No. 1499 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. MAGGI's Soepen in tabletten, merk Kmisster, maften het mogelijk om in den kortst mogelijken tijd (10?25 minuten), slechts met water, voortreffelijke krachtige soepen klaar te maken. Per tablet voor 2 flinke borden Fransche soepen 10 Ct. Pikante soepen ...... 18 IHAGGI's Bouillon-Capsules, merk Krnisster, geven door oplossing in kokend water oogenblikkelijk een voortreffelijken voor het gebruik gereed zijnden bouillon. Per capsule voor 2 koppen Consommé(extra sterk vleeschnat zonder vet) 12 Ct. Bouillon (vleeschnat met vet) . 9 MAGGI's Aroma, merk Kruisster, geeft aan zwakke soepen, sausen, groen ten, hutspot zoowel aan allerlei vleeschgerechten oogenblikkelijk een verraseenden, fijnen smaak. Zeer toereikend, derhalve spaarzaam te gebruiken. Yerkrygbaar in flacons vanaf 30 Ct. lllllllllllllltlllllllllllmilllllMIMIIIIIIIIIIIflIIIIMIIIIIIIimiUlllllltlllllMIIIMIIIMIII minimin iiiiiiMMimiitMiiHiMMliiiiiiilimi niet minder dan in het belang van haar al te lang van rechten verstoken geslacht. Londen, Maart '06. J. K. VAN DEK VEEK. iMiniiiiiiittiiiiiMiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiitiiii Antwoord aan J. G. G. Vrouwke" en Vera" op hunne artikelen over Kindervoorstellingen" in het Weekblad De Amsterdammer" van n, 18 en 25 Februari 1.1. Naar aanleiding mijner beoordeeling van Sprookjes- T-ranen" in het Weekblad De Am sterdammer van 4 Febr. 1.1., verschenen o. a. bovengenoemde artikelen, waarin o. m. in stemming betuigd wordt met mijne opmer kingen: anti-kinderlyke" en anti-artistieke" kindervoorstellingen veroordeelend. Het zij mij vergund, in verband met deze, stukken, te mogen wyzen uitvoeriger dan ik dit deed in genoemde beoordeeling op hel zeer nuttige van kinderopvoeringen, waar deze inderdaad brengen Kumt voor het kind. Zoo bij de opvoeding moet kunnen gebruikt worden comedie-spelen" J), dat de verbeel ding die eene behoefte is voor het kind 'verlevendigt; beschaafd en duidelijk spreken bevordert; gelegenheid geeft tot oefeningen in bevallige houdingen; verstand en gemoed ontwikkelt daar het gebaar den zin van een woord, de uitdrukking eener stemming verscherpt , zal het dramatische spel in nog meerdere mate nuttig kunnen zijn vo%r het kind, waar het woord zich met de muziek tot een kunstwerk van hoogere orde verbindt, waar de rhythmiek de gedachten bevleugelt en cadenceert, waar de melodie deze in schoone lijnen teekent ; waar de toon uit drukking geeft aan dat gemoedsleven, het welk niet door het woord is te vertolken. In groote trekken: door klank, melodie, harmonie en ihythmus, de algemeene stem ming weergevend, schildert de muziek daar enboven, tot in de fijnste onderdeeltjes, de nuancen dier stemming. En die onderdeeltjes: kleine ihythmische en melodiechejliguren en wendingen, in onmiddellijk verband gebracht met het woord, of liever door den inhoud van het woord ontstaan, worden door de kinderen gezongen en uitgebeeld (gespeeld), op natuurlijke wijze, daar deze muziek, op natuurlijke wijze geworden, niet anders dan natuurlijk kan worden uitgevoeid. Het is als het zingen van een vreugde , van een droefheidslied, waarbij immers de uit drukking van stem en gelaat vanzelf met het karakter van het lied in overeenstem ming zijn zal. Dramatiseeren wij nu het lied, d. w. z. nemen wij eene gedramatiseerde handeling, getoonzet, zoq zullen ook hou ding, stand, gebaren vanzelf overeenkomen met de rhythmisohe bewegingen de rmuziek, met de expressie, door woorden toon verlangd. De Zwitsersche dichter-componist E.JaquesDalcroze heeft in zijne speelliedjes (?rondes en/antines", chansons d'enfants" enz.) eene kunst geschapen, waarin toon, woord en handeling zóó ineenvloeien, dat de kinderen, zich in hun spel verdiepend, vanzelf de pas sende bewegingen maken; eene kunst, waarin dus de eigenaardige persoonlijkheid van het kind tot uiting en ontwikkeling komt, daar de componist de natuurlijke geba ren van ieder kind tracht plastisch en har monisch schoon te ontwikkelen, Eene kunst, tafreeltjes uit het kinderleven gevend, treffend door eenvoud en reinheid, door de schoone melodie en de fijne harmonie, die de kinderen er dus toe brengt, al spelend, iets schoons te vertolken 2). Eene zoodanige kunst kan derhalve mits onder zorgzame, oordeelkundige leiding, wel verre van gemaaktheid, ijdelheid of ijverzucht aan te kweeken, als een krachtig opvoedend middel worden beschouwd. Wenechelijk ware het dus wellicht, dat zij op de UIT DE NATUUR. CLV. Het geheim van de hazelroe. In myn opstel over den hazelaar in 't eind van Januari heb ik ook met enkele woorden, ietwat spottend, gerept van de bekende ge heimzinnige kracht, die er volgens overleve ring schuilt in een gaffelvormig hazeltwijgje. Onder allerlei geheimzinnige hocus-pocus moet het gesneden worden ; dan kan de geluk kige bezitter er een verborgen waterader mee ontdekken. Als de wenschroede op de goede manier wordt gedragen en door een des kundigen roedelooper wordt gehanteerd, slaat de gaöel achterover zoodra de einden vanden twijg boven de bron komen. Dat is nog 't minste, wat zoo'n simpel twijgje doen kan ; het is onder bijzondere omstandigheden ook in staat, goud of ander kostbaar metaal, dat in den bodem aanwezig is, te verraden en de bevrediging van ge heime wenschen te voorspellen. Dat klinkt allemaal zoo echt ouderwetsch bijgeloo'ig, dat een gewoon verstandig mensch er de schouders voor ophaalt. En nu bovendien bij de mijnbouwkundigen, in 't algemeen bij de geologen, vrij goede kenmerken gelden voor het al of niet aanwezig zijn van water en mineralen in den bodem, kenmerken die op zorgvuldige studie van de aardkunde be rusten, is de hazelroe hoe langer hoe meer in discrediet geraakt en, zoo dacht ieder, was zijn kracht en macht voor goed naar het sprookjesboek teruggebracht. Maar dat voorgoed" schijnt wat al te sterk te zijn uitgedrukt. Want nukornt het in deze week verschenen Jahrbuch der Natur" van 1906, een heel ernstig en lezenswaard boek, dat op allerlei gebied, voor zoover het van dichtbij of van verre de nasuur raakt, het niewste en beste uit de ontdekkingen en waarnemingen van 't afgeloopen jaar geeft, met een reeks wetenswaardigheden voorden dag over de Wünschelrute. Ik zal er in 't kort het een en ander uit oververtellen, dan zal ieder voor zich, hoop ik, de zelfde opmerking maken, die ik bij 't lezen mompelde : Een mensch, die niet alles scholen (in de voordrachf'-lessen en ook op de nMziek- en zara^scholen) werd beoefend. De opvoeringen, al dan niet in het openbaar, konden dan geregeld plaats vinden, behoelden niet als iets ,,buitengewoons:' beschouwd te worden, en de kinderen zouden afwisselend kunnen medespelen of luisteren. De liefdadigheid echter, in onzen ty'd tot openbare voorstellingen drijvend, maakt zich gaarne, om haar doel te bereiken, van op voeringen door kinderen meester. Lokmiddelen, buiten de richting dezer kunst om, als kostbare costumes, rijke mise-en-scène, worden dan somtijds gebruikt, om aan de eischen van het publiek te voldoen. Ook wordt dan dikwijls, lichamelijk en geestelijk, meer gevergd van het kind, dan dit geven kan. Moet eene zoodanige op- of overdrijving, als strijdig met de belangen van het kind, en als staande buiten het eenvoudige en naïve wezen der hier besproken kunst, worden afgekeurd, zoo zullen daarentegen, zuiver als beoefening dier kunst opgevat, kindervoorstellingen, als door mij bedoeld, voor de kinderen zei ven van vetl nut kunnen zijn, door hen, langs natuurlijken weg, nader te brengen bij het ideale. MARIE BEKDENIS v. BEKLEKOM. 25 Febr. 1906. 1) Zie mijne beschouwing : Onder welke voorwaarden kunnen openbare voorstellin gen door kinderen voor de jeugdige executanten als onschadelijk worden beschouwd?" Het Kind", van 23 December 1905. 2) Ook o. a. in het fijnbewerkte, geestige kinderzangspel: Jantje in Modderstad" van me?r. N. v. d. Linden van Snelrewaard, in de aardige Speelliedjes" van Hendrika van Tussenbroek, vloeien toon, woord en hande ling samen. * * # Aan Moliy. Vindt u 't werkelijk een schreeuwende wanklank", als in het spelletje Ie beau bébé, de moeder baar kindje (dat natuurlijk ver ondersteld wordt, stout geweest te zijn), eene kleine afstraffing geeft ? De coupletten in dit liedje vormen nl. geen aaneengeschakeld geheel, maar stellen ieder eene verrichting der moeder met haar kindje voor, welke handeling het koor, dat de actie volgt, tel kens doet uitroepen: Ah, qu'on a de peine d'éléver son bébé"! (O, hoe moeilijk is het zijn kindje groot te brengen !) Tot dat groot brengen behoort o. a. ook stralfen", dat bij heele kleine kinderen wel niet anders dan in bedoelden aanschouwelij ken vorm, een tikje gevend, kan gebeuren. Dalcroze _heeft nog aangeduid, dat daarna ook het lief kozen" in de tafreeltjes kan opgenomen worden. Hij schrijft nl. bij het laatste couplet: L'on peut chanter un septième couplet dans lequel la fillette dira : Je suis en train de l'embrasser". Mag ik nog opmerken, dat, in den zin : eene schoone melodie, gepaard aan eene jijne harmonie," harmonie beduidt: de harmoniseering, de opeenvolging der akkoorden. MARIE B. v. B. itmiiiit J Vronwenliïesreelit. Mijnheer ! Wilt u mij voor het onderstaande eenige plaatsruimte verleenen in uw veelgelezen blad De, Amsterdammer f M. M J Daartoe uitgenoodigd door de vereeniging Conamur te Groningen hield de heer Roodhuyzen van den Haag Zaterdag 3 Maart eene lezing over Vrouwenkiesrecht. Onder meer sprak de heer Roodhuyzen ook de volgende woorden: Niet uit een oogpunt van recht en billijkheid, doch in het belang van den staat " Het belang van den staat, d.i. natuurlijk het belang van alle leden van dien staat en niet slechts van een deel dier leden. Nu vormen en vrouwen weet, moet toch eigenlijk nooit spotten, zelfs niet met het ongeloofelijkste en bespottelij kste. 't Begon al met een sterrekundige die een paar jaar geleden in 't geleerde tijd schrift Prometheus" zijn ervaringen met de hazelroe mededeelde en beweerde dat er wel iets van aan kon zijn. Nu is een sterrekundige al uitteraard een hel dere kop en Von Bülow-Bothkamp boven dien niet de eerste de beste; ook hebben sterrekundigen wel eens meer getoond, aan andere wetenschappen goede dienste te kunnen bewijzen. Doch een aantal vakmannen, practische staatsmijnbouwkundigen <'n professoren in de geologie verklaarden o.a. in de Naturwissenschaftliche Wochenschrift." de heele hazelroe-geschiedeuis met medelijdend! ge spot voor bijgeloof of' bedrog; bij overigens verstandige menschen, die te goeder trouw anders dachten, moest, meenden deze heeren, die nooit met de hazelroe hadden zien werken, noodzakelijk zelfmisleiding geconstateerd kunnen "worden. Niemand minder dan de bekende geoloog Albert lleim uit Zürich num liet voor de hazelroe-geloovers op. Hij vertelde eerst van e u mannen den staat, waaruit volgt dat en de belangen der vrouwen en de belangen der mannen moeten worden behartigd. Waar nu echter de macht sedert eeuwen en nog geheel berust in handen der mannen en de belangen der vrouwen, vooral der gehuwde, nog bijna geheel verwaarloosd zijn en worden door de machthebbers, daar zou men denken, dat een voorstander van gelijke rechten voor mannen en vrouwen zou zeggen: Niet (alleen) uit een oogpunt van recht en billijkheid, doch (ook) in het belang van den staat is het noodig, dat de vrouw, in de eerste plaats de gehuwde, mede zeggenschap krijge in bestuur en wetgeving en verkiezing daarvoor, opdat de voor baar zoo slechte wetten zoo spoedig mogelijk door betere vervangen worden. Niet aldus de heer Roodhuyzen, die zelfs lid is geworden van de V. v. Vr. K. De heer Roodhuyzen zegt: Niet uit een oogpunt van recht en billijkheid, doch in het belang van den staat moest het kies recht niet worden toegekend aan de gehuwde vrouw." Daarvan wil spreker uitzonderen die vrouwen, die denzelfden arbeid verrichten als de mannen, doch zooreel mogelijk moesten ook deze geweerd worden uit beroep of bedrijf, opdat zij zich geheel zullen wijden aan haar huisgezin. Verder wil spreker den leeftijd, waarop en de ongehuwde vrouw en de man het kiesrecht krijgen niet gelijk stellen, doch der vrouw dat recht op een lateren leeftijd verleenen dan den man. Wat er op die manier '/.al komen van kies recht voor de vrouw? De heer Roodhuyzen had dan ook bij zijne woorden In het belang van den staat" moeten voegen de beruchte woorden van Lodewijk XIV L'état c'est moi! (de man). ' A. M. Onderstaande motie werd door de SociaalDemocratische Vrouwenpropaganda Club aan genomen. MOTIE. De vergadering van de Sociaal-Democra tische Vrouwenpropaganda Club, gehouden Donderdag l Maart 1000, in het Blauwe Kruis", kennis genomen hebbende van het besluit van Burgemeester en Wethouders van Am sterdam, waarbij vrouwelijke beambten in die takken van dienst, waar B. en W. het recht van aanstelling en ontslag hebben, bij huwelijk worden ontslagen, betreurt dit besluit ten zeerste, daar op deze wijze de voortgang der economische en dientengevolge sociale vrijmaking der gehuwde vrouw wordt belemmerd, spreekt haar verontwaardiging uit over de discussies in den Raad gehouden, naar aan leiding van de interpellatie-Loopuit, zoekt de oplossing van de moeielijkheden, die kunnen voortkomen uit het huwelijk van vrouwelijke beambten, niet in verbod van arbeid, maar in bescherming van het moe derschap, wekt de vrouwen op. door organisatie in vakvereenigingen en door deelneming aan het openbare leven stelling te nemen tegen reactionnaire maatregelen als bovengenoemd besluit van B. en W." Als er geen water onder den grond stroomt. ZeóelpeM en coDcnbiDaat. Met groote verwondering las ik in dn Groene van 11 Maart het ingezonden stuk van eene lezeres" en zou gaarne daartegen opkomen. Zij schrijft o.m. van de in concubinaat levende vrouw: Noch de man, noch de kinderen, noch de maatschappij zullen haar ooit de volle achting toedragen" enz. Alsdat inderdaad | het geval kon zijn, dan zijn die man en die kinderen de liefde en de toewijding van de vrouw en moeder niet waard en verdient niet zij, maar die man en kinderen dat ze door de maatschappij niet den nek worden aangezien. En wat betreft het bewonderen van den man, die zijn vrouw trouw blijft, hoewel de wet hem niet bindt, mij dunkt dat is beneden alle kritiek. Elet meten met twee maten moge gewoonte zijn in de maatschappij, het wordt toch inderdaad mér dan tijd, dat daarin verandering komt, wat van de vrouw wordt geeischt dat kan men met hetzelfde recht van den man vergen. Mag ik ook een geval vertellen van een in concubiuaat geleefd hebbend gezin ? Bedoelde menschen, arbeiders, leefden hoogst gelukkig samen, ze kregen een 5-tal kinderen, waren beide flinke, oppassende menschen en beide zeer zeker gezien in hunne omgeving. Toen de vrouw ziek werd, lang sukkelend bleef en hij ten slotte begreep, dat zij zou sterven, tóen zijn ze wettig getrouwd terwille van de kinderen. Kort na den dood van zijne zeer geliefde vrouw hertrouwde hij óók, om de kinderen. Maar deze vrouw was slordig slecht gehumeurd en heel onaangenaam voor zijn kroost. Allerlei ellende kwam er in huis met deze wettige echtgenoote, totdat het eindelijk den man te machtig werd en hij haar de deur wees. Daarna is hij wettig van haar gescheiden: op welken grond is mij niet bekend. M. MmHIfllltltllllllllllllllllllllllMIIIIIHIIIIIItlllllllllllMHIIIIIHIMIIIIIII De gall'el slaat neer, als er water in den bodem aanwezig is. j i een geval dat een ondergroiuUehe waterwei j door hem gezocht werd, waarvan de liaging l met geen mogelijkheid wetenschappelijk nader was te bepalen, dan dat ze zich ergens op een tweehonderd meter lange strook gronds moest bevinden. De ingenieur Weinman uit \Vinterthur probeerde op zijn ver/.oek de wel te vinden en gebruikte daartoe de wensdi| roede. VVeinmati wees op n meter nauwI keurig de plaats van de wel aan, en verklaarde zonder de hulp van de roede geen kans ge had te heb'jerj. Heim ging nu bij de Zwitsersche weizoekers die nog in 't geheim of in 't openbaar met de hazelroe werken, de zoofzenoemde A'ii//iiiiiiiiin r een onderzoek instellen. Heel onbevooroordeeld en met wetenschap pelijke nauwkeurigheid ging hij hierbij te werk ; en hij kwam met de meening voor den dag, dat er geen bedrog, ook geen zelf bedrog, in 't spel is; dat werkelijk mnnnirjit menseden in staat zijn op onverklaarbare wijze in den bodem verborgen bronaderen of wellen te ontdekken. Hij zegt 't ongeveer zoo: Wij menschen hebben helaas maar vijf zintuigen, er ontTafeli'trsiering. Een teruggevonden portret van Fanny Elssler. Rosa von Milde. In de versiering van tafels voor feestmaal tijden, doet de mode zich bijna evenveel gelden, als in de rustelooze wijziging van het toilet der vrouw. Tafels met hooge midden stukken, tafels zonder die ongewenschte gezichtsbelemmeringen, tafels niet een aantal kleine bloemvaasjes versierd, tafels met kost bare loopers in 't midden, prachtstukken van kunstnaaldwerk in zachte schakeeringen aftoonend op het blanke damast; tafels versierd met bloemguirlandes uitspitsend in afdalende reeks van tinten naar de hoeken; disschen met vél en met weinig kristal en zilver, alles, konden wij zien, juist zooals de mode het voorschreef. Haar volgelingen zijn zoo mak! Eigen bedachte en eigenhandig door de gastvrouw aangewende versiering vindt men zelden. Weinig huisvrouwen hebben in deze dingen la note personnelle. Het ontbreekt haar dikwijls aan smaak, aan vindingrijkheid, aan talent zélf iets te bedenken, aan lusten ijver zélf zich te belasten met de tafel-decoratie. De gewerkte tafellooper wordt op 't oogenbiik vervangen door een looper van levende bloe men. Bloemen in n tint. Men kiest de kleuren der bloemen, die het meeste relief geven aan de tinten van Chineescb.of Delftsch, Saksisch of Fransch porselein. Op een der laatste feestmaaltijden gegeven door prinses de Broglie, was het midden der tafel n touil'e van zacht-rose rozen, een decoratie die uittemend harmonieerde met bet Saksisch porselein en Boheemsch kristal. Hertogin de la Rochefoucauld had over haar feestdisch een bloemlooper van donkere violettes de I'arme doen spreiden. * * * De Weener kunstkritikus dr. Abels maakt gewag van een toevallig door hem ontdekt portret in oliverf, van de neroemde, Weener danseres, Fanny Elssler. Het vergeten en verwaarloosd schilderstuk van den Weener portretschilder Georg Decker (1819?1894) wordt door (ir. Abels zér geroemd. Fanny Elssler werd op 35-jarigen leeftijd door Decker geschilderd, maar, de danseres was toen nog zoo volkomen in het bezit van schoonheid, jeugd, en zeldzame gratie, dat men eerder denkt bij bet aanschouwen van haar portret aan een 20-jarig meisje, dan aan een vrouw, naderend den middelbaren leeftijd. Penseelen en pennen heeft de Weener danseres in beweging gezet, om in lijnen, kleuren, en woorden te fixeeren haar schoonheid. In den bundel Portraits Contemporaius" van Théophile Gautier, vinden iiiiiiiiilniiiiimiiiiiiiniiiiiiiiiiiinmiiMMMiiiiMHiiiniiiiiiiiinMiiimiiii breekt er ons o.a. n voor electriciteit, n voor longtitudinale aethertrilingen en op de vele dingen die in de wereld gebeuren, waar onze zintuigen wel vat op hebben, reageeren ze toch maar binnen bepaalde grenzen, zoo voor de luchtbeweging, die wij als geluiden waarnemen. Mogelijk is 't nu dat enkele menschen ook een of ander zenuwcomplex ergens in hun lichaam hebben, dat door een bijzondere gesteldheid reageert, als de hand of de voet de plek betreedt, waar diep in den bodem water stroomt. ' Dus zoo iets als het Shakespeariaansche 'Uien' are, -more a. s. o. Dat de hazelroe als zoodanig er eigenlijk niets mee te maken heeft, had lleim al spoedig uitgemaakt. Trouwens dat erkende een der bekwaamste Jliitlimiitiner zelf. Hij antwoordde lleim: het begint iii mijn bloed, niet in 't stokje. De houding van de tooverroede is meestal zoodanig labiel, dat een kleine daling van de einden van de gall'eitak de gailel zelf doet kantelen o! omrollen in de hand. Het wel slagen hangt dan ook af van den mensch, die de ha/celroe \asthoudt, niet van 't stokje, lleim zelf probeerde 't natuurlijk ook 'lerhaalde nullen; in zijn hand deedde hazelroedeeveuwel volstrekt geen nut. De roe kantelde behoor lijk, toen hij den ^lag om hem te draireii beet had; maar steeds onder den invloed van een gedachte: hier kon wel yens water schuilen; een gedachte die gewekt werd door een bij zonderheid van den bodem of den plantengroei. Muar hij du echte .. \Vatt;rpn.'evers" ging't ander.-: -'ij letten alleen op 't stokje en heb ben hoegenaamd aeeii begrip of kennis van geologische kenmerken. Een merkwaardig bewijs hiervoor kreeg Heim onverwacht, en te^en zijn zin. ^n opdracht van den gemeente raad van een Zwitserse!) dorp /.'Ui hij onder zoek doen naar de geseliikste plaats om putten te boren op een helling, die aan de gemeente behoorde.. lleim onderzocht den bodem en verklaarde; dat de mogelijkheid vaneenonuergrun Iscite wa'erstroom op die piek volstrekt \vas ait'jeslo en; het was een mer^eüan^/.onder diluriale hetlekking; daar te gaan graven zou tijd- en geldverlies zijn. I/en rand. 0:11 Kiitliwij van Fanny Elssler ook een uiterst gede tailleerd portret. Niet het minst verwijlt Gautier bij de schoone vormen van Fanny's beenen; Gautier zegt dan ook: ik wijd zoo uit over haar beenen, maar dat is natuurlijk, want het zijn beenen van een danseres. Mejuffrouw Fanny Elssler, aldus haar Gallische bewonderaar, is groot, buigzaam en goed geproportionneerd. Zij heeft dunne polsen en fijne enkels; haar beenen sierlijk en zuiver van vorm, doen denken aan de krachtige slankheid van Diana's beenen; haar beenen verschillen aanmerkelijk van de ge wone beenen van danseressen, wier lichame lijke zwaarte grootendeels in haar kousen schijnt te zijn gezakt, en zich dóór ophoopt; deux belles jambes de statue antique dignes d'ótre moulées ei aumoureusement tudiées". Fanny Elgsler's portret door Théophile Gautier geschetst, toen zy haar danskunst in Parijs was komen vertoonen, verscheen het eerst in den Figaro, van 19 October 1837. Dat men Fanny Elssler Eene Spaansche uit het Noorden" noemde, vond Gautier een aanduiding, als kompliment bedoeld, maar in zijn oogen, juist een gebrek. Hij vond haar hél mooi, maar, missend de kenmerken van eigen ras. Zij weifelt tusschen Spanje en Duitschland. Duitsch is zij door haar glimlach, door de blankheid van haar huid, door den snit van haar gelaat, door de onbewegelijkheid van haar voorhoofd; Spaansch is zij, door haar donkere lokken, haar kleine voeten, haar tengere, snoezige handjes, door den eenigszins kloeken bouw van haar heupen". * * * Rosa von Milde, de beroemde dramatische zangeres, en ieerares in de zangkunst, is op negen-eu-zeventigjarigen leeftijd overleden. Als Rosa Agthe zag zij op Weimars klas sieken boden, den 25sten Juni van het jaar 1827, het levenslicht. Haar vader, Kammermusikus" aan het hof van den Groothertog van Weimar, besloot, van de kleine bekoor lijke, levendige, muzikale Rosa, een degelijke pianiste te maken. Rosa's prachtige stem, haar aangeboren dramatisch talent, en haar geestdrift voor het tooneel, beschikten anders over haar toekomst. Onder leiding van den beroemden tenorzanger Franz Gotz werkteen studeerde Rosa met rusteloozen ijver. De leer linge maakte haar trefl'elijken meester niet beschaamd. Rosa ontwikkelde zich tot een sopraau-coloraturzangeres van het zuiverst gehalte, en excelleerde zoowel in lyrische als in hoog dramatische partijen. Toen zij den 28sten Augustus ,850, tereere van een Goethe-Feier, te Weimar de Elsapartij creëerde in Lohengrin, een uitvoe ring gedirigeerd door Liszt, toen . was Rosa's. naam als kunstenares gevestigd. Het volgend jaar, trad zij in 't huwelijk met den beroemden Wagner-zanger, Feodor von Milde, leerling van Garcia en vriend van Liszt. Buitengewoon gelukkig was het huwelijk van deze twee artisten, die dezelfde kunst beoefenden, en niet jaloersch op elkaar waren, maar juichten over elkanders succes. Hun beide zonen Franz en Rudolf erfden de nauziekale gaven der ouders. Franz von Milde is als bariton verbonden aan het hoftheater van Hannover. Rudolf, een eminent Wagnervertolker, is werkzaam te Dessau. Hun doch ter, Matiülde von Milde, voert de pen; zij is een overtuigde en warme pleitbezorgster voor de belangen en rechten der vrouw. CAPRICE. Aardappelen a l'Anna. Benoodigdheden : l kilogram aardappelen, GO grim geraspte kaas. 45 gram boter, zout, peper, l dessertlepel gehakte pieterselie. Bereiding: Schil de aardappelen en snijd ze in dunne schijven. Wrijf een vuurvasten schotel in met boter, plaats daarin de aard appelen, bestrooi ze met de geraspte kaas, zout, peper en pieterselie, leg er hier en daar een stukje boter boven-op en bak ze in een niet al te warmen oven. manner in dienst te nemen, verwierp hij als onzinnig. Daarop lieten de heeren zelf de Rütlimanner komen en zelfs, toen Heim met eigen oogen zag, dat de hazelroede sloeg", liet hij zijn wetenschappelijk volkomen ge grond onmogelijk" hooren. Tegen (ijn raad werd gegraven op de plek die verschillende waterzoekers door hun tak hadden gevonden. Er was geen enkele aan wij zing voor wateren geen verschil viel te bespeu ren met andere Icelen van de helling, noch in kleur, noch in plantengroei of gesteente. Op de met de roede aangewezen plek werd ge graven; en zie, bijna precies op de onderstelde diepte stiet men op een zandstaenbedding met een breede spleet vol water. Kin prachtiger Qnel/bac/i J/OKZ aus; der Gemeinderatn jubelte und der Geologe hatte /ür den Spott nicht :?(/, sori/en. En dat gebeurde op een plek waar een geoloog zoo iets zeldzaams als een Wasserspalte onmogelijk kon en mocht vermoeden, iaat staan een ongeschoolde waterzoeker; er moet een physiologische werking in die men schen plaats gegrepen hebben; een andere verklaring voor dit feit, is er voorloopig niet. Een der waterprofeten door Heim apart genomen, beweerde: Ik voelde het water zachtjes onder mij door stroomen." De ^e man was al zoo zeer overtuigd van l de physiologische werking in zijn lichaam, j «lat hij ijzerdraad gebruikte in plaats van i hazelroe. Een ander d et het met een voor werp aan een touw of ketting; zijn horloge b.v., dat door de innerlijke ontroering in slingering geraakt." lleim vergelijkt deze werking met het speu1 ren van water op grooten afstand of in den i bodem door sommige dieren, h.v. paarden | en kameelen. 1 Onmogelijk lijkt dit niet. Maar er zij n ook menschen die 't anders willen verklaren Er is net het verschijnen aangekondigd vaneen boek er over met goed bevestigde feiten: waar ik niet heel nieuwsgierig naar ben. E. HEIMANS.