De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1908 3 mei pagina 5

3 mei 1908 – pagina 5

Dit is een ingescande tekst.

N o. 1610 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. DAMEjS. LIBERTY SPECIALITIES UNOBTAINABLE ELSEWHERE DRESSMATERIALS DEPARTMENT NEW D E L A l N E S P L. t.2O PER METER NEW DRESSCOTTONS FROM FL. 0.55 PER METER NEW DRESSLINENS FROM FL. O.9O PER METER PATTERNS ON REQUEST HAND-EMBROIDERED BLOUSE-LENGHTS FL. 5,95 EACH A SPECIALITY RA tT"T O /"v/?> LEID: METZctCÜAM, l LEIDSCHESTRAAT STERDAM SOLE REPRESENTATIVES IN HOLLAND u'ongrfs roor Kimifitelierniiog, Dat wij leven in de Eeuw van het Kind, kwam als een blije indruk tot de bezoekers van het Congres voor Kinderbescherming, 22 en 23 April jj. gehouden in het gebouw van het schilderkundig genootschap Pulchri Studio, in den Haag. Met intelligente bedachtzaamheid was alles in de fijne puntjes verzorgd. Hulde aan den Nationalen Vrouwenraad van Nederland, die bet initiatief nam tot dit Congres voor Kin derbescherming. In de middagzitting van Woensdag 23 April, werd door de voorzitster, mej. A. C. Manden, adjunct directrice van het gemeente-zieken huis te 's Qravenbage, een telegram voorge lezen, herkomstig van Neêrland's eerste Vrouwe, van koningin Wilhelmina, ,H. M, ,betuigde aan de bestuursleden Haar oprechte belangstelling in (Kt Congres voor Kinderbescherming. Het ligt onafwendbaar op den weg der vooruitstrevende vrouw, wanneer zij haar denk- en werkkracht wil schenken aan maatschappelijke hervormingen, te begin nen met het begin: het kind. Bescherming aan kinderen verleend, kweekt hen misschien tot .bruikbare staatsburgers. Door het verleenen van hulp aan behoeftige moeders, die fan moederweelde allén niet leven kunnen, ontkiemt allicht in de harten der 'goedverzorgde moeders, het achaarsch-opbloeiend gewas: dankbaarheid. Dankbaarheid zet aan tot arbeid ; weert af gunst en ontevredenheid. Hulpbetoon brengt UIT DE NATUUR. CCLXX. In 't Bentheimer bosch. I. Om u de waarheid te zeggen, geneer ik mij wel een beetje, in dit gure voorjaar van 1908 den lof te zingen van een mooi, een heel mooi lentebosch, waar ik de eerste twee dagen van deze Paaschvacantie doorbracht. Als ge me niet gelooft, dat ik den morgen van Goeden Vrijdag aan een beekje in het bosch zoo lekker in de zon heb gelegen, zoo lekker en lang dat mijn knieën pijn gingen doen door den zonnegloed, waarde lezers, die in huis bij de kachel hebt gezeten, neem ik u dat niet kwalijk; maar desniettemin is het de waarheid en niets minder dan dat. IK ben niet lui van natuur; stil zitten en stil liggen is mijn fort niet; ik heb 't nooit gekund en zal hejt nooit leeren ook, voor ik er tijdelijk of voor goed toe gedwongen word. Maar daar ginds heb ik het verleden week geprobeerd, omdat ik u verteld en mij zelf beloofd heb, eens geduldig uit te kijken naar het bestuiven van primula-veris-bloeinen door hommels. Neen, sla nu de rest niet over, ik zal u niet weer' vervelen met die ingewikkelde bestuivings-mekaniek van de vorige week; ik zal ook niet trachten, u te lijmen met een sappige inleiding; ik heb al genoeg moeten hooren over die langstijligheid, die gevoegelijk langdradigheid bad kunnen heeten. Laat mij u eenvoudig vertellen hoe het er op de beide dagen voor Paschen in het loofbosch uitzag en wat wij er beleefd heb ben. Als ik geuren wilde, zou ik u kunnen zeggen dat wij een buitenlandsche reis gedaan hebben; inderdaad zijn we met ons beiden, mijn zoon en ik, het land ait geweest naar Bentheim. Maar dat ligt zoo dicht bij onze Twentsche grenzen en het is er zoo Hollandsch, dat we het gerust bij ons land mogen rekenen. Het is immers in minder tij l te bereiken, dan Maastricht of Middelburg, ge spoort er van Amsterdam in drie uur heen. En wat wel het meest de gedachte aan het buitenslands gaan wegnam: we kon ien een fietskaart krijgen (? 2.50 + 20 et, voor 't wiel) met de H. IJ. 8. en hadden in Bentheim niets te betalen en niet de minste last bij de douane. Tot in Deventer toe dreigde de lucht met regen en woei het stevig; bij Hengelo brak de zon door en vandaar tot over de grens smul den we van de buitengewone kleurenpracht die gagel te genieten gaf. Hoe komt het toch, dat die eenig mooie bronzen--gloed van bloei ende gagel bij zonneschijn zoo zelden opgeden eenen mensen nader tot den ander; deernis en menschlievendheid, balsemen der armoede schrijnende wonden; temperen de willekeurige wreedheid van het toeval der geboorte: geboren worden in al dan niet guBStige levensomstandigheden. Over het behartigen der belangen van min vermogende kraamvrouwen werd het woord gevoerd door dr. Theo van de Velde, vrou wen-arts, te Haarlem. Dr. van de Velde zegt: Onder den naam kraambeecherming vat ik alle maatregelen bijeen, die dienen om de omstandigheden, onder welke zich de vrouw en haar kind tij lens zwangerschap an kraambed bevinden, te verbeteren. Met het woord kraamverzorging duid ik dat gedeelte dier maatregelen aan, waardoor eene behoorlijke verzorging der kraamvrouw in hare woning wordt bevorderd. In engeren zin noem ik kraamverzorging de stelselmatige, deskundige -verpleging der minvermogende kraamvrouw en haar kind tehuis. In het algemeen beslaat de behoefte aan kraambeschermende maatregelen alleen voor min- (inclusive on-) vermogende vrouwen. Voor dezen echter zyn zij in vele opzichten dringend noodig. Organisatie der kraambescherming, welke zich thans nog grootendeels in chaotischen toestand bevindt, moet van groot gewicht voor volksgezondheid en volkswelvaart wor den geacht." Dr. Van de Velde doet speciaal een be roep op jonge, energieke, naar-werk-hunke rende meisjes uit den gegoeden stani, om cursussen te volgen, die haar bekwamen het overtollige van haar tijd en krachten, in dienst te kunnen stellen van behoeftige moeders en haar zuigelingen. Zeker! van vlotte, ijverige meisjes en vrouwen, zou in zulke gevallen onzegbaar veel goeds kunnen uitgaan. Zij worden ge voerd in de armelijke woning van behoeftige moeders, die, dikwijls door gemis aan geld, en, door gereis aan ervai ing, haar zuigelingen allesbehalve hygiënisch en oordeelkundig behandelen. Dr. Van de Velde vraagt niet angstvallig in de allereerste plaats, of het jonggeboren, hulpbehoevend wezentje in 't volledig bezit is van een terdege gelegaliseerde geboorte akte; of de kraamvrouw een door de wet bekrachtigde echtverbintenis sloot, dan wel, of zij een ongehuwde moeder is. Een oude dame. stevig-staand in haar principe-schoenen, hoewel haar voeten wan kelend een paar malen van de estrade gleden, vroeg, of de hulp, waarop door den spreker gedoeld was, ook werd verleend: AAN KINDEBEN DIE KR EIGENLIJK NIET MOESTEN ZIJN. Dr. van de Velde, eerbiedigend zooais hij zei, de geloofsbelijdenis van haar die gewaagde van: KINDEKEN DIK KR EIGENLIJK NIET MOESTEN zus, stelde tegenover die geloofsbelijdenis, zyn overtuiging, dat men zich behoort te ontfermen zoo over 't wettige, als over 't onwettige kind. Als troostgrond voor mijn ontstelde fan tasy petsten zich- in mijn.'geheugen, woor den van een vorstelijke vrouwe, van een koene denkster; stoute taal, die tartend schalt iti preutsche ooren, woorden van Carmen Sylva: Kinderen uit vrije liefde geboren, zijn de schoonste kinieren. Welk een schande, voor on/.e model huwelijken." Dr. Henriette Schagen van Soelen, arts te 's Gravenhagc, bracht ten gehoore een rijkgedoeumenteeid betoog over: Moederschapverzekering. De rustige houding en raie argumenten van dr. Henriette Schagen van S ie!en, ge durende het druk debat tengevolge van haar lezing, die zij wegens gebrek aan t\jd, niet geheel kon ten einde brengen, waren zeer sympathiek ; bewe?en dat de moderne, wetenschappelijke vrouw, eclite merkt of tenminste besproken wordt'! Ligt het aan de onbekendheid van de plant met den nietszeggenden naam? Of aan lijn bloeitijd in een sei :oen, dat er nog niet veel moois van de natuur verwacht wordt? Ik weet het niet, maar wel weet ik, dat het een zeldzame kleur in de natuur is dat glanzende brons van de duizenden k?.tjes in alle nuances van houinggeel, door koperrood heen tot donker bruin en dat alles aan de toppen van zwarte, kale heesters. Elk poeltje langs de spoorlijn is er mee omzoomd, hoe verder naar 'i oosten, hoe veelvuldiger ze te voorschijn komen. In den zomer merkt haast niemand ze op, dan is vrouw blijft, wanneer natuur haar als zoo danig stempelt. Haar ideëele opvatting over het moeder schap, zoo ook die van dr. Kersbergen, te Haarlem, na baar, aan 't woord, en geheel stemmend met die zijner vrouwelijke collega, klonk eerder als traditie dan als nuchtere waarheid. Dr. Henriette Schagen van Soelen zegt: de edele eigenschappen der viouw, verdiepen «ich door het moederschap." Is dit niet onbillijk jegens zoo vele, door-en-door beminnelijke, ongehuwde vrou wen? Is 't niet hard voor de gehuwde vrouw, die 't moederschap derft? Zijn die allen gedoemd te drijven op de nuchtere vlakheid van edele eigenschappen, die geen gelegenheid vonden, zich te ver diepen f Hoe toch, komen zoo vele ongehuwde vrouwen aan dien onuitputtelijken rijkdom van liefde, geduld, opoffering, koestering en bescherming, die haar maakt tot troost-envreugde-brengende wezenfa? Welk naargeestig lot trof kranken, weezen en verpleegden in philantropieche inrichtin gen, indien zij verpleegd, opgevoed en geleid werden, door vrouwen met onvolledig ge voelsleven ? l Wederom moet ik de koningin van Bumeni sprekend invoeren: Men wordt niet moeder, men is 't". Kinderen baren, jongen werpen, is in de natuur, bij meuach en dier, het vuriggewenscht, óf 't hartgrondig-verwenscht ge volg der paring. Niet alle vrouwen zijn geboren moeders. Lang niet. Er zijn onuit staanbare, koude, onverschillige vrouwen, die geen moeder u-orden, zelfs al reppen zich om haar heen, vlugge trippelvoetjes van kinderen, uit haar schoot geboren. Doch, het moedertje, koesterend, zogend, verzor gend, haar jonggeboren wicht; de moeder, met beleid en verstand opvoedend haar kind; tijd-en-geld uitzuinigend voor haar kind, door zich zelf genoegens en weelde te onti'.eggen, zulk eene, geeft eeu liefelijk en zedelijk beeld van het moederschap. De Italiaansche dichteres, Ada Negri, acht de barensweeën loutering tot het moeder schap; voor haar poëtische visie, is de smart, gepaard aan 't Ieven-schenken, de tol, betaald voor 't onschoone, dat aan 't moeder-worden voorafgaat. Niet alle meisjes zijn geschikt voor 't huwelijk. Niet alle vrouwen, met kinde ren bedeeld, zijn moeders; niet aan alle kinderlooze vrouwen, is 't moederlijk gevoel onthouden. Wanneer een jong meisje solliciteert naar een betrekking, dan meet men in deii breede uit: haar aanleg, haax gezondheid, haar krachten, haar verstandelijke ontwikkeling, haar bekwaamheden. Wordt daaraan voldoende gedacht, wanneer een meisje een huwlijk aangaat? Zijn onberaden huwlijken, geen jammer lijke bron van ellende voor echtgecooten en voor de kinderen f dr. Henriette Schagen van Soelen citeerde in haar rede, de bekende woorden : -^pjévenir v#ut iaieuaa que guérir." Het betrachten van deze "'woorden zou ik willen uitstrekken tot de bescherming van liet kin1!; en wel ifi dien'zin, dat elke vrouw, ieder meisje, zich met klaar en koel verstand afvtase. of zij 't durft wagen, of zy' 't met een gerust geweten mag wagen, op zich te laden de z^are post, waarin voortdurend worden geëischt; inschikkelijkheid als ei^htgenoote tact als huisvrouw, verstand als moedei. /,ijn haar aanleg en haar ntigingen niet in die ric.'iiing, dan onthoude zij zich. uit erbarining coor het knul, voor het roekeloos siuiten van een hnweiijk. DutK'K) menige vrouw nogonverechillig staat tegenover maatschappelijke belangen, ligt : Priirt'j : aan sleur. het Bentheimer bosch verwijderen ze zich van den spoor vveg. Ons eerste meevallertje, nog binnenlands en in den trein, was het gezicht op een klapekster; die merkwaardige vogel zat in een gagelstruik en Het zich deor hel treingebulder niet wegjagen ; zoodat wij meer dan een vluchtig kijkje op hem kregen. Het is op een afstand gezien een"'* klein soort ekster, donkere ma; naet veel wit aap buik en vleugels, maar met veel korter staart. Misschien keu t ge hem beter bij een van zijn Duitsche namen Gioote Wurger, Xegendooder of Doorndraaier; het is <li grootste ;an onze drie klauwier soorten, die de zonderlinge afkeerwekkende het een groene hè«ter. die veelal voor een wilg gesleten wordt. Met Paschen is hf t hun glorie-tijd; als de waterwilgen, uitgebloeid raken, staat de gagel op zijn fleurigst; en wie eens een bloeiend takje in handen heeft gehad en den door dringenden lijnen specerijgeur heeft opgesnoven, vergeet ze nooit weer. Het is een echte diluvium-plant; de laatste doordringers naar het westen, vindt ge in de Schoorlsche dainen en op Texel, dan weer een enkele plant op de Bussemer-meent; bij Hilversum wat meer, en zoo gaat het verder over Amersfoort, de Veluwe, over het Zuiden en Oosten. Tusschen Oldenzaal en Gildesheim staat meer gagel dan wilgen om de heipoelen, en eerst bij de westelijkste uitloopsters van gewoonte hebben, insecten, jonge vogeltjes, muizen en kleine, kikvorgchen aan doorns te spietsen en ze daar langhaam te laten sterven. Het tweede natuur-historisch buitenkansje, ook nog in den treir, een paar minuten voor het station Bentheim. was een kapitale ree bok, die zich bedaard liet bekijken en ons met den moooien kop een welkom in het voorjaarsbosch toeknikte; een belofte voor de komende dagen. En die is vervuld. Bentheim is een mooi stadje. Nijmegen in het klein,maar nog iets meer uitheemsch door zijn kasteel op de grillige wilde zaadsteeurots. Vlak bij het station kruist een breede laan van oude eiken de rails en voert rechts met zachte glooiing voorbij het Secundo: aan ongeoefend, niet zelfstandig denken der vrouw. Moge het den wakkeren Nationalen Vrouwen raad van Nederland, gelukt zijn, mede door het organiseeren van dit Congres voor Kinder bescherming, vele Nederlandsche vrouwe» te overtuigen, dat het dringend tijd voor haar is geworden, met sleur t e breken, om te gaan zien door eigen ooiren. Is de gewenschte phase van willen en durven ziea, eenmaal ingetreden, dan bergt zij haar kopje niet langer schuchter in de veeien. Evenals de verstandige man, maakt de verstandige vrouw zich vroolyk over struisveeren-politiek. Wanneer zij ziet, dan ontwaart zij, dat er ook voor haar iets te doen valt. Haar aan geboren organisatie-talent drijft haar tot handelen. Haar handelen bedoelt niet: het op zijde dringen van den man. Al lerminst. Zij verlangt slechts, om onbe lemmerd te kunnen handelen, haar plaats naast hem. Staatsburgeres naast staatsburger. Het zelf standig denken en zelfstandig handelen der vrouw, zal ten bate der toekomst «ijn. De toekomst het kind. Moge de bescherming voor het kind, een bevredigenden oogst geven l ANNE S. K.?F. Nationaal Bureau van Vrouwen arbeid. De prijs van de. in 't vorig nummer aan gekondigde brochure over Huisverzorging bedraagt niet ?1.25 maar/O.5J3. biet groot verlof." Vrome wensch vtm de vijf V'f. Di 'livine Sarah ZO jaar oud. Eén ding vind ik bij dl 't goedbedoelde jammer: dat het Hoofdbestuur der Nationale Vereeniging tot steun aan Miliciens" zijn open brief niet richtte aan de Nederlandache Vrouwen". Vrouwen zijn dol op brieven. Zij krijgen graag brieven; schrijven graag brieven. Geheel in tegenstelling met mannen. Mannen lezen in den regel hun brieven met strak-ernstige gezichten. Zaken-brieven. Die juist lezen zij met stroeve deftigheid in den familiekring. Moeder en dochters kijken elkaar eens aan; wendensteelsgewijze haar blifcken naar den onaandoenlijk-zwijgend lezenden vader, en slaken de verzuchting: Hadden wij maar een brief gekregen l" Vrouwen van Nederland, er werd een brief aan u verzonden. Zeker, óók aan u. De zendbrief is geadresseerd aan Het Nedei landsche Volk." Niet alleen, dat gij daartoe behoort; gij maakt er de meerderheid van uit. Wanneer vrouwen zich zetten tot het lezen van het epistel: Met groot Verloi", dan zullen zij ongetwijfeld zeggen: Ziezoo! dat is nu eens niet" een contributie een van de vele voor vader; dit is een echte contrib itie, eene van de schaarsche voor moeder". Moeder staat niet allén met haar jaarlijksch te offeren penningske, met de ocnoozele 100 centen, loopend over een termijn van 3G5 dagen. Neen! ongehuwde vrouwen, kinderlooze vrouwen, jonge meisjes, mij dunkt, die uilen, zullen, voor het hooast sympathieke doel, puntig uiteengezet in den open brief, gaarne n gulden 'sjaars willen olt'eten, al moeten zij die houderd centen bezuinigen op haar toilet. Eén gulden 'sjaars valt onder 't bereik van elke vrouw. Zij, die er zich aan onttrekken, hebben geen eakele verontschuldiging, kannen haar nalatigheid nimmer goed-praten. De dienstplicht rukt onze jongelingen tijdelijk uit hun werkkring. Na volbrachten diensttijd, vinden sommigen hun verlaten betrekking nog onvervuld. Patroons, die het voor de miliciens kunnen schikken, de verlaten post tijdelijk door anderen te doen betrekken, of, open te houden, gaven in den regel bewijzen van welwillendheid. Doch niet olie patroons kunnen wach ten; niet 411e betrekkingen kunnen onver vuld blijven ... en dan ? Ja!... dan. .. . Ik verklap niets uit den merkwaardigen brief. Wanneer men den halven of kwart inhoud van een brief kent, dan leest een man hem heelemaal niet; en, een vrouw, heeft niet meer de geprikkelde, onverdeelde aandacht, welke aan dezen merkwaardigen brief behoort te worden gewijd. Dus, lieve Vrouwen! er ligt een b/ief voor u l Leest l De vijf V», te weten: Vereeniging voor Ver betering van Vrouwenkleeding, bepleit in de April-aflevering van haar Maandblad, de wengcb.elijkb.eid van het oprichten eener vakschool voor naaisters van Hervormkleeding. Een commissie van onderzoek schat de instandhouding eener vakschool, op ? 1000 's jaars. Duizend gulden 's jaars, 't is geen kleinigheid. De Vereeniging weet nog niet uit welkt-n gunstigen hoek de wind zal moeten blazen, om dit molentje aan 't draaien te krijgen. Doch, schrandere vrouwen hebben wel in neteliger kwesties een oplossing gevonden dan iu de thans voor de vijf F'» aanhangige. Het maken van hervormkleeding vereischt een speciale oefening om te geraken tot bedrevenheid. Vooral hervormkleeding moet onberispelijk zijn van snit. Dames die zich kleeden naar de allerlaatste voorschriften der hygiëne, zullen het toejuichen, wanneer her vormkleeding even sierlijk en keurig voor 't oog is, als de naar ouden trant getailleerde japonnen van haar, die hervormkleeding nog een tikje dédaigneux bekijken. In het nieuwe tooneelwerk vandeheeren. Paul Bilhaud en Michel Carré, La Courtisane de Corinthe", behaalde Sarah Bernhardt een dubbelen triomf: als uitnemende kunstenares en als betooverend-echoone vrouw. La Courtisane de Corinthe, drama in vijf bedrijven, in verzen, werd te Parijs zeer toegejuicht. Sarah Bernhardt heeft de hulp ingeroepen van den heer Willie Clarkson uit Londen, pruiken-specialist, om de pruik voor de Courtisane de Corintbe te maken. De pruik is een juweel; kost dan ook juweelen geld. De beroemde, Fransche toonee spetlster betaalde er 1000 gulden voor. Men zegt. dat la divine Sarah, er met die pruik uitziet als een mooie, jonge vrouw van hoogstens dertig jaar. Te oordeelen naar de foto die mij van Sarah, als' la Courtisane" onder de oogen kwam, zijn de frissche dertig lentes geen overdreven vleierij, maar waarheid. Ik ben dan ook vast overtuigd, na deze openbaring, dat: de pruik de vrouw maakt, niet minder dan dat de kleeren den man maken. CAPRICE. * * * Macaroni met ragout van kal'svleesch en hum. Benoodigdheden : 250 gr. macaroni, 600 gr. kaifsvleesch (resten) 250 gr. ham, l citroen, 3. eieren. Bereiding: macaroni gaar koken in kokend water met zout. Vleesch en ham fijn snijden en voegen bij de gaar gekookte maca roni, het nat binden met de eieren, alles in een vuurvast schoteltje plaatsen met schijven citroen en paneermeel er boven op en onge veer 1A uur in een matig verhitten oven laten staan. Berekend voor 8 personen; voor 4, neemt men van alles de helft minder. slot naar de stad met zijn steengroeven; en links brengt hij u onmiddellijk in een bosch van eenige duizenden hectaren oppervlakte. Bijna een half uur gaans is het lang; vau voor Bentheim tot ^)ij het volgend station Schüttorf stoomt de trein er in de lengte door heen. Wie eens me:, de Hollandsene epoor naar Hamburg, Berlijn of den Harz is geweest, herinnert het zich wellicht, dat hooge donker woud niet hier en daar een doorkijk op de gebouwen van het zwavelbad Bentheim. Onze tweede welkomstgroet kregen we van de vogels in de eiken en beuken tusscheu het station en ons hotel, dat geen driehonderd pas van het spoor ligt Veel vinken en merels, het zwarte roodstaartje, tjiftjaf, titiB, bastaard nachtegaal en groen vink piepten en sloegen en iloteii er ongelooflijk druk ; en de eerste anemoonljes, de sleutelbloemen en de -,'iooltjes preserjtee:den zich al dadelijk in groot getal. We waren, zooals we gehoopt hadden, u )g niet te laat voor de eersten, en ook niet te vroeg voor de laatsten. Ons hotel ligt aan deu boschrand; de weide er voor en er achter moet ook nog niet lang geleden bosch zijn geweest; dat bewijzen de talrijke witte sterretjes, tusschen het gras, wijd open anemonen; die houden in een weide, welke op gerooid bosch is aangelegd, nog een heele poos stand. Voor de sleuielbloemen-itudie was liet dien dag toch al te laat; het was twee uur en de hommels vlogen nog niet druk; de voor j aarszon moet eerst een dagje de aarde hebben veiwarmd voor die harige bloemenvrienden flink aan 't werk trekken. Liaarjm besloten we maar geregeld ons reisplan uit te voeren ; en een fietstocht te ondernemen dwars door het bosch, een uur of anderhalf gaans, noordwaarts, naar den Istelbtrg; daarvan stelden we ons niet zoo hél veel voor; maar gelijk alle bergen en duinen trok die donkere koepelbergons polderlanders onweerstaanbaar aan. Bij vorige bezoeken, in den voor- en uazomer, was het er nooit toe gekomen; dan is, door de Boven: 1. stempel; 2. stuifmeel- II korrels vochtig; 3. dezelfde droog; [? 4. stempelpapillen van de kortatijlige bloem A. Ouder: dezelfde organen in een uuaer: aezeiiae organen in een langetijlige bloem B. Q j Naar dr. H. Muller. Uit Alpcnbloemen. JJ \ Bovenstaande figuur behoort bij het vorige opstel; door uitgtedigheid heb ik niet zelf voor de correctie kunnen zorgen. E. Hs, afwisseling in de boachflora, de gelegenheid tot allerlei studies groot genoeg; nu kon de Abstecher er af. Naar den weg vragen, doen wij nooit; we hebben een goede kaart, het blad Denekamp van de Nederlandsche stafkaart; bovendien, verdwalen staat gewoonlijk gelijk met iets buitengewoon» aantreflen, en dat is, als men den tijd heeft, nooit heel erg. De weg er heen, althans de eerste helft, die door het eigenlijke kernbosch gaat en bij het Furstlich Bad behoort, is een ideale lietsweg: een breede chaussee, met zandig rui terpad, een gladde wagenweg en afzonderlijke rijwielstrook van fijn grint; daarbij aan beide zijden hoog bosch;zoodat we geen wind voelden. al hadden we hem schuin van voren; zoo'n spiegelritje kan alleen een goed fietser waar! deeren; en van de niet-lietsers alleen een schaatsenrijder. In het bo<ch begeleiden ons aan weerszijden de fanfares van den winterkoning en een aanhoudend getierelier van de roodborstjes ; zooveel roodborsjea, als daar in het Bentheimer bokch moeten wonen, heb ik nog nergens ontmoet; elke tien hoornen verder is er weer eettje die het van zijn voorman overneemt; en elk mannetje voelt zich verplicht ons te laten hooren dat hij zijn zonierlesj,: alkent; nu, zij kennen het allen, maar niet precies even goed; er zijn hazen en krukken ook onder roodborstjes; dat valt hier heel gemak kelijk te constateeren. De volgende week verder. E. HEIMAXS. CORRESPONDENTIE. C. E. H. Uw mooie lak-roode kevertje is een lelietorretje; als het in groot gezelschap optreedt, vreten ze uw lelies in korten tijd volkomen kaal. I. V. te V. Het transporteerea van een vogelnest, is altijd een hachelijk werk, maar zooals het nu ligt, is het toch verloren; pro beer het, zoodra er jongen zijn.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl