No. 1487 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. open en zyn borst bewoog als zuchtte hij diep. Toen gleden twee dikke tranen neer lang» zyn wangen. Zoo stond hij lang, heel lang, stom, droefschuddend het hoofd "" Dit sobere slot van deze diep-gevoelde schets bewijst dat Everts meer dan een op pervlakkige waarnemer van het leren ia. Ookj dat zijn styl uitnemende kwaliteiten heeft: een soberheid, die mooi-doenerij en mode-trucs versmaadt. Maar juist in zyn een voud is hy vaak beeldend, en altijd krachtig. De schrijver heefD er dus recht op, dat wij hem in zy'n verdere ontwikkeling met belang stelling volgen. Misschien ziet hij later in, dat in deze bundel te veel in de breedte gezocht is, wat in de diepte gevonden moet worden. Assen. . C. G. N. DB VOOYS. OYfir Vlaamscne BewcEiuf. Gent, 4?12?'05. Geachte Heer Redacteur. Met grote belangstelling neem ik kennis vaii de artikel i door De Amsterdammer aan de Vlaamse Beweging en aan het HollandsBelgies Verbond gewijd, en zeker is het dat ze bij de Vlamingen niet zonder weerklank bl.yven. Doch laat mij toe u te doen opmerken, dat het enigszins eenzijdig.is, de schuld van de ongeschiktheid van 'de Nederlandse taal en de Nederlandse stam in België, uitsluitend aan de Walen te wijten. Na d» erna wenteling van 1830 was het Frjtos in Belgiëde taal van de vrijheid, en hei Nederlands :. of Vlaams werd verdacht ak) «ij u d e besmet met Orangisme. H)dk hebben sinds dien de Walen de meer derheid in, alle centrale en hogere besluren en toeren-er de hoge toon. En toch hebben de Vtetfcingen verreweg de meerderheid in het land. -? Gejooft u dat in zulke omstandigheden zo een toestand kon ontstaan en behouden blijven, zonder de medeplichtigheid van de Vlamingen: de lijdelikemedeplichtigheid van het Vlaamse volk dat berust, en de werkdadige medeplichtigheid van de Vlaamse leidende standen die met de Walen meedoen ? Het is nu juist het doel van de Vlaamse Beweging om het rechtheef by het volk en hot plichtbesef by de leidende standen wakker te /oepen. 1) En de flaminganten hopen in het Hollands Belgies Verbond een steun voor dit hun doel te vinden, Al het kwaad ligt hieiin, dat de Vlaamse leidende standen, de Vlaamse adel, de Vlaamse hogere burgerij, de Vlaamse hogere 'geestelijk heid in merg en been verfranst zy'n de volks taal in 't geheel niet of «lechtg door middel van enige brokken patois kennen en daardoor anti-Vlaams zijn.' Alleen bij deze franskil jons" heerst de anti-Vlaanusheid; by de Walen doorgaans niet 2), tenzij in de ambtenaars?weM-ld by de bureauratten, die begrijpen dat in hoe meer ambten de kennis van het Vlaams geëist wordt, hoe minder plaatsen er overblijven voor hen en hun vriendjes. Bewyzen? Van onze acht ministers zyn er vy'f:Vlamin gen, maar ze zijn zo verfranst als hun drie Waalse kollega's. Ze benoemen voor het Vlaamse land in het gerecht, in het onderwijs, in het financie- en tolvvezen, in de spoorwegen en posterijen dikwels ambtenaren die geen Nederlands kennen, Geen een heeft, zo ver ik weet, een offisiele Nederlandse redevoering uitgesproken, wat hun Waalse kollega, minis ter Franeptte, meer dan eens deed, o. a. in een plaatselike tentoonstelling te (rent. In het middelbaar en gymnasiaal onderwijs van de Staat in het Vlaamse land moeten, naar de wet van 15?6?1883, vijf vakken door het Nederlands onderwezen worden. Dit onderwijs is dus ten dele vervlaamst. Maar het privaatonder vijf, dat helemaal in handen is