Historisch Archief 1877-1940
8
DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND.
No. 1564
mislukking op grote schaal worden genoemd.
De Senaat vertegenwoordigt behoort
altans te vertegenwoordigen de Staten, het
Huis van Afgevaardigden het Volk. Het Huis
wordt ondersteld de koorden van de beurs
in handen te houden, en de sterkste van de
t wee machten in het Kongres te vormen. In
plaats daarvan is het leeuwenaaudeel van de
regering in de praktijk aan de Senaat overge
gaan, die de President en het Lager Huis met
beleefde minachting behandelt, de boodschap
pen van de eerste in de papiermand werpt en
de voorstellen van het tweede naar eigen
belang wijzigt. Wie deze toestand juist door
ziet, voelt zijn eerbied groeien voor een sterke
figuur als Eoosevelt, die onverdroten tegen
bederf en bedrog strijden blijft, en onder wiens
uiterlikheid van luchthartige bluf hij is
immers een Amerikaan! een geweldige
morele kracht werkt.
De Senaat is, voor een groot deel altans,
verkocht aan de grote geldmannen, en wordt
dan ook spottend The Hpuse of Dollars"
genoemd. Als de voorzitter van de Senaat van
de Senator van de Staat New York" spreekt,
weet iedereen dat hij bedoelt de Senator van
de New York Central Railroad",en de Senator
van de Staat Ehode Island", bijvoorbeeld, zou
beter heten de Senator van de Standard Oil
Trust". Zoals sommige steden bestuurd worden
door kreaturen van de haute flnance, die misda
dige financiers doen vrijspreken door omge
kochte rechters, en de politie doen delen in de
buit, zo hebben de trusts langzamerhand hun
advokaten en hun direkteuren naar de Senaat
gestuurd, om tegen een behoorlike beloning
voor hun belangen te waken. Zo ontstaan de
onbillike tarieven, waardoor de
rnindergegoeden bestolen worden om de be/.ittenden
te verrijken; zo wordt een telegraaf-koncessie
bestendigd die een telegram viermaal te duur
maakt; zo kan aan de posterijen het verzenden
van pakketten verboden worden ten gerieve
derjnachtige express cornpanies; zo kan het
publiek kapitaal weggesmeten worden om de
spoorwegen belachelik hoog te betalen voor
de postverzendingen. De Senaat is een poli
tieke trust. De Senaat verdeelt de
volksweJvaart en doet dit onder z'n vrienden en zich
zelf. De Senaat is de uitvoerende macht van
de Rockefellers, Ryans, Morgans, Vander bilts.
Om bij een enkel voorbeeld te blijven:
Chauncey M. Depew, gewezen Senator voor
New-York, de man die per jaar alleen
50.000 dollars aan prezentie-geld voor ver
schillende direkteurschappen opsteekt, de
man die, nu eindelik de publieke opinie is
wakker geworden, in de niet-omgekochte
bladen ronduit dief, paraziet, zwendelaar ge
noemd wordt (/.onder dat hij 't tegenspreekt),
Depew was het willige overigens uiterst
vernuftige en geslepen werktuig van de
Vanderbilts. Toen de old commodore",
Cornelius Vanderbilt, ontdekte dat eerlike
arbeid slechts duizenden, het omkopen van
wetgevers millioenen dollars aan inkomsten
ten gevolge had, wist hij de geniale, buigzame
rechtsgeleerde Depew aan zich te verbinden,
nadat zijn zoon, William H. Vanderbilt, zich
reeds met sukses overtuigd had hoe van Jeze
man met geld illles te krijgen was. Eigenlik
was Depew, die dadelik gedwee zadel en bit
aannam, superieur aan z'n meester; maar
zulk een man had Vanderbilt juist nodig.
Evenals zo velen van die grote financiers
zei niet Rockefeller: ik heb geen verstand
van zaken; ik ben een inner van dividend"?
was de commodore geen doorknede spoorweg
man; hy was een organisator in 't groot, en
zou overal geld uitgeslagen hebben, als hij
de geschikte personen vond om zijn plannen
uit te voeren. En die personen wist hij te
kiezen als Napoleon z'n generaals.
Met de hulp van Depew, en de duizende
dollars die de meerderheid eraan verdiende,
kwamen wetten tot stand, waardoor tot op
heden 22000 mijlen spoorweg en verscheidene
koncessies, alles in het rijke gedeelte tussen
New-York en Bufl'alo, in het bezit, altans
onder de leiding der Vanderbilts zijn ge
komen, en waardoor zij hun millioenen heb
ben verdiend. Wie in Amerika, het land van
grote afstanden en slechte wegen, de sporen
in handen heeft, beheerst de handel en kan
met de welvaart spelen. Depew profiteerde
van de druppels, terwijl 't op zijn meesters
regende, en zag onder 't werk door nog kans
met behulp van vervalste rekeningen een
sommetje van ongeveer 160.000 dollars te
delen met z'n medeleden in de bouwkom
missie van het Kapitool. Dit kwam wel aan
't licht, maar de kommissie die de zaak onder
zocht, werd bijtijds tevreden gesteld". Het
Equitable"-5chandaal, waarin ook Depew be
trokken was, bracht hem ten slotte ten val.
Dit is slechts een voorbeeld uit de vele;
ziet men er uit hoe de grote fortuinen in
Amerika gemaakt worden, men kan er ook
uit afleiden welke gevolgen zulke
komplikaties van zwendelarij voor buitenstaanders
hebben. Door het willekeurig verhogen of
verlagen van vrachtprijzen en het, verlenen
ofintrékken van faciliteiten, heef t de spoor w
gmaatschappij het in haar macht industriële
ondernemingen te maken en tébreken. Wie
door de prairiën en woestijnen van
NieuwMexico reist en er de toekomstige steden
ziet liggen waarvan enkelen nog slechts
gekoncentreerd in een station en een naam
bord begrijpt dat alleen de spoorwegen
die steden het leven kunnen brengen. Is de
maatschappij geïntresseerd bij zulk een onder
neming ? ze begunstigt die op allerlei
manieren; heeft ze belang bij haar onder
gang niets gemakkeliker dan door zware
tarieven, door de aanleg van ladinglijnen te
weigeren, door geen partikuüer materieel
toe te laten, enz. die onderneming te fnuiken.
Het is letterlik waar, dat in een land, waar
alle handel en verkeer op de spoorwegen is
aangewezen, de spoorwegen over het wel en
wee daarvan beschikken. Door de spoorwegen
zijn met uitzonderingstarieven de bief'trusten
en de Standard Oil opgebouwd, en de
konkurrenten er onder gehouden; de United
States Steel Corporation, die duizend mijlen
spoorweg in eigen beheer het f t, betaalt 't 5
millioen dollars aan vracht per jaar en is
zeer tevreden met dat matige bedrag.
Het is te begrijpen, dat de spoorwegmag
naten alles doen om deze toestand te be
stendigen. De publieke opinie is zich echter
sedert verleden jaar ernstig gaan verzetten,
en verhoogde waakzaamheid van de be
dreigde partij is daarvan 't gevolg. Zij heeft
een uitgebreid arsenaal van strijdmiddelen;
«ij weet echter in de eerste plaats de open
bare mening in bedwang te houden door
haar de gelegenheid te ontnemen zich te
uiten: kranten en uitgevers op grote schaal
kopend en omkopend, organizatie en verzet
van de verdrukte partij op allerlei wijzen
tegenwerkend. Toen het
Esch-Townsendontwerp, tot wettelike regeling der spoorweg
tarieven, onder de drang der publieke opinie
door het Huis van Afgevaardigden was ge
dreven, doch aan de deuren van de onwillige
Senaat werd opgehouden, besloten de
spoorwegmannen gebruik te maken van deze
ty'dwinst om een gunstiger stemming te wekken
voor hun dry ven. Er werd een kommissie
benoemd die het ditmaal meer in bedriegelike
publiciteit dan in direkte omkoperij zocht. Er
werd een publiciteitsmachine opgroteschaal
aan 't werk gesteld. Het hoofdkwartier kwam
in Boston; ondergeschikte kantoren werden
geopend in New-York, Chicago, Washington,
St. Louis, Topeka, Kansas; agenten werden
gezonden naar South Dakota en Californië.
Die kantoren werkten ongeveer als volgt:
elk blad dat in hun rayon verscheen, werd
zorgvuldig nageplozen, en de gevoelens der
redaktie tegenover de spoorwegen werden
onderzocht. De onvriendelik gezinden werden
bezocht en bewerkt, en desgewenst graties
van geschikte artikelen voorzien, de adminis
tratie werd beloond of gestraft met het
plaatsen of inhouden van advertenties, de
uitgever met vrijkaarten op alle lijnen of
intrekking daarvan. Het rezultaat was ver
rassend. In Nebraska bijvoorbeeld publi
ceerden de nieuwsbladen van die Staat in
de week vóór de operatie 212 kolommen
die ongunstig en 2 die gunstig voor de
spoorwegen gestemd waren; elf weken later
was het weekrecord 202 gunstige en 4
ongunstige kolommen! Sukses had vooral
het bewerken van de abonnees der vijandelike
bladen, die, zo zij veel met het vrachtvervoer
o f er de spoorwegen te maken hadden, al
gauw hun abonnement opgaven als verlaagde
tarieven daarvoor de beloning bleken.
Bovendien werden duizenden vlugschriftea,
artikelen en zelfs romans van teudenzieuse
aard verspreid, terwijl er ten slotte niet tegen
opgezien werd rekalcitrante bladen in hun
geheel aan te kopen.
Men ziet, het is een bittere en spannende
strijd, doch het is de vraag of niet ten slotte,
nu een krachtige figuur als Roosevelt zich
tot tolk der openbare verontwaardiging
heeft gemaakt, het recht over de dollar zal
zegevieren. Er blijven dan nog heel wat
Augiasstallen te ruimen, want deze
spoorwegzwendel is slechts een onderdeel van
de vele ingewikkelde schandalen op Ameri
kaans financieel gebied. Doch de spoorweg
kwestie is wel een der meest ingrijpende
in het maatschappelik leven, en ook uit een
meer prakties oogpunt is haar oplossing
urgent. De Amerikaanse spoorlijnen, veelal
oppervlakkig, lichtvaardig en slordig gebouwd
men denke aan de grotendeels ensporige,
hier en daar los op de harde b adem liggende
Southern Pacific met zijn onverantwoord
scherpe krommingen eisen per jaar
tachtigduizend doden en gewonden. En dit ten
gelieve van enkele gewetenloze geldstapelaars,
die in letterlike zin hun rijkdom verzamelen
ten koste van het bloed hunner medemensen.
J. T.
P.S. Sedert dit geschreven werd, brachten
de bladen herhaaldelik berichten omtrent
rechterlike vervolgingen op 't gebied der
trusts, en de daarmee in verband slaande
onwettig verleende rabatten op spoorweg
tarieven. Het schijnt ernst te worden.
Brieven uit Nieuw Nederland.
Oud-Nieuw Amsterdam,
den lOn van Bloeimaand 1907.
Stead, de vrtdetapostel. Kijne uit ,'indïng
van onopli,oudf,lijke rederoe/ringen, zonder
eind, als grondslag voor den algemeentn
vrede. Een snelle rondreis zonder voor
beeld. Grafofoon, telefoon, drukpers,
auto's, sneltreinen, enz. door den
vredesgezant benut, ten behoeve zijner
meesleepende redevoeringen. Schokkende
invloeden van den v redesapostel.
William Stead, de Britsche schrijver en
redenaar, heeft hier met, zijne eindelooze
redevoeringen over den eeuwigen vrede niet
veel welslagen verworven. De praktische
Amerikanen, bovendien veelal behept met
een strijdlustigen aard, konden kwalijk in
vervoering worden gebracht door hetgeen
de oude Engelschman, aanhoudend hame
rende op hetzelfde aambeeld, als universeel
recept placht te geven voor het verkrijgen
van iets als het legendarische duizendjarige
rijk van algemeenen vrede op aarde. Integen
deel is hij vaak in <le pers bejegend als een
kindse hegrij saaid, die hersenschimrnennajaagt.
Op sommige plaatsen is hij zelfs danig bespot.
Al hebben wij allen eerbied voor den man,
die bij hooge uitzondering .Tohn Buil dorst
vermanen, omtrent zijne willekeurige oorlog
voering in Zuid-Afrika, met zijne eentonige
preeken over den eeuwigen vrede kan men
kwalijk geestdrift voelen ontwaken.
Met eene hardnekkigheid zonder voorbeeld
blijft Stead niettemin zijn stokpaardje overal
op dezelfde plaats en geheel dezelfde wijze
berijden.
In een van de persbeschouwingen, nl. in
The, N. Y. Times, een degelijk blad, heette
het: Evenals Richard Wagner de schepper
mag genoemd worden van de aanhoudende
melodie, als basis van de moderne opera.
zoo heeft William Stead de eindelooze rede
voering, welke hij den grondslag acht van
den algemeenen wereldvrede."
Volgens Stead's eigen schatting heeft hij,
op zijne tegenwoordige vredezending zijnde,
reeds ongeveer 60,000 Engelsche mijlen afge
legd. Hij staat te boek voor het afleveren
van twee redevoeringen per mijl, terwijl de
lengte van elk dezer minstens een halve mijl
bedraagt.
Toehoorders mogen komen, toehoorders
mogen vertrekken, William Stead spreekt
zonder ophouden. Nog steeds gaat het in
denzelfden trant voort met zijne Vrede in
betrekking tot mij" en Ik in mijn verband
tot vrede", twee verrukkelijke redevoeringen,
die elkaar onophoudelijk hebben afgewisseld
op den langwijligen pelgrimstocht.
Niet alleen tot deze onderwerpen heeft
Stead zich beperkt, Ik in betrekking tot
elke mogelijke aangelegenheid, welke te berde
gebracht kan worden", doorweefde zeer doel
matig zijne reeks uitingen.
Ziehier de laatste uitkomsten van zijn
triomftocht, zijne ademlooze toespraak zonder
einde, door het gansene land volgehouden.
Chicago, 3 Mei 1907.
Terwijl William Stead onderweg was in een
omnibus van het eene station naar het andere,
sprak hij eene meuigte toe. Het onderwerp be
trof het een of ander" en duidelijk werd meer
malen waargenomen, dat Ik" het hoofdpunt
van zijne rede uitmaakte, maar dat een of
ander" was allen hoorders vrijwel onbe
grijpelijk.
Op zijn doortocht begaf hij zich naar eene
eetgelegenheid, maar bij nader inzien gaf hij
er de voorkeur aan, daar eene redevoering
af te steken. Ditmaal beweerde hij te zullen
spreken over Indien Stead te Cbicago
woonde."
O. a. riep hij uit: Op welke wijze zou
deze stad van jelui voor my zorgdragen?"
En onze gemeente-exploitatie dan?" klonk
iet uit den mond van een cipier der ge
vangenis. Deze werd terstond tot zwijgen
gebracht.
Onmiddellijk daarna klonk de fluit van
Mead's trein in de restauratie, zoodat hij
zijne rede afbrak en heensnelde.
Toronto (Canada), 3 Mei 1907.
Tijdens de vermaarde W. T. Stead uit
Chicago naar hier onderweg was, begon hij
zijne redevoering naar de eivolle vergadering,
die hem tegemoetzag, o ver te zenden door mid
del van draadlooze telegrafie, ten einde tijd te
winnen. Zoo kon hij, toen hij de vergaderzaal
binnenstormde reeds met het 3000ste woord
zijner rede aanvangen. Hij uitte 7000 woorden,
waarna het klonk : thans word ik gewacht
te San Francisco."
Hij bracht een graphophone in werking
en ijlde naar het station. Het instrument
gaf de kwestie van wereldvrede volmaakt
weer, evenals het onderwerp W. T. Steal in
betrekking tot William Stead, totdat het, na
een kwartier gewerkt te hebben, onklaar
werd en van het spreekgestoelte tuimelde.
San Francisco, 3 Mei
W. T. Stead kwam hier voor den tijd aan,
waarop hij was verwacht. Aannemende, lat
5000 woorden eene redevoering vormen,
hield hij hier ter stede 10 redevoeringen
O. a. vernamen wij :
Nieuw York's meeningen omtrent wereld
vrede zijn hopeloos provinciaal. Men durft
daar denkeu zonder mij zelfs voort te kunn'3n.
Waarde hoorders, dat is immers onmogelijk.
U kunt verzekerd zijn, dat de kunstenaars
der toekomst de vredesduif zullen voorstellen
met een baard en een jas, zooals ik draag.
Als u de rest mijner rede wilt volgen, zult ge
u naast mijn automobiel hebbeu te houden.
Echter laat ik u dezen afdruk daarvan.
Vaartwei, mijne noordersl
Seattle (Washington), 3 Mei '07.
Stead is hier. Hij sprak ten ieele 17,000
woorden in 17 minuten tijds, onder het druk
verbeteren met eene hand van zijn laatste
werk en het schrijven eener nieuwe ver
handeling met de andere hand.
Aan het eind zijner rede verdween hij
opeens, mompelende: Wat een vergissing,
ik vergat Montreal!"
Montreal, (> Mei '07.
Stead spreekt aan n eind van een telefoon
voor een dicht bezette zaal. Aan het andere
eind donderen Quebee's toejuichingen. Hij
zei o.a. Wereldvrede is alleen te bereiken
door adverteeren eu ik heb met zelf^erzaking
de taak van aanplak iord op mij genomen.
Wilt u mijn speech ver'er hooren bespreek
dan Pullman-slaapwagens in den trein naar
Pittsburg. Het spijt mij zeer
Pittsburg, 3 Vlei '07.
.... dat ik u heb te vertellen, dat ik maar
5 minuten beschikbaar heb voor den rit van
een kwartier in u T;stad van het eene station
naar het andere.
Als steenkool niet langer hier op aarde
gebrand zal worden en staal in museums als
een reliek ?an barbarisme zal worden ver
toond, en bibliotheken neergehaald zullen
worden om plaats te maken voor stand
beelden van mij en den vrede, zal Pittsburg
nog beroemd wesen, als de stad, die heden
voor mijne rede geheel oor was.
Bufl'alo, Milwaukee, Cleveland en St. Louis
genoten gelijksoortige bezoeken. Nieuw York
werd stilzwijgend door hem genegeerd als
zonder waardeering voor zijn faam en
grootsche onderneming,
Het laatste, wat van William Stead ver
nomen werd, was dit!
Kingston (Jamaica) 9 Mei '07.
Twee hevige schokken, vanwege Stead's
aankomst, werden hier heden gevoeld. Alle
inwoners liepen hunne huizen uit. Zijne
vredeszending is op die wijze eeue bijzondere
A. E. M. S. TE LAEK.
Optnbare Leesmusea en Volksbibliotheken
door Dr. H. E. GKEVE, adj.-commies
ter bibliotheek der Tweede Kamer,
der St.-Gen. Maas en v. Suchtelen,
Amsterdam?Leipzig. MCMVI.
Het vrij omvangrijke werk (384 blz.) van
den heer Greve is als volgt ingedeeld : In
leiding; Hoofdstuk I. De sociaal-paedagogische
zijde van het vraagstuk der openbare
leesmusea; Hoofdstuk II. De technische zijde
van het vraagstuk der openbare leesmusea;
Hoofdstuk III. De financieele zijde van het
vraagstuk der openbare leesmusea; Bijlagen;
Lijst van geraadpleegde literatuur; Register.
De bedoeling van den auteur met het
schrijven van dit boek leeren we kennen
uit de inleiding.
Nu dan ook voor het oogenblik in ruim
voldoende mate historische overzichten bin
nen ons bereik liggen", L) heet het daar,
doch in de zeer uitgebreide literatuur over
Openbare Leesmusea en Volksbibliotheken
nog geen samenvattend werk bestaat, dat
de belangrijkste ervaringen, in deze instellin
gen opgedaan, systematisch rangschikt, ver
gelijkt en verwerkt, kan het wellicht gewenscht
zijn thans ook te kunnen overzien wat tot
op heden op practisch-sociaal gebied door
deze instellingen beproefd en bereikt is, en
door welke middelen."
De taak, die de schrijver zich in deze
regels stelde, heeft hij op een zeer breede
wijze opgevat. Van verschillende, van vele,
zijden is het bibliotheek-vraagstuk door hem
belicht. Het geheele werk getuigt van nauw
gezette studie en van veel zorg aan zijn
onderwerp besteed. Talrijke geschriften zijn
door den auteur geraadpleegd.
Het eerste hoofdstuk, over de
sociaalpaedagogische zijde van het vraagstuk dar
1) Genoemd worden als beschrijvers van
de algemeene geschiedenis der evolutie
op bibliotheekgebied Ernst Schultze (Freie
Oeifentliche Bibliotheken, Volksbibliotheken
und Lesehallen, Stettin 1900) en Maurice
Pellisson (Les bibliothèques populaires a
l'étranger et en France% Paris 1906).
Naar gegevens uit eerstgenoemd boek geput,
heb ik indertijd in dit weekbla l
mededeelingen gedaan over Volksbibliotheken in het
Buitenland. (Zie De Amsterdammer van 16
Juli 1905).
openbare leesmusea, lijkt mij het belangrijkste.
De technische en financieele zijden (in de
beide andere hoofdstukken behandeld) volgen
natuurlijkerwijze eerst als onderwerp van
bespreking, als de sociaal-paedagogische zijde
voldoende toegelicht is
Schrijver onderscheidt de volgende biblio
theek-vormen: de engere studiebibliotheek
ten gebruike van vak ontwikkeling zoekenden;
de gesloten Vereenigingsbibliotheek, het Lees
gezelschap en de Leesinrichting voor meer
bemiddelden; en de Volksbibliotheek voor
onontwikkelde onbemiddelden''. Op welke
indeeling hij laat volgen: Tusschen deze
leesgelegenheden in zal het Openbaar
Leesmuseum een eigen plaats gaan nemen, overal
waar het niet reeds zijn bestaansrecht ver
overde" (pag. 9).
Het afwijkend karakter van Openbare Lees
musea te doen uitkomen, vooral ten opzichte
van de oudere Volksbibliotheken", acht
schrijver dringend noodzakelijk. Eene groote
misvatting noemt hij het, dat men een Public
Library", een Bücher-und Lesehalle", een
Openbaar Leesmuseum" beschouwt als een
louter materieele uitbreiding van ge
noemde oudere Volksbibliotheken". Echter
is de tegenstelling niet allén gelegen in de
uitbreiding van boekenschat, uren van
opening, personeel, en dergelijke, doch het
onderscheid tusschen beide is in de eerste
plaats een principieel onderscheid''.
(pag. 9). Br valt als eerste en principieelst
verschil met de ... Volksbibliotheken, op het
feit te wijzen, dat Openbare Leesmusea zich
de bestemming opleggen, aan ieder de
hulpmiddelen te verschaffen, die hij ter ont
spanning en zelfontwikkeling verlangt.
Waarom aan ieder?
.... omdat deze stelregel den zekeisten
waarborg biedt, dat het merk van geestelijke
bedeeling, dat Volksblibliotheken opgedrukt
is, geheel verdwijnen zal. Dat met andere
woorden, bij opzet, onderhoud en beheer,
rekening zal worden gehouden met de aller
hoogste eischen van kieskeurig, bemiddeld
en ontwikkeld publiek" (pag. 15).
Zooals we hier zien, stelt schrijver zeer
hooge eischen -aan de openbare leesmusea.
Dit blijkt ook veider uit het boek. Zoo lees
ik op pag. 98: Eveneens zij men op zijn
hoede voor vertalingen; hoewel deze
waarschuwing voornamelijk voor de gi
edkoopere volksedities geldt, zoo blijft zij des
niettemin gelden óók voor de duurdere
Daarentegen zij ieder openbaar leesmu-eiun
Prijsvraag Bouwkunst
De ingezonden ontwerpen voor &
deze prijs vraag* zullen geëxposeerd ^
worden in een der bovenlokalen &
van het gebouw Parkzicht, Stad- 1*
houderskade, en daar gratis te be- gt
zichtigen zijn van 17 24 Juni e.k
MEUBEL-BAZAR
Sing-el 263 283,
l>jj de PaJelastx-eiat.
Kantoor-Meubelen «u
J. HEIJEKLNK MEIJER,
Telefo*B
f
Kunstzalen Pulchri Studio,
Lange Voorhout 15, Den Haag
TENTOONSTELLING
eener collectie
Schilderyen, Aparelleu, Pastels en Broezen,
bijeengebracht door
J. C. Schutter, Den Haag.
Dagelijks geopend van 10 tot 5 uur. 16 Juni tot 15 Juli.
Entree 5O ot.
25 et.
Mei?1.Z
TENTOONSTELLING
VAN
TEEKENINGEN
DOOR
D. NYLAND
IN DEN KUNSTHANDEL
Wed, G. DORENS & Zn.
TOEGANG VRIJ. EOKIN 56.
DROVOT
?+ -f WKSSKH A Co. +?
4* LAK WE HOUTSTBAAT 7 * l >?
- - - Oen Haag- -' - ~
. . TJKLBFOOX INTKK» . «74 -
GROOTSTE INRICHTING VOOK
COMPLETE MEUBILEERING =
IN ALLE STIJLEN =
ANTIQUITEITEN?=
E I G JE N MEUBELFABRIEK
Kunsthandel
KRÜGER &
37" Noordeinde.
's-Gravenhage.
=f
Permanente Tentoonstelling
v: Schilderijen en Aquarellen.
u
Een natuurgetrouw Portret
l t A. V4UIV11V MJ \J VI AAJLJJLh X 9* J
naar iedere foto
geschilderd,
is een
allerdankbaarst ge
schenk voor
elke gelegenh
Prijscourant gratis.
H. BOGAERTS&C0,
B O X T E Ei.
mimiHimiHiimiiMMiiiiMiumiiiiiimMiminiiitiiiJiiiiMiiMimiiinimj
^ K AD Illr Fflhriplr van 7ilvppwpptpn
= ilUlJi Uuli IdUllOa dll Ml! Cl nul ft Wl. =
i Hofjuwelier. i
l Oudegracht E 17, utrecht, l
| MEDAILLES. f
miimmiiHiiiimiimiMMiiMiiiiiiiMiMmMiiniiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiim