No. 1517 DE AMSTERDAMMER W E E K B L A D T O O R NEDERLAND. of haar pen gebruiken, om de meisjes van dit dwaze dtnkbeeld terug te brengen. Als ik maar eerst in Londen ben, dan zal alles wel terecht komen," luiden dan vaak de antwoorden van degenen die niet luisteren willen naar goeden raad? " Tot elf uur duurt het lezen van de brieven en het beantwoorden er van, en dan wacht ander werk. In de vestibule staan reeds lang een dertig of veertigtal meisjes te wacHten. Allen komen n voor n binnen en wordtn aangehoord. Het gaat in het Londensuh bureau al even als ten onzent. Het is merkwaardig hoe weinig onderleg de meeste meisjes op de markt des levens verschijnen, om haar diensten aan te bieden. Even. een kleine uitweiding op dit gebied! Door medelijden bewogen met naaisters fccnder werk, heb ik successievelijk, haar laten naaien ter completeering mijner .garderobe. Ik zou voor de grap een kleine tentoonstel ling kunnen arrangeeren, van de curieus* modellen, die uit de banden dier naaktere zijn te voorschijn gekomen Ik schiijf: voor de grap! Maar is het eigenlijk niet om bij te huilen, dat vrouwen zich durven uitgeven voor het uitoefenen van een beroep, waarvan ze blijkbaar niet het minste verstand hebben?' En nu gaan we weer terug naar miss Knight. Behalve met onkunde, heeft, de secretaresse veel te doen met allerlei soort van verhalen aan te hoeren, waarin ziekte en tllende de hoofdrol speelt. Vél tij l beeft ze niet; en daarom worden .degenen die tévél op het hart hebben, om het in enkele oogenblikken mee Ie deelen, uitgenoodigd terug te komen na afloop der vele. werk/.aamheden. Om twaalf uur kamt de politie met een lyst van aangekomen nieuwelingen, een der cfficieren van het Leger des Heils met de opgave van vrouwen die gered wenschten te worden, en verde.r de directrices van de verschillende asylen voor vrouwen. . Meestal.hebben die a'len dezelfde-geschie denis te vertellen van de blijde verwachting in Londen h'jt dorado te zullen vinden en het droevig ontwaken'uit dien waan. Om al die slachtoffers te helpen,zijn-ïchatten noodig en al wordt er veel gegeven, steeds verkeert men in geldnood, zoodat het vaak zeer moeilijk is, de behiilpzaulèhand uit te Bleken en sverkelijk afdoende maatregelen te nemen. Om twee uur komen de dames die een dienstbode of een hulp in de huishouding zoeken. Ook veelal zijn het gouvernantes die worden gezocht. De groote moeilijkheden zijn vaak in de armoedige kleeding waarin de meisjes zich moeten vertoonen bij de dames. Maar ook hierin, woidt zooveel mogelijk raad geschaft door het bestuur. 's Avond», nadat de werkzaamheden zijn afgeloopen, komen dan die meisjes haar oude kleeren wisstlen voor andere wel gedragen, maar door vriendelijke hand geschonken ten dienste van minder bevoordeelde zuster>, Om vier uur sluit het bureau. Maar dan zijn de werkzaamheden cog nietafgeloop n. Dat het hoofd van het secretariaat en hare helpsterp, 's avonds omloopt en ze zich dikwijls ten einde raad, af/ragen, hoe alles tot een goed VADERTROTS. Naar het Fransch, van LKOX FBAPIÉ. Athanase de Glidoir was -rentenier en ongehuwd. Zonder naaste betrekkingen, zan der ernstige bezigheden ging hij gebukt onder zijne 36 jaren en was langzamerhand een echte hypochonder geworden. Zijne oogen hadden bijna den starenden blik aangeno men die den maniak kenteekent. Gedachten, van zelfmoord vervolgden hem en hij bracht zijn tijd door met langs de weinig bezochte kaden van Concorde naar Auteuil te dwalen. De' lange, mager*, steeds naar den laatsten smaak gekleele marl zag er met zijn grooten neus en hoekige gestalte uit als een droefgeestige steltlooper.rie dagen lang beschouwde hij met groote op&ttendheid een lantarenpaal; den vierden dag' begaf hij zich in de schemering naar den ,Q3V«r van de Seine, toegevende aan den onweerstaanbaren aandrang om zich aan den lantarenpaal op te hangen, die hem zooieer voor dat doel hai aangetrokken Hij tastte in den zak en tot zijn verbazing en voldoe ning voelde hij daarin een gordijnkoord, dat hij thuis in half onbewusten toestand had gereed gemaakt. Plotseling echter werd hij verontrust door eene schaduw, die zich lang zaam in de verte heeu en weer bewoog. Hij schrikte met reden, want, naderbij gekomen, zag hij een man, die zich op datzelfde oogenblik juist aan zij a uit ?ei koren lantarenpaal had opgehangen. In woede ontstoken, als iemand, d'.e in zijn huis een dief op heeterdaad betrapt, sneed de Glidoir het koord .door, zonder den indrin ger tegen te houden, die dan ook met een doffen flag als een ledepop op den grond viel. Hij knielde neer, bevrijdde den nek van den ongelukkige en schudde hem zóó ruw heen en weer, dat het hoofd van zijn slacht offer op gevoelige wijze met destraatsteenen in aanraking kwam. Het systeem had veel goeds, want de gehangene opende mond en oogen. Het was duidelijk, dat hij kon hooren en begrijpen wat mei- tot hem zeide, maar hij was nog als verlamd. De Gdidoir, steeds gekn:eld, maakte van de gelegenheid gebruik om zijne grieven te luch ten, en de armen over de borst gekruist, beet hij hern toe: Ziezoo vriendje, je schijnt je nergens aan te storen! Met welk recht knoop jij je op aan een' paal die je niet toebehoort? Men hangt zich thuis op, mijnheer, als men *en welopgevoed en fatsoenlijk man is. 'Denk je soms dat het een frisch en sn.akelijk schouwspel is, zoo'n zwartachtig lijk dat been en weer bengelt? Eene zenuwachtige vrouw of een kind zouden voorbij kunnen komen! Je hadt tenminste de kieschheid kunnen hebben een licht gekleurd pak aan te trek ken, zooals het mijne, dat waarschuwt de menschen van uit de verte: blijf uit de buurt, hier heeft zich iemand opgehangen." De Glidoir overstelpte den door hem ge redde met zulk een woedenden woorden vloed, dat de regen zijner welsprekendheid zijn gelaat besprenkelde. Daarbij mijnhter, als men een beetje eind moet komen, H niet te verwonderen. En dat gaat zoo van jaar tot jaar, vau dag tot dag, van viur tot uur l Gulukkig is het, dat in een werkkring die zoo ontzachlijk veel teleurstelling mo.t brenp< n uit den aard der zaak, tcch ook wei eens heerlijke lichtpuntjes geeft te zien?en juist die lichtpn tjes, hoe zwak ook, houden er den moed in ! teder d e op phüanthropisch terrein werkt, weet, hoeveel moeite en zorg er wordt be steed aan degenen die achteraf blijk geven, die moeite en zorg in geenen deele waard te zijn. Maar dit mag ons niet terughouden van het voortgaan op den weg, ten behoeve van onzen naatten door ons ingeslagen. En men weet toch nooit hoe het door ons uitgestrooide zaad, hoewel schijnbaar verstikt, toch ns ontkiemen zal! Die ge dachte zij ons tot steun! .\*ERA. Voorbereidende cursus voor leerlingverplegenden. Nosokómos, Ned. Ver. tot bevordering der belangen van verpleegsters en verplegers, is van plan een voorbereidecden cursus voor leerling-verplegenden (voorloopig nog alleen te Amsterdam) in te stellen. Daarvoor heeft zij zich de medewerking -erzekerd van de nieuwe hirshoudschool, (directrice rnej. S. G. F. Meijboom, Jan Luykenstraat 92 te Am sterdam) en van de school voor socialen aroeid, (directrice mej. S. Lefébure). Hierdoor wordt eene vereecigirg verkregen van haar leerplannen met de onze, met dien verstande dat sommige lessen door de huishoudschool, andere door de school van socialen arbeid, en de overige door onze eigen leermeesters (genetsheeren, verpleegsters enz.) zullen ge geven worden. Deze vooropleiding heeft ten doel de aan staande verpleegsters en verplegers zooveel njogelijk algemeen te ontwikkelen niet alleen, maar hen reeds voor zij het ziekenhuis betreden '?zooveel mogelijk op de hoogte te brengen van die vakkeu die zij in het ziekenhuis ó|r sleehts zeer onvolledig leeren. Efn ieder"toch weet, dat deop!eid;ng voor verpleegsters of verplegers in de ziekenhuizen nog maar al te veel te wenschen overlaat en dat het meerendeel der verplegenden de praktijk ingaat 'hoewel van een diploma vooizien op lange na niet niet die ontwikkeliog, beschaving en kennis toegerust, die men van een goede verplegende kan en mag vei wachten. De leertijd zal in den regel 2 jaar duren. Als laagste leeftijdsgrens willen wij 18 jaren stellen, als uiterste 33 jaren. Het is noodzakelijk dezo grenzen af te bakenen, omdat, wat de laagste leeftijdgrens betreft de meesten die zich aan de verpleging willen wijden, op dien leeftijd de school ver laten en waar het meerendee! der a.«. verplegenden in de ziekenhuizen niet vóór hun 2Hste jaar wordt aangenomen deze 2 jaar een uitstekende aanvulling vormen tusschen het verlaten der school en de in trede in het ziekenhuis. Waar op di oogenblik een dergelijke aanvulling niet bestaat, laten velen (wijl zij, waar zij voor bun brood mojien werken, geen 2 jaar ongebruikt willen laten) het denkbeeld om Lei beroep van verplegende te kiezen varen t n gaan er aldus ? lltllmlIIIIIIIIMMtllMIIIIIIIMI IIIIIIIIIIIIII1I1IIIIIIIIIIIIMIHIIM goeden smaak heeft, zou men er de voorkeur aan geven in 't water te springen, dat zou welvoegelgk en discreet zijn." Do >r deze toespraak hoopte Athanasius den indringer te verwijderen, zijn uitver koren lantarenpaal in bezit te kunnen ne men, en bovendien van het reeds gebruikte koord te prolheeren d.it zoj pre;lig slap aanvoelde. Hoe heet je? vroeg hij den man, die zijne lippen begon te bewegen. Bagu. Bagu! Zóó! Dat verwondert me niet! Die naam is even elegant en aristokiatisch, als je manier van handelen. Bagu zag'er met zijn bleek, uitgehongerd gelaat, zijn slecht verzorgden baard en haveloozc k'eeding, als een toonbeeld vau ellende uit. En waarom wilde je je van kant maken? Uit armoede. Afgrijzen en ontzetting teekenden zich op de Gidoirs gelaat af bij dit antwoord en het hoofd achterover werpende, siste hij door zijne fraaie, witte tanden: Ezelskop ! AVie maakt er zich nu uit armoede van kant ! Ai moede is de eenige reden van bestaan, de beste. Je bezit niets, dat is dus alsof je steeds weer op nieuw geboren werd : je hebt nog alles te ondervinden, te wenschen, te veroveren. Kijkdom is de eenige werkelijk logische reden tot zelfmoord. Tegen rijk iom bes.aat geen geneesmiddel ; de rijkaard is iemand die levend dood is: hij mist zijne roeping, hij heeft zijn rol ge-[jeeld; hem blijft niels te wenschen over. Je hebt, hoop ik, als ver ontschuldiging aan te veeren, dat je allén staat? Ik heb kinderen. Toen gaf de Glidoir hem bijna een klap. Ellendeling, lafaard l Je verdiende dat ik je met eigen handen weer opknoopte. Dat is geen domheid meer; je zelfmoord is een monsterachtige misdaad. Je behoorde voor je kinderen te leven en te strijden, alle middelen aan te weuden om in hun bestaan te voorzien, eerlijke ... zoovel als oneerlijke. Deze laatste woorden sprak de Glidoir met bijzondere vervoering uit. Nu wilde hij zich niet meer ophangen ; de gedachte o-n, eenmaal dood, op dien belachelijken Bagu te gelijken, deed hem van zijn voornemen afzien. Maar hij was nog even levensmoe en dezelfde sombere gedachten vervolgden htm. En geheel volgens de gewoonte den maniak eigen, die dikwijls de meest koelbloedige en weioverlegde berekeningen maakt om daarop de dolzincigste plannen uit te voeren, dacht hij het volgende uit : hij wilde zijn zelfmoord door Bagu laten plegen. En waarlijk, dit besluit gaf hem een zekere voldoening; de gewoonte zich te hiten bedieren, het theatrale uiteinde, de weldaad die hij den ongelukkigen zou bewijzen, alles was geheel zoouls hij het wenschte en in overeenstemming met zijn karakter. Ja, alles wel beschouwd, was hij er bepaald op gebeld dat zijn dood dien rampzaligen Bagu ten goede zou komen. Hij hielp hem op de been, stofte hem een beetje af, nam hem onder den arm en terwijl hij hem met kleine pasjes voortleidde, sprak hij hem zacht en overtuigend aldus toe: Ga nu naar deProny straat 20H, rechts be neden. Daar woont een rentenier, een onnutte kerel, die iedereen in den w g staat, 's Avonds zeer goe Ie en bruikbare krachten voor de verpleging verloren. De uiterste leeftijdsgrens, die van 33 jaar, stellen wij met het oog daarop, dat ook weer in het meerendeel der ziekenhuizen iemand die den 35 jarigen leeftijd bereikt heeft, niet meer als lecrlhigverp'egende wordt aangenomen. In bijzondere gevallen, ter beoordeeling eener later te vormen Commissie voor den cursus, zal van de/e bepaling afgeweken kunnen worden. Deze 2 jarige opleiding zal als volgt verdeeld worden. Het eerste jaar zal dienen ter ver krijging van algemeene huishoudelijke kennis en algemeene ontwikkeling in verband met de verpleging. Het tweede jaar strekt nieer tot directe voorbereiding voor het verpleeg werk. De cursus staat open voor mannen en vrouwen; toehoorders kunnen voor bepaalde lessen of voordrachten worden toegelaten. liet leerjaar loopt van 15 September tot l Juli, met een Kerst-en een Paaschvacantie, van ieder veertien dagen. De van elders kaaiende leerlingen hebben zei ven voor hun huisv, sting enz. te zorgen; het bestuur van Nosokómos verstrekt hun daarvoor, desgewenscht, voorlichting en raad. Voor de toehoorders zullen voor iedere reeks lessen of voordrachten, doorloopcnde kaarten worden ve krijgbaar gesteld. Aan hen, die met goeden uitslag, den geheelen twee jarigen cursus gevolgd hebben, zal een di ploma woiden uitgereikt door de Commissie. Namens het hoofdbestuur van Nosokómos: J. Aletrino?v. Stockum, Presidente, Amstel 332, en J. C. van Lanschot H u?-recht, 1ste Secretaresse van Eeghenstraat 42. Nationaal Bureau van Vrouwenarbeid. Htt Nationaal Bureau van Vrouwenarbeid deelt n-.ode, dat het bureau wegens schoon maak en vacantie gesloten zal zijn vanaf heden en gedurende de maand Augustus. Daarna zullen de bureaulijden zijn: alle werkdagen, des morgens van 'J?12 ure, des namiddags van 2?4 ure. Des Dondcrdags namiddags ges'oten. Mary J, De dag van Maandag 9 Juli was wel geen jubileum, maar toch wel een gedenk waardige dag in 't leven van mejuffrouw Mary J. Fleischmann te Haarlem; en niet alleen voor haar, maar ook voor de geschiedenis der vrouwenemancipatie in ons land en van die van het Levensverzekeringsbedrijf binnen onze grenzen. Mej. Fleischmannnatnelijk.de eerste, vrouw, die zich in dit bedrijf een zelfstandige positie heeft veroverd, herdacht toen den dag, waarop zij voor 20 jaren werd aangesteld. Het is een genot, haar daaraan te hooren vertellen. Want de Insf ectrice van de Natio nale Levensverzekeringbank te Rotterdam de Nationale", zooals zij zelf kortweg zegt, is een opgewekte, levenslustige vrouw, die zi;h trots haar grij'/.end haar en haar levenszorgen, nog volstrekt niet oud voelt, en, gaarne bereid is altijd weer te redeneeren over wat zij zich als ideaal baars levens heelt gesteld: de popu ariseering van de Levensverzekering. Hoe ze er toe gekomen is in 't vak te gaan? rUIMMMMHMMMMMmilMMtllllllUUHItllMtllimill om negen uur gaat hij altijd stomdronken raar bed en dan laai hij den sh'Utel op de deur. Daar kan je je rijk stelen, maar je uioet vooral eerst den slapef den hals afsnijden, want het is een lammeling, die nooit aan andeien denkt, die met een revolver onder zijn kussen slaapt en alarmbellen aan al zijne geidlaien heeft laten maken. In 't voorbijgaan koeïit .de Glidoir in een ba/.aar etn reusachtig knipmes en stopte het liagu in den zak. Laten we in dit cafégaan. DeGlidoir liet hem twee glazen absint met seltzer-water drinken. Ziezoo, nu ben je opgemonterd, ga nu da delijk erheen, aarzel niet. dank aan je kinderen. Terwijl hij Bagu te voet liet gaan, sprong de Gl.doir snel in et n rijtuig, reed naar huis", liet den sleutel op zijn dtur, de lamp aangest-iken en legde zich te bed, na een pil opium te hebben ingenomen. Ongelukkiger wijze verdreef zijn koortsachtige stemming allen slaap en was hij klaar wakker U.en hij een half uur later zijne voordeur hoorde opener. Toen week plotseling a Ie waanzin, hij roeide weer eere vurige liefde voor het leven in zich ontwaken en eene even vurige gein ehtheid aan al zijne kunstvoorwerpen. Hij sprong overeind in bed en toen hij Bagu zaclitkens over den drempel zag sluipen, riep hij hem toe: Hei daar! l'as op! Ik ben 't, herken je me niet? Daarnet was ik vastbesloten te stervu!, toen kwam lift mij gelegen dat je te mijnen koste een misdaad zoudt begaan . . . maar ik ben van besluit veranderd; ga weg! Maar Bagu naderde on erstoorbaar. De absint had op zijne nuchtere maag de vrfese liikste uitwerking gehad: Bagu was bleek, star, somber on plechtig; zijne stem klonk hol als van feu orakel : Ik heikeu je heel goed, maar dat zal mij r,i'-t verhinderen je den hals af te zagen. Wat! Wat! jammeide de Glidoir wien het koude zweet langs het voorhoofd biggelde, en ik zeg je dat ik het niet meer hebben wil. Ja, als je op de toestemming van den patiënt moest wachten, grinnikte Bagu. En een stoel nemende, plaatste hij zich naast het bed als een operateur die niet fysteem te werk gaat. Zonder zich te haasten, haalde hij zijn nies voor den dag. Athanasius verstopte zich onder de dekens en stamelde hinnekeiid van angi-t: Welnu, ik geef je verdunning orn te stelen... een beetje, niet al te veel ... Ik wil twh liever eerst je nek door zagen, zei Bagu met de koppige kalmte van een dronkaard. Want anders zou je je revolver op me afschieten of om hulp roepen. De Glidoir's oogen puilden uit zijn hoofd, zijn tanden klapperden. Je zult Let geld niet vinden, laat me je helpen .. . Ik ben niet zoo dom als ik er uit zie; ik heb den lijd, ik zal den heelen nacht zoeken als bet moet. Iltt mes, wijdgeopend, lag gereed. Maar, ongelukkige, je gaat een gruwel daad volbrengen, een afgrijselijken, weerzinwekkenden moord, hikte de Glidoir in doods angst. Bagu beschouwde zijn slachtoffer met een gestrecgen blik, terwijl bij werktuigelijk het Eenvoudig: the slruggle for life, ant woordde zij lachend, en in denJach waarmee ze mij daarbij aanziet, ligt iets van de vol doening over de overwinning in dien struggle" behaald. Och ziet u, ik ben eigenlijk altijd. een persoontje geweest, dat ongeschikt was om ondergeschikt te zijn, dat kon ik nu eenmaal niet, en het was de heer Rapp, wijlen August Kapp, die me zei: Gerust, juffrouw Fleischmann, u deugt niet voor een ondergeschikte betrekking, er zit te veel handelsgeest in je, je hebt een manier van spreken en doen die de goeie is om de menschen te overtuigen van de noodzakelijk heid van verzekering.... Ik kreeg toen van hem, om te beginnen vertaalwerk van de Amerikaansche maatschappijen, en zoo heb ik de keni.is van 't vak gekregen.... Nu, later ben ik als vertegenwoordigster opge treden. .. Ja, dat was nog in dien tijd dat de menechen vonden dat je eigenlijk een halve man moest zijn om zoo iets te be ginnen. ... En dat is natuurlijk nonsens.. . ! En hoe zijn uw ervaringen geweest? 'n Beetje tegenstand eerst, m'n ouder s von den 't eigenlijk ook maar zoo-zoo, maar ik had nog al doorzetten in me, hoe zal ik zeggen, handelsgeest, m'n vader was'n Engelschman, misschien dat ik daardoor wat prac'isch aan gelegd was... . Nu. in 't eerst had 'k direct succes.... Maar och, och, toen 'k dat later weer heelemaal tegen den grond zag gaan..! Ik heb nog den brief, waarin meneer Kapp schrtef: U dient nou wel in te zien dat 'c toch niet 4 voor u is... ja, die brief komt nou als curiosi'.eit inden Verzekeringsbode.*. Ik ben blijven volharden en kwam kort daarop aan de New-York ... In 't algemeen met afwisselend succes. In dien tijd heb ik druk gewerkt voor pensioen voor de ver pleegster-i, en ben toen naar Engeland ge weest om naar de regeling van die zaak daar een onderzoek in te stellen. Jaarlijksche vaste of losse sto.ting voor pensioen, dat was mijn conclusie, en ik heb daarop ook aangedrongen bij den Bond voor Ziekenver pleging, waarvan ik ook lid ben. Jaren, ik geloof al een jaar of zestien, zijn ze daarover bezig, maar nog zon Ier succes, 't Is het systeem dat ook wordt lorgepast bij de Gistfabrieken van Van Marken, bij den Pnarmacentrischen. Bond en .... Nu ook bij den Journalistenkring, zei ik. Juist, die is k aangesloten bij de Nationale"... Och, 't is wel moeilijk, die verpleegslerskwestie, want de maatschappijen 40 canti per regel. NIIIIIIUIHtllllllllllllllllllllllllllllmtlllllllllllllllllllllllllllllUIIIIMII BOUWT te KUNSPEET ,d. VELUWE. Inlicht, b d. Vereeniging Kantoren voor Vaste Goederen in Nederland te Nunspeet. tUIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIMIII mes in zijne Land ronddraaide en met het gezag waarmede ee.ii hoogstaand menseh tot een'-n onwetende zi,u spreken, herhaalde hij detelfde w ooi den. waarvan de Gddoir zich bedien l had om hem tot de misdaad aau te sporen. Mijnheer, ik bezit niets, het is dus alsof ik steeds op ni> uw geboi en werd: ik heb nog alles te ondervinden, te wenschen, te veto veren. De Glidoir trok een vreeselijk gezicht, hetgeen een vriendelijken glimlach moest verbi e den. Kom! kom, Bagu, ik ben een eerlijk, braaf man . .. Jij? Een lammeling ben je, die nooit aan anderen dtnkt, een onnutte kerel, die iedereen in den weg staat. Kik eens aan .. . stel je tevreden met mijn gouden hoi loge, daar op den schoorsteen. Bagu maakte een niajestiiöuse beweging met zijne gewapende hand: Ik beu geen lafaard.... ik heb kinde ren, ik heb verplichtingen. De Glidoir begon te snikken. Maar ik heb je losgeknoopt, je leven heb ik gered, hoe kan je zoo ondankbaar zijn ! Hetzelfde gebaar van gekrenkte waardigheid. Mijnheer, ik getf er me rekenschap van dit ik u een dien-t bewijs; je bent immers een rijkaar l; je hebt dus gien reden van bestaan, je rol is afgespeeld, je leven is je tut last... B; ui toch niet zoo. Ik zal je niet veel pijn doen, dank zij eene zekere va rdigheid die ik verkregen heb door eenden den hals af te snijden. En dit zeggende, wreef Bagu met het lemmet van zijn mes over zijn knie. Ziezoo! Nu stond hij op, om beter te kuimeii [reilen. De Giidoir, die zich verloren waande, en niet meer wist-wat hij zei Ie, riep op hartverscheurende]! toon, juist alsof hij dit nood zakelijk nog voor zijn dood moest weten: En je kinderen..,, zijn 't.... zijn 't jongens of meisjes? Bagu hield op met wrijven, maar stroopte zijn mouw op om zijn hand vrij te maken: Twee meisjes: Marie en Jeanne. De Glidoir kreunde niet een dofte stem en idioot gezicht: Meisjes zijn liever dan jongens. Vél liever! zei Bagu op beslisten toon-, terwijl hij het mes nog eeuige malen opzijn knie afwreef. En ik, die zooveel van kinderen houd, hikte de Glidoir, terwijl hij naar het mes keek, alsof zijn bezoeker zich gereed maakte eenige Cherubijntjes te vermoorden. Bagu knikte goedkeurend: Ik heb de portretten van mijn meisjes bij me, ik heb ze meegenomen om ze op het laatste oogenblik te kussen. Oh! Laat ze me zien, smeekte Athanasius, terwijl hij met zijne lippen smakte als een zuigeling, die om de borst vraagt. Kijk! zei Bagu, terwijl hij met zijn lin kerhand een portefeuille uit zijn jaszak te voorschijn haalde. De Glidoir greep er naar en riep met een onnatuurlijken, krankzinnigen lach: Ha! ha! Je hebt gezegd Marie en Jeanne; de oudste diur is dus Marie... maar Jeanne, het kleintje, dat moet een bijdehandje zijn? Nou! Alsjeblieft! Je zoudt haar alle OBERLAHNSTEIT cht Victoriawate; Normaal-Onderkleedmq Prof. Dr G! ^ . Eénige Fabrikanten W.Benger Söhne Stuttgart Hoofddepöt te AMSTERDAM: Kalverstraat 157\ |K. F. DEUSCHLE-BENGER. VRAAGT UWEN LEVERANCIER: Stelio" Cigarettes. Mocca Uroen). . . Abbas (paarsch) Hamit, XamidiéenEdim met goud mondstuk . . . Balkan (rosa) Kef (rood) lurk Sultana (wit) goud mondstuk Khedive (Wauw) . . . . Extrafine (oranje) .... Fleur d'Orient ...... Grand Vizir ....... Impériales Verkrijgbaar in doosjes van 10-20-25-50 \ stuks en hooger. Dames Sigaretten Prijs. Harem l et. Hanem IJUitsluitend Handwerk met en zon der mondstuk door Turken vervaardigd. Nooit heeft..een Sigaret op zoo snelle ' wijze naam gemaakt en de gunst van het hioee publiek veroverd als de ' STELIO. Dat succes is te danken aan de VOTtrefl'e ijke eigenschappen en geheim < der hoog fijne Mélange. De fijn.-ie en meest aromatische soorten echte Turksche Tabak worden door de filiale, te Smirna ge kweekt en zoover n-jcdig, deels aange kocht. Indien u dezer merken bij Uw leveranciers niet, voorradig is veiv.oeke zich te vervoegen voor gratis monsters naar de Vorstenlanden, Zoutsteeg l 9/ir, Amsterdam, waar de complete j collectie steeds voorhanden is. De verkoopprijzen ;;ijn door de Directie] vastgesteld en staan onder contröe. iiiiiimmiiiiiM hoofdplaateen van de departementen kunnen vragen. . . lit zou 't graag doen... Maar met een handleiding er bij, want mijn geheugen is niet erg ,-cherp. Ik zou er ook een boek bij noodig heb ben. Ja, ja, we ziin al zoo lans; v.ui school. ? O, hijgde de Glidoir, ik kan er maar tiet genoeg naar kijken... Het is juist 't soort van kinderen dat me zoo aantrekt. Bagu krabde zich de dij niet het mes en glimlachte flauwtjes; hij vond de bewonde ring van d'en IK er iets heel natuurlijke. llè, zou je me dat portret niet willen geven ? vroeg de Glidoir met den hartstocht van een liefheboer. Bagu's glimlach werd breeder; hij was er toe geneigd; hij zou er trotsch op zijn het portret van zijne meisjes^ten geschenke te geven. Toen . .. plotseling veranderde zijn ge-laat. Met open mond en verschrikte oogen zag hij er uit alsof hij op eene onoverko melijke, ongehoorde moeielijkheid afstuitte. Beurtelings keek hij naar zijn nies en naar de Glidoir: dat was waar ook : aan een doode kan men niets geven. Ik zou wel willen, maar ... antwoordde hij verlegen en naïef en hij voelde dat hij voor oen onoplosbaar raadsel stond. Inderdaad, zei de Glidoir, die heel goed Bagu's tweestrijd begreep en zijn gelaat drukte uit: men kan slechts aan een levende iets geven, daar gaat niets van af en daar zou ik geen enkele concessie op willen doen. Terwijl hij Bagu uit discretie allén voor moeielijkheid liet sta-in, verdiepte hij zich in de beschouwing van het portret. Ik heb nooit zulke lieve kicdergezichtjes gezien ... Ach, dat snoeperige Marietje en die guitige Jeanne. Hij uitte deze woorden met warmte, met bewondering en eerbied. B.igu glimlachte, gelukzalig en vaderlijk ; toen werd hij ernstig, bijna versuft: wat te doen? Hij moest kiezen tusschen liet portret eu het mes. Hij glim lachte weer. Ha, ha mijnheer, zulke lieverdjes zie je ook niet alle dag, hè? En toen moest hij weer denken aan het mes in züne handen. Wat te doen ? Dien rijken mijnheer vermoorden en bestelen, hél goed, maar hem zijn bewondering afdwin gen, te kunnen blull'en, was dat niet beter? * * * En waarlijk, zijne ijdelheid, zu!k een deftigen bewonderaar voor zijne dochters te hebben veroverd,, de;trots om aan zulk een net mensch het portret te kruinen hadden ten laatste de overhand. Vooruit, ik 7al 't je geven, zei hij hartelijk, terwijl hij zijn mes dicht knipte en hot kalm in zijn zak stopte, alsof bet een paar handschoenen ware. Hij stond op met het gemak van een' bezoeker die afscheid neemt. Werkelijk ! zeide de Glidoir wellevend, ik durf het haast niet aan te nemen ; hoe zal ik je ooit kunnen bewijzen... In 't geheel niet, ia 't geheel niet, antwoordde Bagu, terwijl hij weer met een majestueus gebaar weigerend -de hand uit stak. En om een eind te maken aan de beleefdheidsbetuigingen, liep hij de deur uit, Biet een hart kloppend van vadertrots. geven,