van de diocesane geestelijkheid en IDe -verlcoelite stezn. Kaar het Duitsch, van L. AKDRO. I. To«n de vreerode man binnentrad, was het Muriel, alsof zij de tonen eener viool hoorde. Hier in Hotel Bristol zal toch wel nie mand vioolspelen," dacht zy. Een eigenaar dige geur hing in de lucht; al de bloemen, waarmede haar bewonderaars de hotelkamer hadden versierd, schenen haar nog eens zoo groot en wydgeopend als vroeger, alsof zy zich neerbogen door de zwaarte van haar eigen geur. Waarom is er zoo'n geel licht in de kamer ?" dacht Muriel. Komt dat werkelijk alleen door de jaloezieën?" De vreemde man kwam baar voor als een oude bekende. Hij was lang, mager, en geheel in het zwart gekleed; zijn gladgeschoren ge zicht was bleek en had scherpe trekken, zy'n donker haar was iets langer dan de meeste mannen gewoon zy'n het te dragen. Ik heb zeker op het tooneel wel eens iemand gezien, die op hem lijkt," zeide Muriel bij zichzelf en ging in gedachte al haar rollen na, doch zonder resultaat. Daar hoorde zy \reer de viool. Een oogenblikje... Neemt u mij niet kwalijk," zeide zij, en deed met een rukeen der vensters open. Daar buiten lachte al de middag zonneschijn van de Hingstratse; zij zag het corso van den beau-monde, hoorde het snor ren der automobielen, het ratelen der huurrytnigen, het bellen van den electrischentram," en van de benauwende stemming van zooeven was niets meer overgebleven. Zij liet zich met een bevallige beweging in een fauteuil zinken, waarby zij handig een paar vlekken verstopte, die te zitn waren op haar peignoir, een uiterst kostbaar, maar nu reeds eenigszins bejaard kleedingstuk, waarmee zy in het laatste bedry'f van de Traviata" menigmaal het publiek had betooverd. Ziezoo, nu ben ik tot uw dienst." Mr. Eliah H. Peppermint maakte een buiging. Zooals ik u al gezegd heb: ik kom om iets te koopen." Dus u wik werkelijk my'n miniatuur Louis XV hebben? Ik doe er niet graag afstand van. Het is een geschenk van de koningin van Zweden, dat zij mij na een opvoering ran de Lucia eigenhandig heeft omgehangen." Zij tastte naar het kettinkje op haar borst, geheel bereid het los te maken. paters- en nonnenkloosters, en voor het getal gestichten het staatsonderwijs tienmaal over treft, is nog volkomen verfranst; en alhoewel het getuigschriften en diploma^ met dezelfde wettelike geldigheid mag afleveren als de staatscholen, is er geen middel om te ver krijgen dat het zich ook aan de wet van ,10?6?1883 zou onderwerpen: Coremans, die daartoe sedert lang *en wetsontwerp in de kamer neerlei, kan voor zij n ontwerp geen meerderheid kry'gen ; de hogere geestelijkheid wil niet. Te Antwerpen is het onlangs gebeurd dat een ontvanger van het flnantiewezen, een Vlaming nochtans, weigerde ? zijn Vlaans publiek in 't Vlaams te woord te staan. Te Luik weigerde even onlangs een Kamer voorzitter van het beroepshof niet een Waal, maar alweer een Vlaming aan een Vlaams werkman die geen Frans kende, het gebruik van het Vlaams. In alle beschaafde landen, als ambtenaren of rechters met vreem delingen in aanraking komen, wier taal ze by toeval kennen, dan zullen ze zich haasten om aan die vreemdelingen de hulp van hun taalkennis aan te bieden. ' De Vlaming, burger van tweede klasse, mag van de leidende standen in zijn eigen land, niet eens de gunsten der gastvrijheid verwachten. De stoomtram van onze Kust Blanken berge, Oostende, Niepoort, Veurne is geheel op zijn Frans ingericht; de wegwijzer van de