No'. 14.75 D, E AMSTERDAMMER WEEKBLAD. V OOR NEDERLAND. -ving van Virginie, waarin haar beeld geteekend wordt, zooals de auteur het zag. Beide boeken verplaatsen ons in een kleinsteedsche pmgeving met kleinsteedsche nienschen en weinig verheven karakters. Het eerste verbaast u door het groot getal onsym pathieke lieden in een beperkten kring bijeen gebracht. Het provinciestadje Hagenveld kan trou wens zoo heel klein niet zijn, want er is een garnizoen dat gecommandeerd wordt door den overste" Staafgoud. In de onmiddellijke nabijheid woont op een buiten, de Nederhorze, behoorende tot de heerlijkheid Wieldrecht, de heer Ravenliorst met zijne dochters de freules" Ada en Dora. Speelkameraad van Ada is George. met onwettelijken spoed" geboren uit het zeer geforceerde huwelijk van den ontvanger Taal man met de dochter van veldwachter Stoep. Die combinatie van het bloed des vronaeu" ontvangers met dat van de veldwachtersdochter schijnt verderfelijk tezjjn geweest voor den jongen. George wist al vroeg met kennis van zaken" tesprekenover godsdienstigf aangelegenheden en scheen zeer vertrouwd met de inrichting des hemels, de heerlijkheid en de majesteit Gods, en schrikwekkend te verhalen van de afgrijselijke folteringen der hel, terwijl hij ruw genoeg was om de lieve Ada, die zich zeer bekommerde over een duif met een gebroken pootje, den vriendelijken raai te geven: slacht het ding''. Zooiets deed Ada schreien, maar al gauw dacht ze: George weet 't beter dan ik, en als George sltïdent is geworden, verlooft zij zich met hem. Op dit gebied gebeuren meer won derbare zaken. Papa. Eavenbosch, op zijn manier een philosoof, verzette zich niet. Hij waagde eenvoudig zijn dochtertje aan den hem onsympathieken jongen, want hij deinsde er voor terug zijne inzichten op te dringen aan wie ook, inzon derheid aan zijn kinderen. Opvoeding die ervaring overbodig maakt had iets ongezonds voor Ravenbosch, ton zoo iets liet hij zijn leiding niet ontaarden". (D. I pag 8). Het kwam ook niet op in dezen wijsgeer, dat hij alzoo medeplichtig was aan de ver nietiging van het levensgeluk zijner dochter, die wel haar engagement verbreekt, maar den onmogelijken, bekrompen, sensueelen dweeper, later dominee vau Hagenveld, blijft lief hebben. In dezen roman van den dominee is opge nomen de roman van Lucie, een meisje van goede familie, dat verleid wordt door Luite.nant Doorweg. Heimelijk bevallen wordt ze beschuldigd van kindermoord, maar vrijge sproken bij gebrek aan bewijs. Een raad van eer der officieren onder leiding van den overste Staafgoud besluit, dat Doorweg Lucie ten huwelijk nioet vragen. Hij doet het, maar Lucie wijst hem af. Dit heet een beleed iging voor 't leger, en als Doorweg bij 't Indische leger wordt overgeplaatst, geven de ?officieren hem ter eeie ten afscheidsbal. Deze feestelijkheid is een reden voor Anco, .den zoon der douairière van VVieldrecht, om een dagbladartikel te schrijven, waar heel Hagenveld van gewaagt. Tot overmaat van smart is deze Anco een politiek agitator. Hij houdt een rede, die groot rumoer verwek*. SMEULEND VUUR. Naar het JEngelsch, van ANNA A. ROGEES. II. Op dat oogenblik bracht Toppin het avond blad bicnen en overhandigde het aan zijn meesteres, die overal belang in stelde, van af de laatste mislukking op het gebied van vlieginachines, tot aan den periodieken schoonmaak van den politieken stal. Zij nam de courant aan, en was op het punt een blik erin te slaan, toen de meisjes Gcilich met veel drukte kwamen binnen stuiven en een chaotischenen onharuionieusen voorgrond vorm ien voor mevrouw Pollack's rustige kalmte. De heer lmsted kwam plotseling tot de ?overtuiging, dat hij al lang van plan was geweest, juitt op dit oogenblik te vertrekken om zich te gaan verkleeden voor het diner. Terwijl hij opstond raapte bij do courant op, die mevrouw Pollack had laten vallen, toen zij was opgestaan om haar gasten te .begroeten. Toen Olmsted de courant opnam viel zijn oog op een paar met vette letters gedrukte regels, die zijn gelaat plotseling deden ver stijven, en de courant in zijn zak deden ver dwijnen met een snelle beweging, die in scherpe tegenspraak was met zijn gewone nonchalance. Ken oogenblik stond hij zoo stil, <!at de drie vrouwen zich plotseling weer bewust werden van zijn aanwezigheid. Mevrouw Pollack keerde zich tot hem en stak hem de hand toe. (ia je werkelijk al weg, Olmsted?" zeide ;jij op een, toon, die, duidelijk te kennen gaf, dat zij dit, zooals de zaken geloopen waren, zeer aanbevelenswaardig vond. Denker aan, dat ik je tegen etenstijd weer terug vervracht, om zeven uur i" Zeven u ir? O ja, zeker, ja, natuurlijk zal ik zorgen, terug te zijn. Goeden avond," antwoordde hij op eenigszins verwarde wij',e, met den knop van de deur reeds in de han i. Zoodra hij verdwenen was riep de, kleine blonde Agres Gerlich met haar gewonen tact uit: Hij is blijkbaar woedend op ons, dat wij zijn tète a tête met u hebben gestoord. Maar ziet u, wij kwamen juist terug van een match, en ..." En we wilden maar eens eventjes aanloopt-n om te vragen, wat we van avoni voor de comedie moesten aantrekken," viel Francis Gerlich haar in de rede, een prachtexemplaar van een moderne amazone, bijna zes voet lang, en met een grove, mannelijke stem. Onde'tusschen hiel l de knecht in den gptig Olinsted's overjas voor hem op, die hij met ongewone gejaagdheid aantrok. Hij liep haastig mar de voordeur, vtran ierde van gedachte, keerde zich om en zeide : Toppin, wil je mij beloven, je hoofd niet te verliezen, als ik je iets vertel? Ik heb je hulp noodig, maar als je je hoofd kwijtraakt, ben je niet de man, dien ik. ge bruiken kan." Ik geloof wel, dat ik de man ben, dien ^gebruiken kunt, mijnheer," antwoordde Toppin. Veldwachter Snoep kan evenmin als zijn klein zoon de dominee de orde bewaren. George wordt zelfs bij 't standje vrij ernstig aan 't hoofd verwond. Ada gaat hem verplegen met toestemming van Papa en den dokter, 't Is of ze allemaal gek zijn, vooral de philosofische vader, die ook al goed eindt dat Lucie met Anco gaat samen wonen, waarvan een vrij huwelijk het gevolg is, In een woord: 't is een rommel. Niet n persoon is sympath'iek. Ravenbosch wordt door een dweeper doodgeschoten en Ada begeeft zich naar 't buitenland om haar jeugd te beweenen. Wat wil de schrijver? De titel van den Roman is Gerechtigheid", en de man van de gerechtigheid is George, prediker van een God, die wraak neemt, en zeer hard in zijn oordee). Hij is zoowat een parodie van Ibsen's Brand, "vel te ellendig, te dom en te be krompen om een tragisch figuur te zijn. Heeft de auteur, die deze personen opvoert een groot deel van zijn leven doorgebracht in een zeer weinig aantrekkelijke omgeving? Men zou het wel deuken. Een Levensdag' toch mag niet als roman beschouwd worden, en de Heldin van dit verhaal Virginie niet als een vrucht der dichtende verbeelding. Welk een meisje en welk een familie! Haar vader bekrompen deugdzaam en on dragelijk van humeur, een plaag voor vrouw en kinderen ; de moeder zwak, broeder en zuster kwaadaardig. De vader wil, dat ieder in huis naar zijn pijpen zal dansen; hij is over geen zijner kinderen tevreden dan over Virginie, die hij voor volgzaam houdt. Zij is evenwel niets minder dan dit; maarzij heeft geleerd den schijn te bewaren. Dat heeft zij geleerd. Opvoeding en omgeving heoben meegewerkt om haar leven te maken tot een grooto leugen, maar den aanlej; had ze zeker ook, want zij liegt of 't gedrukt is. Wanneer haar onverwachts een vraag wordt gedaan, dan weet zij altoos een ont wijkend, onwaar antwoord zonder dut ze zich hoeft te bedenken. Haar leugens liggen klaar: de gewoonte heeft haar de rioodige oefening gegeven pag. 30, 55, G5, 70 enz. enz. Tot haar ongeluk maakt zij kennis met Oscar, een getrouwd man, op wien zij smoorlijk verliefd wordt. Eiken avond bidt zij : O God laat mij hem geluk geven en hem mij. Dat houdt zij jaren lang vol ; als zij 't niet doet kan zij niet slapen. Later weet ze ni*t goed meer wie God is en Oscar weet 't ook niet zoo precies pag 40. Oscar is oud en er varen genoeg op t gebied der min om te weten, dat zijn intieme conversatie zeer ge vaarlijk is voor het jonge meisje, maar hij is te egoïst en te gewetenloos om er bijtijds een eind aan te maken. Liever zegt hij : weet goed, dat ik nooit van liefde spreek; ik zou eenvoudig nooit mijn woord kunnen houden. Wees gerust, antwoordt Virginie, maar ze denkt: ik kan wachten, jaren, jaren. Zij wacht. dan ook, en denkt er, gelukkig, niet aan dien tijd te bekorten door bijv. Oscar tot een scheiding over te halen of zijn vrouw te vermoorden. Zij wil niets dan reine liefde, en ziet geen gevaar; Oscar heeft haar immers gewaarschuwd, 't Waa alles maar vriend schap, zij 't dan ook van den teedersten aard. DO oude heer ? was dat ook bekrompen MmlIMIMIIMImltHIWIIMIIllllMNIIrtlllllllltllllllmMIIIIIMlIlirimtflIM Mevrouw Pollack's zoon heeft zich ernstig bezeerd bij een voetbalmatch. Het staat in het avondblad. Zij heeft het nog niet gezien. Ik begrijp ter wereld niet, waarom ze haar niet hebben getelegrafeerd ! Mevrouw moet dadelijk naar hem toe. Als de dames Gerlich weggaan, zeg hun dan of neen, wacht eens even." Hij krabbelde eenige woorden op een visitekaartje. Getf hun dat vóórdat zij weg gaan. Vraag mevrouw Pollack's kamenier alsjeblieft, of zij dadelijk even bij mij wil komen in de bibliotheek. De telefoon is aan het t ind van den gang, niet waar ? Zoek dr. Siidell's nummer eens even voor me o:>, terwijl ik intercommunaa opschel. ' 1250 Gramercy," zeide Toppin dadelijk, en Olmsted zeide op tevreden 10011: Mooi zoo." Er werd naar twee richtingen getelefoneerd, uit twee richtingen kwam antwoord, en eenige minuten later werd een der bedienden weg gezonden met een telegram, voorzien van dr. Slidtrll's geleende handteekcning: Barron Pollack's moeder vertrekt trein G K). Zend rijtuig station." De kiroei.ier stond in de bibliotheek te wachten, en Olmsted, die sinds jaren met alle bewoners van het huis bekend was, zeide dadelijk zouder eenige voorbereiding: Curiis, pak zoo gauw' als ju kunt het een en ander bij elkaar voor mevrouw Pollack, zoodat ?.ij minstens vier-en-twintig uur bij jongenheer Barron kan blijven.Gewone warme kleeren, geen avond oiletten of zoo iets. Me vrouw vertrekt dadelijk. Geen koffer, al-jcblieft, een valies, een handtasch ik weet niet vsat een dame in zoo'n geval gebruikt." Is er iets gebeurd, mijnheer '!" Ja, Curtis, er is iets gebeurd." De kamenier was al op de trap. voordat hij haar had geantwoord, letterlijk gedwon gen door zijn oogen. De dames zijn weg, mijnheer," kwam Toppin vertellen. Olmsted gaf tl uisterend nog eenige orders, en ging toen haastig .veer terug naar den salon. Barron's moeder stond bij den schoorsteenmantel, met gebogen hoofd naar bet vuur narend, en dacht eenigszins weemoedig erover na, dat een vrouw met verbeeldingskracht gedoemd is tot teleurstel ling ten opzichte van alle .iei'de, die zij ooit in haar leven ontmoet. Zij herkende zijn stap en keerde zich ver rast om. Ben je daar al weer l" riep zij glimlachend uit, terwijl op haar gelaat meer blijdschap te lezen stond dan zij zelf wel wijst. Hij kwam regelrecht op haar af, en de wijze, waarop hij zijn hand op haar aim legde, zeide haar onmiddellijk, dat dit drf vriende lijkheid was van een chirurg vóór de operatie. Wat is er? B.irron ?" fluisterde zij, terwijl haar spieren verstijfden o der zijn vaste hand. Ja, - gewond, bij het voetballen niet ernstig, maar je moest toch maar liever naar hem toegaan. Je zult je natuurlijk zelf willen overtuigen. Ik ben zoo vrij geweest, een paar orders te geven. Als je je haast zal ik.zorgen, dat je den trein van ti.Lu nog haalt. Curtis het f c je goed al gepakt, het rijtuig staat voor de deur, jo hoeft alleen maar een hoed op te zetten en een warmen mantel aan te doen. Je hebt geen tijd om je te'verklee den en ook niet om te praten." De dokter! Ik wil mijn eigen dokter bij hem hebben," klonk het van haar bleeke lippen, terwijl zij naar de deur vloo/. heid en slecht humeur??ziet wel gevaar, en verwenscht Oscar van ganscher harte, zooals ieder rechtgeaard vader in een der gelijk geval zou doen. 't Helpt hem weinig. Hij wordt bedrogen en belogen tot zijn dood toe. Misschien had hij niet beter verdiend en was er van Vir ginie iets te maken geweest door een wijzer vader. Dat zij Oscar volgt, als hij weduwnaar gewor-jen is en zich te oud vindt om te her trouwen, schijnt te pleiten voor haar onbaat zuchtige liefde. De indruk die beide boeken op de meeste lezers maken, zal wel deze zijn : wij zijn blij, dat wij niet behoeven te wonen in Hagen veld en dat wij geen dochters of zusters hebben die zoo vaardig kunnen liegen als Virgiuie. Z. v. H. NIEUWE UITGAVEN. Verslag vau de Vereeniging tot verzorging van gebrekkige en mismaakte kinderen iu Nederland, onder de hooge bescherming van H. M. de Koningin en H. M. de KoninginMoeder, jaar 1904. Hoe motten wij sludeeren f Raadgevingen en wenken aan alle studenten en wie het worden, bewerkt naar het Duitsch, van ALBERÏPAUL. Gorinchem, F. Duijm. Arbeidsverhoudingen in Nedirland, Rapport eeuer enquête gehouden door de sociaal-demo cratische studieclub. Rotterdam, Masereeuw & Bouten. A. TKUXISSE, De nutt'ge handuxrken foor meisjes, metüodisch bewerkt ten dienste van de lagere school. Negende, herziene druk, door A. TEUXISSE en A. M. VAX KH VELDEN. Gronin gen, J. B. Wolters. Handelsaardnjkuhunde, door J.VAN DER MOST. 2e stukje. Groningen, J. B. Wolters. Geschiedenis der wet op de ouderlijke macht en voogdij. 2e deel, 8ste aflevering. Groningen, J. B. Wolters. Oproep van George Gapo e aan lift Rvxsisf.he volt, ai 11 de arbeiders en aan de boeren ten. yan*te van !i,ttJojdse/te volk, uit La Tribtme Jtusse van l Sept. 1UUÓ. Rutterdam, H. A. Wakker & Co. bociale studiën. Uitgegeven ouder t< c/,icht van mr. P. J. M. AALBEÜSE coöperatie, door A. POTTIER. Leiden, Uitgev. Venu. Fiuura". Twee echte, jongens. Oorspronkelijk verhaal, door Ca. KUIKXKX, met teekeiiingen van C. VAN DER SLUI.JS. Haarlem, Vincent Loosjcs. E'n pcuere tot inleid*ny in ei n nieun\ slaatltuislioudkandf, opgedragen aan de jonge mannen ca vrouwen van .Nederland, dour J. STOM EL. Amsterdam, S. L. vau Looij. Aedi-i-landfcli Oi.xt-e u l! tut-Indië, door dr. H. BLINK, l(!e all Leiden, boekhandel on drukkerij voorheen K. J. Bnll. De kleine .luhanms, door FKKOLTIK VAX EKDKN, 2e deel. Amsterdam, W. Verslnijs. Gevleugelde daden, zijnde de historie, van eonig-3 oiuriHtende, h.irt-ljekldininjudj,, dui zelingwekkende, evenwel geen aanstoot ge vende, noch publieke m oraal kwetsende, der halve voor dochter en moiidur waarlijk leesbare lamilieavontnrun, door . FAI.K.LAXD illermau lleijermans JrJ. Bussum, O A.J.van Uishoeck. liet L,nd van lluAtm*, Belgische reisherin neringen, door CD. BU-KKN H VET. 3e druk, met eene, inleiding van MAX UOOSKS. Haar lem, H. D. Tjeeuk Willink Oc Zoon. iHiiiiiiuiiimiiHiiimMiiimmniiiiiiiiiiiiirmtitiiiiuiiiiK Hij gaat met je mee, of komt met den vol/enden trein." lui Barron ! O, telegrafeer telefoneer naar hem, dat ik dadelijk bij hem kom !" Daar heb ik aan gedacht 't is al ge beurd alles is in orde. Kleed je nu maar gauw aan gauw, je moet je haa-n/in !'' Binnen vijf minuten kwam mevrouw Pollack de trap weer af, weer een jong meisje geworden duor haar ademlooze haast en ontroering. Zonder een woord te zeggen hielp Olmsted haar in het huurrijtuig, dat voor de deur stond te wachten, Toppin gat'de hagage aan, Olmsted zeide een paar woorden tot den koe'-ter, sprong in het rijtuig, sloeg het poi* r dicht en weg ging het. Mevrouw Pollack had geen woord gezegd. Met een strak, wit gezicht, wijdgeopende oogen, half krankzinnig door het gevoel vau h ilpelooze haast, zat /ij rechtop naast hem, gehuld in een langen zwarten mantel, die haar dunne japon geheel bedekte. Komen we nog bijtijds? Zullen we wer kelijk nog rijtijds komen V" zeide zij telkens weer op dringenden toon. Wij lialen den trein," was alles w«t hij antwoordde. Waar is het telegram? Je hebt hot mij niet laten zien ! Wat staat erin ? ' Het stond in bet avondblad. En ik weet heusch niet, waar <!at gebleven is! Er is geen tflegtam voor jou gekomen misschien i.s het dus niet waar. Ik heb geprobeerd :e teiefoneeren, maar we konden geen aanslui ting krijgen. Er was dus niets an Iers te doen, dan :-.e!f er liet n te gaan." liij herhaalde een gedeel'o van het korte bericht in de courant, en jokte als een gentleman omtrent de haastige en onweten schappelijke nu'dedeelingen vanden reporter. Ik wil hem niet opgeven, versta je me? Ik wil mijn jongen niet opgeven !" zeide zij plotseling Instellen haar tanden door, terwijl zij liaar handen tegen e'kaar sloeg. Er \\as nivts meer overgebleven van de kaim-blijmoedige, elegante vrouw van de weield, die een ha!f ur.r geleden voor liet vuur had ge zeten, en zich had beklaagd over een lang zaam toer.emend gevoel van onverschilligheid. En tnsscheu zjju ir root medegevoel met de moe Ier door, vond Arthur Olmsted's hart nog den tijd, een weinig sneller te kloppen voor de vrouw. Je zult hem niet hoeven op te geven," ;-eide hij. Maar als je je zelf toestaat zelfs n,aar aan die mogelijkheid te denken, zul je, als je bij hem komt, niet meer in staat zijn hem van hulp te zijn.:' O, jij hebt den dood niet zoo van nabij gezien als ik, en weet niet, hoe imedoogeuloos hij je hart kan verscheuren !" Misschien weet ik dat toch wel," zeide hij ernstig, mijn U ven is evenmin veertig jaar lang een blanco vel papier gebleven, als het jouwe. Geen mensen kent het leven van een ander door en door, 't is dus liet veiligst, maar aan te nemen, dat een auder ook wel eens veriiiet heeft geken 1." Zij wendde zich om en keek hem aan, plotseling een geheel anderen indruk krij gend van het leven, dat zij zoo'ang als haar speelgoed had beschouwd. Toen riep zij j lotteling uit in groote agitatie: Het rijtuig blijft stilstaan wat beteekeiit dat? Och toe. kijk eens even uit het Uitgave van de Maatschappij voor goede en goedkoope lectuur, Wereld Bibliotheek". Martelaren van Rusland, door JULES MICHELET, vertaald en van korte aanteekeningen voor zien, door S. J. BOTJBERG WILSOX. De ftcunpilaren der maatschappij. Tooneelspel in vier bedrijven, van HEXBIK IBSEX, vertaald door F. KAPTEYN. Met een inleiding door L. SIMONS. Amsterdam, G. Schreuders. GeiHusIreerde vaderlandsche geschiedenis, door P. LOUWEKSE, versierd met 155 platen van JOIIAX BKAAKENSIKK en anderen, derde, geheel bijgewerkte druk. Amsterdam, Van Holkema & Warendorf. Handboek ton rreemde woorden, uitdrukkingen enz, door L. M. BAALE en mr. dr. C. H. BAALE, afl. 3/4. Zutphen, W. J. Thieme & Co. Inhoud van Tijdschriften. De. Jonge Kunst, Xo. 5 : Stempelkunst, door Joh. B. Smits. Als 't Tij verloopt, door T. Landié. Beeldhouwwerk in grairet, Plaat van Joh.B Smits. Tijdschriften.?Artistieke eigendom. ? Mededeelingen. Op de Jf'io/ie, Sopt.-afi.: Reproductie, naar een schilderij van W. C. Kakken, Op de ouislagpagina een natuurfoto van het plaatsje Harnielon. Over de maand, die heenging, geïll , door L. van Boss-e. Fragmenten der vroear-renaissance te Amsterdam, geïll , door W. Kromhout C/n. Het Japansche huis, roman,door Suze la Chapelle-Roobol, voortzet ting. Levens episode, schets door J. Ererts Jr.?Vaeantie-indrukken, met foto's, door Herman Rutters. Dramatische kroniek. Letterkundig overzicht. Fotografie, door J. R. A Schou'en. Uit de Natuur. Wetens waardige onderwerpen. Wat onze lezers wenschen te weten. Voor onze vrouwen. Redactie-mededeclingen. De lijdensgeschie denis van deu Siberischen strafgevaugene, Mark Séchaud, door hemzelf verteld. ? Met Bijlage Voor onze Jeug l". De. Vrije Tribune, afl. 9 : Lode Baekelmans, Tijd en eeuwigheid. H. E. 11. v. Loon, Van het verlangen (fragment). Amadeus Uilen spiegel, De klabak. C. JSchallinck.De nieuwe reaeering. Piet Koomen, Beschouwingen. J. G , N'a den oorlog. Jozef Cohen, Mijn lief is als een manestraah Eiyen lluoril, Xo. o'J : Do onvoltooide schil derij, door G., slot. Volksweerbaarheid', door prof- dr. G. Ka'li, met af b. Dr. I. A. Lamping, door H. L. Berckonhott'. met portret. Een ziekenverpleging in Indië. De zieken verpleging te Medan (l)eli', door ('arry van Bruggen, met af b. Een koninklijke verras sing, met af b.?Een monument voor H.M. de Koninain-Moeder te 's-Gravenhage, met af b. ? Feuilleton. Reclames. 40 Cents per regel. V R A A « BH ifch <;rade Tui kisch Cigurcttes Moderate Prices1. '{ALK VN", KIIKIUVE", KXTIU FINE", 2 et. a H et, a et. STLIO i Stelio Efsiathopou/os (Smyrna). JMIIItMIMtllNIIIMIIIIIIIIIIIIMUtlllllltllllMllllllltlllllllllltlllllllllllllllUM raampje, en zie een-, wat er aan de hand is? Zeg den koetsier, dat hij hi*st moet maken, beloof hem wat je maar wilt. O, zeg me alsjeblieft de waai heid. zullen we te laat komen voor den trein?'1 We zullen den trein halen vertrouw maar op mij.' Hij deed liet portier open, sloot het weer achter zich en ging naar den oploop toe, die hen tegenhield midden in de straat. Met hier een woord, daar ten duw, hier een fooi, daar een aanuioedigendeii uitroep, en door ten slotte zijn breede schou ders onder liet wiel van een te zwaar be laden wagen te zetten, slaagde hij erin, den doorgang vrij te krijgen, en sprong weer in het rijtuig, dat in volle vaart verder rted. En met zooveel kalmte veegde hij met zijn zakdoek den modder van zijn jas en trok hij zijn gescheurde handschoenen uit, dat mevrouw Pollack er niets van scheen te bemerken, evenmin ais van zijn hijgende ademhaling. Ken paar gejaagde oogenbükken in het station, waar hij twee kaattjes nam om haar tot den trein te kunnen vergezellen en adem loos en half flauw van agitatie, liet zij zich letterlijk door l.em den trein induwen, die zich juist in beweging zette. Dr. Slideüi-i blijkbaar niet gekomen, maar dan komt hij zeker met den volgenden trein, dat heeft hij mij getelefoneerd.... Goede reis!" riep Olmsled uit, zich vasthoudende aan de leuning, terwijl hij nog op de treepiank bleef staan en naar haar opkeek. Zij draaide zich haastig om en riep met eeii kreet uit: Ga je niet mee? Ik ik dacht maar natuurlijk goeden nacht dank je wel." In een oogwenk stond hij naast haar. De trein versnelde zijn vaart. Ik had geen recht, het te verwachten, Olmsted. Sj.iing er als je blieft af, ais het ten minste nog kan zonder gevaar. Gauw maar het zou heel onaangenaam en las; ig voor je zijn." Zij had haar hoofd afgewend en sprak met half verstikte stem. Onaangenaam, lastig!" riep bij uit. terwijl hij de deur van den wagen open deed en haar valies, dat naast haar was neergegooid, voor haar opnam. Integendeel, het zal mij een genot zijn," en haastig voegde hij er bij: ,,als ik je ook maar eenigszins vau dienst kan zijn." Het was geen geschikt oogenblik om zijn eigen gevoelens te doen .'preken. H ij zocht een goede plaats voor haar en deed alles wat hij kon om het haar gemak kelijk te maken. En toen. in den doorgang staande, boog hij zich tot baar over en zeide: Ik zal zien, dat ik hier ergens in de buurt een plaats vind ; ik zal niet in een anderen wagen gaan." ,,(.), ga niet weg ! Waarom wil je mij abso luut alleen laten ? Ik ik heb iiieaiand niemand." Haar stem was bijna niet te her kennen in haar ontzenuw ie wanhopigheid. Hij ging naast haar zitten ; en toen verloor -zij haar zelf beheersching geheel en al en schreide zachtjes achter haar voile, met haar hoofd tegen het raampje geleund. Olmsted waagde het niet, iets te zeggen of te doen om haar te troosten ; hij was bang dat hij te ver zou gaan. Toen de conducteur in den .coupégeweest was, stond hij op en volgde hc>m naar het einde van het rijtuig, waar zij een kort gesprek voerden. Toen .'?RADEMARTELL'S COGNAC, Dit beroemde merk is ver rijgbasr bij alle Wijnhandelaars en bij de vertegenwoordigers UOOPMAXN «& lïKUIXIKIf ? Wijnhandelaars te Arruterdam. Prijzen van af ? 2,50 per lesdi. Victopiawat OBERLAHNSTEIN. dSERLAHNSTEIN. G ede poneert! SPUI 25, VAN WOUSÏKAAT 9. Depots: v. Baerlestraat 38, Joh. Verhulststraat 10ö, Ferd. Bolstraat 4. Weesperzijde 74, Plantage Kerklaan 15, Von Zestnstraat 2!i, Celebesstr. 53, Ie Helmersstr, 201, Ie Gonst. Huygensstraat 02. de Clercqstraat 8, Nassaukade 304a, Haarlemmerdijk 20, 2e uiisdwarsstraat 2, Watergraafsmeer Breedeweg 1. [Hoofddepót te AMSTERDAM: Kalverstraat 157 | JK.F.DEUSCHLE-BENQER. m «IHi; Illimillllllll HHMIIIIIUIIIIIIIlllll IIIIIIIIKMHH werd er een telegaim-formulier ingevuld en aan d_-n houfdcoudiicttur ge'e\en. OlmsUd keerde naar zijn coupétcru^ en ging weer naast mevrouw Pollack zitten. Zij scheen kalmer te zijn, en na eenigen tijd begon /ij te spreken eerst nog min of meer afge broken. Xeem n ij niet kwalijk, Olmsted, ik was heelemaal van streek. Ik ik ben nu weer kalm. Ik geloof, dat bet kwam door dat vreeselijke oponthoud onderweg. En de reactie na al dat plotselinge..." Ju behoeft werkelijk tegenover mij gec-i; excuses te maken of uitleggingen te geven, Alicia, dat w< et je toch ook wel." ,.Ik heb je nog niet bedankt, lmsted ea ik geloof, dat ik het nu nog niet eens be hoorlijk kan doen. Het begint langzamer hand tot mij door te dringen, wat je van middag v >or mij hebt gedaan. Ik veronder stel, dat je er ook aan hebt gedacht de meisjes Gerlich af te zeggen ? Ja, ik wist wel, dat je niets hadt vergeten. Eigenlijk heb ik. er r.ooit eenig vermoeden van gehad. dat dat er zooveel tact en energie in je stak." We', een man kan tocli bezwaarlijk tusschen een hoop tafeltjes en theekopjes in laten zie.n, dat er nog wel eenige kracht iu hem zit, is liet wel".' En een andere gele genheid heeft zich in ons bei Ier leven nooit voorgedaan, tot nu toe." Een paar stations later kwam er een jongen niet een telegram den gang van den trein doorlo ipen, luidkee's een naam uitroepend, die door zijn zon ierling dialect eerst totaal onverstaanbaar \\a*. Telegram telegram voor Slid- dell! Telegram voor .. ." Dat is voor mij, ? geef maar hier ? dank je," riep Olmsted uit. en de jon sten het couvert uit de hand rukkend, scheurde hij het haastig open en las dr, enkoio woorden. die het bevatte. Met et n opgehelderd ge zicht keerde hij naar mevrouw l'ollack terug en gaf het haar. Zij nam het aan mot eer. verbaasden blik, maar vergat toen al het overige, door het hoopvolle bericht, gezonden door den directeur van Barron's school. Zonder iets te zeggen stak zij haar hand uit naar haar metgezel. Hij nam die in dd zijne, en streelde die zachtjes. Toen trok hij zijn handen weer terug en zoodra hij dat gedaan had, kwam de overtuiging bij hem. op, dat liij dat niet had behoeven te doen. Maar het was te laat. Onder den invloed van de goe !e tijding die bet telegram bevatten, was zij weer gehs-el opgefleurd en begon openhartig en vrij moedig tot hem te spreken over baar innerlijk leven, zooals zij nog nooit te voren had ge daan, Zij keek hem niet aan, maar staaide strak voor zich uit, ("^legde haar geheelc ziel voor hem bloot in dat uur van dankbare vervoering na al de doo.-gestane angst en sp inning. Olmsted had haar nooit zoo liefgehad, als gedurende die oogenbükken, toen zij daar naast elkaar zaten, voortsnellen !e door de duisternis van den avond. Het was hem, alsof zij tot nu toe altijd hadden zitten praten meteen doorzichtig gordijn van gouden draden tusschen ben in, dat nu eindelijk naar beneden was gerukt, en dat daarvan was hij over tuigd nooit weer zou worden opgehangen. (Slot objt.)