D E A M S T h II D A M M E R WEEKBLAD V O O R N K D E R L A N D. No. 15C5 café's, sociëteiten, bij sportaangelegen heden, e.a. Intusschen valt hoe langer hoe meer groote afscheiding ia het officierskorpi te constateeren, al naarmate men tot een of ander wapen behoort dan wel meer of minder aristocratisch n aangelegd. Het is reeds zoover gekomen, dat in een zelfde garnizoen, twee soci teiten bestaan, omdat men gemeenschappelijken omga" g wenscht te vermijden. En hoe het -met de z.g. kameraadschap oader ie officieren i< gesteld kan blijken uit een opstel, geplaatst in het nummer van 14 December 1907 van het tijdschrift Eigen Hanrd. Hierin wordt geschetst de ontvangst van ten officier (Geldrop ge naamd) die uit een provinciestadje naar 's Gravenhage is verplaatst en zich gouden bergen belooft van de ontmoeting van oude vrienden en kameraden, inzonderheid van dei oud-kameraad luit. Van Beveren. l)eze schets geeft zoo juist den bestaanden toestand terug, dat we ons veroorloven d^n kotten inhoud te vermelden van de wijze waarop de ontvangst van Geldrop plaats vindt. Het geval speelt zich af in de Witte", waar Van Begeren zij n geest bezig houdt met aandachtige lezing van TLe Eire:'1 Ojig Van Beveren, kerel, hoe gaat 't er mte?" klonk het innig hartelijk. Bliksem, dat vin! ik aardig, jij bent de eerste, die ik hier eens een 'n stevi^en poot kan gevent hoe gaat 't er m(ê? Zoooo. .... Geïdrop leef je nog ? zei doodkalm Van BeverPE, den anier rustig aanziende, alsof hij 'ai gisteren nog gesproken had. Kom jd o1- k 's kijken in Hare Majesteits Kesi lentie? J v, waarachtig, de provincie werd me te duf, hoor Zeg, Haas, je bent geen fttek veranderd ; alleen nog een V bee'je langer geworden, zoo mogelijk, Geldrop had karakter genoeg, maar hij trachtte het sla ipe handj*, dat hij van Van Bakeren gekregen ha i, nog weg te redeneereri, wat me erg 'oor 'm speef. JV, was 'lantwoo-d in 'n ietwat hoog en sleepend toontje; ji, ik groei tegen de verdrukking in " Lf, Rire neerleggende en ? een be-tje loom, gebroken opstaande vr jeg hij nog als terloops Ben je met verlof? Ne , ik ben overgeplaatst. O, dat 's waar o ik, je bent bij de G.irde gekomen. Nou tot zien?, zie 't maar u't te houden. Z'n hand u'.t-tekende, voegde hij er nog met 'u flauw ouverschil ig vriendelijk niimlacbje a .n tos: 't I* nog at 'u aardig dorp hier. Ta, nou, bonj'iui". Ze, Geldrop ; ik hoorde heen dtnken stik". Blijkbaar is de schrijver iemand die de détours ^an den Serail kent en die behoefte gevoelde het publiek een blik te d >en slaan in de toepassing van de kameraadschap" in het leger. Bjvendien dient gewezen op de groote neiging, welke er in den of'ficiersstand bestaat om elkander af te breken, zij het dan met of zouier neveiibedoelingen en die vojr d-t kameraadschap de nekslag is. Vooral in de latere tijden is de officier zich blijkbaar gaan gevoelen als ieder ander lid van de maatschappij en verlangt hij niet meer beschouwd te worden als behoorende tot een afzonderlijke kaste. Daartoe bestaat dan ook geen enkele aanleiding. In dezen gedachtengang verlangt de D2 NOODLOTT1SE FLOROZONDE, Kaar het Engetsch, van LEOXAKD MEJXKICK. Voor dat Pitou, de componist, naar den Haag vertrok, ging hij Théophile de Fronsac, dan d c h ter, opzoeken. La Voix Parisienne. had kort geleden de Fronsac bij zijn staf gep'aatst, op die voorwaarde echter dat hij geen gedichten zou leveren. Goe ien avond," zei de Fronsac. Mon Dieu! Waar zal ik over schrijven?' Schrijf