hoe goedhartig en vriendelijk de oude man ook zijn kon, had bij toch dikwijls iets onbe suisd voortvarends. Een kleinen joodschen professor (mathe maticus), die erg voornaam dted en over uitgelezen wijnsoorten en lekkere schotels sprak alsof dat voor hem heel gewone ko}t was, n zich zeer aanmatigend gedroeg riep de oude Heine zoo luid toe, dat alle gasten het moesten hooren. ,,AVat zijn de tijden toch veranderd, mijn aeste professor I Weet gij nog, hoe wij beiden als een paar arme jodenjongens naar Hamburg iwamen ?" Daarbij lachte hij vergenoegd. Hm I" bromde de professor, die hoogst onaangenaam was aangedaan. Wat?" ging Heine voort, terwijl hij mij aanstootte, ,,kunt gij u dat niet meer herin;ieren? Ik zie alles nog duidelijk voor mij, ivij hadden kapotte schoenen aan, en onze fousen zullen wel niet veel beter geweest ja," zeide hij en wendde zich half tot mij, ,en als wij Zondags bij vriendelijke menschen «n Freitisch" kregen, dat was een pleizier. en dat smaakte! Ik propte mij voor de geheele week vol". De professor, wien niets anders overbleef, stemde lachend toe. Het diner was afgeloojieu. Verschillende personen verwijderden zich, waaronder ook ie <lichter, die zich niet erg op zijn gemak ;evoelde in de nabijheid van zijn oom. Do overige gasten gingen naar boven om koffie e drinken. Op verzoek van het gezelschap zong Eduard de aria uit den Jlarbier met bijzonder veel en toen met zijn vrouw eenige duetten. dame, die in Hamburg voor een uitstetende zangeres doorging, en het inderdaad ook was, nam, zoodra Kduard zijn plaats aan de piano verlaten had, die onmiddellijk in VASEN % JARDINIÈRES TEGELSCHILDERIJEN ENZ. MUSEUM GBISA.NTI, ROKIN 96, (Stille tijde), AMSTERDAM. . Toegang vrij. l OHTl»?RP92 ? T?K?GIRG?R ? UITVÖRIRG " PLAFOBD-?rHüARDKSCHILD?RIRG-?nZ. ORTW?RP?R ? VOOR ? MJRSTRAALDUKRR. MAISON DROUOT ?*? ?* WKMMKK & Co. -t- 4* LANGE HOUTST1UAT 7 & 2 * - - - Oen Hntifr - - . TF.I.KKX» IM KIK . a?l . GROOTSTE INRICHTING VOOR COMPLETE MEUBILEERING = IN ALLE STIJLEN = = = = ANTIQUITEITEN^ = EIGEN MEUBELFABRIEK J. J. BIESING, Kunsthandel. 's-GRA.VENHA.GE, MoleDstraatBS.es^enfi?. Moderne Schilderijen, Aquarellen en Gravures. Laat Uwe woning inrichten a,? DEPDöElX^H^Anisterd. Menwe ontwerpen. Smaakvolle ensembles. Zeer billijke noteering. Foto's en Prijscouranten en Begroetingen gratis. Plaatsing door eigen personeel onder volledige garantie. Vele attesten. MEUBEL-BAZAR, Singel 263 283, toij de Paleisstraat. Kantoor-Meubelen en:. J. MEIJERINK MEIJER. Telefoon il J» «8. Prijs. . f3O. tBINNENHUIS ROKINIZOAHSTERDAM MEUBELEN EN-NUI5RAAD NAAR-ONT WE R PEN-VAN BEKENDE-AM BACHTS-EN 5IER-KUN5TENAARS MATIGE-PRUZEN-MELJBELCN VAN-EIGEN'WERKPLAATS COMPLETE WONING-IN -RICHTINGEN. m mm i ? ? ?? l AmSTERDAfn AARDEWERK EH TEGELS Neêrlands Oude Kunst. 12 Etsen van WILM STEELINK. Met Tekst van J. F. VAN SOMEREN, Bibliothecaris te Utrecht Gedrukt op zeer fraai papier, de tekst in rood kader met vele vignetten en handteekeningen, kost dit prachtwerk (groot folio form.) gebonden slechts /12.5O. GEBEELDHOUWDE «EU8EL& n» J, V. DE GBAiFÏ-lwai. Eagweg IS. E5EIÜ1Q ARMMEM 01 10 itbopteclie BtinriditlM TELEGRAMADRES L.ITHO" T COMM TELfFOOM 970 i AARD WERK OHTi IT -DE -FABRIEK ZU D-HOLAND DEPOT'KALVEFGTRAAT'141 MA ff ME ff EN SCHOORSTEENMANTELS G. & J. COOL AMSTERDAM. ROTTERDAM. UTRECHT. BLOEMGRACHT?/ DELFT5CHESTRA AT6I BILT.«,TR«AT 30