elektriese trams op de Koornmarkt te Gent ij uitsluitend Frans, alsook de inrichting van de elektriese tram Gent-Merelbeke. Zou zo iets een half uur kunnen' bestaan indien de leidende standen of de bevoegde overheden Vlaamse zelfstandigheid bezaten ? De franskiljons hebben te Gent een maatschappügesticht, met vertakkingen te Brussel en te Antwerpen, geheten : Association flamande pbur la vuhjarisation de la langue jrcwcaive. Wegens dat vulgariseren worden ze vulgar'nateurs genoemd. Al wie weet hoe ons openbaar en privaatonderwys in alle graden het onmogelijke doet voor de verfransin^, ziet al dadelik in, dat het hier alleen te doen is om een nieuwe bevestiging van de aan matiging der leiJende standen om geen Vlaams te willen kennen, vermits de mindere man Ie vulgaire het Frans kan leren en dus moet kennen. Ook besteden ze hun beste tijd met op het Nederlands te smalen en de flaminganten aan te vallen. Een hunner hoofdmannen verklaarde op een vergadering dat een industrieel Vlaams genoeg voor zijn werkvolk kent, als hij tot hen kan roepen : G. v.d.! En de bisschop van Gent is een hunner ijverigste leden. Zo hebben ze ook geijverd voor het wel slagen van het Kongrea van de Franse taal op de tentoonstelling te Luik, en vootal voor de afdeeüng der belangen van het Frans in tweetalige landen als België. En wanneer de flaminganten prof. Van Hamel van Gronin gen aangevallen hebben voor zijn optreden bij de vulgarisateurs te Gent en op het Kongres te Luik, dan was het niet omdat hij daar kwam opgeven van zijn liefde voor de Franse taal en letterkunde, die wïj overigens zoo zeer bewonderen en liefhebben als hij zelf, maar ondat hij, Noordnederlander, bij ons, in Zuidnederland, kwam heulen met de verloocbenaars van zijne en onze taal, met de verachters van zijnen en onzen stam. *) Hy gebaarde te geloven dat onze strijd voor eigen Nederlandse aard een strijd is uit be krompen haat tegen het Frans, en hij stelde ons voor als mensen die niet kunnen begrijpen dat men een ander taal nevens zijn moeder taal liefheeft!" Dit deed hij bij personen welke neven? de vreemde taal igeen plaatsje voor hun moedertaal meer beschikbaar hebben. Want de meeste vulgarisateurs die alleen Frans willen kennen, hadden ouders die beter Vlaams dan Frans, en grootouders die alleen Vlaams kenden. Ik meen dus dat de gehuld in dezen niet zo zeer aan de Walen als aan de Vlaamse leidende standen te wijten is. Overigens uwe leidende standen dwepet ook met bet Mr. Peppermint maakte een afwerende be weging met de hand. Neen dat is niet het doel van mijn komst. Wat ik koopen wil, heeft alleen waarde voor een liefhebber." Wat.is het dan?" vroeg Muriel, die eenig vermoeien begon te krijgen. Ik bied u vijfentwintigduizend dollars," zei Ie Pe'ppennint met een ge voel vollen blik. Booswicht,'' zeide Muriel en stond met een koninklijke beweging van haar stoel op. Eigenlijk gezegd was het eenige wat haar onaangenaam aandeed het feit, dat de vlekken op haar sleep nu duidelijk zichtbaar werden. Overigens wekte het voorstel van den heer Peppermint eigenlijk volstrekt niet haar ver ontwaardiging op. Lieve hemel, wanneer iemand sedert twintig jaar nan het tooneel is, heeft hij nog wel andere dingen te hooren gekregen. O Ma'am,"zeide Mr. Peppermint. U vergist zich. Hoe zou ik het durven wagen ! Neen, ik verlang iets geheel anders van u." Wat dan? vroeg Muriel eenigszins teleur gesteld. Want, nietwaar, voor vijfentwintig duizend dollars.... Het is geen persoonlijk belang, dat mij tot u brengt. Ik kom als afgezant uit het Verre Westen. Uw triomfen in Cherokee City, Arizona U. .S. zullen u toch zeker wel in het geheugen gebleven zijn?" Cherokee-City?" herhaalde Muriel pein zend. Ik ben zoo dikwijls in Amerika ge weest ik heb zooveel triomfen beleefd! Maar, enfin wat wilt u eigenlijk?" Wij bezitten een museum, Ma'am, een museum, dat langzamerhand eenig in zijn soort moet worden. Wij verzamel-)ii relikwieën van beroemde menschen. Wij hebben bij voorbeeld al een blinden darm van een Eüropeesch vorst. Nu ontbreekt ons nog het (strottenhoofd van een beroem Ie zangeres. Ik wil u eerlijk bekennen, dat wij het aller eerst aan Adelina Patti hebben gedacht. Maar ook hier is de concurrentie ons voor geweest. Adelina heeft haar strottenhoofd reeds ver kocht aan het museum te Maryland... En aan wie anders konden wij toen denken, dan aan Madame Muriel Carnion, de lersche nachtegaal, de ster van twee werelden, zoo algemeen bekend bij ons Amerikanen, door ons bewonderd, aangebeden l" Bedoelt u, dat ik mijn strottenhoofd moet laten uitsnijden?' vroeg Muriel verstijfd van ontzetting. Na uw dood, Ma'am, natuurlijk pas na uw dood," zeide Mr. Peppermint op kalmeerenden toon. En daarvoor geven wij u, terwijl u nog in leven bent, vijf en twintigduizend dollars." Dat nooit," zeide Muriel diep veront waardigd. Dat nooit l Een stuk van mijn lijk verkoopen? Bah! Neen, neen, mijnheer, met Frans, en het staat voor mij niet vast, dat zij in gelijke omstandigheden, anders dan de onze zouden gehandeld hebben 3). *) Daar wordt nu door de Waal Hannecart, gemeenteraadslid te Vorst, een door en door Vlaamse gemeente bij Brussel, zyn gezag ingeroepen om het Vlaams door het Frans te vervangen als voertaal bij het lager onder wijs aldaar! . Met beleefde groet, J. VERCOULLIE, Hoogleraar te Gent. P.S. Tegelyk met deze proef krijg ik kennis van de zonderlinge brief van Cyrille Buysse in De Am/<te>damm'r van 17 d. m., waarin de schuld van de toestand aan de Vlaamse akademie geweien wordt. Terecht heefc de Redaksie gezien, dat dat een onmogelijkheid is. Maar het is geen geheim iu Vlaanderen, dat de politiek van Cyrille Buysse zeer subjektief is. Daarvoor is hij immers t o groot kunstenaar. Enige jaren geleden v.as hij wegens persoonlike zaken gebeten op' een Antwerps hoofdman van het flaminganiisme. en dan plaatste hij in r>e, Amsterdammer een vrije tribune dit anfair artikel, waarin heel het flamingatitisme en al de flaminganten "het moesten ontgelden. Sedert dien tijd is hij vulgarvateur, . . Onlangs heeft de jury van de vyf jaarliksche prijskamp voor,Nederlandse letterkunde, bestaande uit Vlaamse-akademieledén, kwaad gesproken yan zijn werken, en nu is de Vlaamse akademie de zondebok. 1) Wij hebben in onze artikelen, aan die over het Holl. België's verbond voorafgegaan, ons geheel op dit standpunt geplaatst, en zijn het das'*met. prof. Vercoullie in deze eens. Zie de Nrs. Vfcn 20 Aug., 17 Sept. en 15 Oct. ' . \ 2) Zoo zou het ons dan ook volstrekt niet verwonderen, als een organisatie ter verle vendiging van het rechtsgevoel van het Vlaam«che volk, veel ernstiger te strijden zou hebben tegen yiaamsche schynvrienden en duhbelhartige medestanders dan tegen echte Waalsclie vijanden. Zie No. v. 15 Oct. 3) Een der redenen waarom wij. zie het No. van 3 Dec. den Vlamen ook aanbevolen hebben geen verbond tusschen Belgiëen Nederland te begeeien, zoularjg de taalstrijd niet is opgelost. 0?er ie recto der Vlamingen. Den Haag, 18 Dec. 1905. Zeer ?geachte Heer, Mag ik u beleefd vragen nog de volgende regelen in uw nummer van Zaterdag aan staande te willen opnemen: Ik kan me best begrijpen dat n de bewe ring uit mijn voorgaande artikel : Het Vlaamsclie volk, de groote in onwetendheid gehouden massa, heeft dood-eenvondig (nog, had er bij moeten staan) geen recht op wat haar toekomt enz." overdreven en zelfs paradoxaal vindt. Toch is er wei iets*) voor te zeggen. Waar u meent dat niet het rechts gevoel van het individu, maar wel het rechtsbesef van de gemeenschap het recht bepaalt, zou ik u kunnen doen opmerken, dat de gemeenschap toch niet.s anders is dan de collectiviteit der individuen en dat men dus wel van ieder individu zou mogen vergen, dat hij het richt eenigszins voelt waarop hij aanspraak wil maken. Maar, het is mij tuinder te doen om een stelling te verdedigen, dan wel om met kracht het rechtsgevoel van mijn landgenooten op te wekken. De Vlamen zijn een natie die, niet alleen wakker geschud, maar, laat ik het eens kras zeggen,?soms wakker gezweept zou dienen te worden. Di'uirom ook sprak ik zoo beslist. Wellicht wordt het mij weer hél kwalijk genomen. In vredesnaam. Op mijn manier meen ik dan toch oprecht *) Iets". Het is echter de vraag: hoeveel? Eed. ean Ameiikaansche kunt u misschien derge lijke zaken doen. Maar met mij nooit l Ik ben kath< Hek, mijnheer!" O, is dat de reden," zeide Mr. Peppermint op langgerekten toon. Nu, ik geef u mijn eerewoord, dat uw strottenhoofd u op den dag van het jongste gericht in onberispelijken toestand zal worden gerestitueerd. U zult in den hemel met uw volle stem te mid den der1 zalige engelscharen psalmen kunnen zingen. Dat garandeer ik n. Hoe zou het anders moeten gaan met al de relikwieën van uw heilige martelaars, die verstrooid liggen in de kerken." Dat is het ook niet,'' zeide Muiiel. Maar neen, ik vind het een afschuwelijk idee. Ik kun het niet doen. Ik ben u dankbaar voor uw vriendelijk aanbod, maar het gaat niet." Vijf-en-twintig duizend dollars," zeide mijnheer Peppermint op overredenden toon. Hier is het contract.' Muriel schoof het van zich af. Mr. Pepper mint stond op. Ik zal het contract hier laten, en ik geef u drie dagen bedenktijd. Als u erover hebt nagedacht, behoeft u het alleen maar te onderteekenen en aan mijn adres in Parijs te zenden. Wie zich na de onderteekening van het contract terugtrekt betaalt een schade loosstelling van vijfduizend dollars. Maar al die bepalingen kunt u zelf in het contract lezen. Ma'am, het is mij een groote eer gegeweest, ik zou bijna zeggen een geluk!'' Toen Mr. Peppermint vertrokken was, had Muriel weer dezelfde zonderlinge reuk- en gehoor-ondervinding als by zijn komst. Zij greep met beide handen haar hoofd vast. Geen wonder, dat ik zenuwachtig ben geworden," dacht zij. Al die onaangenaam heden van de laatste weken! Yvonne, Yvonne!" Yvonne kwam binnen met een droom van Paquin, geheel van wit cröpe de Chine en Chantilly-kant, over den arm. Weet je, wat die vreeselijke vent van mij hebben wou? Je kunt het nooit raden! O, heb je dat miniatuur nog? In jouw plaats hal ik het aan hem verkocht." Nonsens, er is in 't geheel geen sprake geweest van dat miniatuur. Weet je wat het was? Mijn strottenhoofd wou hij hebben! Eruit snijden wou hij het! Voor een museum l Na mijn dood!" Voor hoeveel ?" Vijf-en twintig duizend dollar." Sapristi! Je hebt het hem toch zeker beloofd ?" Hoe kan je dat nu denken!" riep Muriel verontwaardigd uit. Een stuk van mijn lichaam' verkoopen? Och Heer, hoe dikwijls heb je niet je heele..." wilde Yvonne beginnen, maar zij gesproken te hebben in 't voordeel van my'n landgenoot*!», U dankend voor de plaatsing, enz. enz. CYRIEL BTJYSSE. iMiHliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiifiilnltiiiiiiiiiiiiillllliiitiiiiiiiiiniiiiilt VOOR DAMES. Brie?tn uit Hienw-Mtrlaml, Oud-Nieuw Amsterdam. Onze alomtegenwoordige, alles omvattende President. Zijne loffelijke zucht naar onafhankelijkheid tegenover de spoorwegmayna'en. De reispresident en' 'zijn believen van het feminisme.. Jleroep.op den /andscader, ter beslrgaing der uit huizigheid.'; Algemeen beeld van de A merikaarische echtyenoote in tuontfevencte kringen, j- Lwpmiddele.n tot aanwending tegen verffemte schoonheid. The Ph^s:cal Culture Show". Waarom is .de Amerikaansche ec'itvriend niet huitelijker dan zijne kuisei,ijkt(?j ega. Bij de kenmerkend Oud-Hollandsche deug den, waardoor Tlieodore Roosevelt van zijne on verbasterde afstamming van onze zeveutiende-eeussche voorvaderen blijk geeft, onderscheidt hij zich in hooge mate door de eigenaardige eigenschappen, welke in onze eeuw naast dezucht n,aarspec^iteiten, onder staatsburgeren door den wedijver naar alomtegenwoordigheid en alomvattendheid in lanlsbestuurders ontstaan is. Van zulke talenten heeft de omnis homo", die zich als de tegenwoordige hooge lieer van het Witte Huis" laat gelden, gedurende de laatste weken' weder ruimschoots getuigd. Edoch, dat was thans voor hem ongetwijfeld van groot belang, want hij had zicli opgemaakt tot een tocht naar the solid Democratie South". Immers zijne teis door de Zuidelijke Staten, die zich sedert den burgeroorlog onverzoenlijk hebben getoond tegenover de Kepublikeinsche party, werd algemeen beschouwd als eeu propaganda-' tocht. Hij wil de ijne onweerstaanbare popu lariteit gaan in ide schaal leggen, ten einde zijne pos lie téversterken, zoodat zyne toekomstplannen, wat belieft het landsbeleid, van de zijde der Zuidelijken minder oppositie mogen ondervinden. Indien dio verwachtingen mochten falen, dan zal het moeilijk kunnen worden geweten aan hemzelveu, want hij had indeHaad maatregelen genomen, om alle zeilen bij te zetten". Een der sterkste troeven, voor de twaalfdaagsche reis uitgespeeld, is President Koosevelt's weigering, om extra treinen van de zich daartoe om strijd aanbiedende spoorweg maatschappijen, te willen aannemen. Hij het ft eoiwoudig een salonwagen op eigen kosten besteld en maakte de reis in geregelde treinen. Hierdoor krijgt hij het volk op zijne hand. Mm bracht hulde aan het landshoofd, omdat hij de gunste verwerpt van de gehate spoorwegmaguaten, die den grootst mogelijken willekeur trachten uit te oefenen, ten koste va.n den voortbrenger en den verbruiker. Trouwens heeft hij een voorstel aan de orde te stellen, waarbij de spoorwegmaat schappijen hare boeken te allen tijde zullen hebben open te leggen voor gouvernementsinepecteur.-', zoodut liet verleenen van ver laagde tarieven aan monopolistische coinbinatiën, zooals de vleeschtrust, kan worden tegengegaan. Al zal het nimmermeer mogelijk wezen de spoorwegen hier te lande tot het eigen lom der Kfpubliek te maken, aan die macht van S aat in den Staat", waartoe de kring van spoorwegkoningen geraakte, zal zulk een oppertoezicht een heelen knak geven. Als eeu andere propagandamaatregel kan worden aangemerkt, dat Mrs. Roosevelt aan het eerste gedeelte van de reis van den MC. President" *) deelneemt. Nergens ter wereld staat de macht van het feujinisme e bedacht zich, en zeide alleen maar: Ik vind het eenvoudig onverantwoordelijk, dat je niet daarop bent ingegaan." Mijn strottenhoofd zou mij na mijn dood niet meer toebehooren?" riep Muriel uit. Och hemel wat behoort ons eigenlijk wél toe na onzen dood!" zeide Yvonne wijsgeerig. Kn als ik dan denk aan onze reke ning bij Doucet! Van morgen is er weer een maanbrief van hem gekomen! En dan nog al die anlere onbetaalde rekeningen l" Ik zou wel eens willen weten, hoe ik met niijn inkomen het aanleg, altijd zonder geld te zitten!" zeide .Muriel peinzend. Ik weet het best," dacht Yvobne. Als iemand altijd verliefd wordt op jeugdige doenieten, en hun schulden betaalt, en zich door hen laat exploiteeren...." Maar zij zeide het niet hardop. De jaren hadden haar voorzichtig gemaakt. Muriel en Yvonne waren studiegenooten geweest op het conservatorium. Maar terwijl de geluksster van de mooie Muriel steeds hooger steeg, ging het de arme Yvonne niet voor den wind noch in de kunst, noch in de liefde, oen de pokken haar ten slotte nog van haar stem en haar beetje schoon heid beroofden, geraakte zij heelemaal aan lager wal. Zij wendde zich tot Muriel, die juist in dien tijd schitterende triomfen be haalde in de Opéra Comique. Geld heb ik niet," zeide Muriel open hartig, ,,-k heb nooit geld dat loopt mij altijd tusschen de vingers door. -Maar wan neer je als kamenier bij mij wilt blijven je bent intelligent en je hebt veel chic. Zoo iemand zoc ik juist kunnen gebruiken.". Yvonne liep verontwaardigd de deur uit. Maar na twee dagen kwam zij weer terug. De aangeboden betrekking was nog zoo kwaad niet. Van den goudsttoom, die dcjor de handen der prima iouna vloeide, was al licht een klein zijtakje af te leiden naar de kamenier. Zij genoot mede van den glans van Mnriel's leven zonder de artisten-zenuwachtigheid en de liefdesmart te hoeven meemaken, waaraan Muriel voortdurend onderhevig was. Wie de beide vrouwen naast elkaar zag, zou nooit gedacht hebben, dat zij van denzelfden leeftijd waren. Muriel met haar acht-en-dertig jaren straalde nog in den vollen glans eener door alle kunsten der cosmetiek ondersteunde jeugd. Yvonne zag er uit als het type eener oudachtige, betrouwbare, bescheiden kame nier. Beiden kwamen tot hun recht by dit gemeenschappelijk leven, wantrouwden el kaar, en hadden elkaar toch noodig. Een kellner klopte aan en bracht op een zilveren blad de morgenpost binnen, die door Yvonne werd aangenomen. Zij deed alty'd alle zaken af, en schreef zelfs al de verlangde autogrammen. Met een kennersblik ?i hooger dan in dit land en-hij is politiek genoeg, om zich door zijne echtgenoote te laten, vergezellen, teneinde het vrouwelijk element voor zich te winnen. Hierdoor wordt destemeer kracht bijgezet aan zyne verschijning in de rol van den landsvader, die aan allerlei huishoudelijke en echtelijke vraagstukken van. algetneen<*n aard .onderweg een oor zal hebben te leenen. Door zijn krachtig ijveren, tegen wat hy' race-snicide" heeft gedoopt, - heeft hij eigen lijk **elf daaraan den stoot gegeven. Niet alleen verdringen zich wederom hondtrden moeders om haar dozijn telgen door1-den profeet voor verhooging van liet kindertal" te laten bewonderen, maar velen dezer zouden zich immers niet bevredigend gevoelen vóórdat de landsvader een kus gediukt heolu op de wangen van haren zuigeling, evenuls bij vroegere reizen geschiedde. Doch wat al niet meer l In Louisiana, enz., is er eeno beweging onder de vrouwelijke echtjtonooten gaande, om de aandacht vat* den Piesident te richten op de toenemende uithuizigheid en ontrouw van de heeren;der schepping. Men verlangt van den landsvafder, dat hij, de man die immers alles qfelerneemt, een geneesmiddel voor die ikwaal aan de hand zal doen. Hare zusteiien in Nieuw-York zy'n ongeduldig in het tegemoet *) De President der Eepubliek h'eeft feitelijk geen ofticieelen aanspraaktitel. Terwijl de statuten der Commonwealth of Wasfachusetts" den "Gouverneur van de/en Staat als ;,Excellentie" aanmerken, spreekt' de grondwet alleen van een Mister President". President Koose vel t verlangt alleen deze laa'tsi e titulatuur. Hij is er wars van, te wordea aangesproken als Excellentie". 11111U11 ilïl«MMM«HtÏH*M3 TfeADBMARK MARTELL'S COGNAC, Dit beroemde merk is verkrijg baar bjj alle Wjjnhandelaars en bjj de vertegenwoordigers KOOPMANS «fc BRUINIER, Wjjnhandelaars te Amsterdam. cht Victoriawate OBERLAHNSTEIN. cht Victoriawate OBERLAHNSTEIN. 157 Hoofddepöt te AMSTERDAM: Kalverstriwt K.F. DEUSCHLE-BENGfeR. sorteerde zy de enveloppen en overhandigde Muriel den eenigen particulieren britf. Muriel scheurde hem haastig open. Hij schiet zich dood, wanneer ik hem dit maal niet help. Wat moét ik beginnen! Het geld voor deze tournee heb ik ook al van te voren uitgegeven! Yvonne! Een paar duizend francs moeten wij toch nog hebben. Geef my die l' Ja, verbeeld je! Dan zouden we onze hótelrekening niet eens kunnen betalen. Weet je, wat je Guy is? Een doodgewone oplichter, anders niet!" Yvonne! En al was hij dat ook ik heb hem lief l Ik heb nog nooit iemand zóó Hef Nu ik weet dan wel, dat wij geen hoeden meerkunnen bestellen bij Virot,"zeideYvonne, terwy'l zy. woedend een britf ineen from melde. Weet je wat hy schrijft? Hij wil geen enkele bestelling meer ten uitvoer brengen, voordat de oude rekening is betaald. Hij heeft allen eerbied voor wereldroem, schrijft hij, maar wanneer een rekening oploopt tot in de tienduizenden..." Muriel barstte in tranen uit. Ik wou, dat ik maar dood was, Yvonne, ik wou dat ik maar dood was! Dat is geen leven meer l Mooi zijn voor het publiek, en zingen en glimlachen en gek worden door de zorgen O, ik kan het niet langer uithouden l" En zij wierp zich op den grond,en barstte in zenuwachtig snikken en jammeren uit. Nu werd Yvonne werkelijk ongerust. In Godsnaam wat is dat nu? Hoe wrl je nu morgen j;e concert geven? Denk daar toch aan I Goede hemel, wees toch kalm, wees in Godsnaam kalm !" En zij deed al wat zij kon, met eau-decologne en bromkali-poeders en d s geheele huisapotheek van zenuwachtige vrouwen. Het is heusch geen wonder," zeide Muriel op matten toon, toen zij weer tot kalmte was gekomen. Mijn zenuwen zijn. op, ik heb het straks ook al gemerkt, ik heb hallu cinaties l... Als ik dat onderteekende, Yvonne, zou ik bevrijd zijn van alle zorgen voor langen tijd." Och hemel, Adelina heeft zeker niet zooveel bezwaren gemaakt" ... Dat is waar," zeide Muriel vastbesloten. Wat Patti kan, kan ik ook in elk opzichll Geef me maar een pen!'' Zij zette haar handteekening onder het stuk, en schelde om den kellner. Laat dezen brief dadelijk naar de post brengen! O, Yvonne, wat voel ik me nu opgelucht! Geen zorgen meer l En per slot van rekening wat er na mijn dood met mij gebeurt " (Slot volgt)