over mijn muziek." zei Pitou, wiens composities in ieder arrondissement van Parijs wartn uitgt floten. Ltten we nou verstandig praten," prote steerde de Fronsac. Mijn praatje is nog een halve kolom tekort. Vertel me eens iets be langrijks." De vrouw,'' antwoordde Pitou. De Fronsac ^ooidedeasch van zijnsigaret *eg. .Te doet me er aan denken," zei hij, hoe E'jod '.akelijk ik weer eens verliefd moet worlen; mijn gevoelens mottf-n geprikkeld worden. Ik moet weer iemand aanbidden om met hartstochtelijkheid verder te kunnen schrijven." 't Is heel gemakkelijk om te aanbidden," merkte Pitou op. N'üt als je veertig ben V' klaagde de ander, vooral voor een man uit klasse 4. Vergeet niet jonge vriend, dat ik bemind htb, en bemini ber, aan een et uk door gedurende 2:! jaar. Ik kun niet in herhalingen vervallen en 't ia me onmogelijk een nieuw type te ontdekken." Ik begrijp er alles van," zei Pitou, be halve die klasse A." Kijk, er zijn drie soorten mannen," legde de'dichter uit. Klasse A zijn de mannen aan wie vrouven zich on ver mijdelij k overgeven. Klasse B bestaat uit die welke zij uit instinct vertrouwen en aan wie ze op den tweeden dig confidenties doen; deze mannen krijgen ee.i uitsobreide kenris van de sexe maar 'i lukt hun nooit de vrouwen voor zichzelf te winnen. De vrouwen beschouwen klasse C enk l als: de anieren": die tellen niet mee; gewoonlijk trouwen ze en trachten hun vrouw wijs te maken dat ze ir> !>? ???"' groote .losbollen waren. Maar zu;.' wiagfn helpen me toch niet om.L ..o te eindigen, want ik heb ze verleu. A-eek allemaal al op?e-:chreven." Van vrou ven gesproken," zei Pitou, er is "een blond juffertje tegenover ons komen wonfn. Tot nu toe hebben we alleen maar u'.t 't raam naar haar geknikt, ik heb haar Llaette gedoopt, en ricotrin heeft een ge dicht op haar gemaakt, 't Is erg pathetisch, Tooral 't laatste vers, de anderen zijn nog niet geschreven 't Is aldus " officier dezelfde rechten en dezelfde vrqheid als ieder ander Nederlandsen burger in casu het recht te huwen met Ie yrouw zijner keuze. Officieren zijn geen minderjarigen, het gouvernement behoeft voorwaar niet als vader van den officier op te treden, zooals wijlen de Roo van Alderwereldt het zoo keruaehtig uitdt ukte. Het we hadden haast gezegd bespottelijke v.tn den thans geldenden maatregel springt te meer in het oog wanneer men we -t dat de militaire autoriteit zich na het huwelijk, wairtue de Koningin toestemming giif', in h-.-t minst niet met mogelijke misdragingen inlaat. En dut o. i. zeer terecht. Hij consequente doorvoering van het denk beeld van den heer Van Kirnebeek zou zulks wel dienen te geschieden ; de officiersgezinnen immers zijn, volgens zijne meening, op elkander aangewezen en behooren met elkander omgang te hebben. Eu hoe kan dat nu gebeuren als echtgenooten zich misdragen, een omstandig heid, die o. i. niet is bui-tengesloten \ve=reus -iet groot aantal huwelijken. liueds in deze omstandigheden diende de Regeering de gehate bepaling in te trekken. Doch er is meer. Is het niet tergend, dat in den tegenwoordigcn tijd een braaf officier nog moet toelaten, dat de eerste de beste zijner chefs zich tot een burgemeester wendt tot het be komen van eene schriftelijke v rklaring dat zijn verloofde van goed zedelijk ge drag is, dat wil dus zooveel zeggen dat ze niet behoort tot zekere categorie vrouwen. Over andere afwijkingen op zedelijk gebied «uilen de burgemeesters zich toch wel wachten een oordeel te vellen. Wat in