No. 1526 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD TOOR NEDERLAND. MAGGrs Soepen in tabletten, merk Kruisster, ma&en het mogelijk om in den kortst mogelijken tijd (10?25 minuten), slechts met water, voortreffelijke krachtige soepen klaar te maken. Per tablet voor 2 flinke borden Fransehe soepen 10 Ct. Pikante soepen 18 H MAGffil's Bouillon-Capsules, merk Kruisster, geven door oplossing in kokend vrater oogenblikkelijk een voortreffelijken voor het gebruik gereed zijnden bouillon. Per capsule voor 2 koppen Consommé(extra sterk vleeschnat zonder vet) 12 Ct. Bouillon (vleeschnat met vet) . 9 MAGBI's Aroma, merk Kruisster, geeft aan zwakke soepen, sausen, groen ten, hutspot zoowel aan allerlei vleeschgerec hten oogenblikkelijk een verrassenden, fijnen smaak. Zeer toereikend, derhalve spaarzaam te gebruiken. Verkrijgbaar in flacons vanaf 80 Ct. IHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII iiiiiiiniiii miiiiiiiii M i 'i mm i mi" "" " i MUI nu iiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiililiMiiiiiii SOLE A8ENTS FOR HOLLAND LIBERTY & c" VMONDON. 185-187 KALVEE&TEAAT. AMSTERDAM. WE HAVE THE HONOR TO INFORM YOU THAT WE HAVE RECEIVED THE NEW AUTUMN AND WINTER MODELS OF COSTUMES, CO ATS, BLOUSES AND MILLINERY FOR LADIES AND CHILDREN. ALSO THE LATEST NOVELTIES IN FURNISHING FABRICS, SILKS VEL VETE ENS, FLANNELS AND WOOLLEN DRE S S MATERIALS. FANCY GOODS AND ART NEEDLEWORK, HANDMADE L ACE COLLARS AND TRIMMINGS. A MOST INTERESTING COLLECTION OF ANTIQDE INDIAN EMBKOIDERIES. PATTERNBOOKS FORWARDED ON REQUEST. THE FAVOR ÓF A VISIT IS SOLICITED. A GENERAL, CATALOGUE AND AN ILLUSTRATED CATALOGUE OF INEXPENSIVE HATS AND BLOUSES POSTFREE. YOURS RESPECTFULLY METZ & C°. IIIIHIIIIIIIIIIIIflIlllllllllllltllllllllllMIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIMIIIIIIIIIIIIIIilllllllllll/llliniIjlilllUHItlllllllllllllltlllllllllllMIHIIIIIIIIIUIIIIIIIM al langen tijd het voordeel gehad yan zelf bestuur, zonder eenige der beperkingen, welke de monarchie ondersteld wordt op te leggen, en zonder de complicatie van onderscheiding ten gunste van kapitalisten. Waarom hebben deze mannen verzuimd het kiesrecht uit te breiden tot de vrouwen, en waarom hebben de vrouwen verzuimd haar recht daartoe te eisenen ?... De verklaring van dit verbazingwekkende feit moet worden overgelaten aan toekomstige schrijvers Over de Evolution of Government". Het bevat evenwel een les, die wij juist nu dienen te leeren en wel deze: dat de geschikste tijd voor de vrouwen om haar ontvoogding te eischen is vóórdat alle kiesrecht en zullen iiiiiiiiiiiiiiiHiiiiMiHiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMtiiiimimiiMHiiiiiiiiiiiiim UIT DB NATUUR. CLXXXIX. Naar den Rennekenberg. Na den rustdag kwam de groote tocht aan de beurt. Om 't eens echt en goed te doen kozen we voor heen en terug den weg over den Rennekenberg naar den Broeken, die in de reisboeken als de lastigste gemerkt staat; viel het ons al te bezwaarlijk dan konden we den terugtocht altijd nog per spoor doen. Wat 't weer aangaat, troffen we 't niet; 't was snikheet, geen wolkje aan den hemel. We kleedden ons zoo luchtig mogelijk; maar 't is nu eenmaal gebruikelijk, als men naar den Broeken gaat, jassen en mantels mee te nemen. Onze waard herinnerde er ons nog eens aan : Man erkaltet lichja leicht droben auf der Kuppe wenn man warm ankomv.t. Met tegenzin knoop ten we onzen last op den rug; we kregen 't gebruikelijke Wünsche schone Ansicht!" als afscheidsgroet en daarmee verlieten we de Silberner Mann. Geen enkelen keer hadden wij het voetpad naar de Renne zoo dicht bevolkt gezien als dien Maandag, 't Was of honderden juist op dezen warmen morgen gewacht hadden, om de watervallen te gaan bekijken. Wel was 't uit de verte een heerlijk gezicht die bonte menschenslang langzaam tegen de bergen te zien opkruipen ; maar we kwamen zoo niet vlug vooruit. Dat rotspad kenden we nu toch al, daarom namen we een zijweg en daalden af naar 't dal van de Holtemme, om langs de Kleine Renne de Groote te bereiken. Dat is ook een bijzonder mooie slingerweg; veel rijker be groeid dan het pad bovenlangs. De borden met 't verzoek aan de toeristen, om de varens lange den weg te sparen, zijn vrijwel over bodig; zoo'n massa is niet uit te roeien door plukken ; de meeste en mooiste groeien bovendien zoo dicht aan de rivier tusschen de rotsblokken, dat je ze toch niet bereiken kunt zonder een halsbrekende klauterij; en bovendien, de menschen wandelen hier niet, ze gunnen zich geen tijd tot bloemen pluk ken ; alles haast zich om bet doel van de reis, de beroemde plek te bereiken; en op den terugweg zijn de lui te moe, om op de omge ving te letten en dan hebbei bijna allen weer haast, den trein te halen, 'k Heb hier dan ook geen andere plantenbus gezien dan onze eigene. Het mooie van den weg naar de Kleine Renne ligt in de steeds stijgende woestheid en in den machtigen plantengroei; het wilde karakter van de streek vindt zijn sterkste uitdrukking op een plek in de diepte, waar de Holtemme een groot eiland vormt van huishoog op elkaar gestapelde rolsteenen, alle groen en geel of bruinrood bemost. Veel water stroomt er nu niet om-of overheen ; na drie dagen droogt^ is de rivier niet meer bij zijn veroverd door alle mannen." Een gelijk soortig waarschuwend woord richt mrs. Chapman Gat t ter andere plaatse tot de oostenrijksche vrouwen, nu daar de mannen bezig zijn rechten voor zich zelf te vorderen. Wanneer nu kan een Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht door den Wereldbond als medestrijdster worden erkend ? Slftchtg wan neer zij recht heeft op den naam van Nati onaal. En wanneer zal de Bond haar als zoodanig kunnen erkennen? Wanneer zij zoomin een politieke als religieuse kleur heeft en tot het lidmaatschap toelaat vrouwen, ook mannen.uit alle eerbare lagen dermaatschappij. Onder alle vertegenwoordigde landen, aan gesloten of niet aangesloten, waren er twee IMIIIIIiriMIIIIIIIIIMIHIIIIIIIHHIIIIIMIIIIMIIIIMtllllllllmlIllllllllnlIIIMMI machte over de groote steenen heen te komen. In smalle adertjes sluipt en glipt het in talrijke gootjes verdeeld onder langs de afgeslepen blokken en het geluid is niet meer dan een zwak gemurmel. Ook dit dal is lang niet menschenleer, en waar een rustbank is gezet zwerven er nog meer kranten en broodpapieren rond dan in 't Bloemendaalsche bosch op een Zondagmiddag in de zomervacantie. Bij de Kleine Renne, een mooie bijna lood rechte waterval, stijgt de weg. Langs heerlijk waarvan slechts de naam behoefde genoemd te worden om een storm van sympathie betuiging te doen opgaan: Finland en Rus land, wat het laatstgenoemde aangaat natuur lijk alleen met betrekking tot het werken en lijden der russische vrouwen van wier offers en volharden in de russische pers en dien tengevolge in de europeesche, met geen woord werd en wordt gerept. Wat Finland betreft hoorden wij van Annie Furnhjelm: Op dit oogenblik is het moeilijk een juiste voorstelling te geven van alles wat samengewerkt heeft om den finschen vrou wen het kiesrecht te geven. Wij weten alleen... dat in den tijd van n week Finland geko men is van onderwerping en dienstbaarheid tot vrijheid en politieke zelfstandigheid. Ik ben er zeker van, dat de geschiedschrijver onze niet-bloedige revolutie van November 1905 als groot en edel zal betitelen... In 1899 viel het zwaard, dat zoolang boven onze hoofden hing. Onze constitutie werd vernie tigd ... onze taal, godsdienst, gebruiken, al wat ons heilig was, werd bedreigd. Gelijk een oorlogskreet vloog over het land 't wacht woord van passieven tegenstand bieden ten opzichte van iedeien onwettigen maatregel. Duizenden, ook vrouwen, die tot toen mis schien geen oogenblik in hun leven aan hun rechten hadden gedacht, traden in de gele deren ... In den herfst van 1904 organiseerde de Finsk Kvinnosaksförbund de eerste openbare meeting ooit in Finland ten gunste van vrouwenkiesrecht gehouden... De resolutie werd aangenomen dat [het politieke kiesrecht zou gegeven worden aan ieder burger van beider geslacht, ongeacht positie of fortuin. Het opmerkelijkste van die meeting was, de eisch der verkiesbaarbeid ook voor vrouwen. Heel Finland stemde toe; 47 sympathiebe tuigingen vielen de resolutie ten deel... In October 1905 uitte het nationaal verzet zich in een groote nationale strike, die ons ver schafte het verloren zelfbestuur, als toevoe ging tot de hervorming van onze verouderde vertegenwoordiging, ons gevende algemeen kiesrecht voor alle mannen en vrouwen van en boven 24 jaar en parlementaire verant woordelijkheid voor de regeering." Senator Mechelin bood den Czar den 28sten Mei 1906 het stuk ter teekening en toen deze betwijfelde of het wel raadzaam was den vrouwen het kiesrecht te geven, antwoordde de man, die steeds warm had gevoeld voor de vrouwenzaak: De volksmeening eischt het, en er bestaat geen grond voor de vrees, dat de vrouwen niet geleid zulien worden door hetzelfde verantwoorde lijkheidsgevoel bij het Uitbrengen van haar stem als de mannen." De Czaj; teekende. Annie Furnbjelm eindigt met: Voor ons vrouwen van Finland, die het stemrecht bezitten, bestaat de waarde van deze groote hervorming in het feit, dat het niet is een bevoorrechting van weinigen, maar het recht van allen." (Slot volgt). ELISE A. HAIGHTON. Marie Mouromtseff en haar moeder.?A deline fatti'e aanstaand afscheid. Waaier eener Diva. La Sapho-désespérée" van Lucie Delarue Mardrus. De jonge Russin, Marie Mouromtseff, dochter van den Russischen ex-president van den ex-Douma, debuteerde eenige maanden ge leden op vocaal gebied, te Parijs, waar zij kuilen van de steenen wassen. Het maakt een somberen indruk ; we voelen er ons niet prettig; daarbij wordt het klimmen op de smalle g'adde paden erg bemoeilijkt door de talrijk natte en half vergane boomwortels, die groote steenen hebben opgetild of doen barsten; zoodat we blij zijn, als eindelijk de zon 't groen wat gaat oplichten en we een groote hoogvlakte voor ons krijgen. Onze weg, een breede vaste boschlaan gaat naar links. Onze meeste tochtgenooten slaan De doodentrompet. bemoste en met loofbosch begroeide steile hellingen slingert zich het boschpad omhoog. Vlak bij de Steinerne komen we weer op den hoofdweg. Hier blijft de groote massa van de toeristen achter om uit te rusten en verster kingen op te doen; toch hebben we nog gezelschap genoeg, dat met ons de brug over den waterval passeert en door het bosuh aan de overzijde trekt, om den grooten weg te bereiken. Dat zware, donkere, vochtige bosch, waar zooveel rolsteenen liggen dat de boomen niet in aarde groeien, staat vol groote bruine paddestoelen, die in de spleten en rechts at, een zonnige weg naar 't Ilsedal en na een kwartiertje zijn we weer met ons viertjes alleen op de wereld. Links stroomt te Holtemme, onze trouwe en betrouwbare gids op dezen langen tocht. Wat is 't riviertje hier kalm en doorzichtig. De forellen schieten door 't zacht stroomende voethooge water over t gele zand. Als we wilden botaniseeren, kon 't hier beginnen; we zijn boven de 500 M. en dan begint de flora bijzonder te worden. Een mooie, zjeldzame soort wintergroen met een enkele groote bloem op den top, staat hier overal. Maar zich met haar moeder tijdelijk had gevestigd, om haar zang-studiën te voltooien, want, het ambitieuse dametje dat in zeven talen spreekt en zingt, is besloten als beroeps-artiste opte-treden. Haar moeder, was vóór haar huwelijk met professor Mouromtseff, die in zijn veel be wogen land de grondslagen legde tot een constitutioneel bewind, eveneens beroeps zangeres. Zij was zeer gevierd aan het keizerlijk hof, en, dikwijls slaagde zij er in, door haar heerlijke stem, de sombere buien te verdrijven van Alexander II. Mevrouw Mouromtseff is een intieme vriendin van de populaire weduwe van grootvorst Sergius. De Russische zwarte tijd met zijn sombere, grommende troebelen, was oorzaak, dat de dames Mouromtseff in allerijl naar S t. Peters burg terugkeerden, om de triomfen en de angsten van den toemaligen president van de Djuma Ie deelen. En nu blijft het gezin Mouromtseff voorloopig bij elkaar, blootgesteld dag-in, dag-uit, met tal van lotgenooten aan verschrikkingen van dynamiet-bom en pistool-schot. Helaas! geen Macht des Gesanges" kan deze hemeltergende, mensch-onte'erende be roering bezweren. * * # Adeline Patti's gedachten zijn conform aan de woorden der Fransehe schrijfster, madame Du Deffand : II faut quitter Ie monde avant que Ie monde vous quitte." Zér verstandig. Zij, die wel eens met den grimmigen Schopenhauer gewagen over de Logiklosigkeit der Weiber" zou ik mevrouw Du Deö'and's logisch denken, haar logische uitspraak en haar logisch handelen overeen komstig haar woorden, willen voorhouden. De wereldberoemde Ster" Adeline Patti, is besloten, afscheid te nemen van het pubiek, vóór dat zij gevaar loopt haar roem te over leven. Wanneer men zooals deze Diva der Italiaansche school, langer dan een halve eeuw lauweren geplukt heeft, kan men zich zonder zelfverwijt op de roemvolle bladeren neervleien. Adeline Patti, de tegenwoordige barones Cederström ziet er nog heel knap uit, be weegt zich nog met jeugdige gratie, zingt nog zuiver, maar is 63 jaar, en, daarom besloot zij den Isten Dec. in Albert Hall te Londen haar afscheids-concert te geven. Adeline werd den 10de Maart te Madrid geboren. Haar vader was een verdienstelijk muzikant, haar moeder dochter van een zangonderwijzer, dus, ook opgegroeid in een milieu van solfége, trillers en coloratuur. Als zeven jarig dreumesje zong Adelientje voor een geestdrift! i? publiek. Zij werd gelukkig niet als wonderkind geëxploiteerd door hebberige ouders; tusschen haar eerste en tweede ver schijnen op het podium ligt een termijn van tien volle jaren, gewijd aan studie van den zang. Als meisje van 17 jaar, vertolkte Adeline Patti te New-York de Lucia partij, in de opera: Lucia de Lammermoor". In 1861 trad zij te Londen in Covent Garden op in La Sonuambula". Den volgenden morgen ontwaakte de Spaansche, als wereld-veroverende zangeres, als glanzende ster" aan het firnament der kun-st. Zij, die het voorrecht hebben gekend, Adeline, Elizabeth's gebed uit Lohengrin te hooren bid-zingen, zijn het er over eens, dat we moeten voort; we mogen niet meer dan vijf uur aan de heenreis besteden, als we voor donker weer thuis willen zijn. Wel zouden we ons even opfrisschen in de heldere beek; maar dit viel tegen ; een massa muggen, de beruchte, geringde steekmuggen vielen op ons aan als op een zeldzaam en lekker gerecht; wij er van door, op een drafje, kousen en schoenen in de hand. Die bosehmug is nog grooter plaag dan de Amsterdamsche muskiet, je krijgt er bulten van als een knikker, en grooter nog, als je 't ongeluk hebt, de ge stoken plek te wrijven; die vurige verheven heden kunnen iemand, die er aanleg voor heeft, acht of tien dagen lang kwellen; dan nog heilig onze Amsterdamsche mugjes; die houden je wel eens uit den slaap met hun zwevende muziek, maar hun steken wekken niet zulke vinnige zwellingen, 't gif werkt niet zoo lang na. Stonden er niet zooveel vingerhoedskruiden en koraalvlier langs dezen weg naar den Ren nekenberg, dan zou een Hollander zich kunnen verbeelden op den Soerenschen weg bij Eik en Dal te wandelen. De stijging is nauwelijks merkbaar, en uitzicht is er zoo goed als ner gens ; zoodat er van de bergen in den omtrek niets te bemerken is; laat staan van den Brockengroep, dien wij met eiken voetstap naderen. Een enkele ontmoeting herinnerde er ons aan, dat wij in 't granietgebergte waren. On verwachts kwam er, een eind voor ons, een man in blauwe kiel uit het bosch op den weg loopen ; hij zwaaide met hoed en armen en riep ons iets toe, dat wy niet verstonden; wij meenden dat hij om hulp riep, en draaf den op hem toe; hij ons tegemoet, en toen eerst verstonden wij wat hij schreeuwde. Schnell hinter' nen Baum, es wird gesprengt!" De man zelf gaf 't voorbeeld; wij hurkten, alle vijf neer; elk achter een dikke spar, of een grooten rolsteen, hij wees de richting aan ; en dadelijk daarop volgden vlak tegen over ons snel achter elkaar twee hevige donderslagen; bij den tweeden slag steeg een wolk van stof en een blauwe damp uit den grond op en overal sloegen steentjes tegen de boom stammen. Wij gingen pena kijken, er werd een dwarsweg gebaand naar een Steinbruch in 't bosch en een rotsblok moest daarbij gesprengd of opgeblazen worden. Dan weer met versnelde pas den bosch weg op ; een eindje doorzetten werd noodig; ruim een uur eischte de mooie schaduwrijke weg; van de hitte hadden wij niet den minsten last en wij vroegen elkaar, dat nu de beschwerlichste van alle wegen naar den Broeken was; je zou er best kunnen fietsen; we verwon derden ons geen rijtuigen te ontmoeten. Maar aan 't eind lag de verklaring; daar stonden we op eens voor een beboschten de innige wijding van haar voordracht, en het goddelijke van haar stem, een geheel oplevert, dat bij niets kan vergeleken worden. Volmaakt. Op de nu weldra aftredende kunstenares zijn Mirza Schaffy's woorden op Zuleikha van toepassing: Sie kann nur mit sich selbst verglichen sein." * * * Naar aanleiding van Adeline Patti's besluit, binnenkort niet meer in het openbaar op-tetreden, brengen wij in herinnering haar wereldberoemden waaier. Voor een Spaansche, is een waaier een onmisbaar attribuut. Geen vrouw, die den waaier zóó sierlijk hanteert als een Castillaansche. Adeline's waaier bevat de handteekening vergezeld van eenige vrien delijke woorden, van bijna alle Europeesche vorsten en vorstinnen. Onder de talrijke inscripties, zijn o. a. deze: Niets is zoo kalmeerend als uw stem." Czar aller Russen. Aan de Nachtegaal uit alle tijden." Wilhelm II. Aan eene Spaansche, van eene koningin, die er trotsch op is, haar tot haar onderdanen te mogen tellen." Koningin Christina. Indien koning Lear gelijk heeft, met zijn bewering, dat een liefelijke stem, voor een vrouw een kostbaar bezit is, dan, mijne lieve Adeline, zijt gij de rijkste vrouw der wereld." Victoria, koningin van Engeland. Midden in den waaier staan deze woorden: Koningin van den zang, ik bied u mijn groet". A. Thiers, president der Fransche Republiek. * * * La Sapho désespérée" is de titel van het treurspel in verzen van Lucie Delarue- Mar drus, dat dit jaar met groot succes door Fransche artisten is vertoond in de enceinte van het antique theater in de open lucht te Orange, in 't zuiden van Frankrijk. Mevrouw Lucie Delarue-Mardrus woonde persoonlijk de repetities en de voorstelling te Orange bij. De schrijfster is vol lof over de Sapho-vertolking van mejuffrouw Delvair. Dit jaar hebben de openlucht-voorstellingen plaats gehad tegen zonsondergang, wat aan de poëtische Sapho vertooning een verhoogde bekoring gaf. Het wapperend golven der peplums, veroorzaakt door een vrij sterken wind, gaf aan het spel der artisten losheid en ongedwongsnheid, en, was een passend kader voor Sapho's radeloosheid, wanneer zij haar leed aan de zee uitklaagt, en zich ein delijk in de golven stort, om in den dood liefdekwellingen te vergeten, die de krachten der wanhopende vrouw te boven gingen. CAPEICB. * # * Konijnen in hel zuur. Vier konijnen flink wasschen en van bloed zuiveren, daarna in stukjes hakken. In een nieuwe aarden pot legt men aan lagen: gehakte konijn, Z1A hectogram versch spek aan dobbelsteenen gesneden, 8 uien, een citroen, witte p'eperkorrels, thijm, mariolein, brasilicum. Met wijnazijn begieten tot de massa geheel bedekt is. Zout, kerry, muscaatnoot bijvoegen. Laat koken tot de konijnen gaar zijn. Men kan de konijnen volgens dit recept in de zure gelei ingemaakt, uitekend bewa ren in een Keulsohe pot. De vetlaag die men er bovenop legt, om de lucht af-te-slniten, moet niet schimmelen. ^Hierop worde nu en dan gelet. bergrug, een honderd meter hoog zoo wat die liep dwars voor onzen bosch weg langs; Dat was de Rennekenberg; hij liet rechts. en linka twee grazige voetpaden vrij, 't eene voert volgens den wegwijzer naar 't Molkenha'is. Dit lieten we rechts liggen, dat Molkenhaus zou volgens ons reisplan voor den terugweg bewaard blijven. We probeerden den berg te beklimmen; eenuur konden we net missen om er de plan tengroei te bekijken; maar daar kwam niet van. Geen jagerspad zelfs, dat van 't voetpad aftakte, konden we ontdekken; en 't doordrin gen tot de helling bleek ondoenlijk. Dat was me daar een wilde woestenij, zooals we 't nog maar een heel enkele keer elders in den Harz ontmoet hebben. We moesten letterlijk door dik en dun; diepe poelen vol bruin water, andere vol sapgroen veenmos ver sperden ieder oogenblik den weg; hoopen dikke bakkers, half vergaan en begroeid met witte en roode zwammen, in den vorm van knotsen, vormden er heuvels als bijeen ge taste bossen. Over sommige veenplassen lagen oude beuken en sparrestammen; n vormde er over een zwart veen water, een lange groene halfronde mosbrug, behangen met manshooge varens en met slingerplanten als bruine touwen met franjes van korstmos. Onder nog levende beuken vonden wij een bed van de zonderlinge Totentrompete, een zwart-bruine zeldzame paddestoel. Dan weer een ondoor dringbare haag van lage doode sparren, alle omkleed met gryze hangende baardmossen. 't Was er schitterend van woeste pracht, maar... bewaren tot later, die Rennekerberg. Zoo kwamen we stellig niet op den Broeken ; wie weet waar dan wel, want binnen vijf minuten waren we de richling al kwijt. Alleen 't horloge, dat bij zonneschijn 't beste compas is, deed ons het voetpad terug vinden. Nu links af; nieuwe verrassing. Eén groot veenlandschap daar! Niet anders dan 't Soesterveen, zooals 't voor twintig jaar er uit zag. Echt Nederlandsch met de gewone planten en dieren van ons moeras-veen; een ringslang glipte door 't wollegras, kikkers sprongen over onze voeten, overal libellen en heivlinders; onze blauwtjes zweefden boven de zonnedauw, die druk aan 't vliegenvangen was, en op het bleekgroene vloerkleed van 't sphagnum lagen de grijsroodti veenbessen aan hun fijnbesneden ranken, of ze er op geschilderd waren. We waren in 't Brockenbett; van de Broeken was nog niets te zien; de Renneken berg belemmerde 't uitzicht; dien moesten we over; en die zou ons leeren, wat onze reisgids bedoelde met zijn Setchwerlich, nur für rustige Fuszgdnger. E.