N'. 1563 DE AMSTERDAMMER A°. 1907. WEEKBLAD VOOE NEDEKLAND Dit nummer bevat een bijvoegsel. OxxdLor redLacti© TT si n. J". DE IC O O. Uitgevers: VAN HOLKEMA & WARENDORF, Keizersgracht 333, Amsterdam, Het auteursrecht voor den inhoud van dit Blad wordt verzekerd overeenkomstig de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124). .Abonnement per 3 maanden / 1.50, fr. p. ;poat ? 1.G5 Voor Indiëper jaar, bij t-vootuilbetaling mail 10. AfeondCTlpe Nummers-aae de*.Kiosken verkrijgbaar . .,,..?0.12'/-2 Zondag 9 Juni. Advertentiën van l?5 regels / 1.25, elke regel meer f 0.25 Reclames per regel 0.40 Annonces uit DiiitscMand, Oostenrijk en Zwitserland worden uitsluitend aangenomen door de firma RUDOI.F MOSSE te Keulen en door alle lilialen dezer firma. De prijs per regel is 40 Pfemiig. voor een .?Lied ,in eden ValksiaoiV'. ..IHIIIIIIIIIIIIIII ?Ondergcteekenden, door , redactie en uitgevers van het weekblad,De.Amster.rfoiwBte/' uitgenoodigd om op te treden als .commissie van beoordceliflg over de liederen, die-zijn ingekomen <pp de.prijsvraag .voor-«en Lied in denvVolkstoon", meenen zich niet uitsluitend; te moeten iteperken tot de mededeeliog aan welke <dezer «liederen de uitgeloofde prJjaen moe iten worden. toegekend, doch achten zich iteve&s kvepplicht aan hun rapport eenige ibeschoawingon vast te knoopen,over .het gehalte .der inzendingen in het algemeen. Het ifaeëft .dan,in hooge mate hunne bevreemding gewekt, dat een zoo.a/bnorm groot.aantal,inzenders geheel verstaken 'm -van zelfkritiek. W&n de , 113 ingekomen liederen staat \»eja?eweg,het .grootste gedeelte pp«en//oo llaagipeil, dat de commissie zich afvroeg hoe ,het mogeiyk iis, dat lieden die zoo weinig toegerust ,zjjn m«t de noodzakelijke, ken nis, benoodigd^oorhet componeerfln>van een .eenvoudig! lied, het durven wagen, aan een dergelijken wedstrijd deel te nemen. Er \waren ,zelfs^inzendingen ibij, .die deden blijken, dat de componisten V(J) niet «ens .op <fle hoogte waren ivan.de beginselen der harmonieleer. Da» waren er eengroot aantal liederen bij die, nu ja, technisch wel beter -zijn saamgeateld, .maar door gemis aan poëzie,, een EOO .dorren -en.drogen indruk maken, dat ze «yeneens.dadelijk ter zijde moesten gelegd worden. .Zjjn ,die inzenders dan zoo weinig op de .hoogte van hetgeen in den laateten tjjd op het gebied van het Lied in .den .volkstoon", ook in den vreemde, y.oartgebracht wordt? Een twimtigital .compositiën op de 113 ingekomen liederen, .voorwaar geen rijke oogst fcon slechts in aanmerking komen om aan .een nauwgezet vergelij kend onderzoek onderworpen te worden. ' Daarbij wa*ea dan nog enkele compositiën die moesten «vervallen, omdat zij meer kinderliederen ibleken te zijn dan liederen in den -volkstool!, en n lied, wel zeer muzikaal .getoonzet, maar waarvan de compoaiat iedejren versregel therhaald had. Onder de overblijvende lederen werd ponder aarzeling het best gekeurd : LENTEMOBfilEIsr, gedicht van Th. Coopman, onier de kenspreuk: Zoete zonne! Zoete Mei.! ?JBij opening van het verzegeld naam briefje bleek de componist te &yn: L. F. Brandts Bnys te Rotterdam, aan wien dus mei algemeene stemmen de eerste prijs werd toegekend. '^oor ,de toewijzing van den tweeden en .derden prijs moest worden beraad slaagd over drie liederen. Aangezien deze, in muzikaal opzicht, alle drie «ruimschoots aan behoorlijke eiscfaen (beantwoorden, moest de commissie van beoordeeJing zich bij haar uitspraak laten leiden door de vraag, welke dezer liederea practiech het meest bruikbaar geacht kunnen tvorden. Het is nauwelijks noodig er op ,te wijzen, dat hiarhjj de aard van den tefcst den doorslag moest geven. De commissie besloot alstoen, den tweeden prijs, eveneens met algemeene stemmen, toe te kennen aan het lied: LA.ET OSS GAEN NAER ,; ' BETHLEÊM, ?njt den Speelhof der liefde Godts" (Gent 1653) onder het motto; Euphonia. ./Bij opening van het enveloppe bleek ds componist te zijn; : P. J. Jos. Vraiiken te Utrecht. De derde prijs werd, eveneens unaniem, toegewezen aan het lied: MANDOLINATA, fedicht van J. D. C. van Dokkum, onder t motto: Niemant zoo irijs, of hij kan falen. 'De componist hiervan bleek te zijn: ; L. Adr. van Tetterode Je Amsterdam. Tpe commissie betreurde het dat het derde lied nu moest wegvallen, aangezien het, door den aard van den tekst, uit een practisch oogpunt, mindere geschiktheid heeft dan de bekroonde liederen om aan bet doel der prijsvraag te beantwoorden. Het lied heeft tot titel : DE SAGE VAN KONING HAGEN, gedicht van Alb. Rodenbach. "Ware er nog een prijs beschikbaar ge weest, zeker zou de commissie dan dit lied daarvoor in aanmerking hebben.doen komen. Aangezien de uitgevers van het Week blad de Amsterdammer .geneigd zijn uit de niet bekroonde, maar overigens toch wel geschikte liederen,.een keuze te doen, wenschen zij met .de-componisten dier lie deren, tot aankoqp .daarvan, in overleg te treden. De ?eommissie draagt .hiertoe voor de vplgeade liederen.: l. De Sage va» Koning Magen. ((Albrecht Rodenbach.) Motto:: ,?10." 2. Veel. (EL S. M. Donders.) Motto Ja Spe." 3. Het staet <em .oasieel. ;(Pol deMont./ Motto: Eerst wiekt, dan waeght." 4. De Mulder. C?) Motto: .?Mijn her.te draghet coen begheren." 5. Winterliedje. ;(J3e Hoog.) Motto: A. T." 6. Het liedje camiéc:» .Smid. \(ty Motto: Miepa Toddea." 7. Liedje. (?) Motto:: .?Werk om .te leven, leef om te werken." Te Meye. (C. Vosmaer.) Motto: ^Q Sait?" 9. Jan Hen. (H. Sweertz.) Motto: Eenvoud." Bij enkele dezer liederen zou de com missie echter gaarne een paar wijzigingen aangebracht zien; zij is volgaarne bereid i hierover van advies te dienen. Amsterdam, Mei 1907. De commissie van beoordeeling: AU T. AVEEKAMP. S. VA\ MlLLIÜEN. DR. E. D. PIJZEL. IIIIIMMIiniMIIMIIIIMlMMIIMUiHtJMIHIIIIIimilllllllll INHOUD: iErijsvraag voor een Lied in den Volks tool" VAN VERRE EN VAN NABIJ : ?Geen leugens. De reorganisatie der Haag«ehe «Gemeente-Bank van Leening, door C. .iPolvliet. FEUILLETON: Milieu's. Naar het Engelsch, van Grace Ellery Channing. KUNST EN LETTEREN: Willem Kloos en de laatste veertien jaren literatuurgeschie denis, door Alex. Gutteling. VOOR DAMES: De beweging voor Vrouwenkiesrecht in Enge land, dooi M. E. Foster. Goede, onont beerlijke vrouwenarbeid, D. E. A. J. AL LEELEI, 4oor Caprice. UIT DE NATUUR, door E. Heieaans. Lentemorgen, bekroond lied in .den volkstooc. Gedicht van Th Koopman. Muziek van L. F. Brants Buys. Tentoonstelling ,der Werken van dr. P. J. II. Cuypers, architect der Rijksmuseum-gehou wen, (met al b.) Tentoonstelling van Ed. Frankfort, (met afb.). Max Liebermann, door CornelU Veth, (met portret). De beteekenis van de Vlaamsche beweging. FINANCIEELE ESOECONOMISCHE KRO NIEK, door Ales. J, Hendrix en v. d. S. Indische hero-worahip", II, door S. Kalff. INGEZONDEN. DAMRUBRIEK. SCHAAKSPEL. ADVERTENTIËN. MHHIIIIHIHHIHMIIIItMHIHHIMIIIIIIlHIUIIUItlllHtlllllllllUIMIIIIIiiiHllim Geen leugens! De N. Bott. Ct. heeft, nu Zaaier door ziekte verhinderd is politieke leiding aan zijn blad te geven, een opgewonden standje" in diens stoel gezet, dat luider kraait, dan met de traditie van dit oud liberaal orgaan overeenkomt. Na den lezers te hebben voorgerekend, dat de kansen zeldzaam schoon zijn, de slag haast niet te verliezen is... brengt hij hen aan het verstand, dat de liberalen ditmaal twee tegenstanders te bestrijden hebben. Onze tegenpartijen." Er mag nog wel eens met nadruk op het zooeven gebezigde meervoudswoord worden gewezen. In 1904 hadden wij op eene enkele uitzondering na slechts met de christelijke" coalitie te doen. Dit jaar hebben de sociaal-democraten in verscheidene districten candidaten gesteld. Tot op zekere hoogte is dat niet erg. Integen deel, wig begroeten eiken sociaal-democratischen candidaat, die tegenover een der onzen gesteld is, in dit opzicht met vreugde, dat daardoor voor een ieder, die zien wil, volmaakt duidelijk wordt, dat liberalisme en sociaal-democratie elkaar lijnrecht bestrijden ea niet gelijk men aan de rechterzijde zoo dikwijls vertelt onder n dekentje liggen. Het roode spook, waarmee men aan de rechterzijde zoo gaarne hansworst, zal dus gevoegelijk thuis kunneu blijven. De feiten, die iedereen waarneemt O Centrum, dal nog gisterenavond bijca drie kolommen besteeddet, o in waarschijnlijk te maken dal liberalen en socialisten eigenlijk van dezelfde familie zijn ? laten zieh door woorden niet wederleggen. Dat is voor ons winst. Doch, natuurlijk, waar wij er twee hebben te bestrijden, in plaats 'van n, is het gevecht des te zwaarder, Wij moeten toonen, dat wij, evenals de Engelsche vloot, krachtig genoeg zijn, 'om tegelijk twee tegenstanders te overwinnen Welaan dan, met forschen moed aan het werk. Geen vrijzinnig kiezer bly've thuis Niet op den dag van de stemming dal spreekt van zelf! maar ook niet in de week, die thans voor ons ligt. Elkeen kan ook indirect meewerken tot de victorie, door opwekking van anderen, door aansporing, door overreding en overtuiging,.kortom, door de weifelaars en de onverschilligen duidelijk te maken met een warm, teeder woord," gelijk De Standaard gigteravond schreef, waar het om gaat. Met storm pas moeten de onzen den elfden noteer den dag goed! in dichte ge lederen ter stembus op." De stormpas, waarin de dichte gele deren ter stembus" optrekken, ge tuigt van 's mans temperament, evenals de aankondiging van het zwaar gevecht,' waarin de Rotterdamsche kiezers moeten toonen, gelijk de Engelsche vloot, krach tig genoeg te zijn (iets wat gezegde vloot nog altijd zelf eerst te,toonen zal hebben) om tegelijk twee tegenstanders te over winnen. En dan de forsche moed" bij 't verkiezingewerk! Men zou al om do wijze, waarop dit verkiezingsalarm gemaakt wordt, ge neigd kunnen zijn te vermoeden, dat de held en aanvoerder der Rotterdamsche troepen, een weinig spraakwater had ge bruikt vóór hij zijn benden op haar plicht wees. Maar indien zulk een snoode verdenking reeds op bovengenoemden grond aanwezig mocht zijn, wat dan wel te ondersteljeji, als men hem hoort verzekeren, dat zijn liberalen dit maal tegen twee vijanden zullen strijden, in plaats van ronduit te erkennen hoe, in dezen strijd tusschen clericaal en anticlericaal, bij de afzonderlijke candidaatstelling der socialisten, het gemeenschap pelijk doel, de val der clericalen, gemak kelijker te bereiken wordt. En als men vervolgens verneemt, dat in de eigen candidaat-stelling der socialisten het be wijs is geleverd, dat liberalen en socia listen elkaar lijnrecht bestrijden", zal het geoorloofd zijn de vraag te op peren : hoe is het toch mogelijk dat zulk een oppervlakkig gebabbel in een blad als de N. lïott., en dat op zulk een ge wichtig moment als het huidige, ver schijnen kan. Immers in deze dagen der Staten-verkiezing, en dan in een provincie als Zuid-Holland, past het minder dan ooit rumoerige praatjes te houden, waarvan de onjuistheid door de tegen partij zoo gemakkelijk kan worden aan gewezen. Dit laatste heeft het Centrum getoond, toen het schreef: Maar welke waarde men kan hechten aan het feit, waarop de N. S. Ct. zich beroept, bleek o.a. twee jaren geleden, toen liberalen en socialisten ook in verschillende districten naast en tegenover elkaar stonden, maar ten slotte overal broederlijk eam'enwerkten