deze ook ergerlijk is. dut is het meten met twee maten van de zij ie van het Departement van Oorlog. ()us is een geval bekend, dat aan een officier het aangaan van eea huwelijk werd ge weigerd op grond van de deswege door den betrokken burgemeester afgegeven verklaring. De drie bij de zaak betr .kkeii militaire autoriteiten hadden uit den aard der zaak voorgesteld afwijzend te beschikken. De betrokken officier z-ig een daarop nader ingediend verzoek schrift afgewezen. Toen begonnen hooggeplaatsten en invloedrijke personen vau de zijde van de verloofde zich met de ziak te be moeien. De Minister won daarop het advies in van zijn ambtgenoot van Justitie, die zijne hooge verwondering uitsprak over de achteilijkheid, welke op dit stuk nog bij he~ militaire be tuur bjstaat. Een gevolg hiervan was, dut de gevraagde toestemming werd verleend. Waarlijk het is te verwonderen, dat niet reedi lang met de verouderde be grippen is gebroken. Gedeeltelijk is de Rezeering reed-i ia de nieuwe richting werkzaam geweest, door nl. de bepaling te doen vervallen, dat zekere categoriën van ofiicieren alleen dan toestemming tot het aangaan van een huwelijk konden verkrijgen, wan neer zij een zekere som tot verhooging van het jaarlijksch inkomen, ten genoege van het Gouvernement, vaststelden. De Schei maar uit, daar heb ik niets aan, ik moet een halve kolo.n pro;a voor L>i V >ix hebben. Hoe kom ik in hemelsnaam tot be neden aan de pagina I Als ik geen cop'e heb, dan heb ik geen geld ; a!s ik gpen geld heb, word ik de deur uitgezet ; alsikdedmr ben uitgezet, dan sterf ik van gebrek. Ka 't zal me wel veel goed doen dat 't volgende geslacht een standbeeld voor me opricht. Waarachtig, ik zou je op een dinertje fuiven in'itwte francs restaurant, waar je zooveel mag eten als je maar naar binnen kunt krijten als je me een onderwerp aan de hand kon d jen." Toevallig kan ik je een heeïvreemd onder werp geven," zei Pitou. Daar ik naar 't bui tenland ga, btn ik mijn ou Iers op hun dorpje goeden dag gaan zeggen ; en d;«.ar ben ik een buitengewoon mti-je tegen 'c lijf geloopen.'' Een die niet van cadeautjes hield?' Ik maak geen gekheid. Ze danst in een roa itret kenl circus. Het licht en ds trommel ve'leidden me eens op een avond, yn ik ging er in. Een c'rcu-1, nou, stel je maar voor eeu tent op een kermis Mijn fauteuil was een plank en 't orkest was nog erger d.m de tfreeselijlute fol eringen van da inq-iisitie. En toen, na de afgeleefde paarden en ecu schurftipe leeuw, toen kwarn er een mei-je op 'ttooneel met de wonderlijkste oogen die ik ooit in eet men-chelijk geacht gezien heb. Het zijn groene oogeii met gouden lichten erin.' ,.Werkelijk," numpeld-- de dichter, <->en meisje met groene oo^en en gou Jen lichten erin hteft me nog nooit lief geluid.' Gelukkig dat deze nog Looit xan je heeft gehouden," antwoordde Ai componist ernstig. ze heeft een vreemde geschiedenis. Al l:a:\r aanbidders hebben zonder uitzonde! ing zelfmooi d g' plee0d. Wat!'' zei de Frorj ac verbaasd. 't Is erg vreemd. Een van hen had juist een honderd duizenl francs geerld toen hij stierf, hij hing zich op. Een ander, een Italiaansch schrijver, nam vergif in. terwijl heel Rome zijn roman las. O ui verliefd op haar te worden zeggen ze, i - onschuldig genoeg, maar haar minnen \s binnen een pa ir weken zeker je dood. Fen poosje geleden was /.e geëngageerd met een van (ie trot-) en even later merkte hij dat ze hem bedroog. Hij besloot haar dood te schieten en richtte 't pistool op haar borst. Ze lachtte alleen maar en keek hem aan. Hij richtte 't pistool op zichzelf en schoot zich voor rijn kop." De Fronsac had al opgeschreven : Ziehier ;?« buitengewone geschiedenis van een meii-je dat ik ontdekte op een kermis. Toen echter zei hij : Maar je vertelt alleen maar een gerucht. La V*.nx Pariskntie hetft een reputatie, misschien vindt je het gek, maar de menschen lezen het. Wanneer dit gepubliceerd wordt in La Voix, dan zal het de attentie trekken. A! gauw zal ze vau een tent op een kermis komen op een toaneel in Parijs, en wai gebeurt er dan ? Je zegt dat ze mooi is, dus dan zal ze honderd eerste stap in de goede richting is dus gedaan. Gezaghebbenden als de heer Karnebeek mogen ook wel bedenken, welke kwade praktijken nog uit het door hen voorgegane stelsel moeten voortvloeien. We noemen slechts het bevorderen van het leven in concubinaat, ea het toe passen van de vrije liefde. Ten slotte nog een paar woorden over de door den Minister Vun Uappard, tepen het opheffen van de bestaande bepaling, aangevoerde redenen. In de eerste pi iats dan vindt de Minis ter de bepaling niet oiireohtm it'g. omdat du oftiniar, in dienst van den St.t.-.'t tre dende, zulks volkomen vrijwillig doet, zoodat hij zich o >k vrij willig onderwierp aan de bestaan Ie hcpa ingen op het stuk van het aangaan vau een huwelijk. Het zal overbodig geacht worden hier van iets anders te -zejfge i dan dat blijk baar het conservatisme nog hoogtij aan het Departement vau O.jrlog viert. Wij zijn het intusschea eens met hen die beweren, (Lit de onderwerpolijke bepaling alleen dan redeo van bestaan zou heb ben als het hier een maatschappelijk belarg betrof, d.K-h dit is niet het geval. Ia de tvveedn pliats, dat de Minister Van Rappird bezwaar ma.akt de bepaling op te heffen, onidut hij daarin nii'dc ent ira<irl/iirij nimit te<t-'H t<>(ji>neen c,-rl<<>iht</ run het ji/'il der zedelijkheid bij de ntilituiren. Naar onze innige overtuiging hei ft het officierskorps deze aantijging niet ver dient. Eu dat van een Minister, die zijn laatste \v_ord als Kegeeriugsperaoju sprak. G. Een misplaatst s'.ufeje over een misplaatst woord. Het I[«iidcl*l>/«d van verled .ui Dinsdag is verbolgen over de laatste pliat van ons Weekblad. D.iur trekt Kruger's schim den feest re ienaur S.mits bij de o-jren, omdat hij, de Doer. vau hèn, den vertegen woordiger van do vernietigde l>oerounati maliteit, sprak iu (V:,! adem met Ithodes den vriend van J.uneson. D;i;tr begrijpt het Hinidel.-ldad ijiots van. liet spreekt over llhodes, die zelfs door Kruger vjor een groot staatsman werd gehouden en een groot millionair" (wij buigpii) van Smuts, die genoemd werd: de ij/.e ren held vau 't oorlugsveld," en het vraagt of nu n toch eens op zal houden die mannen ginds in Xuid-Afrika te bonnen, omdat zij in hun wojrden en daden toonen de onderlinge waardee ring van alle AfYikaanders (de Engelsche en de llollandsehei te will m bevorderen." Het Ilundelti'jlad v.-rliest hier zijn onderscheidingsvermogen. "Wij begrijpen en L'iniHi'ii waardeeren de pogingen o n tot ecu nieuw Afrikaanderdjm te komen... wij begrijpen en L'nmi/n waardeeren: wijze, zij het ook bedroefde diplomatie... maar wij werpen vau ons als l^-lijk ra// intfiiiltHilxlirid, als leelijk run oinji'rneldheiil woorden als die van Smuts: Kruger en Rh jdos, t\v ;e groote Af'rikaanders." Want bewonderaars hebben Td midden van die honderd zal er een zijn dien ze voo-trekt. Ku dau ? AU hij gsen zelfmoord p'ecgt binren een piar weken, dan iou 't blad een leugen verteld hebbeu. IK zou 's nicht*- niet kunren slapen, u't angst dat hij zich tiit-t van k«it zou maken.'' ,. H ste kerel," riep Pitou geroerd uit. TOU ik jou ellendötog vergrootea ? Laten we liever dan dat jij ongelukkig zou zijn omdat iemand nog leef , dit onderwerp en 'i diner laten varen en over mijn nieuwe symphonie praten. Aan den anderen kant echter zie ik niet in d.*t de reputatie van de courant jouw zaïk is, je bent f r niet mee getrouivd en ik ben vandaag buitengewoon leeg " Je hebt volkomen gjliJK," zei Fronsac ,,Bnverdien weigert de uitgever mijn ge dichten." en hij schreef tien minuten achter elkaar door. De tweefrancs table d't.nte overtrof dien avond zichzelf en PKOU deed \ menu alle eer aan. /,e hoe grillig de roem is ! De dichter wiens vir/.en heui onbekend lieten, schreef i u tien minuten een artikeltje dat heel Parijs in opschud ling zou brengen, 's Morgens wezen de nicn-chen het elkaar aan, deu voigendtn dag spr.tken andere cuiiranten er over en 's mi Idags werd de uitgever vau l.n IV.i- /Wi.i/«iw.la-tig gevallen met vragen Nieiuaul geloofde dal 'c waar was, maar iedereen dacht dat t toch we' waar kon zijn. Fen paar da,:e:i l iter ki>se« P,Kul dit briefje vau Fruiiï-ac: ,,/t nd me aUjelilieft dadeiijk den i:anm van het mei-je, eu waar ik iinar k au v,uden. l'ue «Urecttu'en van eers.e klas tnij.'1'l-tarpels ht oben rne opgezocht en willen haar graag engageeren." ,.C ij k baar ben ik mijn bestaan tni-igeloopen," zei Pitdu Iïhad nrnan^chrij i7er moeten wordi'U ' en hij autwocr 1de : ..Het ineitje door wier <>ogen iüdat verhaaltje verzon, heet op de pioirarnina's : Florozocde. Overlteus weet ik jjiets, betialve dat jij een diner'j':' aanbood eu d.it ik honger had." T .ui hij dit echter geschreven had, ver scheurde hij 'L weer. ,,.\J word ik zelf niet geaiif/recieejd en al zal ik wt-1 in de Morgue einduen," overpLdnsde hij ..dan is dat nog geen excuus voor me. om andereu ie beletten voornit te komen. Zonder twijfel zou 't arme uiebje 't heerlijk vinden in drie eerste klas caft'1 chantants op te treden, of zelfs wel in eeu.' Hij antwoordde eenvoud'jr: Haar naam is Florozonde. Ze zal wel te vinden zijn in het ci.cus te C har ti es," en hij stikte bijna van 't lachen Fen tijdje daarna kondig Ien de bladen aan, dat mademoiselle Floro .on Ie, wier liefde door een vreemde samenloop van omstandigheden steeds noodlottig was gebleken, te zien was in ia Coupole." Aanplakbiljetten met den naam Florozonde," zwart op geel overstroomden de Boulevards. Fiaar portret vooreen winkel ver oorzaakte heele oploopjes en men hoorde even waarom waren die woorden noodig ? Wanneer ,-nen met het Ourecht moet gag i samenleven, en door wijs beleid tiet samenleven wil mogelijk maken, is het dan noodig dat men het Onrecht kust? Wanneer het Handelsblad niut voelt, dit her door Smuts de greizen van het beleid" op smikelooze manier z jn over schreden, d:in onderscheidt bet ui^ttusscheii schakeeringen ... van esseutiëeleu aard. Het Handelsblad héft al eenseen les gehad door e<m protestbrief van mannen van naam.... liet verwart schipperen daar zit hem de kneep met diplomatie, hut filijgert wat gümukkel/jif '/.jn hart van links naar rochts! M.iar zoo zijn niet alle menschen gemaakt! 0»k niet in Zuid-Afrika. Waarom heeft het llindel.