No. D E A M S T E R D A M M B R W E K K B L A D VOOR N E D K R L A N D; niet lanjïr jial .slaaf, of verderf noch storm 110 h'Vlan) vreest gelijk 'de lftiitdt:l*l/adgelègeriVïidsdichter van 1845 schroef 1) en e-iD' schutting de*gemaakte kiesholte, als slecht voorloopig plombeersel, niet vult is 't nauwelijks n plein meer. S;nts er gevels verrezen zijn aan Rokin-en DatnrakNieawendijkhoek om van te griezelen, is 't, met geschonden Naalje in 't niHden, geen Btadsplein om eeni°; schoonheidsgpnot te geven, hoe deftig Paleis en Cunmandantshuis, als twee van betere komaf onder al dit parvenu'sgoed, elkaar er ook staan aan te gluren ; hoe goed de kerk er doea kon zonder haar winkel puistjes. Maar nu zijn er groote dingen op til met onzen Dam, die wel geen centrum meer, toch nog altijd ons belangrijkste plein is. De toegangen Paleisstraat, Kokin, Dametraat, Warmoesstraat moeten noodzakelijk ?verbeterd, en de Gemeenteraad heeft, met 't oog er op, goedgekeurd dat aan de Haagsche regeermachten verlof zou worden gevraagd tot onteigening van de 4 blokken A, B, C' en D, op de schetst oeken i n i aangeduid. Meegedeeld is, dat een gulle hand het kerk bestuur der Ned. Herv. oeuieente schadeloos wil stellen voor het hnurverlies, als het de ?winkelpuistjes in de Mozes- en Aaronstraat zou doen sloopen; het Cornmaniantsruiis is al stads-eigendom (evenals trouwens enkele perceelen in blok A) en zou de Groote Club ten slotte niet ook tot die accomrnodementen bereid blijken, om dien leelijken hoek daar tegenover het Paleis af te roadeii? Doch dit laatste is to3korust-muziek. * * # Als de gemeente ontcigerd zal hebben, hoe zal dan het Damplein er moeten uitzien;' Onze afgetreden wethouder van P. W, de heer Serrurier, heeft de goade gedachte gehad, die vraag te maken tot onderwerp voor een prijsvraag, waarvoor de Gemeen teraad /"3ÜOO heeft gevoteerd, en d:e onder l) Bedrog en kwade trouw betreden nooit zijn drempel ! Voorzienigheid, bewaak den nieuwen handelstempel l Dan staat hij pal en vreest verderf, noch storm, noch vlam, En blijft een parel in de kroon van Amsterdam l TllEOD. JOH. V. KEIiKIIjVEK. Handtliblad 10 Sapt. 1840. 11 montre moins de tolérance. ruoins de genttllesse envers ses amis De redenen? De zorgen der buitenlandsche politiek, z'n ziekte, een chronische brorjchiaalkatarrh en... de invloed der keizerin. Die is sourde mais lente et tenace. De keizerin is piëtistisch. Zij heeft de ceneuur over het Schau-ipielhaus in eigen hand genomen. En waakt trouw over de bedrtiade dtugd en jeugl. De hofman declareert: Mon Dieu, je la tiens pour la pereonne la plus ecnuyeuse, qui tolt dans Ie monde. Elleade la vertu, eLe est la vertu. Et, comme l.i vertrj, eile est triste, un peu bornée, revèeiie, sectaire ; par consdj'ient eans véritable bor.jé. Zij heef c onder anderen eene manie, waar over men in de hofkringen te Berlijn veel ginnegapt. Zij lust het naakte in de kunst niet. Wanneer zij een museum tezoekt moe ten eerst alle nuditeiten-doeken worden om gehangen. Het is dan ook wel te begrijpen, dat de hofl'jcht m Berlijn saai en kleurloos is. Hoewel er mi.-schien meer dan aan een ander hof achter de couütsen wordt gevoch ten en gewrongen. Van het kunstzinnig standpunt des keizeis ie weini» te leggen. Zelfs ,/ler gute Deutsc.,e" kan er niet goed overheen komen. Wilhelm II Leeft een etyle Guillaume geschapen, zooals er in Parijs eene style Dufayel existeert (Dufayel is 'n groot crediethuis op Montmi-rtre i~). Men meent, dat hij zijne pose en eflec:levtegingen instudeert. Dat is niet het geval. Hij doet impulsief. Het eind: il y a peut-être btaucoup de neurasthenie dans fcon cas. En nu komt de hoofdzaak voor de lezers op deze plaats. Mirbeau tuft met z'n 62 <?E 8 ons land binnen. En de manier al wiurop hij binnen komt tetkent de ad-piraties, waar mee hij, onsterfelijke, geldmachtige, hoogmondaine schutter, plan heeft ons landje vaa z'n hooge plaats van het stuurrad uit te btkijkec. Hjj verlangt aan de grenzen : impatient de franchir cette zone sans caractère en daar bedoelt ie >".-Brabant mee et de de hoede gesteld is van onze bei Je bouw kundige vereeni Jin;;en, de Maatschappij tot bevordering der Houwkunst, en Architeetura et Amiciiia, die itvler twee ju>-y.!<vieii min wezen, de lieerend M u y.«ken en A. Sj|;ii (i bt. voor Bouwkunst, de heeren II. P. B -rhige en J. Ingenohl voor Architeetura, terwijl onze afgetreden directeur van P. W., do heer J. van Hasselt, die de gehet-le zaïik hielp voorbertiden, nu toevallig beschik baar gekoin< n is, om als vijt'ie lid, de ge meente te veitegenwofruigen. Het programma?(een voortitIrVIijk stnal van de typografische kunst onzer stads druk'eer ij !j laat den mededingers licel veel vrijheid ; op enkele punten m. i. te veel, waar hun niet alleen het al of niet behouden van h<:t C'ommandiintshiiis en van het monument, maar ook een demping van het .liokin over zekere leugte'; (zelf* tot de Langebrug-teeg) wordt toegestaan, /.ij het ook dat zij dit laitste op goede gronden iiiosten verJeduea Daartegenover w,a\lt, door voor te schrijven dat om het oude Beursterrein plaats voor een ringloop van tramlijnen gereserveerd moet blijven, een oplossing die een verdediger gevonden heeft in den architect Kroaihout (bijtrtkking van 't ou Ie beursterrein aan de bebouwing van de Warinoesstraai,) uitgesloten. Wat de over 4 maanden in te leveren plannen ons brengen zullen, moeten we natuurlijk afwachten. Wat ze ons niét zullen kunnen brengen, weten we bij voorbaat: een werkelijk mooi plein. Want de gevels, die niet in de ontei gening begrepen zijn. zullen wa moeten blijven aanzien, tenzij we eens zoo rijk werden in Amsterdam, dat we den res'p. eigenareti de kosten eener ge /elvernieuwing konden vergoeden, eu nog iets toe voor den last en de moeite. En wat we zeker althans waarschijnlijk verliezen zullen weten we ook: den gevel van het eommandantshuis en hot aardige poortje naast Froger op den Vijgendam, dat nu ook wol bij de noodzakelijke verbreiding der Oude Beurs straat tot minstens 25 M. zijn doel zal ^aan missen. Gelukkig, intusseben, dat wat er op het te onteigenen deel uit u w zal worden ge bouwd, zal hebben te voldoen aan de aesthetische eischen van onze Jury. Kn we aldus tegenover het paleis cok n geheelrevoir Ie pays clair et nni. conquis sur l'eau, c'est-u dire sur l'élément Ie plus fuyant, Ie plus cruellement impitoyable; impatient de retronver ces villages vernis et fleuris. réfugiés sur les diguef. comme des inon les q n se pressent sur ies hau's talus des champs, et ces villes lustrees q-ji Jébordent dV'ondance, et l'iminensitétranslucide de ces ciels mou vants, et ce printemps ei vert, avec son goleil pAle et t.on eclatante passementerie de tulipes. J'eus beaucoup de pt ine a faire comprendre au douanier ma distraciion. C'était un colosse, p.vec une poi:rine p'afe et un ventre prorminent. Il portait UK haat kópi bleu, niath ujaticiuement cylindriipe. Kort de ce képi, il m'txpliqua que lts irontières iaient des frontières, qu'on n'entrait pas en Hollande comme daas un moulin. Sans aiicun respect pour les recocomandations, pour tous leg papiers réglementtures dont j'èais mur.i, il louilla la voitnre de fond en comble, me rit déposer une grosse som me d'argent. Finalement, en rouiant de tros yenx, il ciéclara qu'l en léférerait au mini->tre <les Diiues. Le ministre des Digues ! . . . Que! dé.icieux pays! .. J'appris qu'un Américain, <]ui s'était pri'pentéa la douane sans papiers. tait reienu a l'au lerge du viila»e et garde comme un prisoinier. On avait consisréfa machine. Depuis six jours, se saou'ant et dorman'. dormant et se saculant. il attendait que Ie ministre des Digues voulut bien lui ei,voyer les autorisations nécessaires... Son n.i'janicieD, un gai lascar de Paris, vint nous voir... Je l'exhortai a la patierc-. .. Oh! fit-ü, j'suis pas j ressé. . . Lepatelin n'est pas joli .... joli .... mais.... moi ; j'couche avec la femme du douanier... ("est bien son tour, dites?... N n '11 da; oponthoud in Breda, waar M;rbeau over Vincent van Gigh en zijn knn^t gaat itediteeren, z'-t de CiL'S K 8 koers naar 'L.-Hol and. Een apart kapittel is onzen HollumL-che menschs-n gewijd. A. uue dizaine de kilomètres au dehi de Breda, c'est een'n la Hollande het Holland ^an lucht. sa;>]jii bouw zullen krijgen, die, mag het ook a\ bestemd zijn om te worden onderverdeeld in café's, winkel?, kantoren e. d. (punt l der voorwaarden) toch als eenheid zal kunnen behandel! worden, samen met 't gebouw dat op het oude beursterrein zal moeten verrijden, als dat kan. Ik heb indertijd i» het Handelsblad het denkbeeld bepleit, daar voor a! onze Gemeentebedrijven n groot kantoorgebouw inet tentooristellingslokalen enz. te plaatsen. En i;u de Sraat dit terrein niet van ons nemen wil en andere gegadigden niet erg komen op-lagen in deze tijden ! In el'-c geval: een mooi probleem voor ctedebouwers in ons vaderland, om hun krachten aan te beproeven! L. SIMOXS. Iml ii ds BoofósM Einde'ijk hebben wij dan ook ten onient het pas gevomltii vio-jl-concert vau.Mozart kunnen hoon n. Men weet het; enkelen vinden het een compositie zonder belang en betwijfelen zelfs du ech'.hei-l er van, adderen achten heleen geniaal werk van d"n eersten rang. Naar rnijn iteening kan dil zevende concert, in D, dm het d-rde in dien tooi.aird, niet op (én iijn gesteld "«orden met i;et tweede in L) ( ,<>. 218) of met het A dur couce, t (No. 'J i'.l Küche.'s Vi-rzeichnisfJ. Jn hè; C;.TS!C en twetde gedeelte van :iet zeveijdd .'oncert, vindt men geh-H-i den slijl en den geest van J\I>>/.art. liet Finale <.laarente^en zou .tvvijftl kunnen doen ontstaan aan de echtheid' vi-n het werk. Daar komen een j a >r wecdiigen voor, the d-en deuken aan süj loosheid of' onhandigheid, of is we-kelijk 5Io:art de co:npoLi:t aaa vlachtigl f:d o t' slordigheid. Men weet dit het manuscript in het bjzit was van den bekenden d.iecttur der ('oii^ervat'.'ire-coni'ei tjn llaben-. ck te l'arys. la 1>^;!7 is het spoorloos verdweaen. Hoe...? (Telukkig was er van te voren re» ds een af-ciirilt van gem.iakt door Eugène au/ny, een bekend violist (1MJ1) l'JU;). die vermoe delijk te Parijs deel uitmaakte van liet ore.lest dtr Cmm'rva'oirt'-concerteii en rehal.-e aU zoo'iauig, uok nog duur ;-ijn rrlatiën ui f t den beroemden violist B'iiilot (iij was diens schoonzooi') b'j Ha' entck ZI'K'I goed ston l aaiiijefchrevt-n, dat hem de munt van het majeii tener copie werd toeaf.s'aan. Uj deu do )d van Eu^eue S.ui/,ay, ia l'.Hll, kwaal zijn zoon Ju ien in het bezit j van het fcf-chrift; maar hij huldigde de eigenaardige opvatiirg, dat Let weik uit eerbied voor de nage iacbtenis zijns vaders, trots herhaald aandringen van o. a. de lirma Breitkopf en Hiirtel, niet mocht worden uitgegeven. D--. Kopfermann, Vorsteber" van de afdeeling mu'.iek van de koninkl. Bibliotheek teBerlijii, beeft een amler afschrift van het werk oi tdekt en volgens dit iil'sctuift er een uitgave van het licht doen zien. Na het verschijnen de',er uitgave heeft Jtilien Sauzay aan de. firma Breitkopf et Harlel geschreven dat de uitgave op een paar kleine af A i_; kit gen ca. (waaiscr.ijülijk schrijffniiten) volkomen overeenstemt met het af schrift hetwelk in zijn bezit is. Het is jammer en onverklaarbaar dat een zoo kostbaar fctuk a's het autograaf van een onuitgegeven vioolconcert van Mozait ver loren kon raken, zooveel te meer onverklaar baar, nu de eigenaar een musicus vau de beteekenUals Habeueck blijkt geweest te zijn Doch ouk zonde:- dat men het handschrift van Mo:ai t bezit ler verge ijkiug met de uitgave, zal Dien toch de echtheid van het conce/t moiilijk in twijfel kunnen trekken, want wie kon omstreeks 1780, behalve Mozart, zulke muziek maken ? Op het af chrifi van .Sdu/.ay is n 1. den datnn van het ontstaan der compo sitie (!(> Juli 1777 Salsburg) te vinden. Aan Süsfmayer, die enkele deelen van Mozart's Requiem" heeft voltooid en wiens schiif't wondervtel op dat van Mozart gelijkt, zal men hierbij ternauwernood kunnen deuken, dykgras, glinsterstreepen water, bet Holiard, inliiiiment verte, intiniment gris perle. Op de wejf^n is 't goed rijden, ze zijn ,,douces, lastiques, saus poussière avec leur pavage nni et lavéde bruj'iesfur champ." DJ grond is rijk, overal mooie oluien, iepen vet weijegroen. Uaris la travertée des polders. sur les iligues, il faut aller doucemont." De wes je.s /ijn nauw, langs tlootkanten of vaarten aan^e'egd. I'e paaiden, il l'encolure guerrière, zijn scbrikachtig. ]?> kan gauw 'n ongeluk gebeuren. Reglementen op het autoraobieler.verkeer -?meent Mirheau op te merken zijn er i.iet. In Holland is de groote toer er binnen te komen. Ben je e,r eenmaal, dan kun je er doen wat je wilt. Desnoods rnagje in bet kaLsal rijen of kantelen, als je daar pleizitr in hebt. Niemand zal er je scheef op aan ijken, mits je je-',elf en je machine, doo.: of leven, heel of kapot er uit haalt: voor je eigen kosten. Dan kiunt Mirbeau zacht tnll'end door de g ?ur-gro'ena lentegolvemlt) weidnn van Z.-Hol land op ons Hollanders te spreken. Hij kenschetst ons a'ilus: Onder fijn stiekeme snuit, met z'n gtposeerde bewegingen, kan de Hollander ruw zijn en heftig. Hij houdt ook van de f potteinij en van ile ironie. Maar wanneer meu geen Krurelsclunan is, en zich kleedt zooals iedereen, zal men in het algemeen best met hem kunnen j opschieten. indien gewenicbr, zal hij comp'aisarit weten te zijn, z' nder neerbuigendheid, en joviaal tegemoetkomend, mits hem dat mets kijx'. Ken ding moet gij in Holland vermijden. Drang neen beesten vellen, geen pelzen, van welk gen'O ook, ap.n uw jassen of jekkers. i.°s ptaux de Vetes excittnt d'abord sa curiosi'éen deze nieuwsgierigheiJ kan agressief worden, ondeugend, lastig, zelfs... ergerlijk. Het is mij te Kottenlam gebeurd, waar je lielen van a Ie naties kunt outmoeten, in allerlei kleuren dat ik om 'n colLertje met pelsomsïai werd rageluopen. In L-. iiiwarlen dito. Daar waren 't wel l.'it'ii perroner, mannen vrouwen, kinderen. daar de^e in 1777 eerst e'f jaar oud was. 01 men zou moeten denken aan een datntnvervalsching? Hoe dit nu ook zij, wg kunnen het concert, na ir mijne mecning, gerust als echt aanvaar den en er dan verheugd over zijn dat wij het mochten h Doren 1.1. Donderdag. De heer Ctir. Timmuer gaf er een reproe!actie van die veel te genieten gaf. Vooral de mooie, zoste toon die de heer Timmner aan zijn instrument weet te ontlok k-m, kwam der voordracht te stad>. U'are de temperatuur in de zaal gULstiger geweest, dan zou zeker de solist minder nut de zuiveiheid te kampea heboen gehad. In de ore'i est begeleiding, die heel fijn werd uitgeroerd, kon men ook reeds de meesteihand bespeuren van den jeugdigen, een-en-twin'ig jaiigen Mozart. Aan bet begin /an bet programma speelde de heer TI :nmuer het E iur concert van Bach. De heer Timmi.er liet vooral tiet licht vallen np het stoere, massieve karakter der composiiie, vooral in het eerste deal. Daardjor klonk htt eenigszins zA'aar; maar toch was i et een g->noc weer eens een concert van Bach te hooren. M.ivrouw Hermine Bosetti uit Müacr.en was de t*ee<le solist(-) »an den avond. Deze zangerts h et f c zich iii'fertijd veel sy:iipathie ersung'-n'' me.t Heimliche Auü'orderung'1 van ,S r..usj. Sedert d en tijd is zij nier in goed ain.li nkin geb'even. Ditmaal h-id mevrou v Bosetti het zich we'. wat er»; gemakkelijk gemaakt, door n 1. de arm uit Mo;<an's Figaro Giunse al (in il momen'.o" in bet Dailsch te zinger. Ken zangeres van haar reputatie hal dit niet m 'gen doen. O.'erigens bleek al weer voor den zoovi.els'en kt-er, d.it trots het mooie orgaan en il?; schitteren ie kopstem van d« zangeres, zoo'u aria, u:t zijn verband gerukt, ) ij lan^e na r.iet d-.; uitwerking bereikt die zij ar.der-i in het milim der opera tdA'eeJ brni^t. la de ii deren Vtrhorgen'ieit" van Hu.^o \Vilf, bei;eïens Km Ton'' e;i Ivomm wir wan l en /.usaoiïiieu ' van IVier (..'ornebus, pradi !g door den l.iur Mi n^elberg begeleid, kwamen de giriHtig.-1 eigenschappen van de soliste even'.eer voortn-lf-lijk uit. ll"t twee ie d el weid ingenomen door ,.'>on (^ i .\ ''e'' van K ch. Sirau-s. Dat is t.;ch ur n g- niaal wc; k! K" komen wel is \\var tnkeie g-i.iiglif.len in voor, die op den ihiii!1 d.- cump.si ij in belangrijkheid niet d')jn winn-n, maar het i< tocli een met mee.iter'iai.d n'eig-worpen stuk kunst en de hiioflli,,urm zijn t'rac'otig geschiUK-nl. Een woord v;ui be.voiid.iring voor dea heer (i rard Ih-kkin^, «IC de violoncel solopartij u," niag^tiae >vij', i vertolkte, maar ook voor dn hu-reu ('ir. Timmner en L H. Meerloo, di ) de si. o vioul i M altpartijen eveneens voor'r e'ij'k ver > uiden, ui 'g niet achterwege i.lij ven. DO liter M'iuelberg hfeft het werk zóó in z:cU cpj'enoini u. «lat in.;n zicb moeiü_k e«.n leï'ii.digeri' reproductie kan voorstellen d.iii onder iijn leiding. Bijzonder warm k'oi ken do tu< juiehin Jeu aan het einde van b-j t werk. Oe vier Ie d >r K es :h?lv'i:itgen avonden vond plaats zonder nu dewerking es lier zang' Soliste. Il.-t j>rugrariinia won nii^scliien daard. ,or aan eeivici -I. Heerlijk was d d verti King il'-r Bes d'ir sunate van M o art en van die ia d-m .1 van B-a!imJ. Mo'.art met al «Ie zonnige lichtheid en edele melo iiek vau /.ijn geni", IJ.-ahms met al den rijkdom van zijn g^est eu de diepte van zijn oiis zoo ze^r ver\\ant sentiment \'ooits .-peel in Ki'i itgen nog een wondermooi Adagio van Mozart en een tintelend l'-i-tora'o ei; Capricw" van Searlatti. Kie-ch deed ons zwelgm in de heerlijke klanien d:e hij aaa zijn viool ontlokte door ile vertolking van e--n viertal stukken van X.irlini, L'.'t'i en L"dair. \Va was dat edel <-a voornaam en fine subtiel gephraseerd, zond-T in etlVcijatrerij te vervallen! Dankbaar wa-< het publiek, hetwelk de zaal anbeel vu'df, voor het iiooge kunstgenot, ons door d^.se twee aiee-sters g-schoi-ken. U.) den eerften liederavor.il van me'rouw Julia ('ulp \\as de zaal e/eneem tot op de laatste plaats bezet en niet minder dank baar wa-> ook daar het publiek. Mevrouw ('u'p bad iich zeventien liederen van Bralrns ui'gekoztn voor haar programma ea daarmede zich een schooue taak gesteld Het is moeilijk woorden te vinden oaialde voortreffelijke eigenschappen van me/rouv Cnlp weer te geven. 10jn sou/ereine bebeertciiing van haar prachtig geschoold en Ze. be jonnen te gnuiven, mekaar aan test o ? ten, te giechelen, eu sleepten aUioor bouehe-'oée achter ons aan. Het werd een rj>tn(;/,t. Het eind was: dat er al gauw papierproppen ei sinaa«ap])els('h;.llen vlogen. ,,')r de l'orange a la pierre, il n' y a pas loi/i." Het waren vtischrikk-elijk onaangename oogeublikken. C.'e n'e.-t pas cpe Ie liotlandais soit misoné.ste et rou'inier a la fj«; m du Fiareais. Integen deel, bij ueeiiit gemakkelijk nieuwigheden op, maar hij heet", nu eenmaal zijne manies, zijn dikwerf i liote stelseh-aste zeden en ge bruiken. Wie daarvan if-vijkt, krijgt volk achter zich aan. Men moet den Hollandscheu maat zoo'n beetje kennen en nooit de volkses: bedek met beesten vellen of wat ook c jiitrariëeren ! Mirbeau zwamt «!an O7er den echten Hollandais \an het kanaal, van den polder, en den Hollanda s van Aoeldoorn en van Arnhem ! ie, lijkt hem 'n minder mooi type. L^ vrai Hollai (lais c'est l' Hollandais du polder. De strijd, dien hij tegen het water en den wind line f r, moeten leveren, h et f t hem nijver, geduldig, energiek en slim gemaakt. Uit het eer>te veelal verwoestende element, heeft hij een,,adni:rableoutillage ('\;oiiomi<jne", een enormeii rijkdom naar bo .Ten gekerkt. Ka bij is er troUch op. Ken gioot onder nemer »-an Amsterdam zei me : la Italië. b:j jullie op Martinique, daar botle'i ze. Met der lui vu'.canen. Fin wat voeren ze ermee uit1.' Geen klap ! Kuïue, dood, zwavelstank, aschregen ; ?oor de rest hebben de stumpers er niets var. C'est pitovable, monsieur. Aha als wij die vulcaanije^ badder. Om watt r en die vu'canen ! Ah, monsieur gij zoudt zien, gij zou It zien ! Wa'. d.'Hi vraagt Mirbeau. Wat {ou jullie met 'n Mont-Peleébeginnen? Ik weet niet, raaar '«'/.« zousn we ermee beginnen ; dat is zeker verneuriet hem de Amsterdammer. Wat doen jullie met den beerlijken Mistralwind in de Midi? Niets! Wat doen wij met onzen wind aan de Zaan? ("est de la (Jacherie. monsieur! ~ Misschien maakten we er reuzen-stoornmachims van. In l'trecht krijjt Mirbt-au een gepeperde over den geheelen omv ng schion klinkend orgaar, een iLeeg'erlijke reliandeling ^aa den adern, een tot in alle finesse* verborgde uitspraak, waarbij niet alleen alle vocalen mooi ron l f n zuiver klonken, maar ook de ? medeklinkers u teist sprekend behaniehi werden. Zielaar de tecbnisclie eigf n cbappen van deze zangeres. Hieraio paa'de zich echter een voordrac it die san alle sj'iritueele nuan ces van elk lied, recht deed wtd.-rvarer. Welke mooie timbre-schakeeringen wist d« zacgeres nist te be.eiken bij de velerlei yenioed;ui ingen van dea compoti t eu der dichters ! Waarlijk ons la:d mag met recht trotsch zijn op zulk een zangeres, die in het biiiienland de eer van on'.e natiuiialiteio z ,u bi tengewoon bo )g weet te b u Ien. 7j u er dan n'its te wenschen over o'ij ven bij een zo i bevo>rrtc\te kuu-ter.a-e^? Ja.... iets meer eenvoud hi-^r en d.iar < n iets min der pone. Wij Hollan iers, vinden e n'e veel' van dit laatste niet aantrek ;eHjk. Maar elders voelt uien dat niet zoo. Dat /.al wel de, reden zijn, waarop Mevrouw (.'u p er niet iu laajt bet juiste mid Ien midjcii 1e hort«led. Overigens verkleint d t in ueeiiers ,1-elfc de artistitke waarde van nar zo > d).ir en door geac'r.eveerde voirdrach'. Drf heer H>tch Wolil begeleidde me r >u T ; Culp voorin H'elijfc. t-iie ? en daar jou men t en,,111 und für s-ich'' mooier k:a'ier!uoi; u tde.ii echstein- /leu^el h- liben wiPen h .oren; maar door htt. medeleven me: ilea gevo-Isinhou i ' der werken en het zic'i vor-gen naar .!>; t>pva'.tii g der zangeres, onder.-cbei Ide do- heer ' Wolu z'cii op bijzondere wij/.e. ' : A.NT. A V El: K \Mt'. D Vi'i»cJiaard d jor (-'TIJN- STI;;.UVEI.S-.V l :tga e v?.n L. J. Vet n, Amsterdam. : Opnieuw, na dit laatste boek van Stijn' S;r-iivels aioet bet met hooge vreugde erkem! Aorleu, dat deje schrijver d i schoonheid der ' natuur en haren diepen zin dojrroeit en "' weergeeft in zijn taal, als geen ander. Men rukt de aarde, .-ie voc'itue viucht- ' Dare airde; men ziet de da^-en gaan o er '' de werei i, in wisselend licht van den ochtend'-? jiaar dcii avond heen; m°n weet de ;ii /nte rond zich, aan alle kintea; men voelt zicii angstii klein en toch ge'ukkiiom het schoone schouwspel van die onve;roerba;e \\eield- ?'' orde, waardoor, n l eiken nacht dd ,i.lsr aan breekt, de zomer komt na den winter e:i ongetijile, wmrloor ie vruchten bloei, n on ' de akkers, de men-chrn <;ud word n ui sterven moeten, waardoor in het ha t vaa etn jong man, oo een --chooM-n tnurg-üi. wanneer de were'd vóór hem opinogi e, hij zich voelt vol zaligt u weea.o d t n \er'angeu, de zoete lief Ie ontwaakt. Vu, r ireuvels is de natuur fen eeuwig- duren l wonder, de schoc ne oi.erba? ir L' van het Onnoembare. [lij voelt ahlu->, ik weel . het zeker, want hou zon anders zi n taal dien «liepen rhytbmuj lieoben, dat rnierlijk geluid, die inwendig'! ewegin t, welk»- 'dkeniiiale zoo duidt lijs en. zuiver ken aar is, wanneer hij ons sjreekt vaa de gnm-e ele inenten, van het zaaitn, van het {.ro-,ien der 40 *»nt« per r t ff ? L Piano-, Orgel- en llcyraos <t? ARNHEM KONINGSPLEIN. VLEUGELS en PIANO'S in Koop e a in Huur. RKIMEEFRFN STKilME.V RL'ILEX, BOUWT , NUNSPEET od. VELUWE. Inlicht, b d. Vereeniging Kantoren voor Vaste Goederen in Nederland te Nunspeet. MiiMiniiiiiix Lótelbfer te betalen, en de höelier dient ze genadig op met 'n glimlach: M ;neer zal iien, dat we net meer die zijn ... u't den tijd van VoUaire. Van Voltaire ? - vraagt Mirbeau. Ja meneer weet Voltaire beeft ge sproken van een land an : Canaux, Canards, (lanailles. O, dat woord zit ons boog. meneer. . Met de band aan de keel : zet r, zeer hoog, monsieur ! Ik zie op de beer, -c'irijft Oe'avo. H;n. ('anailles? . . . non pas. ('omm<Tcants! Ja kooplui. En komt dat niet zoo or,g-voer op 'i zeifda uit? Zij hebben, om het/.oo uit te drukken, den handel iu derlui l uid zitten. Geen volk is geschikter voor bet handels en bankbedrijf, /ij draini eren het goud op de zelf' ie stu ige, hardnekkige manier; als waarop zij h et water door derlui greppels verleggen de kleipolders bevlcertn. M-n wet t dat zij la-gen tijd de eerste zeevaarders van Europa waren, en dat o. a. :'j het een-t in China zijn binnengekomen. Bij 't btgin van de pourparler^, ei chten de chineezen, die bang waren dat ze aan derlui podsditns-t wilden, en dat het om zending" te doen was. dat zij op 't c.uc.'fix zouden spuwen. Ze detc'n 't zonder aarzeling. Waarna de lang*taarten ze zonJe- bezwaar toelieten, er hun zaakjdg af te sj uwen. Een sterk, hard ras reëel j'C'.ind. werkzeain, beheerscht en gedreven door bet le.laiig, dat niet weet van scrupules; en dat het sentiment als van minderwaardigen oorsprong onderdrukt. Aldus vat Mirbeau zijn tiligie samen. Om te eindigen met den we'doenden uitspraak: dat de Staat der Nederlan Ien nog niet aan het eind is van zijn geselde lenip. .. Wij hopen 't hebbeu stof voor'oopig eens in ons zelf ter biecht te gaan In een tweede feuilleton hoop ik den leseresien en lezers tuftuftuffoetoe meer spe ciaal over de keien en grindwegen van ZuidHollaul als chauffeur en gids in het werk van Mirbeau roud te rijden.