De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1908 27 september pagina 5

27 september 1908 – pagina 5

Dit is een ingescande tekst.

V v i / ^^HajLai 'fc «iu f , 1631 D E AM STERDAMMER WEEKBLAD V 00 R N EDERLAN D. 5 IEUW NIEUW .+ MAGQI QUILLON-BLOKJES MET DE KRUISSTER voor de oogenblikkelijke bereiding van voortreffelijken Bouillon in afgepaste porties. MAGG1'S BOTÜLLON-BLOKJES F & \ «m uitgedampt*, natuurlijke [Üttilllon van prima kwaliteit, : Ifiaraan het noodlge keuken! jWMrt en de noodlge krulden Istyn toegevoegd. zijn zeer praktisch voor op reis, voor militairen,touristen,sports-; lieden, in het kort, overal, waar vlug goeden bouillon per kop moet worden bereid. Ieder blokje geeft, allén door er kokend water op te gieten, zonder zout of eenige verdere toevoeging, een Kop heerlijken bouillon. Vraagt uwen Kruidenier. . PRIJS PER BLOKJE 2ict iiiiiimiifiiiiiHnmmHiiimiitiniiiHiiifniiiiiiiimi De VtmBiM Toor VronweDtemlit yoor staiirter TEE Vai Honten's Kieswet?? Geachte Redactie! U zult mg verplichten door de opname ee&er korte weerlegging naar aanleidingvan een aanval op de Yereeniging voor Vrouwen kiesrecht, voorkomende in de beide artikels, die onder den titel Van Houten's Kieswet de beate, in 't gebruik de voordeeligste" van de hand van mevrouw W. Wynaendts Francken-Dyserinck, presidente van den Nederlandschen Bond voor Vrouwenkiesrecht, in De Amiterdammer ran 12 en 19 September ?verschenen. Mevrouw Wynaendts Francken komt in haar artikels met een werkelijk merkwaardige en hoogst origineele Ontdekking; de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht warm voorstand«ter van de kieswet Van Houten, de door deze wet «afgenomen criteria voor kiesbevoegdheid haar de meening der V. v. V. de eenig juiste 11 En voor hem of haar, die ge neigd mocht zjja te twijfelen aan de juistheid ~ dezer nieuwe vondst wordt terstond over tuigend en authentiek bewijsmateriaal aan gevoerd in den vorm van een uittreksel van de resolutie, die is aangenomen op 't in Juni jl. mmiiimiiimiiiMiiiHiiiiimiiiiiiii in i i 1111 UIT DB NA*PUU%. In het hooggebergte. V. Zoo gingen we dan weer op het pad, het vlakke dal in, en hielden de Hahnen links; langs z|jn breeden groenen voet gaat een smal z{jdal het noorden in, het einde ervan heet Ende der Welt, een naam die lokt om er in te trekken; want wie zou niet begeeren het einde van de wereld te zien, als je er toch zoo dichtbij bent en gemakkelijk komen knnt. Er loopt een nieuwe breede rijweg heen, die haast niet stijgt. Het is een ruw steenig dal met sparreboscbjes hier «n daar, en natuurlijk een beekje; dat heeft daar een Keer breede s teenbedding en een smal wateradertje; het dal loopt al spoedig smal toe, aan weerszijden naderen elkaar de bergen, en «a een half uur begint het duidelijk te worden dat wij om te zeggen in slop wan delen; al b die naam veel te min voor den boog van indrukwekkende steil oprij zende rotsmnren die den achtergrond vormen van die lange smalle kom. Het is hier heet en stil; groote steenbrokken liggen er op en over elkaar langs den weg en inde diepte van het beekje. Zoo ruw en versch zijn die massa's rotsblokken en zoo geheel ontbloot van mossen en andere plan tengroei dat het lawinenpnin hier veel lijkt op afval van een groote verlaten steengroeve. Alleen het fijne droge gruis geeft nog wat vat aan enkele bloemen en lage struiken. Aan het eind, waar we al geen toppen meer zien kun nen al leggen we het hoofd in den nek, staat een van die gezellige chocolade-huisjes, die een uitkomst zijn na een warme en droge wan deling; de opgezette sneeuwhaas, de marmot en de arend onder de veranda, geven iets jachthuisachtigs aan dat romantische hoekje. De wanden van de rotstboog lijken hier, zoo dicbtbq, van onder niet zoo steil meer; ze wjtyken met breede banden achteruit, zoodat tij den indruk geven van een ontzaglijk amphitheater. Onze lust om te gaan klim men was evenwel niet groot, een duidelijk pad was er niet. Hoog boren ons op bijna 2000 Meter moest een weg loopen die naar een Alpenhut voert; die maakte een deel uit van ons werkplan; maar wükonden er nieta van bespeuren, ook niet met den kijker. Wel drongen wij een eindje het frissche bosch in en de helling op; de plantengroei was er aanlokkelijk genoeg, Paris met zwarte bessen, bruine bijna zwarte akeleiën en donkerroode weepenorchideeën stonden er bij tientallen. Maar w$ hielden ons aan het program: niet met de details, met het kleine beginnen, vóór we een denkbeeld van het groote geheel hadden gekregen; we trokken weer dadelijk terug uit dat eenigszins onhuiselijke einde van de wereld, om het frissche groene dal te bereiken en dat tot in het verste oosten te verkennen. Ka is bet een zwak van alle natuurvrien den, om, als het mogelijk is, niet langs den seifden weg terug te keeren; wij nameneen voetpad dat over hellende weiden langs de te Amsterdam gehouden internationaal con gres van den Wereldbond voor Vrouwen kiesrecht, by welke organisatie ook de Nederlandsche Vereeniging voor Vrouwen kiesrecht aangesloten is. In deze reso lutie wordt den vrouwen over de gebeele wereld als hun plicht voorgehouden: kies recht te vragen op dezelfde voorwaarden als het nu door mannen wordt uitgeoeiend, de verdere uitbreiding overlatend aan de be slissing door mannen en vrouwen samen, wanneer beiden hebben gelijk stemrecht en daardoor gelijke macht." Juist dit citaat doet in 't geheele stuk van mevrouw Wynaendts Francken 't vreemdst aan; de schrijfster zal toch wel niet gedacht hebben, dat 't feit alleen, dat zij terstond motieven aanvoerde voor haar beschuldiging van partijdigheid en gemis aan neutraliteit bfl de Ver. v. Vrouwenk., ja uitingen van den beklaagde zelf afkomstig en absoluut vaststaand, liet afdrukken, bij de lezers zulk een snggestieven invloed zou uitoefenen, dat zij zonder verder onderzoek van wat die uitingen eigenlijk beteekenden, de tenlaste legging terstond als bewezen zouden aan nemen. Er bljjft das niets anders over, wan neer wij tenminste ook by deze, blijkbaar door hevigen afkeer tegen de Ver. v. Vrouwenk. IIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIMIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII onderglooiing van de Hahnen voert. Waar dat pad ombuigt, eigenlijk was het toen al geen pad meer, kregen we uit de hoogte opeens een goed kijkje op de oostelijke helft van ket Engelbergerdal. Ook daar bergen, die den doortocht afslui ten ; we wisten dat daar wel een opening te vinden was, die toegang heeft tot de woeste S urenen; er was evenwel niets van een poort of pas te bespeuren. Wel heel in de verte iets, dat ons onmiddellijk sterk aantrok en verbaasde tevens. We stonden hoogstens honderd meter boven het dal en op onze horizon, haast op den grond dus, lag daarginds een sneeuwveld te glinsteren, een eind voorbij den voet van de rotsen, die den Titlis op het kruintje na voor ons oog verborgen. Dat moest te bereiken zijn; wij noemden het in onze onnoozelheid een gletscher. Met den ky'ker zagen we immers al de bijzonder heden die bij een gletscher uit de aardrijkskunde-les bebooren, de tong, de gletscherpoort, het uitstroomende beekje, de moraine, kortom een complete uitrusting. Voor het avondeten konden we dat zaakje nog net opknappen, meenden wij. Ons mid dagbroodje ging er uit de vuist vlug in, en met flinke stap, een bepaald doel voor oogen, ging het er op los. Het was bladstil in de vlakte, geen zuchtje in de lucht, de weg lag hoog op den grond, wit en warm, maar nergens zag je stof en geen ge DAMEjS. ingegeven en als propagandamiddel voor den Bond van Vrouwenkiesrecht bedoelde arti kels de goede trouw der schrijfster willen veronderstellen, dan aan te nemen, dat mevrouw Wijnaendts Francken in 't boven door de V. v. V. aangehaalde citaat werkelijk een bewijs van 't partij kiezen voor 't stelsel van Van Houten's kieswet gezien heeft, al staan wij dan voor 't psychologische raadsel, hoe iemand van normaal verstand tot zulk een gevolgtrekking komen kon. 't Zij mij vergund mijn oordeel nader toe te lichten: ik wil allereerst opmerken, dat het bovengenoemde citaat een aanhaling bevat uit de resolutie van een Wereldbond, en 't moet dus terstond bevreemden, dai deze openljjk partij IOU kiezen voor een stelsel van kiesrecht, dat slechts in n enkel land in de wetgeving is aangenomen; 't vluchtig inzien d» r geciteerde passage leert trouwens reeds anderb; de resolutie spreekt in't geheel niet van Van Houten's stelsel en de Nederlandsche kieswet, zij spoort aan 't kiesrecht te vragen op dezelfde voorwaarden als 't nu door mannen woidt uitgeoefend," m. a. w. in landen met algemeen mannenkiesrecht voor algemeen vrouwenkiesrecht te ageeren en in landen, waar 't mannenkiesrecht van sommige eischen afhankelijk is een vrouwenkiesrecht afhankelijk van dezelfde eischen te vragen. Dit kan nu natuurlijk niet beteekenen, dat de Wereldbond alle in «enig land bestaande, kiesrecht»tel»elt zonder onderscheid uitstek end en volmaakt, of, om de woorden van me vrouw Wynaendls Francken te gebruiken, de beste en voord eeligste in 't gebruik" vindt. n dergelijke opvatting ware werkelijk al te absurd en kan toch allerminst veronder steld worden by de leden van een congres, waarop de elite der vrouwenbeweging der meeste landen vertegenwoordigd was; iemand, die overtuigd ware van de groote geestelijke minderwaardigheid der vrouw, zou dit noch tans niet mogelijk vinden. Er ia trouwens in de resolutie niets, wat naar deze opvatting zweemt, te vinden ; wat staat in de geciteerde plaats dan wel? allerduidelykst en op een wijze, die zelfs voor iemand van beperkte geestesgaven misverstand onmogelijk maakt, wordt er te kennen gegeven: wij vrouwen, strijdende in een beweging voor vrouwenkiesrecht bekommeren ons voorshands niet om veran dering in de criteria voor kiesbevoegdheid; wij verlangen dit immers is 't eenige doel eener beweging voor vrouwenkiesrecht wegneming der uitsluiting der vrouwelijke sekse van de kieebevoegdheid, wij ageeren er voor, dat voortaan voor 't zijn van kiezer 't zijn van man geen vereiecbte meer is; wij eischen tout court, dat 't begrip man" uit de kieswet verdwijnt. Dit ligt op den weg eener neutrale vereeniging voor vrouwen kiesrecht, niets anders; slechts hiermee en met niets anders mag zij zich bemoeien op straffe hare neutraliteit in te boeten en tevens, zoo zij misleiding voorkomen wil, 't recht te verliezen haar naam verder te dragen. *) In het geciteerde gedeelte der resolutie wordt er tevens nog den nadruk op gelegd, dat de verdere uitbreiding der kiesbevoegdheid aan de beslissing door mannen en vrouwen samen moet overgelaten worden, Wanneer beiden hebben gelijk stemrecht ea daardoor gelijke macht. In deze woorden wordt de eisch van wettelijke gelijkstelling van man en vrouw zuiver en duidelijk uitgedrukt: zal er wijzi ging in de criteria voor de kiesbevoegdheid komen, dan kome deze er volgens 't besluit van een vertegenwoordigend lichaam, dat door mannen en vrouwen gekozen zij; 't op nieuw vaststellen der kiescriteria zij 't werk dachte aan benauwdheid of dompigheid. Alles even frisch en opwekkend. Rechts omhoog glinsterden de sneeuwtoppen, links k wam weer de Hahnen binnen oogom vattin g. Wel ver loren we al spoedig ons doelwit, om het woord eens letterlijk te gebruiken, uit het oog, het zonk weg onder rotsen en sparrebosschen; maar daarvoor in de plaats schoot by eeu onvoorziene buiging de achtergrond wat naar rechts en in het gezicht, een coulisse, die aan wilde grootschheid alles overtrof wat wij tot nu toe gezien hadden. Boven de rots-partyen, die het dal schijnen af te sluiten, kwamen twee hooge sneeuwbergen uitsteken: de Spannörter. Geen gewone ber gen met gehakkelde of afgeronde toppen, maar een paar allergrilligste groepen; dwars door de gletschers en urnen op hun hoofden heen staken donkere kale spitsen omhoog als een reuzen-hand met uitgespreide vingers die de helft van de zichtbare hemel bedek te. Naaldgraten noemen ze hier zulke spit sen en onze reisboekje vertelt, dat ze als uitnoodigen tot een koene klimparty. Wij die nog niet aan onze eerste klim toe waren, wij kregen al vast kippevel, alleen op de gedachte, dat je eerst een halve dag moest klauteren om boven de sneeuwgrens te komen, dan door eindelooze witte vlakte over gletscherijs en door het flrnveld en dan als een kat tegen die toren-hooge ruwe naalden op. Ik lach bij me zelf nu ik van mannen en vrouwen beiden, en worde niet meer door n enkele sekse, de man nelijke, bewerkstelligd. Ik denk, dat de toedracht der zaak thans wel aan een ieder duidelijk zijn zal; de Ver eeniging voor Vrouwenkiesrecht is een strikt neutrale vereeniging, die, zooals haar naam dat aanduidt, voor vrouwenkiesrecht ijvert, niet voor meer en niet voor minder. De aan hanger van ieder kiesstelsel is er op zijn plaatf, mits hij natuurlijk voorstander zij van vrouwenkiesrecht, 't verdwijnen van sekse verschil in de kietwet; bij, die de kiescriteria voor de vrouw enger, of ook ruimer, dan die voor den man zou willen stellen, hoort er natuurlijk niet thuis. Met dank voor de verleende plaatsruimte, Mr. E. W. VAN STEAATBN. *) Ter voorkoming van misverstand wil ik er even op wijzen, dat vaar sommige bij den Wereldbond aangeslot en kiesrecht organisaties, b.v. de Dnitsche, algemeen mannen- en vrouwenkiesrecht vragen, dit niet iets anders dan 't in de congresresolutie verlangde beteekent; in Duitschland bestaat reeds alge meen mannenkiesrecht, zoodat hier 't weg nemen van 't sekseverschil op 't invoeren van algemeen mannen- en vrouwenkiesrecht neerkomt. Rotterdam, 22 Sept. 1908. Geachte Redaktie, 'Als 8ekretares~van~dè~Wêreldbónd~vör Vrouwenkiesrecht reken ik mij verplicht tegen de verkeerde voorstelling op te komen, die mevrouw Wijnaendts Francken in dit Weekblad geeft van een der uitspraken van ons Amsterdams kongres. Zij vereenzelvigt namelik de denkbeelden van mr. Sam van Houten omtrent kiesrecht, belichaamd in onze tegenwoordige kieswet en uiteengezet in zijn staatkundige brieven, met een der Resolutions" (beginselverklaringen) van het in Junie gehouden Kongres van de Wereld bond v. Vrouwenkiesrecht. Haar interpretatie betreit motie 7 van het Kongres, en zij noemt het klare wijn schenken", wanneer zij die motie geheel anders uitlegt, dan zij bedoeld is, en die zo het publiek voorhoudt om de Vereenigiwg voor Vrouwenktii-recht leeg te schud den en haar Nederl. Bor,d v. Vrouwenkiesrecht te vullen. Immers alle voorstanders van algemeen kiesrecht, alle voorstanders van gezinshoofdenkiesrecht en alle tegenstanders van het kiesrecht der gehuwde vrouw moeten er uit mevr. W. F. zegt het zelf en obdachlos behoeven zy niet rond te dolen, daarvoor heeft de edelmoedige schrijfster reeds anderhalf jaar geleden gezorgd door de oprichting van de Bond voor Vrouwen kiesrecht. Bedoelde motie, niet alleen voor ons land, maar voor alle zestien bij de Wereldbond aangesloten landen gesteld, moest zo algemeen mogelik van strekking zijn, en dus wcrdt daarin geëist het kiesrecht voor de vrouw op dezelfde voorwaarden als de mannen het bezitten. Dat beduidt bijv. voor Zweden heel wat anders dan voor Italië, voor Rusland heel wat anders dan voor Amerika, en wil niets anders zeggen, dan dat de Wereldbond zich niet met de grenzen van het kiesrecht inlaat, doch enkel gelijkstelling der seksen eist. Zie hier de tekst der resolution": Resolved that the plain dnty of women at the present hour is to secure the support and co-operation of all the forces favorable to woman suffiage, without question as to De Oostelijke afsluiting van het Engelberger dal. Boven de achterste hut (op een vierde van voren) is de opening in de bergen te zien, die naar de Sarenenpas voert. Rechts op da helling onze gletscher. Da n * alden en graten van de Spannörter zijn boven de firnen te zien. in de sleur dat laaglanderswoord toren hoog gebruik; het is een steilfout, wolkenhoog moet het zijn. Eigenlijk nog te laag van uitdrukking, zie maar: tusschen de eeuwige sneeuw en de naaldpnnten drijft zoo nu en dan een streepwolk, een heel hooge streepwolk er voor langs; en verdeelt de toren spitsen in twee stukken. Wat is zoo'n witte wolk toch grauw en groezelig in vergelijking met de oabezoedelde firnsneeuw er onder; en toch hoe helderwit, tegen de donker bruine spitsen, die er boven uitsteken. Het gezicht op die imposante Spannörter, met hun verweerde rafeltoppen, verkort ons den weg, wy schieten op. Het Eienwald een heerlijk sparrebosch, het middag-sport-flirt-en theehuis van de Engelberger niet klimmende elite zijn we al door. Het gerommel van een waterval, nog verborgen achter groen- met roode rotsen, leidt onze aandacht af van de bloemen langs den weg, de blauwe en gele monnikskappen, en de vreemde vuurroode eenzame distelkoppen die tot determineeren uitnoodigen. Maar dat mag nog niet. Gele tentwagens met slappe gordijntjes komen ons achterop. Wij zijn ongemerkt op den hoofdweg gekomen, die van Engelberg naar de Waterval en naar Herrenrüti, een koestal met café, dicht bij ons gletscbertje voert, en waarheen ge u voor een franc per persoon kunt laten rijden. Wy blijven loopen; de waterval, de Tatschbaeh, komt onverwachts honderd meter hoog schijnbaar uit een' bergwand te voorschijn, sputtert daar boven om en over rotsen heen, en stort dan op 75 M. in een flauwe bocht razend en bruisend door de lucht heen op den grond in de boscbjes, waarin by als waterval ver dwijnt en waaruit hij als bergbeek weer te voorschijn komt. Grootsch, schoon, die kleuren) en dat watergewoel en gedaver, maar lang niet zoo mooi als de Steinerne Renne in den Harz. Verder jongens, onze gletscher wacht op ons. Nu gaat het door laag lootbosch, dat de Aa aan zy'n vlakke oevers laat opschie ten, dan weer in de volle en toch niet brandende zon zachtjes voorwaarts en opwaarts. De Spannörter worden grooter, dreigend en steeds mooier. We draaien blijkbaar om den -Titlis heen, want zijn ronde kop wordt een kwart cirkel, we zien al een puntje van zijn zwarte achterhoofd, waar een sneenwlaag, een steile ommuur op ligt; van een halven meter dik, zou je zoo zeggen, van onderen gezien, maar het zijn er veertig. Wagen op wagen, allemaal tentjes vol jolige jonge ea oude menschen, alweer met dameameerderheid, passeeren ons; opgetogen gezichten, vol eerbied soms starend naar de Spannörter en den Titlis die nu zoo heerlijk mooi van terzijde belicht «jn. Ook ons wandelgezelschap van den vroegen morgen ia luchtig witte kleedjes haalt ons in; ze LIBERTY FLORAL-PLAIN AND STRIPED LIBERTY LIBERTY LIBERTY LIBERTY LIBERTY LIBERTY LIBERTY LIBERTY FLANNELS FLANNELS FLANNELS FLANNELS FLANNELS FLANNELS FLANNELS FLANftELS . FROM FU. 1.SO A METER PATTERNS ON REOUEST METZ&CQ: LEmsCHESTRAAT AMSTERDAM SOLE REPRCSF.SITATIVES IN HOLLAND IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIMIIIIIHIIIIIII. their political or religieus affiliation ; toavoid any entanglement wit h outaide matters; to as K for the franchise on the same terms as it is now or may be exercised by men, leaving_ any required further extension to be decided by men and women together, when both have eqaal voice, vote and power." Waar nu mannen en vrouwen beiden ge wapend zijn met het stembiljet, daar bestaat samenwerking der beide seksen in alle wet geving, en das ook bij nieuwe kieswetten. Daaraan heeft men bij het opstellen der motie hoofdzakelik gedacht en daarom heeft men het woord required" gebruikt omduidelik te maken, dat de mannen en vrouwen, die het kiesrecht verkregen hadden, gezamenlik verdere uitbreiding daarvan konden eisen. Dit is dus geenszins een zich neerleggen bij de wét-van Houten, noch een zich solidair verklaren met de uitingen van deze staats man, welke ook geen internationale betekenis of bedoeling hebben. De meer demokratiese elementen van de Vereniging voor Vrouwen kiesrecht behoeven dus niet afgeschrikt te worden ; zij zijn niet gefopt. De Vereniging staat precies op hetzelfde neutrale standpunt van vroeger. Met dank voor de plaatsing, Uw D w. MARTINA G. KRAMERS, Sekr.J.W.S.All. t* "> ........ UMI ...... II ........... l ......... III ......... || IIIIIIIIIIIIIMIIIIHII Vogelbetcherming. Goethe's moeder. Het jaarverslag over 1907, van de Nederlandsche Vereeniging tot bescherming van vogels, deelt treurig-merkwaardige bizonderheden mede over het lot onzer vogels. Het vogelraoorden op Texel, het eiland MllinMIIII Illlllllllllllll l II mi MIMI zijn niet eens stoffig geworden, en wij critiseerende beginners met jassen en paraplu's beladen, wij kregen het nu warm, en de lust bekroop ons, althans een deel van den ballast ergens in een boscbje te verstoppen. Gelukkig, dat wij het niet gedaan hebben en Hollandsche weer wijsheid hebben betracht. Maar dat zult u straks hooren. Nu was de hemel nog helder.en veel dieper blauw dan in den vroegen morgen; wel kwam er van tijd tot tijd een witte wolk op eens boven een berg hangen en die legde zich dan soepel plooiend als een poesje op zijn flank, maar die eene wolk verdween ook gauw weer en juist door dat wolkengewissel leek de dag nog schooner. Eindelijk daar kregen wij weer kijk op onzen gletscher. Wel een beetje teleurstellend was het, dat hij nog even ver weg leek ais een half uurtje te voren. Maar het was toch een lage; dat kon je zien, ofschoon niet zoo vlak bij den weg als we uit de verte gemeend hadden. Nu kwam ook Herrenrüti, een heuvel, in 't gezicht, we zagen de ongeduldigste uit de rijtuigen stappen en naast de wagentjes loopen, want de paarden hadden een heele trek tegen de hoogte op. Wij sneden zijpaadjes af of sprongen over zy beek j es endoorsteenvelden en waren er e ven gau w als de ry tuigen die lang te voren ons hadden ingehaald. En daar stonden we na een uurtje wande len aan het hooge einde van het vlakke dal; de Spannörter waren haast weggezakt, maar onze gletscher lag vlak tegenover ons, door het diepe Aa-dal van ons gescheiden, het was werkelyk sneeuw, geen grijswitte steenrest er van. Maar hij lag toch maar niet zoo voor het grijpen. We moesten de diepte in, de Aa over, dan door een breede alm met koeien heen, dan door een moraine, die in de kijker ook »1 niet zoo heel malsch leek. We keken elkaar eens aan, we hadden nog drie uur voor ons, waren anderhalf uur van huis, Wagen? Ja, als het te laat werd om terug te loopen, konden wij immers met een van de rijtuigjes terug rijden.Natuurlijk waagden we het; zoo dicht bij ons doel. We zouden nu in Augustus eens eventjes sneeuwballen gaan gooien en dat vanavond aan de familie en kennissen in Holland schrijven. Vooral niet botaniseeren, dat houdt te lang op. Hier was het lekker warm en zonnig; daar ginds, je zou zeggen vijf minuten verder in de schaduw van noordhelling lag de sneeuw, niet zoo heel wit, maar toch duidelijk afste kend tegen de grijze steenzee er voor. Vreemd leek het ons dat al die menschen uit de wagentjes, in plaats van dadelijk naar de gletscher te gaan, limonade gingen drinken en prentkaarten schry' ven, daar kom je toch niet voor in Zwitserland. Ook de koetsiers keken ons raar aan, toen wy van den weg af de diepte in gingen. Het was blijkbaar geen gewoonte; maar wat konden ons de mensehen gehelen. We hadden een eigen doel en gingen er recht op af. E. HEIMANS.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl