No. 1510 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD T OOR NEDERLAND. vronw vraagt hem in de boot te diagen en dan wegroeit tot wa^r het meer diep genoeg is om hem te dienen tot graf, dan begrijpen ?we eerst zoo'n leven niet. Daar is geheim in en <iat zouden we dan alleen kunnen door gronden, wanneer het bosch, het stille een zame bosch ons zijn geheimen had ontsluierd. Wanneer Samuel, de zeerob met op zijn borst een vlammend hart getatoueerd ; dat ?was gebeurd ergens in efn kroegje aan de Middellandse Zee en twee lachende meifjes met donkere oogen hadden daarbij op de mandoline gespeeld en gezongen; wanneer die eindelijk in Zweden weerkeert en zeeloods wordt en trouwt, dan vergeet hij al gpoedig syn vrouw en zijn kind en zijn dienst en alles en hij gaat weer zwerven en zwalken. Dat moet zoo, dat kan niet anders. W\j begiijpen dat niet zoo dadelijk. Maar de zee heeft hare geheimen en de ziel van den zeeman is uit de zee geboren. En zou die ziel dan geen geheimen hebben voor on*? Eerst wanneer de zee ons hare geheimen heeft ontsluierd, eerst wanneer we hare taal hebben leeren verstaan, eerst dan kunnen we weten de kracht van haar roepstem en veel van wat voor ons duister is in het leven van mannen als Samuel,. zal dan worden begrepen. Geyerstam kent wel bet geheim van het bosch en het geheim van de zee wel en daarom zijn de zielen van wie daar wonen, Toor hem een open geslagen boek. En hij leest veel daarin en vertelt veel van wat hij las. tn ieder weet nu wel, hoe mooi hij vertelt, ontroerend mooi. J. t. C. Inhoud van Tijdschriften. Groot-Nederland, Juni 1906: Louis Couperus, Endymion. M. J. Brnsse, Pinkster bloe men Gustaaf d'Hondt, De erfenis van Pi rCies, I. J. F.van Hees, Verzen Top Naeff, Het weerzien. Dr. R. A. Kollewijn, Een nieuwe Letterkunde". Dramatische kunst. Literatuur, D<i Vrouw en liaar Huls. afl. 2 : Aan 't strand, door B. E. van Osselen-van Uelden. Moeder en dochter, cyclus, door Einilie Benson-Knipe. Ons Tehuis, door Elis. M. Rogge. Het Engelsche Home", door H. Baart de la Faille. ;?Japan-che kaoierversiering, door H. W. P. de Vries Jr. Inleiding tot het klavierspel, door Johanna Veth. De zuigeling en de zon, door Arts Jeanne Bles. De kanarie, door Ericus. On «e kleeding Zomerplannen, door E. M. R. Eenvoudig Naaldwerk. Elck wat wils. Wat ruen ziet en leest. Voorradige knippatronen. De Aarde en haar Volken, No. 26. Hoofd blad : Abydos, naar het Fransch van E. Amelineau. Bij blad: Bosschen en kasteelen. Zeist in rozenglorie ! Vijfde druk van een Gids. Vergemakkelijkt verkeer. Niet verrold, maar afgebroken. Eigen Haard. No 22 : langs de Wiek, door J. C. B. Eijkinan, I. Luilak", door G. d. V., met af b. A propos van het huwelijk van een koning van Spanje, door Jer°. de Vries, met af b. Driebergen-Rijsenburg, met af b. Nederland voor honderd jaren, door gene raal Wüppermann, met portret en af b VI. Het Raadhuis" te O ver veen, met af b. ; Feuilleton. iiniiiiiiinHiii VOOR DAMES. ? Ce Qneuaaksten m Beltast, Ik bracht laatst een bezoek aan Belfast. De stapelinduBtriedezer protestantsehe lersche stad, is de fabrieksbewerking van vlas tot linnen. Mij werd verzekerd, dat die nijverheid der plaats aan meer dan vijftigduizend loonwerkers arbeid verschaft. Over de helft van dat aantal zijn vrouwen en meisjes. In al de vlas- en Jinnenfabrieken van het Vereenigde Koninkrijk, w«ren aan het einde des vorigen jaars 1.022,978 spinklossen en 54,440 machinale weefgetouwen in werking. Daarvan onderscheidenlijk 439,742 en 13,8^2 te Belfast. Deze stad levert de grootste pioportie der linnen manufacturen, die jaarlijks ter waarde van ? 60,000,000 van deze eilanden naar het buitenland worden uitgevoerd. Ons land ont ving in 1902 voor / 220,000 daarvan. Zeer fraaie damasten artiktlen produceert Belfast: tafel lakens, handdoeken, eervetten en zoo voort. En in het algemeen is de stad bekend om haar fraai fijn linnen. O O HST T IR-A. S T DOOK GEORGE FECH. II. (Slof). De carnavalsstemming was in een oogwenk teruggekeerd. O Henk, als i Maandagavond nog gemaskerd uit zou gaan, dan moest ik zoo'n gazen masker vóór hebben... Hoe heerlijk, die onbewegelijke, cynische, indo lente, aanmatigende bakkessen... om je gek te lachen.. .!" Ja, bespottelijk... En heb je dat water hoofdje gezien ? Vindt je 't niet net den gepensioneerden postdirecteur ?" Ja warempel, nou je 't zegt, hahaha..." Kom Hansje, we moeten verder ..." Ja, goed ... zeg, ik ben zoo strak al langs den schoenmaker geloopen ..." En ... ? staan ze misschien al in de ?winkelkast ?" ? ,,'k Wou dat 't waar was. Ik heb niets gezien, er trouwens ook niet op gelet, want 'k was veel te kwaad... Verbeel-je, de man stond in zijn winkel te lachen en te praten ..." Nou ... mag dat dan niet ?" Mogen ? ja, natuurlijk wel... zóó moet je 't niet opvatten." Nou hoe dan ?" Wel als hy een taak heeft af te maken, die bepaald af moet... dan niet natuurlijk." Zoo, zoo ; en ... als die taak nu al eens af was ?" Af was?" herhaalde zij klemtonend lang gerekt. Ja, af was." Dan ? ja, dan zou 't mij natuurlijk niets kunnen schelen " Nou, dan nog een oogenblikje geduld, Hansje." Nog eenige pasgen en zij waren bij Bramers. Henk hield den pas wat in en geleidde zijn vrouwtje door een plechtige zwenking voor Dit laatste is wel hoofdzakelijk een artikel voor de welgestelde klassen. Het is veel blanker, veel doorschijnender, veel zachter en daardoor ook veel duurder, dan de katoenen stof, die voornamelijk door de armere klassen wordt gebruikt. De rijken leggen zich des avonds op het zachte linnen ter ruste. De heeren krijgen daarvan gemaakt hun fijne overhemden, wier glanzend gestreken fronten zoo sierlijk bij een avondcostuum of galatenu staan. Ook de dames dragen er onderkleeding van, En een kast vol fijne linnen zaken, is der huisvrouwen trots, in ons land zeker niet minder dan in Duitschland. Onze dames zullen er derhalve wel belang in stellen om te weten, hoe dat fraaie linnen en die mooie damasten stoffen van Belfast worden gemaakt. Onder werkcondities, die even goed als de linnens fijn zijn, denken zij wellicht. Zoo behoorde het wel te zijn. Maar jammer genoeg ia het niet zoo. De dames zouden allicht raar opgekeken hebben, wan neer zij op den Vrijdag voor Paschen met mij in Yjrk road voor de grootste van Belfast's linnenfabrieken hadden gestaan. Daaruit stroomden om l uur voor het middag-schaf tuur van driekwartier 1500 werk lieden. Voor het meerendeel vrouwen en meisjes. De laatsten, ?an 13 jaar en ouder, liepen bijna allen barrevoets over de vuile, pas door een regenbuitje bevochtige straat. Hoe armoedig zagen deze schepseltjes er uit. De vrouwen, van het mooie, donkere lersche type, dat haar onder gunstiger levensomstandighedeu tot ware schoonheden had kunnen ontwikkelen, zagen er meerendeels akelig bleek en lijdend uit. Allen droegen zij pik zwarte doeken over haar hoofd, tot aan de knieën de schamele kleeding dekkende. Hoe pijnlijk stak die zwarte processie van haastig loopende fabriekswerksters af, bij het heiderwitte linnen door hare nijvere handen ver vaardigd. Met een oogopslag was het te zien, dat zij het niet breed hebben; dat zij een leven van tobben (n zwoegen slijten. De schamele arbeiderswoningen, die rondom de verschil lende linnenfabrieken liggen, getuigden ook van kommervol bestaan der Belfaster fabriekswerkers. In een paar kleine vertrekken, leven families van vijf tot acht en soms meer per sonen. Ik zag óók heele rijen van arbeiders woningen, die blijk van tamelijke welvaart gaven. Maar mij werd verteld, dat deze voor namelijk bewoond worden door de beter betaalde werklieden der reu'achtigescheepsachtige scheepsbouwerij van de firma Harland en VVoiff, die meer dan 12,000 loonwerkers in haar dienst heeft. De werkmenschen der vlas- en spiufabrieken wonen over het alge meen zeer armoedig. Ik wandelde door verschillende arbeidsbuurten, en nam vrijheid door de ramen van verschillende woningen te kijken. De werkersfamilies zaten aan de tafel, die niet door damasten tafelkleeden waren gedekt, maar door vuile katoenen kletden. Het was Vrijdag, dus de schraalste da{ der werkers. Spmmige families zag ik het middagmaal doen ruet brood en gebakken visch, zoo gekocht in de goedkoope vischbakkerijen, die te Bel fast even populair bleken te zijn als hier in de volkskwartieren. Zeef vele gehuwde vrou wen van het arme volk werken in de fabrieken, zoodat zij geen tijd hebben een middagmaal klaar te maken. De kinderen worden des daags aan hun lot overgelaten. Voor een groot deel zwerven zij tusschen de schooltijden blootvoets op straat rond. In den tijd van mgn bezoek, was echter de Paaschvacantie reeds begonnen. Er bestaat leerplicht in Ier land. Maar in tegenstelling met Groot Britannië, zijn de ouders aldaar slechts verplicht hunne kinderen minstens 150 dagen per jaar naar echool te zenden. En de werkers der linnenfabrieken behooren tot de armste volks klassen, waaronder in Ierland nog duizenden zijn die lezen noch schrijven kunnen. My werd verzekerd, dat de arbeidsvoor waarden dtr vlasbewerksters en linnemnaakgterd van Belfast over het het algemeen beter zjjn, dan die van andere landen ; van Belgi bijvoorbeeld. Dan zijn die werksters daar wel te beklagen. Want hare vakzusters df r lersche stad zijn allesbehalve voorspoedig. Zy werken gemiddeld '55 uren per week: Tien uren op de eerste vijf dagen, en vijf des Zaterdag*. Sedert l Januari 1902 mag in al de textiel fabrieken van dit koninkrijk op den zesden dag niet langer dan tot des middags 12 uur worden gewerkt. Dit geldt wettelijk alleen voor de vrouwen en kinderen. Maar de man ?m»IIIIHIIIIUIIItlllimllll*IIHIHHtllllHimiHimilHnlllHMHIUlllMlltlMlA de winkelkast, waar ze plots, als piece de milieu op een diner-tafel, haar mooie crème-leeren schoentjes in 't midden op een met gepoft wit satijn bekleed voetstuk zag staan, waarachter een spiegel geplaatst was, die brutaal opving en weerkaatste het witte licht van eenige gasgloeilieht-branders. Hansje kon nauw een kreet van blijdschap en opgetogeuheid onderdrukken. U, Henk, lieve jongen, wat zijn ze mooi, zie toch eens hoe elegpnt die lijnen.. . en gelukkig niet zoo puntig. Zie je nou wel dat ik ze net zoo besteld heb, als jij zoo graag had? En wat beeldige hakjes ... ook niet al te hoog hè, Henk T' Ja kindje, ze zijn erg mooi," sprak gelaten Henk, die het wel had willen uitjubuleu. Zeg, nou moet je me toch eens eerlijk vertellen, hoe wist jij dat ze al klaar waren? Of' heb je er soms naar geraden'!" Ik...? wel neen, geraden, stel je voor! Wat kan ik nou raden ? 'k Raad nooit iets . .. 'k zou haast zeggen : daar ben ik te stom voor ..." Zeg, zeg, manneke, als je blieft niet zoo cru ... kom, vertel me nou maar hoe je 't wis ." Nou dan. . . ik ben er van middag vóór tweeën even aangeloopen, ze werden toen juist uit de werkplaats in den winkel gebracht; en ze zijn al betaald ook, hier heb je oe kwitantie.' O, Hrnk, wat lief; maar ik geef 't je heuseh vau mijl kleedgeld terug, hoor..." Kan je begrijpen ; kom, geen gekheid, 't is een cadeau van mij voor de carnaval... En nou krijg je nog een paar van die lange handschoenen met zeven en twintig knoopjes, en een extra fijn zakdoekje van me en... wat bloemen om op je japon te dragen, dat zie 'K zoo graag.1' Je bent lief Henk, veel telief..." Met handschoenen en zakdoek waren ze gauw klaar. .,Nu is 't pas vijf uur Henk, kunnen we nu ook nog niet even naar de blotmenjuffrouw? ' Ger ist kunnen we dat; als we maar om zes uur eten, want 'K heb nog werk." Dat zal je hoor..." In een z.er geanimeerd tempo liepen ze nen profiteeren gelijkelijk van die goede, en voor andere landen aanbevelenswaardige be paling, want het bedrijf kan zonder de vrouwen en kinderen moeilijk voortgezet worden. Vol gens de wet van 1878, mag de dagelijksche werktijd der laatsten in de fabrieken niet langer dan van 6 tot 6 of van 7 tot 7 uur zijn, met twee uren voor rust onderbroken, en met geen langer werken achtereen dan 4/4 uren. Met inachtneming hiervan, n van de tien uren arbeid kan de rusttijd tusschen het werk minder dan twee uren zijn, hetgeen in de linnenfabrieken van Belfast geschiedt. Sedert 1868 is de wettelijke fabriekswerktijd niet meer verkort, wat wel noodig zou zijn, doordien de verbetering der machines tegenwoor lig grootere inspanning van de werkers vordert. Het loon der vlasspinners van Belfast is gemiddeld 8 a 9 shilüngs per week. Het stuk loon der linnenweefsters komt gemiddeld op 10 a 11 shiffings per week. De baste weefsters kunnen een paar shillings meer halen. Maar in deaa textielfabrieken, is het loon der vrouwen aanmerkelijk minder dan dat der mannen. De mannelijke vlashekelaars ver dienen gemiddeld 20 shillings per week, en de vlassorteerders gemiddeld 2 i shilings. Ik zag in een fabriek de vrouwen zoowel als de mannen aan het werk. En daardoor leerde ik andermaal de groote onrechtvaar digheid van het verschijnsel, dat de vrouw zoo?etl slechter voor haar arbeid wordt betaald. Het werk der spinsters an weefste;s van het vlas, is volstrekt niet minder belang rijk en vermoeiend als dat der hekelaars en solteerderi?. Terwijl de laataten onder veel gunstiger condities werken. De eersten werken bij het ontzaglijk geraas der machines en kunnen geen ooüenblik van haar werk op zien : de srelwerkende machines eisenen ge durig hare attentie. En vergeleken met dat der werksters van de natte spinnerij, is het werk der sorteerders honderdmaal beter. Voor het natte spinnen, wordt het vlas machinaal gehaald do<jr een aan de machine bevestigd waterbad, dut tot 120 graden Fahrenheit wordt verhit. Door dit heete proces, wordt het gesponnen vlas rekbaarder; leniger, zachter en ook effener. Voor het weven der lijne linnens heet dit proces noodig. Wie ooit in Gent een natte spinnerij bekocht, zal getroffen zijn geworden door de heete atmosfeer en de moderpoelen, waarin de spinsters staan te werken. Door uitnemende w ettelijke voorschriften, die, naar ik hoorde, in de groote goed nageleefd worden, is de toestand dier spinnerij van Belfast vrij wat beier. Maar niettemin is een natte spin nerij geen gezicht, dat aan het helderwitte linnen herinnert. Bijna alle gpinsUrs die ik in de bezochte spinnerij zag, iiepen blootvoets op den natten fabrieksvloer. En de jonge meisjes die bij machines stonden, zagen er akelig bleek en vuil uit. Ik beklaagde ze van harte, ofschoon vele werksters mij verzekerden niet over hun fabrikant te kunnen klagen. Maar hoe anders, hoe veel gezonder, werd voor honderden jaren het vlas voor linnenweven gesponnen. Het linnen, waarin 5000 jaren oude mummies van het Britsche museum zijn gewikkeld, werd niet met zulke toestanden als het tegen woordig vervaardigd. Het is lang zoo fijn niet als ons tegenwoordig artikel. O neen. Maar is het geen jammer, dat dit laatste niet op betere wijzen kan worden vervaardigd, dan over het algemeen inde linnenfabrieken geschiedt? Wanneer wij, heeren, de fijne, witte En gelsche hemden dragen, cUnktn wij natuurlijk niet aan de werksters der natte spinnerijen die het ons bezorgd* n. Ook de dames denken daar wel niet aan, als zij met trots voor de linnenkast staan Je, de fraaiedamasten linnens bekijken. Maar de verdienstelijke linnenmaaksters lu-bben er wel aanspraak op, dat »\ij nu en dan ons voor den geest stellen, hoe zij werken en leven. Daarom schreef ik dit aitikel. In verbin-1 waarmede ik later eens wat zal vertellen over den toestand der katoenbewerkslers van Lancashire, die over het algrfruet-n veel meer verdienen dan de Belfasler textielwerksters, voornamelijk, om dat rij goed georganiseerd zijn. Kaar mij werd medegedeeld door Miss Galway, de secreta resse der linuenmaakstersvereeniaing van Belfast, zyn van de laatsten slechts 2000 vereenigd, nog geen tiende deel van alle spinsters en weefsters der stad. Lo n d e n. J. K. v. D. VEKR. de lange Abtstraat uit en sloegen teen links om, de Kortestraat in. Handje hing aan hing zijn arm, niet den rechterschouder steik naar voren om 'rn beter te kunnen zien. Met een kleur op de wangen en een zon in 'r, oog kwamen r.e den bloemenwinkel binnen. De juffrouw zagen ze niet met den eersten oogopslag, maar ontwaarddj haar spoedig achter in den winkel, over de toonbank gebogen. In de extase van haar geluk klonk Hansjes stem hel-/roolijk de planten-omfieving in: Juffrouw, kant u Zaterdag voor het bal niet.. ." Sssssst... 7,'is in gesprek, merk je dat niet?" sprak Henk zaclu, zij vrouw een duwtje in de zij gevend. De juffrouw zag haar even aan, vroeg: Pen oogenbhkje als je blieft, mevrouw. .. ot hebt u soms haast ?" en keek toen weer voor zich, vervolgde haar gesprek, toen ze Hansje oritkeLnend het hoofd zag schudden. Dicht tegen elkaar aangedrongen, wachtten ze geduldig af tot de juffrouw klaar zou zijn. De persoon met wien ze sprak was voor hen onzichtbaar, verscholen als hij stond achter een hooge Keotii. 't Bleek een jongen te zijn mi t een sterk indisch accent. Eens klaps werden ze oplettend: ze hoorden die stem, huilen i en klagend, zordat ze er ver driet door in hun ziel voelden komen, zeg gen: Ja juffrouw, allemaal witte bloemen d in maar als je blieft van mijn zusje en mij,... een heele grojte krans...'' D'r mot ook zeker 'n lintje aan, niet ?" klonk er zaakrijk achter; ik hel) ze in vier breedtes, erge goeie kwaliteit..." Ja, juHrouvr, dat 's goed, ook linten, heele witte linten dan maar..." huilde hij terug. Mot 'r niks op '' krijschte opgewekt dezelfde koopviouwen stem, tf 'teenbruidsbouquet gold. Ja wel..." Hier zweeg hij een oogenblik; dan ver volgde dat kinderstemmetje, hakkelend en stootend, op 'n toon van felle smart, met dikke tranen er in. die de iwee stille getuigen door de ziel sneed: Ja.. .juffrouw.. .zet u 'r dan maar op., aan. . .aan. . .onze innig... geliefde.. .dierbare.. .moeder., .neen., .stief moeder. . .van Nonnie ... en Arthur ..." Voor de Heertn. III. Vrouwenkiesrecht. De vrouwen vragen kiesrecht. Belachelijk nietwaar? Een 2000 vrouwen (meer leden telt de Vereeniging niet, en 't is nog al veel voor een politieke vereeniging, maar weinig voor een verandering in de grondwet, tenzij men mfderekent de voor standers in het Algemeen comitéen de vrouwenraad, die ook voor vrouwerkiesrecht zich verklaarde) die zich verbeelden, dat zij de Wereld, die van Adam af den mannen behoorde, zouden verbeteren, als zij mede regeerden. Verbetering van de vrouwen, die van Eva af kwaad deden in de wereld, de oorzaak van de val van de rnenschheid, van de ver drijving uit het Paradijs en sedert van ette lijke oorlogen, duels en zelfmoorden ..? Door de vrouwen, die men volgens de Fransche spreekwijze moet zoeken, overal waar men ophoudt te bekennen een oorzaak. Er zou hoegenaamd niet 3 veranderen als zij medebestuurden en medekozen, waar haar indirecte invlool op de geheele wereld nu toch naar men zegt zoo sterk woidt gevoeld. Integendeel, als zij zelf de macht hadden zonden zij juist minder inlrigeeren. De ge schiedenis leert dat de regeering van vrouwen altijd zoo goed was, omdat dan inderdaad de mannen bestuurden en omgekeerd... In elke vereeniging maakt men de oppositie bestuur om haar te temmen. De socialisten worden geleidelijk in het parlement opgevoed tot makke schapen. Xantippe zou een lam worden, als ze niet meer had te strijden voor haar rechten. Het aantal steinvee nam toe, de partijgroepeering bleef dezelfde, want de Xantippes stemmen thans toch voor haar echtgenoot en de Martha's stemmen mét haar echtgenoot mede. Overal dus 2 stemmen in plaats l. Laat de kinderen haar spel, laat haar een hokje zwartmaken, 't zal ze gauw genoeg vervelen. Allicht zal men ze even bard naar de stembus moeten sleepen als nu haar echtgenooten, vaders, zonen en broeders. De verboden vruchten smaken het zoetst. Voor de mannen eindelijk rust. Niet ver gaderingen om de vrouwen te bestrijden, niet dat geharrewar in de huisgezinnen, niet dat vermoeiend gepolitiseer aan tafel. Als er geen vereenigingen meer zijn die de vrouwen opzwiepen, bekommeren ze zich even weinig om de politiek als haar mannelijke leden van het gezin ... pardon, als vroeger haar moe ders en groot rnofders. Benauwende verga derzalen, vervelende redevoeringen, in plaats het lieflijk krompraten van baby in de gezel lige huiskamer, hebben alle bekoring ver loren, zoodra het alledaagsche kost wordt. Bovendien zouden de vrouwen al heel spoedig tot de erkennirg kooien van Laar onbruikbaarheid en minderwaardigheid, 7.00dra zij voor oorspronkelijk werk werden gesteld en niet genoeg hadden aan het uit haar geheugen opdreuneu van afgezaagde argumenten tegen de bestrijders van vrouwen rechten. Het beantwoorden van vragen der kiezers zou nog wel gaan, ook daar geldt het een lesje, maar de veile verkiezingsmanoeu vres, het lichten van haar doopceel zou haar al heel spoedig tegenstaan... tenzij zij een middel vond om daaraan een einie te maken en zoo vindingrijk is zij niet. Haar te weren is als een bekentenis van vrees! Zij verbeeldt zich dan werkelijk iemand" te zijn, dat men haar zoo gevaarlijk acht. Te veel eer! In de huiskamer is zij veel gevaarlijker, dan als nieuweling in het Parlement. Daar straft zij met aangebrand middagmaal of andere plagen... Thans verwaarloost zij zelf j heelemaal de keuken uit koppigheid, omdat zij zich superieur wil toon ei, uit geest van contradictie, omdat zij niet geduld wordt in de regeering. Zet alles voor haar open en uit denzelfden geest van contradictie zoekt zij weer haar keuken en modes en hand werken. Laat haar haar minderheid in het Parle ment goed voelen... Als zij zich ns be lachelijk heeft gemaakt, verschijnt zij geen t«eeden keer. En... zij maakt zich na tuurlijk belachelijk l Z olang zij nog maar halve rechten heeft, beroept zij zich op die halfheid om haar minderwaardigheid te verontschuldigen. Zoo lang de mededinging haar moeilijk wordt Dat mot u maar eens perciesjes voor m' opschrijven . . . En hoeveel mag-'t-ie kosten ?" siak do vlijmscherpe stem van de verkoopjull'rouw in 't rond. als een vergiftige lans in broo/e menscheriliehamen. Hansje en Henk keken elkander verbijsterd aan. Bedroefd waren ze, en verlegen met hun boodschap, zoo rauwvloekend met de smart bestelling van het Indische jongetje, die zijn liefde voor de doode lucht gaf in een groote krans met breede linten. Henk, villen we weggaan?" fluistersmeekte Hansje. Ja, dat 's goed kind . .." Ze wendden zich geruischloos naar dedeur... Maar daar kwam de juffrouw die 'u oog in 't zeil had gehouden, met haastige, groote passen en een lach otn den mond op hen toeloopen. O, mevrouw, meneer, bestelt u gerust maar even hoor! Wat zal 't zijn? Voor 't hal zei d-u ? De jongeheer moet maar even wachten; hij houdt m' al lang genoeg aan de praat.. ." flapte ze 'r grof uit. Het zal niets zijn juffrouw, niets," ant woordde Hansje, die een traan in 't oog had, verontwaardigd, met de souvereine, moreele kracht van den gevoelsmensch, die het mede lijden ruw ziet vertrappen door het ver foeilijk plat koopmannetjes-egoïsme ; het zal niets zijn juffrouw!" en haar oog fonkelde van toorn, die haar wangen verbleekte. Henk stor.d daar als versuft om de felheid van het conlrast en de majesteit van Hansje, waar hij in groeide en waarvoor hij haar zou willen omhelzen, zóó innig aJs hem die roerde. Dan vervolgde ze luider: Arthur, hoor eens..."; en snikkend, met zijn zakdoek voor de oogen, trad hij bedeesd naderbij, uithuilend zijn immens verdriet om de moeder, die voor goed was heen gegaan... Ze stak hem spontaan de hand toe en kneep hem in de gelige wangen, die zoo afstaken tegen het kleur-overheerschend blauw-zwart zijner haren, en nat van tranen voelden. Arthur, ik ken je wel, jongen. .. Kom, ga met ons mee; wij zullen er wel voor zorgen dat alles wordt, zooals je zoo gra'ag wilt, hoor ventje." En dan klinkt haar stem gemaakt luchtig, wat haar gemaakt, spant zij alle krachten in om dea man de loef af te steken. Gfeef haar niet de gelegenheid tot een strijd, die hardt. Zoodra zij bereikt denkt te hebben, zal kaar kracht verslappen. Laat haar niet de glorie van het marte laarschap. Geef haar alles... en blozend zal rij moeten bekennen, dat zij niets is en vol schaamte wegkruipen aan den huiselijke» haard, voor goed genezen van haar politieke aanvechtingen. Nu duurt de strijd oneindig, telkens HUW* ge u overwonnene bekennen; in de edel moedige rol van vrij willig-geven, hebt ge veel meer succes l Geef baar alles, zoo half, als zij. de meer derheid van haar geslacht nu nog is, zal zij verbijsterd staan over de gave, nog niet eens door allen bezeerd. Haar nederlaag zal vol komen zijn, omdat zij voelt, dat zij nog niet gereed is, dat de gave te vroeg komt, datnj in elk geval een dwaas figuur slaat. Geef haar kiesrecht passief en actief (de meerderheid der vrouwen kent nog niet het onderscheid) politiek en burgerlijk. Laat haar haar echtgenoot zelf vragen heel velen doen 't toch reeds laat h-aar het 40 cent» per regel. ?niitiitmiimiiiiiiiiinii iiiiiiiiiHiinfiini Cailler FlJ rtSTE C fl cao en SUIKER. iedepcneerd Filialen: SPUI 25, VAN WOUSTRAAT SL Depots: v. Baerlestraat 38, Joh. Verhuisfcstraat 105, Ferd. Bolstraat 4, Weesperzijde 74, Plantage Kerklaan 15, Tilanusstraat 83, Voa Zesenstraat 29,Watergraafsmeer: Breedewegï, Ie Helmersstr, 201, Ie Const. Huygensstr. 92, de Clercqstraat S, Nassaukade 304a, Marnix:straat 257, Haarl.dijk 20, 2e TuindwarsstraaiS. Echt Victbriawatei OBERLAHNST^IM. cht Victoriawate, OBERLAHNSTEIN. BOUWT te NUNSPEET o/d. VELUWE. Inlicht, b'd. Vereeniging Kantoren voor Vasle Goederen in Nederland te Nunspeet. lllllllllllllllllllllllmlIMMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUMIMIIIIIIimillllltllMUI moeite kost: Kom, ga maar met meneer en mij mee. We kennen je heusch hoor. ., AVat heb je laatst mooi gespield met j« zusje. .." Arthur gaf zich willig over aan haar teederheid, en reikte haar de hand, die 7c streelde. Dan stak ze haar arm resoluut door dien van Henk, die daar nog steed» als versuft stond om de felheid van dit contrast en het puur, heerlijk mensehesliefde-gevoel voor zijn schat. Ze namen Arthur, die tufschen hen in liep, mtênaar huis, en Betje moest Nonni* nog halen... Nou, 'k moet zeggen dat j' er keurig netjes uit ziet, hoor Hans l" zei kapiteic van Brüchen Zaterdagavond tegen haar, toee hij haar voor den eersten wals had gehaald. Maar mag ik je wat vragen? Hou je heeiemaal niet meer van bloemen ? je hebt 't geen enkele bij je..." Ja zeker, hou ik er van Willem ; maar een moeder van twee jonge spruiten kac maar niet altijd voor elk boodjchapje uitloopen", doceerde ze grap pi g-ge H ichüg. Maar haar stem klonk anders, en haar blik ver duisterde, toen zij vervolgde: Donderdag was ik er voor uitgegaan,... toen is 't e? niet van gekomen..." En gisteren en vandaag dan ?" voegde van Brüchen haar in 't nauw brengend toe. Ia ... toen heb ik er niet meer aan ge dacht, en Henk schijnt 't ook vergeten t* hebben ..." Op dat oogenblik kwam deze buiten adem, met blijde groote passen op haar af: Hansje kind zie eens ?'' En hij reikte haar eenigif bij elkaar gebonden rozen over, een oogenstreeling door de zachte harmonie der kleurei van de theerozen, een enkele witte, en eei la France''. Ziezoo, nog nét op tijd", schertste de kapitein; maar voortaan een paar dagen van te voren besteld hoor, dat ** beter, anders zorg ik er voor..." In den blik dien zij op Henk sloeg, las deze haar groote liefde.