-blad het artikel ni ;t afgedrukt, dat wij wel vonden iu sommige andere bladen, 't artikel van eeu Boerun-org-aan, dat Smtits de les las en zei: Danken wij iets aan Rhodes? Dankeu? Ja, eeu stroom bloeds!" Wij waren, zooals trouwens paste, ge matigder. Maar hadden wij geeu recht de trouw van een gewezen boerengor.eraal aan het ideaal vau de onafhankelijk heid der eigen .NVnox.u.nTtT beden kelijk te vinde i bij een dergelijke lievig heid aan 't adres van 't ongevoeligste eu meest nutionuliteitlooze kapitalisme:' Was dit geen leelijke ontrouw eu on trouwe lei.'lijku'id 'i Mei in de MM. De heer Lulwig Ruttenberjt was as'dirigent Op de, lait'.ste uiU'oeriiig in. het C nctrtaeb'Hiw. lij had e^n mooi prcgramua samengesteld. K-.'n i-ymphonie van Mozart, die in Ei (\o. -l > KuJie1). de ouverture Egmont" van Beetho en die voor Man f red' van Sc iiuuAnn en de vierirf syoi jhouie van Bral) m". In giuote lijnen dus de or.itwikkeling der icstruüifiita'e muzitk iu de negeutiende eeu te. FIK luw cumponisten staat, om zoo te zeggen, op de schouders zijns voorgangers. Wanneer ei u dirigent zich een dergelijk pr iJramma kiest, moet hij ook de (jtialueiten be/.ititn om de ve*schilleiideeigenaaidigheden d -r componisten iu het juiste licht te plaatsen. De heer K )tterjberg mist die qualitti en. In a:ie werken kwam des lirigenttn persoon lijke eig''n;chap jen uit, niet die der compcn sten. De heer Kjttenberg is een goed muscu-; hij kent zijn partituur en verstaat hrt handwerk van het dirigeeren ter dege; inaar hij by/,it niet de ga?e om door te dringen in het p^reoorilijie karakter dtr componisten. Hij heeft een voorlkfde voor snelle tempi; leute o!ge daarvan ij zijn h-idirig we! Bchntidig" maar poëzie is er meestal niet iu te vinden. Mo/.art's Allegro kwam er vrijwel af. Met dikwijls dat meisje waarvan ze ?ea:gen dat ze doodelijk is, je weet wel, die Fiorozonde," als // nwalha. Ge Jureude dezen tijd was Pitou in den Haag', daar zij i behoeften hem gedwoiogen hadieu in dienst te gaan bij een Paryzenaar, die Franse: e p:ano's verkocht. Toen hij ia Parijsche couranten las, beefde Pitou iij'j hevig, dat de menschen dachten dat hij de koude koorts had. Vroolijkheid streed met ja'oerschheid in zijn borst. ..Ma foi," zei hij. ..'t Schijnt dat mijn bestemming is an 'eren succes te bezorgen. Hier zit ik verbannen en veroordeeld om den heelen dag toonladders te spelen in «en pianowinkel, ter wijl zij, die ik op 't spoor ben gekomen, met schitterend eucces in Parijs danst. Ik wed dat ze bij Paillard ontbijt en iu Armeaonville din°ert." En werkelijk was Florozonde een rage. Wat haar ou^en betreft, daarover had de jonge man tenminste niet meer overdreven, dan men een a'tiest vergeven kan. Haar oogm waren prachtig, bovennatuurlijk, en nu de goedkoope praal van een kermis vervangen was duur de- smaakvo ste cjstuums, nu een circus oru-st vervangen was door dat van Ja Cotijiolt-,'' d.tnste ze als ze vroeger nooit gedanst had. C denkt zeker da" eeu prachtig custuum 't dansen van een vrouw niet ver beteren kan'.' Laat een vrouw weten dat «e haar uiterlijk verbetert, en ge verbetert alles wat ze Joel. Maar toch werl ze niet door 1 haar ta'ent of haar costuurn of de eigenaardige melodie die de dirigent liet spelen de rage, volstrekt niet. Het k waru do jr haar reputatie. S leptici giiuilacJlen wel, eu zeidt'U : Hej dame l" maar toch kon niemand vast ontsenneu dat die drama's u et hadden plaa's J gegrepen, en boveudieu haar oo^ea '. Men gaf [ toe dat een vrouw met zulke ooien zeker abnormaal was La (Jjupole wa» iedernn avond ! stampvol, en de purtier van het tooneel werd j rijk, zi'ió ',a rijk waren de dapperen die met i den dool -pee den duor briefjes te sturen aan de gevaarlijke orn te komen soupeerea. Die S't'.uters waren echter nog al vervelend. Mis-ciiien waren de omstandigheden in het nalte! van de gast, gezellig te zijn zonder haar gevaarlijk air te verliezen was buiteugewoou moeilijk. Misschien ouk verloren de dapperen hun moed bij een tctt-a tè;e. in allen geval eens op eeu vroegen morgen toen ; Fiorozonde naar huis reed, riep ze tegen de j tante die bij haar woonde woedend uit dat ! ze genoeg had van dat vervelende leven en dat ze wou, dat ze weer op de kermis was met een frezeliigen vent die niet bang van haar was " Toen kalmeerde haar tante haar, j haar ei aan herinnerend dat de kleine eendjes al v.r"braden caar haar toe kwamen en dat ze nooit, van zooveel lof gehoord had in al die- jartu dat ze al in de theater we reld was Acli wat," riep Fiorozonde, ik vind l 't geen pleiiertje. 'Jm behandeld te worden het Andante was het slim gesteld. Nog nooit heb ik d.»t eenvoudige, vloeiend oatuurJijke stuk zoo hooren a<j*gen. In het Menuet miste men die behagelykheid, die bij Moiartsteeda zoo goed doet; vooral het T;io kwam in dat opzicht te kort; het Finale eindelijK dat toch een snel tempo kanj verdragen klonk hier en daar onduidelijk ; de blazers hadden moeite om zich verstaanbaar te maken. Betthoven's Egmont'-ouverture miste de breedheid die het werk steeds zoo imposant doït klinken. Ouk bij den overgang in de vierkwartsmaat, tegen het slot, waar min zoo'n prachtig cretc ndo kan beroken, fcheen den leider het besef van dien climax te ont gaan Hoe veel rijper en warmar was de vertu'king onlangs van Max Fieditr uit Hamburg. Be.trebkeüjk het best is den din'jr/jnt Schu taru's Manfred ' ouverture nog gelukt. P zie kon men ook daarin niet vin ien, imar in dit werk wartn de eigecaardigheden van den dirigent niet zoo hinderlijk. Over de vertolking van Brahms' vierde fymphonirf is mede niet vee! g >td i te zeggen. Kukele détails slechts kwamen er wel verzorgd uit, maar het aeheel leed toch aan haast en overijlms'. Het overnemen vaa figuren kon daardoor niet naar behooren plaata vinden; accenten die Brahms' mct aouveel voorliefde in toepassing brengt, werden verwaarloosd, kortom hè; was niet Brahms' zooals hij h en voor ons let-ft, met etn bezielende litfde vertolkt, maar veeleer op een automatitciie wij ie afgespeeld. Het doet mij innig leed niet met meer waardeeriug over onzen gast te kuuntu spre ker; maar geen enkel oogetbiik ben ik onder den indruk gekjmen vau een voorname iiidinf. De g'ootste hatdigheid kan nog niet het gemis aau tch»*. ui .u.kaliU it goed maken. Axr. A.VEUKAMI-. Malrméiütct Hol!?ülsrti. Gjdurerdj een veiblijf van nu ree Is zeveu jaruu in Holland, heb ik hier de voor tbrtng' stleu dtr kunst met groo'.e be'a:ignelüi;g uagefau), eu tevens getracht door eeii reeks voordraciren de meesters der hedenda igche Frausche pi ie te duen begrijpen < u waardeertn li lees dus gleeds met het mteste gi-noefcen ia tijd. chrif.en en dagbladen ai wat op dit onderwerp betrekkiug hetft. Niét altijd echter is dit gen'je^en tn/ermeu^d, maar oudat ik bij ondervinding het ijdele der pogingen ken, om van vreemdelingen een «olkouien begrijpen te verlangen, ver mijd ik :o;vsel mogelijk overbodig twistgeschrijf. Tuans meen ik evenwel van de/.e ge voonte te moeten afkijken: dn aak is van te veel gewicht. In de November-?flt!vering 1907 van de XX e Keu ff is na-L el ij k opgenomen het gedic.Mt : De Achtermiddag van een Faui', naar Stéphaue AJa'.lai u,é, door den heer Tu. van Amtide. De hooflïakelijke redjn van dergelijke adap'a'ie moet m.i. nju : zoo ni«t te naden-u tot. de letteilijke overbrenging, dau teiim.u-te een weerspiegeling te geven van bet oor spronkelijke werk. Is dit doel gemist, d.tn kan er verder geen sprake zijn van innerlijke waarde als gedicht in de nieu,vetaal. Fn nu komt het mij voor dat dit doel in het onder havige geval vrijwtl gemist ie. Noen de getrouwheid aan den texf, noch de schakeer ingen der gedachten, i.och de eischen van het rly.hme zijn geeé'rbie ligd en eeu met htt oorspronkelijke onbekende lezer zou zi :h ten zeerste vergissen, indien hij zich verbeeldde t r, na kennisneming de/.er vertaling, bij benadeling een begrip van te hebben gekregen. alsof ik rood^onk ha l! Als ik tegen een man aanleun, wurdt bij oleek l ' 't Leven is g'>eJ," zei haar tante philosophisch, "n mannen hebben geen zin te sterven om een ornheldng denk aan ja reputatie, ?'. faut eoujl'rir pour !:(,-,? fatale. Kys etns, wat een ealarir, liefje, en je hoeft n:ets anders te doen dan je mond te houden. Heb je ooit zoo iets gehoord '.' '[ Is een wonder voor God l" Monsieur de Fronsac, de journalist, is er mee begonnen," zei Florozonde. Is da_ht dat. hij 't verzon OTI me een handje te helpen, maar ik ga waarachtig denken dat hjertoi aan gelooft! Hoe komt ie er bij! Jk he">zia 't hem te vragen, de eerstvolgende keer dat hij achter komt." \Vat een krankzinnigheid!'' riep de ou Ie vrouw uit, je zou de heele boel bedurvt-n l Haal nooit van je leven iemand in de geheimen van je kunstjes, als je 'i alleen af kuut, dat is een van de eercte regels in'c leven. Ais hij denkt, dat 't waar is, wei des te beter. Fu ga nu naar bed liefje, eu denk maar aan prettiger dingen. Wat heb je aau 't souper ge^eteu ?'' F.orojonde was juist in haar veronderstel ? lii:g de Fr jn?ac geloofde htt half eu du Frun-uc raakte natuurlijk van stnek. Jiegri p ook eens! Van nature had hij beboette i au een verliefdaeidje en hij had al zij a best gedaan er t an toe te geven, want de mau was i ju alles een art est. Maar zooals hij zei te ieu Pitou. hij was zoo erg en zoo dikviijis verliefd geweest, dat het nu feitelijk onmo gelijk voor hem was. Tueu kwam er pUnse'iug een nieuw iype te voorschijn waaraau bij al gewanhoopt had het ooit te vinde i. Zyn nieuwsgierigheid werd opgewvkt ; eu geprikkell in de eerste periode door haar griezel,ge reputatie, werd hij langzamerhand ^eprikke d door haar lichamelijke aantrek kelijkheden. Alweer merkte hij dat hij geboeid werd door een vrouw, die haar roem nog wel aan zijn hulp te daiiken hal. M.iar hij had niets op met zelfmoord p'egen. Zijn verklaringen naar haar liefde werd alleen maar getemperd door zijn vrees wat er zou gebeuren als ze hem die schonk. Beurtelings verlangde en vreesde hij. 's Maan dags riep hij uit : i oot, om bang te ziju voor zulke onzin !'' en Dinfdags zei hij tot zichzelf: er kon toch wel eens wat vau waar zijn." Zoo gekweld maakte hij in 't theater aan Fiorozonde zijn compliment, de avond nadat zij tegen haar tante geklaagd had. Zij was in haar kleedkamer, zich klaarmakend om weg te gaan. Je hebt god )el<jk gedanst," zei hij t'.t haar. Fr is niet langer een progre.mma in la Coupole, er is enkel Florozonde"." Zij glimlachte, de geheimzinnige glimlach, die zij zich aanleerde. Wat heeft u al dieu tijd uitgevoerd monsieur ? Ik heb u in geen week gezien."