tegen don clericaal." In Enschede gingen de stemmen der libe ralen ,,en bloc" over op den socialist. In Utrecht liepen de socialisten zich, gelijk de heer Roodhuyzèn gisteravond nog op een verkiezingg-vergadering in Den Haag her innerde, het vuur uit de schoenen voor jhr. van Karnebeek. Er is maar n vijand: het clericalisme," riep de heer Kuypers Zaterdag op het liberale verbroederingsfeest te Gorinchem uit, en niemand, die hem tegensprak. Integendeel, gang en inhoud der offlcieele redevoeringen waren met dat woord in de meest volmaakte harmonie. En waar het nu uitsluitend gaat tegen de meerderheid der Rechterzijde in de Eerste Kamer, is het duidelijk, dat de liberalen daarbij de socialisten die toch óók Links staan en óók die Rechtsche meerderheid willen omverwerpen aan hun zijde hebben. De feiten, die iedereen waarneemt, o Nieuwe Rotterdamsche Courant, laten zich door woor den niet weerleggen!" Hetzelfde blad herhaalt hierbij wat de heer Roodhuyzèn op de Haagsche ver kiezingsmeeting een opponeerenden socia list heeft toegevoegd: Men werke dus mede in den strijd tegen de clericalen. Mocht er een sociaal-democraat in her stemming komen met een dlericaal (watspr. natuurlijk niet wenscht), dan is hy er zeker van, dat alle liberalen zullen stemmen op den sociaal-democraat. Bij de vorige stemming lebben de socialisten hetzelfde gedaan; het is dan ook nu niet de tijd de grieven tusschen liberalen en socialisten uit te vechten, het moet nu gaan tegen de clericalen. (Applaus}." Dat is ten minste openhartig, zegt h Centrum, en het behoeft geen commentaar Inderdaad, zoo is het. Het is ons steeds voorgekomen, da de li oeralen, anders dan Roodhuyzèn een zeer zwakke positie tegenover de kerkelijken hebben ingenomen, door hun wapenbroederschap met de socialisten, ir anti-clericalen verkiezingsstrijd, te looche nen, als stonden zij, door mét dezen samen te gaan, schuldig aan de heme weet welk delict. De ontkenning van gemeenschappelijk hetzelfde doel te be oogen, wordt door niemand hij behoore tot partij of tegenpartij voor goede munt opgenomen; ieder voelt de leugen en juist dit leugenachtige, benadeelt de liberale partij veel meer dan de beschul diging van het samengaan met de socia listen zelve. Immers dat laatste is h natuurlijkste, het onvermijdelijkste zich denken laat, als de strijd gevoerc wordt tusschen kerkelijk aan de eene en onkerkelijk aan de andere zij. Wan neer Borgesius het een leelijke insi nuatie" noemt, zoo men durft spreken van zulk een wapenbroederschap, dan mogen wij zeggen, daar is hij de bekende groote staatsman voor, die evenwel ver geet, dat in de politieke redenarij hem niemand op zijn woord gelooft. En ook nu niet; want evengoed als ieder ander is het hem bekend, dat voor deze ge legenheid geen geschreven bondgenoot schap en veldslagplan behoefde ontworpen te worden, eenvoudig omdat de anticlericale wapenbroederschap stilzwijgenc was aanvaard. Waar alles wat links staat, bij deze verkiezing, met Kuipers te Gorcum uit roept: er is maar n vijand: het cleri calisme", is het een pure onnoozelheid den Rotterdammers wijs te maken: en wij strijden tegen twee vijanden tegelijk. Intusschen ook deze zaak heeft twee kanten. De liberalen zouden hunne leugen achtigheid ten opzichte van hun samen werken met socialisten zeker hebben laten varen, indien de kerkelijken ook maar eerlijk hadden willen erkennen, dat zulk een samenwerking ook bij hei grootste verschil van politieke richting, niet kon uitblijven, waar de verkiezings leus : kerkelijk of anti-kerkelijk was. Maar in plaats van voor haar kiezers deze zaak als de natuurlijkste ter wereld, en ook als de onschuldigste IN AKTICLERICALEK STRIJD te verklaren, heeft men van rechts niet opgehouden die samenwerking als iets monsterachtigs voor te stellen, en met den naam sociaal democraat te werken, om de domme menigte schrik door de liberalen aan te jagen, een naam zoo vol bedreiging als voor zekere protestanten, die van Jezuïet. Nu Roodhuyzèn een voorbeeld gaf aan de liberalen, om de waarheid te spreken, weshalve het Centrum hem een enfant terrible" noemt, zou het voor de zuiver heid der kiesmanieren van niet geringe beteekenis zijn, als nu óók van kerkelijke zijde eens eerlijk werd erkend, dat, in een AXTI-CLERICALE campagne, er op een samengaan van liberalen en socialisten, zoomin uit een moreel als uit een logisch oogpunt eenige aanmerking te maken viel. Indien het geprezen voorbeeld van Roodhuyzèn daar eens toe leidde, hoe veel zouden kerkelijken en onkerkelijken beide aan hem zijn verplicht. De reorpisalie der Haagsclie Gemeente-IM yan Bij schrijven van l Sept, 1905 werd door het college van B. en W. van den Haag om onsideratie en advies in handen van com missarissen gesteld, een motie van de Raads leden mr. Bik, c.s. van den volgenden inhoud: ,,De Gemeenteraad besluit B. en W. uit te noodigen om na te gaan of er aanleiding bestaat, >innen bekwamen termijn, de reorganisatie van de Bank van Leeuing aan commissarissen der instelling te onderwerpen." Was reeds geruimen tijd, zeggen commis sarisgen in de ontwerp- regeling, bij ons de vraag in overweging of een reorganisatie niet wenschelijk moest worden geacht en was bet doen van voorstellen slechts vertraagd.doordat een wet op de Banken van Leening aanitaande scheen, de aandrang van verschillende zijden, gevoegd bij de zeer weinig bepaalde oezeggingen van den Minister van Binnenandsche Zaken dienaangaande, hebben het ons ten slotte wenschelijk doen voorkomen, reeds thans eene reorganisatie der inrichting voor te dragen. In de memorie van antwoord op de be grooting van binnenlandsche zaken voor 1906, zeide de minister, dat hij'zich voorstelde eene wettelijke regeling der Banken Van Leening ter hand te nemen. 's Ministers voorganger dr. A.Kuyper, had de zaak krachtig opgezet en gegevens aan de praktijk ontleend nagelaten en het mag be vreemdend heeten, dat de behandeling van een zóó dringend sociaal vraagstuk, op welker oplossing nu ruim een hal re eeuw wordt gewacht, nog steeds niet aan de orde wordt gebiacht. Wij hebben met het ontwerp tot reorga nisatie der Haagsche Bank van Leening, dat dezer dagen in den Gemeenteraad zal worden behandeld, met genoegen kennis gemaakt; want er is veel goeds in en de bewerkers hebben alle eer van hun breed gedacht plan. Wij deelen echter niet, het gevoelen van com missarissen, dat, onder de bestaande omstan digheden, elke Gemeentelijke Bank per se achteruit moest gaan. De strijd der Gemeente-Banken van Leening tegen het particulier bedrijf is zeer moeielijk, dank zij de verwaarloozing van een zóó ernstigen tak van 'gRijks dienst, die de armsten moet helpen en steunen. W;idr echter krachtig initiatief ontstond, op goede beginselen ge grond, w;l;ir men de zaak behandelde als in den Haag nu en te Amsterdam reeds vroeger en in de laatste gemeente werd bewezen, dat de beleening van 1898 tot 1901 met 258,016 panden en ? 1,745,248 voorschot vooruitging en de rente ontvangst 'sjaars met ?26,370 was toegenomen, en de particuliere inrichtin gen in dat tijdperk even hard achteruit gingen, dïiür werd getoond, dat die achteruitgang niet een noodwendig gevolg was van den toestand. Versterking van de Bank in-dien ttcijd, zeg gen de Haagsche commissarissen, ia zeer wenschelyk. Ja heeren dat is ze, maar hoe? Niet wordt steeds de zaak zoo ernstig en met kennis behandeld als nu ten uwent is geschied; men durft zóó waar het de Bank van Leening geldt. Men zie b.v. het Gemeenteblad van 1907 eens in van Amsterdam van pagina 332?343 en verbaze zich hoezeer men dwaalde ten deze en hoe een onmo gelijk tarief *) werd aangenomen, afwij kende van elk principieel beginsel. Begrijpt men wel dat het tarief de meest ingrijpende factor is? Enfin, genoeg, we zijn nu te's Hage. In 't kort wil ik eenige beginselen aangeven van het Haagsch ontwerp. De nnte zij zoo laag mogelijk. Er werd geheven 9, 8 en 7 pCt., terwijl men nu 8 pCt. voorstelt voor alle panden (uitgenomen 6 pCt. op effecten en penaioen.akten) en een klein adin. loon. Ieder die hulp zoekt bij de inrichting eac een pand brengt van voldoende waarde, wat dit zij doet er niets toe, betaalt een ea dezelfde rente van het voorschot. Effecten en pensioenakten worden te pand geprefereerd om de eenvond en weinige risico. Te Para's nam die beleening sedert de invoering bij den Mont de-Piété, 25 Juli 1891, des avan ces sur valeurs mobilières au porteur" voortdurend toe. In 1900 werden op 182,752 effecten, ruim 23 millioen frcs. voorgeschoten-. Het te heffen adm. loon is voor een voor schot van 50 tot 75 ets. l cent, klimt regel matig op tot voor/100 ? 0.18 en verder van elke ? 20'of gedeelte 2 cent meer. Rente en adm. loon worden betaalt by da lossing. De rente wordt berekend per dag van af den datum der beleening tot dien der lossingen tot halve centen. Met het oog op de lage rente en groote uitgaven die komen, had men wel minstens een halve maand rente en deze by hal re maanden kunnen rekenen. Verder zy' aanbevolen de cent administraw tief als kleinste munt te beschouwen. Voor de kleine panden maakt dat by'na geen ver schil en het verdient aanbeveling voor 't enorm gemak. Het voorschot zij zoo hoog mogelijk. Het kleinste voorschot is ? 0.50 en een maxi mum wordt niet aangegeven en zeer terecht. Van flinke beleeningen moet men de winst maken om de kleine te dekken, die bij duizendtallen allen verlies opleveren. 8 pCt. van ?3 gedurende 6 maanden is ?0.12 en dat kost n pand allicht aan het bedrijf en onder ? 3 voorschot vallen meer dan de helft der panden.. Waarom bepaalde men het maximum voorschot te Amsterdam op ? 500, waar dit bij het vorig reglement ?10,000 bedroeg? Men heeft zoodoende de diamant en juweel beleening en ook de groote onsplitsbare panden verloren voor het bedrijf. Men trachte een zoo hoog mogelijk voor schot te geven door juiste taxatie, Hoe be reikt men die? Door te zorgenvoor intelli gente en kundige taxateurs en de juiste prikkel om deze daarheen te drijven, De kennis, om gouden, zilveren en met juweel en diamant bezette voorwerpen te taxeeren, soms niet of ook met buitenlandsche keur merken voorden, van de truc'», waaraan men op dit gebied bloot staat, verkrijgt men niet zoo gemakkelijk. Oefening in de taxatie daarvan onder erkend knappe vakmannen is vereischte. De prikkel bereikt men met het toekennen van een ruim tantième,percentsgewijze van het voorschot aan de gezamenlijke taxateurs, ieder voor een gelijk deel en ze op dezelfde wijze de geheele schade te doen dragen voor te looge taxatie, blijkende uit den verkoop. Daarom keuren wij het toekennen van een som als schadeloosstelling hiervoor af; de prikkel verminderd er door. Gelijk de voordeelen en schade dragende geeft onderlinge controle, daargelaten nog de onbillijkheid die er in gelegen is, daar alle stadsgedeelten niet even groote clienteele hebben en soms enorm verschillend tautième opleveren aan den :axateur. ' Maar 't leidt, zooals te Amsterdam is be wezen, tot het doel, zoo groot mogelijk voorchot en daaruit volgt het welslagen der nstelling. ; De toegang tot. de inrichting worde gemak kelijker en aanlokkelijker. *) Het tarief der te heffen rente wordt volgens art. 27 van het reglement om d 3 jaren zoo noodig herzien.